|
วันจันทร์ที่ ๑๘ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๖๗
รันยาไปโรงเรียนวันนี้ แล้วพรุ่งนี้กับมะรืนหยุดอยู่บ้าน
...
วันนี้พ่อเอารถมอเตอร์ไซต์ไปส่งรันยาที่โรงเรียน
ตอนเช้าอาเก๋ทำผมให้เหมือนเดิม และย่าน่าจะทำไข่เจียวให้กิน
พ่อมีอาการปวดเมื่อยขาอยู่บ้าง เป็นลักษณะตึงตั้งแต่ก้นลงไป
แต่ก็ลดลง ๆ ไปเยอะแล้ว
..
ส่งรันยาเสร็จ พ่อก็ไปหัด Dip ที่สวนสุขภาพดอนจั่น
จริงๆ แล้วสวนนี้ชื่อเต็มน่าจะชื่อสวนสุขภาพเจ็ดร้อยปี แต่อยู่แถว ๆ ถนนลำปางเชียงใหม่
แล้วก็อยู่ไม่ไกลมากเท่าไรจากบิ๊กซีสาขาดอนจั่น อยู่ในเขตน่าจะตำบลดอนจั่น
ก็จะเรียกง่ายๆ ว่าสวนสุขภาพดอนจั่น
..
ที่นี่พ่อจะเจอนักวิ่งหน้าตาคุ้นๆ กลุ่มหนึ่งเสมอ มาวิ่งหลายปีมาก ๆ คิดว่าสักสี่ห้าปีน่าจะได้
เพราะช่วงสี่ห้าปีก่อน พ่อก็ชอบวิ่งมาก ๆ เหมือนกัน
คราวนี้ก็หัด Dip แล้วก็วิ่งไปหน่อยหนึ่งน่าจะสักสามกิโลเมตร เพราะได้เหงื่อแล้ว
https://pbs.twimg.com/media/Gcoblc6bwAAMtlE?format=jpg&name=large
https://pbs.twimg.com/media/GcobmiPbMAAZy7_?format=jpg&name=large
https://pbs.twimg.com/media/GcobklDbIAAi1dS?format=jpg&name=large
.
ขี่มอเตอร์ไซต์กลับก่อนถึงบ้าน แวะซื้อหมู่ปิ๊งข้าวเหนียวมานิดนึง
แล้วก็ได้ความรู้จากเพื่อนเฟสฯ ในเรื่องเกลือ ไขมัน แล้วก็ขมิ้น เกี่ยวกับการรักษาสะเก็ดเงิน
เป็นการรักษาจากการกินอาหารดี ๆ ลดบางอย่างลง เพิ่งบางอย่างเข้าไป
ขอบคุณจริงๆ
..
ก็พี่มนทักมา ให้แก้แบบบางอย่างของโปรเจค nstda งานโปรจคของ psu ลุงเก่งก็เลยทำได้
นิดๆ สักสามสิบเปอร์เซ็นต์เอง
ไม่ได้โทรกลับพี่น้องมานาฯ เพราะทำงานต่อเนื่องไปเรื่อย ๆ เลย
สักพักปรากฎว่า สี่โมงเย็นสะแล้ว ไปรับรันยาที่โรงเรียนต่อ
..
ตอนเย็น เอารถอาเก๋ไปเหมือนเคย เพราะน่าจะร้อน ๆ
จอดข้างซอยตรงข้ามโรงเรียนเหมือนเคย
รันยาถือลูกวอลเล่ย์ และสะพายกระเป่า มือถือชิ้นไก่ทอดสองอัน กับลูกชิ้นปลานิดๆ มั้ง
บอกพ่อว่าได้ฟรีมา เพราะคงใกล้จะหมดแล้ว ทางแม่ค้า ก็เลยให้ฟรี เพราะไปซื้อบ่อย ๆ
..
ขากลับ แวะแถว ๆ ห้างแห่งหนึ่ง จำชื่อไม่ได้ อยู่ใกล้ ๆ เซ็นทรัลเชียงใหม่
พ่อแวะกินกล้วยทอดสะแล้ว ตะบะแตก ว่าจะเลิกกินของทอด แต่ก็กินอีก
รันยากินชานมไข่มุก พ่อก็บอกว่าค่อย ๆ ลดนะ น้ำตาลเยอะ เดี๋ยวนี้เด็กเป็นเบาหวานเยอะ
รันยาได้ไก่ย่างห้าดาว ที่เปิดใหม่แถว ๆ นั้น
พ่อคงหิว ก็เลยได้น้ำผึ้งมะนาวโซดาหวานน้อยมาอีก
สรุปคือ ตะบะพ่อเก่งแตกแล้วหนะเองในวันนี้
..
