Bloggang.com : : ยัยลิงน้อย : ชีวิตต้องสู้

ชีวิตต้องสู้

19.06.07
วันนี้วันเกิดป๊า เที่ยงคืนก็เอาพวงกุญแจไปวางไว้ให้ป๊าตอนเที่ยงคืนพอดีเลย
ป๊าไปรับแม่ กลับมาก็ทะเลาะกัน เราก็ไม่อยากฟัง เอาเพลงอุดหูซ่ะเลย แล้วก็ร้องไห้
นอนไม่หลับ เป็นบ้าอ่ะนะตอนนี้ เอามือชกฝาฟนัง เลือดออกนิดเดียว แล้วก็หลับไป
ตื่นมาโทรหาพี่สาวเลย เล่าให้พี่สาวฟัง แล้วพี่สาวก็บอกและสอนมา ต่อว่าเราที่ทำร้ายตัวเองด้วย
พอคุยกับพี่สาวเสร็จ ก็ลุกขึ้นสู้ต่อไป พี่สาวบอกให้คุยกับแม่ เขียนก้ได้ และบอกให้เราหาอะไรทำ
เพราะเราตอนนี้มันพวกว่างจัด เลยคิดมาก ..
คุยเสร็จเปลี่ยนความคิด หาทางให้ความคิดตัวเองดีขึ้น อาบน้ำแต่งตัวไป รร
วันนี้มีแข่งกีฬา ไปสายหน่อย แต่สุดท้าย สายขนาดไหนก็ผิดเวลา พอไปถึงโรงยิม
จารบอกว่า พวกเะอมาอะไรแต่เช้า รอบ 9.45 ผู้ชายแข่งนะ ผู้หญิง 11 โมงโน้น
เหอะๆ..นั่งขัลกับเพื่อน เพราะเมื่อวานตอนจารบอก นั่งเม้าท์กันอยู่ อิอิ
แล้วก็หาโปรแกรมในช่วงรอแข่ง ไปนั่งกินแมคในตัวเมืองรอ หิวง่ะ ไม่ได้ทานออะไรเลย
แล้วถึงเลาแข่งก็มาแข่ง วิ่งกระโดด วิ่ง 100ม. และขว้างลูกอะไรไม่รู้ เราแบบแรงลิงเยอะ
ขว้างไกลกว่าเพื่อน 40 ม. เพื่อนมันล่ะมองหน้าว่า ตัวเท่ามด เอาแรงมาจากไหนของมันว่ะ
หลังจากลิงออกกำลังกายเสร็จทุกครั้ง มันก็จะตายค่ะ เพราะว่าแบบไม่อยากให้น้ำหนักตัวเองลด 55
หลังจากนั้นก็พาเพื่อนไปเปลี่ยนชุด ลิงน้อยไม่เปลี่ยนอ่ะค่ะ ขี้เกียจ เลยนอนพักรอเพื่อนแต่งตัว
หลังจากนั้นก็ไปนั่งเล่นคอมที่ รร ต่อ 12.30 - 13.30 มั้ง เหนื่อยและปวดหัวมาก หน้าแดงเถือกเลย
คนเครียดคนเหนื่อยด้วยเน้อ หุหุ กลับมาถึงบ้าน ป๊าซื้อของกำลังเข้าบ้านพอดี
เราหิวอ่ะ เลยอุ่นอาหารทาน แล้วก็ออกไปซื้อของที่เราต้องเตรียมไปทำอาหารที่ รร พรุ่งนี้กับป๊าอีกรอบ
กลับมาบ้าน ช่วยป๊าทำอาหาร หั่นแค่ผักและหอมหัวใหญ่ก็จะตายแล้ว น้ำตาไหลเอาไหลเอา
แสบตามาก เลยบอกป๊าว่าไม่ไหวล่ะ ทำต่อไปนะ อิอิ นี่วันเกิดคุณป๊าทั้งทีนะเนี่ย ช่วยได้แค่นี้ อิอิ
แล้วป๊าก็มากอด บอกว่าขอบคุณมากสำหรับพวงกุญแจ แล้วลิงน้อยก็เข้ามานอนด้วยความอ่อนเพลีย
นอนตั้งแต่ บ่าย 4 จนถึง เกือบทุ่มมั้ง แล้วก็อาบน้ำ พับผ้า เก็บห้อง เพราะเพื่อนจะมาบ้านวันอาทิตย์
แต่ก็ทำห้องให้ได้แค่พับผ้าให้เป็นระเบียบ เก็บขยะออกห้อง จะบอกได้ว่าเด็กศิลเปอะอ่ะค่ะ
ห้องรกมาก นี่กำลังประกาศหาคนมาทำความสะอาดให้ หุหุ เพราะไม่รู้จะเริ่มเก็บตรงไหนดี
แล้วป๊าก็มาเรียกออกไปนั่งที่ส่วนหลังบ้าน เพื่อนป๊า ใครมากัน 10คนได้ เราก็แบบทานเสร็จก็เข้ามาห้อง
ไม่รุ้จะอยู่ทำไมอ่ะ เหอะๆ ไม่ชอบคนเยอะ แล้วก็มานั้งพิมพ์ จม หาแม่ แล้วก็ร้องไห้อีกตมเคย
เที่ยงคืนกว่า ก็อ่านประวัติศาสตร์เรัยมสอบพรุ่งนี้ แต่ก็ได้แค่อ่านผ่านๆไปเท่านั้นเอง
หลังจากนั้นก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมา เพราะนอนไม่หลับ หุหุ..

