จีฉ่อยแห่งสามย่าน.....ร้านที่จะกลายเป็นความทรงจำในอดีต วันก่อนได้อ่านข่าวในหนังสือพิมพ์ เค้าบอกว่าตลาดสามย่าน แถวๆจุฬาจะถูกย้าย เพราะเค้าจะสร้างโครงการใหม่ขึ้นมาแทน ได้อ่านแล้วก็เศร้าใจแทนเด็กจุฬารวมถึงหลายๆคนที่เป็นขาประจำของตลาดนี้ ผมเองแม้ว่าไม่ค่อยได้ไปสัมผัสหรือได้ไปกินอาหารแถวนั้นบ่อยนัก แต่ก็รู้สึกแทนได้เลยว่า อะไรที่เราคุ้นเคยกับมันมานานๆ แล้วจู่ๆวันนึง จะต้องได้มีการเปลี่ยนแปลง หรือจะไม่ได้พบเห็นอีกแล้ว มันคงเป็นอะไรที่รู้สึกโหวงๆแน่นอน คราวก่อนผมเคยได้ไปกินสเต๊กที่นี่ครั้งนึง ไปกับพี่ต๊อกพี่รี่ ณ มิตร และน้องโอ๋ ผมว่าบรรยากาศที่นี่ดูเป็นกันเองมากๆ และอาหารก็อร่อย คุ้มค่ากับราคาดี น่าเสียดาย.... **เครดิตภาพจากกระทู้คุณ busohsensen กระทู้จากเวป//www.soccersuck.com/soccer/viewtopic.php?p=1450864&sid=7818fef526fbe23ba35ac15310ef0e76 วันนี้ได้ไปอ่านในบล๊อกของพี่บลูยอชท์ เห็นพี่เค้าพูดถึงร้านขายของร้านนึงในตลาดสามย่าน ผมอ่านดูแล้วเกิดสนใจในคอนเซปต์ของร้านนี้เป็นพิเศษ อาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อก่อนตอนผมเด็กๆ ผมเคยอยู่ไกล้กับร้านค้าคล้ายๆแบบนี้ พอเห็นแล้ว ก็เกิดอารมณ์ประมาณ Nostalgia ขึ้นมาทันที ร้านที่พี่เค้าพูดถึงก็คือร้าน"จีฉ่อย" เด็กจุฬาหลายๆคนคงรู้จักร้านนี้ดี ร้านนี้ได้ชื่อว่าขายสินค้าตั้งแต่ "ไม้จิ้มฟัน ยันเรือรบ" ขนานแท้ ถึงกับมีข้อมูลอยู่ใน Wikipedia เลยทีเดียว คลิกที่นี่เพื่อดูร้านจีฉ่อยใน Wikipedia ข้อความตั้งแต่นี้ไปผมคัดลอกมาจาก Wikipedia อีกทีนึงน่ะครับ จีฉ่อย (อักษรจีน: 志才; พินอิน: zhìcái; เยล: ji3choi4) คือ ชื่อร้านขายของชำขนาดหนึ่งคูหา ตั้งอยู่หน้าตลาดสามย่าน ตรงบริเวณถนนพญาไท ตรงข้ามจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และได้ชื่อว่าเป็นสีสันแห่งหนึ่งของบริเวณสามย่าน ร้านจีฉ่อยเป็นร้ายขายของที่ขึ้นชื่อว่า มีของขายทุกอย่าง และถ้าของไหนไม่มีขายในร้าน จะสามารถมาเอาได้ภายใน 2 วันให้หลัง โดยเปิดตลอด 24 ชั่วโมง (ในเวลาเช้าถึงหัวค่ำ จะเปิดทำการที่หน้าร้าน ส่วนในเวลาหลังจากนั้น แม้ว่าดูเหมือนร้านจะปิด แต่คุณสามารถใช้บริการของร้านนี้ได้โดยการไปเคาะประตูหลังร้าน เพียงไม่นานนัก อาซิ้มเจ้าของร้านจะเดินฝ่าความมืดมาใกล้ๆ พร้อมกับถามว่า "ลื้อจาเอาอาราย") ลักษณะร้านเป็นร้านกว้างประมาณ 3 เมตร และลึกประมาณ 10 เมตร ร้านจีฉ่อย เป็นธุรกิจครอบครัวชาวจีนที่เปิดร้านขายของชำ ปัจจุบัน ร้านจีฉ่อยจะปิดวันอาทิตย์วันเดียว ส่วนวันธรรมดาจะเปิดตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึง 2 ทุ่ม **เครดิตภาพจากกระทู้คุณ busohsensen กระทู้จากเวป//www.soccersuck.com/soccer/viewtopic.php?p=1450864&sid=7818fef526fbe23ba35ac15310ef0e76 พนักงานขาย พนักงานขายของร้านนี้เป็นอาซิ้มสองคนผลัดกันเฝ้าเวร ตลอด 24 ชั่วโมง อาซิ้มทั้งสองคนรูปร่างหน้าตาเหมือนกันมากเนื่องจากเป็นฝาแฝดกัน ทำให้ลูกค้าที่มาซื้อของบ่อย ๆ ต่างอดสงสัยไม่ได้ว่า คนขายของร้านนี้ไม่หลับไม่นอนกันเลยหรือ แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่ไม่เหมือนกันคือ "ฟันทอง" อีกประการหนึ่ง ตู้เก็บสินค้าในร้านที่มีจำนวนมาก วางเรียงรายไว้จนเหลือทางเดินในร้านกว้างเพียงแค่ 60 เซนติเมตร จะต้องอาศัยพนักงานร่างเล็กสองคนนี้เท่านั้น จึงจะสามารถเดินไปหยิบของภายในร้านมาให้ได้ เป็นเรื่องที่น่าเศร้าใจที่ได้ทราบมาในภายหลังว่าอาซิ้มคนหนึ่งได้เสียชีวิตไปเสียแล้ว ตอนนี้ ลูกชายแกมาช่วยขายในบางวัน บางทีอาซิ้มแก หลงๆ ลืมๆ ก็จะได้สติจากลูกชายแกทำให้ขายของได้ถูกต้องมากขึ้น นอกจากนี้ ยังมีลูกจ้างสาวอีกหนึ่งคนคอยช่วยขายด้วย ในร้านยังมีหมาของแกอีกตัวคอยช่วยเฝ้าของ แต่เนื่องด้วยของในร้านเยอะมาก เจ้าของร้านสามารถเดินได้ทีละคนเท่านั้น สวนกันตรงทางเดินไม่ได้ ขนาดหมายังต้องวิ่งไปให้สุดร้านถึงจะกลับตัววิ่งออกมาได้ เทคนิคการขาย เทคนิคการขายของร้านนี้คือถามหาอะไรมีหมด หากว่าสินค้าชิ้นนั้นไม่มีในร้าน ก็จะบอกให้รอเดี๋ยว แล้วก็หามาให้จนได้ เช่นหากต้องการทานข้าวขาหมู ถามว่ามีไหม พนักงานขายจะบอกว่า "มี รอเหลียว" (มาจาก รอเดี๋ยว) แล้วออกไปหลังร้าน ซื้อข้าวขาหมูจุฬาฯจากตลาดสามย่านมาให้ หรือเคยมีคนถามหากระบวยพลาสติกตักน้ำในห้องน้ำ ก็บอกว่า "มี รอเหลียว" แล้วไปหยิบมาจากไหนมาไม่ทราบ ยังมีน้ำหยดติ๋ง ๆ อยู่ ถือว่าพนักงานขายร้านนี้มีสปิริตของนักขายอย่างแท้จริง ถ้าถามถึงเลื่อย แกก็จะวิ่งไปร้านขายอุปกรณ์ฮาร์ดแวร์ข้างๆแกล่ะ แล้วก็มาตั้งราคาเอง ถ้าของชิ้นนั้นต้องใช้เวลาในการหาสักครู่ใหญ่ แกก็จะมีลูกอม หรือขนมขบเคี้ยวมาให้บริการลูกค้าด้วย จะได้ไม่เบื่อ และถ้าซื้อเยอะล่ะก็ แกก็จะมีของกำนัลเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น ปากกา (ถ้าเป็นนิสิต) มอบให้ลูกค้าอีกต่างหาก ราคาของ หลายๆครั้งที่พนักงานขายจะถามว่า "เคยซื้อเท่าไร" เมื่อบอกราคาที่เคยซื้อไปแล้วเขาจะบอกราคาสินค้าให้เรา สูงกว่าบ้างต่ำกว่าบ้าง โดยที่ไม่มีกฎเกณฑ์ที่ชัดเจนแต่อย่างใด เช่น เทปMiniDVที่ขายตามห้างสรรพสินค้าทั่วไปราคาม้วนละ 500 บาท แต่ถ้าลูกค้าโดนถามว่าซื้อมาเท่าไหร่ ก็จะตอบว่า 200 แล้วอาซิ้มก็จะให้ราคาตามนั้น ถูกบ้าง แพงบ้าง แล้วแต่อารมณ์และความรู้ในสินค้าของแก ของที่ขาย ตัวอย่างสินค้าที่มาขาย หรือเคยวางขายในร้านได้แก่ ของเล่น น้ำอัดลม ปากกา สบู่ ลูกบอลพลาสติก ปูนพลาสเตอร์ รองเท้า กากเพชร กับดักหนู ใบลงทะเบียนเรียนของจุฬาฯ ตั๋วเครื่องบิน ฮูล่าฮุป เปียโน สีน้ำมัน กระดาษ และรถยนต์ นอกจากนี้ร้านจีฉ่อยยังมีสินค้าบางอย่างที่ไม่น่าเชื่อขายอีกเช่น แหวนรุ่นของคณะวิศวกรรมศาสตร์ (ที่ไว้สำหรับแจกนิสิตปีที่หนึ่ง อีกทั้งสินค้าที่หายากอย่างบัตรคอนเสริต์ เรน โทรศัพท์มือถือ และ ไอ-พอด มีผู้ที่เคยใช้บริการบอกว่า เคยไปซื้อฮาร์ดดิสก์จากอาซิ้ม เพราะคิดว่าไม่มีแน่นอน แต่อาซิ้มก็ตอบว่ามีแล้วมุดไปหาจนเจอจนได้ มีผู้ใช้บริการอ้างว่า เคยตัดชุดครุยรับปริญญากับจีฉ่อย นัดแค่สองวันมีช่างมาวัดตัวเสร็จสรรพ ได้ชุดครุยยี่ห้อจีฉ่อยไปใส่ถ่ายรูปสวยงาม นอกจากนี้เคยมีนิสิตคณะหนึ่งยืนยันได้ว่าเคยจ้างวาน ให้ร้านจีฉ่อยไปซื้อ เซียมซีเพื่อใช้ในการทำงานมาแล้ว นิสิตคณะสถาปัตย์ จุฬาฯ คนหนึ่งเล่าว่า เคยไปซื้อของกลางดึกเพื่อทำวิทยานิพนธ์ ประมาณตี 1 เจ้าของร้านบอกให้ไปหลังร้าน ซื้ออุปกรณ์เครื่องเขียน เสร็จแล้วก็นึกสนุกระหว่างที่รอซิ้มค้นหาของ ตะโกนถามซิ้มว่า มีลิโพ ขายไหม ซิ้มก็ตอบทันทีว่า "จะเอากี่ขวด".. "ยาแก้ปวดล่ะ" แน่นอน ซิ้มตอบ "จะเอากี่เม็ด" นิสิตคนนั้นไม่ยอมแพ้ถามต่อ ว่า "แล้วเก้าอี้หมอฟันล่ะ มีขายมั้ย" ซิ้มนิ่งไปนิดนึงก่อนจะตอบว่า "รอเดี๋ยว" ...