ผู้ชายที่อยาก...หนีให้ห่าง ผู้ชาย...ที่อยากหนีให้ห่าง นอกเหนือจากชายขี้บุหรี่ ขี้เหล้า ขี้เอา และขี้เหนียวแล้ว เรื่องต่อไปนี้....เป็นผู้ชายอีกประเภทที่เราขอถอยห่าง...ม่ายอาววววดีกว่า ต่อให้อารมณ์ขันเหลือเฟือขนาดใหน...ชีวิตก็คงเหนื่อยเกินไปที่จะอยู่ด้วย นั่นคือ ผู้ชายที่ "ไม่รู้จักวางแผน"...การวางแผนนั้นสะท้อนถึงการใช้ชีวิตด้วยนะ..เราว่า ที่สำคัญเรามันคนไม่วางแผน เลยเหนื่อยแล้ว อยากได้คนมาวางแผนครอบครัวให้... กร๊ากส์ส์ส์ น้องชายเคยสอนว่า...อ๊ะ..ใช่แล้วค่ะ น้องชายเราชอบสอน...พี่สาว( ทึ่มๆอย่างเรา ) เค้าบอกว่าผู้ชายที่ทำประกันชีวิตไว้แสดงว่ามีวิสัยทัศน์ รู้จักวางแผนและมองถึง อนาคต...สรุปว่า...น่าคบไว้ --------------------------------------------- กิลเบิร์ต (ต่อไปนี้ขอเรียกว่ากิล)...เป็นเพื่อนคนหนึ่งที่เรารู้จักตอนอยู่เมกามีอารมณ์ขันเหลือเฟือ อยู่ด้วยแล้วเป็นท้องคัดท้องแข็ง....เรียกว่า "มีเสน่ห์"...ว่างั้น แต่การคบใครสักคนเพื่อลงหลักปักฐาน แค่อารมณ์ขัน...มันไม่พอนะเราว่า กิลอายุประมาณ ๔๒ เป็นหนุ่มลูกครึ่งจีนและฟิลิปปิน โดดวีซ่าอยู่เมกาได้สิบเจ็ดปีแล้ว แต่งงานและมีลูกสอง แต่แยกทางกันแล้ว ปัจจุบันใช้ชีวิตโสดอยู่ตัวคนเดียว มาตามหาความฝันโดยทำงานเป็นนักแสดงตัวประกอบในฮอลลีวูด กิลมาจีบเพื่อนเรา เจอกันตอนเพื่อนเราเสิร์ฟอาหารและปิ๊งเพื่อนเราตั้งแต่แรกเห็น ... เพื่อนเราก็ปิ๊งในอารมณ์ขันของเค้า...นับตั้งแต่บทสนทนาแรก ที่เพื่อนเราจะเข้าไปเก็บจานหลังจากที่เค้ากินเสร็จแล้ว เพื่อน " Are you done?" กิล     "No, I'm Gilbert" เน่...เล่นมุกซะ แล้วหนึ่งในเหตุการณ์ที่เราต้องสนับสนุนให้เพื่อนเราเลิกคบกิลก็คือ ขอยืนยันว่านี่คือหนึ่งในหลายเหตุการณ์ จริงๆค่ะ เพื่อนเรามาถามว่า "หลังเลิกงาน คืนนี้สี่ทุ่มช่วยอะไรหน่อยได้มั้ย"...เอิ่ม..คำถามแบบนี้ฟังเมื่อไหร่ ก็หนาวเมื่อนั้นนะ...เราว่า    เพื่อนบอกว่า กิลอยากให้เราช่วยเอารถเราไปดันรถเค้าค่ะ O_o ....เอารถเราไปดันรถเค้า!!! (ความคิดแรก คือ...ขนเยอะป่าว..ถ้าขนเยอะนี่ดันยากนะ... อิอิ อย่าคิดลึก) สืบเนื่องจากรถกิลจอดเสียอยู่ข้างถนนแถวบ้านเค้ามาหนึ่งคืน จะว่าจ้างรถยกก็ไม่มีตังค์ กฎหมายที่แอลเอนี่ห้ามลากรถค่ะ คือห้ามใช้เชือกผูกโยงลากรถกัน กฎหมายเค้าว่าห้ามลาก อีนี่คงเป็นศรีธนญชัยกลับชาติ...เค้าห้ามลาก งั้นกุขอดัน  (อันที่จริงดันรถก็ผิดกฎหมายเช่นกันค่ะ) สรุปคือ มันจะ (เสี่ยง) เอาให้ได้ (สังเกตสรรพนามที่เรียกเริ่มเปลี่ยนแล้วค่ะ) คือใช้ผ้าห่มมาหุ้มตรงกันชนรถ ไม่ให้ถลอก จากนั้นจะใช้รถเราชนๆๆๆๆๆจนคันที่เสียกระเด้งกระดื๊บๆๆๆไปเรื่อยๆๆ ...แล้วมันจะนั่งควบคุมพวงมาลัยคันที่ถูกชนไว้จนถึงบ้าน เพื่อเอาไปซ่อมเองทีหลัง ...แม่เจ้าโว้ย...ใช้ส่วนไหนคิดฟระ (T_T) เพื่อนเราก็มาคะยั้นคะยออยู่ได้จนเลิกงาน "นะๆๆๆ ช่วยหน่อยนะหรือแค่ไปเป็นเพื่อนก็ได้" .......................... .............. ...... สุดท้ายเราก็มาอยู่ร่วมในเหตุการณ์บ้าๆบอๆนี้จนได้ ณ วินาทีที่ไปถึงจุดเกิดเหตุ ใบหน้าคุณอาทั้งสองที่เราอาศัยอยู่ด้วยลอยเด่นมาตรงหน้า  ถ้าอารู้ว่ามาทำไรเสี่ยงๆกลางถนนดึกดื่น รอตำรวจมาจับแบบนี้ คงได้หาที่อยู่ใหม่แน่... น่ากลัวกว่าตำรวจอีก "เอิ่ม...ชั้นนั่งเป็นเพื่อนแล้วกันนะ ขอร้องล่ะ ช่วยไม่ไหวจริงๆ อีกอย่างรถเราก็สูงกว่ารถที่จะถูกชนด้วย...ไม่โดนกันชนแน่ รถมันจะบุบแทน" โชคดีชะมัดที่รถเราสูงกว่า สรุปกิลเลยใช้รถตัวเองอีกคัน (คือกิลมีรถสองคัน...งงมั้ยคะ ท่านผู้ชม ว่ามันมีรถสองคัน แล้วมันจะมายืมรถกุทำไม...เดี๊ยนก็ยังสงสัยอยู่จนบัดนี้) ดันรถคันที่เสีย โดยมีเพื่อนเรานั่งบังคับพวงมาลัย และเรา(ผู้ไม่ได้ช่วยอาไร)นั่งไปเป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีกที แล้ววินาทีแห่งความสนุกสุดเสียวก็เริ่มขึ้นค่ะ ท่านผู้โชม ตามเดี๊ยนมาเลยค่ะ ...หน้าคะมำ...คะมำๆๆๆๆไปเรื่อยๆๆๆ ....ด้วยแรงกระแทกของรถกิลที่มาชน สนุกมากๆๆ ขำกระจายวินาทีแรกๆ เหมือนเล่นรถบั๊มซิ่งในสวนสนุกอ่ะ แต่มันส์กว่าเพราะนี่คือ ถนนใหญ่ ๓ เลน ส่วนความเสียวนั้นตามมาทีหลังค่ะ เสียวเพราะกลัวโดนตำรวจเรียก ระยะทางที่โดนชนๆๆๆก็ประมาณ ๒ กิโลเมตร แต่ยาวนานโคตรเกือบชั่วโมง เพราะความไม่รู้จักวางแผนนั่นเอง.... เรา    "นี่เธอ...เอ้อ...แล้ว...บ้าน..กิล...มัน...อยู่...ไหน...อ่ะ เธอๆ รู้...จัก..ป่ะ" เพื่อน "รู้ดิ ...แต่..ไปไง...จำไม่ได้..แล้ว ...ก็  โอ้ย..นี่...มันมืด...นี่..นา...จำไม่ได้!" เรา    (-_-') "งั้นก็...โทร...ถาม...ดิ" เพื่อน "กิล...ลืม..โทรศัพท์...ไว้ที่บ้าน..." เรา     (O__O) "เฮ้ย..งั้น...จะ รู้เรื่อง...กัน..ได้ไงอ่ะ" (กุเครียดนะ) ไม่ทันขาดคำ มีเสียงตะโกนโหวกเหวกมาจากหลังรถ กิล    "ยู้ฮู ....เปลี่ยนเลนๆๆๆๆ.... ไปทางซ้ายๆ...ซ้ายๆ....."         "ซ้ายอีกๆๆๆ ....ยูเทิร์นหน้า..ยู้ฮู" เรา    "หา!!! แม่เจ้า" (>_<) ยูเทิร์น??!! เรียกได้ว่าครบรสเลยค่ะ หลังจากยูเทิร์นแล้ว ก็ยังมีเปลี่ยนเลน...ชิดขวา...เตรียมเข้าซอย ....เข้าซอย...เฮ้ยๆๆๆ อย่าเลยๆๆๆ แล้วไหนจะเลี้ยวเข้าบ้านอีกอ่ะ โอ้ย....ลำไส้เกือบพุ่งออกปาก... สุดท้ายทายซิคะ เกิดอะไรขึ้น ... เรา "เธอ..จำได้มั้ยอ่ะ..บ้านหลัง..ไหน" คิดอีกที..ไม่น่าถามเลยเรา เพื่อน "จำไม่ได้!" เรานึก...เออ กุพลาดเอง(อย่างแรง) ไม่น่ามาด้วยเล้ย เลี้ยวเข้าซอยแล้วก็ยังมีแยกซ้าย ขวา...และขณะที่กำลังจะโดนแรงกระแทกสุดท้ายส่งเข้าอย่าง....ถูกบ้าน...นั้นเอง เแสงไฟจากรถคันหน้าพุ่งวาบสวนเข้ามาจนเราแสบตา....รถตำรวจค่ะ! Free TextEditor   Create Date : 13 มิถุนายน 2552 22 comments Last Update : 26 สิงหาคม 2552 12:06:47 น. Counter : 605 Pageviews. Share Tweet

