|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
4 มกรา
ใกล้จะถึงวันเกิดแล้วน้อ ถ้าย้อนไปหนึ่งปี หนึ่งปีเต็มมันอาจจะเปนวันพิเศษ และตอนนี้กลายเป็นแค่ความทรงจำ ไม่รู้ปีนี้จะเจออะไรบ้าง จะวันเกิดแล้ว ไม่มีอะไรตื่นเต้นเลยแต่ที่ดีกว่านั้น วันเกิดตรงกับวันครบรอบกับแฟน ช่วงนี้อาจจะเจอปัญหาอะไรมากมาย ทำให้จนลืมคิดถึงวันคล้ายวันเกิดตัวเอง มันก็เหมือนวันปกติทั่วๆไป แต่ใครล่ะที่จะมาทำให้มันพิเศษ หรืออาจจะตัวเราที่ทำอะไรพิเศษ แต่ตอนนี้ไม่มีนะ ไม่ได้คิดอะไรเลย เฉยๆ 18 ปี อยุเยอรมันเค้าคิดว่าโต ถ้าเหมือนบ้านเราก็ 20 ไง แต่นี่ 18 บางคนตื่นเต้นจะได้ทำใบขับขี่ บางคนสามารถผ่อนอะไรเองได้ ย้ายออกนอกบ้านไปอยุคนเดียวได้ ทำอะไรอิสระมากขึ้นหรือทุกๆอย่าง แต่สำหรับเรามันก็วันเกิดที่อาจจะธรรมดากว่าปีหลายๆปีก็ได้ เมื่อก่อนวันเกิดก่อนจะมาเยอรมัน ก็มีญาติพี่น้อง พี่ๆน้องๆมากินข้าวกันที่บ้าน ได้เป่าเค๊ก ได้แกล้งเอาครีมทาหน้า ได้แกะของขวัญ ได้อยุกับครอบครัว แต่ปีนี้ก็มีแค่แม่ ตอนนั่งรถกลับบ้านตอนห้าทุ่มครึ่ง เหนเด็กคนนึงนั่งมากับพ่อและแม่ เด็กคนนั้นก็นั่งหลับน้ำลายย้อยเชียว มันทำให้เรากลับไปนึกถึงตอนเด็กๆอีกแล้วสิ เวลาเรานั่งรถไปกับพ่อแม่น้อง อัดกันหน้ารถบางครั้งเราก้นอนหลังรถกับน้องที่มีหลังคากันแดด ที่พ่อไปต่อไว้ คิดแล้วก็สนุกดี ตอนนั้นตัวเล็กๆก็อัดกันสี่คน มันทำให้เรากลับไปคิดนะว่า ถ้าพ่อกับแม่เราไม่เลิกกัน เรากับน้องจะเปนยังไงนะตอนนี้ เราจะใช้ชีวิตอยุแบบไหน (ทำไมเขียนมาแล้วน้ำตาจะไหลนะ) มันก็แค่อยากจะรู้เฉยๆ สิ่งสุดท้ายเราก็ไม่สามารถกลับย้อนไปในอดืตได้อนาคตสิสำคัญ ไม่ใช่อะไรหรอก พอดีวันพุธมั้งพ่อโทมา คุยเรื่องที่เรากลับไทย พ่อก็บอกว่าเปนอะไรลูก อดทนก่อน ไว้จบแล้วค่อยมาอยุไทย อดทนอีกสักหน่อย พ่อรู้เรื่องพ่อถึงกลับน้ำตาตก ตายายก็ไม่สบายใจ เราได้ยินคำว่า พ่อน้ำตาตก มันทำให้เรารู้สึกว่าเราแย่จิงๆ เราควรจะอดทนมากกว่านี้ เฮ้อ แต่นู๋ก็อดทนเต็มที่แล้วนะพ่อ เราเลยรับปากว่าจะไม่กลับ เค้าจะได้สบายใจ พ่อจะได้โทไปบอกยายก่ะตาแล้วน้าเปี๊ยะด้วย ปล่อยให้พวกเค้าสบายใจแล้วเราทุกข์ต่อไปล่ะกัน (กุจะร้องไห้เพื่อไรฟร่ะเนี่ย) ก่อนจะวางสายพ่อก็บอกว่า "ฟ้าลูกพ่อเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็งอยุแล้ว" เราถึงกลับน้ำตาไหลเลย แต่ก็ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟายไร
ช่วงนี้ไม่มีอะไรมากมาย ตั้งแต่เกิดเรื่องชีวิตมันเหนื่อยๆยังไงไม่รู้ ท้ายปี ยันปีใหม่ มันเหมือนว่าไม่ว่าจะวันสำคัญหรือวันปกติ มันก็เป็นวันธรรมดาสำหรับเราเสมอ มันสามารถเกิดเรื่องได้ตลอดเวลา รู้สึกว่าชีวิตมีแต่เรื่องให้ผ่านไป ไม่มีสำวันที่จะได้อยุอย่างมีความสุข พอมันจะสุขแต่จิงๆแล้วมันก็ไม่สุข
จริงๆมีเค้าที่ทำให้เรายิ้มได้ ทำให้เราหัวเราะ คอยสอน คอยแนะนำ คอยเปนกำลังใจ ทำให้เรามีความสุขมากๆโดยหาจากใครไม่ได้ ไม่มีใครสร้างความสุขของเราได้เหมือนเค้า ไม่เคยมีแต่บางครั้งมันก็เสียใจกับอะไรบางอย่าง ที่ดูเหมือนเค้าไม่แคร์ มันอาจจะล่ะไว้ในฐานะที่เข้าใจ หรือเราควรจะเข้าใจ มันเลยดูเหมือนว่าเราต้องทำใจและไม่คิดอะไร แต่จิงๆแล้วมันทำให้เราเจ็บๆยังไงไม่รู้ ถ้าเราเป็นอะไรไปเค้าจะรับรู้ไหม ... แต่ก็ช่างเถอะ เค้าทำแล้วสบายใจก็ปล่อยไปล่ะกัน ก็รู้ทั้งรู้ว่าเรามีแต่เค้า
Create Date : 04 มกราคม 2552 |
Last Update : 4 มกราคม 2552 8:24:18 น. |
|
4 comments
|
Counter : 621 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: t_karnya วันที่: 4 มกราคม 2552 เวลา:9:30:58 น. |
|
|
|
โดย: CrackyDong วันที่: 4 มกราคม 2552 เวลา:16:00:40 น. |
|
|
|
โดย: dragustarz วันที่: 4 มกราคม 2552 เวลา:16:06:23 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่