Bloggang.com : ชรันจ์ : หายไปเดือนกว่า -

หายไป ร่วม 2 ปี
หายไปเดือนกว่า - - แวะมาทักทาย
วันแม่ - - พ่อมา
สิ่งที่ทำให้ยิ้มได้ทุกครั้งใน การเข้ามาใน bloggang
- - ขอร่วมน้อมส่ง เจ้าฟ้าเพชรรัตน์ฯ เสด็จสู่สวรรคาลัย - -
หายไปเป็นปี - - แวะมาทักทาย
แวะมาทักทาย - - พี่น้องผองเพื่อน
ขอบคุณสำหรับไมตรีดีๆ
สัปดาห์วุ่นวาย อีกครั้ง
เสาร์ - อาทิตย์ - จันทร์
กลับมาเยือน bloggang อีกครั้ง
ยามที่เธอเดินลับตาไป ใจก็หายตามไป สิ่งที่เยือนคล้ายเป็นเพื่อนเก่า... เข้ามาแทนโดยไม่ได้เชื้อเชิญ
ต่อจากนี้จะไม่เจอกันแล้ว ไม่มีแล้ววันที่ดีอย่างเมื่อวาน
เกลียดที่หัวใจที่ยังฝังจำ ที่ยังฝังใจ ที่ยังไม่ลืม ไม่เข้าใจทำไมยังเป็นแบบนี้
จะอยู่เพื่อเรียนรู้ความเจ็บปวด จะฝืนเดินต่อไปแต่ไร้เรี่ยวแรง
แต่พอเธอห่างหายไป คิดจะลืมยังไม่ได้เลย ทำไมต้องเป็นเธอไม่เข้าใจ
ใครก็รู้สายน้ำทุกสายไม่เคยไหลทวนไม่คืนกลับมา
ฉันเจ็บครั้งนี้ ฉันมีเธอเป็นดั่งครู สอนฉันให้เข้าใจ รักร้าวเป็นเช่นไร ขอบใจ จริงๆ
ขอบใจนะที่ครั้งนึงเธอเคยยอมฝืนใจตัวเอง ขอบใจนะฉันรู้ว่าเธอทำดีที่สุดแล้ว
ตื่นขึ้นมาก็เจอความจริง ไม่มีอะไร นอกจากหัวใจที่เหงา
ทุกข์ที่เกิดซ้ำ เพราะใจนำพร่ำเพ้อ หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข
เป็นเหมือนดอกไม้ สดใสในใจเธอ ให้เธอเป็นสุขก็พอแล้ว
ฝากกับฟ้า เป็นเพื่อนยามเธอเศร้า ฝากกับดาว ช่วยดูแลเธอ
อยากจะมองฟ้าที่ว่างเปล่า เหงาเหงา...คนเดียว...ลำพัง
ฉันจะทำ - ทำ ทุกอย่างเพื่อเธอ . . เ พื่ อ เ ธ อ ค น เ ดี ย ว . .
อยากมีเวลาที่ดี อย่างที่ฉันเคยได้มี.. ที่มันคงไม่คืนมา
ทำไม แค่คน คนเดียว .. ถึงให้เจ็บช้ำได้นานเหลือเกิน
เดินเรื่อยเปื่อย..ไม่มีจุดหมาย ..ไม่มีใคร..เข้ามาข้องเกี่ยว..
