Group Blog
 
<<
มีนาคม 2552
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
20 มีนาคม 2552
 
All Blogs
 
ต้อลกวน...Teen

ลงบล็อกนี้เรียบร้อยต้องรีบจรลี
ไม่งั้น...
เจ้าของบล็อกอาจโดนteenจากfcเจ้าหนูนี่ตื้บไม่นับแน่



ในบรรดาเด็กafที่ถือว่าเป็นมือวางอันดับหนึ่งในด้านความกวนตีฟมีมาให้เห็นแทบทุกปี
ช่างถ่ายทอดสืบสานประเพณีรุ่นต่อรุ่นปานกลืนตะขาบ
อย่างเห็นเด่นชัดเลยก็น่าจะเริ่มจากตอนรุ่นสอง
โจ-ว่าน แทคทีมราวกับมากับนัด
ประเภท...หากันจนเจอ อะไรประมาณนั้น

รุ่นสามต้องให้ตุ้ย...แบบไม่มีใครกล้าแย่ง
หนุ่มห้าวสักลายชวนกริ่นเกรง กับเรื่องราวที่ได้ยินมาฟังชวนแปลกใจ
หนุ่มมาดเด็กช่างกลแบบนี้เดินจูงมือแม่ไม่ยอมปล่อยในทริปเนปาล แถมแทนตัวเองว่า “หนู”
“ตุ้ยรักแม่” ออกจากปากชวนขยี้หัวใจ
นอกนั้น...คารมที่ได้ยิน คนที่ได้เจอะกับตัวเองอย่างพี่กอล์ฟ บัทเลอร์ถึงกับออกปากเป็นเนืองๆว่า กลัวมากเวลาต้อลกับตุ้ยอยู่บ้าน
เป็นการบอกสรรพคุณสองหนุ่มนี้แบบไม่ต้องบรรยายให้มากความ

น้องสาวเหยื่อรายล่าสุดเจอคารมพี่ตุ้ยแบบเต็มๆ
...เมื่ออยู่ดีดี แพงเดินเข้ามาตกแร้วด้วยความเต็มใจ

หนูแพงเสนอตัวเล่นกีต้าร์ให้ในเพลงภาษาอังกฤษของพี่ตุ้ย
ตุ้ยหลังจากคิดสะระตะเรียบร้อยแล้ว ปฏิเศษออกมาด้วยสาเหตุแน่นอนอยู่แล้ว
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวตี๋หึง”
แพงไปไม่เป็น พูดอะไรไม่ได้นอกจาก
“เป็นไรมากไหม”
คำออกตัวจากแพงได้รับคำตอบยอกย้อนหน้าตาเฉยจากพระเอกหนุ่มคิวทอง
“เป็นดารา”



เอิ้กกก เด็กพวกนี้



มายังรุ่นสี่
ใครจะนึก...หน้าอ่อนๆปากห้อยๆซ่อนความกวนกาละแมร์ไว้เต็มสตรีม
เอ๋~หรือที่จริงแล้ว เจ้าหนูนี่ไม่เคยซ่อน แต่ดันถูกความแป้กกลบจนเกลี้ยง

แต่...ฉะนั้นเลย ตัวตนใครก็ตัวตนคนนั้น
เมื่อเจ้าหนูจอมแป้กต้องมาจับกลุ่ม The Bachelor
ซึ่งแต่ละคน...แมนเรียกพี่
ไอ้ที่ถูกกลบมันก็เลยทะลายราบโผล่ตัวตนให้เห็นจนไม่ต้องพิสูจน์


วีคสุดท้ายมาถึง
วันที่เจ้ากบปากห้อยอยู่บ้านทั้งวันก็มาถึง(จนได้)

กบตัวขาวหัวฟูยุ่ง
เริ่มวันด้วยออเดิร์ฟซอล์ฟๆ
แต่ก็บ่งบอก...ชะตากรรมลางๆของเพื่อนพี่ร่วมบ้านมืออาชีพ




เมื่อแบงค์ ซาวด์เอน พยายามชงในความสามารถของเหล่าเดอะมาสเตอร์ว่า
“ระดับโลก”
คนอย่างกาต้อลมีหรือจะถ่อมตัว...ไม่มี๊~
กาต้อลไม่เห็นด้วยว่าพวกตัวเอง ‘แค่’ ระดับโลก
เพราะ...ตัวเองน่ะ
“ทะลุโลก” ไปไหนล่ะ? “ไปดาวอังคารแล้ว”

อืม....เก่งจ๊ะ...เก่งจัง


จากนั้นอีกไม่นาน
คุณแบงค์วันนี้ชะตากรรมน่าเป็นห่วง
เนื่องจากตัวติดต้อลตลอด

เตรียมอัดเพลง
ขณะแบงค์จัดเตรียมพร้อม
ต้อลฮัมไปมา สายตาเริ่มสอดส่าย จน...เจอ
ต้อลคว้ากล่องเล็กๆขึ้นมาเปิด ชักสงสัย “อันนี้อะไร”
แบงค์เหลือบตามอง “บอกไม่ได้”
จะบอกหรือบอกไม่ได้ กาต้อลหาสนใจกับคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ
เพราะมือเจ้าหนู “หยิบ” เม็ดเล็กๆเข้าปาก เคี้ยวเป็นเกียรติกมล ล่าทาไปแล้ว....กร๊ากกกก
“อ๋อ~ รู้ละ” กาต้อลพยักหน้ารับรส
“กินแล้วรู้เอง” แบงค์บอก
“สรุปเป็นยา” กาต้อลเคี้ยวหยับ หยับไม่หยุดปาก
“ยานอนหลับ” แบงค์บอกเสียงเรียบ(อีกที)
“ยากันชื้น!” กาต้อลสวน ยิ้มกริ่มไม่หยุด
“ยากันชื้น!” แบงค์สุดจะสงบปากสงบคำได้อีกต่อไป “โห~~~~”
ต้อลยิ้มรับ จับคอตัวเองไปมา...ยากันไม่ให้คอตัวเองชื้นเหรอกบ เอิ้กกกกก
“ขนาดนั้น!” แบงค์เริ่มเข้าใจว่าตัวเองเจอะเจอกับอะไร “ต้อล!”

แบงค์ตระเตรียมเรียบร้อย เข้างาน “เทคเดียวผ่านนะ”
ต้อลถึงกับตกใจ “เฮ้ย!” แล้วเฉลยให้โลกรู้ “คายหมากฝรั่งก่อน”
แล้วเผ่นแนบออกประตูไป

เจ้าหนูกลับมาต่อรองขอซ้อมก่อนรอบนึง
ในห้องที่มีแต่ตัวเอง
เพลงรักมุมใหม่ดังขึ้นจนมาถึง

~จากนี้จะรักเธอเรื่อยไป.......โปรดจงมั่นใจว่าจากนี้ไป~

ดนตรีขึ้นคลอ
กาต้อลยืนซึมซับอารมณ์
แล้วเจ้าหนูก็....ไปจนได้ หรือ มาจนได้...กันแน่หวา
เพราะเพลงหนึ่งถูกสอดไส้...ได้ลงตัว...สไตล์กบ

~เรายังรักกันไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่เหรอ! ไม่ใช่เหรอ! ฮื้อ ฮือ ฮื้อ~
~บอกตรงๆว่าคนรักกัน....จำไว้เลย!~


กบดื่มด่ำมีความสุข
กับการสอดไส้โปรโมทเพลงตัวเอง





พี่เอกเข้ามาช่วยดู...ก่อนเริ่มอัด
ขณะเขยิบไปปรึกษาเรื่องเดโม่ที่อัดไว้กับแบงค์


“เมื่อวานของมิว? เบ้าทซ์ยัง” พี่เอกคุยกันเบาๆสองต่อสองกับแบงค์
“เรียบร้อย คือเบ้าทซ์ทุกคนแล้วยกเว้นเหลือของต้อล” แบ็งค์ตอบ

เจ้าหนูนั่งเอกเขนกไม่ไกล
และไม่เคยปล่อย ‘อะไร’ ไม่ว่าเล็กน้อยแค่ไหนให้หลุดรอดมือ แม้ไม่ได้อยู่ในวงสนทนา
ร้องสอดขึ้นมาทันที(ที่ชวนสงสัยว่า...เครื่องรับสัญญาณกบมันคลื่นความถี่ประมาณกี่เมกกันแน่วะ!)

~เบาทซ์ เรามาทักกันหน่อย เบาทซ์~

แถมดีดนิ้วให้จังหวะตัวเอง
เสียดาย
มุขนี้...หาคนจับไม่ได้เล้ย
กบมีความสุขเพียงลำพัง


กบร้องบอกพี่เอกถึงคีย์เพลงตัวเอง
“อันนี้ลดลงแล้วนะ”
คือจาก D เหลือ C# จ้า
“อ๋อเหรอ” พี่เอกรับรู้
เจ้ากบตัวขาวยิ้มปากกว้าง
สารภาพตาใส “ถ้า D นี่ ทั้งคอทั้งขี้น่ะแตกแน่”
พี่เอกหัวเราะก๊ากกกก...ไอ้เด็กคนนี้

กวนไหม?
เกือบได้ที่แล้วนะ




ถึงเวลา หนุ่มๆมากินข้าว

เหยื่อรายต่อมาบัทเลอร์หนุ่มจอมใจดีบวกใจเย็นโพดเดินเข้ามา

หลังจากฟังป๋าวิทย์บ่นอุบว่าอยากออกไปนอกบ้านบ้าง
กาต้อลปากหวานกับใครบางคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า “แค่ ‘พี่กอล์ฟ’ เจอคนเดียว แค่นี้โลกก็สดใสแล้ว”
พี่กอล์ฟยิ้มอายๆปนความปลาบปลื้ม ออกตัวว่า “แหม~”
กาต้อลแซวต่อเอาให้ม้วนต้วน “เขาเป็นเซเล็บในการเดินแบบอยู่แล้ว”
พี่กอล์ฟราวกับกล้ำกลืนฝืนรับคำชมชวนแปลกหูนั้น ตายิบหยี ยิ้มกว้างอย่างระวังตัว
กาต้อลเงยหน้าส่งยิ้มเอาใจ “แฟชั่นวีคเลยนะ ไม่ใช่ขี้ ขี้เลยนะ”
“เวลาต้อลกับตุ้ยอยู่นี่พี่กลั๊ว กลัว รู้ไหม” พี่กอล์ฟสารภาพ และย้ำอีกที “กลั๊ว กลัวสองคนนี้เวลาอยู่น่ะ”
“กลัวทำไมพี่ อย่าไปกลัว” ไอ้หนุ่มจอมไม่รู้(จัก)ตัวเองบอกแบบชิวๆ “ชีวิต” กบซดน้ำแกงโฮกใหญ่ เหลือบสายตาอย่างหมายมาดบอกต่อ “เราเป็นคนดัง” แถมยักคิ้วกำกับ “อยู่ในแสงไฟ”
พี่กอล์ฟทำอะไรไม่ได้นอกจากเผยความไม่ไว้วางใจที่เก็บไว้เนิ่นนาน “ตุ้ยกับต้อลอยู่จะน่ากลัวมาก จะต้องมีอะไรที่แบบ...เอ๊ะ! พูดหมายความว่าอะไรตลอดเวลา”


ชะตากรรมที่โยงเราสองไว้ ยากจะหลีกเลี่ยง...นะจ๊ะ พี่กอล์ฟ



คราวนี้โชคชะตาฟ้ากำหนดมาให้พี่กอล์ฟกลายเป็นลูกไก่ในกำมือกบก็มาอีกระลอก
ก็...พี่กอล์ฟนึกอะไรขึ้นมาก็หาทราบไม่ อาจด้วยความเขินที่กบแซวไม่ยั้งมือก็เป็นได้
หยิบกีต้าร์ขึ้นมาเกาหนึ่งคอร์ด ~แก้งงงงงง~

กบไม่รอช้า หลังจากจ้องเขม็งไม่วางตา สั่งขึ้น “เล่นให้ฟังดิ๊ เปลี่ยนบรรยากาศในบ้าน” กบเร่งเร้า “วีคสุดท้ายแล้ว”
กีต้าร์สีชมพูจ๋าในมือถูกจับกวัดแกว่งไปมาพร้อมคำออกตัวปฏิเศษไม่หยุด
กาต้อลกระหน่ำซ้ำอีกที “ขอท่าทางไว้ก่อนก็ได้ เพลงไม่เป็นไร” กาต้อลยิ้มย่อง กำชับรุกไล่ “ขอท่าที่คิดว่า ‘เซ็กซี่’ ที่สุด”
พี่กอล์ฟปากแม้ปฏิเศษ แต่หัวใจไม่รับฟัง จิกตา อกตั้ง หน้านิ่ง
กาต้อลหัวเราะคลอส่งเสียงแซว “อ๋อ...อันนี้เซ็กซี่แล้วเหรอ”

