60129 ทำไมจึงไม่มีมาตรฐานเดียวกันทั่วโลก
60129 ทำไมจึงไม่มีมาตรฐานเดียวทั่วโลก
ในโลกสมัยใหม่ การทำงานใด ๆ ต้องมีมาตรฐานคุณภาพ และตัวบ่งชี้เป็นตัวกำหนดผลการทำงาน เกือบจะทุกอาชีพต้องโดนผลกระทบของแนวคิดนี้ แต่ต่างแห่ง ต่างถิ่น ต่างที่นี้ มาตรฐานแตกต่างกัน ใครเป็นผู้กำหนดมาตรฐาน เวลาที่เราอยู่เมืองไทย จะใช้หลักระยะทางเป็นกิโลเมตร พอมาถึงอเมริกา ป้ายบอกระยะทางเป็นหลักไมล์ เส้นทางที่ออกจากสนามบินลอสแอลเจลิสไปยังเมืองซานดิเอโกจะมีป้ายบอกชื่อถนน ระยะทางที่จะไปอีกแห่งหนึ่งเป็นตัวเลขหลักไมล์เป็นจำนวนเต็มและเลขเศษส่วน
การบอกระยะทางด้วยเลขเศษส่วน ทำให้นึกไปว่าเด็กที่นี่ต้องเก่งเรื่องเลขเศษส่วนแน่นอน เพราะป้ายระยะทางเป็นเลขจำนวนเต็มกับเลขเศษส่วน เช่น ๑/๒ ๒/๓ ๓/๔ แรก ๆ ที่เห็น เรางงเล็กน้อยด้วยความไม่คุ้นว่ามันควรเป็นเท่าไร ตัวเลขไหนจะมากน้อยกว่ากัน ระหว่าง ๒/๓ กับ ๓/๔ นี่เป็นความคุ้นเคยที่ทำให้เราเก่งในแต่ละเรื่องแตกต่างกัน ถ้าบ้านเมืองเราใช้อย่างไรเราจะคุ้นเช่นนั้น บ้านเรามักเป็นหลักกิโลเมตรบอกระยะทางเสาสีขาวเล็ก ๆ ข้างถนน ใครที่เดินทางไปต่างจังหวัดมักใช้เสาบอกทางเป็นสิ่งบอกให้รู้ว่าเราเดินทางไกลแค่ไหนแล้ว และอีกนานเท่าไรจึงจะถึง ที่น่าเสียดายอีกอย่างของเส้นทางจากกรุงเทพไปชลบุรี เราจะมีถนนลอยฟ้าอยู่ข้างบน ถ้าเราใช้ตัวเลขที่ต้นเสาบอกระยะทางด้วย คงจะดีกว่าเป็นต้นเสาโล้น ๆ หรือมีตัวเลขอะไรไม่รู้ไม่มีความหมายอันใดที่จะเป็นประโยชน์ต่อผู้สัญจรไปมา
การทักทายด้วยการ Shake hand ถ้าแปลตรงตัวคงบอกว่า ทำให้มือสั่น จับมือเขย่า ที่จริงเขาจับมือกันเขย่าเพื่อให้สั่นเล็กน้อยเป็นการแสดงการทักทาย เหมือนที่บ้านเราเขายกมือไหว้สวัสดีกัน และมีระดับที่แตกต่างเช่นกัน เช่น ถ้าเราไหว้ผู้ใหญ่เราต้องก้มศีรษะมากกว่าปกติ และยกมือสูงขึ้น ให้ปลายนิ้วชี้อยู่ระหว่างคิ้ว ฝรั่งก็เช่นกัน ถ้าสนิทสนมหรือรักใคร่กันมาก ๆ เขาต้องจับมือกันนาน ๆ และสั่นแรงขึ้น
สิ่งที่แตกต่างกันอีกอย่าง คือ การใช้สัญญาณไฟจราจรสำหรับคนเดินข้ามถนน บ้านเรามีไฟเขียว แดงเฉพาะให้คนดู ระยะหลังเริ่มเปลี่ยนเป็นรูปคนสีเขียวก้าวขาเดิน แต่ที่โน่น จะเห็นเป็นรูปฝ่ามือห้ามเดินสีส้ม พอให้เดินจะเปลี่ยนเป็นรูปคนก้าวเท้าเดินสีขาว เล็ก ๆ น้อย ๆ หลายเรื่องที่แตกต่างกันไปในแต่ละเมืองที่ทำให้เราต้องปรับตัวและเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตอยู่ในเมืองของเขาได้อย่างถูกต้อง แม้แต่อยู่ในบ้านเรา ถ้าไปต่างถิ่นต่างที่จำเป็นต้องเรียนรู้เช่นกัน นี่นับว่าเป็นความสำคัญเบื้องต้นที่ต้องเข้าใจว่าสัญลักษณ์หรือมาตรฐานของเขาเป็นเช่นไร จึงจะอยู่ได้อย่างเข้าใจซึ่งกันและกัน การปรับตัวให้เข้ากับสิ่งที่เปลี่ยนไปนั้นเป็นเรื่องที่จำเป็น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสังคมเมืองที่รับความเจริญของซีกโลกตะวันตกเข้ามาเต็ม ๆ และหลายคนพยายามวิ่งตามให้ทัน แต่ทำไมนะ ผู้คนทั่วโลกจึงไม่กำหนดมาตรฐานเดียวกัน เพราะทุกคนต่างมีความเป็นของตัวเอง