ตอนแรกเห็นหัวข้อบล็อก ต๊กกะใจอย่างแรง.. เพราะจุ๋มเพิ่งอัพบล็อกเรื่องเกี่ยวกับผู้ชายเสร็จหมาดๆเลยค่ะคุณพี่ หัวข้อตั้งได้ใกล้เคียงกับเรื่องจุ๋มมาก แต่เรื่องของจุ๋มต้องเปลี่ยนเป็น ผู้ชายที่หาไม่เจอ... โอ๊ย...คุณกิลนี่เค้าเอาอะไรคิดเนี่ย เค้าให้สาวไปช่วยแบบนั้นได้ยังง๊ายยย... แล้วอเมกาเนี่ย ตำรวจหูตาไวยิ่งกว่าอะไรทั้งปวง แล้วมีการยูเทิร์นด้วยอะค่ะ อันนี้เหลือเชื่อ แต่ก้ออุตส่าห์ทำได้ สุดท้ายก้อกลายเป็นความพยายามที่สูญป่าวสิคะเนี่ย ตำรวจจัดการยังงัยเอ่ย... ปล. ชอบพี่โอบรรยายว่า " ท่านผู้โชม ตามเดี๊ยนมาเลยค่ะ " ฮามาก... เหมือนพี่โอกำลังนั่งเล่าอยู่ตรงหน้า   โดย: MeJayya 14 มิถุนายน 2552 1:15:56 น.

