|
|
ผีเสื้อกับหอคอย
ผีเสื้อกับหอคอย
โดย GTW
+++
หอคอยสูงตระหง่านท้าลมฝนมานานแสนนาน นานเท่าได้ไม่มีผู้ใดบอกได้
เพียงผู้คนทราบว่าเมื่อเริ่มก่อร่างสร้างเหมืองหอคอยนี้ก็ปรากฏรออยู่แล้ว
จากเมืองเล็กๆจนกลายเป็นเมืองใหญ่ และสุดท้ายกลับกลายเป็นเมืองรกร้างว่างเปล่า
หอคอยยังคงอยู่
หอคอยจำเป็นต้องรอคอยอะไรเช่นชื่อหรือไม่
หรือเป็นเพียงชื่อขับขาน..
..
เช้าที่สดใสวันนั้น
ผีเสื้อแสนสวยตัวหนึ่งบินสูงขึ้นมาจนถึงชั้นเกือบบนสุดของหอคอย ปีกแสนสวยพริ้วไหวสะบัดราวจะขาดเพราะลมบน ยังดีที่มีหอคอยให้พำนักพักพิงผีเสื้อจึงสามารถโผมาเกาะพักเอาแรง
เธอจะไปไหน
หอคอยถามอย่างสงสัย เพราะไม่เคยเห็นผีเสื้อตัวไหนบินขึ้นมาสูงอย่างนี้
ผีเสื้อยังคงขยับปีกไปมาอย่างอ่อนล้าหากแววตาเต็มไปด้วยความฝันและเชื่อมั่น
ฉันกำลังจะเดินทางไปสุดสายปลายรุ้งไกลแสนไกลโน่นจ้ะ
สุดสายปลายรุ้ง
??
หอคอยทวนคำอย่างสงสัย ท้องฟ้าสดใสยามเช้าวันนี้ไหนเลยมีรุ้งตัวสวยขึ้นมาประดับฟากฟ้า
สุดสายปลายรุ้งอยู่ที่ปลายฝัน
ผีเสื้อแสนสวยบอก มันอาจมองไม่เห็นหากแต่รับรู้ด้วยใจ ฉันเชื่อแน่ว่าวันมีอยู่แน่นอน
แล้วเธอจะไปทำไม
เพราะฉันเก็บความฝันไว้ที่สุดสายปลายรุ้งนะสิ ฉันจึงต้องตามความฝันของฉันไป
จำเป็นด้วยหรือที่ต้องทำเช่นนั้น
เรื่องบางอย่างไม่จำเป็นต้องตัดสินด้วยเหตุผลหรอกจ้ะ
.ความรู้สึกความฝันบางอย่างไม่จำเป็นต้องมีเหตุผล ก็เหมือนเธอที่ยืนตระหง่านนานแสนนานเธอกำลังรออะไรอยู่ล่ะจ้ะ
หอคอยนิ่งอึ้งทันที
มันเองก็ตอบคำถามนี้ไม่ได้
มันอยู่มานานแต่กลับไม่รู้ว่าอยู่เพื่ออะไรและทำไม
เพียงรู้ว่าต้องอยู่เท่านั้น
อย่าคิดมากน่า เอาล่ะวันนี้ฉันจะกลับลงไปก่อนไม่มีแรงบินต่อไปแล้ว
ผีเสื้อแสนสวยบอกลาแล้วโผเผบินลงไป หายไปท่ามกลางดงไม้เขียวขจีด้านล่าง
.
