Bloggang.com : ชรันจ์ : เหนื่อยล้าเหลือเกิน เหมือนเดินมาเดียวดาย

เหนื่อยล้าเหลือเกิน เหมือนเดินมาเดียวดาย

24/8/50

6 โมงครึ่ง
พี่กิ่ง sms เข้ามา
เราโทรกลับ คุยเรื่องที่เพิ่งเจอมา

7 โมง
จู้โทรเข้ามาคุยพร้อมปลอบ
แต่ไม่อยากพูดอะไรมากไปกว่า
บอกว่าเจอเรื่องเดิมๆมา

8 โมง
นั่งมองโทรศัพท์
เราคิดในใจ
เธอจะไม่คิดโทรมาเลยหรือ
ทั้งที่ sms ไปบอกว่ากินยาลงไป 10 เม็ด
จะไม่ใส่ใยดีกันเลยเหรอ

แล้วนึกภาพเดิมเมื่อสัปดาห์ก่อนที่เราไม่สบาย
เธอโทรมาเป็นคนแรกแต่เช้า ถามอาการ
แล้วตอนที่เราร้องไห้ตอนมีเรื่องกับเจ้านาย
เธอก็รีบโทรมาถาม
ตอนนี้เธอเป็นอะไรไปไม่รู้
เราน้อยใจอีกแล้ว

8 โมง 8 นาที
เราอดไม่ได้
เริ่มกดโทรศัพท์หาเธอ
เธอรับสายแล้วบอกว่าติดสายอยู่กับพี่ที่ออฟฟิศ
แล้วก็คุยกัน

เธอบอกว่าเมื่อคืนที่ร้ายใส่ขอโทษและที่ผ่านมาทั้งหมด
เค้ามาเองเธอไม่ได้ชวนมา
พอดีเค้ามีธุระที่สีลม บ้านเค้าอยู่ที่พุทธมณฑลสาย 4
เป้นทางผ่านพอดีเลยจะได้ส่งกลับบ้าน

เมื่อวานเธอโมโหเลยทำไปอย่างนั้น
ในเมื่อเธอชวนเราดีๆไม่ชอบ
เราบอกเราขอโทษ
เธอบอกคำขอโทษเรามันเลี่ยน
มากเกินไป

เราบอกต่างคนต่างขอโทษแล้วก็หายกันไป

เธอบอกเรา
"อย่าอยู่คนเดียว เด๋วฟุ้งช่าน ไปอยู่กับพี่จู้หรือพี่โน่งซะ"
เราบอกไปไม่ได้เพราะติดทำงานเกี่ยวกับงบพรุ่งนี้

เธอบอกเรา "โลกไม่ได้มีเราสองคนนะ เราต้องเข้าใจ"
แล้วท้ายที่สุดก่อนวางสาย
เธอบอกเรา "พักผ่อนเยอะๆล่ะ หวัดดีคับ"
เราบอก "ขอบคุณ หวัดดีครับ"
วางสายไปเรารู้สึกดี

เราพยายามหลับแต่ตาไม่หลับ
เพราะเจ้านายโทรมา
ให้เข้าออฟฟิศช่วงบ่าย
ไปทำงานเกี่ยวกับงบประมาณที่ค้างไว้

เราเข้าออฟฟิศด้วยอาการย่ำแย่ ตอนบ่าย 2
ทำงานจนเสร็จ
เจ้านายถามไปเมาที่ไหนมา
เราไม่ตอบ

เรายังมีอาการมึนๆ
อาจเพราะฤทธิ์ยาตัวไหนไม่รู้
ชาๆที่ขาด้วย
แต่ยังพออยู่ได้

เลิกงาน
เราไม่อยากกลับห้อง
เพราะจะฟุ้งช่านตามที่เธอบอก

เจโทรมาถามว่ากินยาอะไรไปบ้าง
เราไม่รู้ กินแล้วทิ้งฉลากเลย
เจบอกไปล้างท้องดีมั้ย เด๋วจะมารับไป
เราบอกยังพออยู่ได้...

เลยแวะร้านเน็ตทำอะไรไปเรื่อยเปื่อย จน 3 ทุ่มครึ่ง
ถึงกลับห้อง ไม่ได้กินข้าวอีก
กินแต่นมและน้ำผลไม้ลงกล่องหนึ่ง

ทั้งที่สั่งข้าวมาแล้ว
ไม่รู้ทำไมไม่หิว....

โน่งโทรมา
จู้โทรมา
พี่กิ่ง sms มา
ทุกคนเป็นห่วงเราหมด
แต่เธอเงียบ ไม่มีสายเธอเข้ามาเลย

เรามานั่งคิด
ที่เราบ้ามากมายขนาดนี้
ไม่ได้เป็นเพราะผู้ชายคนไหนของเธอ

แต่เป็นเพราะเรารู้สึกเราไร้ค่า
เราไม่มีค่าตรงนั้น
นาทีนั้น
เธอทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่มีตัวตนตรงนั้น

เราไปด้วยความรู้สึกที่หวังว่า
จะได้คุยกัน อยู่ร่วมกัน
ในฐานะอะไรเราไม่สนใจ
เธอก็รู้ เราให้ความสำคัญกับเธออันดับแรกเสมอ
แต่เมื่อคืนกลับเป็นอย่างนี้ เลยทำให้เราแย่
เราร้องไห้มากมาย

และเราคิดว่า
ถ้าเธอจะให้ความสำคัญกับเรา
เมื่อคืนเธอสามารถบอกเค้าที่มารับได้ว่า
ติดธุระ ไม่ว่าง พอดีนัดกับพี่อีกคนไว้
ทำไมเธอทำไม่ได้

โอเคเธอเหนื่อย
เราเข้าใจ
เรามีปัญญาที่จะจ่ายค่ารถให้ได้
ให้กับเธอมาเท่าไรแล้ว

แค่นี้ทำไมเราจะทำให้ไม่ได้
ทำให้เรารู้สึกว่า
เราหมดค่า เราหาของให้แล้ว

เธอแก้บนเสร็จ หมดงานของเธอแล้ว
ก็เฉดหัวเราส่ง
ทางใครทางมัน..

ที่คือปัญหาที่ทำให้เราแย่
และบ้ามากมายขนาดนี้...

ฟังเพลง แล้วพยายามข่มตาให้หลับ
จบไปอีกวัน

Create Date : 25 สิงหาคม 2550

Last Update : 25 สิงหาคม 2550 16:48:46 น.

11 comments

Counter : 856 Pageviews.