แค่เธอรักฉัน แค่เธอรักฉัน แค่นั้นที่ใจต้องการ
หลับตาซิที่รักขอจงนอนหลับฝัน เพื่อพรุ่งนี้ได้พบวันใหม่กับฉัน
ฉันจะไม่ลืมความทรงจำมากมาย ช่วงเวลาที่เราได้เคยพบกัน
แต่เราก็หากันจนเจอ มันนานแค่ไหนที่คอยเธอมา
ภาพจากถนนสายแสงตะวัน บอกเล่าให้ฉันเห็นโลกที่เป็นไป
มิ่งขวัญเอ๋ย หัวใจเรามั่น เหมือนทานตะวัน ..เฉิดแสงแรงฝัน กลางรวีตะวัน สีทองส่องใส
อยากจะอยู่เพียงสองเรา ทุก ๆ เช้าวันอาทิตย์
กักขังฉันเถิดกักขังไป ขังตัวอย่าขังหัวใจดีกว่า
เธอจะมีใจหรือเปล่า ..มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ ..แต่ไม่อยากถาม กลัวรับมันไม่ไหว
พระคุณที่สามงดงามแจ่มใส แต่ว่าใครหนอใครเปรียบเปรยครูไว้ว่าเป็นเรือจ้าง
แสงเรืองเรืองที่ส่องประเทืองอยู่ทั่วเมืองไทย คือแม่พิมพ์อันน้อยใหญ่ โอ้ครูไทยในแดนแหลมทอง
แต่ความห่างไกลไม่เคยห้ามใจ ที่ยังคิดถึงส่งไปให้ถึงใจเธอ
มีแต่คิดถึง มีแต่คิดถึง.. อยู่ทุกครั้งที่มองดาว
ไกลสุดไกล สุดปลายรุ้ง...ดวงตาน้อยน้อยมุ่งมองไปแสนไกล
รู้ไหมว่าฉันคิดถึง... รู้ไหมว่าฉันห่วงใย
เกิดมาเพื่อเธอ ก็ต้องเป็นของเธอ... จะไม่เผลอหลงลืม เอาใจไปเผื่อใคร
จากวันนั้นที่เจอเกิดรักเกินใจข่ม เธอจุดประกายยิ่งใหญ่
ต่างคนต่างพูดไม่ออกได้แต่มองตาเท่านั้น.. รักที่ให้กัน เหมือนโดนกั้นขวางทางไป
อย่าเลยอย่ารู้ว่าฉันขาดเธอจะเป็นอย่างไร แค่รู้ไว้ ว่าโลกทั้งใบจะให้เธอคนเดียว
ทุ่งอ้อ คงล้อลมไสว พริ้วใบโอนอ่อนไหวหวาน
อยากขอบคุณเหลือเกิน กับความดีของเธอ กับชีวิตนี้ที่เธอให้ไว้
สองมือที่ดูนิ่มนวลอ่อนโยน ...สองมือที่ดูช่างบอบบางอย่างนั้น
ร่วมไว้อาลัย “สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอฯ” เสด็จสู่สวรรคาลัย
เราไม่เคยจะรักกัน มีแต่วันที่อ่อนไหว ผ่านเลยไปและไม่เคยจะกลับมา
จะไม่ขอสัญญาถ้อยคำใดๆ ...จากวันนี้แค่เธอเชื่อใจเท่านั้น
จะยังมีฉัน ที่คอยดูแลไม่ห่าง...เจ้าหญิงของฉัน ฉันยินดีทำทุกอย่าง
ก็ชีวิตฉันยังว่างเปล่า ไม่มีคนเข้าใจ...ฉันต้องการแค่ใครสักคน
ดึกลับดับแสง... แอบแฝงในฟ้าราตรี
อดทนไว้ก่อนใจ... จะไม่ยอมหมดหวัง
ก่อนที่ฟ้าจะเปิดให้เห็นและ.....วันนั้นฉันจะยืนอีกครั้ง
เหมือนเป็นคนดื้อดึงใช่ไหม ...แค่จริงใจกับความต้องการ
Truth in my heart...Has no word for your ears
เปิดหัวใจให้เจอะชีวิตจริง ทิ้งความหลัง... ออกมาจากความมืดมิดของอดีต
จนวันที่เขาลืมเรา จู่ๆความเหงาก็เกิดมี......กลับเกิดลึกซึ้งในบทกวี ได้อ่านอีกทีน้ำตาจะไหล
แต่ละคนมีที่มา แต่ละคนมีที่ไป ... แต่ความจริงเป็นเช่นไร มีผู้ใด รู้ดี
คนที่ดีอย่างเขา กับคนที่เลวอย่างฉัน ....ไม่มีทางจะเหมือนกัน และฉันก็เข้าใจ
จะลืมเวลาที่เคยมี จะลืมนาทีที่ผ่านมา....ลืมว่าเธอเคยอยู่กับฉัน
เคย..ฉันเองเคยเป็นเหมือนเธอ ฉันจำความเจ็บที่เจอ...ให้วันเวลามาช่วยเยียวยาหัวใจ
ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ แต่มันก็แสนไกล ... ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ยิ่งไม่มีสิทธิ์จะบอกไป
จะเป็นคนเดียวที่ไม่บอกรักเธอ ไม่หวังให้เธอต้องมาบอกรักกัน
ประชาธิปไตย ธิปไตยเอ๋ย ...หน้าตาเจ้าเป็นยังไง ยังไงหนอ
กี่ล้านหยาดเหงื่อ ที่พ่อหลั่งเพื่อคนไทย.....กี่แสนนาทีล่วงไป ที่พ่อเหนื่อยยากตรากตรำ
นานมาแล้ว พ่อได้ปลูกต้นไม้ไว้ให้เรา... เพื่อวันหนึ่งจะบัง ลมหนาว
อ้าองค์สุริย์ศรีมีธรรมส่อง... ปกครองอย่างทรงพระเมตตา
เหล่าประชา คารวะ สดุดี....แผ่นดินนี้ มีสุข ด้วยองค์ พระทรงชัย
ทรงพระเจริญอยู่ยิ่งยืนนาน ทรงพระเกษมสำราญ ตลอดกาล...ตลอดไป
เป็นรูปที่มีทุกบ้าน...จะรวย หรือจน หรือว่าจะใกล้ไกล
เราทุกคนก็เหมือนก้อนดินแค่ก้อนหนึ่ง...เปราะบาง ไร้ค่า ไร้ความหมาย
ให้มันเป็นเพลง บนทางเดินเคียง.... ที่จะมีเพียงเสียงเธอกับฉัน
ตราบใดเวลายังหมุนผ่าน ความทุกข์จะผ่าน ...เพราะไม่มีคืนใดเป็นนิรันดร์
ชีวิตฉันเหมือนดั่งเช่นนกไร้รัง....บินหาทางจนกระทั่งพบทางไป
รู้รู้มั้ยใครล่ะทำให้ฉัน เดียวดาย ...ต้องกลายเป็นมนุษย์หมาป่า
จำต้องตี หน้ากบ เมื่อจบเกม....เจ้าชาย เซมๆกบ ก็เลยจบกัน
ฝนเอยฝนตก คางคกได้ใจ ร้องเพลงเรื่อยไป เพราะมันชอบใจสายฝน
หวั่นใจชำรุด มนุษย์ค้างคาว... หวั่นคนตื่นเช้าจะทำเธอให้เปลี่ยน
นางนวลเจ้าเอยทะเลกว้างใหญ่ เห็นเพียงแต่ขอบฟ้าไกล
น้ำตาเอี้ยงไหล ดุจสายฝนพรำ.... ทุยใจช่างดำทำเอี้ยงได้ลง
เต่าตัวลายเดินย้ายโคลงเคลง....กระต่ายฮัมเพลงเดินสวนทางมา
เธอคืบคลานเข้ามาไม่ให้รู้ตัวก่อน ...เธอไต่มาช้า ๆ ไต่เข้ามาในหัวใจ
อุ๊ย อุ๊ย เห็น หมดเลย...แต่ไม่เคย เห็นงู สักตัว
ออกลายมาเลยออกลายให้เห็น... เผยที่เป็นว่าจะร้ายสักเท่าไหร่
วันวาน...กอดความเหงาภายใต้แสงจันทร์
ท้องทุ่งเขียวขจี แว่วเสียงชะนีก้องแนวไพร
ป้ากะปู่ กู้อีจู้ ป้าไม่อยู่ ปู่ไปเที่ยว
แรกไม่รักเพราะไม่รักเลยก็ทำเฉยเมย
ถามเจ๊ดูก่อน.. อย่าโกรธอย่าเคืองว่าจีบมากไป
หนใดที่ใจเหงา ทุกคราวที่เราท้อ ....ขอเพียงแต่มีแค่ ใครคนหนึ่ง
อีกนานไหมฉันก็ไม่รู้ กี่หมื่นพันล้านความทรงจำที่มี ...ไม่เคยไม่คิดถึงเธอ
เหมือนว่าจะเลือนหาย คล้ายว่าจะเลือนลาง ....บางอย่างก็ยังไม่เปลี่ยนไป
อยากบอกเธอว่าคิดถึงเธอ ไม่รู้เพราะอะไร ...ทั้งๆที่เจอะกันไม่นาน
เหนื่อยไหมสิ่งที่เธอทำอยู่.... สิ่งที่ฉันได้คอยเฝ้าดูยิ่งรู้ยิ่งห่วงใย
เกลียดความหวั่นไหว ที่ก่อตัวในใจฉัน...ยิ่งห้ามเท่าไหร่ใจยิ่งดึงดัน ให้คิดถึงเธอ
ต่อไปนี้คงจะพอ ไม่อยากรักใคร... หนีไปให้ไกลจากตัวปัญหา
ขอนั่งมองดาวด้วยกัน ....ให้ความฝันไม่เดียวดาย
ชีวิตขีดเส้นทาง ไว้ให้เราเจอกัน ...ขีดทางที่ผกผัน ให้มีวันห่างไกล
เพราะว่าห่างเหลือเกิน เพราะฉันอยู่แสนไกล .... บอกตรงๆหัวใจฉันยังหวั่น
แต่อยากให้รู้ไว้อย่าง ว่าคนที่ไม่ดี.... ไม่ใช่ไม่มีหัวใจ
บอกกับฉันว่ารักและห่วงใย ... แกล้งทำเป็นหวังดีและจริงใจ...
