เขียว-แดง แรงฤทธิ์

เช้าแล้ว...
วันนี้น้องชายปากห้อยตื่นนอนก่อนพี่ชาย
กบตัวเขียววันนี้คึกราวกับแปลงกายเป็นอาชาชนะศึกตัดกับอาการของพี่นัทอย่างเห็นชัด
ท่าทางโซซัดโซเซของหนุ่มน้อยตรงหน้าทำเอากาต้อลถามขึ้นด้วยความตงิดใจ
"พี่นอนกี่โมงอ่ะ"
กาต้อลรอคำตอบที่ไม่ยอมมาก็เลยต้องย้ำชัดอีกสักครั้ง
"เมื่อคืนพี่นอนดึกหรือเปล่า"
เสียงคราวนี้เน้นกระตุ้น จึงได้ยินเสียงอ่อนชวนงัวเงียตอบมา
"ตีหนึ่งครึ่ง"

เจ้ากาต้อลทิ้งเพื่อนไปหลับปุ๋ย เลยไม่ได้รวมกลุ่มอนุบาลเด็กดีเล่นเกมเศรษฐี

วันนี้กบตัวเขียว ท่าทางกวนอวัยวะทุกเบื้อง
และ
สติชท์ก็แปลงกายเป็นเจ้าชายหมวกแดงหน้าตาชวนให้หมาป่าหลอกไปขย้ำมากถึงมากที่สุด
อื๋ยยยย

กาต้อลเดินส่ายอาดกำลังจะออกห้องน้ำ
ได้ยินแต่เสียงลอยมาถามใครสักคนว่า "ยังไม่ได้แปรงฟันอีกเหรอ"
...ถามใครหวา
หนุ่มเสื้อเขียวเปิดประตูหายลับไป
กล้องจับภาพหนุ่มเสื้อแดงตาโรยเดินตรงกลับเข้ามา

ไอ้เราก็เริ่มนึก...อย่างคุณชายเนี่ยนะ อาบน้ำไดร์ผมเรียบร้อยแล้วถึงกลับมาแปรงฟัน
ไม่ใช่ล่ะ...
ถ้าเป็นตัวเจ้าของคำถามก็ว่าไปอย่าง ทางความสงสัยไม่ต้องหาเลยสักนิด
เห็นบ่อยเลย ไอ้ประเภทอาบน้ำแต่งตัวซะดิบดี ค่อยมายืนแปรงฟันแก้มตุ่ย ล้างปากซะน้ำกระเด็นใส่เสื้อเปียกเลอะไปหมด
เลยชักรำคาญตัวเองต้องเอาไดร์มาเป่าให้แห้ง
พอแห้งปุ๊บ พ่อเจ้าพระคุณก็เริ่มโหมดล้างหน้าจนเสื้อผ้าชุ่มน้ำอีกรอบ
...วิธีจัดการของเราน่ะกบเอ๊ย พี่ล่ะกลุ้ม เรียงลำดับก่อนหลังได้เสียเวลาฉิบ

แล้วก็จริงอย่างคิด
หนูน้อยเสื้อแดงแค่มาใส่คอนแทคเลนส์นี่เอง


วันนี้ตี๋ไม่งอแงมาก ตื่นอย่างว่าง่ายกว่าปกติ หน้าที่รับผิดชอบค้ำคอน้องก็ไม่เคยทำให้เสียงาน
เมื่อน้องแต่งตัวเสร็จพูดบอกพี่วิทย์ว่า "วีคนี้พอดีเลยนะ ผมไม่ว่าง ต้อลว่างพอดี"
ฟังแล้วก็ยิ้ม ชอบเด็กแบบนี้จริงๆจังๆ พูดง่าย ไม่เรื่องมาก ยิ่งไม่มากเรื่อง คิดบวกเจงๆ
...ขอแซมเรื่องตี๋น้อยตามใจเจ้าของบล็อกบ้างเน้อ

ชายหนุ่มเสื้อแดงเขียวนั่งเคียงข้างกันบนโต๊ะอาหาร
หนุ่มคนพี่กับเกี๊ยวหมูใส่ไข่ที่อร่อยจนออกปากชม
หนุ่มคนน้องกับกีต้าร์ครวญขับกล่อมคนทั้งโต๊ะ
...เช้านี้สีสันจะแสบตาแสบใจได้ขนาดไหนน้า

