ความทรงจำของรองเท้าแก้ว (32 จบแล้วค่ะ ^^) มิวนิก...   Create Date : 25 มกราคม 2553 24 comments Last Update : 2 มีนาคม 2553 17:06:35 น. Counter : 1340 Pageviews. Share Tweet

จบแล้ววว river ... ความปรารถนาอายะลุล่วงแล้ว คุณไคกับริมาก็เฮฮา หวานไปขำไปตลอด อ่า ช่างเข้ากับเมืองแห่งดนตรีแสนโรแมนติกอย่างเวียนนาจริงๆ ฮี่ๆ พี่หมูน้อย ... อือ เสียดุลจริงๆ โด้ยยย ปกตินิยาย/เรื่องสั้น bookmark พระเอกไทยตลอดนา (ยกเว้น ลิขิตลับฯ เพราะพาร์ทนั้นคุณพี่สาวเขียนนิ) หรือจะอย่างนี้ดีค้า พล็อตให้อีตาเทปเปไม่ใช่ลูกที่แท้จริงของตระกูลหมื่นล้านนั่น หลักฐานคือปานแดงปานดำที่ไหนสักแห่งบนตัว เป็นทายาทของตระกูลเก่าแก่ในเมืองไทย แล้วโมนีคมาตามหา โอ้วววววววว ยังจะเน่ากว่านี้ได้ม้ายยยยยยยยยยยยย 555 หรือ ไม่ให้เทปเปสมหวังกับโมนีคดี ^^ หาหนุ่มไทยให้เธอแทน โฮะๆๆๆ แกล้งๆๆๆๆ แต่เทปเปเป็นตัวละครที่คนเขียนชอบอ่ะ ดูมันมีมิติดี แม้จะไม่ใช่คนดี สมบูรณ์แบบแบบคุณไค (เทียบไม่ได้สักติ๊ด ฮี่) เรื่อง งานวิจุย >_< มีอะไรอยากงอแงกับงานวิจัยกลุ่ม แต่ต้องพยายามเก็บภาคไฮด์ไว้ก่อน งือ golden sun ... รักเทปเปมาก ก็เลยแกล้งมากหน่อย ให้เหนื่อยเยอะๆ แถมส่งนางเอกฤทธิ์เยอะมาให้ (ว่าแต่คนเขียนจะรอดมั้ยเนี่ย กรรมตามสนองแน่เลย 555) ท่านประธานต้องทำตัวน่ารักหน่อย ไม่งั้น...คุณไคกับริมาจูงมือกันหนีตามไปแน่ๆ ฮี่ๆ คิดไปได้ริมาเอ๊ย แต่ละพล็อต คลาสสิกซ้า ดีใจที่คนอ่านซึ้งกับตอนจบบทที่แล้ว แอบเขินที่มีฉากนี้ แต่ก็เป็นฉากที่อยากเขียนมากๆ ค่ะ น้องบุ๊ง ... ชุดราตรีสั้นที่ใส่ก็ได้มาจากวันที่ไปเลือกซื้อกับเทปเปในตอนต้นๆ อ่ะค่ะ ริมาคิดว่าตัวเองเหมาะกับชุดแบบนี้มากกว่าเต็มยศ ก็จัดให้ ส่วนคุณไค ไหนๆ ก็ฟูลมาตั้งแต่ต้นแล้วเนาะ โดนมองหน่อยเดียวเอง ฮี่ๆ ลี่ ... ฮา ที่ผ่านมา