ไมกับรีน 1 (จิ้งจอกทะเลน้อย) ค่ำแล้ว ถนนสายนั้นโผล่มาจากดวงอาทิตย์มหึมาที่กำลังจมหายในเทือกเขาขอบฟ้าเลือนรางทางทิศตะวันตก ทอดตัวยาวคดเคี้ยวราวอสรพิษยักษ์ไปตามภูมิประเทศสูงๆต่ำๆกึ่งทุ่งหญ้ากึ่งทะเลทรายก่อนจะหายเข้าไปในเงาทะมืนคล้ายทิวเขาทางทิศตะวันออก ถนนสายนี้ตายไปแล้ว เนื่องจากไม่มีผู้คนผ่านมาเนิ่นนาน ฝุ่นบนถนนหนาขึ้นตามวันเวลา อีกไม่นานถนนสายนี้คงกลืนหายไปกับทุ่งหญ้าป่าเขา สีขาวเหลืองของผืนฝุ่นบนถนน ฉีกแยกออกตามรอยขีดของพาหนะสามคัน ในม่านฝุ่นควันตลบตามหลังมาจนกลายเป็นเมฆฝุ่นบดบังทิวเขา ที่วิ่งนำหน้าราวกระสุนเหล็กเป็นจักรยานยนต์ คันใหญ่มีดำสนิท คนขับขี่เป็นหญิงสาวปิดใบหน้าด้วยแว่นกันลมขนาดใหญ่ในชุดรัดกุมราวแมวขโมย ความเร็วของรถแทบไม่ลดลงขณะเลี้ยวโค้งแสดงถึงความเชี่ยวชาญในการควบคุมรถ ในม่านฝุ่นด้านหลัง สายตาสองคู่ส่งแสงเกรี้ยวกราดจากรถยนต์ฝาแผดติดอาวุธสองคันตามมาอย่างกระชั้นชิด บนหลังคาทั้งสองรถติดจรวดนำวิถีที่ถูกยิงออกไปแล้วบางลูก ด้านข้างบริเวณกระจกส่องหลังรถติดด้วยปืนกลหนักที่กระบอกร้อนระผ่าวจากการกระหน่ำยิง จอภาพบนหน้าปัดของรถยนต์ไล่ล่าเห็นท้ายรถ จักรยานยนต์โฉบไปมาอยู่หน้าจอแต่ยังไม่อาจจับเป้าได้ถนัดเพราะความปราดเปรียวของผู้ถูกล่า ขณะเข้าโค้งหักศอกบริเวณใกล้กับเนินเขาและโขดหินใหญ่ข้างทาง กระสุนเหล็กแตะเบรค เสียงยางรถบดถนนคอนกรีตแผดสนั่นหวั่นไหว รถปัดไปมาเหมือนจะเสียการทรงตัว หลังคารถยนต์คันซ้ายมือสว่างวาบขึ้น พร้อมการโจนทะยานของจรวดนำวิถีขนาดเล็กสร้างลำอากาศร้อนและไอสีขาวตามหลังกระชั้นสั้นพุ่งเข้าหาเป้าหมาย หญิงสาวมองเห็นแวบเดียวจากเสี้ยวการมองกระจกหลัง เธอเอียงรถออกมาจากขอบถนนที่กำลังโถมเข้าทับเข้ามาหา มือขวาบิดคันเร่งสุดแรง ระบบจุดระเบิดพิเศษฉุกเฉินทำงานในเสี้ยววินาที เสียงดังตูมสนั่นหวั่นไหว รถที่ทำท่าเสียหลักจะชนกับไหล่ถนน กลับกระโจนพรวดออกไปอีกครั้ง ราวกระสุนส่งออกจากลำกล้องพร้อมกับเปลวไฟเป็นลำยาวจากท่อไอเสีย ตามมาคือเสียงครืนกึกก้องกัมปนาทระเบิดเป็นเมฆไฟมหึมาบนโขดหินข้างทางในตำแหน่งที่เพิ่งพ้นมาเมื่อครู่ สะเก็ดหินปะทุกระจายเวียนว่อน ก้อนหนึ่งมีขนาดเท่าศีรษะทารกเฉียดหัวหญิงสาวไปแค่คืบ "บ้าเอ๊ย ..!!" หล่อนสบถลั่น เศษหินเล็กๆหลายชิ้นฝังอยู่หลังของเธอจนเลือดเริ่มซึมออกมาเป็นทาง ก้อนหินบางก้อนพุ่งสวนกับรถไล่ล่าจนต้องหลบเป็นพัลวันเช่นกัน เป็นโอกาสให้ระยะห่างระหว่างของการไล่ล่าทิ้งระยะห่างไปอีก แต่ถนนข้างหน้าที่เคยเป็นคดเคี้ยวกลับเป็นสายตรงก่อนจะเห็นโค้งข้างหน้าอยู่ลิบๆ ถนนเส้นตรงไม่มีผลดีต่อผู้ถูกล่าแน่นอน ท่าทางผู้ล่าจะเริ่มใช้มาตรการขั้นเด็ดขาดแล้วหลังจากเหน็ดหน่ายกับการไล่ล่ามานาน หญิงสาวก้มตัวแนบการรถบิดคันเร่งเต็มที่ ประกายสว่างวาบขึ้นบนหลังคารถทั้งสองคัน คราวนี้จรวดสองลูกไม่ได้ยิงตรงไปยังเป้า หากแต่ยิงเป็นเส้นโค้งข้ามเป้าหมายไประเบิดตูมลงด้านหน้าสร้างหลุมลึกและกำแพงกลุ่มควันขนาดใหญ่บดบังสายตาจนหมดสิ้น หญิงสาวใจหายวาบ รถเพิ่งแตะเบรคก็พุ่งเข้าไปในกลุ่มฝุ่นควัน ในกลุ่มควันยังมีเศษดินเศษหินใหญ่น้อย เมื่อรถพุ่งข้ามหลุมใหญ่จากแรงระเบิดได้หวุดหวิดพ้นออกมาอีกด้านหลังกลับอยู่ในสภาพพลิกไถลไปตามพื้น..