Bloggang.com : : ยัยลิงน้อย : ขอบคุณเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมาที่ทำให้เด็กคนนึงเข้มแข็งและโตขึ้นมากกว่าเดิม

ขอบคุณเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมาที่ทำให้เด็กคนนึงเข้มแข็งและโตขึ้นมากกว่าเดิม

วันนี้เปิดเทอมเป็นวันแรกของภาคเรียนเทอมสุดท้าย ต่อจากนี้ก็เรียนยาวถึงวันที่ 3 กรกฎาคม แล้วก็จะสิ้นสุดการเรียนมัธยมของระบบเยอรมันสักที แต่ว่าอย่าเพิ่งมองการไกลเลย เพราะว่าตอนนี้มีอะไรรออยุหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องสอบจบในวันที่ 11.05.09 mathe 13.05.09 German 15.05.09 english สามวิชาที่จะต้องทำเกรดออกมาให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะมันคือตัวบ่งบอกอนาคต ช่วงเวลาอีกไม่กี่อาทิตย์ก็ต้องหาที่เรียนใหม่ ก่ะว่าจะเรียน Bauzeichnerin การออกแบบบ้าน ประมาณพวกวิศวะออกแบบบ้าน มันได้ใช้ศิลปะที่เราชอบและได้ใช้คอมพิวเตอร์ไปด้วยซึ้งสองอย่างเป็นสิ่งที่เราถนัด มีการคำนวนซึ่งมันเป็นสิ่งสำคัญที่เราต้องการจะใช้เลข มันเป็นวิชาที่เรารักมากที่สุด เรียนทั้งวันยังเรียนได้เลยถ้าเรียนเลข แต่ทุกอย่างมันก็ไม่ได้มาโดยง่ายๆ
วันนี้เครียดมาก บวกกับปัญหาเรื่องความรักที่ไม่ลงตัวและเรื่องหาที่เรียนใหม่ มันเลยทำให้รู้สึกแย่มากๆ ปวดหัวจริงๆวันนี้ ไม่เป็นอันเรียน แต่ก็พยายามประคับประคองให้ผ่านมาได้ด้วยดี พยายามฟังอาจารย์นะแต่มันแบบไม่ไหวว่ะ คือบางช่วงมันก็รู้สึกอ่อนแอ อยากร้องไห้ อยากระบาย อยากปลดปล่อยบ้าง เก็บอะไรไว้เยอะๆมันก็เหนื่อย อันนี้ไม่ใช่เรื่องความรักหรอก เรื่องการเรียนและการใช้ชีวิตเอาตัวรอดมากกว่า มันเหนื่อยอ่ะกับการที่เรียนสามวัน ฝึกงานสองวัน และทำงานสองวัน วันหยุดแค่วันอาทิตย์วันเดียว สำหรับเราเรารอคอยวันอาทิตย์มาก อยากจะพักผ่อน อยากจะได้กำลังใจจากคนรัก แค่เราได้คุยกัน มันก็ทำให้เรามีกำลังใจขึ้นเยอะแล้ว วันนี้รู้สึกเครียดจริงๆ ทุกคนในห้องหาที่เรียนได้หมดแล้ว เหลือแต่เรากับก้อยที่ยังไม่ได้ ถ้าเรามีที่เรียนรองรับไว้แน่ๆแล้ว เราจะไม่คิดมากจะไม่กังวล และคงจะใช้ชีวิตได้มีความสุขมากกว่านี้ แต่นี่ แม่ก็กดดัน ถามตลอดว่าเมื่อไหร่จะได้ เรารู้ว่าก็เป็นห่วงเรื่องวีซ่า เราก็พยายามอยุ แต่ทำไมไม่เข้าใจเราบ้างว่ามันหายาก ยากมากๆ ที่นี่ไม่ใช่เมืองไทยนะ ที่มันมีมหาลัยเปิดลองรับไว้อยู่แล้ว เมืองไทยเอนไม่ติดก็เข้ามหาลัยเปิดก็ได้ จบออกมาก็ดีกว่าการเอนติดของบางมหาลัยด้วยซ้ำ แต่นี่เยอรมัน คนทั่วประเทศเค้าก็ต้องการที่จะหาที่เรียนไปพร้อมๆกับเรา คนเยอรมันเองหรือคนต่างชาติเองที่มาเกิดที่นี่ แน่อยุแล้วว่าเค้าต้องเก่งภาษามากๆ แล้วเราสี่ปีครึ่ง เราจะทำได้แค่ไหนกันนะ เราเคยคิดนะ อยากเก่งภาษามากกว่านี อยากทำให้มันดีมากกว่านี้ เคยร้องไห้บ่อยครั้งกับความท้อแท้ กับสิ่งกดดันมากมาย แต่ที่ผ่านมาเราก็พยายามทำมันให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้ ที่นี่หาที่เรียนมันยากกว่าเอนทรานบ้านเราเป็นหลายเท่าจริงๆ เราต้องส่งใบสมัครเรียนอย่างน้อยเลยนะ 50 ที่ และ 50 ที่เราต้องโทรไปถาม หาในเนตว่าเค้ารับจริงๆหรอ อย่างแรกเราต้องหาบริษัทที่จะรองรับการฝึกงานให้เราและหลังจากนั้นทางบริษัทก็จะติดต่อเรื่องเรียนเอง ซึ้งแน่นอนบริษัทแต่ละที่ก็ต้องการหาพนักงานเด็กฝึกงานที่เกรดดีๆ ภาษาเก่งๆ แล้วลองกลับมามองตัวเอง...ได้แต่ถอนหายใจ และปลอบตัวเองว่า มันต้องมีสักที่สิ ถ้าเราพยายามไม่มีอะไรหรอกที่จะไม่ได้มา ไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ถ้าเราพยายามและตั้งใจทำมัน
อยากจะขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ขอให้นู๋ได้ที่เรียนเร็วๆ ขอนู๋ได้เรียนในสิ่งที่นู๋รัก และถ้าได้มานู๋จะทำมันให้ดีที่สุด จะตั้งใจเรียนให้มากๆ

