Vincent Van Gogh จิตรกรผู้อาภัพ ค่ำคืนแห่งราตรีกาล ใครได้ยินพลงที่เป็นอมตะVincent เพลงสไตล์คันทรี Story ninght.....ขึ้นตันอย่างนี้ได้ยินคงถึงบางอ้อคือเรื่องราว ของวินเซนต์ แวนโก๊ะคนนี้แระ Self-portrait ของ Vincent Van Gogh เส้น สี ระดับ บรมครู เกิดที่ประเทศฮอลแลนด์ ชีวิตเขาสั้นและเศร้าสลด ภาพเขาสีสันสดใสและมีฝีแปรงที่รุนแรง เขาชอบวาดเส้นเสมอมา ชอบอยู่ตามลำพัง งานเริ่มแรกเขาคืองานขายภาพเขียนร้านกูพิลสาขากรุงลอนดอน เขาเคยหลงรักลูกสาวเจ้าของบ้านเช่า ชื่ออูร์ซุลา โลเยอร์ แต่เธอมีคู่หมั้นแล้ว และหัวเราะเยาะเมื่อเขาเสนอตัวขอแต่งงาน เป็นสาเหตุให้แวนโกะมีอารมณ์ปั่นป่วน กลายเป็นเด็กหนุ่มเจ้าอารมณ์ และยากจะพอใจสิ่งใด จนทำให้งานที่เขาทำอยู่เสียหาย ต่อมาเขาก็เป็นพระสอนศาสนาแต่ก็ทำได้ไม่นาน เพราะเขาเสียงไม่ดีทั้งท่าทางดูไม่สะอาดเรียบร้อย ความพยายามที่จะช่วยคนยากจนเลยไปทำงานั้เหมืองแร่ ในเมือง โบรินา ที่เบลเยี่ยม ผู้คนเป็นคนงานเหมืองแร่ที่ยากจนมาก และเยี่ยมเยียนคนป่วย เขาได้เงินมาจากการคัดลอกภาพมายังชีพ เขาช่วยเหลือคนยากจนมากจนถึงกับแจกจ่ายทรัพย์สินของเขาทั้งหมด เขาเริ่มเหนื่อยล้า และสูญเสียแสนสาหัสและดูเป็นการเสื่อมเสียชื่อเสียง เขามาก ที่คริสตจักรสภาไล่เขาออกจาหน้าที่ พออายุได้27 ปีเขาตัดสินใจจะรับใช้มนุษยชาติโดยทางศิลปะ เขานิยมจิตรกรชื่อมิเย ที่ผู้ซึ่งเขียนภาพชีวิตชาวไร่ชาวนา และเขาได้กลับไปอยู่ร่วมกับบิดามารอีกครั้ง และผิดหวังจากความรักครั้งที่2 เมื่อแม่ม่ายลูกติดลูกพี่ลูกน้อง ได้ปฏิเสธที่จะแต่งงานด้วย เขาได้เริ่มเขียนภาพสีน้ำมัน เรื่องราวชาวไร่ชาวนาที่เขารักมากเหลือเกิน และเป็นสีหนักมืดคล้ำ เขาตัดรายการอาหารเพื่อนำเงินไปซื้ออุปกรณ์เขียนภาพ เขาได้เห็นภาพรูเบนส์ ผู้ซึ่งใช้สีเปล่งปลั่งนุ่มนวล ในที่สุดเขาก็เลิกเขียนภาพสีมืดๆตามแบบเดิมโดยสิ้นเชิง เมื่ออายุ32ปี ได้เรียนศิปะที่เมืองอันต์เวิร์ป เขาทะเลาะกับครูศิปะหัวเก่าจนเวลาสอบไล่ผลการเรียนได้ถูกส่งไปเรียนชั้นต้นกับนักเรียนอายุ13ปี เขาได้อาศัยกับน้องชาย เธโอเป็นพ่อค้างานศิปะในกรุงปารีส และอุปถัมป์จิตรกรแนวอิมเพลสชั่นนิสต์หลายคน คือบรรดาพวกจิตกรกลางแจ้ง ซึ่งเขียนภาพความประทับใจจากแสงสว่างซึ่งย่อมเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลาไม่หยุดยั้ง และแสงสว่างเหล่านี้เองได้อาบไล้เรื่องราวที่พวกเขาเขียน พวกเขาใช้สีแต้มปัดเป็นรอยสั้นๆและเป็พวกที่ได้รับอิธพลจากทำภาพพิมพ์ชาวญี่ปุ่นเหมือนกัน ส่วนใหญ่จะอยู่แถวชนบทตามชายฝั่งแม่น้ำแซน ภาพเขาจึงมีสีสว่างขึ้นและระบายสีเป็นขีดอย่างว่องไว เขานิสัยไม่เรียบร้อยและยากที่จะอยู่ร่วมกับผู้อื่น แต่เขาก็เป็นนักพูดคุยสนุกสนานคนหนึ่ง ผิวเผินดูเป็นคนเคร่งขรึม ในกรุงปารีสเขียนภาพ200ภาพเขียนภาพเหมือนตัวเอง20ภาพ ส่วนภาพอื่นเป็นหุ่นนิ่ง ดอกไม้ ทิวทัศน์ เขาได้พัฒนาไปอีกเชื่อว่าภาพควรมากกว่าการจับความประทับใจจากแสงสีบรรยากาศ ซึ่งผ่านไปเร็วตามกาลเวลา เขาเริ่มเบื่อหน่ายแสงนุ่มนวล แต่โหยหาสีที่สดใสกว่าจึงออกเดินทางไปทางภาคใต้ของฝรั่งเศส เขาได้รู้จักโกแกงและพึงพอใจงานจิตรกรคนนี้ และได้รับคำแนะนำจากเซซานผู้นี้เอง ที่ว่าเขาเขียนภาพเหมือนคนบ้า เขายึดห้องบางห้องในบ้านสีเหลืองเอาไว้เป็นที่ทำงาน ในที่สุดแบบอย่างการเขียนภาพของเขาโดยใช้วิธีจุดและขีดเส้นตรง สีโปรดของเขาคือสีเหลือง จะเห็นได้จากภาพดอกทานตะวันหลายภาพ รวมทั้งภาพ"เก้าอี้เหลือง”ที่มีชื่อเสียง เขาได้ทะเลาะกับโกแกงถึงขั้นขว้างกระจกใส่หน้าโกแกง และเที่ยวตามหาโกแกงตามถนนต่างๆพร้อมง้างมีดโกนเตรียมไว้ เขาวิกลจริตเป็นพักๆถึงกับเฉือนใบหูของตัวเอง จึงถูกจับส่งโรงพยาบาลถึงเขาจะอยู่ในโรงพยาบาลเขาก็ยังเขียนภาพ ผลงานเขาก็เริ่มเป็นที่สนใจในหมู่พ่อค้าศิลปะในกรุงปารีส ผลจากความเจ็บป่วยทำให้ภาพเขียนเขาลดความสนใสลง ครั้งหนึ่งเป็นโรคจิตเขาได้กลืนสีน้ำมันลงไป เริ่มเขียนเป็นรูปบิดไปบิดมา และเป็นภาพยามพายุจัด พร้อมต้นไม้ที่ให้ความรู้สึกทนทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด และมีท้องฟ้าให้ความรู้สึกเป็นลางร้าย ฝีแปรงเขาเริ่มสับสนอลม่าน ภาพเขาจะดูรู้สึกเศร้าและว่างเปล่า นอกจากจะมีรูปคนโดดเดี่ยวอยู่คนเดียวเท่านั้น พลังอำนาจทางศิปะเริ่มลดน้อยลง เริ่มมีอารมณืเสียและดีสลับไปสลับมาบ่อยๆและดื่มมากไปด้วย รูปดอกไอริส ที่เขาเขียนตอนอยู่โรงพยาบาลช่วงรักษาตัวโรควิกลจริต เธโอน้องชายเขาก็ได้มีครอบครัวจึงไม่ค่อยมีเงินแบ่งให้เขาใช้สอย สุขภาพเขาเริ่มแย่ลงมากและรู้สึกผิดว่าถ่วงความเจริญน้องชาย หลังจากเยือนชนบทและกลับปารีสได้หนึ่งวัน เขาได้ไปลานติดกับโรงนาและยิงตัวเองตาย ขณะนั้นเขามีอายุได้37ปี แม้ว่าชีวิตเขาจะเต็มไปด้วยความทรมาน แต่เขาก็เหลือผลงานไว้เบื้องหลัง เป็นภาพที่เปี่ยมความปิติยินดีมากที่สุด อย่างที่ไม่เคยมีเขียนกันมาก่อน   Create Date : 05 พฤศจิกายน 2548 7 comments Last Update : 3 สิงหาคม 2558 15:27:13 น. Counter : 16578 Pageviews. Share Tweet

ชอบเรื่องราวบล็อกวันนี้ค่ะ   โดย: p_tham IP: 58.9.16.7 5 พฤศจิกายน 2548 23:36:29 น.

:) ชอบเพลง vincent ของ Don Mclean ไหมครับ? :)   โดย: ปิศาจสุรา (อะไรดี ) 8 พฤศจิกายน 2548 13:45:09 น.

ที่รักจ๋า เค้าเข้ามาดูแวนโก๊ะอ่ะ แต่ตอนนี้เค้าปวดเหลือเกิน มะไหวแระ ไปก่องน๊า   โดย: แฟนเธอ แฟนฉัน แฟนกันหมดเลยยยยยย IP: 203.151.33.220 8 พฤศจิกายน 2548 15:30:52 น.

ที่รักไปไหน มัยที่รักมะup บล๊อค ที่รักเป็นรัย มะซาบัยอ๊ะเป่า   โดย: ก็เธอแฟนฉัน แฟนกันตลอดปายยยยยยยย IP: 203.151.33.220 9 พฤศจิกายน 2548 16:00:52 น.

ที่รัก ที่รัก ที่รัก อยู่อ๊ะเป่า อย่าทิ้งเค้าไว้กะแวนโก๊ะนานดิ่ เค้าเบื่อเล่นกะแวนโก๊ะแล้นอ่ะ   โดย: สาวน้อยดอยสะเก็ด IP: 203.151.33.220 10 พฤศจิกายน 2548 13:15:19 น.

ฉานขำเทอตอบมากเลยสาวน้อยดอยสะเก็ด นั่งหัวเราะจนน้ำตาเล็ด ตกลงวันนี้แระจะอัพ คงไปเก็บของในหีบมาอัพเพราะเม้าส์แตกอยู่ อิอิ   โดย: เนเวอร์แลนด์ (เนเวอร์แลนด์ ) 10 พฤศจิกายน 2548 14:29:41 น.

ดีแระ อัพเร็ว ๆ ชั้นจาเล่นอย่างอื่นมั่งอ่ะ   โดย: เพื่อนซี้ของแวนโก๊ะ IP: 203.151.33.220 10 พฤศจิกายน 2548 15:53:04 น.