ฉันเป็นดั่งนกไร้ขา บินไปบินมาไร้จุดหมาย โอกาสลงดินนั้นไซร้ ต่อเมื่อความตายมาเยือน
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2552
 
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031
 
4 ตุลาคม 2552
 
All Blogs
 
+-+-+-+-+-+-+-+Sad Movies always make me cry...Tag I cried - หนังเรื่องไหนที่ทำให้คุณร้องไห้+-+-+-+-+-+-+-+

ได้แทกจากคุณแฟนผมตัวดำ เมื่อเกือบ 3 อาทิตย์มาแล้วครับ
แต่เพิ่งได้มีโอกาสลงมือทำ
ซึ่งใครจะส่งแท็กให้ผม ไม่ต้องห่วงครับ ผมทำทุกอัน เพียงแต่จะเร็วจะช้าเท่านั้นเอง สถิติการดองแท็กของผมนานสุดอยู่ที่ 3 เดือน 3 อาทิตย์นี้ถือว่ายังเล็กน้อย แหะๆๆ
ประจวบเหมาะกับช่วงนี้ได้ดูหนังเศร้าๆ หลายเรื่อง (ทั้งเศร้าจริงและเศร้าเพราะเสียดายตังค์) ทำให้อยากทำแท็กนี้ขึ้นมาทันที
มาดูกันดีกว่า ว่าหนังเรื่องไหนที่เคยทำให้ผมเสียน้ำตามาแล้ว


1. แปะโปสเตอร์ภาพยนตร์เรื่องล่าสุดที่คุณดูแล้วร้องไห้


ผมเป็นคนหลายใจ ขอเลือก 3 เรื่องแล้วกันนะครับ คิดว่าน่าจะตรงกับใครหลายคน

-Dead Poets Society




-Million Dollar Baby



-The Purple Rose of Cairo




2.ฉากไหนที่ทำให้น้ำตาไหล

อาจมีการสปอยล์ โปรดระวัง

หนังเรื่องแรก ก็คงไม่พ้น 2 ฉากคลาสสิคอย่างฉากที่มีตัวละครหลักตัวหนึ่งฆ่าตัวตาย และฉาก Oh! My Captain ที่เหล่านักเรียนลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้เพื่อคารวะครูคีตติ้งที่ถูกบีบให้ออกจากโรงเรียน




เรื่องที่สอง เป็นฉากที่สุดท้าย คลิ้นท์ก็ต้องลงมือฆ่าคนที่ตัวเองรักเหมือนลูกสาวด้วยตัวเอง และฉากตอนจบ ที่ไม่มีใครรู้ว่าเขาหายไปอยู่ไหน




เรื่องที่สาม กับฉากตอนจบ ที่นางเอกต้องเลือกระหว่างพระเอกในจอกับพระเอกในชีวิตจริง แต่สุดท้ายนางเอกก็ถูกหลอก แล้วก็ต้องกลับมาอยู่ในโลกใบเดิมของเธออีกครั้งนึง

หนังเรื่องแรก ตอนดูทีแรกซึ้งมาก สาเหตุหลักนอกจากตัวหนังจะทำได้ถึงแล้ว ต้องขอบอกว่าเกิดจาก บรรยากาศเป็นใจอีกอย่างนึง
เนื่องจากผมดูครั้งแรกในตอนม.ปลาย ยังไม่รู้ว่าชีวิตจะก้้าวต่อไปยังไง ทั้งที่รู้ว่าเราไม่ชอบทางที่ผู้ใหญ่เลือกให้แต่พอผู้ใหญ่กลับมาถามว่า แล้วมีตัวเลือกที่ดีกว่านี้ที่ผมอยากทำไหม ผมกลับตอบไม่ได้ สุดท้ายก็เลยต้องไปตามทางที่ผู้ใหญ่เสนออย่างว่าง่าย
ทุกคนย่อมอยากมีคนแบบครูคีตติ้งสักคนในชีวิต คนที่เข้าใจ และรับฟังเรา การที่ผมร้องไห้ อาจเป็นเพราะว่า ตอนนั้นรอบกายผมไม่มีใครที่เข้าใกล้ความเป็นครูคี้ตติ้งเลย
และเวลาผ่านไปหลายปี ผมหยิบหนังเรื่องนี้กลับมาดูอีกรอบ น่าแปลก (หรือไม่แปลก) ที่ผมไม่ร้องไห้หรือไม่รู้สึกอะไรมากมายกับหนังเรื่องนี้อีกแล้ว
อาจเป็นเพราะคอนเซปต์ Carpe diem - Sieze the Dayของหนังเรื่องนี้ ถูกนิตยสารเล่มนึงหยิบเอาไปใช้จนพรุนไปหมดแล้ว หรือไม่ก็ผมไม่รู้สึกอยา่กฉกฉวยวันเวลาเหมือนที่ตัวละครในหนังเรื่องนี้ทำอีกแล้ว
ส่วนจะเป็นเพราะสเหตุใดกันแน่นั้น ผมเองก็จนใจจะหาคำตอบ