สภาพคลุกฝุ่น สะเก็ดไฟแตกพร่างพราวตามการขูดเสียดสีระหว่างชิ้นส่วนของรถกับถนนราวไฟพะเนียง ทางโค้งรออยู่ข้างหน้า ริมถนนมีราวเหล็กกั้น เลยราวกั้นออกไปเป็นเหวสูงชันข้างทาง พื้นหินรออยู่ข้างล่างในระยะห้าสิบเมตร แรงเสียดทานไม่อาจเอาชนะแรงเฉื่อย มอเตอร์ไซด์ชนใส่ราวเหล็กดังโครมใหญ่ก่อนพลิกลอยข้ามละลิ่วลงสู่พื้นข้างล่างก่อนกระแทกโขดหินระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยท่ามกลางเปลวไฟโหมกระพือ รถล่าสังหารค่อยๆโผล่ออกมาจากกำแพงกลุ่มควันที่สร้างปัญหาให้กับผู้ล่าเช่นกัน มีคันหนึ่งกันชนห้อยร่องแร่ง เศษก้อนหินเล็กๆ จากแรงระเบิดบนถนนบางส่วนยังทะยอยหล่นมาโดนตัวรถดังกึงกังไม่ขาดระยะ กลุ่มคนแต่งตัวชุดเครื่องแบบคล้ายทหารหรือหน่วยงานอะไรสักอย่าง สี่ห้าคนค่อยทะยอยออกมาชะโงกดูซากรถลิบๆข้างล่าง ม่านราตรีเริ่มกางปีกปกคลุม เหวข้างล่างอยู่ในเงาทะมึนราวนรก อาทิตย์ลับฟ้าไปเกือบหมดแล้ว เงาผู้คนบนริมถนนทอดยาวหายไปในเงาทะมืนของหุบเหว ในขณะที่กำแพงฝุ่นควันเริ่มจากลง บรรยากาศเช่นนั้นใครจะลงไปตรวจดู อย่าว่าแต่การปีนลงผาชันในเวลานี้ ต่อให้เป็นช่วงกลางวันก็นับว่าลำบากยากเข็ญ ในที่สุดพวกมันหันหลังกลับ สร้างนัยน์ตาลุกจ้านวลเหลืองสองคู่วิ่งคดเคี้ยวจนหายไปกับความมืดขอบฟ้า ถนนสายนี้กลับสู่สภาพความตายอีกครั้ง หญิงสาวผู้นั้นอยู่หรือตายไปแล้ว? หลังจากนั้น หลังจากการตกลงในหุบเหว หลังการถูกไล่ล่าด้วยรถยนต์ติดอาวุธหนัก มือขาวๆคู่หนึ่งก็ค่อยโผล่ขึ้นมาจากริมถนน ดึงร่างที่บอบช้ำในชุดรุ่งริ่งขึ้นมา เธอยังไม่ตาย แต่นับว่าฉิวเฉียดกับความตายจนแทบจะทักทายกันได้ ในช่วงที่กระเด็นข้ามรั้วกั้นเริ่มร่วงลงสู่นรก เธอพลิกตัวดึงมีดออกมาจากเอวแทงใส่ผนังหน้าผาใช้ด้ามมีดเป็นที่ยึดเกาะ แต่ผนังเป็นหินปนดิน ในที่หลุดมีดทนน้ำหนักไม่ได้หลุดถอนออก ผนังธรรมชาติไม่ราบเรียบดั่งกระจก ยังมีปุ่มปมแง่หินยื่นออกมา มือของหญิงสาวยามนั้นกลับกลายเป็นมือตุ๊กแกเกาะแง่หินอย่างเหนียวแน่น คนที่มีสติหนักแน่นมั่นคงเช่นนี้มีไม่มาก ดังนั้นมือตุ๊กแกจึงพาเจ้าของมือขึ้นมานอนหงายมองดวงดาวพราวระยิบด้วยอาการปางตาย แต่เมื่อยังมีชีวิตอย่างไรต้องลองลุกขึ้นมาอีกสักครั้ง น้ำค้าง-สายลมเย็นเฉียบ แต่หัวใจของหญิงสาวกลับเย็นยิ่งกว่า รอบข้างยามนี้มีแต่ความมืด ถนนสุมทุมพุ่มไม้ล้วนหายไปในปีกรัตติกาล แต่เมื่อสายตาเริ่มปรับตัวกับความมืด อาศัยแสงสว่างจากดวงดาว ยังพอมองเห็นถนนเลือนลางคดเคี้ยวหายไปในเงาทะมืนของทิวเขา เธอเริ่มเดิน . ++++ ตอนเช้าของวันต่อมา หลังจากหญิงสาวลากสังขารอ่อนล้าตลอดคืนเพื่อมาพบปลายถนน นับว่าการเดินทางอันยาวนานสิ้นสุดลง โดยปราศจากอาหารและน้ำ เมื่อมาถึงปลายถนน เธอก็แทบหมดแรงจนต้องทรุดลงนั่ง พ้นจากเนินเขา ข้างล่างที่มองเห็นคือหาดทรายสีขาว ถัดออกไปคือพื้นน้ำสีครามจรดขอบฟ้า ดวงอาทิตย์กลมโตแตะเส้นแบ่งน้ำกับฟ้าจ้องมองมาเหมือนจะเย้ยหยันแทบไม่น่าเชื่อว่าถนนสายนี้มาสิ้นสุดที่ทะเล ไม่มีทางแยกไปทางอื่นอีก ถ้าจะมุ่งหน้าต่อไปก็คือเดินลงทะเล นกที่จับกลุ่มโดยบินบนท้องฟ้า บางส่วนจิกหัวดิ่งลงทะเลเพื่อจับปลาเป็นอาหาร หญิงสาวกลืนน้ำลายลงลำคอแห้งผาก บางทีเธออาจจะจับนกเป็นอาหารสักตัว แต่อาวุธก็หล่นลงไปพร้อมกับมอเตอรไซด์คู่ชีพแล้วตั้งแต่เย็นวาน