20.06.07
วันนี้ตื่นมาก็สายแล้ว ง่วงด้วย รีบกุลีกุจอแต่งตัว ออกบ้านเลยทันที วิ่งเกือบไม่ทัน
พอถึงบนรถปั๊ป หยิบหนังสือและชีสที่จารแจกมาอ่านทันที เวลานั่งรถไป รร ตอนเช้า
อ่านอะไรจะเข้าสมองมากมาย เหอะๆ อ่านๆไปพอเข้าใจแล้วก็ง่วงหลับไปแป๊ป
พอถึง รร คาบแรกจารที่ปรึกษาสอนอังกฤษ ก็บ่นๆและบ่นเรื่องเข้าค่าย แล้วก็เรียนตามปกติ
พอคาบสอง ก็แยกโต๊ะสอบปรัวัติศาสตร์ เพื่อนบางคนมันก้เขียนข้อความใส่ใบเล้กๆไปลอก
แต่เราไม่ทำค่ะ มีความมั่นใจสูงเต็มร้อยว่าตก 55+ ทำใจมาแต่ไกล จากถืนฐานไทย อิอิ
แหม..ขนาดเรียนที่ไทยยังตก แล้วนับประสาอะไรกับเรื่องของยุโรปล่ะค่ะ
ข้อสอบมี 3 แผ่น 20 ข้อ เขียนตอบทุกข้อ เหอะๆ โคตร งง คำถามตามเคย แต่ก็ตอบไปให้ได้มากที่สุด
พยายามมั่วเต็มที่ ตามที่ได้เรียนรู้ อ่านผ่านๆมา ถูกไม่ถูกขอให้เขียนไว้ก่อน
ไอ้เพื่อนข้างๆพยายามเอาให้ลอก แต่ก็อ่านตัวหนังสือมันไม่ออก จนปัญญาจริงๆ
มีเวลาแค่ 40 นาทีเอง 20ข้อนะค่ะ เขียนตอบด้วย ยาวด้วย จารขา ..โหดแท้ๆเด้อ
หลังจากนั้นก้โล่งอกค่ะที่สอบเทอมสุดท้ายประวัติศาสตร์ไปแล้ว ถึงจะสอบตกแต่ก็มีคะอนนรายงานช่วย
ไม่รู้จารจะบวก ลบ คูณ หารยังไงของอาจารนะ แต่เทอมนี้ไม่เอา 5 นะค่ะจาร ขอ 4 ก็ได้ 3 ก็ดีค่ะ อิอิ
ที่นี่แบบเกรด 1 ดี - 6 แย่ ..
หลังจากนั้นก็เรียนทำอาหารสองคาบ ทำของหวานเรียกว่า พุทดิ้ง ก็ไม่รู้อ่ะนะทำยังไง เพราะนั่งดูเพื่อนมันทำ
ได้แต่หั่นและล้างสตอเบอรี่ไป อิอิ ไม่อร่อยเลยค่ะ อยากจะอวก แต่จำใจทานเพราะกลัวเพื่อนเสียใจ อิอิ
หลังจากนั้นเรียนคาบดนตรี ลิงน้อยลงแหกปากร้องเพลงค่ะ หุหุ จารก็มาสอนสายตามเคย แล้วก็ บลา บลา..
ก่อนจบคาบ 5 สัก 15 นาที ทางประชาสัมพันธ์ รร ก็ประกาศว่าวันนี้เลิกเรียนหลังคาบ 5 เพราะอากาศร้อน
จบคาบลิงน้อยต้องมีภาระกิจเอารูปเข้าค่ายไรท์ให้เพื่อนสนิท และไรท์รูปแม่ที่ถ่ายๆมาลงแผ่นซีดี
