คือความไม่ย้อท้อ แม้จะเจอคำวิจารณ์ใดใด

ผ่านคอนแรกของรายการเดอะมาสเตอร์อย่างตะกุกตะกัก ติดขุกๆขักๆจนต้องถามตัวเองว่า
ที่ต้องการค้นหามืออาชีพน่ะ คนที่ต้องยกระดับน่ะมันใครกันแน่


ไม่ต้องเรียกร้องจากเด็กหรอก
เรียกร้องทีมงานการทำงานของตัวเองก่อนเถอะ
การดำเนินรายการแบบนี้ ใช้คำว่า “มือสมัครเล่น” ยังต้องอายเขาเลย
เพราะอย่างน้อย มือสมัครเล่นยังทำทุกอย่างด้วยหัวใจ ยังทุ่มเทโดยไม่มีฐานความกระหายกลิ่นเงินจนออกนอกหน้าขนาดนี้ให้เห็น

โหวตหน้าปก
ทำมาเป็นบอกว่าดูการครีเอทีฟ เป็นส่วนหนึ่งของการออกอัลบั้ม
ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยซื้ออัลบั้มศิลปินคนไหนด้วยการดูปกอัลบั้มสักครั้งในชีวิต
ความคิดแค่นี้ก็เกินพอจะสอบตกคำว่า “มืออาชีพ” อย่างไม่มีทางให้อภัยแล้ว

จะทำหน้าบางไปถึงไหน
ในเมื่อหน้าเงินจนเส้นเลือดที่บริเวณนั้นมันขึ้นตัว “฿” เรียงแถวจนแทบทะลักอยู่แล้ว
คะแนนโหวตจากปกมันก็มาจากการต้องการ “ขาย” บัตรคอนเสิร์ตให้ได้ต่างหาก
ยิ่งมีการแบ่งแสตนด์เชียร์ของแต่ละคลับ มันคือการจับเขามาวางไว้บนหัวคนอื่นชัดเจนจนไม่ต้องบรรยายอะไรอีกแล้ว
...ทุเรศที่สุด





ระหว่างคอนยังกับเปิดการออกสลากกินแบ่งรัฐบาล
ดีที่ไม่ทำเป็นแป้นหมุนหมายเรียงเบอร์
ดำเนินการเพื่อกระตุ้นเม็ดเงินจากทีมที่คะแนนเป็นรองชัดๆ
...นี่คือ การเอาการค้านำหน้างานศิลปะแบบสุดจะรับไหว
งานแบบนี้ก็พอรู้ละว่ามันมีการลงทุนก็ต้องมีการถอนทุน
แต่ช่วยกรุณาทำให้มันแนบเนียนกว่านี้ได้ไหม
คุณก้าวเข้ามาทำให้งานศิลป์ถูกกองขายแบกะดินจนน่าขยะแขยงเต็มทน



ถ้านี่เรียกว่า “มืออาชีพ”
คงเป็นมืออาชีพหน้าเลือดในเครือเจริญโภคภัณฑ์

คุณเห็นเด็กเป็นอะไร
จากหมูในเล้า เป็ดไก่ในคอก
หลังจากถอนขนขายเป็นตัวแล้ว
เศษที่เหลือต้องจับมาทำไส้กรอก ไก่จ๊อหมูจ๊อ ขายให้มันได้ครบทุกส่วนจนไม่มีเหลือทิ้งใช่ไหม

ไอ้บรรดาสัตว์น้อยใหญ่น่ะก่อนถูกมาชำแระมันยังมีการขุนอย่างดี
ปฏิบัติกับมันราวเป็นพระราชา

แต่เด็กในกำมือคุณน่ะ
ช่วยปฏิบัติกับเขาให้สมกับที่เขาเหล่านั้นเป็น “คน” เหมือนๆกับผู้บริหารได้ไหม
อย่าเพิ่งลืมว่า เด็กพวกนี้มีหัวใจไว้รู้สึก มีเลือดเนื้อให้เจ็บปวดเหมือนคนทั่วไปได้ไหม

ไม่ต้องพูดถึงบรรดาแฟนคลับที่พวกคุณปฏิบัติราวกับเป็นลูกไก่ในกำมือหรอก
พวกเรามันหน้าโง่ จำยอมจำใจให้คุณตบหน้าเหยียบกระทืบซ้ำมาโดยที่ยังรู้ตัวและ ‘ทน’ ไม่หนีหายไปไหนอยู่แล้ว


เมื่ออยากสร้างรายการเดอะมาสเตอร์
ช่วยสร้างทีมงานมืออาชีพรองรับไว้ด้วย

งานส่วนต่างๆที่โยนมาในบ้าน
การครีเอทเพลง แนวเพลง ดนตรี ไม่แปลกหรอกที่ศิลปินต้องเป็นคนรับมือ ต้องคิดสร้างสรรค์ผลงานตัวเอง

