หวัดดีค่ะ

ชอบทั้ง 2 เพลงเช่นกันค่ะ

ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ แวะมาลงชื่อก่อน ไปรับ tag รุ้งด้วยน๊ะ
รุ้งโดน พี่ชายก้อโดนมั่งจิ นะนะ

"ไม่รู้จักเธอไม่รู้จักฉัน"
ชอบบบบบบบมาก ครับ

เวลาไม่ช่วยอะไรจริงๆ ค่ะ

เวลาไม่ช่วยได้จริงๆนะเหลอ ?
เวลาเรารักใครมากๆ แล้วมันไม่สามารถลืมได้เหลอ?

แต่ก็อาจจะจริงคนเราไม่สามารถลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตได้อยู่แล้ว มันยังจะเหลืออยู่ในซอกมุมใดมุมหนึ่งของจิตใจนั้นแหละ ถึงตอนนี้เราลืม แต่ถ้าไปสะกิดโดนก็กลับมานึงถึงอยู่ดี

โรบินสันบางรัก โอว นึกถึงตอนมอปลายเลยไปเดินที่นั่นบ่อยเหมือนกันคะ แล้วก็สีลมคอมเพล็กซ์อีกที่ ไปบ่อยจนแทบหลับตาเดินได้เลยอะ ^^

หวัดดีค่ะ
มาทักทายค่ะ

เอาน่า..เด่วก้อ(คง)ลืมได้ค่ะ
สู้ สู้ค่ะ

ชอบเพลงนี้เหมือนกัน
เพลงบ้าอะไรไม่รู้
abstrack ชมัด..
ให้ความรู้สึกเป็น R หน่อยๆด้วย(คิดคนเดียวนะ)
เลยยิ่งชอบ....

ชอบนะ เวลาที่คิด-ตอบ-ถาม แล้วเป็นเพลงเนี่ย
มันทำให้เราคิดต่อได้อย่างเสรี
จะเข้าข้างความรู้สึกตัวเอง หรือเข้าข้างเหตุผล
มันก็คือเสรีในใจเราทั้งนั้นเลย

พี่เบิร์ดยังบอกเลยว่า “บางวันก็ดี บางทีก็ร้าย ไปตามนาฬิกา”

มาตอบแบบสั้นๆ และงงงวย คนอ่านจะได้ได้ใช้จินตนาการ

555 ขำพี่ชายจัง

"ไม่รู้จักเธอไม่รู้จักฉัน"
เพลงนี้ทำไม ..ไปทางไหนก็เจอง่ะ

ของเค้าดีจิง...ดังเนาะ..

หวัดดีตอนค่ำ กะลังหม่ำๆ รอบดึก ..

ว๊า..มานั่งร้องไห้
อยู่บล็อกพี่ต่ออีกแล้ว

ตั้งแต่เมื่อวาน
แล้วต่อมาวันนี้

เห็นด้วยกับพี่ทั้งหมดคะ
เวลาเป็นแค่ส่วนประกอบ
ลืมเร็ว หรือช้า
อยู่ที่เรา ความเจ็บปวด
ผ่านมาเสมอ อย่าว่าแต่เจอ
แค่ได้ข่าว หัวใจก็หวั่นไหว

แต่ถ้าวันหนึ่งมีใครอีกคน
มานั่งใส่ใจข้างๆ
ตอนนั้น แม้เขามายืนตรงหน้า
ก็คงไม่สะกิดต่อมอะไร

แวะมาทักทาย
พักนี้...มาแอบร้องไห้
ที่นี่บ่อยๆ เพราะเพลงมันเศร้า

เห็นด้วยทุกเรื่อง

เรื่องแรก เรื่องคนขายชอบยอกย้อน...เจอประจำ ล่าสุดกับร้านขายยาที่เพลินจิตเซ็นเตอร์ กวนอารมณ์อย่างแรง น่าจริงๆ

เรื่องที่สอง เวลาก็เป็นทำหน้าที่ของเวลาไป
แต่เวลาก็เป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญ
แต่สำคัญที่สุดคือใจเรา
และพอเวลาผ่านไป
ใจเราก็ด้านเคยชินกับสิ่งที่หายไป
สำคัญอยู่ที่การปรับตัว และปรับใจของเรามากว่า...โดนใจมากในขณะนี้ค่ะ

เชื่อเถอะว่าเราไม่เจ็บนานถึงวันตายหรอก

ต้องมีสักวันที่เราทำใจได้ค่ะพี่ชาย

นะจ๊ะ ..

เวลา...จะรักษาใจเราเอง...

แพร่มทุกวันเหมือนกันค่ะ...แงๆๆ