The masTOL

จบแล้วเหรอ
...จบสักที

เป็นหนึ่งเดือนที่ขอขอบคุณที่ทำให้เห็นถึงการทำงานเพลงเบื้องหลัง
ขอบคุณที่นำคนเบื้องหลังมาให้รู้จักและชอบขึ้นอีกมากมาย

ขอบคุณที่ทำให้ได้เห็นหน้านัทและต้อลอีกครั้ง
แม้จะรู้สึกพุ่งมาเป็นระยะว่า น้องมันโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่
ที่จำต้องเข้าบ้านโดยไร้ปากเสียง โดยไม่มีทางเลือกให้เดินด้วยตัวเอง

แต่ด้วยความเห็นแก่ตัว
ก็ทำให้เราดีใจที่มีน้องมาให้ส่องเป็นปลาทองในอ่างอีกครั้ง
ยังไงก็ยังคิดว่า...
ในทุกประสบการณ์ที่เด็กสองคนเก็บเกี่ยวเอาไว้ มันจะเป็นประโยชน์มากกว่าความรู้สึกบางอย่างที่เสียไป

...มองในจุดเพิ่มกำลังให้ใจเรา ดีกว่าเอาแต่จ้องจุดทอนกำลัง
จริงไหมเจ้าน้องชาย





ก่อนหน้ารายการนี้จะเริ่มต้น
เราคิดไปเองว่า รายการนี้จะทำคล้ายๆ Live from Abby Road
....หวังสูงนะเนี่ย

แต่แบบนี้ก็คือแบบไทยๆแบบทรูของพวกเขาล่ะ

เป็นการเปิดตัวทีมงานเพลงยกชุดที่เข้ามาใหม่
อัลบั้มที่จะทยอยออกมาคงมีคนกร่นด่าน้อยลงด้วยความเกรงใจ...มั๊ง

i-phone ถูกประกาศสรรพคุณราวกับยาสามัญประจำบ้าน
แค่โฆษณาส่วนนี้ก็คงคุ้มทุนแล้วล่ะกับงบโฆษณาแค่นี้
จ่ายค่าเอเจนซี่ จ่ายเป็นวินาทีที่ออกอากาศต้องทุ่มงบจนหน้ามืดก็ยังไม่ได้ผลเท่ากับเอาเด็กแต่ละคนมานั่งเล่นไอโฟนให้เห็นอยู่หน้าจอ
แถมยังจับกลุ่มเป้าหมายได้ชัดเจนตรงเป๊ะโดยไม่ต้องจ่ายเงินเกินตัว
...ต้องปรบมือให้นะ

ส่วนบรรดาเด็ก
แม้จะเป็นตัวประกัน
ก็สามารถเก็บเกี่ยวประสบการณ์ตามแต่แล้วแต่

และผลพลอยได้อีกอย่างคือ
จะสามารถต่ออายุความโหยหาไปได้อีกช่วงหนึ่ง

คงต้องยอมรับว่า
รายการเรียลลิตี้แบบนี้
การปล่อยให้เฝ้ามองดู รู้สึกตามเด็กแต่ละคนไปแต่ละวัน มันก่อให้เกิดความผูกพันระหว่างคนแปลกหน้าขึ้นมา
จนกลายเป็นความโหยหาเมื่อหน้าจอที่เคยคุ้นชินกลับกลายไป

เพียงแต่ว่าเมื่อเวลาเดินทางผ่านไป
ความโหยหารุนแรงจะลดลงตามการเดินของเข็มนาฬิกา ความเข้มข้นทางอารมณ์ยิ่งนับวันยิ่งลดลง

ฉะนั้น
การกลับเข้าบ้านอีกครั้ง
จึงไม่ต่างจากการต่ออายุความโหยหานั้นออกไป
จากบางคนที่ขาดหายก็เริ่มกลับมา
จากบางคนที่กำลังลดก็เพิ่มขึ้น
จากที่ยังมีอยู่เต็มเปี่ยมก็ยิ่งปริ่มล้น

และ...
เราต้องยอมรับ
มันมีส่วนทำให้ที่ไม่เคยสนใจให้หันกลับมามองได้

ใครว่าทรูคือทุย
เรากลับรู้สึก ทรูนี่ฉลาดและเหี้ยมจนน่ากลัว





เวทีสวย
เปิดด้วยคาราบาว ท่อนฮุคติดหูทั้งๆที่ไม่เคยฟังมาก่อน
“เสียดายนิดหน่อย”...ประโยคนี้น่ารัก