ที่เสียน้ำตาวันนี้ ไม่ใช่เพราะเธอทิ้งฉันไป ...แต่เสียใจที่ลืมเธอไม่ลง
แต่ความเป็นจริงที่เธอให้มา ก็คือภาพเธอเดินจากไปทิ้งกันไป...มีแผลในใจให้จำ
ทุกทุกคราวที่มองฟ้า... คิดถึงเธอทุกที
ภาระกิจประจำครึ่งปี
หาดทราย สายลม สองเรา
ไปโรงพยาบาลครั้งแรกในรอบ 8-9 ปี
ป่วย
แค่คนอีกคนเป็นอีกคน ...คนที่มองอยู่ทางนี้หวังดีต่อเธอเรื่อยมา
อย่าเก็บมันไว้... อย่าปิดมันไว้เมื่อไปเจอใครที่แคร์
ถึงเวลาอำลาหมู่ดาว ...จากหมู่ดาวไปเข้านอน
ดึกดื่นคืนนี้ ลมหนาวพัดโชยมา....ฉันมองไปที่ขอบฟ้า เนิ่นนาน
อยู่กับสายลม อยู่กับแสงดาว... อยู่กับความเหงาใจ
น้ำเอ๋ย น้ำใจ ของใครให้มา เหมือนการพึ่งพา ...ภาษา ความเข้าใจ
จากวันนี้สักหมื่นปี ต้นไม้ที่พ่อปลูก... ต้องสวยต้องงดงามและยิ่งใหญ่
ตะวันลับฟ้า เมื่อตอนเย็นๆ... จะเป็นเวลาที่ใจหาย
เป็นคนขี้เหงา...เข้าใจบ้างซี... มีใครบ้างเป็นห่วงเป็นใย
อดทนเวลาที่ฝนพรำ ...อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
รู้ไว้พระจันทร์ดวงนี้รอพบเจอ และคิดถึงเธอเหลือเกิน
อยากเห็นสายรุ้ง รุ่งอยู่บนฟ้า
ทุกครั้งที่อยู่ตรงนี้ ... ฉันจะคอยมองดาวทุกดวงที่พร่างพราย
นั่งคนเดียว แล้วมองกระจก ...ที่สะท้อนแสงจันทร์วันเพ็ญ
อยากให้เวลาเดินช้า-ช้า...ขอเวลาซักหน่อย
เวลาไม่ช่วยอะไร... หากใจมันยังฝังจำ
เวลาจะรักษาใจเราเอง (จริงเหรอ)
วันอาทิตย์ - แม่น้ำแม่กลอง
วันเสาร์ - แม่น้ำบางประกง
วันศุกร์ - แม่น้ำน่าน
วันพฤหัส - แม่น้ำยม
วันพุธ - - แม่น้ำวัง
วันอังคาร - - แม่น้ำปิง
วันจันทร์ - - แม่น้ำเจ้าพระยา
วันอาทิตย์ - - ภูผาเทิบ
วันเสาร์ - - ดอยอินทนนท์
วันศุกร์ - - เขาวัง (จ.เพชรบุรี)
วันพฤหัส - - ภูเรือ (จ.เลย)
วันพุธ - - สวนพนาวัฒน์ (อ.ฮอด จ.เชียงใหม่)
วันอังคาร - - ดอยม่อนล้าน
วันจันทร์ - - ดอยปุย (เชียงใหม่)
วันอาทิตย์ - - หาดนราทัศน์ (นราธิวาส)
วันเสาร์ - - หาดสมิหลา (สงขลา)
วันศุกร์ - - หาดราไวย์
วันพฤหัส - - หาดที่เกาะยาวน้อย
วันพุธ- - หาดหัวหิน
วันอังคาร- - หาดบางแสน
วันจันทร์ - - หาดชะอำ
วันอาทิตย์สีแดง - - แพงพวย
วันเสาร์สีม่วง - อัญชัญ
วันศุกร์สีฟ้า - blue flower
วันพฤหัสสีแสด - - พวงแสด
วันพุธสีเขียว - - พวงหยก
วันอังคารสีชมพู - - ชมพูพันธุ์ทิพย์ (ตาเบบูญ่า)
วันจันทร์สีเหลือง - - ทานตะวัน
ออกกำลังด้วยการร้องรำทำเพลง
แมว(เจ้านาย)ไม่อยู่ หนู(ชาย) ร่าเริง
สาวหน้าใส ในแท๊กซี่ สีชมพู
อยู่คนเดียว (จนชิน)
วันนี้วันพระ
แปดโมงสองนาที วันอังคาร
วันแรกของวันที่เหลืออยู่
มันก็ยัง ยังดีเสียกว่า อยู่อย่างทารุณ เพราะเธอ
เป็นแค่คน ที่เธอชิงชัง อยู่อย่างลำพังไร้ค่า...