รถตำรวจ >.< เล่าต่อได้ไหมคะ อิอิ กำลังอ่านเพลินเลยคะ 555   โดย: น้ำเองคะพี่น้อง!! 14 มิถุนายน 2552 8:05:37 น.

ตำรวจจอดรถรออยู่จริงค่ะ แต่ไม่เรียก..ซะงั้น ไม่รู้ทำไม มีแต่รถตำรวจเปล่าๆที่สาดไฟมา ส่วนตำรวจไปยืนแอบฉี่อยู่ไหนซักแห่งมั้งคะ   โดย: anchesa 14 มิถุนายน 2552 9:23:29 น.

ฮามากพี่โอ 227 ข้อ คิดได้งัย นั่นน่ะสิ พี่โอ จุ๋มไปแก้ไขเพิ่มเติมด้วย ตรงท้ายเรื่อง พี่โอคะ คุณฮิโระเค้าไม่ได้ชอบจุ๋มนะคะ เค้าคงไม่คิดมาสมัครหรอกค่ะ ที่สำคัญเค้ามี....แล้วค่ะพี่โอ ( คิดเอง...แล้วคิดว่าคิดถูก 55+)   โดย: MeJayya 14 มิถุนายน 2552 10:46:29 น.

ขำ ๆ ใช้ได้แก สนุกปนเสียวดีแท้   โดย: พล (aoigata ) 14 มิถุนายน 2552 11:21:12 น.

ตลกแระ อ๋อ...เล่าอดีต ยังเป็นเพื่อนดันอยู่ เอ้ย...เป็นเพื่อนกันอยู่ แล้วเอาเพื่อนมาเผาทำม้าย...ฉันหล่ะงง นี่ถ้าเธอเล่น bloggang ไปเรื่อยๆ สงสัยจะต้องมีฉันแน่ๆ สมมุติว่าเพื่อนชื่อ อ. อะไรเงี้ย   โดย: Mermaid AI 14 มิถุนายน 2552 20:50:26 น.

ตกลงนี่จบเรื่องแล้วหรือมีภาคต่อครับ ว่าแต่ไปบล๊อกไหนก็โดนแอบเหน็บไปทุกบล๊อกเลย   โดย: ฮิโระ (ordinary_hero ) 14 มิถุนายน 2552 23:08:11 น.