เพราะแม่บ่นและบ่นมานานว่าจะทำให้ก็ไม่ทำสักที ด่าจนหูชาล่ะ
แล้วห็คุยกับพี่มะ ณ ฝรั่งเศษ เจ๊เราบ้าบอวันนี้ กินอะไรไม่รู้ จิตตลกเข้าสิง เปิดไมค์ เปิดกล้องกัน
แล้วเจ๊ก็เม้าท์และเม้าท์ เราก็เล่าเรื่องแม่ให้ฟังด้วย ไม่ได้เล่าหรอก ส่งลิ้งบล๊อคนี่แหละให้
เจ๊ก็บอกๆมา แล้วเจ๊ก็พยายามให้เราหวัเราะไม่ให้คิดมาก แต่คุยกับเจ๊ทำให้ไม่อยากกลับไปเรียนไทยล่ะ หุหุ
หลังจากนั้นก็เอา USB ที่ซื้อมาเมื่อวานโชว์เจ๊ไป แบบเลือกอันที่ถูกสุดอ่ะ 14.99 Euro เงินหมดตูดเลยอาทิตย์นี้
เหลือกินแค่ 5 Euro เองพระเจ้าช่วย.. พอโชว์และโม้เสร็จก็ลากลับบ้าน พอมาถึงบ้าน ความซวยก็เกิด
หา USB ไม่เจอ ตกใจโคตร หายไปไหน เลยต้องออกบ้านเดินตามหาทางที่เดินตั้งแต่ป้ายรถมาถึงบ้านอีกรอบ
แต่ก็ไม่เจอ กลับมาถึงบ้านอีกรอบ โทรสายตรง เยอรมัน-ฝรั่งเศษ เลยค่ะ แล้วก็ถามเจ๊ว่า
" จำได้ไหมที่นู๋โชว์ USB ได้ดูไหมว่านู๋เอาเก็บใส่กระเป๋าหรือเอาวางไว้โต๊ะคอมที่ รร "
แล้วคำตอบที่ได้คือการหัวเราะอย่างสะใจของคุณพี่เธอ และต่อมาว่า
" 5555 ดีนะเนี่ยที่ชานเห็นมันเป็นคนสุดท้าย แกน่าจะดีใจนะที่อย่างน้อยแกก็ได้เอามันมาอวดชาน 555+ "
แล้วยิ่งบอกเจ๊แกไปว่าเพิ่งซื้อมาเมื่อวานนี้เอง ถ้าแบบใช้สัก 3 วัน 3 คืนก่อนห่อยหายจะไม่ว่าอะไรเลยนะ
หลังจากนั้นก็ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ออกมาทันที ทำให้รู้เลยว่าคุณพี่แกสะใจน้องสาวแกแค่ไหน
เอาเถอะนะ หายไปแล้ว ด้วยความ ก่งก๊ก ของเราเอง ประจำเลย ลืมทุกที ไม่รุ้จารจะเก็บไว้ให้ไหม
หรือถ้าซวยสุดๆก็คงจะมีคนมาเล่นต่อจากเครื่องและเอาไป รูปในนั้นก็เต็มเลย แอนนาเต็ม เอ้ยไม่ใช่
หลังจากนั้นก็อุ่นอาหารท่ป๊าทำเมื่อวานทาน กับขนมปัง ตัดมา 4 ชิ้นแต่ชานไป 2 ชิ้นครึ้ง เอิ๊กๆ