เพียงลำพังเรานี้พอใจ ไม่เคยคิดร้ายใครก่อน ...
คืนที่ไร้แสงไฟวันที่ใจมัวหม่น ขอเพียงใครซักคน ห่วงใยกัน
ทำใจวันที่ 2
ทำใจวันที่ 1
ไม่อาจลืม
เจ็บลึกมันจมลงใจ สลบไลสไปเลยคงดี ...
เหนื่อยล้าเหลือเกิน เหมือนเดินมาเดียวดาย
ฟั่นเฟือน
คิดถึง ???
ไม่เห็นพี่ซะนานเลย
กล่อม
รับแล้วเร่ร่อน
คอนเสิร์ต "ภูมิใจไทย"+พิธีปิดกีฬามหาวิทยาลัยโลก
ลูกคุณหลวง
..ป่วย...
ขอเป็น"น้องพะแพงแฟนคลับ" ด้วยคน
เบื่อความรัก เกลียดความผูกพัน
2 วันกับกีฬาฯมหาลัยโลก
คน"บื้อ" ที่ตามใจเธอตลอด
ช่วงเวลา "ทำใจ"
แพ้ตลอด
คนไม่สำคัญ
จันทร์ เรื่อยเปื่อย
Trip บางแสน วันสุดท้าย
Trip กะทันหัน บางแสน ชลบุรี
คิดถึงคนใจ.....
ยา "ลืมใครสักคน"
เจ็บไปเจ็บมา
เธอ"ไม่เป็นอะไร"แล้ว... แต่เรา "เป็นอะไร"
ช่วงเวลาพิสูจน์ ความ จริง"ใจ",ใส่"ใจ",เข้า"ใจ" .... ก่อนการ ตัดสิน"ใจ" !!!
บทสรุปวันนี้ คือไม่ซื้อ ไม่ดู ไม่เอา
กลับเข้าสู่ ... ความวุ่นวายอันปกติ
เช้าวันสุดท้าย ที่วัดอัมพวัน
ปฎิบัติธรรม.. ที่วัดอัมพวัน สิงห์บุรี
ไปอย่างลอยๆ..สู่วัดอัมพวัน
สับสน...วุ่นวาย ... ใจ
วันที่เธอบอกฉัน
เร่ร่อนยามราตรี@สยาม
ไอ้เรามัน"ตัวสำรอง" คนหนึ่ง
อิ่มบุญ...อิ่มใจ
เร่ร่อน ร่อนเร่ไปธรรมศาสตร์รังสิต
แค่ได้คิดถึง...ก็เป็นสุขใจ
ทำไมต้องเธอ
ปลายเดือน แสนวุ่นวาย
เป็นอะไรไปเนี่ย.....เรา
คำว่า"คิดถึง" ที่มีค่าลดลง
มารผจญ
มีเรื่องให้กรี๊ดและเศร้าๆ
รักน้องเค้าจิง ต้องไปร่วมงานศพนะคะ
ฟ้าจรดทราย
เราจะรู้ค่าบางคนหรือบางสิ่ง เมื่อได้สูญเสียคนนั้นหรือสิ่งนั้นไปแล้ว
ชมสวนพลูหลังฟังเพลงน้ำเน่า
คิดถึงคนแปลกหน้า
สุขได้ไม่นาน เดี๋ยวมันก็ทุกข์ใจ
โทรมจังพี่
เธอผู้ห่างหาย
อยู่อย่าง เหงา-เหงา
อย่าให้เขารู้ว่าเรา- -ไม่เปลี่ยนจากเดิม
เร่ร่อนในเมืองทอง ฯ
"ปากดี" ...นะเรา
กลับมาอีกครั้ง
สับสน - - วุ่นวาย (ใจ) หน่อยๆ
รอเมล์ - - น้องสาว - -
"ไม่รู้โว้ย ชีวิตใครชีวิตมัน"
คนอย่างเธอ"ทำดีกับใครไม่ขึ้น"
วันเกิด"น้องสนิท"
ชีวิตหน่ายๆ
ห่างหายมาเนิ่นนาน
Trip "เที่ยว..ละไม ในขอนแก่น"
สู่แดนอิสาน
ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย...
ตัวเล็กน่ารัก
"เพื่อนสนิท"