BlogGang.com : : Psycho G : คนดีที่รัก

คนดีที่รัก

ผมเป้นคนดีของพ่อแม่และครูบาอาจารย์

เรียกว่าปฏิบัติตามคำสั่งสอนทุกประการ ดังนั้นผมจีงไม่เคยมีปัญหาเรื่องการเรียน ไม่เคยรู้ว่าเรียนซ้ำคืนอย่างไร ซ่อมคืออะไร

ก็อย่างว่าล่ะครับ เมื่อเข้าวัยรุ่น สายตาเริ่มมองสาวๆ ในห้องบ้าง นอกห้องบ้าง แต่ไม่เคยมองให้ห้องน้ำหญิง มันบาป

ส้ม เรียนอยู่ชั้นเดียวกับผม และผมแอบชอบเธอ
ทำไมต้องแอบชอบ ชอบตรงๆ ไม่ได้หรืออย่างไร ไม่ได้ครับ ครูสอนว่าอย่าริรักในวัยเรียน แค่คิดก็บาปแล้ว

ผมเริ่มกลัวตัวเอง เริ่มรู้สึกผิดบาป

ส้มเป็นคนเรียบร้อยเหมือนผม นั่นยิ่งทำให้ผมไม่กล้าเอ่ยคำว่ารัก ที่จริงอย่าว่าแต่คำว่ารักเลย แค่มอหน้าสบตาก็ใจสั่นเหงือ่แตกแล้ว นี่ล่ะพลานุภาพแห่งรักแรก

เราเพียงคุยกันสองส่ามคำในเวลาประมาณสองสามเดือน แค่นั้นผมก็แทบจะเหาะได้ด้วยความดีใจ

ความฝันเริ่มติดตามมา โตขึ้นพอมีงานทำผมจะรีบมาสู่ขอเธอแต่งงานด้วยกันและจบอย่างมีความสุข ไม่ต้องลุ้นเหมือนในละครทีวี ที่ลุ้นกันข้ามปีข้ามชาติ

พอจบมัธยมต้น เราก้จากกัน เธอย้ายไปอยู่อีกจังหวัดหนึ่ง ติดตามคุณพ่อที่เป็นตำรวจ หัวใจผมหล่นวูบลงตั้งแต่บัดนั้น

วันลาจากผมไม่กล้าแม้แต่จะสารภาพความในใจ ที่ทำได้คือเขียนชื่อเธอเต็มหน้ากระดาษวาดเขียน ระบายสีสวยงามสุดชีวิต แอบเอาไปวางไว้ใต้โต๊ะเธอ คิดว่าส้มคงรู้เพราะฝีมือวาดเขียนผมโดดเด่นกว่าใครตลอดเวลาที่เรียนสามปีในมัธยมต้น

ผมไม่ได้ไปงานเลี้นงส่งเธอ งานเลี้ยงเล็กๆ ที่เพื่อนในห้องจัดให้ ไม่ใช่อาย แต่เพราะว่าผมทนรับงานลาจากไม่ได้

ข่าวว่าเธอถามถึงผมเหมือนกัน ก็คงแค่นั้น

+++

หลายปีผ่านไป ผมตั้งใจเรียน จนเรียนจบการงานหาได้ไม่ยากสำหรับผม สามารถสอบเข้าทำงานได้โดยไม่มีการใช้เส้นสายใด ๆ

ในการจัดประชุมสัมนาเชิงวิชาการครั้งหนึ่ง ผมมีโอกาสไปนอนค้างคืนในจังหวัดที่ครอบครัวของส้มย้ายไปอยู่ ผมได้ข่าวว่าเธอจะกลับมาเยี่ยมบ้านในช่วงนั้นพอดี ช่างบังเอิญจริง ผมจะไปหาเธอ

++

++

ส้มยังเป็นส้มคนเดิม

เอดูสวยขึ้นมาก เป็นสาวเต็มตัว แต่กิริยาท่าทางยังคงเหมือนเดิมไม่ว่าจะเป็นรอยยิ้ม ลักษณะการพูดจา สีหน้าส้มดีใจเมื่อจู่ๆเพื่อนสมัยเรียนก็แวะไปเยี่ยมถึงบ้าน

หัวใจผมเต้นแรง

ประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้ผมใจกล้าหน้าด้านขึ้นมาก
สามารถบอกรักใครได้ง่ายๆ ตามหัวใจต้องการและเรียกร้อง

ใช่.บ้านของเธอ ผมควรจะบอกความในใจให้เธอรับรู้เสียที คุกเข่าสารภาพรัก ขอเธอแต่งงาน

ผมน่าจะทำเช่นนั้น

"ลูกจ๊ะ..เพื่อนแม่สมัยเรียนมาเยี่ยม มาสวัสดีคุณลุงเร็ว...."