กาต้อลกับสมุดเพลงเบื้องหน้า
เพลงแวมไพร์ร้องขึ้นมาฉึกฉัก
คุยกันเรื่องเพลงของวงหินเหล็กไฟ มาจนถึงเพลง "ไป ไป" (ไปลงนรกเสียเถอะที่รักนั่นล่ะ)
"ไป ไป ก็ใช่" ต้อลบอกจีน
"ใช่เหรอ" นัทแปลกใจ
กาต้อลชะงัก นึกบางอย่างได้
"เพลงนี้ก็ใช่" แล้วเจ้าหนุ่มก็ครวญเสียงทองเป็นพี่บี้ขึ้นมา ~เลิฟ i need some-
"เพลงนี้ไม่ใช่" นัทอุตส่าห์หยุดซดเกี๊ยวต่อมุขให้น้องด้วยเสียงเบาๆ
"อ่ะ...ไม่ใช่เหรอ" ต้อลตีหน้าเฉย


เมื่อเด็กตัวน้อยตัวนิดคุยถึงเกมเศรษฐีเมื่อคืน
พี่นัทบ่นอุบว่า "โดนใบล้มละลายไปรอบ"
กาต้อลเลยเกิดคำถาม "โดนใบล้มละลายหมายถึงจบเหรอ" หน้างงปนสงสัยมากมาย

หนึ่งหนุ่มไม่เข้าพวกขอมีส่วนร่วม

กาต้อลพูดขึ้นหลังจากเหมือนถูกกันอยู่นอกวง "เล่นไม่เป็น" พอเข้าใจแต่พอประโยคตามมาทำพี่ชักมึน "ไม่เคยเล่นนานเลย"
...เอ่อ กบจ๊ะ เลือกเอาสักอย่างลูก จะเล่นไม่เป็น จะไม่เคยเล่น หรือจะไม่ได้เล่นมานานแล้ว

แล้วในเมื่อเพื่อนเค้าได้เล่นเกม ไอ้หนูเสื้อเขียวไม่ยอมแพ้
ทำเป็นบ่นอย่างไม่พอใจว่า "ไม่มีซิงค์ล้างจานไม่หนุกเลย"
ไอ้หนุ่มเสื้อแดงกำลังเพลินกับเกี๊ยวชิ้นงามถึงกับไม่เข้าใจ "ห๊า!"
...ในที่สุด ก็เนียนเข้าพวกจนได้นะต้อลนะ
กาต้อลตอบแบบชายยวนกวน...ว่า "จะได้เล่นเกมล้างจานไง"



แล้วจากนั้น
อคูสติคกีต้าร์ฝีมือหนุ่มคุ้นเคยก็ขับกล่อมเปลี่ยนเพลงตามอารมณ์คนร้อง
...เอ๊ย บ้านค่อยเป็นบ้านขึ้นมา

~ไม่รู้จะทนได้นานแค่ไหน อ้างว้างเดียวดายมานานปี~

เพลงไม่คุ้นหูจนจีนต้องถามว่าเป็นเพลงใคร
กาต้อลเฉลย "ของเต็น"
นัทย้ำให้แน่ใจ "เต็น ธีรภัทรเหรอ"
....หนุ่มน้อยเงยหน้าจากเกี๊ยวสุดอร่อยจนได้นะ

ตี๋เดินมาบาย เพื่อไปทำงานข้างนอก
ขณะตี๋จะเดินพ้นประตูไป
เพื่อนตัวแสบเกากีต้าร์เป็นเพลงแซวมา ~ฝากไปบอกเขาที~
ถ้าประโยคยังไม่นัยย.พอ แววตาที่มองตามกับรอยยิ้มที่ส่งให้ก็แทบไม่ต้องแปล
กีซ~~~~~

เจ้าหนุ่มนักดนตรีร้องแค่ท่อนฮุคจบแล้วเปลี่ยน เปลี่ยนแล้วจบ
จนจีนอดรนทนไม่ไหว ออกปาก "ไม่จบสักเพลง ให้ตายเถอะโรบิน"
....กร๊ากกกก จีนไม่ชิน แต่พี่และเพื่อนเขาชินกันโดยถ้วนทั่ว ร้องตามใจฉันมากไอ้เด็กคนนี้