โทรหาพี่สาว..เรื่องที่จะบอกแม่พรุ่งนี้ พี่สาวกำลังขับรถอยู่ เสียงไม่สบายยังไม่ดีเลย ไอกว่าเดิมอีก เฮ้อ..
มุขของคุณพี่สาวเรา I LOVE YOU สุดยอดของความขำ อิอิ นานๆจะหยอดมุขที
แม่ก็โทรมาถามว่ามีเรื่องอะไรที่จะบอก เมื่อวานนอนไม่หลับเลย แม่เลยถามว่าบอกก่อนได้ไหมว่าเรื่องอะไร
แม่กก้พยายามเดามา " เรื่องที่ รร ..มีแฟน.." เราเลยบอกว่าไม่ใช่หรอก เรื่องแม่นั่นแหละ
แม่ก็แบบตกใจ แม่เนี่ยนะอะไรอ่ะ มีอะไรก็คุยมาสิ เราก็แบบเดี๋ยวจะเอา จม วางไว้ล่ะกัน
แล้วไม่ต้องมาปลุกคุยนะเพราะต้องสอบเยอรมันพรุ่งนี้ แม่ก้ อื.ม...
หลังจากนั้นก็คุยกับป้ากิ่ง.. คิดถึงป้าอ่ะ ไม่ได้คุยกันนานมากแล้ว เราก็ห่างไปเลยเพราะมีปัญหา
พอป้าได้ยินเสียงเราเท่านั้นแหละ ยัยฟ้า.. เป็นไงบ้าง แบบเสียงป้าแบบให้เรารู้สึกดีมากเลย
ก็คุยๆกัน เราก็เลยบอกป้าว่า นู๋เจอปัญหาหนักมาก เลยห่างหายไป ป้าก็บอกว่า
นู๋ยังมีป้ายังมีพี่ๆที่บ้านนะลูก สู้ๆ เด็กไทยสู้ตาย ไม่ว่านู๋จะเจออะไร ป้าและทุกๆคนยังยืนข้างๆนู๋ตลอดนะ
นู๋ไม่ได้ยืนอยู่คนเดียวนะลูก ป้าทำให้เรามีกำลังใจเยอะมาก ป้าเลยถามว่ามีปัญหาอะไร
เราเลยบอกไปว่าเดี่ยวจะส่งเมลเล่าให้ฟังนะป้า เพราะนู่พูดไม่เป็น แล้วป้าก็บอกว่า ได้
ป้าสัญญาว่าป้าจะตอบเมลนู๋ อาจจะช้าแต่ป้าจะตอบนะลูก ...
เรารู้สึกอบอุ่นมากๆ ทุกๆครั้งที่เราได้คุยกับป้า เราอบอุ่นแบบบอกไม่ถูก
ตั้งแต่เจอกันครั้งแรก ป้าเข้ามากอดเรา เรารู้ถึงความอบอุ่นมากๆ คิดแล้วอยากกอดป้าจัง
ตอนนี้นู๋อ่อนแอสุดๆ เฮ้อ...ชีวิตต้องสู้ เด็กไทยต้องสู้ต่อไป
หลังจากนั้นน้าก็โทรมา ก้คุยเรื่องญาติที่เกเรให้ฟัง เราล่ะเศร้าแทนแม่เค้าจริงๆ
แม่ทำให้เด็กคนนั้นทุกอย่าง แต่น้องเค้ากลับทำตัวโคตรเลว โคตรชั่ว
ตอนนี้ก็ออกจากบ้านตั้งแต่วันเสาร์ยังไม่กลับ เลยไปแจ้งตำรวจไว้