เธอหันไปเรียกเด็กสองคนในบ้าน
เด็กสองคนวัยไล่เรี่ยกันประมาณ 4 - 5 ขวบ

ลูกของเธอ.....มันอะไรกันนี่ เธอแต่งงานตั้งแต่เมื่อไร คนดีของผม

เด้กตัวน้อยๆ แก้มใสๆ รอยยิ้มบริสุทธิ์
ใบหน้าของส้มก็เปล่งปลั่งและมีความสุข

ผมนิ่งตะลึงอยู่นานจนเด็กสองคนมาเกาะแขนมองหน้ายิ้มทำตาแป๋ว

แม่ลูกกำลังพูดคุยอัไรกันผมแทบไม่ได้ฟัง ได้แต่ฝืนยิ้มเต็มที่

หัวใจตกวูบลง
แต่ก็ไม่สายเกินไปที่จะก้มลงไปเก็บ

และในเวลาต่อมา ผมรู้สึกว่าความสว่างชนิดหนึ่งแผ่ซ่านออกมาจากหัวใจ ส้มมีคสวามสุข มีครอบครัวที่ดีและอบอุ่น เธอจะแต่งงานกับใครก็ช่าง แต่คนๆ นั้นทำให้เธอมีความมั่นคงในชีวิตได้ขนาดนี้

ผมมองบ้านหลังใหญ่เบื้องหลังของพวกเขา นั่นเหมือนหลักประกันชั้นดีอย่างหนึ่ง ไม่ต้องรวมสีหน้าท่าทางของเธอในขณะนี้

หลังอาหารมื่อบ่าย

ผมหัวใจของตนเองกลับออกมา เป็นวันที่หนักอึ้งหม่นมัวหากะมันเป้นวันที่ผมบรรลุถึงความรักไปอีกระดับหนึ่ง

ดังนั้นผมจึงยังคงมีหัวใจอยู่ตลอดไป

จบ

Create Date : 02 มีนาคม 2548

Last Update : 2 มีนาคม 2548 21:18:29 น.

5 comments

Counter : 508 Pageviews.

ก้อไหนบอกว่าถ้ารักใคร แล้วไม่สนใจว่าเค้าจะอยู่กะใคร ยังไง ไงล่ะคะ เรื่องแค่นี้เอง แต่ว่าบางทีความทรงจำที่ดี มันจะยังดีอยู่ ถ้าปล่อยให้มันเป็นความทรงจำต่อไป

โดย: คนของความเหงา IP: 203.172.35.43 วันที่: 2 มีนาคม 2548 เวลา:22:01:09 น.

อ่ะ

นี่นิยายนะจ๊ะตัวเอง
แถมเอาโครงเรื่องมาจากชีวิตเพื่อนคนหนึ่ง เพื่อน ไม่ใช่ข้าน้อยสักหน่อย
ฮ่ะๆๆๆ

โดย: GTW

วันที่: 2 มีนาคม 2548 เวลา:22:34:13 น.

แวะมาอ่านค่ะ...

ได้ยิ้มกับเรื่องที่คุณเขียน

แล้วค่อยเก็บหัวใจไปพักที่ไหนสักแห่ง

โดย: มัชฌิมา

วันที่: 2 มีนาคม 2548 เวลา:22:44:37 น.

ตามมาอ่านค๊า

โดย: yadegari

วันที่: 2 มีนาคม 2548 เวลา:23:45:59 น.

"…บางครั้งในชีวิต ถ้าเราย้อนวันและเวลากลับมาที่เก่า มันจะทำให้เราเข้าใจชีวิตขึ้นอีกเยอะทีเดียว ......แล้วก็เก็บความรู้สึกที่ดี ที่มีคุณค่า ให้มันหยุดอยู่ที่เดิม…อยู่ที่นี่ อยู่ในใจ อยู่ในความทรงจำไปตลอดกาล…”

โดย: พรายทราย

วันที่: 3 มีนาคม 2548 เวลา:13:44:39 น.