โดนสะกัดล้ำหน้า
กาต้อลยอมอ่อนข้อถามขึ้น "อยากฟังเพลงอะไรล่ะ"
...ก็ถามไปงั้นล่ะ เคยฟังคำขอจริงจังซะทีไหน

"เคยไปฟังเพลง..ที่เราไปเชียงใหม่อ่ะ" ต้อลเหมือนจะคุยกับหนุ่มเหนืออีกคนที่นั่งกินตุ้ยๆข้างๆ "อย่าขี้โม้อ่ะ...ไอ้วงนี้อ่ะ"
"ตกลงชื่อวงอะไรอ่ะวงนี้" นัทชักสงสัย
"ชื่อจุ๋ย จุ๋ย..จุ๋ยจุ๋ยอะไรสักอย่าง" ต้อลก็ไม่แน่ใจ
"ห๊ะ! จริงเหรอ ชื่อจุ๋ย จุ๋ยเหรอ" พี่นัทตกใจจนหลุดมาดนิ่ง
"มีคนขอเพลงผมแอบชอบคุณมา แล้วร้องเพลงนี้" ต้อลเริ่มละ...
~หลบอยู่หลังเสา ไม่กล้าบอก กลัวเขาจะรู้~ ดนตรีหยุด เสียงนุ่มชวนฝันพูด "ผมแอบชอบคุณ"
ต้อลพยักเพยิด "หลบอยู่หลังเสา"


เหยื่อชิ้นงามเดินมา...
หลังจากแซวบัตเลอร์จนพี่เขาบ่นอุบอิบ
ต้อลแก้ตัวเสียงใสแจ๋ว คำพูดฟังงามหยด แต่ความจริงใจมันชวนติดลบว่ะ
"ต้อลเวลารักใครสักคน ต้อลจะแซว เวลาต้อลไม่ยุ่งต้อลไม่ยุ่งเลย"

กร๊ากกกกก
ตัวพี่เองทำเป็นแซวเด็กไปงั้นล่ะ
นี่ล่ะนิสัยกาต้อล เหมือนเด็กอนุบาล "รักต้องแกล้ง" ฮ่าฮ่าฮ่า
เท่าที่ผ่านมา...พี่ก็พอเห็นลางๆล่ะว่าเราชอบแซวชอบแกล้งใครบ้าง
คนโดนหนักที่สุดเขาก็เริ่มอดรนทนไม่ไหว เอาคืนไปหลายดอกเหมือนกัน

ต้อลบอกขึ้นมาเมื่อโดนจีนถามว่ากินแค่นี้เหรอ "ความจริงต้อลไม่กินอาหารเช้าไง"
แล้วเด็กน้อยก็ว่า "เป็นคนเลี้ยงง่าย แค่กินอีกทีครั้งเดียวตอนเย็น"
จากนั้นไม่นานได้ยินครวญเพลงร้อยเหตุผล...
ต้อลแก้ตัวกับจีนหลังจากโดนต่อว่า "เห็นไหมล่ะ จบไปแล้วหนึ่งเพลง"
จากนั้นหนุ่มน้อยก็เปิดหาเพลงพร้อมบ่น "หายไปเลยหนึ่งเพลง..รักกินไม่ได้"
เลยครวญปากเปล่าให้ฟัง
~ฉันมีแต่รัก รักที่กินไม่ได้~
โอยยย สุด สุด

เพลงทิ้งรักลงแม่น้ำดังขึ้น
ต้อลร้องไป
พี่นัทครวญตามโดยกดเสียงเชสโทนแทบถึงลิ้นปี่
ชอบ ชอบ ชอบเสียงต่ำของนัทแบบนี้ หนักแน่นและคมแถมฟังแล้วไม่อึดอัดด้วยอ่ะ
พี่ขอได้ไหมนัท น้องลองลดคีย์ลงนิดเวลาร้อง เสียงเท่จะตาย

พี่กอล์ฟพูดถึงว่าตี๋ออกไปถ่ายรายการ
กาต้อลได้ที
สวนตาใส "เดี๋ยวต้อลก็จะออกไปถ่าย"
ไอ้เด็กบ้า...เพื่อนกำลังกินกันเพียบ