ส่วนหนังเรื่องที่สอง แม้จะดูในช่วงที่ไม่ค่อยอ่อนไหวกับหนังแล้ว แต่หนังเรื่องนี้ก็ทำออกมาได้เศร้าสุดๆ ดูแล้วเศร้าตามพระเอก นั่นคือ ไม่ได้เศร้าแค่ร้องไห้เสียใจ ไม่ช้าก็กลับมาลุกยืนได้ใหม่ แต่ความเสียใจของพระเอกเรื่องนี้เข้าขั้น หัวใจสลาย และไม่มีวันกลับมาดีเหมือนเดิมได้ เหมือนแสงสว่างแสงเดียวในชีวิตกลับมาดับมอดไปอีกครั้ง จนทำให้พระเอกไม่เหลือเหตุผลที่จะ go on ต่อไป
อาจเป็นเพราะผมดูเรื่องนี้แบบไม่ได้ตั้งการ์ดเตรียมไว้ พอผู้สร้างหนังปล่อยหมัดน็อคมา ผมเลยรับมือไม่ทัน โดนหมัดปู่คลิ้นท์ซะจนน้ำหูน้ำตาไหล
และยังก่อให้เกิด aftershock นั่นคือ ดูจบแล้วหดเหี่ยวห่อหู่ (สงสัยจะเรียงผิด แหะๆ) ไปประมาณ 2-3 วัน ราวกับตัวละครในหนังเป็นญาติผู้ใหญ่ของตัวเอง


ส่วนหนังเรื่องที่สาม เป็นหนังที่ผมชอบที่สุดของวู้ดดี้ อัลเลน
หนังพยายามสร้างความหวังให้ทั้งนางเอกและคนดูว่า ทางข้างหน้าย่อมมีแสงสว่าง อนาคตต่อไปย่อมดีขึ้น แต่สุดท้ายหนังก็ดับความหวังทั้งหมดลงและสุดท้ายนางเอกก็กลับมาอยู่ในจุดเดิมกับที่เราเห็นตั้งแต่ต้นเรื่อง



ขอไม่เล่ารายละเอียดหนังมากมายนะครับ แต่แนะนำว่า ใครไม่เคยดูหนังทั้ง 3 เรื่องนี้ ควรไปหามาดูซะ มิฉะนั้นจะถือว่า ท่านได้พลาดหนังดีๆ ที่ควรดูครั้งหนึ่งในชีวิตไปถึง 3 เรื่องเลยทีเดียว

*****

ขอแทกต่อให้กับ
-คุณนาโนกาย (อันนี้คุณแฟนผมขอมา)
-คุณ I Will See You in the Next Life (อันนี้เจ้าตัวขอมา)
-คุณ...อะไรดีหว่า เอาคนใกล้ตัวอย่างคุณ Calcium_Kid แล้วกัน (อันนี้ขอเอง แม้ว่าจะแทกอะไรไปให้พี่คนนี้แต่พี่แกไม่เคยจะทำเลยก็ตาม)

แล้วจะรออ่านนะครับ



Create Date : 04 ตุลาคม 2552
Last Update : 11 ตุลาคม 2552 8:14:17 น. 19 comments
Counter : 1276 Pageviews.