มีชื่อโมนีคแจมแค่แวบๆ อ่ะค่ะ เราไม่รู้อะไรมากนอกจากเคยทำงานกับครูซ ส่วนที่มีปัญหาอะไรกับเทปเป ก็เพิ่งรู้ตอนที่แล้วเอง จะว่าไปคนเขียนก็ยังไม่รู้ละเอียดเลย 555 ขอกลับไปมิวนิกอีกสักรอบได้ป่ะ บางครั้งบล็อกแก๊งก็รวนๆ เนอะ แต่ไม่เป็นไร เราเดินทางมาถึงตอนจบแล้วววววววววว ส่งท้ายประมาณนี้ หวังว่าคนอ่านจะมีรอยยิ้มอ่ะค่ะ หลังจากหม่นมาสามฉากก่อน Rumbles ... ซับน้ำตาจากตอนก่อนหน้ากัน ก่อนปิดท้ายด้วย... ไม่แน่ใจว่าจะทำได้ดีแค่ไหน แต่อยากให้บทส่งท้ายของคุณไคแล้วก็ริมานำรอยยิ้มมาให้คนอ่านค่ะ อิอิ ไม่รู้คุณไคเล่นมุกคลาสสิกได้ใจมั้ย 555 เขิลลแทน ส่วน พาร์ทของเทปเป อยากเขียนค่ะ ^^ แต่ขอเวลาอีกนีซซเพื่อตบตีพล็อตให้เข้าที่เข้าทาง แอบหวังด้วยว่า...เผื่อจะได้กลับไปมิวนิกเพื่อซึมซาบภาพท้องฟ้าสดใสอีกครั้ง mooda ... 555 เทปเปโดนคนเขียนแกล้งไง เลยกั๊กๆ เล่าเรื่องของเขาทำให้มีพิรุธ เลศนัยเพียบ ส่วนครูซซซซ หายไปมิวนิกแล้วค่ะ ^^" เป็นตัวละครที่ดูแล้วมีเบื้องหลังน่าสนใจเนาะ ต้องเพิ่มบทให้มากกว่านี้เสียแล้วววว ต้องขอโทษจริงๆ ค่ะน้องดาที่พี่ไม่สามารถปั่นตอนพิเศษว่าด้วย ความหลังฝังรัก ของเทปเปและโมนีคได้ทันจริงๆ คงต้องขอยกยอดไปรวมกับเรื่องใหม่ทีเดียวนะคะ สุดท้าย... ขอบคุณมากๆ สำหรับทุกการติดตามนะคะ ทุกการทักทาย พูดคุย รวมทั้งข้อสังเกต เสนอแนะ ความเห็นต่างๆ เป็นกำลังใจให้คนเขียนมากๆ และจะนำไปเป็นข้อระมัดระวัง/ปรับปรุงในงานชิ้นนี้และชิ้นต่อๆ ไปด้วยค่ะ ช่วงนี้...ยุ่งสนิทศิษย์ส่ายหน้า อีกแล้ว >_< แทบไม่ได้แตะนิยายเลยค่ะ เพราะฉะนั้นกว่าจะปั่นได้อีกสักเรื่องอาจใช้เวลาพักใหญ่ๆ คราวนี้คิดว่าจะเขียนให้เสร็จแล้วค่อยแปะรวดเดียวดีกว่า ไม่อยากค้างไว้นานๆ เป็นเดือนอย่างบทแรกของรองเท้าแก้วฯ อ่ะค่ะ Happy Monday ค่ะ ^^   โดย: bookmark 25 มกราคม 2553 12:11:21 น.

ฮ่าๆ เห็นพี่นีในเฟสบุ๊ค เลยนึกได้ว่าวันนี้ตอนจบนี่หว่า เกือบลืมไป มัวแต่เครียดกับงานอ่ะค่ะ   โดย: lovekalo 25 มกราคม 2553 13:25:50 น.

คุณชายไคก็ยังน่ารักเหมือนเดิม   โดย: kew IP: 203.113.32.151 25 มกราคม 2553 13:36:28 น.

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คุณไคน่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากอ่านตอนพิเศษอ่ะค่ะพี่นีขาาาาาาา หวานจริงๆ เลย แอบชอบพล็อตของริมาแฮะ ฮาได้อีกอ่ะค่ะ ขอบคุณพี่นีที่แต่งเรื่องสนุกๆ พระเอกน่ารักน่าหม่ำให้อ่านกันนะคะ ฮ่าๆๆ หายเครียดไปได้เยอะเลย อิอิ   โดย: lovekalo 25 มกราคม 2553 13:37:07 น.

(อู้งานมาตอบเมนท์ค่ะ จุ๊ๆ ) ลี่ ... อีกไม่นานก็จะได้เวลา ไฟนอล อีกแล้วเนอะ ยังไงก็สู้ๆ นะฮับ พี่ก็หัวปั่นอยู่เนี่ย แต่เทอมนี้ตารางสอนไปหนาแน่นช่วง พ พฤ แล้วก็ ศ อ่ะจ้า จันทร์อังคารเลยอู้ๆ ได้ ดีใจที่ตอนจบสร้างรอยยิ้มและความสุขให้ได้นะจ้ะ ^^ 555 เห็นเครียดๆ มาก่อนหน้า ตอนจบก็เลยเล่นซะ ต๊องๆ ให้ได้ยิ้มได้หัวเราะกัน ส่วนตอนพิเศษ...ง่า ไม่ทันอ่ะคร่า แล้วก็เป็นตอนของเทปเปกับโมนีคด้วย ไว้รวบยอดเขียนทีเดียวละกันน้า แง้วๆ kew ... คุณชายไค เสมอต้นเสมอปลาย ที่ซู้ดดด น่าอิจจ๋าซินเดอเรล่าเป๋อๆ อย่างริมาจริงๆ Happy Monday ค่ะ ^^   โดย: bookmark 25 มกราคม 2553 14:04:18 น.

โชคดีจัง ที่วันนี้แว๊บมาบ้านนี้ เจอตอนจบของเรื่องนี้พอดี ขอไม่อ่านในบล็อคนะคับ เวลามีจำกัด อุๆๆๆ ไว้รออุดหนุนเมื่อเป็นรูปเล่มแล้วนะคะพี่นี   โดย: wanwitcha 25 มกราคม 2553 15:38:16 น.

น้องวัน ... คิดถึงคร้าบบบบบ มาได้จังหวะหวานพอดีเลย อิอิ ส่วนเรื่องเป็นรูปเล่มนี่ยังไม่แน่ใจอ่ะจ้า ลุ้นคุณไคอยู่เหมือนกัน ยังไงก็ขอขอบคุณน้า   โดย: bookmark 25 มกราคม 2553 15:55:59 น.

ชอบเทปเปเหมือนกันค่ะ น่ารักกว่าคุณไคอีก อิอิ   โดย: พี่หมูน้อย 25 มกราคม 2553 16:23:21 น.

แหม นึกว่าอายะเปลี่ยนไปจนทำให้เทปเปตกหลุมรักไปเหมือนกันนะ เดี๋ยวคงมีตอนต่อของเทปเปนะ คงมีสีสันอีกไปแบบ   โดย: river IP: 180.180.5.20 25 มกราคม 2553 16:58:13 น.

สมกับเป็นริมาเลย ขนาดตอนจบยังฮาได้อีก นึกว่าจะมีแต่ซึ้งซะอีก ขอบคุณค่ะ สำหรับเรื่องสนุกๆ อีกเรื่อง รออ่านเทปเปต่อนะคะ มาต่อภาคเทปเปด้วยนะคะ นางเอกรั่วๆ ก็อ่านแล้ว อยากอ่านนางเอกเจ้าเล่ห์บ้าง   โดย: goldensun IP: 203.144.144.164 25 มกราคม 2553 19:02:08 น.

หวานผสมฮาจริงๆ น่ารักจังเลยตอนส่งท้ายนี่ ขอบคุณนะคะที่ผลิตนิยายดีๆอย่างนี้ให้อ่าน จะออกเป็นรอรูปเล่มนะคะ   โดย: น้องบุ๊ง IP: 125.25.161.180 25 มกราคม 2553 20:42:44 น.

อ้าว แทมเพิ่งรู้ว่าลืมตอบบทก่อนหน้านี้ แหะๆ ริมานี่อะ เลยไม่ได้เจอซีนหวาน (กว่านี้) จากคุณไคเลย ออกมุขตลกซะงั้น ฮ่าๆๆๆๆ พี่นีคะ แทมติดไว้ก่อนนะ จะหาเวลาอ่านตั้งแต่ต้น (จริงๆ) เอิ้กๆๆๆ แล้วจะเมล์หานะคะ ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ พระเอกที่ทำให้ยิ้มได้ อิอิ นางเอกที่ขำๆ โก๊ะๆ และทุกคนในเรื่องค่ะ ^^   โดย: Tam IP: 203.144.144.164 25 มกราคม 2553 22:51:59 น.

ข้อเสนอคุณไคน่ารับไว้พิจารณาออกริมา   โดย: mimny 26 มกราคม 2553 15:19:38 น.

อะไรกันเนี่ย วันนี้ฝนตกทั้งวันรุย บรรยากาศชวนง่วงมากมาย แล้วก็อู้งานซ้า แง้วๆ พี่หมูน้อย ... วิ้ววว มีคนชอบเทปเปมากกว่าคุณไคอีกหนึ่งแล้ว river ... อายะทั้งสวยทั้งนิสัยดี ถ้ายังมีชีวิตอยู่เทปเปคงต้องแก้ตัวกับอายะหนักๆ เลย แต่เพราะไม่มีชีวิตอยู่แล้วก็เลยต้องฝากโมนีคจัดการแทน อิอิ ช่วงนี้ขอเวลาเรียบเรียงพล็อตของเทปเปหน่อยนะคะ golden sun ... โรแมนติกสไตล์ริมา 555 ตอนนี้กำลังเขียนนางเอกที่ไม่รั่วค่ะ เปรี้ยว เก่ง รักพี่ชาย เขียนยากเหมือนกัน แต่ยังไม่ใช่ภาคของเทปเปนะคะ เป็นเรื่องในเมืองไทยนี่ล่ะค่ะ น้องบุ๊ง ... คนอ่านมีความสุขและรอยยิ้ม คนเขียนก็ดีใจมากๆ คร่า ^^ แทม ... ขาดคอมเมนต์จากแทมไม่ได้เลยน้า คิดถึง อ้อนๆๆๆๆๆๆๆ พี่นึกว่าแทมมีสัมมนาต่างจังหวัด หรือเดินทางไปต่างประเทศนะเนี่ย ว่าจะเมลไปถามอยู่เลย นางซินฯ 2010 แบบริมา จบแบบขำๆ คลายเครียดดีกว่าเนอะ อิอิ รอฟังคอมเมนต์ทางเมลนะจ้ะแทม ขอบคุณสำหรับกำลังใจและข้อสังเกต เสนอแนะ ที่มีให้กันเสมอมาจ้า จุ๊บๆ mimny ... ริมาออกจะกุลสตรีอย่างนี้ () 555 ข้ามขั้นตอนไม่ได้น้าคุณไค น้าไหมรู้เข้าคงแจกหยิกสีสังขยาให้คนเขียน เอิ๊กๆๆๆ ขอบคุณสำหรับทุกคำทักทายนะคะ อ่านจบแล้วมีความเห็นยังไง อยากให้เพิ่มเติมหรือเสนอแนะจุดไหน กระซิบบอกกันบ้างนะคะ อ้อนๆๆๆ เพราะหลังจากนี้คงร้างราจากการโพสต์นิยายไปอีกพักใหญ่ๆ อ่ะค่ะ ตามสปีดการเขียนรถไฟหวานเย็นของตัวเอง   โดย: bookmark 26 มกราคม 2553 16:19:14 น.

ไค น่ารัก แต่.... ทำไมสั้นแบบนี้หล่ะค้า (คนอ่านโลภค่า) แบบ สะเทือนใจมาตั้งมาก แต่ หวานแวปนึง น้ำตายังไม่ทันแห้งเลยค่ะ อยากเก็บแบบเป็นรูปเล่มจัง T^T แจ่มใส มี delivery มาตปท มั้ยเนี้ย   โดย: Rumbles IP: 62.6.163.65 28 มกราคม 2553 4:50:17 น.

Rumbles ... คุณไคเรตติ้งดีเสมอต้นเสมอปลาย เชิดหน้าชูตาให้คนเขียน ฮี่ๆ แง้วๆ สั้นไปเหรอค้า หรือว่าที่น้ำตาไม่หายแห้งเพราะมัวฮากับพล็อตคลาสสิกของหนูริมากันเอ่ย ^^ ไว้จะลองกระซิบถาม สนพ ให้นะค้าเรื่อง delivery ไปต่างประเทศ ถ้าคุณไคได้มีโอกาสเป็นรูปเล่ม ว่าแต่คุณ Rumbles ไม่แวะกลับมาเมืองไทยบ้างเหรอคะ ^^   โดย: bookmark 28 มกราคม 2553 12:40:24 น.

ในที่สุดก็ได้เข้ามาอ่านบทสุดท้ายสักที...หลังจากยุ่งกับการทำความสะอาดบ้านมาหลายวัน (จุ๊ๆ อย่าเอ็ดไปนี่ก็แอบหนีมาอะคะ) บวกกับภารกิจช่วยน้องแมว... คุณไคเค้าสุภาพบุรุษน่ารักเสมอต้นเสมอไปแบบนี้ให้คะแนนเต็มสิบไปเลย หนูริมาก็ฮาได้ใจ แต่แอบเศร้าแทนเรื่องคุณอาราอิ กระซิกๆ แต่แหมถ้าไม่มีเรื่องเศร้ามันก็ไม่มีน้ำตานะนั่น (บทที่คุณอารอิยิงตัวตายนะ ดาร้องไห้จมูกแดงเลยแหละคะ) ไม่ว่ายังไงดาก็ว่าบทลุงครูซมันน้อยไปนิด แบบว่าตัวละครเปิดมาให้เป็นตัวล่อปริศนาแล้วอยู่ๆ คุณลุงก็หายเข้ากลีบเมฆไปเลย แม้กระทั่งตอนจบก็ไม่กล่าวถึงราวกับว่าลุงครูซไม่มีตัวตนซะงั้น อยากให้พี่บุ๊คมาร์คกล่าวถึงคุณลุงสักนิดว่าไปลงเอ่ยที่เมืองอื่นหรือว่าไปปักหลักเร่ร่อนอยู่ไหนอะคะ อุตส่าห์ให้คุณลุงเค้าเกิดมาก็หาที่มาที่ไปให้แกสักนิดจะดีมากเลย ส่วนประเด็นอื่นๆ ดาว่าเคลียร์นะคะ ไว้รอเรื่องหน้าจะใช่เรื่องของเทปเปอะเปล่าคะ แล้วจะเข้ามาในบล็อกพี่บ่อยๆ คะ   โดย: mooda IP: 114.128.143.69 30 มกราคม 2553 10:39:17 น.

mooda ... รอเมนท์ของน้องดาอยู่ทั้งอาทิตย์เลยนะเนี่ย แอบกังวลเรื่องคุณพ่อน้องดา แต่ได้ยินว่าน้องดายุ่งเพราะงานบ้านแล้วก็ค่อยสบายใจหน่อยอ่ะค่ะ โอ้วว เกิดอะไรขึ้นกับน้องแมวเอ่ย นึกถึงเจ้าเลิฟกับลีพในเรื่อง A Better Man เลยแฮะ แงๆ นึกถึงความรักที่คุณอาราอิมีให้ลูกสาวกับริมาแล้วสะท้อนใจสุดๆ เลยค่ะ คุณพ่อของอดีตนักศึกษาคนหนึ่งโทรมาถามความจริงกับพี่ คือ...เด็กแต่งตัวมาเรียนทุกวัน แต่ไม่ได้เข้าเรียนตั้งแต่ปีสามแล้ว ความเพิ่งมาแตกเมื่อสองวันก่อน คุณพ่อมาเช็ครายชื่อจากพี่ จริงๆ นี่เป็นเทอมสุดท้ายแล้ว เขาต้องไปฝึกงาน แต่ไม่มีรายชื่อไปฝึก พอรู้ว่าลูกหลอกมาเป็นปีๆ แล้วเขาก็หมดแรงแทบจะล้มทั้งยืนเลย สงสารมากๆ นั่งคุยกันเมื่อวาน อาจารย์อีกท่านก็ถามเด็กว่า 'หนูทำอย่างนี้กับพ่อแม่ได้ยังไง' เพราะทางบ้านก็ไม่ได้ร่ำรวย แต่พ่อก็ส่งเสียลูกเรียนอย่างดีมาตลอด ไม่มีบกพร่อง ก็ได้แต่หวังว่า...เด็กคนนั้นจะสำนึกได้ในเร็ววัน ส่วนเรื่องครูซ...น้อมรับคอมเมนต์ไว้ปรับปรุงจร้า จะเพิ่มบทให้ตาลุง ไม่ในตอนนี้ ก็อาจเป็นตอนของเทปเปกับโมนีค ตาลุงคนนี้น่าจะมีประวัติความเป็นมาน่าสนใจเนอะ ยิ่งทำงานเกี่ยวกับข้าวของมือสองของเก่าด้วยแล้ว ขอบคุณสำหรับการพูดคุยและกำลังใจที่มีให้เสมอมานะคะน้องดา อิอิ น้องดาทิ้งเมล์ไว้ก็ได้ เวลาพี่จะโพสเรื่องต่อไปก็จะเมล์ไปแจ้งจร้า เพราะไม่แน่ใจว่าจะห่างหายจากการโพสนิยายนานแค่ไหน แฮ่ะๆ แต่ตอนนี้...ขอเขียนเรื่องในเมืองไทยบ้างจ้ะ เปลี่ยนบรรยากาศนีซซ แล้วกลับไปหาเรื่องในออสเตรียเยอรแมงต่อ Happy Weekend ค่ะ   โดย: bookmark 30 มกราคม 2553 11:14:13 น.

อ่านเรื่องตาครูซ ดูลึกลับๆอ่ะ ที่แคล้วคลาดกับเทปเปทุกที รู้สึกขัดใจที่ไม่มีอะไรเพิ่มเติมตรงจุดนี้ เหมือนคนเขียนเฉลยพล็อตที่ผูกปมไม่หมดยังไงยังงั้น ศุกร์นี้ deadline ทุนวิจัยอันที่ 4 ของปีนี้ เป็นทุนที่เขียนร่วมกับคนประมาณ 3 ล้านคนเศษๆ แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่าง ทำให้ต้องเป็นคนเขียนค่ะ แต่ไม่ใช่หัวหน้าโครงการนะคะ หมดโควต้าหัวหน้าโครงการแล้ว เขียนไปก็ไม่ได้   โดย: พี่หมูน้อย 1 กุมภาพันธ์ 2553 22:27:26 น.

พี่หมูน้อย ... รับแซบเรื่องลุงครูซค่ะ จะทำการบ้านเรื่องลุงให้มากกว่านี้นะคะ เรื่องงานวิจัย กำลังจะเสร็จงานวิจัยกลุ่ม แล้วปิดเทอมนี้คงเริ่มงานวิจัยเดี่ยว แค่นี้ก็ไม่รอดแล้วค่ะ ยังมีงานอื่นต้องทำตรึม แง้วๆๆๆๆๆๆๆ   โดย: bookmark IP: 118.173.199.188 2 กุมภาพันธ์ 2553 21:12:24 น.

คุณพ่ออาการดีแล้วล่ะคะ คุยจนยอมพักมากขึ้นแล้วก็เลยสบายใจ เนี่ยทั้งบ้านเค้าเป็นห่วงกันจะเป็นจะตาย แต่เจ้าตัวกลับบอกว่าไม่เห็นเป็นไร โห...ปรี๊ดขึ้นทันที แต่สรุปกันได้ว่าถึงเจ้าตัวจะไม่ยอมไปรพ.ก็ต้องลากไปให้ได้จะไม่ปล่อยแบบคราวนี้อีกแล้ว ช่วงก่อนตรุษจีนดาจะยุ่งมากๆ ต้องทำความสะอาดบ้านตามธรรมเนียมที่พอ่ทำทีไรก็...ทำไมสมบัติข้าวของมันเยอะขนาดนี้ จะไม่ซื้ออะไรเยอะๆ อีกแล้วทุกที เก็บบ้านทีก็บ่นพึมพำไปเรื่อยๆล่ะคะ เหอ เหอ บ้านนี้คนอยู่เยอะของมันก็เลยเยอะอะจิ ส่วนภารกิจที่แทรกเข้ามาก็คือว่า ที่วัดที่ไปทำบุญประจำมีคนเอาลูกแมวสามตัวมาทิ้งไว้ที่กุฎิพระ อายุน่าจะได้เดือนแล้ว แต่ว่ายังไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไร เกิดว่ามันไม่สบายขึ้นมาเลยพาไปหาคุณหมอให้ ปรากฎว่าน้องแมวเป็นหัดรอดยาก คุณหมอให้ยาบวกกะยาถ่ายพยาธิ รุ่งขึ้นน้องเค้าถ่ายพยาธิออกมาน่ากลัวมาก มันเยอะจนไม่รู้จะพูดว่ามาอยู่ในท้องแมวตัวเล็กขนาดนี้ได้ยังไง แล้วน้องแมวเค้าน่าจะช็อคด้วยอะคะ วิ่งวุ่นพาไปหาคุณหมออีก ให้ออกซิเจนให้น้ำเกลือ แต่ก็ช่วยไว้ไม่ได้ เศร้ามากเลยวันนั้น ศพแมวก็เอาไปให้พระท่านที่วัดสวดบังสุกุล นี่ยังเหลืออีกสองตัว แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง เพราะหัดเป็นโรคติดต่อแล้วเจ้าสามตัวนี่เค้าอยู่ด้วยกันตลอด โกรธคนใจร้ายที่เอาแมวเล็กมาปล่อยแบบนี้ ที่บ้านดาเลี้ยงแมวอยู่แล้วก็เลยค่อยข้างจะผูกพันธ์กับแมวอะคะ ล่าสุดเลี้ยงมันตั้งแต่อายุ 2 อาทิตย์ ตอนนี้อายุขวบกว่า รอดมาได้ปาฏิหาริย์น่าดู โตขึ้นมาชอบกัดชาวบ้าน ...ฮึ่ม ทำไมตอนเด็กๆ มันน่ารัก แต่โตขึ้นมาเป็นแบบนี้ฟะ?   โดย: mooda IP: 114.128.188.45 3 กุมภาพันธ์ 2553 10:21:11 น.

เห็นพี่บุ๊คมาร์คเปิดประเด็นเรื่องเด็กๆ แล้วก็ต้องทำใจอะคะพี่ แถวบ้านดามีโรงเรียนตั้งอยู่ด้วย เห็นเด็กหนีเรียนมานั่งเล่นแถวบ้านประจำ ไม่เข้าใจว่าจะหนีเรียนทำไม พ่อแม่แต่ละคนก็รักลูกกันน่าดู ทำงานมาลำบากหาเงินส่งเรียน อยากได้ของอะไรก็ซื้อให้ เห็นเด็กที่โดดเรียนแล้วสงสารผู้ปกครอง คิดอยู่เลยว่าอนาคตของชาติจะเป็นยังไงต่อไป ได้แต่หวังว่าเด็กๆ ในวันนี้จะสำนึกแล้วคิดได้ในวันหน้า เรื่องโดดเรียนเนี่ยแจ้งกับทางคุณครูจนเลิกแจ้งไปแล้วล่ะคะ เพราะคุณครูก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน ตีไม่ได้ ให้ซ้ำชั้นไม่ได้ คุยกับผู้ปกครองบางคนให้ท้ายเด็กก็มี บางคนไม่มีเวลาดูแลลูกให้ใกล้ชิด ฯลฯ ปัญหามันเยอะจริงๆ ใครเปิดประเด็นนี้ทีไรเครียดทุกที (ไม่เหมือนสมัยตอนที่ดาเรียน จำได้ว่าเห็นคุณครูวิ่งไล่กวดนักเรียนเกเรกันมันเลย) อะ...บ่นยาวแล้วเดี๋ยวไปดีกว่า มีไรก็ส่งเข้าเมล์ดาได้คะ mooda049_1@hotmail.com จะรอติดตามผลงานต่อไปนะคะ สู้ๆ   โดย: mooda IP: 114.128.188.45 3 กุมภาพันธ์ 2553 10:34:35 น.

อดใจรอติดตามเรื่องของพี่เทปเปกะคุณโมนีคแทบไม่ไหวแล้วค่า ระยะหลังๆเริ่มออกแนวเป็นซีรี่ญี่ปุ่นไทยออสเตรียนะเจ้าคะคุณครูพี่นี ^^   โดย: mednoon IP: 119.31.126.141 6 กุมภาพันธ์ 2553 16:00:41 น.

รู้สึกจะตอบเมนท์น้องดา กับเม็ดนุ่นไว้ที่อีกกระทู้แล้ว มาปิดกระทู้นี้ด้วย ^^ ละกันค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกการติดตาม   โดย: bookmark 7 มีนาคม 2553 20:27:28 น.