วันนี้จารแจกข้อสอบที่สอบก่อนปิดเทอม เลขได้เกรด1 คะแนนเต็มเลย ส่วนอังกฤษได้เกรด3 และเยอรมันได้เกรด3+ ฟิสิกได้3 และเขียนเรียงความภาษาอังกฤษไม่มีเกรดแต่จารก็บอกว่าเขียนได้ดี โล่งอกนะ ย้ายที่เรียนมาเรียนตรงนี้ทำให้สบายใจขึ้นเยอะเลย อาจจะเจอเพื่อนร่วมห้องที่ไม่ค่อยถูกชตา แต่นั่นก็ไม่นำพามาให้เป็นปัญหา เราก็อยุส่วนเรากับก้อยแต่อย่ามายุ่งกับพวกกุสองคนล่ะกัน เพราะพร้อมที่จะระเบิดทุกเมื่อ

เรื่องความรักตอนนี้ก็สุดท้ายแล้วเราก็ยังรักกันเหมือนเดิม อุปสรรคอาจจะทำให้บางครั้งเราเซไปบ้างแต่มือของเราสองคนก็ยังคงจับไว้เหมือนเดิม ตอนนี้แฟนเราก็รู้สึกแย่ อ่อนแอ เสียใจ แต่เราก็จะเป็นคนรักที่จะอยู่ข้างๆเค้าเสมอ และจะเป็นเพื่อนคอยปลอบใจและคอยให้คำปรึกษาเค้าทุกเมื่อ เราต้องเข้มแข็งเพื่อเค้า ณ ช่วงเวลานี้เราต้องดูแลเค้าให้มากๆ เราเป็นคนเด๋วที่จะทำให้เค้าดีขึ้น เป็นคนเด๋วที่เค้ามีอยุ และเราก็มีเค้าเพียงคนเด๋วเช่นกัน ในเมื่อเรามีกันอยุแค่สองคน เราก็ควรที่จะดูแลซึ้งกันและกันให้ดีที่สุด เราเชื่อว่าสักวันเค้าจะดีขึ้น เราเชื่อว่าเวลาจะทำให้เค้าเข้มแข็งขึ้น และเราเชื่อว่า เราจะมีกันและกันแบบนี้ตลอดไป
เราเคยถามตัวเองนะว่า เพราะอะไรเราถึงยังยืนอยุตรงนี้ เพราะอะไรทำไมเราถึงยังไหวกับความเจ็บปวด ความเสียใจ ก็เพราะเรา "รัก" เค้ามากไง ไม่มีวันไหนที่เรารักเค้าน้อยลง ไม่มีวันไหนที่เราไม่รักเค้า ไม่มีวันไหนที่เราไม่คิดถึงเค้า รักไม่ใช่แค่รักอย่างเดียว แต่รักมันต้องเข้าใจ รักมันต้องยอมกันบ้าง รักมันต้องอยุเพื่อกันและกัน ความรักมันมีความหมายของมันอยู่ในตัว และวันนี้เรารู้แล้วว่า เรารักเค้ามากแค่ไหน และเรารู้แล้วว่าทุกวันนี้ที่เราอดทน ที่เราเจออุปสรรคปัญหาในชีวิต การดำรงชีวิตที่เราต้องผ่านมันไปให้ได้เพื่อ "อนาคต" เรารู้แล้วจริงๆว่าวันนี้เราทำอนาคตเพื่อใคร เราต้องอดทนในวันนี้เพื่อวันข้างหน้าเพื่อใคร
อยุข้างๆกันแบบนี้ตลอดไปนะคะ ขอให้รักของเรามั่นคง ขอให้ความรักของเราอย่าแพ้ระยะทางเลยนะ ถึงแม้ว่า เราอาจจะแยกกันอยู่ไม่นอนด้วยกันทุกคืนทุกวันอย่างคู่ใครแต่เรามีรักที่ใครอาจไม่มี..เรารู้ตัวเราดีว่าเราเป็นคนยังไง ว่าเราซื่อสัตย์กับความรักแค่ไหน เราจะไม่พูดอะไร แต่ขอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูตรความรักของเราสองคนล่ะกันนะ ความห่างไกล+เวลา ถ้ามือของเราสองคนยังจับกันไว้อยุ มันก็คือคำตอบของคำว่า "รักแท้"

