แวะมาทักทายตอนเช้าๆในวันทำงานค่ะมีความสุขกับการทำงานนะค่ะ

แวะมาเยีย่มพี่ที่แสนดีนะค่ะ
เลิกเส้าได้แย้ว....ชีวิตต้องก้าวไปข้างหน้าจิ
เอาใจช่วยให้หายอกเดาะไวๆๆนะค่ะ

วิวสวย...จังค่ะ
เดวนี้บล๊อกพี่ พัฒนากว่านู๋อีก
จอยต้องรีบหารูปมาใส่บ้างละ
หายเส้าไว...นะค่ะ

หวัดดีเจ้าค่ะ...คุณชรันจ์

ดีจังได้ออกกำลังกายเจ้าค่ะ...
ร่างกายจะได้แข็งแรง...จิตใจจะได้เข้มแข็งไปด้วยนะเจ้าค่ะ...อย่างไรเสียก็กำลังเป็นกำลังใจให้เหมือนเดิม

กิจกรรมเยอะมากเลยค่ะคุณชายขา

สรุปว่าเมื่อวาน นึกถึงเธอบ่อยนา
ไหนๆ ใครว่าไม่เหงา

ที่บ้านก้อสะสมโปสการ์ดนะคะ
แต่ไม่ค่อยส่งให้ใคร เพราะเสียดาย

แหม ไม่ใช่ว่าไปแล้วซื้อทุกที่นะคะ
ซื้อเฉพาะที่ถูกใจ และที่พิเศษ
พอจะส่งมันก้อส่งไม่ลง
มีไม่เยอะค่ะ
แต่แต่ละใบก้อซื้อในที่ๆมีความหลัง เช่น กะลังเลือกๆอยู่ที่ถนนคนเดิน
โดนไอ้เด็กบ้าเหยียบเท้า

ไอ้เราก้อนั่งยองๆเลือกอยู่แท้ๆ ยังสอดแทรกพระบาทามาเกยกันได้อีก
วันนั้นก้อเกือบถีบเด็กแน่ะค่ะ

แหะๆ ชอบโปสการ์ดรูปแมวกับดอกไม้ดอกเล็กๆ
คุณชายชอบแบบไหนเป็นพิเศษเหรอคะ

เอ หรือต้องถามใหม่ว่า ชอบจากคนส่งคนไหน(หรือคนรับคนไหน) เป็นพิเศษเหรอ


กิ๊วๆ

แวะมาทักทายหนุ่มโสดครับ (ไม่แน่ใจว่าโสดอ่ะเปล่า)

คนในเมืองก็มีกิจกรรมดีๆ หรือสามารถออกกำลังกายได้เหมือนกันเนอะ...
ผมเองเป็นเด็ก กทม รอบนอก... ขี้เกียจจะตายอยู่ล่ะ

ปล. ขอบคุณที่แวะไปเจิมบล็อกผมนะครับ ขออนุญาตแอดเป็น friend list แล้วกัน

ฮาเจงๆ ... เพลงฮอทเปปเปอร์นี่ หาฟังยากนา 55
เห็นด้วยอย่างมั่ก เรื่องเดินบนสะพานตากสิน จำวันคืนอุบาทว์ๆ ได้ เวลารถติดบนสะพาน...หลายครั้งแทบอยากจะโดดลงแม่น้ำเจ้าพระยาให้รู้แล้วรู้แร่ ด ไปเร้ย

ปล. อย่าลืมหาแผ่น Here comes ABC ให้ได้นะคะ รู้สึกในอเมซอนก็มีคะ รับรอง มีหลายเพลงที่จะติดปาก

สวัสดีตอนบ่ายวันจันทร์ (ที่แสนน่าเบื่อ..สำหรับเรา)

ชีวิตแสนสุข.. อิอิ

อ่านแล้ว อยากออกกำลังกายบ้างจัง

เราเดินข้ามฟาก น่าจะไวกว่ารอเรือข้ามฟากออกนะ
คราวหน้า เดินดีกว่า วิวข้างบนสวยด้วย

^
^
เวลาละเลียดดูอะไรข้างทาง...
อืม..มันช่างมีฟามสุขเล้กๆน้อยๆ เหมือนกันนะ

เวลาได้ทำไรที่มันต่างไปจากแต่ละวัน
มันก้ดีเหมือนกันเนาะ ..