วันนี้ปากจัดส่งท้ายนะ


ตี๋
เพลงเพ้อฝัน
เนื้อเพลงกับเสียงร้องมันโดน คือถ้าหลับตาฟังเอาแต่การร้องอย่างเดียวเลย เพลงนี้เกือบสมบูรณ์แบบเลยล่ะ พอใช้ตาเข้าไปยุ่มย่าม โซฟามันเตี้ยไปหรือเปล่า...เอ่อ

ชอบเพลง what i have done มากกว่า ใส่สุดตัวดี กระตุ้นได้ดีสมเป็นโชว์เปิด

เราว่าตี๋นี่เป็นเด็กฉลาด ไม่ยะโส
วีคแรกให้ครูรักช่วยคิดโชว์ เพราะมีเรื่องการแสดงเข้ามาเกี่ยวข้อง
วีคโมทาวน์ลูกทุ่ง นั่งฟังอ๊อฟสอนอย่างตั้งใจเก็บ โทรหาครูบิ๊กให้ชวยเรื่องลูกเอื้อน เพราะครูบิ๊กเก่งเรื่องการอิมโพรไวส์
วีคสุดท้ายโทรหาครูบี ปรึกษาการออกเสียงเพลงฝรั่งด้วยครูบีร้องเพลงฝรั่งดั่งเจ้าของต้นฉบับมาเอง

....น้ำครึ่งแก้วชัดๆเลยอ่ะตี๋น้อย





พี่ตุ้ย
คำประกาศจากใจผู้แพ้...ชื่อเป็นลางได้อีก
อยากถามแค่ว่า มองย้อนกลับไปเสียดายไหม....ยกเว้น “เห็นใจกันหน่อย” อยากกลับไปแก้ไขไหม
พี่น่ะเสียดายแทนตุ้ยว่ะ แม้จะเข้าใจว่างานเยอะจนแทบไม่มีเวลาหายใจ
แต่ถ้าตุ้ยกระหายกว่านี้ การร้องแบบเมื่อคืนคงไม่มีทางพลาดแบบนั้น

In to blue eyes ตอนเห็นตุ้ยนั่งร้องแบบนั้น ใจก็เลยแวบขึ้นมาว่าเคยไปฟังเพลงนี้ที่ลาสเวกัสนี่หว่า เขานั่งร้องแบบตุ้ยนี่ล่ะ เพียงแต่เป็นการร้องแบบคันทรี่ใช้กีต้าร์โปร่งตัวเดียว ก็ตรึงคนดูอยู่ เลยนึกว่า ถ้าเพลงนี้ตุ้ยเล่นกีต้าร์ไปด้วยล่ะ....




มิว
Angel เสียงร้องมิวเหมาะกับการร้องเพลงฝรั่ง เสียงนุ่มฟังสบาย แต่ดึงคนฟังอย่างเราไม่จบเพลง ช่วงกลางเพลง จู่ๆเราก็นั่งนึก พรุ่งนี้ต้องออกไปเตรียมซื้อของอะไรเพิ่มไหม เออ..ต้องเอารถไปเช็คสภาพ อาจต้องเปลี่ยนยาง...บลา บลา บลา
เอ๊ะ! เพลงยังไม่จบอีกเหรอ ตัวอะไรนั่นมาลูบๆคลำๆฟะ
แล้วมิวต้องไปฝึกเรื่องการอิมโพรไวส์อีกเยอะเลยล่ะ

เพลงสามัคคี โชว์ก๊องแก๊งได้อีก ยิ่งช่วงท้ายไปลากแฟนคลับที่เตี๊ยมไว้แล้วขึ้นมา...หายนะชัดๆ
...มันทำให้เราสงสัยจริงๆจังๆขึ้นมาแล้วล่ะว่า
งบของแดนเซอร์ในรายการ “มืออาชีพ” จำกัดจำเขี่ยยิ่งกว่าของรายการโรงเรียนaf อย่างน่าใจหายขนาดนี้ได้ไงฟะ
จริงอยู่ว่ามันมีคำว่า คุณภาพดีกว่าปริมาณ
แต่กับบางเพลง ปริมาณมันควรนำมาก่อนคุณภาพ...น่าจะลองคิดแง่มุมนี้บ้างนะ






