ขอบคุนโอกาส ที่ทำให้ได้ประสบการณ์

บางครั้งก็คิดว่าตัวเองโชคดีที่ได้โอกาสหลายๆอย่าง
ที่มีคนหยิบยื่นโอกาสมาให้ แล้วเราคว้าไว้
แต่บางครั้ง พอเราเลือกทำแล้ว มันทำให้เราเหนื่อย บางครั้งก็เบื่อ
แต่ทุกอย่างมันต้องเดินหน้าต่อไป

ช่วงนี้ทำงานแล้วก็เรียนไปด้วย
เรียนจัน-ศุกร์ ทำงานศุกร์ 18.00-23.00
ส่วนวันเสาร์ 10.00-23.00
แต่ตอนนี้ปิดเทอม ก็ทำวันอังคาร พฤหัส ศุกร์ 18.00-23.00
ส่วนเสาร์ก็ปกติ
ถามว่าเหนื่อยไหม? เหนื่อยดิ แต่พอเห็นเงินก่ะหาย 55+
ไม่ใช่หรอก พี่ๆที่ทำงานด้วย ไม่ว่าจะเป็นพี่เล็ก ป้าทิพวรรณ ต่างก็ใจดี
บอกโน้น สอนนี้ คอยบอกเรา เราว่าน่ารักดี
เราโชคดีนะที่ได้เพื่อนร่วมงานที่เข้ากันได้ ไม่มีปัญหาและเป็นกันเอง
มันโชคดีมากจริงๆนะ ไม่ว่าจะงานอะไรก็ตาม ถ้าเราเข้ากับเพื่อนร่วมงานได้ดี
งานที่เราทำมันก็จะสนุกและชิวๆไป

เราเลิกงานกว่าจะกลับบ้านต้องต่อรถไฟ ลงมาต่อรถราง แล้วก็มาต่อรถเมล์
มาถึงบ้านถ้าไม่ตกรถก็ปาไป 00.15 กว่าจะได้นอนก็ตี1
วันไหนเกิดบ้าก็เล่นคอม จนถึงตี2 ถ้าแฟนว่างก็คุยกับแฟนจนถึงตี3-4
แล้วก็ตื่น8 โมงไปทำงาน ออกบ้าน 8.20 ความสามารถ 55+ 20 นาทีแต่งตัว
เดินไปขึ้นรถราง 15 นาทีได้อ่า เพราะรถออก 8.38 ต้องให้ทัน แล้วก็ไปต่อรถไฟ 8.58
เป็นอะไรที่ กุอยากนอนต่อมากๆ ไปถึงที่ทำงาน 9.45 ต้องไปเตรียมของ เพราะเข้างานก่อนคนแรก
นอนไม่กี่ ชม แล้วต้องทำงาน 10.00-23.00 เหนื่อยนะ แต่ได้กาแฟช่วย 55+
บางครั้งก็ขี้เกียจ แต่พอเข้างานแล้ว หน้าที่การงานมันเข้าสิง มันก่ะหายขี้เกียจ และตั้งใจทำงาน

ก่อนปิดเทอมต้องทำแทนพี่ที่ไปไทย ก็ไปเขียนเลิกเรียนวันอังคารก่ะวันพฤหัสก่ะศุกร์ก่ะไปทำ เสาร์ก่ะปกติ ไปเรียนก่ะโคดง่วง 55+ แต่ก่ะไม่กี่ทิดหรอก นี่เปิดเทอมคงต้องทำแทนพี่เค้าสองทิดเลยมั้ง

เหตุผลที่ไม่ค่อยได้เล่นคอมก่ะเพราะแบบนี้แหละ ไม่ได้หายหัวและตูดไปไหนเลย เพียงแต่เหนื่อยจนขี้เกียจ เข้ามานะ แต่ไม่ได้เม้นไรเลย มีแต่อ่านๆ เปลี่ยนเพลง เปลี่ยนสถานะ แล้วก่ะออก การบ้านก็เยอะได้ใจ ขนาดปีสุดท้าย ไหนจะสอบ รายงานอีก เง้อ กุจะบ้าตาย

เราคิดเสมอนะว่า เออ เรามาเยอรมันอีกไม่นานก็คงกลับ ก่ะไว้ 5-6 ปี จบก็กลับ คือช่วงเวลาที่อยุเยอรมัน ทุกๆอย่าง ทุกๆวัน สิ่งที่เราเจอ สิ่งที่เราทำ มันคือประสบการณ์ของชีวิตที่เราไม่สารมารถจะย้อนกลับมาทำมันได้อีก เพราะที่ตรงนี้มันเหมือนโลกอีกโลกที่เรามาอยุไม่นาน ชีวิตเราทั้งชีวิตยังไงก็เมืองไทยอยุแล้ว แล้วที่นี่มันเปนช่วงเวลาที่สั้นนะ ถ้าจะพูดถึงก่ะ 10 ปี แต่ตลอดชีวิตมันมากกว่า 10 ปี เมื่อก่อนก็เหนื่อยกับที่ตรงนี้ที่ต้องเจออะไรมากมาย มากมายจริงๆ แต่ตอนนี้เริ่มคิดได้ เริ่มเปลี่ยนมุมมอง มันเลยทำให้เราใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ กอปโกยทุกๆอย่าง ไม่ว่าจะการทำงาน การเรียน เพื่อนๆที่แตกต่างจากไทย (ยอมรับว่าเพื่อนที่นี่ต่างจากเพื่อนเราที่ไทยมา แมร่งเหนแก่ตัวจริงๆ แต่ให้ทำไง กุต้องคบเมิง แต่มันชืวๆ เมิงเหนแก่ตัวก่ะกุ กุก่ะเหนแก่ตัวก่ะเมิง เมิงจิงใจ กุจิงใจ แต่เพื่อนที่ไทยเราให้ใจเกินร้อยไปเลย มันต่างกันจริงๆ เรารักเพื่อนที่ไทยมากๆ อยากจะขอบคุนพวกเค้าเลยที่ไม่เคยลืมเรา ที่ไม่เคยทิ้งเรา ที่คอยอยุข้างๆคอยเปนกำลังใจให้กันตลอดมา กุโคดรักพวเมิงเลย) ประสบการณ์ครอบครัวที่มันอาจจะมีแต่ปัญหา แต่สุดท้ายเราก็ต้องโตและมีครอบครัวเป็นของตัวเอง มันอาจจะเหนื่อยแต่เราก็ได้อะไรมาเยอะ ทำให้เราคิดว่า ถ้าเรามีครอบครัวเราจะวางแผน เราจะทำยังไง สังคมที่แข่งขันกับเวลา สังคมที่ไม่สนใจใคร สังคมที่เป็นระเบียบ ไม่มีส่วย กฎหมายที่ตรงยังก่ะไม้บรรทัด ...blabla
นี่แหละประสบการณ์ของชีวิต ที่เราจะกอปโกยไปให้มากที่สุด ถ้าไม่มีโอกาสก็ไม่มีประสบการณ์มากมาย

ps. คิดถึงฟอแฟนจัง ห่างกันคนล่ะทวีป แต่ใจก็ใกล้กันนะคะ ฮีวววว อิอิ ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่อยุห่างจากคนรัก ขอให้เชื่อใจ เข้าใจกันและไว้ใจกัน แค่นี้ก็จะทำให้รักของคุนเดินทางผ่านทุกๆอย่างไปได้ด้วยดี สาธุ

Create Date : 27 ธันวาคม 2551		4 comments
Last Update : 27 ธันวาคม 2551 6:57:07 น.
Counter : 620 Pageviews.
Share Tweet