สวัสดียามบ่ายค่ะ

บลอกนี้ดูเหงาๆ นะคะ
อยู่คนเดียวระวังความคิดนะ อย่าเหงา อย่าเศร้ามาก
ชีวิตยังมีอีกยาวไกลค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

แวะมาอ่านกี่ที กี่ที ก็รู้สึกได้ถึงความเหงาอยู่ทุกวัน ไม่รู้ว่าเข้าใจไปเองป่าวนะคะ ยังไงก็สู้ๆ คะ

ขอบคุณที่แวะมาอวยพรวันเกิดนะคะ

มาเยี่ยมเยียนอีกครั้งค่ะ
เราเพิ่งกลับจากสมุยมา ได้อยู่กับเพื่อน กับทะเล มีความสุขจัง
ลืมทุกอย่างได้เกือบหมด
ขอให้อาการหายเศร้าหมดไปเร็วๆนะคะ

อ่านตอนที่พี่บอกแล้วนะ

นู๋ขอให้พี่เข้มแข็ง แล้วหายเศร้าเร็วๆ นะคะ

แล้วพี่อย่าทำไรน่ากลัวแบบนั้นอีก

รักตัวเองให้มากๆ นะ

แล้วมีเรื่องจะเล่าให้ฟังด้วยแหล่ะ

แต่เด๋วโปสการ์ดไปดีกว่า

เป็นห่วงพี่เน้อ !

แวะมาทักทายค่ะ...
เข้มแข็งนะคะ ไม่นานความเศร้าก็จะหายไปจากชีวิตค่ะ...

อย่าคิดมากนะคะ ชีวิตต้องเดินต่อไปเนอะ

ทำไมยังอดรู้สึกถึงความเศร้าจากblogนี้ไม่ได้สักที...หรือเดียร์คิดไปเองหว่า?

สะพานตากสิน...อืม ไม่ได้ไปนานแล้วค่ะ ไปครั้งล่าสุดก็เมื่อครั้งที่จะไปหาเพื่อนที่ศิริราชนั่นล่ะค่ะ นั่งรถไฟฟ้าไปลงสะพานตากสินแล้วนั่งเรือไปสบายกว่าไปทางรถเยอะ

รูปสวยดีค่ะพี่ เดียร์อยากไปวิ่งบ้างจังเลย ตอนนี้ที่ออกกำลังกายที่เดียวคือฟิตเนส(ที่อยู่ในตึกเดียวกับตึกเรียนเลย) แล้วก็สระว่ายน้ำ(ที่อยู่บนตึกเรียนอีกเหมือนกัน) ไม่มีเวลาไปไหนเลย เฮ้อ...เหนื่อยจัง

ขยันจังเลยอะพี่ ตื่นไปวิ่งตั้งแต่ 7 โมง วันหยุดหนูไม่มีตื่นก่อน 9 โมงแน่ๆอะ

รูปคุ้นตามากเลยคะ ตึกขวามือนั่น รร แชงกรีล่าใช่ไหมคะ

โอ้โห..กิจกรรมวันหยุด

ออกกำลังกายตั้งแต่เช้าเลยแฮ่ะ..

วิลยังอยู่ใต้ผ้าห่มอยู่เลย ตอนที่ จขบ.ออกไปวิ่งอะ

ทำยังไงถึงจะได้เขียนโปสการ์ดกะเค้ามั่งอะ..

อยากเขียน แต่ไม่มีใครให้ส่งถึง

...

ตอนที่พิมพ์อยู่นี้ ฝนตกหนัก หวังว่า จขบ.คงถึงห้องเรียบร้อยแล้วนะคะ..

^^

แหะ..ยังมะได้ตอบ letter เลยค่ะ

ดีจังจะได้ไปเที่ยวทะเลด้วย..แอบตาร้อน..นิดนุง
เพราะปีนี้ยังมะได้ไปทะเลเยย..

ขอให้หายเศร้าไว ๆ เช่นกันค่ะ

ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ

ขอเป็นกำลังใจให้ลืมความเศร้าให้ได้ด้วยค่ะ

สู้ ๆ ศุ้ตาย

ชิว ๆ ดีจังเลยครับ

ดีจังไปออกกำลังกาย

นุ่นมีแพลนไปออกกำลังกายเหมือนกัน

แต่ยังไม่ได้เริ่มเลยค่ะ

แต่...อืม สถานที่แห่งความหลัง

ณ ครั้งหนึ่ง เก็บไว้นะค่ะในความทรงจำ

อ่อ..แค่ความทรงจำนะค่ะ ไม่ใช่ชีวิตจิง

แล้วจะผ่านไปได้อีกหนึ่งวัน

รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

แป้งนะค่ะหูนน่ารักมากนะค่ะจบแล้วนะค่ะ จากน้องแป้งและน้องเสน