คุยกันหลังอ่าน

แฮ่ะๆ ว่าจะโพสอีกสักตอนก่อนไป กทม. (15-20 ต.ค.) กลายเป็นว่ากลับมาเป็นอาติ๊ดแล้วเพิ่งได้ฤกษ์โผล่มาทักทาย ขอโต๊ดดนะค้า T^T

แต่...ต่อไปมาเร็วได้แล้วเพราะเขียนเสร็จแล้วอ่ะค่ะ จะมาเสิร์ฟทุกวันอังคารและศุกร์นะคะ ^^

ตอนนี้เปิดเทอมแล้ว แต่ก็โล่งได้ไม่น้อย เพราะเคลียร์อะไรหลายอย่างได้ลงตัว

เรื่องงานในฝ่ายบริหารฯ ที่เคยบ่นๆ ก็ปรากฏว่า ยังต้องต่อวีซ่าการทำงานต่อไป ^^” แต่ได้ทำความเข้าใจกับคนที่เกี่ยวข้องในระดับหนึ่ง เขารับเงื่อนไขได้ ก็คิดว่าอยู่ช่วยงานไปก่อนอ่ะค่ะ

เท่าที่สัมผัสบรรยากาศ ณ บัดนาว ก็คิดว่าน่าจะดีขึ้นอ่ะน้า

หนูเก๋...ต่อไปคงไม่หายไปนานแล้วจร้า ^^ อ่า...ดูๆ ไปตัวละครมีอดีตรันทดไม่น้อยหน้ากันเลยฟุ้ย แง้วๆ

so long ... ต่อไปเอามาเสิร์ฟได้อาทิตย์ละสองตอน มีนัดกันอังคารกับศุกร์ค่ะ

พี่หมูน้อย ...เรื่องนี้กุ๊กกู๋มาแบบเจือจางๆ น้อยกว่าเรื่องลิขิตลับฯ เย้อเลย

แทม...ขอบคุณสำหรับกำลังใจจร้า อ่า...เรื่องนี้โฟกัสที่เวียนนาอย่างเดียวรุย ไม่มีคนจากเมืองไทยมาเกี่ยวข้องแล้ว แต่อดีตของริมาจะมีความสำคัญกับเนื้อเรื่องอ่ะค่ะ ลองดูน้าว่าจะยังไงต่อ ^^

ตอนนี้น่าจะเดาเรื่องรองเท้าได้หมดแล้วเนอะ อิอิ

ปล ไปงานหนังสือรึเปล่าเอ่ย พี่มีแวบไปที่แจ่มใส วันอาทิตย์ตอนประมาณบ่ายสาม ก็ได้คุยได้เมาท์กับนักอ่านนักเขียนจนหนำใจเลย ^^

Mimny... อิอิ คนเขียนยังติดใจแนวลี้ลับหน่อยๆ อยู่อ่ะค่ะ ^^

Goldensun… นางซินฯ ย้ายหนีมาซบปีกนางฟ้า (รึเปล่า) ถึงเวียนนาแล้ว ลองดูว่าจะเจออะไรต่อค่ะ

Mooda … ไม่หลอนจร้าเรื่องนี้ อ่านคนเดียวได้ เจ้าของความทรงจำในรองเท้าแก้วออกแนวน่าสงสาร ไม่น่ากลัวแบบคุณนามิโกะ จ้ะ

PiN.VE… มีกุ๊กกู๋นิดๆ คร่าพอเป็นกระสาย จะว่าไปเรื่องนี้...จิตใจมนุษย์...น่ากลัวกว่าวิญญาณอีก ^^”

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับของที่ส่งมานะคะ ไม่รู้ได้รับโปสการ์ดขอบคุณมั้ย แอบพยายามวาดรูป โน้ตดนตรีลงไป สร้างบรรยากาศ ฮา แต่ฝีมือตัวเองง่อยมาก -_-“

ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามค่ะ ^^

ได้รับเรียบร้อยแล้วค่ะ ดีจังมีตอนใหม่เพิ่มขึ้น ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ ช่วงนี้ฝนตกบ่อยซะด้วย ^___^

ดีใจจังค่ะที่พี่นีมาต่อแล้ว อิอิ แล้วก็ดีใจที่จะได้อ่านอาทิตย์ละสองตอน ^^

แทมไปงานสัปดาห์วันสุดท้ายน่ะค่ะ คนละวีคกับพี่แน่ๆ ได้มาไม่กี่เล่ม เพราะทยอยซื้อเรื่อยๆ อะ แต่ต้องไปเดินให้หายอยาก ฮ่าๆๆๆ

อายะจะใช่ผู้หญิงที่นางเอกฝันเห็นหรือเปล่า งั้นอายะตายแล้วเหรอคะ ไม่อยากให้ตายเลยชีวิตน่าสงสาร ไม่ได้คู่กับไคก็อยากให้ได้คู่กับใครสักคนที่จะรักอายะอย่างจริงใจสักคน

กลับมาแล้ว.. อย่างนี้ต้องร้อง yahoo~

ดีจัง มาต่อแล้ว
เจ้าชายเก็บรองเท้านางซินไว้ซะด้วย คนไทยที่เวียนนาไม่น่าเยอะจนสืบไม่ได้นะคะ เรื่องรองเท้า จะของอายะรึเปล่า เป็นสื่อให้ไคคิดถึงริมา รวมไปถึงอายะซะด้วย

เย้...อาทิตย์ละสองตอน เรานัดกันแล้วนะคะพี่ห้ามเบี้ยวเด็ดขาด

คุณไคกับเทปเปเวลายืนอยุ๋ด้วยกันคงจะตัดกันฉับเลยจิ คนหนึ่งออกจะเรียบร้อยอีกคนก็ขี้เล่นซะเหลือเกิน

ไม่รุ้พลาดไงแต่ต่อจากนี้ไม่มีพลาดแน่