Bloggang.com : Quaver : SO HoTol !

SO HoTol !

จะบอกว่าไม่รู้ก็คงเป็นการโกหกคำโต ก็เพราะรู้มาพอเลาๆล่ะว่าเจ้าหนู...เฮ้อ~ จะเรียกต้อลว่าเจ้าหนูคงไม่ได้แล้วล่ะมั๊งเมื่อเห็นภาพชวน...ฮ่าฮ่าฮ่า

ก็ไม่รู้ว่าแฟนคลับเจ้าหนู เอ๊ย~ เรียกต้อลว่าเจ้าหนูจนติดปากแล้วนะเนี่ย
อีกที....
ก็ไม่รู้ว่าแฟนคลับต้อลจะมีอาการยังไงบ้างกับหน้าปกLipsฉบับ The 2009 MEN ISSUE ฉบับนี้
...เมื่อ our manhood เผยเรือนร่างภายใต้เชิ๊ตขาวตัวบาง ปล่อยเส้นสายลายน้ำลูบไล้ผิวหน้าตกกระทบแทรกผิวกาย

พอเราเปรยขึ้นมาแบบนี้
พี่สาวที่อุตส่าห์ขับรถเกือบสี่ชั่วโมงมาหาเพียงเพื่อเอาหนังสือLIPSฉบับนี้มายื่นให้ถึงมือ
....ต้องขอบคุณอย่างสูงเลยอาเจ้
(แอบกระซิบนินทาลับหลังตามประสาคนไม่รู้จักบุญคุณ...เจ้ลงทุนไปไหม นี่แค่ต้อลนะ...ไม่อยากนึกว่าถ้าเป็นนัท....กร๊ากกก)

ด้วยอยากสารภาพว่าลืม...ลืมสนิทไปแล้วล่ะว่าต้อลไปถ่ายภาพลงแมกกาซีนมา
ถ้าไม่ได้รับการอุปการคุณ(ครั้งที่นับไม่ถ้วน)ก็คงไม่มีภาพหนุ่มเซะซี่ เซะซี่แบบนี้มาครอบครอง
ไม่รู้ตัวเองเป็นอะไรนะ....ไอ้อาการเบื่อจนไม่อยากเข้าไปยุ่ง ไม่ชวนรับรู้มันมีมาเป็นระยะ ระยะ
พอเบื่อแล้ว...ก็ตรงสุภาษิตเป๊ะเลย “ช้างมาฉุดก็ไม่อยู่”
แต่ก็ดันมาเจอ....
‘ความช่างเปิดเผย’ ของเจ้าหนูนี่ก็มีอานุภาพกว่าช้างสารอีกแน่ะ

ฮ่า ฮ่า ฮ่า

...นี่จะไปถึงไหนไหมเนี่ย วกไปวนมาไม่เข้าหัวข้อที่เปรยไว้สักทีซี้~

อ้อ! อาเจ้แกค้อนขวับประชดกระทบกระเทียบมาว่า เจอกบแก้ผ้า hot n’ wet เข้าไปแบบนี้ แฟนคลับไม่ยกผ้าเช็ดหน้าไว้คอยซับตรงมุมปาก ชั้นจะตีรถกลับไปเหมาLIPSให้แกอีกโหลเลยว่ะ

เย๊ยยยย กบยังไม่ได้แก้ซ้ากหน่อยอาเจ้ก็.... แค่แหวก แค่น้ำแนบเนื้อ แค่เสื้อแหวกอกบอบบาง มองหาไรขนไม่เจอเท่าน๊าน~

เอิ้ก เอิ้ก เอิ้กกกก

แต่ก็จริงอย่างอาเจ้แกว่านะ
เจอกบหรี่ตาเขม้นมอง เรียกร้องเชิงท้าทาย
มันก็ชวนเรียกเสียงกรี๊ดกร๊าด โวยวาย ครวญครางฮึดฮือเป็นนกถึดทือกันถ้วนทั่วล่ะน้า

แม้ว่าการถ่ายแบบทำนองนี้กับหนุ่มฮอต จะกับใครก็เรียกเสียงฮือฮาได้เสมอล่ะ
แล้วยิ่งมาเกิดกับเจ้าหนูหวงเนื้อหวงตัวแบบนี้ เสียงฮือฮาก็มีเหตุอันสมควรให้ยิ่งกระพือโหม