กาต้อลร้องขึ้นมาเบาๆ ~ครึ่งหนึ่งของชีวิต ที่เราทำหายไป~
รอนบอกไม่เข้าใจเพลงนี้
พี่นัทเลยถามว่า "ทำไมอ่ะ" นัทฉุกใจบางอย่าง "อ๋อ เพราะว่ายังเด็ก" แล้วหัวเราะขำ
ต้อลเลยว่า "ยังหาครึ่งหนึ่งไม่เจอ"
นัทต่อ "เพราะมันยังไม่ถึงครึ่ง"
ต้อลตามติดไม่ว้นช่วง "เออ ยังไม่ถึงครึ่ง"

กร๊ากกกก พี่น้องรับส่งมุข 'อายุ' กันเป็นปี่เป็นขลุ่ย
ทั้งๆที่เจ้าหนูรอนไม่ได้กะเล่นเลยสักกะติ๊ด


มุขเดิมกาต้อลกลับมาเรียกรอยยิ้ม
หลังจากร้องเป็นดิบดีเพราะพริ้งเสนาะหูจนจวนจบ
~ฉันรู้จนเข้าใจ~
~รักร้าวเป็นเช่นไร~ เมโลดี้อ้อยสร้อยส่งท้าย ปิดด้วย ~....รักไม่ยอมเปลี่ยนแปลง~


คราวนี้เหยื่อคนเดิม พี่ชายคนดีโดน...จนได้
พี่นัทบอกว่า "เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ก็ไม่อยู่
"พี่นัทเป็นพรีเซ็นเตอร์อะไรคะ ที่จะไปเปิดตัวพรีเซนเตอร์นี่" โบว์ถาม
"ชา.." พี่นัทช้าไป
เพราะ
เจ้ากาต้อลสวนปึ้ง
"ชาดำเย็น"
เส้นความใจเย็นพี่นัทขาดผึง เสียงเข้มกลับมา
"ชาดำเย็นอะไรเล่า! ชาระมิงค์" แต่ก็อดหัวเราะก่อนพูดต่อเหมือนหมั่นเขี้ยว "เดี๊ยะ!" แล้วบ่นอุบอิบ "เดี๋ยวสปอนเซอร์เขาฆ่าพี่"


โอย....หยุดหัวเราะ พิมพ์ต่อไม่ไหว

เพราะเสียงหัวเราะกาต้อลมันกวนตีฟสุดขีดกับคำต่อว่าต่อขานของพี่นัท


ต้อลเดินไปตู้เย็นพร้อมส่งเสียงแก้ตัว "ก็ตอนแรกฟังเป็นชาดำเย็นจริงๆนะ"
นัทหลุดหัวเราะก่อนพูดอย่างอ่อนใจ "ไม่ใช่" แล้วเอาตัวเองซักหน่อย "ชาดำเย็นทั่วประเทศ"
"เออออ" ต้อลเห็นด้วยพร้อมอวย "พรีเซ็นเตอร์ขายก็ดังอ่ะ...ดังระเบิด
นัทหัวเราะขำชวนอ่อนใจ
ต้อลตบย้ำให้ชัด "ระเบิดระเบ้ออ่ะ"



เจ้าหนูขายาวก้าวไปเปิดตู้เย็น ส่งเสียงข้องใจถามขึ้น "วันนี้วันที่เท่าไร"
"อ่า" นัทนึก "ไม่ทราบเหมือนกัน"
พี่นัททำหน้าที่พี่ชายที่ดีตามเคย ถามคนรอบข้างให้ จีนบอกมาว่า วันที่ 9
แล้วเหยื่ออย่างโบว์หาเรื่องตกบ่วงตอบไป "วันที่เธอเดินออกไปดูปฏิทิน"
หนุ่มเจ้าคารมเลยบอกชวนขนลุกว่า "วันที่เธอเดินจากฉันไป"


ต้อลเดินหิ้วนมสตรอเบอรี่กลับมา ยกดูอย่างข้องใจ "หมดอายุยังอ่ะ"
ยื่นให้เจ้าหน้าที่พิสูจน์ พร้อมถาม "ยังไม่หมดใช่ไหม"
"ยัง" นัทเหลือบดูพร้อมหัวเราะเชิงเหนื่อยใจ ก่อนอดปากไม่ไหวแล้วทีนี้ ส่งเสียงดังกึ่งตวาดทั้งกลั้วหัวเราะ "มันเขียนไว้ว่าวันที่ 15"
พี่นัทหัวเราะกึกกักหยุดไม่อยู่
กาต้อลทรุดตัวลงนั่ง ตอบด้วยสบาย(ใจ)ที่นมในมือผ่านการอนุมัติจากผู้ทรงคุณวุฒิ
"ก็นั่นล่ะ เผื่อไว้ก่อน"
"อะไร" พี่นัทเขิน
....น่ารัก รวม น่าลัก(ตามคำหนูบิ๊กและหนูGiraffe-P) ทั้งสองพระหน่อ