เธอเลือกต้นสนริมทะเลต้นหนึ่ง พอเอนหลังพิงต้องสะดุ้ง บาดแผลที่กลางหลังจากสะเก็ดระเบิดและสะเก็ดหินสร้างความบอบช้ำไม่ใช่น้อย แต่เธอแต่ค่อย ๆ เอนหลังพิงอย่างระมัดระวังหลับตาพักผ่อนเป็นครั้งแรก เพราะรู้สึกว่าตนเองแทบไม่มีอะไรจะทำแล้ว เดินกลับ . สังขารปางตายอย่างนี้เธอคงกลายเป็นโครงกระดูกริมทางจากความร้อนและขาดอาหาร ยังไม่นับกับการเผชิญกับกลุ่มไล่ล่าอีกต่างหาก เดินต่อ คือลงทะเล ถ้าอยู่ต่อที่นี่..ก็คือการรอความตาย ทางสามแพร่งนี้ไม่มีเส้นทางใดดีจริงๆหญิงสาวนึกถึงภาพของเธอกลายเป็นโครงกระดูกนั่งพิงต้นสน จ้องมองสู่ทะเลงดงาม ฟังเสียงคลื่นลมขับกล่อม บางทีการพบจุดจบอย่างนี้ก็นับว่าน่าประทับใจไม่น้อย อาจมีสักวันที่มีคนมาพบเธอกลายเป็นโครงกระดูกจ้องมองไปทางทะเลคล้ายซาบซึ้งเหลือแสน . ขณะที่นั่งหลับตาพักอย่างเหนื่อยอ่อน ประสาทอันฉับไวของหญิงสาวรู้ว่าอะไรบางอย่างพุ่งตรงมาที่ใบหน้า เธอพลิกกายหลบไปด้านข้างด้วยปฏิกิริยารวดเร็วเหลือเชื่อราวแมวขโมยก่อนย่อตัวตั้งท่าเหมือนเตรียมรับการจู่โจมจากศัตรู เปลี่ยนจากความอ่อนล้าเป็นปราดเปรียวแบบคาดไม่ถึง ปลาตัวหนึ่งดิ้นกระแด่วอยู่ที่พื้น ห่างออกไปเด็กสาวคนหนึ่งอายุยืนเอียงคอมองมาอย่างสงสัย ใบหน้ามอมแมมในชุดหาปลานั่นบอกว่าเธอคงเป็นชาวประมง "เอ๊ะ นึกว่าตายไปแล้ว เห็นนั่งพิงต้นสนอยู่เงียบๆ" หญิงสาวเหยียดกายขึ้น ท่าทีผ่อนคลายลงเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงเด็กสาวธรรมดา "เธอเป็นใคร" เอ่ยปากถาม เด็กสาวคนนั้นยิ้มกว้าง นัยน์ตาเรียวคมคู่นั้นแฝงแววฉลาดอย่างร้ายกาจ เธอเดินมาหยิบปลาใส่ในถุงที่คล้องบ่าอยู่ หญิงสาวถอยห่างออกมานิดหนึ่งตามสัญชาติญาณ ที่ไม่ไว้ใจคนง่ายๆ "คนที่จับปลาก็ต้องเป็นคนจับปลา แล้วเธอเป็นใคร ท่าทางเหมือนถูกหมาบ้าไล่ฟัดมา" หญิงสาวสะดุ้ง ปากคอเด็กสาวคนนี้เราะร้ายไม่เบา "จับปลาแถวนี้น่ะเหรอ" "ทำไมล่ะ .ท้องทะเลกว้างใหญ่ ฉันจะพอใจไปจับปลาที่ไหนก็ได้" พอใจ .คำนี้เป็นที่สุดแห่งเหตุผลจริงๆ พอใจคือพอใจ จะหาเหตุผลใดอีก "เรือหาปลาเธออยู่ไหน" "จับปลาต้องใช้เรือหาปลาเสมอไปหรือไง ฉันพอใจใช้เบ็ดคันเดียวก็พอแล้ว" ใช้เป็ดคันเดียว ออกหาปลาในสถานที่ไม่น่าจะมา มันเป็นเรื่องเกินกว่าจะยอมเชื่อ แต่หากอ้างว่าพอใจก็ไม่รู้ว่าจะหาเหตุผลอะไรอีกแล้ว เด็กสาวชาวจ้องมองด้วยสายตาแปลกๆครู่หนึ่งในที่สุดเธอก็เอ่ยขึ้นมาลอยๆ "ฉันมีน้ำมาขวดหนึ่ง ขนมปังชิ้นหนึ่ง ต้องการขาย" เด็กสาวคนนี้เหมือนเกิดมามองตาก็รู้ใจคน ซ้ำยังมีคุณสมบัติแม่ค้าที่ดี เสนอสินค้าได้โอกาสอย่างยอดเยี่ยม หญิงสาวรู้สึกว่าลำคอที่แห้งผากเกิดอาการกำเริบโดยกะทันหัน หน้าท้องเหมือนติดราบไปกับแผ่นหลัง "ฉันขอซื้อ" เด็กสาวเอื้อมมือไปด้านหลัง ดึงขวดน้ำมาจากกระเป๋าสะพายหลัง ยิ้มพลางบอก "น้ำขวดนี้ขายให้ถูกๆ ราคาพันเหรียญ" "พันเหรียญ !!" หญิงสาวร้อง ทำหน้าไม่เชื่อหูตัวเอง จ้องมองอีกฝ่ายเหมือนมองคนเสียสติ "เธอบ้าไปเหรอเปล่า น้ำขวดเดียวพันเหรียญ แล้วยังมาบอกว่าขายถูก ๆ อีก" "แพง? แพงที่ไหนกัน น้ำขวดนี้ถ้าไปขายในทะเลทรายกับคนที่ใกล้อดน้ำตายอย่าว่าแต่พันเหรียญเลย อาจได้ราคาหมื่นหรือแสนเหรียญ หรือบางทีอาจถึงล้านเหรียญ แล้วจะว่าแพงได้อย่างไง ซื้อไม่ซื้อ..?" หญิงสาวฝืนยิ้มกับเหตุผลกวนประสาทนั่น พึมพำเบาๆว่า"โจรปล้นชัดๆ" เด็กสาวหัวเราะเห็นฟันขาวแบมือมาข้างหน้าบอก "จ่ายสด ไม่ลดแม้แต่เหรียญเดียว" "เธอมันโจรจิ้งจอกทะเลชัดๆ น้ำขวดเดียวพันเหรียญ .