 
เพลงไทยที่ผมชอบมากๆ ฟังช่วงนี้

-Rhashomon : Shin City
-Ewery : Complete Thing
-Lady Gaga : Disco Heaven
-ยืนยงและสหายดนตรี : เดินต่อไป


โดย: ฟ้าดิน วันที่: 11 ตุลาคม 2552 เวลา:8:13:24 น.  

 
ผมดู Dead Poet Society ตอนอกหัก

เข้าไปดูเพื่อหวังร้องไห้เลย อากาศที่เชียงใหม่มันก็ช่างแสนมืดระทมยิ่งนัก


โดย: I will see U in the next life. วันที่: 11 ตุลาคม 2552 เวลา:9:56:22 น.  

 
ตอนจบของ The Purple Rose of Cairo โคตเจ็บปวดเลยครับ ยิ่งภาพสุดท้ายที่จับหน้านางเอกที่กำลังยิ้มทำตาเคลิ้ม เหมือนกลับไปอยู่ในความฝันอีกครั้ง เห็นแล้วอยากเขย่าตัววู้ดดี้ อัลเลนมากกว่าร้องไห้จริงๆ


โดย: BdMd IP: 124.120.65.81 วันที่: 11 ตุลาคม 2552 เวลา:10:12:26 น.  

 
โอ้ ขอบคุณที่ทำแท่กภายในสามอาทิตย์นะครับ ทีแรกนึกว่าจะได้เห็นตอนปีใหม่ซะอีก (นั่นก็เว่อร์ไปนะ)

สามเรื่องนี้ผมได้ดูแบบเต็มๆ จริงๆจังๆแค่ Million Dollar Baby เท่านั้นเองครับ ไม่ถึงกับร้องไห้ แต่ดูแล้วก็หดเหี่ยวห่อหู่ (ถึงแม้จะเรียงผิด แต่สื่อความหมายได้ดีจริงๆ) ไปหลายวันเหมือนกัน แถมตอนที่ดูหนังก็ทำให้เกิดอารมณที่หลากหลาย ทั้งฮึกเหิมในยามที่นางเอกฝึกซ้อมและขึ้นชก โกรธแค้นความเห็นแก่ตัวของครอบครัวนางเอก และแน่นอน กับจุดจบที่ชวนให้ใจสลายแบบนั้น เป็นใครก็คงลืมไม่ลง

เดี๋ยวต้องไปบอกต้นตอแท่กให้เข้ามาดู เค้าจะได้รู้ว่าผมทำหน้าที่ "พาหะ" สำเร็จแล้ว


โดย: แฟนผมตัวดำ วันที่: 11 ตุลาคม 2552 เวลา:16:00:38 น.  

 
Million Dollar Baby ทำเอาเราหัวใจสลายแล้ว สลายอีก สลายแล้ว สลายอีก ซึ่งแนวทางของหนังปู่คลินต์ในยุคหลังๆ เอาเราอยู่หมัดมันเสียทุกเรื่องเลย

ยังไม่เคยดูเรื่องสุดท้ายเลย แต่หาไม่ยาก เดี๋ยวไปหามาดูครับ


โดย: เอกเช้า IP: 124.122.79.252 วันที่: 11 ตุลาคม 2552 เวลา:16:49:34 น.  

 
ไว้คราวนี้จะทำ รับปากๆ แต่จะเสร็จเมื่อไหร่ไม่รู้ 555


โดย: calcium_kid วันที่: 11 ตุลาคม 2552 เวลา:16:53:53 น.  

 
ตอบเสร็จแล้ว.....เร็วกว่าที่คาด


โดย: calcium_kid วันที่: 13 ตุลาคม 2552 เวลา:12:25:01 น.  

 
เราก็ชอบเรื่อง Dead Poets Society มากค่ะ กำลังหา DVD เรื่องนี้อยู่ด้วย

ประทับใจกับบทบาทการแสดงอันทรงพลังของ Robin Williams ในเรื่องนี้ที่สุดแล้ว


โดย: ThE BooK@HoLiC วันที่: 14 ตุลาคม 2552 เวลา:11:37:26 น.  