พรุ่งนี้ค่อยเอาใหม่ น่าจะต้องเป็นน้ำขิงที่น่าจะช่วยได้ เพราะช่วงนี้กินกาแฟไม่ได้แล้วร้อนใน
ต้องหาเครื่องดื่มกินแทน
..
วันนี้รถติดตอนเย็นมาก ๆ เราขับไปเรื่อย ๆ ไปในทางที่รถไม่ติด
เพราะมาทางนี้แล้ว ก็เลยอ้อมไปทางดอยสะเก็ดโน่นเลย
ไปเรื่อย ๆ ก็จะไปถึงสี่แยกตลาดอุ้ยทา แล้วก็ไปอีกนิดก็ถึงบ้านแล้ว
..
พ่ออาบน้ำก่อน รันยากำลังลองชุดที่เอาไว้อาบน้ำตอนไปเข้าค่าย
อ้อ จำชื่อได้แล้ว เขาเรียกว่า ผ้าถุงยางยืดรัดอก เอาไว้ใส่ตอนอาบน้ำ
..
ประถมปีที่สี่ จะแบ่งนักเรียนเข้าค่อยสองกลุ่ม
กลุ่มแรกก็คือพรุ่งนี้ (๑๙ ถึง ๒๐ พฤศจิกายน ก็จะมีลูกเสือเสนา ลูกเสือสมุทร และเนตรนารีอากาศ)
ส่วนรันยาอยู่กลุ่มที่สอง รันยาเป็นเนตรนารีสมุทร
ก็จะเข้าค่ายวันที่ ๒๑ ถึง ๒๒ พฤศจิกายน ก็จะมีเนตรนารีเสนา เนตรนารีสมุทร ลูกเสืออากาศ
.
รันยาบอกดีใจ เพราะจะได้ไปพร้อมกับไบรท์
ไม่ได้เจออันนากับโฟกัส
พ่อดีใจด้วยหุ ๆ
เพราะอันนาพูดไม่เพราะ โฟกัสก็จะดื้อ ๆ มั้ง
ส่วนไบรท์พูดเพราะ เป็นเพื่อนที่ดี
(ถ้าตอน ป.สาม พ่อก็ชอบเพื่อนคนหนึ่งของรันยาน่ารักมาก )
ก็ยังขอบคุณพระเยซู ที่ยังมีเพื่อนดี ๆ อยู่กับรันยาสักคนก็ยังดี
..
พ่อก็บอกรันยาว่า พ่อไม่มีเพื่อนเลยด้วยซ้ำ ไม่ต้องกังวลนะ
เดี๋ยวเพื่อนสนิท ๆ อาจจะเป็นเพื่อนตอนมัธยมปลายก็ได้
จะเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุด ก็ได้
..
พอแก่มา เพื่อน ๆ จะลดลง ๆ เรื่อย ๆ ไปตามวัย
ต้องคบเพื่อนกลุ่มดี ๆ ไว้ ไม่ต้องไปเที่ยว ไปกินเหล้าอะไรหรอก
เพราะเพื่อนกลุ่มนี้ก็จะชอบนินทาคนอื่นแหละ แหะ ๆ อันนี้พ่อคิดในใจ
เพราะว่าเมื่อก่อนพ่อกินเหล้า คบเพื่อนกลุ่มเที่ยวหนะเอง
แต่สุดท้ายกลุ่มต่าง ๆ ในวงสุรา ก็ค่อย ๆ หายจากกันไป
..
รันยาดีใจมาก ที่ได้ไปเข้าค่าย แล้วมีไบรท์อยู่ด้วย
..
จริงๆ เริ่มมองเห็นข้อเสียของโรงเรียนปรินท์บ้างแล้วหละ
ก็คือ นักเรียนเยอะเกินไปมาก ๆ เมื่อเทียบกับจำนวนคุณครู
ผลก็คือ คุณครูจะรับมือลำบาก และไม่ละเอียด เหมือนตอนอนุบาล
พ่อนั่งคิด ๆ ก็พบว่าตอนอนุบาลเปรมฤดี คุณครูใส่ใจนักเรียนกว่ามาก ๆ
คงเพราะนักเรียนมีจำนวนน้อยกว่า และดูแลทั่วถึง เข้าถึงตัวบุคคล
ส่วนที่โรงเรียนปริ้นท์ นักเรียนต่อห้อง ก้คือสี่สิบกว่าคนเลยทีเดียว
แต่ทางโรงเรียน ภูมิใจที่มีนักเรียนมากที่สุดในประเทศไทย
ข้อเสียคือ นักเรียนจับกลุ่มเล็ก ๆ หลาย ๆ กลุ่ม
แล้วเรื่องวิชาหลัก คือจริยธรรมคริสต์ ไม่ได้ไปถึงนักเรียนมากเท่าไร
(ลดลง ๆ เมื่อนักเรียนเลื่อนระดับชั้นขึ้น อันนี้ความรู้สึกของพ่อเก่ง)
..