เอ้า..ตกลงฉันซื้อ" หญิงสาวควักบัตรแลกเงินออกมาจากกระเป๋าปึกหนึ่ง เลือกใบที่มีมูลค่าพันเหรียญออกมาส่งให้มือเปื้อนๆข้างหน้าก่อนรับน้ำมาดื่มจนเกือบหมดขวด จิ้งจอกทะเลตัวนั้นอมยิ้มมอง เธอเพิ่งรู้ว่าลูกค้ารายนี้ร่ำรวยกว่าที่คิดมากนัก บัตรแลกเงินยังเหลืออีกเยอะ ในที่สุดเธอดึงห่อขนมปังออกมาถือเล่น พูดขึ้นมาลอยๆ เหมือนเดิม "ขนมปังห่อนี้ สองพันเหรียญ ไม่ลดแม้แต่เหรียญเดียว" หญิงสาวฉุนจัดจนต้องหัวเราะ ส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอา แต่ในที่สุดก็ต้องยอมควักบัตรแลกเงินจ่ายไปอีกสองพันเหรียญ แลกกับขนมปังจวนเสียชิ้นหนึ่ง "ขนมปังสองพันเหรียญ .เกิดมาฉันก็เพิ่งเคยได้ยิน .เธอไม่คิดเหรอว่าถ้าฉันหักคอเธอเสีย เอาน้ำกับอาหารทั้งหมดของเธอ ผลที่ออกมาจะเป็นยังไร"หญิงสาวหันมาถาม หลังจากกลืนขนมปังราคาแพงสุดชีวิตลงไป แทนที่จะกลัว จิ้งจอกทะเลน้อยกลับหัวเราะ ช่างเป็นคนที่หัวเราะง่ายเสียจริงๆ "ถ้าเธอทำอย่างนั้น ก็จะอดตายอยู่แถวนี้ กลายเป็นโครงกระดูกเหงาๆ นอนมองท้องฟ้าไม่มีวาสนาแม้แต่หมาแมวมาแทะกระดูก ถ้าเธอเดินเลาะฝั่งไปรัศมีหนึ่งพันไมล์จากที่นี่ไม่มีเมืองสักเมือง หมู่บ้านใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปร้อยกว่าไมล์คิดหรือว่าเธอจะไปถึง" หญิงสาวใช้สายตาคมกล้าเขม้นมอง.. เดินเข้าไปหาจนใกล้ กำหมัดแน่นจนเสียงดังกร๊อบ..ชกไปที่ปลายคางอีกฝ่ายเบาๆก่อนใช้เสียงที่เหมือนคาดคั้นถามว่า "แล้วเธอมาจากไหน" เด็กสาวยังคงยิ้ม ประสานสายตาอย่างไม่เกรงกลัว เอื้อมมือมาจับคางอีกฝ่ายเขย่าเบาๆบ้าง "มาจากไหนไม่สำคัญหรอก แต่ถ้าเธอจะไปที่นั่น .หนึ่งหมื่นเหรียญ" รู้สึกการค้าขายรายนี้ไม่รู้จักจบสิ้นเลย เด็กสาวรู้สึกอยากหักคอจิ้งจอกทะเลตัวนี้จริงๆ โทษฐานค้ากำไรเกินควร ฉวยจังหวะโก่งราคาเอาเปรียบลูกค้าสาหัส "ยังมีอีกนะ ..รู้สึกว่าเธอจะบาดเจ็บ ฉันมีสมุนไพรรักษาแผดสดแผลอักเสบ ราคาสองพันเหรียญ ค่าทำแผลอีกพันเหรียญรวมเป็นสามพันเหรียญ" "นี่เธอคิดจะสูบเลือดฉันจนหมดตัวเลยหรือไง แม่จิ้งจอกทะเล" เด็กสาวทำตาโตก่อนยิ้มบอก "ที่จริงเธอควรจะดีใจด้วยซ้ำนะที่มีคนเสนอสินค้าและบริการที่ดีให้ในเวลาอย่างนี้ ทางที่ดีเธอควรรีบตัดสินใจเดี๋ยวนี้เลย "สามพันเหรียญค่ารักษาพยาบาลบวกกับอีกหนึ่งหมื่นเหรียญค่าที่ฉันจะพาเธอไปยังที่ที่ฉันมา รวมเป็นหนึ่งหมื่นสามพันเหรียญแล้ว 'ตอนนี้' อ้อ ถ้ายังลังเลใจเดี๋ยวฉันขึ้นราคาอีกนะ " "ค่าของเงินนี่เปลี่ยนเร็วจริงนะ" หญิงสาวกัดฟันพูดเด็กสาวชะโงกมองข้ามไหล่หญิงสาวย่นคิ้วอย่างสงสัย "เอ๊ะ รู้สึกจะมีคนมานะ แปลกจัง ถนนสายนี้ไม่มีใครมาเป็นปีแล้ว บางทีอาจเป็นลูกค้ารายใหม่" ระหว่างภูเขาเตี้ยๆคือเนินเขาที่มีถนนตัดผ่านฝุ่น ควันตะลบคละคลุ้งพ้นเนินเขามาบอกให้ทราบว่ารถอะไรสักอย่างกำลังวิ่งตรงมายังสุดถนนสายนี้ในม่านฝุ่นควันก่อตัวเป็นกำแพงมรณะ รถล่าสังหารค่อยๆ โผล่พ้นเนินเขาขึ้นมา หญิงสาวกระชากแขนคู่กรณีร้องบอกเร็วปรื๋อ "ไปจากที่นี้เดี๋ยวนี้..!!!!" ปฏิกิริยาของเด็กสาวชาวประมงรวดเร็วทันใจเช่นกัน ไม่มีการยืนตกตะลึงเสียเวลา ไม่มีการซักถามเหตุผลให้เสียเวลา เธอหันตัวกลับวิ่งผมสยายนำไปก่อนโดยมีหญิงสาวกวดตามไปติดๆพวกมันคงลงไปสำรวจก้นเหวแล้วไม่พบศพ จึงไล่ล่ามาตามถนนสายนี้ เด็กสาวกระโจนข้ามโขดหินพาลูกค้าลัดเลาะไปตามริมฝั่งอย่างคล่องแคล่วเหมือนจิ้งจอกทะเลอย่างที่หญิงสาวตั้งฉายาให้ ขณะที่ชายหาด คนกลุ่มหนึ่งกรูลงมาจากรถแล้ววิ่งตรงมาพร้อมอาวุธครบมือ หญิงสาวชำเลืองกลับไปมองด้วยหางตาพอดีเห็นภาพที่ชินตา แสงแวบ ๆ สว่างขึ้นบนหลังคารถ หญิงสาวกระโจนสุดแรงไปสองสามช่วงตัวทิ้งน้ำหนักกดไหล่เด็กสาวล้มลงกับพื้นตะโกนใส่หูสุดเสียง "หมอบลง!!" เสียงวัตถุแหวกผ่านอากาศข้างบนก่อนถล่มครืนลงที่ชายหาดห่างออกไปสิบกว่าเมตร เสียงระเบิดกึกก้องสะท้านแก้วหูตามด้วยเศษหินดินทรายและน้ำกระจายขึ้นสูงก่อนโปรยปรายลงมาใส่จนมอมแมมเลอะเทอะไปทั้งคู่ ยังดีมีโขดหินใหญ่บังเอาไว้คราวนี้เด็กสาวเป็นฝ่ายกระชากแขนลูกค้าขึ้น "อีกหน่อยจะถึงแล้ว รีบไปเร็ว" ไม่ต้องบอกซ้ำสอง หญิงสาวดีดตัวลุกขึ้นวิ่งตามไปอย่างลืมเจ็บลัดเลาะตามมุมอับระหว่างโขดหินริมน้ำ มอเตอรไซด์น้ำคันหนึ่งกำลังลอยกระเพื่อมอยู่ เด็กสาวปลดเชือกยึดออกจากเสาเหล็กที่ปักยึดกันไม่ให้คลื่นซัดพาอย่างรวดเร็วก่อนกระโดดคร่อมสตาร์ตเครื่อง "ขึ้นมาเร็ว !!" ยานน้ำลำเล็ก ๆ แค่นี้จะพาเธอไปได้ขนาดไหนกัน แต่หญิงสาวไม่มีเวลาคิด กระโจนพรวดนั่งเกาะเอวคนขับช่วงแรกของการออกตัวมันช่างเชื่องช้าเนินนานเหลือเกินในความรู้สึก จรวดสองลูกถล่มทลายลงมาใกล้ๆ สร้างคลื่นยักษ์กระแทกใส่จนจักรยานยนต์น้ำเอียงไปมาแทบพลิกคว่ำ แต่จิ้งจอกทะเลน้อยก็แสดงถึงความชำนาญยอดเยี่ยมทั้งที่มีผู้โดยสารถ่วงอยู่อีกคนหนึ่งโฉบซ้ายป่ายขวาตัดแนวคลื่นมุ่งออกสู่ทะเลจนได้ "พวกมันคงไม่ตามมาแล้วล่ะ" เด็กสาวหันไปมองชายฝั่งอยู่ลิบๆลำน้ำที่พุ่งสูงข้างหลังคงเป็นการยิงอย่างระบายอารมณ์ของผู้ไล่ล่ามากกว่าการหวังผล เด็กสาวควักแว่นตากันลมจากช่องเก็บแถวหน้าปัดยื่นให้อีกฝ่าย "ขอบใจ"" ห้าร้อยเหรียญนะ" "เลิกบ้าเสียที" หญิงสาวตวาดแว๊ดเต็มรูหู แทบจะจับร่างเล็กๆข้างหน้าโยนทิ้งทะเล อีกฝ่ายหัวเราะพลางบอก "งั้นยกให้ฟรีๆก็ได้เป็นการคืนกำไรแก่ลูกค้า..เหลือหนึ่งหมื่นสามพันเหรียญเหมือนเดิม" "คืนกำไรบ้าน่ะสิ" ลูกค้าบ่นอุบ จิ้งจอกทะเลหัวเราะเสียงใสบิดคันเร่งเต็มที่พายานยนต์คู่ชีพฉีกผิวสีเงินของน้ำไปอย่างรวดเร็ว ท่าทางเหมือนคนที่ไม่เพิ่งความเป็นความตายมาแม้แต่น้อย . "เธอชื่อไร..." จิ้กจอกทะเลหันมาถามท่ามกลางเสียงลมพัดจนฟังแทบไม่รู้เรื่อง "เรียกฉันว่าไมก็แล้วกัน" "ไม.." "อื่อ" "สงสัยเป็นมือสังหารคนนั้นนั่นเอง" "เธอรู้จักเหรอ" "ทำไมจะไม่รู้" แล้วไม่กลัวฉันเหรอ" จิ้งจอกทะเลหัวเราะเสียงใสพลางบอก "ถ้ากลัวไม่มาหาหรอก" ไม่มาหา......เอาล่ะ อย่างน้อยจิ้งจอกทะเลน้อยตัวนี้ก็เผลอบอกออกมาแล้วว่า การพบกันครั้งนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญเลยแม้แต่น้อย   Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2548 32 comments Last Update : 14 กุมภาพันธ์ 2548 11:56:49 น. Counter : 1725 Pageviews. Share Tweet