 
+ แว้กกกก! จนป่านนี้ผมยังไม่ได้ดูหนังขึ้นหิ้งอย่าง Dead poets เลยอ่า (จนแทบจะโดนสปอยล์ทุกฉากไปแล้วมั้งเนี่ย )

+ จริงครับ หนังบางเรื่องที่เราเคยซึ้งจัดๆ พอมาดูตอนวัยไม่ได้ หรืออารมณ์และการมองโลกเปลี่ยนไปแล้ว ก็อาจรู้สึกไม่เหมือนเดิมแล้วก็ได้ ... อย่างเช่นผมเพิ่งได้ดู Stand by me เมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง ก็เลยไม่รู้สึกซึ้งกับหนังเท่าที่ควรจะเป็น ... ยังคิดอยู่เลยว่าถ้าผมได้ดูตั้งแต่ตอนยังวัยรุ่น คงน้ำตาไหลเป็นสายน้ำแน่

+ อืม ... Million dollar baby ไม่รู้ทำไม ผมกลับไม่รู้สึกขนาดที่คุณฟ้าดินเป็นแฮะ ... แต่ถ้าอาการที่เล่ามา ผมจะเคยเป็นกับหนังอย่าง In America และถ้าเป็นหนักๆ เลยก็ Nobody knows อ่ะครับ

+ ผมยังไม่ได้ดูหนังแนว "ขยี้ความหวัง" อีกหลายเรื่องเลยครับ กลัวใจตัวเองไม่แข็งพอ อย่าง Funny game, Dancer in the dark (และอื่นๆ ของคุณน้าลาส ฟอน เทรีย) อะไรเหล่าเนี้ยะอ่ะครับ

+ เรื่องสุดท้าย เก่าไปสำหรับผม เลยไม่รู้จักแฮะ เพิ่งรู้ว่าเป็นหนังปู่วูดดี้ ไว้จะหามาดูนะครับ


โดย: บลูยอชท์ วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:1:01:09 น.  

 
คุณ I Will ฯ
-ดู Dead Poets Society ตอนอกหัก ดูไม่ค่อยเข้ากันยังไงไม่รู้นะ 555

คุณ BdMd
-เจ็บปวดแทนนางเอกมากครับ แต่ส่วนตัวแล้วคิดว่า ถ้า คุณ Woody Allen เปลี่ยนตอนจบให้เป็น Happy Ending หนังก็คงลดพลังลงไปเยอะและไม่น่าจดจำขนาดนี้

คุณแฟนผมตัวดำ
-ได้ข่าวว่า แทกนี้แพร่กระจายไปไวมาก ระบาดเร็วยิ่งกว่าไวรัสเดอะริงอีกนะครับเนี่ย

คุณเอกเช้า
-ผมแท้ทางปู่คลิ้นท์จริงๆ ครับ
ขนาด Gran Torino ที่ตอนแรกนึกว่าจะขำๆ ตอนจบยังเล่นเอาอึ้งรับประทานได้ 555

คุณ calcium_kid
-ผมกลับไม่ค่อยซึ้งกับ Tokyo Tower แฮะ
สงสัยจะไม่ค่อยคลิกกับผม

คุณ Book@holic
-หาให้หาเจอไวๆ นะครับ
ถ้าหาเจอไม่เจอเมื่อไร หลังไมค์มาหาผมได้ ผมมีอยู่ครับ

คุณบลูยอชท์
-Dancer in the Dark นี่ ผมดูจบแล้ว หมดหวังกับชีวิตไปประมาณ 2 วันเห็นจะได้...
ส่วน Funny Game ผมเฉยๆ แฮะ อาจเป็นเพราะฉากรีโมตที่ทำให้ผมรู้สึกว่าทั้งหมดมันก็แค่หนัง

จะพยายามอัพบลอกทุกวันอาทิตย์นะครับ อาทิตย์นี้มาลุ้นกันว่าจะทำได้ไหม... ทำได้หรือเปล่า (กรุณาร้องด้วยน้ำเสียงแบบชิงร้อยชิงล้าน)


โดย: ฟ้าดิน วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:6:29:08 น.  