วันต่อมาผีเสื้อแสนสวยบินขึ้นมาและแวะมาเกาะพักที่ชั้นเกือบบนสุดอีก
หอคอยมองดูปีกน้อยๆยับๆนั่นอย่างเป็นห่วง มันไม่มีทางทานแรงลมบนรุนแรงได้แน่นอน
เลิกคิดจะไปยังสุดสายปลายรุ้งเสียเถอะ หอคอยกล่าวเตือน ปีกของเธอไม่มีทางต้านแรงลมบนได้หรอก อย่าว่าแต่ไม่รู้ว่าสุดสายปลายรุ้งมันอยู่แห่งใด บางทีอาจเป็นเพียงภาพฝันเท่านั้น
ฉันรู้ว่ามันมี
ผีเสื้อกล่าวอย่างเชื่อมั่น และฉันต้องไปให้ถึง วันนี้ฉันบินขึ้นมาได้แค่นี้ วันต่อๆไปฉันจะต้องสามารถบินไปเกาะอยู่ที่ชั้นบนสุดให้ได้ และวันต่อๆไปฉันจะบินสูงกว่าเธอ
..สู่สุดสายปลายรุ้ง
เธอนี่ดื้อจริงๆ
ก็เพราะฉันเป็นผีเสื้อไงจ้ะ
ทั้งยังเป็นผีเสื้อแสนสวยด้วย
เช่นนี้เธอจึงดื้อกว่าผีเสื้อธรรมดา
ผีเสื้อแสนสวยหัวเราะชอบใจขยับปีกที่สวยงามไปมาท่ามกลางแสงตะวันที่เริ่มร้อนแรงขึ้นเป็นลำดับ
ทุกวันผีเสื้อแสนสวยจะต้องบินขึ้นมาเกาะพักอยู่ชั้นต่างๆของหอคอยที่สูงเสียดฟ้า เธอค่อยๆเลื่อนลำดับชั้นในการเกาะสูงขึ้นไปเป็นลำดับจนสุดท้ายเธอสามารถถเกาะอยู่บนชั้นบนสุดได้แล้ว
พรุ่งนี้ฉันจะบินสูงกว่านี้ ไปยังสุดสายปลายรุ้งให้ได้
ผีเสื้อแสนสวยบอก
อย่าไปเลยมันอันตราย หอคอยอ้อนวอน มันไม่อยากเสียเพื่อนตัวหนึ่งไป
ไม่มีทางเสียล่ะ พรุ่งนี้ฉันจะไปให้ได้ไม่เชื่อเธอคอยดู
สีหน้าและน้ำเสียงของผีเสื้อแสนสวยบอกถึงความมุ่งมั่นชัดเจนจนหอคอยเชื่ออย่างไม่มีข้อสงสัยเลยว่านางจะทำเช่นนั้นจริงๆ
เช้าวันรุ่งขึ้น
ลมบนพัดแรง
ทั้งยังคล้ายรุนแรงกว่าวันก่อนๆด้วย
ผีเสื้อแสนสวยกำลังค่อยบินขึ้นมามองเห็นริบๆ
หอคอยเอนไหวคล้ายจะเซล้ม มันมองเห็นภาพที่จะเกิดขึ้นต่อไปชัดเจน เมื่อโผขึ้นสูงปีกน้อยๆบางๆนั่นจะแหลกยับไปกับสายลม ร่างแสนสวยจะไม่ต่างจากเศษขนนกพริ้วเบาไม่รู้ว่าจะลอยไปหล่นลงตรงไหน ไม่มีทางไปยังสุดสายปลายรุ้งได้
และมันก็ไม่มีทางยับยั้งผีเสื้อแสนสวยได้แน่นอน จากการที่คบกันมาช่วงหนึ่งมันรู้นิสัยของผีเสื้อแสนสวยดี
บางทีอาจเป็นเพราะมันที่ทำให้ผีเสื้อเกิดแรงบันดาลใจ
ถ้าไม่มีคอคอยผีเสื้อน้อยคงไม่ต้องโบยบินสู่ปลายฝัน
เช้าวันนั้น ผู้คนที่บังเอิญผ่านมาแถวนั้นได้ยินเสียงหอคอยสั่นไหวลั่นเปรี้ยะฟังดูเหมือนหอคอยกำลังคร่ำครวญปานหัวใจแหลกสลายก่อนจะค่อยพังครืนลงมากลายเป็นเศษอิฐเศษดินกองโต
หอคอยเป็นสิ่งก่อสร้างไยจะมีหัวใจที่แหลกสลายได้ ??