ท่าทางจะแสบสันต์ทั้งแม่ค้าทั้งลูกค้าเลยล่ะค่ะ ^^''   โดย: noOne (noOne ) 14 กุมภาพันธ์ 2548 2:06:56 น.

ท่าทางหนูจะได้เป็นลูกค้าประจำ จารย์ ขา ถ้า อัพเมื่อไร ส่งข่าวกันมั่งนะคะ งก ๆ เค็ม ๆ น่ารักดี อ่านแล้วคิดถึงเพื่อน ๆสมัยมัธยมจังเลย การบ้านทุกอย่างงานฝีมือทุกชิ้น รายงานทุกเล่ม ไม่ลงมือช่วยทำเองล่ะก้อ ราคามหาประลัย จนไปเลยอีก 3 อาทิตย์   โดย: คนของความเหงา 17 กุมภาพันธ์ 2548 23:40:16 น.

แปะโป้ง กลิ่นไอที่อ่านเอาเอาความ บอกว่าเรื่องยาวชัวร์ คืนอ่านเรื่องยาวตอนนี้ต้องมึนสลบแน่ ๆ   โดย: พรายทราย 26 กุมภาพันธ์ 2548 21:07:37 น.

เด็ก ม.เกษตร กะ มศว เก่งอย่างนี้ทุกคนเลยหรือเปล่าค่ะ แต่หนูคง ห่างจากเจ้าของ blog หลายร้อยปีค่ะ come to cheer up the good work ka...   โดย: jaa_aey 3 มีนาคม 2548 20:48:58 น.