วิทย์
ก็สมที่เน้นหนักไปทางด้านที่ตัวเองถนัดที่สุดล่ะ
จำได้แต่ “you so real,you are so real” นอกนั้นไม่รู้อะไรเลย

เพลงbutterfly จำได้แต่ถุงมือกับแสงเลเซอร์

เคยถามตัวเองว่า ทำไมครั้งนี้ไม่รู้สึกตื่นตาตื่นใจกับโชว์ของวิทย์เลยสักโชว์วะ
เมื่อคืนหลังจากคอนนี้จบลง เราเปิดไปดู SYTYCD ถึงได้รับคำตอบ...นั่นล่ะ
วิทย์ก็เหมือนอาหารปรุงสำเร็จเรียบร้อย คุณภาพปริมาณระดับมาตรฐานคงที่ไปแล้ว
เพียงแต่ว่า ตัวเราเองโตขึ้นจากเมื่อห้าปีที่แล้ว...ก็แค่นั้นเอง

ขอบอกตรงๆอย่างไม่ต้องเกรงใจ
เอาทุกโชว์ของวิทย์มาปิดเสียง ฉายติดต่อกัน ก็จะนึกไปว่าเป็นหนึ่งโชว์ที่ต้องชมว่าศิลปินช่างขยันเปลี่ยนคอสตูมจังวุ้ย


...คนเราไม่จำเป็นต้องประทับใจกับทุกโชว์ของมืออาชีพหรอกว่าไหม




ต้อล
มันมีความแตกต่างระหว่างโลว์ กับ คลาส ที่พอเอาสองคำมารวมกัน....
การตีความเพลง i’ll make love to you จะตีแบบต้อลตีก็ไม่ผิด ออกเป็นทางอีโรติค(ที่ไม่นิดหน่อยดังคำออกตัว)
เพียงแต่ว่า ท่าทางบวกคอสตูมของแดนเซอร์....มันทำให้ไปได้แค่แถวพัทยา แทนที่จะไปถึงซีซาร์สลาสเวกัส

ถามว่าเสียดายไหม...เสียดายนะ
การร้องครั้งนี้ของต้อล ร้องได้ดีจนน่าแปลกใจจากทุกที โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า ต้อลออกเสียงเพลงฝรั่งแปลกๆ มันจะรัวๆนัวๆจนจับฟังแล้วถามตัวเองว่า น้องมันร้องอะไรวะ
แต่มาครั้งนี้ ต้อลร้องสำเนียงค่อนข้างดีเลยล่ะ tกับshตัวท้ายก็ออกเสียง...เอิ้กกก
แสดงว่าฟังมาละเอียดใช้ได้
เพียงแต่การร้องดีๆแบบนี้ ถูกกลบด้วยความฮือฮาของการโชว์ เราว่าถ้ามาถอดเป็นmp3ฟัง น่าจะได้อรรถรสเต็มๆ
ด้วยเพลงนี้ต้นฉบับเป็นกลุ่มบอยแบนด์ผิวสีสี่คน ซึ่งมีการแบ่งท่อนร้อง ร้องสวนกันขึ้นมาตอนยังไม่จบประโยคอีกคนก็ต่ออีกประโยค

แล้วการที่ต้อลเอาเพลงนี้มาร้องเดี่ยวแล้วต้องรับผิดชอบการร้องเองทั้งหมด ไอ้จังหวะการร้องสวนแบบนั้นต้อลก็ยังกล้าร้องเองเต็มๆจนชวนให้สงสัยว่าน้องมันแอบลักหายใจตอนไหนวะ หายใจทางรูขุมขนหรือต้อล
...มันแสดงให้เห็นฝีมือจนต้องยกนิ้วให้ล่ะ



นอกเรื่องนิด....
จำได้ว่า เคยฟังพุ่มพวงร้องเพลงสากลครั้งแรกในรายการสี่ทุ่มสแควร์(มั้ง) ของคุณวิทวัสที่ตอนอยู่ช่อง7น่ะ
ตอนนั้นยังเด็กแต่ความรู้สึกยังจำจนถึงทุกวันนี้
อาจด้วยเพราะบทสัมภาษณ์ตามมาว่า พุ่มพวงน่ะอ่านหนังสือไม่ออกสักตัว เวลาร้องเพลงก็จะฟังจากเทปแล้วร้องตาม
อย่างเพลงฝรั่งนี่ พุ่มพวงบอกว่าก็แกะนั่งฟังทีละคำจากเทปประมาณสองสามวัน
แล้วคุณวิทวัสก็ชมว่า ร้องสำเนียงเหมือนฝรั่งมาร้องเอง
...เราฟังก็...ทึ่ง พูดอะไรไม่ออกเลย