เรื่องหลักของโรงเรียนจริง ๆ คือ
to love/ to care / to share / to help / to sacrifice
ก็คือเอาตัวตนของพระเยซูมาทำเป็นบันไดห้าขั้นให้นักเรียน
แต่คิดว่านักเรียนจะลืม ๆ เมื่อโตขึ้นแล้วหละ เพราะพ่อรู้สึก มันลดลง
(สังเกตุจากสิ่งที่รันยาเล่าให้ฟัง เช่น เพื่อนพูดไม่เพราะเลย กูมือ fcuk เ.ี้ย ฯลฯ
กับนินทากัน กับบูลลี่กันเป็นตั้งแต่ป.สาม แล้วหละ)
..
ยาวเลย
เพราะพ่อแม่ส่งเสริมให้แข่งกันด้วยแหละ มีการสอบมากมาย ต้องแข่งกัน
ต้องเก็บคะแนน ต้องเก็บพอร์ทโฟลิโอ ก็เลยทำให้พ่อแม่ ดิ้นรนกันต่าง ๆ นาๆ
..
ดีหน่อยที่พ่อเก่งไหวตัวทัน ไม่ให้ลูกแข่งหรอก ไปตามธรรมดา
พ่อบอก สันติสุขสำคัญที่สุด ก็ไม่อยากให้ไปแข่ง ไม่ต้องเก่งมาก กลาง ๆ
แต่พ่อย้ำมาก ๆ คือ ให้ลูกหาให้เจอสิ่งที่รักจริงๆ ทำในสิ่งที่รักจะทำได้เรื่อย ๆ
ไปตลอดชีวิต อย่าเอาเงินนำหน้า (พ่อเคยเป้นแบบนั้นเลยไม่มีความสุขช่วงหนึ่ง)
รันยาบอกอยากเป็นสัตวแพทย์เพราะชอบสัตว์
แต่พ่อคิดว่า สักพัก รันยาอาจหาสิ่งที่รักได้อีก อาจเปลี่ยนไปตามวัยอีก
ก็อธิษฐานให้ลูกต่อไป จริงๆ พ่ออธิษฐานเสมอๆ แต่สั้น ๆ คือ ขอบคุณพระเยซู
แล้วก็นึกภาพสิ่งดี ๆ ในใจ
..
บ่นมายาว ๆ หุๆ
..
เดี๋ยวต้องเตรียมสิ่งของเข้าค่าย ย่า อาเก๋คงจะช่วยเตรียมบ้างแล้ว
คือ
1. ชุดเนตรนารี รองเท้าผ้าใบสีขาว
2. เชือกลูกเสือ
3. ชุดลำลอง 2 ชุด
4.เสื้อกันหนาว ชุดนอน ชุดชั้นใน ถุงเท้า รองเท้าแตะ ผ้าเช็ดตัว
5.ถ้าถุงยางยืดรัดอก (ย่าเย็บให้แล้ว) และหมวกอาบน้ำ
6. ขันอาบน้ำ แปรงสีฟัน ยาสีฟัน
7.ครีมอาบน้ำ น่าจะซื้อแบบโคโดโมะที่สระผมได้ด้วย
8. ยา ยาทากันยุง
9. ถุงพลาสติก (เก็บเสื้อผ้าที่เปียก)
10. ถุงนอนเครื่องนอน (ทางกองบิน๔๑มีที่นอนให้ อาจเตรียมถุงนอนไปก็ได้)
..
ตีสี่ห้าสิบ นอนต่อ
เดี๋ยววันอังคารพ่อนั่งทำงาน psu ก่อน กับเจ้านายประชุมตอนเก้าโมง
บ่าย ๆ ค่อยพารันยาไปทำการบ้านกับซื้อบางอย่าง
..
จบข่าว
| Create Date : 19 พฤศจิกายน 2567 |
|
2 comments |
| Last Update : 19 พฤศจิกายน 2567 4:51:39 น. |
| Counter : 155 Pageviews. |
|
 |
|
