กับคำพร่ำบ่น ของหัวใจที่อ่อนแอ
ครั้งที่สองกับความไม่แน่ใจ ..
เพื่อนรักนั่งอมทุกข์.. คนๆนั้นที่จู่ๆเข้ามาในชีวิต ทำมาเป็นเหมือนชอบ (แต่ข้าเจ้าดูคล้ายว่าเค้าเป็นคนมือไวนะ.. แต่ก้อทำเรื่องที่โรแมนติกให้เพื่อนบ่อยๆนะ ..เฮ้อ.. มันอ่านใจยากจัง) สัปดาห์ละครั้งที่มาชวนเพื่อนข้าเจ้ากินข้าว ดูหนัง ฟังเพลง ..
แต่แล้วคนๆนี้ก้อจะหายไปกับสายลมเมื่อวันหยุดสุดสัปดาห์มาถึง เป็นอย่างนี้เสมอๆ นาน น้าน นาน มากๆๆๆ ที่เค้าเคยชวนเพื่อนข้าเจ้าไปเที่ยววันหยุด
และแล้วเพื่อนก้อบอกกับข้าเจ้าว่า.. เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเพียงตัวเลือก ..เพียงคนคั่นเวลาของเค้า ..ฟังแล้วสะอึกเรยค่ะ เหตุการ์ณแบบนี้มันเกิดขึ้นใกล้ตัวเราขนาดนี้เชียว.. ข้าเจ้า.. ไม่อาจออกความเห็นได้ เพราะไม่รู้และไม่เข้าใจเหมือนกัน
เป็นเพราะไม่กล้าชวนเพื่อนข้าเจ้างั้นเหรอ.. หรือ เป็นเพราะมีคนอื่นอยู่แล้ว.. เพื่อนข้าเจ้า..ไม่ใช่คนสำคัญ ใช่มั๊ย
หากเป็นอย่างนั้น.. เค้าเข้ามาในชีวิตเพื่อนข้าเจ้าทำไม
โมโห..มากๆ สีหน้าที่เรียบเฉยของเพื่อน แม้จะดูเหมือนไม่รู้สึกอะไร แต่ว่า..น้ำเสียงและแววตาที่ท่วมท้นด้วยความสับสนและทรมานกับความไม่ชัดเจนมันฉายชัดเหลือเกิน
เธอไม่รู้ว่าจะลองดูผู้ชายคนนี้ต่อ.. หรือ.. จบทุกอย่างไว้เพียงเท่านี้.. ทั้งๆที่ไม่ยังไม่ถึงตอนอวสาน ..ยังไม่ทราบบทสรุป ทว่า..หากปล่อยไว้นานกว่านี้จิตใจของคนเราจะอ่อนแอลงจนไม่อาจทนต่อแรงกระทบจากภายนอกรึเปล่านะ..
ความรัก นี่มันช่าง.. แหลมคม.. บาดลึกจริงๆ
Create Date : 16 มีนาคม 2551 |
|
5 comments |
Last Update : 16 มีนาคม 2551 22:10:45 น. |
Counter : 940 Pageviews. |
|
|
|