แสบใช่ย่อยเลยนะเนี่ย จิ้งจอกทะเลน้อยคนนี้ ไมเองก็หญิงเหล็กขนานแท้ อึดสุดๆ   โดย: Snow falling up IP: 210.246.162.157 3 เมษายน 2548 18:06:22 น.

มาฉลองวันเกิดให้ไมกับรีนในโอกาสครบสามขวบ 555+   โดย: กลิ่นกาแฟ (กลิ่นกาแฟครับ ) 14 กุมภาพันธ์ 2551 10:49:10 น.

มาทักทายเดือนธันวาคมค่ะ เปลี่ยนหน้าแล้ว ดีใจจัง เอากำลังใจมาเทถม ขอให้มีงานเขียนใหม่ ๆ ออกมาเยอะ ๆ นะคะ   โดย: พรายทราย 4 ธันวาคม 2551 9:56:17 น.

ขออนุญาต ขอรับ กระผมเพิ่งได้มีโอกาสแวะมา คารวะ ท่านอาจารย์ มาอ่านความงามของท่าน ไว้เปนกำลังใจ เปน อะไหล่ ชีวิต กระผม เปนลูกศิษย์ ท่าน เจียวต้าย ครับ. แฮ่ . . . . .   โดย: พจนารถ๓๒๒ IP: 58.9.189.16 12 ธันวาคม 2551 6:22:35 น.

ดีค่า จาร G คิดถึงจัเลย สุข สนุก นะค้า...   โดย: โสมรัศมี 27 ธันวาคม 2551 10:53:47 น.

โดย: พยาบาลเกเร 1 มกราคม 2552 16:59:28 น.

ธุจานจีค่ะ ขอให้จานจีมีสุขภาพแข็งแรงทั้งกายและใจ มีความสุขตลอดปีและตลอดไป สุขสันต์วันปีใหม่นะคะ   โดย: พรายทราย 3 มกราคม 2552 12:23:39 น.

ธุจานจีค่ะ มาสวัสดีวันเด็กไว้ล่วงหน้าค่ะ เผื่อหนูตื่นนอนสาย อิอิ มีความสุขเยอะ ๆ นะคะ แอบเขียนงานใหม่ไว้ที่ไหนหนอ ที่ถนน ไม่ค่อยได้เข้าเลย ยังไงจานจีมาปะฝากไว้แถวนี้ แล้วไปชมหนูให้เขียนโจว์ได้ออกมาเรื่อย ๆ อีกนะคะ ขอบคุณไว้ล่วงหน้าเลยค่ะ   โดย: พรายทราย 9 มกราคม 2552 21:55:54 น.

สวัสดีค่า เมจิคฯ รอให้อัพงานในพันทิปอยู่นะคะ แง้...   โดย: Magic of Azure 21 มกราคม 2552 13:14:28 น.

สวัสดีทุกท่านครับ ขอให้โชคดีปีใหม่ทุกท่านเช่นกัน ขอบคุณทุกท่านครับ   โดย: GTW IP: 58.8.156.222 28 มกราคม 2552 18:06:17 น.

ขอบคุณที่แวะไปทักทายกันนะคะ แวบมาอ่าน บรรยายจนเห้นภาพน่ากลัวเลยค่ะ( อิๆ ) แล้วแวะไปทักทายกันอีกนะคะ   โดย: มนต้นไม้ (mon_m&m ) 1 กุมภาพันธ์ 2552 20:46:57 น.

ธุจานจีค่ะ เกือบกลางเดือนกุมภาฯ แล้ววู้วู หนูใกล้หมดภารกิจล็อตนี้ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า จะได้มาลุยโจว์เหมือนเคย ไหน ๆ ก็เทศกาลแห่งความรัก หนูอัพนายโจว์ เป็นของขวัญวันแห่งความรัก ให้กับจานจีผู้มั่นคง จริงใจ สู้อดทนรอกับนายโจว์ มาอย่างยาวนาน แล้วนายโจว์จะหนีหายไปได้อย่างไรนิ ช้านิดแต่ก็มาเสมอ ให้จานจีมีความสุขจากความรักทั้งมวลบนโลกใบนี้นะคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ   โดย: พรายทราย 14 กุมภาพันธ์ 2552 11:42:46 น.

มาแอบดูว่าปิดเทอมย้างงงงงงง   โดย: พรายทราย 24 กุมภาพันธ์ 2552 22:04:41 น.