คนไทยเวลาร้องเพลงฝรั่งแล้วจะติดบางสำเนียงตามที่ได้เรียนมาแต่เด็กไง
พอติดมาร้องแล้วก็จะฟังแปร่งๆ

เราก็ไม่ได้หวังว่าต้อลร้องเพลงฝรั่งแล้วจะออกเสียงพวก th แล้วแลบลิ้นยาวออกมาจนแทบแตะคางได้แบบหนูหอกหรอกนะ
แค่ขอไม่ ซั่วเซอะซ่ะ นัวติดต่อกันไปทั้งเพลงก็พอแล้ว




สำหรับเราแล้วเพลง I’ll make love to you
เราว่าเพลงนี้มันออกวาบหวามค่อนไปทางโรแมนติกมากกว่า
บรรยายถึงการบอกคนรักว่าค่ำคืนพิเศษเช่นนี้ ผมจะทำให้มันพิเศษยิ่งกว่า กลายเป็นค่ำคืนในความทรงจำ
มันไม่ใช่แค่เรื่องเซ็กส์นะ แต่คือการ make love
มันต่างกันโขนะต้อลนะ...อื๋ยยยยย


ถ้าต้องทำโชว์นี้ให้ต้อล
เราจะจับเด็กผู้หญิงหน้าตาใสๆในชุดนอนชีฟองสีขาวกรุยกรายหลับอยู่บนโซฟาเบดรูปจันทร์ครึ่งเสี้ยวสีเหลืองจัด
มีพร็อบให้ครบทั้งแก้วไวน์ทั้งเทียนไขสีต่างๆรูปทรงสวยๆ
แล้วให้ต้อลเดินร้องไป หันมองไป เดินเข้ามาหาเหมือนอยากสัมผัสลูบไล้ไปตามส่วนเค้าส่วนโว้ง เฉพาะในช่วงท่อนฮุค อาจมีคุกเข่าเอาแก้มไปแนบหลังมือเรียกรอยยิ้ม
ฉากจบถ้าอยากมีจูบเรียกเสียงฮือฮา ก็จะให้ต้อลค่อยๆเบียดนั่งตรงส่วนปลาย โน้มตัวลง สองแขนวางจับที่ขอบโซฟาสองด้านเหมือนโอบกอดสาวสวยเอาไว้
หญิงสาวกระพริบตายิ้มให้ โน้มคอชายหนุ่มลงมาจุมพิต

...แทนที่จะทำให้กาต้อลกลายเป็นไอ้หนุ่มเสเพลบอยลูกทุ่งแบบนี้


มาเพลง “รักมุมใหม่”
ชอบถึงชอบมาก
เปิดมาด้วยเสียงนุ่มนวลแบบที่เคยรู้จักต้อลมาตั้งแต่วันแรก(ที่มันกำลังหายไปเรื่อยๆทุกที)
แค่คำแรกต้อลก็ดึงคนฟังไว้
“เสียงสวย” แบบบรรจงวางทำเอาใจเราถึงกับกระตุกเลยทีเดียวล่ะ
ยิ่งช่วงพีคที่ต้อลใส่เต็มๆ อิมโพรไวส์มากับอารมณ์ มันสัมผัสถึงความรู้สึกที่ต้องการสื่อออกมาได้
อยากสารภาพว่า ตั้งแต่afแล้วที่ตอนต้อลด้นสดเล่นๆในบ้านมันจะฟังเพราะและลงตัวกว่าบนเวที
บนเวที เหมือนจะคิดมาส่วนหนึ่งแล้ว อิมโพรไวส์ก็เลยไม่ค่อยโดนจังๆ
แต่มาคราวนี้ อิมโพรไวส์ในบ้านเทียบไม่ติดกับบนเวทีครั้งนี้
เหมือนกับต้อลเก็บคำสอนพี่โอมวีคที่แล้วมาใส่ลงตัวในวีคสุดท้ายพอดิบพอดี