เพลงฤดูอกหักดังขึ้นพร้อมเสียงนุ่มๆ
เพราะจริงๆ...ชอบการใช้เสียงแบบนี้ของต้อล
กลับมาเถอะน้อง...ทุกคนพร้อมให้อภัยแล้ว



พี่นัทอิ่มอร่อยเรียบร้อย ก้มหน้าก้มตาเล่นi-phone ทิ้งภาระไว้ให้รุ่นน้อง....
ต้อลกับเกมโดมิโนกับรอนและะโบว์
"มาแล้วครับ 'ซะละแมง' " ต้อลเริ่มคึก
...ศัพท์ใหม่ปีนี้ของกาต้อล "ซะละแมง"

แต่ปรากฎว่า เจ้าหนูส่งเสียงถามกฎกติกามารยาทมาเป็นระยะการเล่น
เกมเศรษฐีก็เล่นไม่เป็น แล้ว แล้วโดมิโนก็ไม่เอาอ่าวเอาท่า
อยากรู้จริงว่ะ โตมายังไงวะเนี่ย เอาแต่จมกับดนตรีอย่างเดียวจริงๆเหรอวะเนี่ย

"ทำไมไม่ชนะสักทีวะเนี้ย" ไอ้หนุ่มใจร้อนเริ่มบ่น
เสียง "โหยยย" เชิงขัดใจมาเป็นระยะ

นัทร้องขึ้นเสียงสูงว่าหาเว็บเจอแล้ว ดึงความสนใจต้อลที่กำลังเครียดกับเกมเด็กเล็ก
"อยากดูwatchman มากเลย" ต้อลเอียงคอไปดูพี่นัทที่กำลังค้นเว็บตย.หนัง

เล่นไปจบเกม ...รุ่นพี่...แพ้!!!
"อันนี้อ่อนให้ อ่อนให้" ขี้แพ้ชวนตีโวไม่เลิก "ความจริงจะชนะแล้วเมื่อเกี้ย เครียด!" แพ้แล้วบ่นอุบอิบเหน่อเป็นอ้ายบ่าวล้านนา
ไอ้เด็ก...เด็กจิฟ ไม่ยอมแพ้สักเรื่อง เรื่องเล่นก็ไม่วาย

"โห...พี่มาสะกัดดาวรุ่งจังเลย ดาวรุ่งกำลังจะไปแล้ว" ต้อลโอดที่จีนตัดหน้าวางโดมิโนที่เล็งไว้
"โห...พี่ใจร้ายว่ะ " ต้อลบ่นงึมกับความมือขึ้นของต้า
"เพี้ยง เพี้ยง" วางตัวโดมิโนไปเล่นไสยศาสตร์ไป แถมมีบ่นตบท้าย "โธ่เว้ย"
...อายุเท่าไรว้ากาต้อลเราน่ะ สิบขวบ เจ็ดขวบ หรือ สามขวบ
น้องเล่นบ้างยอมบ้าง แพ้บ้างชนะบ้างก็ได้
เกมสนุกสนานนะโว้ยน้อง....กร๊ากกก


โดมิโนเปลี่ยนทาง เรียงเพื่อล้ม กาต้อลเรียงทาง เจ้ารอนเรียงอีกทางไม่ไกล ซึ่ง...คงใกล้ไปด้วยล่ะ
มันถึงได้เกิดปรากฏการณ์ กาต้อลทลายแถวโดมิโนของรอนโดยไม่ตั้งใจ(หรือเปล่า)
รอนแหกปากร้องโวยวาย แล้วฟ้อง "โดนพี่ต้อลแกล้ง"
กาต้อลขำกลิ้งลิงกับกบ
เลียนเสียงร้องรอนแล้วว่า "โครตเด็กเลยว่ะ"
...ตัวเองก็ผู้ใหญ่จั๊ง
ชอบกาต้อลหัวเราะแบบนี้
ก้มหัวเราะกับมือตัวเอง ไถไปทั้งหน้า
เห็นแล้วไม่ขำอะไร ขำท่าไอ้เด็กนี่ล่ะ ดูแล้วสดชื่นตาม