เฮ้อ... คนเรานะ เลวก้เลวไม่คิดเลยจริงๆ จะทำไปทำไมนะ ไอ้เด้กชั่วเอ้ย..
เราเลยบอกว่า ถ้าน้องเค้ากลับมาแล้วให้โทรหาเราด้วย เพราะเราจะคุยกับน้องเอง
เราบอกน้าไปว่า "วัยรุ่นอ่ะ เค้าคิดว่าผู้ใหญ่ไม่เข้าใจเค้า เพราะผู้ใหญ่ไม่เคยเจอ เราจะพูดกับน้องเอง"
จริงๆเราจะพูดกับน้องเค้าตั้งแต่อยู่ไทยแล้ว แต่มันไม่อยู่ให้ด่านะสิ มาให้เห็นหน้า ไหว้แล้วก้ไป
ด่ายังไม่จบมันก็ไปล่ะ พูดไป นาทีเดียวก็ไปเที่ยวเหมอืนเดิม ขออีกรอบนะ ไอ้ชั่ว..
วันนี้โทรศัพย์รัดตัวมากมาย ป๊ากลับมาบ้านก็เลยออกไปถามการบ้านแล้วก้ดูสืบสวนด้วยกันสัก ชม.
เราก้เข้ามาพิมพ์บล๊อคนี่แหละ แต่แบบพิมพ์แล้วอับอีกวันไง เพราะเลบทอปเราไม่ได้ต่อเนต
อืม..เขียนยาวมาก ...ตอนนี้ก็ดีขึ้นบ้างแล้วลุ้นแค่พรุ่งนี้จะเป็นยังไงเท่านั้นเอง
สงสารแม่อ่ะคิดไปแล้ว..เราเขียนจนหมดเลยอ่ะ แบบรู้สึกยังไงบอกแม่ไปหมดเลย ไม่มีเซนเซ่อ
แม่อ่านคงจะ งง ว่าเป็นไปได้ไง เอาเถอะนะ ถ้าเราไม่ยอมบอกแม่ เดี๋ยวเราก็จะบ้าไปมากกว่านี้
อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดล่ะว่ะ ..สู้ๆ เด็กไทยสู้ๆตาย

ปล. วันนี้อาจจะยาวไปหน่อยนะค่ะ ขยันพิมพ์ค่ะ อิอิ เด็กขยัน .. ชาติเจริญ อิอิ

Create Date : 21 มิถุนายน 2550

Last Update : 21 มิถุนายน 2550 18:56:14 น.

2 comments

Counter : 551 Pageviews.

เมื่อใดก็ตามที่ฝนจาง....ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ....ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ.....

THE ONLY EASY DAY...WAS...YESTERDAY

โดย: tai (taibangplee

) วันที่: 21 มิถุนายน 2550 เวลา:20:50:34 น.

รักตัวเองให้มากๆนะจ๊ะ
เวลามีปัญหาไม่สบายใจอย่าทำร้าย
ตัวเองอีกนะ ค่อยๆคิดค่อยๆแก้ปัญหาไป
ทุกอย่างมีทางออกเสมอนะคะ

โดย: Karaked (Pixie@LA

) วันที่: 22 มิถุนายน 2550 เวลา:2:14:38 น.