แต่ฟามจริง จะว่าไป
เจ้าหนูก็เรียกน้ำจิ้มมาก่อนล่วงหน้าตอนคอนAF4 กับสี่หนุ่ม นัทต้อลตี๋โจ้ ในเพลงเหงา หนุ่มเชิ้ตขาวแนบเนื้อในสายฝนนั่นล่ะนะ
...ไอ้เราก็ดั๊นความจำดี ยังจดจำความฮือฮาปานกระบอกปืนแตกได้ แถมคำเหน็บเบาๆว่า
‘มั๊นก็ยังไม่ถอดหมดจดอยู่ดี๊ ยังรีๆรอๆกว่าเพ่จะถอด เพ่ก็ทั้งชั่ง(ใจ)ทั้งเหลือบทั้งหาทางเอาตัวรอดเล็กๆอยู่ดี๊’

ฮ่า ฮ่า ฮ่า...ตอนนั้นคิดว่าคือที่สุดของที่สุดที่ต้อลจะเซอร์วิสแล้วนะ
ก็เอาว้า...เรามันก็ไม่ได้หื่นซะขนาดนั้น
แล้ว...อยากนินทาเด็ก
กาต้อลนี่ถึงถอดจนเกลี้ยง(ถ้า...ถ้ามันมีวันแบบนั้นนะ!!!) พี่ว่าพี่ก็คงมองเฉยๆว่ะไอ้น้องเอ๊ย
ก็...พี่กะฟิกเกอร์คร่าวๆของเรา...มันคงไม่เท่าไร.....เอิ้กกกก ดูถูก ดูถูก
แหม...ก็ตามประสา ตามอายุล่ะต้อลเอ๊ย พี่ก็ใช่สาวน้อย...เลื่อนตำแหน่งเป็นสว.อย่างไม่(ยอม)รู้ตัว
ก็เห็นมาพอตัว...นู๊ดเนิ๊ดก็นั่งดรออิ้งเป็นวันๆผ่านมาแล้ว ทำเอาความหนาของใบหน้าปานถนนลาดยางเลยทีเดียวน้องเอ๋ย~
ฉะนั้น...พอกะเกณฑ์อะไร อะไรคร่าวๆไปแล้ว(กะอะไร?!! คร่าวอะไร??!....อุ๊ปส์!ฮ่า ฮ่า)...พี่ก็เลยไม่เคยคาดหวัง ไม่ได้เฝ้ารอ...วันต้อล ‘ถอด’ แทน วันธงชัยน่ะ
แถม...
ลุคส์ต้อลแบบที่พี่ชอบน่ะ มันก็ห่างไกลกับอิมเมจทำนองนี้ไปโขล่ะ
“เด็กน่ารัก” คือสเป็คพี่มากกว่า “หนุ่มหล่อ” อยู่แล้วล่ะน้า

จบจาก singing in the rain คราวนั้น
เกือบสองปี...ก็มาเจอกบอัพเรเวล กับรายการ the master
...อันนี้สิ ที่ขอยอมรับว่าทำเอาตาค้าง
คือไม่ใช่คิดว่าต้อลจะกล้านะ...กล้าไม่กล้ามันไม่เกี่ยวอยู่แล้ว
แต่...ทันทีที่เห็นภาพปกนั้นน่ะ ความคิดแว้บแรกที่กระแทกปึ้งเลยคือ...
“ไม่คิดว่าต้อลจะยอม”

พอต้อล ‘ยอม’
ภาพที่ออกมาก็ต้องยอมรับ
ว่าทำเอาถึงกับใจกระตุก สะดุดลมหายใจตัวเองเฮือกใหญ่
ด้วยตัวภาพเองเป็นส่วนใหญ่
มันให้ความรู้สึกไม่แค่เซ็กซี่นะ แต่ต้อลดูเป็นหนุ่มหล่อเย้ายวน(ใจ)สไตล์หนุ่มเมดิเตอร์เรเนียนที่ยังคงความใสสะอาดรวมเข้าไปด้วย
เลยทำให้เกิดอาการ...ทั้งใจเต้นทั้งเอ็นดู จนต้องอมยิ้มด้วยความเขินเล็กน้อยน่ะ

