รีวิวสบายๆ : The Artist

The Artist
กล่าวกันโดยไม่ต้องพ่วงตำแหน่ง ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ของออสการ์ (เพราะคนอื่นคงพูดถึงไปหมดแล้วล่ะ) The Artist เป็นหนังที่ดูได้แบบเพลินๆ กับความสามารถของนักแสดง โดยเฉพาะสองพระนางและน้องหมาตัวจ้อย
ทว่าตัวหนังกลับสร้างความน่าผิดหวังด้วยการเล่าเรื่องที่ดูจะทรงพลังน้อยไปหน่อย ทั้งๆที่หนังวางแต้มต่อด้วยการประเด็นน่าสนใจอย่าง การผลัดใบของอุตสาหกรรมภาพยนตร์ ซึ่งการเล่าเรื่องที่ไม่มีความแปลกใหม่ ราบเรียบ เรื่อยไปจนถึงยาวเหยียดเกินความจำเป็นในบางช่วง ต่างส่งผลทำให้หนัง ไปไม่ถึงดวงดาว อย่างที่มันควรจะเป็น
อนึ่ง การพูดถึงความตายของหนังเงียบและล่วงเข้าสู่หนังเสียงของ The Artist ก็เอื้อให้เกิดความคิดเปรียบเทียบกับสถานการณ์ในปัจจุบันที่โลกภาพยนตร์กำลังผลัดใบเปลี่ยนโฉมไปอีกครา ทั้งการคืบคลานเข้ามาของรูปแบบดิจิตอล (การถ่ายทำและการฉาย) , หนังสามมิติ และ หนังโมชั่นแคปเจอร์
สิ่งที่ชวนขบคิดคือ เคสการเปลี่ยนจากหนังเงียบเป็นหนังเสียง ค่อนข้างจะมีมติเป็นเอกฉันท์จากการตอบรับของคนดู (อย่างน้อยๆหลักฐานก็คือ ทุกวันนี้ โลกเรามีหนังเสียงมากมายก่ายกอง) แต่กับเรื่องดิจิตอลแทนฟิล์ม , สามมิติ และเทคนิคโมแคป ยังมีเสียงบ่น เสียงแตก และเสียงไม่แสดงการยอมรับเทคนิคเหล่านั้น จนเกิดคำถามที่น่าสนใจว่านวัตกรรมเหล่านี้จะสามารถเข้ามายึดพื้นที่เหมือนกับคราวหนังเสียงพิฆาตหนังเงียบได้หรือไม่?
สำหรับนักดูหนังยุคนี้ ฉาก พระเอกพูดได้ ตอนท้ายเรื่องใน The Artist คงจะไม่น่าตื่นเต้นเท่ากับคำตอบของคำถามในย่อหน้าข้างต้นนั่นอย่างแน่นอน
kitamura
Create Date : 07 มีนาคม 2555 |
|
3 comments |
Last Update : 7 มีนาคม 2555 17:31:02 น. |
Counter : 1579 Pageviews. |
|
 |
|
|