(ไม่มีการยอมแพ้) อีกตัวอย่างหนึ่ง ที่นิสิตจุฬาฯชอบไปลองของกับอาซิ้มเจ้าของร้าน โดยสั่งซื้อ "กิโมโน 1 ชุด" อาซิ้มหันมาและถามว่า "ลื้อ จะเอาจริงรึเปล่า?" (นั่น มีท้าทายกันด้วย) นานไปๆ จากร้านขายของสารพัดอย่าง ก็เป็นได้ทั้งเวทีท้ามวย ขายหัวเราะ ร้านอาหาร ร้านตัดผม และร้านอื่นๆอีกมากมาย ยิ่งการประชันฝีมือ จีฉ่อยไม่เคยแพ้ใครเลย แม้จะมีคนท้าว่าอยากใส่รองเท้าบู๊ทสีชมพูสด ขนาดฝ่าเท้า แกก็อุตส่าห์หามาให้จนได้ นะ เคยมีเรื่องเล่าต่อๆกันมาอีกว่า ในช่วงที่ Apple Imac G-3 กำลังดัง มีคนมาลองดีกับร้านนี้โดยถามหากับซิ้ม ซึ่งแน่นอน ซิ้ม ถามกลับทันทีว่า ลื้อจะเอาจริงรึป่าว หรือแม้กระทั่ง มีคนเคยมาขอซื้อ แกรนด์เปียโน คำตอบก็ยังคงเหมือนเดิม ลื้อจะเอาจริงรึป่าว มีนิสิตจากครุศาสตร์ รหัส 4244601827 เคยมาขอซื้อเทปบันทึกเสียงขนาดความจุ 90 นาที จีฉ่อยบอกว่าไม่มี เอาความจุ 60นาที กับ ความจุ 30 นาที ไปรวมกันได้ป่าว ซิ้มแกจะรู้ไหมครับ ว่าขอบางอย่างมันแทนกันไม่ได้ อันนี้ก็ขอเสริมอีกหน่อยครับว่า อันนี้เขาเล่ากันมานะ มีคนเคยลองของกับเจ๊แกอีกแล้ว. . . "เจ๊ ข้าวมันไก่จาน" เจ๊แกก็ "รอเหลียวๆ" หายไปพักใหญ่ๆ เจ๊แกเดินออกมาพร้อมกับข้าวมันไก่จริงๆ เคยขอซื้อเก้าอี้หวายยังมีเลย และเมื่อไม่นานมานี้ เพื่อนๆ ที่คณะของผมก็เคยไปซื้อกระด้งมาแล้วครับ โอ้โห หามาได้ แต่แพงหน่อยนะ อันละตั้งเกือบ 300 นอกจากนี้ยังมีเรื่องเล่าว่า เคยมีคนคิดที่จะลองของ โดยจะไปขอซื้อ"เฮลิคอปเตอร์"จากเจ๊แกเหมือนกัน แต่สุดท้ายไม่กล้าไปลอง เพราะกลัวว่าด้วยสปิริตนักขายอันแรงกล้าของเจ๊แก จะพาลทำให้เจ๊แกถ่อสังขารไปสรรหา"เฮลิคอปเตอร์"มาให้ลูกค้า จนอาจทำให้เจ๊แกล้มหมอนนอนเสื่อลงไปได้ เป็นบาปเป็นกรรมเปล่าๆ และอีกเหตุผลนึง คือ กลัวจะไม่มีตังจ่ายเจ๊แก เพราะเจ๊แกอาจจะไปหา"เฮลิคอปเตอร์"มาได้จริงๆก็เป็นได้ เพราะขนาดลอตเตอร์รี่รางวัลที่หนึ่งเจ๊แกยังมีปัญญาหามาจนมีเงินมาเปิดร้านได้เนี่ย เจ๊แกอาจจะมีปัญญาหาเฮลิคอปเตอร์มาให้ก็ได้นี่นาใครจะไปรู้ล่ะ... แผนผังโครงสร้างของร้านจีฉ่อย VVVVV VVVV VVV VV V **เครดิตภาพจากกระทู้คุณ busohsensen กระทู้จากเวป//www.soccersuck.com/soccer/viewtopic.php?p=1450864&sid=7818fef526fbe23ba35ac15310ef0e76 เป็นรูปที่มีคนวาดเชิงล้อเลียนร้านจีฉ่อย ผมเอามาให้ดูครับ เห็นแล้วก็นึกขำในไอเดียเค้าจริงๆ ........... ไม่แน่น่ะครับ เวปขายของชื่อดังอย่าง Amazon.com อาจได้ไอเดียจาก"จีฉ่อย" ก็เป็นได้ ใครจะไปรู้...   Create Date : 11 มิถุนายน 2551 18 comments Last Update : 24 สิงหาคม 2552 17:47:20 น. Counter : 5623 Pageviews. Share Tweet