เสื้อผ้าหน้าผม มันเป็นเรื่องสปอนเซอร์ ก็ยอมรับได้

แต่มาถึงเรื่องการจัดการบนเวที
กูจะบ้า
ทำไมศิลปินต้องมายุ่งยากคิดครีเอทแม้กระทั่งแสงสีเสียงว่าจะเป็นแนวไหนด้วยวะ
นี่มันคือเรื่องเฉพาะทางเอามากๆ ประมาณว่าไม่เรียนมาโดยตรงในด้านนี้ก็ต้องมีประสบการณ์จริงมาพอตัว
งั้นให้เด็กสร้างไมค์เองเลยไหมล่ะ


มุมกล้อง การกำกับภาพ
ไอ้ที่ควรตัดมาก็ไม่ตัด ปล่อยมุมกว้างรับแก็กเด็กไม่เคยทัน ช้าไปสองวิตลอด
ไม่เคยปรับปรุงเรื่องนี้ได้เลย


แล้วทีมแดนเซอร์
ไม่น่าเชื่อว่าเราจะคิดว่า “ถ้าทีมครูเป็ด” มาทำ จะดูดีกว่านี้อีกสิบเท่า
เด็ก 3M มีท่าขยุ้มเสื้อเกือบทุกทีม
แถมคิดท่าโดยที่ไม่ ‘อ่าน’ เนื้อหาเพลงด้วยซ้ำ
พลังในทีมแดนเซอร์ที่มอบให้กับศิลปินไม่ได้ซับพอร์ทให้โชว์ดูดีขึ้นแถมจะติดลบจนต้องคิดว่าไม่มียังดีกว่าด้วยซ้ำ


เพลงเวลคัมทูไทยแลนด์
โชว์นี้ดูดร็อปลงเพราะไร้การซัพพอร์ทที่ทรงพลังพอ
ยิ่งช่วงโซโล่แดนเซอร์บวกศิลปินมีสี่หน่อ โหรงเหรงจนน่าเกลียด
จำนวนแดนเซอร์น้อยจนน่าใจหาย ทำเอาเกิดสงสัยจะตงิดๆว่า งบที่ได้มามันไม่พอจ้างคนมาใช่ไหม

เราไม่อวยนัทหรอก
เพลงนี้นัทพลาดจริงๆครึ่งหลัง เอาเพลงไม่อยู่
สาเหตุมันมีแต่ไม่ขออ้าง เพราะคนรอดูเขาไม่ได้รับรู้ด้วย
เพลงที่ควรสนุกมันก็สนุกไปไม่สุด
กับเสียงร้อง
ไม่ว่ายังไง เราก็ยังคิดว่านัทไม่เหมาะกับเพลงแดนซ์ แต่ก็ต้องยกนิ้วให้ที่นัทคุมเสียงไม่แกว่งเลยแม้ต้องมูฟเยอะขนาดนี้
เพียงแต่ว่านัทใช้เสียงบางบวกลมเข้าไปอีกทำให้ฟังไม่แน่นพอ


ถ้าถามว่าในโชว์ของM2 เพลงที่ชอบมีไหม
ก็บอกตรงๆว่าไม่มีเลย ขนาดจีนก็ยังไม่ได้มาตรฐานของจีนด้วยซ้ำ
เป็นโชว์ที่ดูจบแล้วก็จบ แค่นั้น

มีส่วนที่ชอบในโชว์ทีมนี้อยู่แค่นิดเดียวก็คือ
ตอนท่อนที่นัทออกมาร้องต่อจากโบว์

~เอาดวงใจของเขา ใส่ดวงใจของเรา แล้วจะรู้ว่าเขาคิดกับเรายังไง~

แค่ท่อนนี้ท่อนเดียว
มันให้ความรู้สึกว่าเพลงนี้ดูมีอะไรขึ้น
แต่พอมาไลน์ประสาน ก็...ธรรมดาอีกแล้ว
นัทกับโบว์ เคมีระหว่างกันมันไม่พุ่งเลยแม้สักนิด


ตั้งแต่นัทออกมาจากฐานะนักล่าฝัน
ได้ฟังเพลงที่นัทเอามาร้องในมินิคอนมากมาย
ถ้าบอกว่าให้เลือกแค่เพลงเพลงเดียวที่ชอบที่สุด
บอกได้ทันทีเลยว่าเป็นเพลง “เรายังรักกันไม่ใช่เหรอ” เปียโนเวอร์ชั่น
ไม่ใช่เพราะมันเป็นเพลงของต้อล เพราะเพลงนี้ไม่ใช่เพลงที่ชอบที่สุดในอัลบั้มต้อลอยู่แล้ว

แต่เราชอบอารมณ์เพลงที่นัทใช้ตอนร้องเพลงนี้
เพลงมันบาดจนเหงา มันเศร้าด้วยการทับถมตัวเอง
และ
วิธีการใช้เนื้อเสียงของตัวคนร้อง
นัทใช้เนื้อเสียงเต็มๆในการร้องโดยมีเสียงลม ลม แบบที่นัทชอบมาใช้น้อยมาก
ด้วยเพลงนี้มีเร้นจ์ที่กว้างมาก นัทเลือกด้วยการลดคีย์ต่ำลงไป
ช่วงเสียงต่ำของนัท คมและหนักพอคุมเพลงอยู่
ช่วงเสียงสูง ก็ยังสามารถใช้เนื้อเสียงแทนการใช้ลมเพื่อไต่ไปให้ถึงอย่างที่เคยทำในเพลงอื่นๆ
มันทำให้นัทร้องเพลงนี้ด้วยการคุมโน้ตตั้งแต่ต้นจนจบ

มันคือการได้ฟังเพลง เรายังรักกันไม่ใช่เหรอที่พี่ชอบที่สุดตั้งแต่ได้ฟังเพลงนี้มา
และรู้ว่า นัทก็พอใจกับการร้องของตัวเองมาก ความภูมิใจในตัวเองหลังจากร้องจบมันฉายชัดจนเห็นแล้วพี่ต้องยกนิ้วให้

นี่ล่ะคือการร้องแบบที่พี่คิดว่าเหมาะกับนัท
และทำให้รู้ว่า นัทร้องเพลงแนวนี้ได้ดีมากจริงๆ

นัทเป็นคนที่รู้โน้ตเป็นอย่างดี
เพียงแต่เนื้อเสียงของนัทมันไม่หนาพอ มันเลยทำให้เพลงที่ร้องมันลอยจนเกินไป
ก่อนที่จะได้ฟังนัทร้องเพลงนี้พี่ก็คิดว่า น้ำหนักเสียงของนัทมีประมาณหนึ่ง
แต่หลังจากฟังเพลงนี้แล้ว ความคิดก็เปลี่ยนไปหมด

ไม่รู้ว่าด้วยเพลงที่นัทเลือกมาร้องหรือเพราะมันต้องใช้พลังมากในการร้องแบบนั้น
หลังจากนั้นก็แทบไม่เคยได้ฟังอีกเลย
ทำให้รู้สึกเสียดายจริงๆ






โชว์ครั้งนี้ผ่านไป
ก็อย่างที่นัทบอกบนเวทีล่ะนะ
“The Master คือความไม่ย่อท้อแม้จะเจอคำวิจารณ์ใดใด”

คำวิจารณ์ที่ได้เจอ มันจะทำให้คนเราแกร่งขึ้นถ้ารับมือเป็น
แล้วผู้ชายอย่าง ณัฐ ศักดาทร ไม่เคยต้องทำให้ต้องห่วงเรื่องนี้เลย

ถ้าพี่จะเป็นห่วง
พี่ห่วงแค่ว่า น้องคนนี้จะรู้ไหมว่าบนโลกใบนี้ไม่มีความเพอร์เฟค
การแสวงหาความเพอร์เฟคคือการต้อนตัวเองให้จนมุม

อย่างทุกภาพบนผืนผ้าใบที่พี่วาด
มันจะมีจุดจุดหนึ่งที่พี่รู้ว่าต้องหยุด ถ้าไม่หยุดมันก็จะไม่จบ
เราจะแต่งจะเติมจะแก้มันไปเรื่อยเพราะความต้องการความสมบูรณ์แบบ
แล้วภาพภาพนั้นมันก็จะไม่มีวันเสร็จ

ไม่รู้ทำไมนะ
กลุ่มM2ที่นัทเลือกสมาชิกมาแต่ละคน
เป็นพวกความตึงเครียดทางอารมณ์สูงกันทั้งนั้นโดยเฉพาะคุณชายล่ะตัวดีเลย
แต่ละคนเป็นคนประเภท “เรียกร้องจากตัวเองสูง” และพร้อมจะลงโทษตัวเองเมื่อพลาดเอง

อย่าลืมนะนัท
ความผิดพลาดบางอย่างมันเกินความรับผิดชอบในมือเรา คิดมากไปก็เท่านั้น
และความผิดพลาดด้วยมือตัวเราเอง เราต้องแก้ไขเอง...ถ้ายังมีโอกาส
ซึ่ง...
นัทยังมีโอกาสอยู่

พี่ก็อยากเห็นว่าน้องคนนี้จะมุมานะอีกมากแค่ไหน
แต่ขอร้อง
อย่า...อย่าเครียดจนเกินตัวบางๆของเรา
อย่างไอ้สิวสองเม็ดที่ผลุดขึ้นมาฟ้องอยู่ข้างแก้มนั่นล่ะ