โดมิโนเปลี่ยนทาง
เล่นผลัดตั้งโดมิโนทางสูง

เล่นไปโวยวายไปว่าทำไมตัวเองต้องเป็นคนเริ่มก่อนทุกที
จนมาถึงแถวสุดท้ายตั้งหนึ่งตัวให้ได้ไม่ล้มจะรอด
ต้อลเอียงตั้งทางสูง...เห็นแววเด็กเจ้าเล่ห์จับพราวทั้งตัว

ต้อลทำเป็นให้ความเห็นตบท้ายว่า "ต้องเล่นกับคนแกล้งๆ คนเหี้ยงๆหน่อย"
จีนสวน "ก็เล่นกับแกล่ะ"
กร๊ากกกกก
...ถูกกกกกกกก
ว่าตัวเองก็เป็นว่ะเฮ้ย...ต้อลเอ๊ย


จีนเอาตัวรอด เหลือรอนไว้ให้ต้อลแกล้ง
เจ้ารอนตั้งไปโดนเสียงรุ่นพี่ร้อง "เฮ้ย!" ขย่มแกล้งทุกจังหวะ
จนในที่สุด...รอนตั้งล้ม
กาต้อล รุ่นพี่ที่แสนดีกว่าใครในโลกายืดกายามองลงมา....
"ไงเห็นไหม คนล่ะชั้นอ่ะน้องเอ๊ย"
ข่มเด็ก....ข่มเด็ก



....เช้านี้เรียกรอยยิ้มอีกครั้ง
กาต้อลทำให้บรรยากาศในบ้านเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
ถ้าน้อง...ไม่เหนื่อยจนขาดใจ


จะเป็นความลำเอียงหรือคิดไปเองหรือเปล่าก็ไม่รู้สินะ
เวลานัทอยู่คนเดียว แล้วเกิดเครียดเหนื่อย น้องก็แทบต้องทนอยู่กับมันแบบนั้น
แต่ว่าถ้าต้อลอยู่ด้วย
ต้อลมักทำให้นัทยิ้มออกด้วยความเป็นต้อลนี่ล่ะ
นัทอาจหน่ายบางครั้ง แต่ก็ไม่เคยอดได้กับความเป็นต้อล
อย่างเช้าวันนี้ พี่เห็นเหมือนนัทมีเรื่องบางอย่างในใจอาจด้วยเมื่อคืนนอนดึกเลยเพลียจนตาบวมตุ่ยเห็นชัดด้วยล่ะ
เจ้าน้องชายที่มาตอแยอยู่ข้างๆ เกากีต้าร์หาเรื่องไปเรื่อยๆ
รอยยิ้มของนัทก็มีให้เห็น ความอ่อนอกอ่อนใจบางครั้งก็ช่วยให้นัทหัวเราะได้
ทำเอาพี่คลายกังวลกับอาการนัทไปได้เยอะมากเลยล่ะ

ไปๆมาๆ คนที่พี่ห่วงที่สุดคือเรานะนัท
น้องชายคนนี้ทำไมคิดเยอะจัง แบกอะไรก็เยอะ
ชอบกดดันตัวเองอยู่เรื่อย
คงบอกให้นัทเพลาลงไม่ได้หรอกเพราะนิสัยใครมันก็เป็นของคนนั้น
คงทำได้แค่หวัง...
ถ้านัทตะลุยจนตัวเองเหนื่อย แล้วทำให้ตัวเองพักไม่ได้
นัทอย่าลืมมองไปรอบด้านนะ
มีคนมากมายรอยื่นมือมาเป็นแค่หลักให้นัทยึดไว้พักหายใจแม้ชั่วครู่
ยึดไว้พักเอาแรงแล้วค่อยตะลุยต่อก็ไม่เสียเวลา แล้วมันจะช่วยเพิ่มพลังให้ไปต่อไหวด้วยล่ะ
ห่วงจริงวุ้ย...ห่วงจัง