กบมีความสุข...
แซวจนพี่กอล์ฟเขาหาเรื่องไปปลุกเจ้าตี๋น้อย


ป๋าวิทย์คุยโยงเรื่องพี่เอกเป็นหวัด น้ำมูกไหล
กาต้อลนั่งฟัง เงียบไปครูใหญ่ อดใจไม่อยู่
“มาแพร่เชื้อ ฟักตัวอ่ะแล้วไปออกฤทธิ์วันเสาร์” กบยิ้มกับภาพในหัว “ทุกคนร้องไปจะขี้มูกไหล” กบย้ำให้เห็นภาพด้วยการดึงขี้มูกในจินตนาการลงมาถึงปากห้อยๆ “จะกินขี้มูกไปแล้วร้องต่อ”
แบงค์วันนี้เจอเต็มๆ ได้แต่นั่งหัวเราะ ทำอะไรไม่ได้แล้ว
“วันอาทิตย์ไม่ออกนะ มาออกวันเสาร์” ป๋าเสริม
“วันอาทิตย์หาย” กาต้อลหัวเราะฮา “เป็นอะไรที่แบบว่า..โคตรเซ็งเลย”


กาต้อลเริ่มจริงจัง
“จริงๆนะตอนนี้ร่างกายเราอ่อนแอมาก รับเชื้อมานิดเดียวก็...ไปเลย” ชักเกิดนิ่งคิดได้ “ว่าแล้ววันนี้แหล่ะ เราต้องไปหาหมออย่างจริงจังสักที ตรวจทุกอย่าง” แล้วไม่วาย “ตรวจมดลูก ตรวจอะไรด้วย ตรวจภายใน”

ฮ่า ฮ่า ฮ่า...กบ มีมดลูกเหรอลูก ฮ่า ฮ่า ฮ่า
หนูจะขึ้นแท่นถ่าง...กร๊ากกก...ให้หมอมุดดู ‘ภายใน’ เหรอลูก



แบงค์ทำอะไรไม่ได้ หัวเราะแบบสุดกลั้นเป็นซาวด์ประกอบเดี่ยวกบ
เพราะ...กบเร่งเครื่อง หยุด(ตัวเอง)ไม่อยู่แร้น

“ปีกมดลูกอักเสบอยู่” กบพูดเสียงใส
“ขอยื้มวางไข่หน่อย” ป๋ารับมุข
“ไม่ได้” กบทำเสียงเข้ม “มดลูกต้อลแบบว่า...มีไว้พิเศษ” กบพันธ์ใหม่ส่ายหัวยิก “มีลูกไม่ได้”

โอยยยยย

ยังไม่จบ
วันนี้กบกะเอาให้(คนดู)ตาย


ป๋าวิทย์ชี้ไปอาหารตรงหน้า บอกว่าผสมชีส
เรดาห์กบทำงาน
“ผสมชีสแกะ” เชฟกบแนะนำเมนู “เป็นเนื้อแกะออสเตรเลีย” ย้ำให้เห็นความพิเศษ “เลี้ยงในอุณหภูมิ 2 องศาเซลเซียส”
และเชฟกบเห็นว่า ยังบอกสรรพคุณพิเศษไม่ครบถ้วน จึงย้ำคุณสมบัติท้ายสุด
“และกินน้ำยาปรับผ้านุ่มทุกวัน” เชฟสำทับเสียงกระเซ่า “กินแล้วนุ่มมาก”

แบงค์ทำอะไรไม่ได้นอกจากหัวเราะ

เชฟจ้องมองการลิ้มรสชาติอาหารที่ภูมิใจนำเสนอ ขอสอบถามความเห็นลูกค้า
“เป็นไงล่ะ นุ่มละมุนไหม”



ฮ่า ฮ่า ฮ่า
กบเก่งว่ะ
ตลอดระยะเวลากวนโอ้ยป๋าวิทย์ ไม่มีหลุด หน้างี้นิ่ง เสียงงี้เรียบ ไม่มีหลุดขำอย่างทุกที
ยกระดับไปอีกเรเวลนึงแล้วว่ะกบเอ๊ย