ขอให้ที่รักเข้มแข็งให้มากๆ ยังมีคนอีกคนที่รักที่รักมากๆอยุ ยังมีคนอีกคนที่คอยดูแลที่รัก ยังมีคนอีกคนรอให้ที่รักกลับมาดูแลเค้าคนนั้นอยุ ที่รักคะ..ถ้าเป็นคนอื่น เค้าก็ไม่รู้ว่าคนอื่นนั้นจะยังยืนอยุกับที่รักในสถานะการตอนนี้หรือเปล่า แต่เค้าอยากบอกกับที่รักว่า ความรักที่เค้ามีต่อที่รักมันมาก มากจนยากที่จะปล่อยมือที่รักไป ฟ้าเชื่อใจและมั่นใจในตัวทีนะ เค้ายังรอให้เตงเข้มแข็งอยุเสมอ ความทรงจำคนเรามันมีได้ทุกคน ก็ขอให้ที่รักเก็บความทรงจำเก่าๆนั้นไว้เป็นอย่างดี เค้ารอที่จะเริ่มต้นกับเตงอยุนะ รอให้เตงทำใจ รอให้เวลามันทำให้ที่รักดีขึ้น แล้วเรามาเดินทางเดียวกันต่อนะคะที่รัก ตอนนี้เค้าหยุดพัก หยุดเดินนั่งพักเปนเพื่อนเตงนะ มองมาตรงข้างๆบ้างนะ เพราะเค้ายังนั่งดูเตงเสมอ นั่งดูเวลาเตงร้องไห้ เสียใจและในใจเค้ามันเจ็บปวดมากกว่าเตงหลายเท่านะ เค้าหวังว่า เด็ก ผญ คนนึงที่นั่งข้างๆเตงอยุตลอดเวลาจะทำให้เตงดีขึ้นนะคะ ich liebe dich...

ทีเป็นคนเดียวที่ฟ้าจะรัก du bist mein letzte Liebe, ich bin immer für dich da, du bist meine Sonnenschein, meine große Liebe die ich nicht verlieren möchte, du bist mein sehr gute Schatzi, ICH LIEBE DICH!

Create Date : 21 เมษายน 2552

Last Update : 21 เมษายน 2552 5:21:27 น.

2 comments

Counter : 306 Pageviews.

เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ..ลูกสาวพี่อันดาก็กำลังจะเข้ามหาลัยเหมือนกัน แต่เรียนที่ เอแบค ทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ทำให้เราโตขึ้นในทุกเรื่อง แล้วแต่ใครจะเอามาใช้ในชีวิตแบบไหนต่างหาก....ตอนนี้หนูอยู่ในวัยเรียน ก็ให้เรียนแบบมีความสุข อะไรที่ไม่หนักหนาก็มองให้เป็นเรื่องง่าย ๆ ก็ดีค่ะ เพราะถ้าหนูเข้าวัยผู้ใหญ่กว่านี้จะต้องเจออะไรที่เข้ามาเป็นบทเรียนที่เราต้องผ่านไปให้ได้อีกเยอะ..สิ่งที่สำคัญในการใช้ชีวิตในต่างแดน(จากประสบการณ์)คือเราต้องรู้ว่าเรามาทำอะไรที่นี่.และทำเพื่ออะไร ..และที่สำคัญอะไรสำคัญที่สุดที่ต้องทำก่อนหรือหลังนั่นเอง บางสิ่งบางอย่างแก้ไขได้แต่บางอย่างไม่อาจย้อนกลับมาให้เราแก้ได้..มีความสุขมาก ๆ นะค่ะ แล้วอย่าลืมรักตัวเองให้มากที่สุด

โดย: พี่อันดา (ทบทวน

) วันที่: 21 เมษายน 2552 เวลา:6:14:21 น.

มาหย่อนกำลังใจค่ะ สู้ๆ

โดย: สายลมอิสระ

วันที่: 21 เมษายน 2552 เวลา:19:46:10 น.

ชื่อ :

Comment :

*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

รหัสส่งข้อความ
กรุณายืนยันรหัสส่งข้อความ