ไม่ลองตามน้องเค้าไปล่ะคับ อิอิอิ

เย้ นู๋กิ๊ฟเข้าบล๊อคพี่ได้แล้ว ดีใจจัง

ช่วงนี้นู๋กิ๊ฟไม่ได้เข้ามาอัพบล๊อคเลยค่ะ ห่างหายจากการเขียนบล๊อคไปนานมากกกกกกกกกกกกกกก
กลับเข้ามาอีกทีพี่ชรันจ์จะล๊อคบล๊อคซะงั้น งงเลยเรา

คิดถึงพี่ๆในบล๊อคทุกๆคนเลยนะคะ
ตอนนี้เหงาๆจัง ต้องกลับมาอยู่กับตัวเองคนเดียวมันไม่ชินเลย หวังว่าอีกไม่นานก็คงจะชิน

อิอิอิ แล้วทำไมพี่ไม่ตามน้องเค้าไปล่ะคะ เผื่อจะเจอว่าบ้านน้องเค้าอยู่ที่ไหนอ่ะ

แอะ แอะ!!
คิดอะไรอยู่เหรอ..
อืม อืม
ไม่เป็นไร เข้าใจค่ะ
ก้อแบบดูมานานแล้วอ่ะเน๊อ
แต่ที่จริงน่าจะ
นั่งรถเลยไปส่งน้องเค้าอ่ะน๊า

พี่ชรันจ์ขา TK Park นี่เข้าได้ทุกคนเปล่าคะ หรือเฉพาะสมาชิก แล้วต้องเสียเงินอะเปล่าคะ ว่าจะไปหลายทีแล้วอะ แต่กลัวเข้าไม่ได้นะคะ

สงสัยน้องคนนั้น
ของพี่คนนี้ต้องน่ารักมั๊กๆแน่เลย
ไม่งั้นพี่คนนี้ไม่จดจำลายละเอียดขนาดนั้นหลอก

หวังว่า " โลกนี้จะมีพรมลิขิต"
ให้พี่คนนี้ได้เจอกับน้องคนนั้นอีกนะค่า

ในที่สุด
ก็ตามหาพี่จนเจอ
ฮ่าฮ่าฮ่า

เวอร์ไปป่าวเนี๊ยะ
ยังไงก็แล้วแต่

ขอให้พี่สบายดี
ทั้งกายและใจนะคะ

จำในหนังมาว่า
"สู้ๆ ยิ้มเข้าไว้ โลกไม่ได้จะแตกสักหน่อย
แต่ตกหลุมนิดเดียวเอง"

เรื่องที่ทำให้เราไม่สบายใจ
คงเป็นหลุมระหว่างทางเดินคะ

เย่ย..! ...

เป็งผู้ชายทำไมแอบกรี๊ดดดล่ะคุณชรันจ์ อันวา..

วันนี้มาแบบสั้นๆ ง่ายๆ..

เลือกเพลงเพราะมากเจ้าค่ะ..พี่ชาย

^^

โธ่ ทำไมไม่เข้าไปทักล่ะคะ ถ้าถามเลยว่าใช่น้องที่เล่นเมื่อกี๊ใช่มั้ย ทำได้ดีมากนะครับ อะไรเงี้ย เพราะเรารู้สึกดีๆ กับเค้า ทำให้เค้ารู้เค้าต้องยินดีค่ะเพราะมีคนชื่นชมสิ่งที่เค้าทำ

การก้าวข้ามเป็นเพื่อนกับการกลัวเค้าคิดว่าเสียมารยาทบางทีมันก็ใกล้กันมากๆ น้า เสียดายแทน