ผีเสื้อแสนสวยตะลึงงัน
ฝุ่นควันกระจายรายรอบราวมายาภาพ หอคอยที่เคยสูงเสียดฟ้าเป็นที่พักพิงยามอ่อนล้าพังลงแล้วต่อหน้าต่อตา กลายเป็นความทรงจำอีกหนึ่งส่วนที่ต้องเก็บไว้ที่สุดสายปลายฝัน
หรือเพราะความดื้อดึงของเธอกันนะ
เพราะเป็นผีเสื้อจึงไม่มีน้ำตา แต่สายไยมิตรภาพก่ดเกิดทำให้หัวใจของผีเสื้อหล่นวูบลงตามการพังทลายของคอคอย พริบตาเธอก็รู้สึกว่าเธอกำลังบินอยู่อย่างไร้จุดหมายกลางความเวิ้งว้างว่างเปล่า
บางสิ่งที่เคยมีพอหายไปอย่างไรต้องเกิดความรู้สึกอ้างอ้างอย่างบอกไม่ถูก
สุดท้ายผีเสื้อแสนสวยบินไปเกาะกองอิฐดิน แต่นั่นไม่ใช่หอคอยอีกต่อไปแล้ว เป็นเพียงซากอนุสรณ์แห่งความทรงจำของมิตรภาพเท่านั้นเอง
หอคอยเอาตัวเอาเข้าแลกกับชีวิตของผีเสื้อสมควรหรือไม่
ชีวิตหนึ่งดับไปเพื่อสานต่อชีวิตหนึ่ง
บางทีคำตอบอาจถูกเก็บไว้ที่ปลายฝัน ณ สุดสายปลายรุ้งไกลแสนไกล
เนิ่นนานผ่านพ้น
สายลมแรงพัดผ่าน
ฝุ่นควันจางลง
ข้างหลังหอคอยที่เคยถูกความสูงตระหง่านบดบังพลันปรากฏต่อสายตา กลางแสงแดดยามเช้าอบอุ่นทิวทัศน์กระจ่างสดใสไปด้วยแมกไม้และทะเลบุปผานานาพันธ์สวยงามจนเพริดแพร้ว มวลหมู่ผีเสื้อมากมากบินเวียนว่อนอยู่บนคลื่นแห่งทะเลบุปผาที่พริ้วสบัดไกวไหวเอนเริงร่า
ผีเสื้อแสนสวยตะลึงลาน
ผีเสื้อแสนหล่อรูปร่างท่าทางดีตัวหนึ่งโฉบมาใกล้พลางส่งยิ้มให้ก่อนเอ่ยปากชวน
อ้าว
.ทำหน้าเศร้าอยู่ทำไมล่ะครับ ทางโน้นกำลังมีงานสังสรรค์ ไปร่วมงานกันดีกว่านะครับ มีเกสรมวลไม้หอมกรุ่นมีน้ำหวานมากมายหลายชนิด..ไปกันดีกว่าอย่ามามัวทำหน้าเศร้าเลย
ผีเสื้อก็คือผีเสื้อ หอคอยก็คือหอคอย
เช้าวันนั้นพลันปรากฏสายรุ้งงดงามเส้นหนึ่งขึ้นบนฟากฟ้าราวอยู่แค่เอื้อม
หากผีเสื้อแสนสวยไม่สนใจสุดสายปลายรุ้งอีกแล้ว บินคลอผีเสื้อแสนหล่อไปท่ามกลางมวลพฤกษานานาพันธุ์เจิดจรุงหอมอบอวล
สู่โลกใหม่และชีวิตใหม่อันสดใส
หรือสุดสายปลายรุ้งเป็นเพียงมายาภาพ สิ่งที่ซุกซ่อนเก็บไว้ก็เป็นเพียงภาพมายาที่ไม่มีผู้ใดสามารถไปถึงได้
หรือเช่นนี้เองจึงมี ความรักเก็บไว้ที่ปลายฝัน
ณ สุดสายปลายรุ้ง
หรือเพราะที่นั่นจึงเป็นที่สามารถเก็บความรักและความฝันที่เก็บเกี่ยวมาจากโลกแห่งความฝันอันห่างไกลจากความเป็นจริง
ตลอดมา
และ
ตลอดไป
.
..
| Create Date : 26 กุมภาพันธ์ 2548 |
| Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2548 22:13:13 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 901 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: คนของความเหงา IP: 203.172.35.33 วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:22:31:10 น. |
|
|
|
โดย: พรายทราย  วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:22:51:56 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [