กลับมาถึงบ้านตอนห้าโมงครึ่งโดยสวัสดิภาพแล้วค่ะ ^^
แต่ระหว่างทางเจอรถพ่วงเสียหลักไปเสยต้นไม้ หน้ารถยุบยับเยิน เห็นแล้วใจคอไม่ดีเลยค่ะ

งานนิเทศนักศึกษา มีเรื่องที่หนักใจอยู่พอสมควร แต่ก็สามารถบริหารเวลาได้ดีมาก เลยมีเวลาได้แวะไปที่เกาะใกล้ๆ ดำน้ำดูปลาสีสวยกลางแดดเปรี้ยง ผลก็คือ...ทำท่าไม่สบาย แต่พรุ่งนี้มีสอนเยอะมากกกก แถมมีประชุมด่วนตอนเที่ยงอีก กำลังภาวนาให้รอดชีวิตจากพรุ่งนี้ให้ได้ ไหนๆ บัดนาวก็ต่อเน็ตที่บ้านได้แล้วก็เลยขอโพสตอนนี้นะคะ เพราะพรุ่งนี้กว่าจะว่างโพสต์อาจจะสี่โมงหรือห้าโมงเย็นเลยก็เป็นได้ ขออภัยที่อาติ๊ดนี้โพสต์นิยายไม่อยู่กะร่องกะรอยเลย ^^"


ในที่สุดก็เดินทางมาถึงจุดนี้แล้ว ตอนหน้ามาดูหลักฐานที่น็อคคนเขียนเช่นกันคร่า แฮ่ เขียนยากกกกมากกกก

พี่หมูน้อย ... แง้วๆ อย่า เลยน้า แค่ต้องการให้คนอ่านได้ลุ้นเล็กๆ บ้างอ่ะค่า ก็เลยไม่เฉลยหมด ฝึกตัวเองด้วยว่าสามารถเขียนแบบให้น่าสงสัยทั้งสองคนได้น่าเชื่อถือมั้ยด้วย ^^

งานวิจุย เฮ้อ เจอปัญหาคล้ายๆ กันเนอะ ถ้าอนุมัติก็จะลุยช่วงปิดเทอมนี้ล่ะค่า

ฮะเก๋า ... ตอนหน้ารู้แล้ววววววค่ะว่าน้าเคียวโกะอยู่ไหนกันแน่ จะใช่ห้องเก็บของที่ริมาเรียกว่าห้องแห่งความลับรึเปล่าน้อ

river ... เอ จะใช่เทปเปหรือไม่ใช่ ต้องติดตามและเอาใจช่วยคนที่เหลือด้วยนะคะ

น้องบุ๊ง ... เอ เมนต์น้องบุ๊งมีปัญหาอะไรหว่า ไหงมันขึ้นเป็นเมนต์รอแบนได้หว่า
ฮา ชอบคำนี้ นางเอกรองเท้าขาว ^^ แต่เรื่องพ่อที่เมืองไทย...อืมมม ขอยกยอดไว้คุยตอนหน้าดีกว่าค่ะ แต่พ่อริมาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องอายะและน้าเคียวโกะน้า (เพราะไม่งั้นยิ่งพันกันยุ่งเหยิงอีนุงตุงนังแน่ ^^")

แทม .... อย่าเครียดมากจร้า เพราะตอนหน้าน่าจะยิ่งลุ้นกว่านี้ รึเปล่า เอาใจช่วยด้วยน้า
จะว่าไปพี่ก็ใจเต้นตึกๆ ระทึกวุ้ย ว่าที่สร้างปม หย่อนนั่น วางนี่สุดท้ายพอเฉลยแล้วเวิร์คป่ะหว่า รออ่านคอมเมนต์ผู้อ่านด้วยใจระทึกไม่แพ้กัน ฮา

อ้อ เรื่องชื่อตัวละคร พี่ปิ๊งชื่อจริงของแทมไง ไว้มีพล็อตเหมาะๆ อาจค่อยเมลไปขออนุญาต อิอิ

ลี่ ... แฮ่ะๆ ตอนหน้าก็เฉลยแล้วน้า ลองดูว่าว่าจะยังไง ว้าวววว การบ้านที่ลี่ทำน่าสนุกแฮะ ถึงวันนี้แล้วคงทำงานเสร็จแล้วนะจ้ะ ว่างๆ ลองเอามาเล่าสู่กันฟังดิว่าลี่เขียนคดีอะไร ^^
อ่า พูดถึงเฟซบุ๊ค ไม่ได้เข้าไปอัพอะไรเลย เกมยิ่งไม่ต้องพูดถึง แถมไปสมัครทวิตเตอร์ไว้อีก ร้างอีกแหง

mimny ... พ่อมดประจำโรงแรมจะเป็นคนร้ายรึเปล่า ตอนหน้าได้รู้แล้วจ้ะ >_<

Rumbles ... ดีใจที่ได้ทักทายคุณ Rumbles ที่นี่อีกคร่า ชีวิตในรอบปีที่ผ่านมาก็สาหัสสากรรจ์ไม่น้อยเหมือนกันค่ะ แต่ข้อดีคือรู้สึกว่า...แกร่งขึ้นหน่อยนึง (แม้จะยังเรียกร้องจะลาออกจากตำแหน่งใดตำแหน่งนึงอยู่ก็ตาม ฮา)