เพราะอย่างงี้ล่ะมั๊ง
ชายหนุ่มหน้าปกลิปส์คราวนี้
มันถึงเรียกอารมณ์แบบครั้งนั้นไม่ได้
อาจด้วยเพราะ...มันชักกลายเป็นเรื่องปกติ...หรือเปล่า??!
ยังไม่ทันหายอิ่มจากคราวนั้นเล้ย พอโดนเสิร์ฟออเดิร์ฟใกล้เคียงชุดเดิมมันก็เลยเกิดอาการ ‘ชินลิ้น’ รับรสชาติไม่ได้เต็มเม็ดเต็มหน่วยไปเสียฉิบน่ะ

แล้วแถมดัน...
พอเห็นภาพปุ๊บ
ไอ้เราก็นั่งหัวเราะ หัวเราะแล้วหัวเราะอีก หัวเราะก๊าก หัวเราะจนน้ำตาไหล
(ทำเอาอาเจ้แกแทบเข้ามาแหกอก โทษฐานทำแกเสียเวลาเปล่า ดั๊นไม่มีอาการตอบสนองดังคาดการณ์ไว้)

เปล่านะ...เปล่า
ไม่ใช่ว่าภาพต้อลมันดูตลก หรืออะไร...
ยอมรับล่ะ...ต้อลน่ะดูดี๊ ดูดี ดูแมน ชวนเซ็กซี่...แบบที่มันควรจะเป็นและสไตล์ลิสต์ต้องการให้เป็นนั่นล่ะ
ทั้งจากตัวต้อลเองและองค์ประกอบภาพ

ก็คงอย่างที่รู้กันล่ะนะ
ส่วนดีมากส่วนหนึ่งของต้อลนอกจากการร้องเพลงแล้ว
ก็คือ ต้อลเป็นคนที่ขึ้นกล้องที่สุดคนหนึ่งที่เคยเห็นมา แบบไม่ต้องวนหามุมในการถ่ายภาพเลยล่ะ
พอมาเจอการจัดองค์ประกอบภาพแบบพอดีไม่มีขาดและไม่มีเกิน
อารมณ์ของหนุ่ทฮอตมันจึงฉายออกมาได้ไม่ยาก

ไอ้ตอนนั่งหัวเราะตอนเห็นภาพหนุ่มฮอตนั่นน่ะนะ
มันก็แค่ช่วยไม่ได้จริงๆ...
เพราะแทนที่จะทึ่งไปกับท่วงท่าความทุ่มเท เกเกือบหมดหน้าตักของเจ้าหนูคราวนี้
ก็ดั๊นมีภาพไอ้หนูคนหนึ่งใส่เสื้อผ้าเต็มยศ เดินหิ้วเสื้อผ้าครบชุดพร้อมผ้าเช็ดตัว บางคราวบวกเสื้อคลุมเดินเข้าห้องน้ำทุกเช้าและเย็น
จากวันแรกๆชวนสงสัย
วันต่อๆมาดูด้วยความลุ้น
แล้ววันต่อต่อต่อมา...ดูด้วยความชักชินตาและอมยิ้มกับความน่ารักแบบนี้ของหนุ่มน้อยคนนึง

ไอ้ที่หัวเราะก็คงเพราะแบบนี้
ไอ้วันแบบนี้....
ที่มันก็ต้องมาถึงกาต้อลจนได้

ไม่อยากเชื่อเลยว่าที่พี่เคยพนันเล่นๆกับเพื่อนตอนต้อลออกจากบ้านมาใหม่ๆน่ะ
(เราน่ะทำให้พี่เสีย SWINGไปอีกขวดแล้วนะต้อลเอ๊ย)

เราพูดกันเล่นๆว่า คิดว่าจะมีวันที่ต้อลยอมถอดไหมวะ???
พี่น่ะส่ายหน้ายิก แถมดันมั่นใจเกินเหตุว่า ไม่มีวันหรอก
แต่เพื่อนพี่มันดันมั่นกว่า บอกว่าให้ไม่เกินสองปี....ต้องมีคนทำให้ต้อลถอดจนได้ล่ะ ไอ้ยากๆน่ะ เขายิ่งพยายาม