 
^
^
ไม่ต้องมาให้ความหวังเลย ไม่เชื่อแล้ว แต่ถ้าทำได้จริง ไปเชียงใหม่เมื่อไหร่จะซื้อปลาหมึกไปฝาก (เอ๊ะ แล้วอยากได้มั๊ยล่ะนั่น?)


โดย: แฟนผมฯ IP: 117.47.199.233 วันที่: 16 ตุลาคม 2552 เวลา:9:06:31 น.  

 
เรื่องที่สองดูแล้วหดหู่ห่อเหี่ยวจริงๆ
ทั้งยังไม่คิดสักนิดว่าหนังจะจบแบบนี้
หนังดีแต่ให้ดูอีกไม่ดูแล้ว รู้สึกทำร้ายตัวเองไปหน่อย

เรื่องแรกดูตอนเป็นเด็ก สงสัยจะดูข้ามๆไม่ได้ตั้งใจดู พักนี้เพื่อนๆในบล็อกเขียนถึงบ่อย เดี๋ยวจะไปค้นๆในบ้าน หามาดูอีกรอบค่ะ

ขอแอดคุณไว้ด้วยนะคะ จะได้ตามกลับมาอ่านได้บ่อยๆค่ะ



โดย: SevenDaffodils IP: 69.140.58.127 วันที่: 17 ตุลาคม 2552 เวลา:19:38:31 น.  

 
ยังไม่ได้ดุ Dead Poet มีใ้ห้ยืมหรือเปล่า (อาจ)จะไปเชียงใหม่ประมาณเสาร์อาทิตย์ก่อนสิ้นเดือน


โดย: calcium_kid วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:1:48:24 น.  

 
+ ครบอาทิตย์นึงแล้วนะครับคุณฟ้าดิน อุๆ


โดย: บลูยอชท์ วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:11:20:49 น.  

 
ผมอัพของผมแล้วนะ ได้เวลาแล้วๆ 555


โดย: เอกเช้า IP: 124.122.79.131 วันที่: 21 ตุลาคม 2552 เวลา:22:48:37 น.  

 
ใกล้เสร็จแล้วครับ เหลือใส่รูป เกลาสำนวนนิดหน่อย
รับรองพรุ่งนี้ได้อ่านแน่นอน (แต่อย่าลืมว่า ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน 555)


โดย: ฟ้าดิน วันที่: 22 ตุลาคม 2552 เวลา:6:15:27 น.  

 
โห..ถ้าสามเรื่องนี้เป็นเรื่อิงล่าสุดที่ทำให้ร้องไห้ แสดงว่าไม่ได้ร้องไห้กับหนังนานแล้วสิคะนี่

เซี่ยงไฮ้เบบี้น่าจะยังมีอยู่ค่ะ จะไปงานหนังสือเมื่อไหร่หละคะ?


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 22 ตุลาคม 2552 เวลา:8:48:07 น.  

 
+ เมื่อวานลืมถามไปว่าตกลงคุณฟ้าดินดู Antichrist จบหรือยังครับ? ถ้าจบแล้ว ช่วยมาแชร์ความเห็นกันบ้างเน้อ อยากรู้ว่าคิดอย่างไรกับหนังเรื่องนี้อ่ะครับผม


โดย: บลูยอชท์ วันที่: 22 ตุลาคม 2552 เวลา:11:40:59 น.  

 
ไม่เคยดูซักกะเรื่องเลยครับ แต่อยากดู The Purple Rose of Cairo มากที่สุด / Dead Poets Society เห็นคนชมเยอะจังเลยครับ ท่าจะซึ้ง ผมอยากให้กระแสมันลดไปก่อน เพราะเดี๋ยวจะคาดหวังกับมันมากเกินไปก่อนที่จะได้ดู


โดย: McMurphy วันที่: 22 ตุลาคม 2552 เวลา:13:53:06 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ฟ้าดิน
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]




ความจำสั้น ความฝันยาว.....
Friends' blogs
[Add ฟ้าดิน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.