อยากได้ซิงเกิ้ลเพลงนี้
ไม่อยากได้รวมอัลบั้ม the master
อยากได้โบนัสแทรค อยากให้ทำหลายๆเวอร์ชั่น อยากฟังแบบอคูสติก
อยากได้แบบอาร์แอนด์บีเต็มๆแบนด์ อยากฟังว่าใส่ริ่ทึ่มเป็นร็อคแล้วต้อลจะใช้เสียงแบบไหน
อยากลองฟังแบบฟังค์แจซที่มีซาวด์แซกโซโฟนบาดอารมณ์กันตายไปข้างหนึ่ง
แต่ไม่เอาแดนซ์กับฮิพฮอพนะน้อง




นอกจากเพลงนี้ของต้อลแล้ว
สิ่งที่ชอบมากที่สุดในโชว์ค่ำคืนนี้ก็คือ ลีดกีตาร์ของพี่เอกและพี่โอม
อยากฟังแบบนี้ล่ะ แม้จะนึกว่าพี่โอมลีดเพลงfriends แบบเต็มๆไม่มีเสียงร้อง...ก็เลยผิดหวังนิดหน่อย(เลียนแบบป๋าแอ็ด)
ไม่เป็นไรเดี๋ยวไปตามฟังที่ overtone ก็ได้

ชอบตอนที่ต้อลยืนเอียงตัวงอเล็กๆจ้องตอนพี่โอมลีดกีต้าร์
เหมือนเด็กตัวเล็กๆที่ได้ของเล่นถูกใจต่อหน้า





คะแนนต้อลถามว่าแปลกใจไหม
ก่อนหน้านี้เป็นที่รู้กันล่ะว่า แข่งกันแค่สองหนุ่ม
ตอนตุ้ยร้องจบ เราส่งsmsไปให้พี่น้องบอกว่า ต้อลชนะแน่
ขอโทษนะตุ้ย...ตุ้ยพลาดอย่างน่าเสียดายจริงๆ แถมพลาดแล้วดันแสดงอาการออกนอกหน้าซะขนาดนั้น
เราก็รู้เลยว่า ตุ้ยไม่มีทางได้คะแนนดัลเบิ้ลพ้อยต์
เพราะมั่นใจอย่างหนึ่งของต้อล
ต้อลเป็นเด็กที่คุมเวทีอยู่ แม้อาจไม่พีคแต่ไม่มีทางพลาด

พอคะแนนปกออกมาแทบหัวเราะก๊ากกกก
เอออออ...มันมีคนซื้ออัลบั้มเพราะปกจริงๆด้วย
ต้อลมันช่างหวงเนื้อหวงตัวจนมาปล่อยถูกที่ถูกเวลาจริงว่ะเอ๊ยน้องเอ๋ย

อยากแตะเรื่องคอสตูมต้อลวีคนี้อ่ะ
น้องผอมลงจนน่ากลัว
ทุกทีต้อลจะเป็นเด็กที่ใส่สูทแล้วดูหล่อปานท่านชายพจน์ปรีชามาเอง
แต่สูทสีนี้ คัทเวิร์คมันไม่พอดีกับตัว
พอเห็นด้านหลังของต้อล มันเลยดูเหี่ยวๆ เฮออออ ต้อลดูเหี่ยว!
เหมือนผักโดนน้ำร้อนลวก
แต่ก็ดีนะ...เราคิดไปอีกแง่เลย
สูทขาวตัวนั้นที่เดินออกมาพร้อมพี่นัท
ภาพนั้นจะได้ไม่มีอะไรมาแทนที่ได้




มีการถามข่าวกันไปมาตอนเพลงเฟรนด์สร้องจบลง
สายตาหลายคู่จับจ้องมองดูว่า ต้อลกับพี่นัทอยู่ไหน
เด็กสองคนอยู่ส่วนไหนกัน
ภาพพี่นัทยิ้มกว้างโป้งแปะเอื้อมผ่านเพื่อนคนอื่นมาแสดงความยินดีกับเจ้าน้องชาย
ทำเอาค่ำคืนนี้จบลงอย่างสมบูรณ์ในตัวมันเอง


เจ้าหนูเป็น the mastol

ขอบคุณโชคชะตา ขอบคุณฟ้าที่นำพาเรามาพบกัน

 

Create Date : 22 มีนาคม 2552		4 comments
Last Update : 22 มีนาคม 2552 15:51:04 น.
Counter : 708 Pageviews.
Share Tweet