ดีใจที่เรื่องนี้ไม่ทำให้ผิดหวังนะคะ ^^ แรกๆ ตอนตัดสินใจเขียนก็รู้สึกกลัวๆ ว่ามีอะไรที่คล้ายคลึงกับเรื่องลิขิตลับฯ อยู่ เช่น พระเอกญี่ปุ่น มีวิญญาณ ความลึกลับ และฉากเกิดที่ต่างประเทศ แต่เขียนไปเขียนมาใช้เวลานานมั่กๆ คาดว่าคนอ่านส่วนใหญ่จะลืมบรรยากาศเรื่องนั้นไปแล้ว ฮี่ๆ

ตอนหน้าจะได้เฮหรือสงสารเทปเปต่อ ได้รู้กันแล้วค่ะ

mooda ... ใช่แล้วจร้า ตอนหน้าก็รู้แล้วว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้และเพราะอะไร ลองดูน้าว่าที่คนเขียนสร้างบรรยากาศคลุมเครือมาตลอด ตัวละครมีเลศนัยทั้งคู่นั้น สุดท้ายแล้วเป็นยังไงกันแน่

golden sun ... ข่าวที่ว่าทำให้ริมาฉุกใจคิดได้แค่ไหน ไม่นานได้รู้กันแล้วค่ะ

ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามนะคะ ตอนหน้ามาเสิร์ฟวันจันทร์ตามเดิมค่ะ

สวัสดีคับ พฤหัสแบบนี้ อากาศหนาวๆ แบบนี้ น่านอนที่สุดเลยนะคับ ^^

หรือจะเป็นท่านประธาน?

ขอบคุณค่า สำหรับตอนนี้ และอีกตอนพรุ่งนี้ ฮ่าๆๆ เพราะว่ามันติดพันมากกกกกกก

กลัวริมาจะโดนอะไรจริงๆ ไม่ควรอยู่คนเดียวเป็นอย่างยิ่งนะเนี่ย

สู้ๆ สำหรับศึกหนักพรุ่งนี้นะคะ ^^

อยากให้ถึงวันจันทร์โดยไว...ลุ้นอยู่ว่าจะใช่คนที่คิดหรือเปล่า...โอ้ยยยยอยากรู้จริงๆ

ป.ล.พี่บุ๊คมาร์คกลับมาแล้วโหม่งานหนักจะไม่สบายง่ายๆ นะคะ รักษาสุขภาพด้วย

คุณไคแหงๆ

เง้อ แทมอ่านพลาดไปหรือนี่ ตอนหน้าวันจันทร์ มึนได้อีก แหะๆ

คอย ค้อย คอยนะคะ ^^

แจ็คเกิลแสนดี ไฮด์เป็นด้านร้าย แต่ดูๆ แล้ว เทปเปก็ไม่ได้แสนดี แถมอาราอิยังบอกว่าไม่ใช่อีก
เหลือที่แสนดี ก็มีแต่อาราอินะคะ หรือไม่ใช่ เพราะที่ไปข่มขู่ท่านประธาน ถ้าไม่ใช่เทปเปที่ดูเหมือนวกรถกลับ ก็น่าจะเป็นอาราอิที่หมดสติ ทำให้ไฮด์ออกมาได้มั้งคะ ลุ้นจัง ว่าจะเฉลยยังไง รออ่านต่อค่ะ
ยังสงสัยว่าท่านประธานรู้ได้ไงว่า ไคอยู่กับริมาเมื่อคืนก่อน ถ้าเทปเปไม่ได้บอก

ยังลุ้นได้อีก จะรอวันจันทร์นะคะ ยังไงก็ยังยืนยันว่าเป็นคุณอาราอิ แน่ๆ (ถ้าผิดอายแย่เลย)

อ่าใครอ่ะหมัดเด็ดน็อกริมา

ทุปโต๊ะปัง ว่าคนร้ายไม่ใช่เทปเป
แต่เทปเปน่าจะเป็นหนุ่มที่อายะเขียนถึงในระยะหลังๆก่อนตาย

มึนจนไม่สามารถจะเดาได้แล้วว่าเป็นใคร ฮ่าๆๆๆ

เมื่อวานก็เพิ่งร้องไห้กลางรถเมล์ เพราะเครียดจัดกับการเรียน ที่ไม่สามารถเข้าใจมันได้ และทำไม่ทัน เอิ๊กๆๆ เลยเครียดระหว่างเดินทางกลับบ้านขั้นรุนแรงเลยทีเดียว

ไม่ใช่คุณเทปเปหรอกริมา แต่เป็นคนที่ริมาไว้ใจ และคนคนนั้นก็มีเรื่องเศร้าเรื่องที่ทำให้เสียใจ จนกลายเป็นคนสองบุคลิกไป

พอมาอ่านตอนนี้ ก็เริ่มลังเล
ระหว่าง เทปเป กับ คุณอาราิอิ


อ่านเรื่องนี้ แล้วอยากไปตามรอยในเวียนนา
ท่าทางจะน่าเที่ยวไม่น้อย

ตอนนี้ จบได้ลุ้นมากๆเลยค่ะ

มาดักรอตอน 29 ฮ่าๆๆ