แบงค์หลังจากชมมาจนจบฉาก
ถามป๋าว่าอยากได้อะไรไหม...จัดให้
ป๋าตอบอยากได้สาวลูกครึ่งสักคน
กบก้มหน้าอยู่ เงยขวับ “ครึ่งคนครึ่งผีอ่ะ..เอาไป”.....โอยยยยยยย
“ครึ่งบกครึ่งน้ำ” ป๋าสวนและสวน “หน้าเป็นกบตัวเป็นคน”
“อืมมม” กบตัวขาวไม่ตระหนก

ป๋าวิทย์พยายามขอให้แบงค์ช่วยหาสาวลูกครึ่งให้ได้
กบนิ่งฟังอย่างใจเย็น
แบงค์ปฏิเศษว่า “ไม่มี๊.
“ได้ข่าวว่าเมียหนึ่ง ลูกสอง น้องเมียหนึ่ง ‘ผัวสี่’ นะเนี่ย” กบจ้องป๋าตาไม่กระพริบ
“ผัวเลยเหรอ” ป๋าไม่ปฏิเศษ

กบปล่อยก๊ากกกก

“ไม่ได้นะ พี่วิทย์ไม่ได้อ่ะ” กบรับที่ตัวเองเล่นไปไม่ไหว ส่ายหัวยิกบอกแบงค์ “ไม่ไหวจริ งๆอ่ะ ไม่ได้! คิดก็ไม่ได้แล้วอ่ะ ” กบลุกหนี “อย่านะพี่...จริงๆ น้องขอร้อง” กบตบไหล่ป๋าแล้วเดินลิ่ว “อย่ามีเลย”

กร๊ากกกกก กบมันแสบปานทิงเจอร์ไอโอดีนวันนี้
ถ้าสักวันมีข่าวว่า มีกบหัวฟูโดนเหยียบนี่...พี่จะไม่แปลกใจเลย


กาต้อลมานั่งฟังเดโม่
....แต่กลับเป็นช่วงโปรโมทอัลบั้ม The Destination




นั่งฟังเพลง “รักมุมใหม่” อย่างตั้งใจจนมาถึงท่อนจบ

~...จากนี้ไป จะขอรักเธอ...

ต้อลร้องสวน ~จำไว้เลย ย ย ย ~
หันไปยิ้มให้แบงค์อย่างเด็กซุกซน ~เรายังรักกันไม่ใช่เหรอ~แบงค์ตอบมา “ก็ได้นะ”
กบเลยยิ้มกว้างอีกเท่าตัว มีคนคอยยุเอาใจ ~ปากบอกว่าร้ากกก บอกว่าร้ากกก แล้วดูเธอทำ~
ย้ำหนักแน่นปิดท้ายคลอไปกับคอร์ดพิศวง ~เรายังรักกันไม่ใช่เหรอ~
กาต้อลออกตัว “โปรโมทเพลงตัวเองเข้าไปด้วย” บวกหัวเราะจนปากแหลม “ไหนไหนก็ไหนไหน”


รอบแรก..โฆษณาแฝงเนียบกริบ(หรือเปล่า!)ไปรอบละ



เพลงตี๋น้อยเริ่มต้น
และใกล้ปิดท้าย

~อาจยังได้เจอกัน ในความทรงจำที่สวยงาม~

แล้วจะเหลือเหรอ...กาต้อลคลอปิดด้วย ~เธอจะอยู่กับชั้นตลอดไป~

โปรโมทรอบสองจบไป
....เอ๋ย ย ย ย ย ย ย



ยิ้มปากกบกลับมาทักทายกับเพลง “รักมุมใหม่” อีกรอบ

~แปลกใจเหลือเกิน จากคนที่เดินผ่านและไม่เคยทักทายกัน~

เสียงเพลงดังขึ้น
ป๋าวิทย์ชง “อ่ะ! นี่เพลงใครอ่ะ”
ต้อลรีบหันมาบอกทันที “เพลงใครไม่รู้ แต่ว่าเพราะมากอ่ะ”
พูดจบแล้วหัวเราะกันเกรียวกราว
กบรับความโวของตัวเองไม่ไหว ปิดท้าย “แหว่ะ!”


ฮ่า ฮ่า ฮ่า....รู้ตัวบ้างก็ดีไอ้น้อง!


เพลงปะกิตของปะกบดังขึ้น

~I'll make love to you…make love to you~

อิมโพรไวส์ลูกสวยดังคลอ ถูกกลบตามมาด้วย
ฝีปากกบตัวเก่ง

~ขอรักเธอตลอดไป~

พร้อมหัวเราะตามอย่างรู้ตัวจนตาพราว บอกแบงค์ลูกคู่ประจำตัว “จบด้วยเรายังรักกันทุกเพลง”

เจ้าหนูนักโปรโมทขยับลุก....

~เรายังรักกันไม่ใช่เหรอ ใช่ไหม~ ย้ำ.... ~จำไว้เลย ย ย ~


เอาน่า...โปรโมทเนียนแบบมีตะเข็บยิบยับรอบสุดท้ายแล้ว
ปล่อยเด็กเจ้าเล่ห์หัวการค้าไป~




กวนไหม...กวนโอ้ยสุดตัว กวนตีฟสุดteen
เอ็นดูนะน้อง...พี่พูดด้วยความเอ็นดู









วันนี้คือครั้งสุดท้ายของการเข้ามาสรุปงานขั้นตอนสุดท้ายของทีมโปรดิวเซอร์
เมื่อM4 กับเพลง “รักมุมใหม่” เปิดขึ้น
คำชมเชยมากมายถาโถมมา

พี่เอก โคโปรดิวซ์ที่ลงแรงไปกับกาต้อลมากมายกับงานชิ้นนี้
มอบความทึ่งในตัวเด็กคนนี้ออกมาให้พี่โอมรับรู้

เมื่อพี่โอมถามว่า “นี่...เมโลดี้นี้เป็นของต้อล?”
พี่เอกรีบพยักหน้าบอก “เมโลดี้เป็นของต้อล...เมโลดี้ของต้อล”
พี่โอมย้ำด้วยความทึ่ง “ของต้อลหมดเลยเหรอ”
พี่เอกย้ำตาม “ของต้อลหมดเลย”
พี่โอมรับรู้ “อ๋อ..เหรอ”
พี่เอกยิ้มหน้าบานรีบอวด “มันร้องทีเดียว”
พี่โอมอุทาน “ห๊า!ร้องทีเดียวเลย”

ฟังเพลงจบ

พี่โอม หนุ่มสุภาพผู้มีคำชมและให้กำลังใจกับเด็กทุกคน และมองขาดในทุกเรื่อง

หลังจากพี่โอมแตะประเด็นบางอย่างในเพลงนี้ของต้อลว่า
“ฟังจากเดโม่ยังมองไม่ออกว่าจะไปทางเพราะๆ สนุกๆ หรือไปแบบทางหนักๆ เพราะโดยเพลงนี้มันสามารถไปได้สองทาง จะซอล์ฟก็ได้หรือจะมันส์เลยก็ได้เพราะว่าริทึ่มแบบนี้มันก็เป็นร็อคนั่นล่ะ หรือว่าถ้าจะทำโทนสีไม่ให้หนักมากมาทางป็อบ อาร์แอนด์บีได้”
แล้วพี่โอมก็เปิดโอกาสให้ต้อลคิดเอง

ต้อลรับฟังแล้วก็แจงความคิดให้ฟังว่า “ในใจต้อลก็อยากให้มันออกมาเต็มๆเพราะมันเป็นเวทีใหญ่ อยากให้ดูแน่นๆหน่อย”
พอพี่โอมได้ฟังดังนั้นก็เข้าทาง “ถ้าอยากให้แน่นๆ พี่แนะนำให้ไปทางหนักๆเลย” บอกเล่าความรู้สึกกับเพลง
“เพลงมันเพราะ คือยังไงมันก็เพราะ”


...คนฟังอย่างเรา
กับเด็กหนึ่งคนที่เฝ้าดูมาโดยตลอด
ได้ยินเพียงแค่นี้หัวใจก็พองฟู


ยิ่งเมื่อพี่โอมกล่าวปิดท้าย
ชมเชยโดยตรงว่า
“เพราะมากเลยเพลงอ่ะ เพราะมาก เมื่อกี้พี่ไม่ต้องดูเนื้อเลย มันได้ยินชัดมาก”


ไม่ต้องการอะไรมากกว่านี้อีกแล้ว
บันไดอีกขั้นแล้วนะ....
วันธงชัย อินทรวัตร


......................



ว่าจะทิ้งท้ายแค่นี้
เพียงแต่ว่า...
ความกระตือรือร้นของพี่เอกที่อยากบอกเล่าเรื่องราวการทำงานร่วมกับไอ้หนูคนนี้ควรต้องเก็บไว้เอาไว้ปลื้ม.....

พี่เอกบอก “คอร์ดผมคิดหมดเองทุกอย่าง มันไม่ได้อยู่ด้วย” แล้วเริ่มคำชมที่มากับความทึ่ง “บังเอิญที่มันตลกก็คือ เขาทำการบ้านมาตรงกับที่ดนตรีมันมีไว้ โดยที่เขาไม่ได้ฟังเลย ผมก็ไม่เคยได้ฟังเขาทำเมโลดี้”

พี่เอกยิ่งอวด “มันก็ลุกมาฮัมเลย ทีเดียว ผมก็เปิดปุ๊บ ยังไม่ได้ฟังเลย ฮัมเลย ตามเพลง เสร็จแล้ว พี่สุรัชบอก...เออ...นี่ใกล้เคียงละ แสดงว่าไม่ได้มั่วมาเพราะแพทเทิร์นมันมีสองรอบ เขาก็ร้องสองรอบ เหมือนกันสองรอบ” พี่เอกย้ำให้เครดิต “มันแสดงว่า เออ...นี่มันคิดมา มันไม่ได้มั่ว”

พี่เอกก้าวมาถึงเรื่องเนื้อเพลงที่เป็นคนแต่ง บอกว่าเมื่อวานรอแล้วกาต้อลไม่มาเลยทิ้งไกด์ที่มิวสิคร้องไว้ให้ แล้วอวดหน้าบานอีกรอบว่า
“สรุปแล้วก็ยังไม่ได้ร้อง มาร้องตะกี๊...ก่อนพี่มาแป๊บนึง”


พี่เอกปลื้มในความเก่งของเด็กหัวฟูปากแหลมคนนี้จนออกนอกหน้า
ฝากเด็กคนนี้ด้วยนะคะพี่เอก...






Create Date : 20 มีนาคม 2552
Last Update : 20 มีนาคม 2552 10:37:12 น. 4 comments
Counter : 707 Pageviews.

 
หนูบิ๊ก....
ฝากที่อยู่ไว้หลังไมค์นะ
เพราะว่าอีกไม่กี่วันพี่จะขึ้นดอยแม่อูคอแล้ว
ถ้าพี่ไร้ท์ไม่ทันจะฝากเพื่อนทำแทนให้(เพื่อนมีไว้เพื่อใช้งาน..คิตพจน์ประจำกลุ่ม )

เสียดายเหมือนกันเพราะว่ามีหลายแผ่นเลยที่มันfinalizeไม่ได้ มันเลยดูได้แต่กับเครื่องอัด เอาไปไร้ท์ไม่ได้


ถ้าบิ๊กมีวิธีดูได้ก็บอกมาเลยจ้า พี่จะส่งแผ่นต้นแบบไปให้ด้วยเลย


โดย: Quaver วันที่: 20 มีนาคม 2552 เวลา:10:35:18 น.  

 
แว๊บเข้ามาเจอคุณคิวอัพบล๊อกพอดี ดีใจจัง

ขอบคุณนะคะ ^__^


โดย: MoDki วันที่: 20 มีนาคม 2552 เวลา:12:52:12 น.  

 
อ่านไปฮาไป...

หลังๆน้องกบปล่อยมุกเรี่ยราดมากอ่ะพี่คิว...ไม่ค่อยมีคนรับเลย

ปล่อยกับตัวเองแล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียวซะงั้น อิอิ

เวลากวนก็นะ อยากจะเข้าไปตีหัวในทีวีเสียจริง


ส่งหลังไมค์ไปแล้วนะคะพี่ ^_________^



โดย: gibt วันที่: 20 มีนาคม 2552 เวลา:16:35:08 น.  

 
น่ารักกกกก

น่ารักทุกบรรทัด น่ารักทุกตัวอักษร
อ่านไปยิ้มไป แล้วก็หัวเราะออกมาหลายครั้งเลย
ขอบคุณคุณคิวนะคะ อยากให้เป็นกระทู้ข้างนอกจัง
เหมือนวันเก่าๆ คิดถึงมากกกก


โดย: :+:2 Days Before Christmas:+: วันที่: 20 มีนาคม 2552 เวลา:20:18:19 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Quaver
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 77 คน [?]




เป็นคนหัวแข็งที่มาพร้อมรอยยิ้มอ่อนๆ
เป็นคนหัวอ่อนที่มาพร้อมท่าทางแข็งๆ




Friends' blogs
[Add Quaver's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.