แล้วจริงๆด้วยกบเอ๊ย
ไม่ทันครบสองปีเล้ย
จากนี้ไปพี่คงไม่กล้าพนันขันต่อกับใครหน้าไหนอีกแล้วว่ะ ไม่เคยชนะกับเขาบ้างเล้ย
ตอนหน้าปกนั่นน่ะ พี่ก็บ่นไปทีแล้วว่า ทำไมรายการนี้ไม่จัดปีหน้าว้า...ขยับไปนิดเราก็รอดแล้ว ฮ่า~

จบความตลก(ตัวเอง)

มีอยู่แว้บนึง ความคิดบางอย่างแว้บขึ้นมา...
แม้อยากคิดว่า การได้ลงหน้าปกนิตยสารชั้นนำ มันคือก็การได้รับโอกาสอย่างที่เหล่าเซเล็บหลายต่อหลายคนต่างหวังว่าจะได้รับโอกาสแบบนี้สักครั้งในชีวิต
แต่อีกใจก็ยังเหลือไว้เพื่อชั่ง...
มันคือ โอกาสจริงๆใช่ไหม
เป็นโอกาสแบบที่ต้อลพอใจ อยากได้ ไม่ได้ฝืนใจตัวเองเพราะไม่อยากพลาดโอกาส...ใช่ไหม??!

...คิดมากไปล่ะมั๊ง!!?

เพราะแม้เราจะติดปากเรียกต้อลว่า “เจ้าหนู”
แต่ก็...
รู้ดีว่าต้อลไม่ใช่เด็กเล็กๆ ไม่ใช่เด็กไม่ประสา ไม่ใช่เด็กบ้านนอกใสซื่อไม่ทันคน อย่างที่ผู้หลักผู้ใหญ่หลายคนเป็นห่วงปนกังวลก่อนต้อลจะออกจากบ้านเมื่อกาลครั้งนั้น
เด็ก...อืม~ ผู้ชายคนนี้ฉลาด ช่างคิด รู้จักเลือก
และที่สำคัญ
“มีความเป็นตัวของตัวเองสูง”
อย่างที่ใครต่อใครก็ต้องให้ความเกรงใจในระดับหนึ่งเลยล่ะ...คิดว่าหลายๆคนคงรู้สึกเหมือนๆกัน

ขนาดคนแบบเราที่แสนจะเป็นคนประเภทไม่ค่อยตามข่าวเท่าไร
แต่ข่าวสารที่ปลิวมาเข้าหู เสียงตัดพ้อที่พอรับฟัง
มันก็ทำให้รู้สึกถึงความเป็นตัวตนของต้อลได้ไม่สั่นคลอน

อาจเพราะอย่างนี้ล่ะมั้ง
การคงความเป็นตัวของตัวเองไว้ได้
แม้...
จะอยู่ท่ามกลางผู้คนที่ ‘พร้อม’ ตอบสนองทุกอย่างเพียงแค่ต้อลเอ่ยปาก

แต่ว่าไม่ว่าเวลาผ่านไปจะครบสองปีนี่แล้ว
ข่าวสารหนึ่งที่ไม่เคยได้รับ และดีใจมากที่ไม่เคยได้รับ
ก็คือ...ต้อลไม่เคยเอ่ยปากร้องขอ...ไม่ว่าเรื่องไหน ยิ่งโดยเฉพาะเรื่องเงินๆทองๆ
มันก็เลย ทำให้เราภูมิใจตัวเองชะมัด....กร๊ากกก โยงเป็นเรื่องส่วนตัวจนได้
ภูมิใจอะไรเหรอ...ก็ภูมิใจที่สายตาเรานี่มันก็เยี่ยมว่ะ ก็ดูคนไม่ผิด

นิสัยแบบที่...ไม่เข้าไปจี๊จ๋าหรือกราบกรานกับคนที่คิดว่าจะเอาผลประโยชน์มาให้
ไม่อยากได้ไปซะหมดทุกสิ่งทุกเรื่อง...จนไม่เหลือศักดิ์ศรีติดตัวน่ะ
ต้อลก็ยังเป็นต้อล
พี่ไม่เคยมองต้อลด้วยสายตาคลางแคลงเลยว่า จะกระทำการใดจะเพื่อหวังผลในภายหน้า