จองเม้นท์แรกก่อนนะเฟ้ยยยย   โดย: พี่รี่+ต๊อก 11 มิถุนายน 2551 19:13:38 น.

สุดยอดนักขายขนาดแท้เลยนะเนี่ย สงสัยวันหน้าต้องไปลองวิชาบ้างซะแล้วววว "ซึ้มๆ มีสากกระเบือ ที่ใช้ยันเรือรบอ่ะเปล่า แล้วซึ้มเอาเรือมาเป็นของแถมด้วยนะ "   โดย: พี่รี่+ต๊อก 11 มิถุนายน 2551 19:22:15 น.

ก่อนอื่นขอบอกว่ารู้สึกเสียดายเหมือนกันนะ กับตลาดสามย่าน (แม้จะไม่ใช้คนย่านนั้น)) ต่อไปคงเป็นแค่ความทรงจำที่เล่ากันรุ่นพี่สู่รุ่นน้องเท่านั้น.. ได้ยินกิตติศัพท์มานานแล้วกับร้านนี้ แต่ยังไม่เคยลองแวะไปช้อปเลย.. "จีฉ่อย"..คลังแห่งสรรพสินค้า   โดย: สะพานไม้ 11 มิถุนายน 2551 19:39:41 น.

อ๋อ ร้านนี้น่ะหรอ นึกออกแล้วล่ะ เพื่อนต้นที่มาจากสาธิตจุฬาก็เคยเล่าให้ฟัง เห็นว่าไปซื้อไอพอดจากร้านนี้มา ....   โดย: Unravel IP: 133.37.240.199 11 มิถุนายน 2551 19:54:56 น.

อ่านแล้วนึกภาพไปด้วยคะ มีความมุ่งมั้นในการขายดีคะ แต่น่าเสียดายจัง ขอชมว่าเจ้าของบล็กนี้เขียนได้น่าอ่านมากคะ   โดย: Anitapa 11 มิถุนายน 2551 19:56:10 น.

ภาพสุดท้ายนี่ ทำเราหัวเราะไม่หยุดเลยคุณหมอ 5555555555   โดย: แพนด้ามหาภัย 11 มิถุนายน 2551 21:14:54 น.

ถ้าไม่มีก็คงน่าเสียดาย ร้านของชำเล็กๆที่มีตำนานไม่แพ้ใครเลย   โดย: หนีแม่มาอาร์ซีเอ 11 มิถุนายน 2551 21:28:24 น.

ผมเป็นเด็กจุฬาที่ไม่เคยไปซื้อของที่จีฉ่อยเลย แต่ก็ผ่านทุกวันเพราะคณะอยู่ติดสามย่าน น่าเสียดายที่ตลาดสามย่านโดนทุบทำใหม่ ยังดีที่ร้านค้าแถวนั้นก็ย้ายไปใกล้ ๆ แถวยูเซ็นเตอร์ ว่าแล้วก็คิดถึงร้านก๋วยเตี๋ยวแป๊ะ ซอย 42 จัง   โดย: I will see U in the next life. 11 มิถุนายน 2551 21:38:57 น.

ไปเจอมาเพิ่มจากบอร์ดนึงตามลิงค์ล่างนี้ คัดลอกบางตอนมาให้ดู //board.dserver.org/t/tman/00000336.html "เมื่อก่อนไม่เชื่อว่าจีฉ่อยเปิด 24 ชม. ตามคำล่ำลือ แต่เจอมากับตัวเอง เพราะเคยทำงานละครที่คณะ ตอนนั้นประมาณตีสองได้ อุปกรณ์ที่ซื้อเผื่อไว้มันหมดพอดี ก็เลยคิดว่าจะไปซื้อที่ LOTUS พระรามสี่ ตอนนี้นเค้าเปิด 24 ชม.ไง พอไปปั๊บก็ไม่มี คิดได้ว่ามีคนเคยบอกว่าจีฉ่อยเปิด 24 ชม ไปเรียกหลังร้านได้ เราก็เกรงใจไม่กล้าเรียกอ่ะ กลัวไม่เป็นจริง เดี๋ยวโดนด่าได้ แต่มันจำเป็นจริงๆ ก็เลยลองเดินไปหลังร้านแกดู ปรากฏว่าความเกรงใจนั้นหายไปในทันที เพราแกเขียนไว้หน้าปรตูหลังบ้านว่า สามารถเรียกได้ตลอด 24 ชม. ถ้าร้านปิดก็ให้กดกริ่งตรงนี้ แล้วรอสักครู่เดี๋ยวแกจะลงมา เราก็กดเลยครับ ปรากฏ แป้บเดียว แกลงมาจริงๆ อ่ะ และก็พร้อมจะขายของตลอด 24 ชม. ไม่ได้ว่าเรามารบกวนอะไรเลย ก็เลยได้ซื้อของมาทำงานสมใจ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ เพราะเจอและพิสูจน์ด้วยตัวเองมาแล้วครับ เหอเหอเหอ นับถือจริงๆ ในสามย่านมีร้านที่เปิด 24 ชม. อยู่ 2 ร้าน คือ 1.จีฉ่อย 2. 7-11 สักวา จีฉ่อย น้อย..แต่มาก อยากจะได้สิ่งไหนได้ดั่งฝัน ถึงร้านเล็กแต่ของเพียบมีครบครัน แต่จัดชั้นแปลกตาดูรุงรัง แต่มีป้าฟันทองคล่องเหลือแสน สองมือแขนค้นหาให้ได้ดังหวัง แต่ขอเตือนถ้าเดินไปไม่ระวัง หากพลาดพลั้งของหล่นใส่อาจตายเอย"   โดย: Dr.Manta 11 มิถุนายน 2551 21:49:08 น.