มาทักทายนะครับผม อ่านด้านบนแล้ว ผมเลยพอจะเดาได้ว่า เป็น อาจาร์ย ถ้าอย่างงั้น ผมก็ต้องเป็นนักเรียนแหงๆ ขอบคุณที่อ่านงานให้นะครับ ปกติแล้วเพื่อนๆจะขยาดงานแนวลึกลับของผม แต่อย่างว่า พอเอามาลงในเวปที่กว้างขึ้น เราก็เห็นจุดด้อยอื่นๆ เพื่อพัฒนาต่อไป ตอนนี้ก็เขียนงานสนุกขึ้น และต้องรีบทำการบ้านให้ดีขึ้นนะครับ เพราะว่าอยากให้เสียงเงียบ ปิดต้นฉบับ เพื่อขัดเกลากันชุดใหญ่ ก่อนที่จะเข้าสู่สนามแข่งที่ใหญ่กว่านี้ คือร้านหนังสือ อาจาร์ยชอบงาน แนวลึกลับ เล่มไหนเป็นพิเศษบ้าง ครับ ผมชอบเรื่อง คดีตัดข้อมือ เรื่อง และ ตระกลูคินดะ แต่เห็นบอกว่าชอบแมว อย่างงี้คงไม่ผ่าน นักสืบแมวสามสีแหงๆ ไม่รู้ว่าอ่าน งาน ฮาลาน โคเบนไหม ผมชอบหลายเรื่องที่เดียวแหละ แล้วคุยกันครับ   โดย: เขมปัณณ์ IP: 116.58.231.242 1 มีนาคม 2552 2:40:19 น.

ธุจานจีค่ะ มารายงานตัว จารย์ว่างย้างงงคะ โจว์ลงตั้งนานแย้ว หายไปไหนอ่ะ ไหนว่าว่าง หือ หือ เหตุการณ์ปกติแล้วนะคะ คงได้กลับมาลุยกับโจว์ซะที คิดถึงจารย์นะคะ   โดย: พรายทราย 21 มีนาคม 2552 7:58:50 น.

อ่า พี่ชายเราหายหน้าไปนาน คิดถึงค่ะ เลยแวะมาเยี่ยมเยียน   โดย: minuit 14 พฤษภาคม 2552 17:11:40 น.

สวัสดีค่ะพระอาจารย์จี... หนูพลอยเเวะมาเยี่ยม เลยได้เห็นไมกับรีน น่ารักน่าติดตามจังเลยค่ะ ไว้วันหลังจะเเวะมาอ่านต่ออีกนะคะ วันนี้หมดสภาพเเล้ว ขอลาไปนอนละค่ะ ปล หนึ่ง ... ตาเทียของหนูพลอยโดนเเช่เเข็งมาหลายเดือนเเล้วค่ะ ปล สอง ... ขออนุญาตเเอด จะได้เเวะกลับเข้ามาถูกทางนะคะ รอบนี้ที่คลำทางมาได้ก็เพราะอาศัยลิ้งก์จากบ้านพี่พรายทรายค่ะ   โดย: อมิธีสท์ 5 ตุลาคม 2552 1:46:35 น.

ขอบคุณมากครับ ยังไม่ได้เขียนต่อให้จบเลย แฮ่ๆๆ   โดย: GTW IP: 58.8.157.135 7 พฤศจิกายน 2552 0:47:45 น.

มาส่งการ์ดค่ะ สุขสันต์วันซานต้านะคะพระอาจานจี (ส่วนเรื่องงานเขียน ตอนนี้คาดว่าดองได้ที่ใกล้ๆกันละค่ะ เหะๆ)   โดย: อมิธีสท์ 25 ธันวาคม 2552 13:14:12 น.

test   โดย: dfdfhgdh IP: 27.130.195.115 10 มกราคม 2554 10:53:56 น.

รอตอนจบอยู่ค่ะ จะได้ส่ง ไป สนพ. ให้สักที เง้อ...   โดย: Setakan 14 กุมภาพันธ์ 2554 14:33:08 น.

ขอนอกเรื่องได้ไหมคะ สวัสดีค่ะ เอ่อ...ใช่อาจารย์วิทิตย์รึเปล่าคะ สงสัยมานานแล้วค่ะ เคยอ่านงานเขียนของอาจารย์ตั้งแต่สมันอยู่ม.ต้นในบอร์ด Rittiya ค่ะ ชอบมากกกกกกกกก เรื่องสนุกจริงๆค่ะ   โดย: Luktarn IP: 124.122.50.60 31 พฤษภาคม 2554 14:12:18 น.

ใช่ๆๆๆ ครูเอง^^   โดย: GTW 17 พฤศจิกายน 2554 10:45:00 น.

สวัสดีปีใหม่ค่ะอาจารย์จี มีความสุขมากๆ นะคะ   โดย: นุ้ย (นารีจำศีล ) 31 ธันวาคม 2554 17:18:41 น.

ขอบคุณมากๆๆครับ^^   โดย: GTW 18 เมษายน 2555 7:00:23 น.

โดย: มาโซคิส 13 พฤศจิกายน 2555 20:50:45 น.

เพิ่งเข้ามาอ่านบล็อกนี้ สนุก ตื่นเต้น ตั้งแต่ต้นเรื่องเลยค่ะ ไว้มีเวลาจเข้ามาอ่านตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณมากค่ะ   โดย: สมาชิกหมายเลข 7170671 20 สิงหาคม 2565 12:27:30 น.

ไปกดอ่านตอนที่ 2 แจ้งว่าเนื้อหายังไม่ออนไลน์ค่ะ ยังไม่มีเนื้อหาค่ะ แต่ตอนที่ 3 และ 4 มี ?   โดย: พิปป้า สมายล์ (สมาชิกหมายเลข 7170671 ) 20 สิงหาคม 2565 12:31:41 น.