อย่า “ต้อน” ตัวเองจนจมมุมนะน้องชายที่รัก








เมื่อย้อนนึกคอนที่ผ่านมาเมื่อคืนว่าให้กลับไปดูเพลงไหนอีกครั้ง
ไม่น่าเชื่อเลยว่าเราเลือกแค่สองเพลงเท่านั้น ทั้งๆที่รวมนักร้องฝีมือดีอยู่เพียบ

เพลงคนหนังเหนียวของตุ้ยตี๋ คือตัวเลือกอันดับหนึ่ง ชนิดว่าแรงแซงทางโค้ง การแสดงการร้อง ถ้านี่ไม่เรียกว่า “มืออาชีพ”...ก็ผิดล่ะ
อีกเพลงก็คือ “วณิพก” ของต้อล เด็กคนนี้โกยเทคนิคมาใส่ ปล่อยพลังการร้องจนสุดตัว เรนจ์กว้างจนต้องทึ่ง บ่งบอกการดีไซด์การร้องมาอย่างดี ช่วงพลิกโน้ตต้องยกนิ้วให้ว่าแม่นมาก ไม่เต็มร้อยก็เก้าสิบล่ะ

ภาพรวมคอนธีมคาราบาวนี้
หลังจากใจเต้นในช่วงแรก มาสู่การง่วงเหงาหาวนอนตามเวลาที่เพิ่มขึ้น
สุดท้าย...ไม่หลงเหลือความประทับใจสักนิด

ผิดหวังจริงๆพับผ่าสิ

วีคหน้าเพลงคุณบอย โก

เนื้อหาเพลงคงจัดการได้ง่ายกว่าคาราบาวเยอะ
(จริงๆแล้ว เอาเพลงคาราบาวที่เป็นเพลงเพื่อชีวิตมาใช้นี่ มันเล่นยากจะตายไป เพราะการใช้แนวอื่นมาใช้อย่างแดนซ์หรือร็อค มันก็ต้องแหว่งเนื้อหาเพลงแน่นอน)
น่าจะเข้าทางทั้งนัทและต้อลนะ

เสียดายวันจันทร์ต้อลไม่ได้อยู่
อย่างต้อลบอกพี่วิทย์ว่า “the first taker” แถมแปลตบท้าย “มาก่อนได้ก่อน”
...จ๊ะ น้องชาย


เพลงคุณบอย ร้องให้เพราะไม่ใช่เรื่องง่ายนะ...อย่าลืมว่าต้นฉบับทำไว้ได้ลงตัวในตัวมันเองแล้ว
ปรับแต่งให้เป็นสไตล์เรายากมากเลยล่ะ
ต้องคิดดีๆนะทั้งสองหนุ่ม

เข้ามาขอโทษที่ข้อมูลผิดพลาดด้วยค่ะ
หมดคำแก้ตัวจริงๆ
เราคงลืมคำคำนี้ไป "ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน"
ไม่งั้นคงไม่มั่นใจขนาดนี้
ขอโทษตบท้ายอีกครั้งค่ะ

---

โบนัสเพื่อรอยยิ้มประจำวัน


วงดนตรีAF4พ่วงAF2เจ้ากระรอกน้อยมือเบส
ต้อลบอก “เราต้องกลองเท่านั้น” แล้วกระแทกตี๋ลุกไปเป็นมือกีต้าร์
ช่วงหนึ่งที่เหล่าบรรดานักดนตรีนักร้องสุมความคิดเลือกเพลงอยู่
ต้อลชักเบื่อจะรอ ตีกลองอิลุงตุงแช่ไปมา
จนนัทอดปากไม่ไหว “มันเบากว่านั้นไม่ได้แล้วใช่ไหม...กลอง”
...ประชดเก่งจริงนะ ตัวแค่เนี้ย


ราวสิบโมงเช้าในห้องน้ำหลังจากตื่นนอน
พี่นัทแปรงฟันไปโดยมีราชาเพลงแปลงขับกล่อมไม่ไกล
เพลงจากคนรักเก่าเนื้อหาแปร่งๆลอยมา

~เธอไม่กินปลาร้า ส้มตำ~
~เธอใส่ทรูพีซสีชมพู~


อ่า....นะ

---

น้ำตาน่ะ มีไว้ใช้เพื่อละลายความเครียดในใจนะเจ้าน้องชาย
ไม่ได้มีไว้ทับถมตัวเอง
เชิดหน้าเข้าไว้ เรามีดีในตัวพอ
"อย่าดูถูกตัวเอง"

---

 

Create Date : 01 มีนาคม 2552		4 comments
Last Update : 2 มีนาคม 2552 18:43:01 น.
Counter : 592 Pageviews.
Share Tweet