วีคพี่บอย โกสิยพงศ์
เพลงคุ้นหูแต่ต้องทำให้เป็นยุคMotownผสมลูกทุ่งสมัยก่อน
โหย....เพลงพวกผิวดำแบบนั้น มันคือความเจ็บช้ำของยุคสมัยนะแล้วเด็กมันจะเข้าใจหรือว้า
แล้วจะร้องไงให้ถึงล่ะ...อารมณ์มันเข้าถึงยากจะตายไป...ยากไปหรือเปล่า
มันมีความดิบทางอารมณ์สูง ขนาดถูกพวกเคร่งศาสนายุคนั้นกล่าวหาว่าเป็นเพลงของซาตานเลยทีเดียว
มันผันจากเพลงดิสโก้บวกเพลงในโบสถ์ ยุคนั้นเริ่มจากแอบร้องในโรงนาแล้วค่อยฮิตใต้ดินมาเรื่อยๆ
ช่วงนั้น อุตสากรรมเหล็ก อุตสาหกรรมรถยนต์เฟื่องฟูสุดขีด
ซาวด์ดนตรีส่วนหนึ่งมันจะเป็นซาวด์แบบเครื่องจักร ท่อไอเสีย กระตึกกระตึกแบบนั้นผสมอยู่น่ะ
คนผิวดำที่ทำงานในโรงงานรถยนต์แถบดีทร้อยต์เริ่มมีกำลังซื้อ
รายการวิทยุของพวกเพลงผิวดำเริ่มจองพื้นที่ช่วงกลางดึก จนกระจายกว้างขยายกลายเป็นค่ายเพลงโมทาวน์เกิดขึ้นน่ะ
ถึงเกิดพวก Temptation Jackson 5 DreamGirls ขึ้นมา
สมัยใหม่หน่อยก็พวกบอยแบนด์ผิวสีอย่าง All 4 One เพลง I swear อย่างเงี้ย เพราะขาดใจน่ะ
...เปิดดูซีรี่ส์เรื่อง American Dreams เลยน้อง อาจจับทางได้

ถ้าจะได้อารมณ์แบบนั้น ปัจจุบันนี้ก็ต้องไปเมืองนิวส์ออร์ลีนที่เคยมีข่าวโดนคาทริน่าถล่มจนเมืองล่มนั่นล่ะ
ถิ่นนี้ไม่ว่าไปมุมไหนก็จะมีเสียงแซ็ก เสียงทรัมเปต เบส ไวโอลิน เปียโนคลอดังไปทั่ว
ถือเป็นสวรรค์บนดินของคนฟังเพลง


โจทย์แถมบวกจะให้ร้องแบบลูกทุ่ง ลูกเอื้อนลูกคอแบบนั้น
เห็นชะตากรรมเด็กหลายๆคนเลยว่ะ
ก็เล่นเอาโจทย์ที่พลิกยากมาแบบนี้
แก้ทางกันตายแน่


นึกถึงภาพเด็กใส่สูทขาว กางเกงขาบาน ผมใส่เจลเรียบกริ๊บ ดีดนิ้วโยกจังหวะ เล่นกับขาตั้งไมค์
แอดลิบกันตาเหลือกประมาณอะคาเปล่า
โคตร...โคตรยาก

ต้อลถามเลยว่า เพลงบางเพลงที่คุ้นหูไปแล้วเอามาร้องแบบลูกทุ่งมันจะตลกไปไหม
ต้อลถามเหมือนที่โปรดิวซ์คุยกัน
เด็กคนนี้มองทะลุ เก่งจริงๆ

พี่โอมบอกว่าเพลงพี่บอยมีติดสนุ๊กอยู่มาก ใช้ศัพท์แบบว่า...บ่งบอกประสบการณ์เลย แซวผู้หลักผู้ใหญ่
พี่บอยเปิดกว้างแบบให้เปลี่ยนได้เลย ขนาดแต่งเนื้อล้อเลียนได้เลย

กร๊ากกกก เข้ามือกาต้อลเลยอ่ะ
เพียงแต่ว่าพอจริงจังแล้ว ต้อลมันไม่ค่อยชอบนี่นา น้องเป็นคนชอบทำเพลงเนี้ยบโชว์ฝีมือ ไม่เอาตลกโปกฮา

ต้อลร้องขออยากได้คนที่เป็นลูกทุ่งมาร้องให้ฟังเลย
ต้อลบอกว่าร้องตามต้นแบบเป็นลูกทุ่งจริงๆก็ยากแล้วนะ
...เข้าใจประเด็นที่ต้อลเสนอมาเลยล่ะ คนเรามันต้องเชี่ยวด้านนั้นจริงๆถึงสามารถปัดหาลูกเล่นได้
ประเภทไม่รู้เรื่องเลยหรืองูๆปลาๆ แล้วดันต้องไปปรับอีก...มันไม่รุ่งก็ริ่งอ่ะ