ก็เพราะยังเชื่อว่า “ต้อลก็ยังเป็นต้อล”
โอกาสครั้งนี้ของต้อล...
ถึงแม้จะหัวเราะแต่พี่น่ะก็ดีใจกับเราด้วยนะน้องเอ๋ย

แม้ว่า...มีข้อแม้ตลอด
นะต้อลนะ...พี่มันคนเรื่องมาก บวก มากเรื่อง
แม้ว่าต้อลแบบที่พี่ชอบน่ะ
ก็ยังเป็นเจ้าหนูปากคม ตาหวาน แป้กแล้วแป้กอีก
เจ้าหนูที่สนุกกับความคิดพิสดารพันลึกที่แล่นกระฉึกกระฉักอยู่ตามรางรถไฟภายในหัวกลมๆผมฟูๆ แล้วหลุดอาการออกมาให้คนรอบข้างจับได้ด้วยสายตาระยิบระยับ รอยยิ้มที่กดลึกข้างแก้ม หรือไม่ก็เสียงหัวเราะคิกคักเบาๆกับตัวเองเวลายั้งเบรกไม่ทันน่ะ

แล้วยังเวลากบเขิน ทั้งเขินจน(ต้อง)ขำ เขินจนอาย
เขินจนต้องหลุบตาลงต่ำ ขยี้จมูกไปมา จนแอบยิ้มแก้มป่อง หัวเราะด้วยรอยยิ้มกับหลังมือตัวเอง

ไอ้ท่าแอบยิ้มแอบขำกับหลังมือตัวเองนะต้อลนะ
เป็นท่าชนะเลิศชนิดต่อให้มีวันที่น้องถ่ายภาพชุดซัมเมอร์ กางเกงว่ายน้ำตัวเดียวท่ามกลางหาดทราย สายลมและแสงแดด...ก็ยังเอาชนะไม่ได้เลย...จริงๆนะเอ้อ ไม่โกหก
ฮ่า ฮ่า ฮ่า
แค่...เตรียมที่นอนหมอนมุ้งไปรอหน้าโรงพิมพ์เท่านั้นเอ๊ง~
กร๊ากกก

อีกไม่นานก็ครบสองปีแล้วนะ
สองปีที่ได้มารู้จักหนุ่มเหนือผมยุ่ง หน้ากวน ปากแหลม และตาหวาน
พร้อมมุขแป้ก ไม่แป้กมากมาย

แปลกไหมละ
การรู้จักใครสักคน...แม้เพียงข้างเดียว
การได้รับข่าวคราว
การมองเห็นเส้นทางเดินในชีวิต
การเอาใจช่วยในแต่ละย่างก้าว
และ...
การคาดหวังในอนาคตของคนที่ไม่ใช่พี่น้องญาติสนิท แม้ออกปากเรียกว่า “เพื่อน” ก็ยังไม่ได้ด้วยซ้ำ

ต้อลเป็นหนึ่งในช่วงเวลาดีดีของพี่นะ
สองปีที่ผ่านมาก็ใช่
สองปีที่จะมาถึง...ก็อยากให้มันใช่อยู่
สองปีต่อจากนั้น...และต่อจากนั้น

ต้อลไม่ต้องทำอะไรหรอก
แค่ ‘ต้อลก็ยังเป็นต้อล’
ช่วงเวลาที่มีต้อลวิ่งเล่นอยู่ในนั้น ก็ยังจะดี ดี๊ ดี
และก็คง(น่าจะ)อยู่ตลอดไป
(รู้ใช่ไหมเจ้าหนูว่า...คนเราไม่ควรรับรองอนาคตที่มาไม่ถึง เพราะมัน ‘คด’ มัน ‘งอ’ ไม่เคยตรงน่ะ)

กาต้อลจะเป็นเจ้าหนูที่พี่คนนี้รอคอยฟังข่าวคราวด้วยการเอาใจช่วยเสมอ
ยังทำให้พี่มีรอยยิ้มได้แม้คิดถึง
แม้ว่า...
ปากห้อยๆของเราอาจจะถูกแรงดึงดูดของกาลเวลาจนย้อยติดคางไปแล้วในวันนั้น

พี่ก็คิดว่า พี่ยังยิ้มได้แค่ได้ยินชื่อ วันธงชัย อินทรวัตร
นะ...เจ้าหนู

Create Date : 20 พฤษภาคม 2552

Last Update : 20 พฤษภาคม 2552 11:31:10 น.