เคยอ่านเรื่องร้าน จีฉ่อย มาก่อนเหมือนกันค่ะ พอมารุ้ว่าอีกหน่อยอาจจะไม่มีร้านนี้ ก็แอบเสียดายแฮะ ทั้งๆ ที่ไม่เคยไปร้านนี้เลย แต่รู้สึกว่ามันเป็นสีสันดีหน่ะค่ะ...   โดย: กวางตุ้งหวาน 11 มิถุนายน 2551 22:38:16 น.

อาม่าครับ...ขอซื้อตำราคู่มือทำร้านจีฉ่อยหน่อยครับ.. จริงๆแล้วถือว่าเป็นคนแก่ที่ขยันจริงๆเลย อยากรู้ว่าลูกหลานเค้าไปไหนเนี่ย.. ทำไมไม่มาช่วย หรือ พัฒนาแนวคิดต่อเนอะ คงไปได้ระดับประเทศเลยอ่ะ ระดับอาม่ายังคิดได้ขนาดนี้น่าทึ่งจริงๆ แอบคิดว่า..เวลาร้านแกไม่มี..อีกคนนึงพักอยู่ ใครเป็นคนไปหาสิ้นค้าเนอะ...   โดย: Little Knight 11 มิถุนายน 2551 22:58:21 น.

เพิ่งจะได้ยินชื่อจากคุณพี่บลูยอชท์เนี่ยแหละค่ะ ไม่เคยไปเหมือนกัน เห็นด้วยกะความเห็น 10 อ่ะ "ก็แอบเสียดายแฮะ ทั้งๆ ที่ไม่เคยไปร้านนี้เลย แต่รู้สึกว่ามันเป็นสีสันดีน่ะค่ะ"   โดย: butbbj 12 มิถุนายน 2551 7:59:16 น.

แวะมาตอบนิดนึงค่ะ รูปทะเลเป็นทะเลที่ชะอำค่ะ   โดย: หนีแม่มาอาร์ซีเอ 12 มิถุนายน 2551 10:18:52 น.

+ กี๊ซซซซ รีบแวะมาขอบคุณที่อุตส่าห์ให้เครดิตพี่ในการที่หมอเบสทำหน้านี้ขึ้นมาอ่ะครับ ... ของดีๆ เยี่ยงนี้ ต้องช่วยกันสนับสนุนเนาะ ไม่รู้ซิ้มแกจะเอายังไงแน่ จะย้ายหรือจะยังไง แกคงเสียดายทำเลเดิมอยู่อ่ะ แล้วก็อาจย้ายยากมั้ง ถ้ามีของแบบรูปสุดท้ายขนาดนั้น 555 + หรือซิ้มแกจะเป็นโดราเอมอน ปลอมตัวมาขายของให้เด็กแถวนั้นอ่ะคับ แอบไปหลังร้าน แล้วดึงของจากกระเป๋าวิเศษออกมาได้ เหอๆๆ   โดย: บลูยอชท์ 12 มิถุนายน 2551 13:19:06 น.

ตำนานของสามย่านนะครับร้านนี้ จำได้ว่าเคยไปสัมผัสครั้งเดียวเองครับ แต่เป็นสัมผัสเทพครับ เอาไปโม้ได้เลยว่าเคยซื้อของที่จีฉ่อยแล้ว   โดย: jonykeano 12 มิถุนายน 2551 21:28:28 น.

อ่านแล้วขำดีครับ สากกระเบือยันเรือรบของแท้เลย   โดย: พลทหารไรอัน 13 มิถุนายน 2551 1:02:01 น.

เคยมีเล่าให้ฟังว่า มีคนลองไปขอซื้อรถยนต์ ซิ้มแกถามว่า ลื้อจาจ่ายเงินสดหรือว่าบัตรเครดิต สุดยอดจริงๆ   โดย: hemmu IP: 203.121.178.115 5 กรกฎาคม 2551 23:07:20 น.

เรารักแก   โดย: พ เทพ IP: 222.123.17.61 23 กรกฎาคม 2552 23:18:24 น.