หลับจากประชุมสุมความคิดกันไป
ทีมM1ถูกตามให้กินข้าว


กาต้อลเดินอาดเข้ามาเจอนัทนั่งกลางห้องกับแอปเปิ้ลท่าทางปานนักเลงช่างกลชวนหาเรื่องมาก
จากนั้นร่างบางๆเกร็งๆเอาตัวพาด ชันแขนบนโต๊ะกาแฟด้านตรงข้ามยืดแอบมองล้วงความลับต่อหน้าเป็นกบโต้งเลยทีเดียว
ดูจนพอใจแล้วก็ถอยนั่งวางท่าปานเจ้าพ่อตรงโซฟาตรงหน้า

เมื่อพี่วิทย์พูดให้ฟังเรื่องMotown ไปจนถึงโปรดิวเซอร์คู่ใจของไมเคิล แจ็คสัน ว่าคือ ควินซี่ โจนส์
กาต้อลได้ที "อาร์โนลด์ ชะวาสซีเนกเก้อ ใช่ไหม" (แกะตามคำออกเสียงคุณน้องเป๊ะ)
คนตอบกลับไม่ใช่ใคร เสียงอ่อนๆแย้งขึ้นมา "ไม่ใช่...นั่นมันคนเหล็ก"
...โอยยยย นัทใจเย็นได้อีก ใจดีได้อีก
เป็นพี่เจอไอ้เกาะนางยวนแบบนี้ ซัดปึ้งให้หงายหลังไปแล้ว


พอเจอพี่นัทดักเสียงอ่อนนุ่ม
กาต้อลก้มยิ้มปากแหลม หน้าตาแบบเด็กเกเรที่กำลังย่องหนีเรียนแล้วถูกคุณครูใจดีปรามจับได้คาประตูห้อง เจ้าหนูเขินเสียจนต้องยันแขนที่พาดไว้กับพนักโซฟาขยับตัวไปมาให้เข้าที่อยู่หลายที
...วิธีรับมือต้อลแบบนัทนี่ก็ดีนะ ต้อลไปไม่เป็นเลย


ทีมโปรดิวซ์มาถอดเพลงเปลี่ยนเพลงกันกลางอากาศ
เพราะรู้สึกว่าทีมM1จะมีเพลงฮิตติดหูอยู่เยอะ
เพลง "ใคร" จาก M1 แลกเปลี่ยนกับเพลง "ฉันดีใจที่มีเธอ"


พี่นัทพูดขึ้นมาอย่างดีใจอย่างปิดไม่ปิดว่า "เพลงนี้กำลังไม่อยากได้พอดี"
กาต้อลอดปากไม่อยู่ โอ่ทับทางกันทีเดียว "พี่เอาหมู เอาหมูมาให้เราหรือเปล่านี่"
...การดูเด็กสองคนนี้ มันส์ยกร่อง ฟักทองแตงไทย
มาเป็นเพื่อนกันได้เพราะมันต่างสุดขั้วกันแบบนี้นี่เอง


นัททำเพลงตัวเองกับพี่ฟอร์ดพี่เอกแล้วยังร้องไม่เป็นลูกทุ่งซ้ากที
นัทเดินเข้ามาหาของที่เตียงนอน
บ่นพึมพำกับตัวเอง "มึนตึ้บกันไปแถวๆ"
กาต้อลนอนอยู่บนเตียงริมสุด จ้องแล้วถามเสียงห้วนจัด "ไม่ได้เหรอ"
"มันก็ยังงงๆอยู่" นัทบอกอย่างเหนื่อยอ่อนแล้วกลับไปทำงานต่อ


มีแค่นี้ล่ะวันนี้
ยิ้มพอยัง....

ฟามจริงวันนี้เจ้าของบลอกรู้สึกช็อคเล็กๆนะ
เด็กๆไม่รู้จัก motown
....นี่เราคนละยุคสมัยกับเด็กพวกนี้จริงๆเหรอวะ

 

Create Date : 09 มีนาคม 2552		8 comments
Last Update : 9 มีนาคม 2552 18:48:10 น.
Counter : 502 Pageviews.
Share Tweet