4 comments

Counter : 1079 Pageviews.

สวัสดีคะ แวะมาทักทาย มีความสุขในวันทำงาน หน้าฝนแล้วรักษาสุขภาพด้วยนะคะ

โดย: หน่อยอิง

วันที่: 20 พฤษภาคม 2552 เวลา:11:14:34 น.

สวัสดีค่ะคุณจขบ จ้า

โห หายไปนานเลยค่ะ ยังนึกถึงกันอยู่นะค๊า
และดีใจค่ะที่มาเยี่ยมกันที่บ้าน ตอนที่เหมี่ยวไม่อยู่

อ่านเรื่องเมล็ดของความโกรธและความกรุณาแล้ว

มีมาใหม่ค่ะ เมล็ดของไมตรีจิต มีมาฝากจ้ะ

และตะเองรู้ไหมคะ เหมี่ยวได้เชิญตัวเองนำอาหารมาร่วมโต๊ะ (แท่ก) แต่คุณจขบ คงไม่ได้สังเกตุอ่ะ ไม่เป็นไรน๊า

ดีใจที่มีเวลาว่างแล้ว ขอเรียนเชิญร่วมวงอาหารค่ะ

ปอลอ สำหรับเรื่องการอัพบล๊อก หากสงสัยใด ๆ ยินดีให้คำแนะนำค่ะ

โดย: fleuri

วันที่: 24 พฤษภาคม 2552 เวลา:2:29:55 น.

"แปลกไหมละ
การรู้จักใครสักคน...แม้เพียงข้างเดียว
การได้รับข่าวคราว
การมองเห็นเส้นทางเดินในชีวิต
การเอาใจช่วยในแต่ละย่างก้าว"

หลาย ๆ คนจะเป็นแบบนี้
คนที่เราชื่นชม คนที่เรานิยม ฯลฯ

สวัสดีค่ะ

สำหรับเรื่องแท่ก พุดโธ่เอ๊ย (จำเขามาพูด ^^) เรื่องเล็ก ๆ มิใช่วาระแห่งชาติค่ะ

เพิ่งสังเกตุว่าตรงคำวิ่งของบล๊อก ชื่อภาพยนตร์ของ Akira Kurosawa, konna yume wo mita こんな夢を見た

คุณจขบ ได้ดูภาพยนตร์เรื่องนี้แล้วหรือยังค่ะ เราอยากดูมากเลย แต่ยังหาไม่ได้แถวบ้านค่ะ เคยถาม ๆ ร้านให้เช่าหนังเหมือนกัน

รักษาสุขภาพนะคะ อย่าเป็นคนทันสมัยด้วยการเป็นไข้หวัดพันธุ์ใหม่น๊า....

โดย: fleuri

วันที่: 26 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:41:56 น.

บ้านแม่สามีค่ะ บ้านเธอน่าอยู่

เราชอบสถาป้ตยกรรมของบ้านนี้มั่ก ๆ

รั้วสวยจริง ๆ ค่ะ

ทะเลสาปที่เมืองนั้นค่ะ สวยสงบดีค่ะ

สำหรับหนังเรื่องนี้ คำบรรยายของคุณ ทำให้อยากดูยิ่งขึ้น ชอบหนังของอาคิระ เหมือนกันค่ะ นานแล้วเคยไปดูเรื่องหนึ่ง สถานฑูตญี่ปุ่นจัดเทศกาลหนังญี่ปุ่นอ่ะค่ะ ประทับใจมาก

ขอบคุณสำหรับข้อมูลค่ะ

โดย: fleuri

วันที่: 27 พฤษภาคม 2552 เวลา:10:49:35 น.