โห ... อ่านไปลุ้นไป ... ใจหายใจคว่ำ ... ก็บรรยายฃะ .. เหมือนกับว่าเราอยู่ในเหตุการณ์จริงๆด้วย hohoho.. โชคดีจังเลยค่ะ ... ที่ไม่ได้เจอตำรวจ .. ( ปาดเหงื่อ)   โดย: June4 15 มิถุนายน 2552 3:57:11 น.

กำลังคิดว่าที่เรียกว่า น้องโอ ที่จริงแล้วผิดรุ่นเลยหรือเปล่า เรียกน้องเพราะเรียกเฮียมาก่อน   โดย: ฮิโระ (ordinary_hero ) 15 มิถุนายน 2552 13:02:18 น.

คิดไว้แล้วค่ะ ว่าถ้าใครมาอ่าน แว๊บแรกต้องคิดว่ากำลังจะมีลูกแน่ๆ 555+ ถ้ามีตอนนี้คงไม่ตื้นตันแล้วล่ะค่ะ กลายเป็นตกใจ ว่าไผซิมาเป็นพ่อเด็ก อย่าว่าแต่พี่โอน้ำตาคลอ จุ๋มเขียนไปร้องไห้ไป ( เรื่องจริง )   โดย: MeJayya 15 มิถุนายน 2552 20:17:27 น.

โอ โอ...เธอจะเฝือก หรือ จะเกือก หรือจะอะไรก็ได้ เธอยอ่าลืมตัว ว่าที่จริงเธอ เป็นพนักงานของร้านไมค์ ตำแหน่งใหญ่กว่าฉันอีก   โดย: Mermaid AI 15 มิถุนายน 2552 21:13:05 น.

วันนี้เขาอัพบล๊อกกันทั่วหน้าเลย นึกว่าเป็น "วันมาคะ อัพบล๊อก" เลย เอ่อ บาปมั้ยเนี่ย   โดย: ฮิโระ (ordinary_hero ) 15 มิถุนายน 2552 22:06:42 น.

ขยายความให้โอ... -หนุ่ย เป็นอาจารย์ที่คณะวิศวะ ลาดกะบัง ประมาณครูกับลูกศิษย์แหล่ะ -โบลิ่ง เป็นเพื่อนแนนที่บดินทรเดชา และก็มาเรียนที่ลาดกระบังเฉกเช่นเดียวกันกับแนนแต่คนละภาควิชา โบลิ่งเก่งคำนวณมากมาก -บี เป็นพี่สาวของโบลิ่ง เรียนจบจาก ม. กรุงเทพ -โยริโกะ กับ เต้ย เรียนจบจาก ABAC แต่เต้ยเป็นรุ่นพี่ของโยริโกะหลายปี เธอ...มีไรอยากรู้เรื่องนักเรียนของไมค์อีกป่ะ ฉันว่าเธอรีบตามคุณณรงค์มาเรียนได้แล้ว เอาหนังสือ เอาเสื้อไปนานแล้ว   โดย: Mermaid AI 15 มิถุนายน 2552 22:58:42 น.

ถ้าพี่โอเรียนดำน้ำอย่างจริงจัง สงสัยจะได้เป็นลูกศิษย์แถวหน้า   โดย: MeJayya 16 มิถุนายน 2552 9:52:45 น.

พี่โอ หลังไมค์ด้วยค่ะ   โดย: MeJayya 17 มิถุนายน 2552 0:51:23 น.

เห็นด้วยอย่างยิ่ง รักษาสุขภาพ   โดย: chinanod 18 มิถุนายน 2552 8:43:18 น.

วันนี้ฉันกลับเมืองไทยแล้วนะแก   โดย: พล (aoigata ) 18 มิถุนายน 2552 9:53:50 น.

ยินดีต้อนรับสู่มาตุภูมินะ พล โอ เธอจะอัพเดท blog สัปดาห์ละครั้ง ใช่ป่าว   โดย: Mermaid AI 18 มิถุนายน 2552 22:47:19 น.

ตามลิงค์ไปอ่านบล๊อกคุณ aston มีบางความคิดที่เหมือนกันจนน่าตกใจ เช่น ชื่อบล๊อกที่นึกว่าใครก๊อปใคร แถมเนื้อหาบางบล๊อกนี่ใช่เลย แต่ทางนั้นเขาจะเป็นคนดีกว่าผมเยอะครับ   โดย: ฮิโระ (ordinary_hero ) 18 มิถุนายน 2552 23:23:09 น.

พี่โอ จะบอกว่าจุ๋มเป็นแฟนคลับคุณ aston อยู่ช่วงนึงเหมือนกันค่ะ ( เค้าอยู่ใน list friend จุ๋มด้วยนะคะ ( อยู่บนชื่อพี่โอ ) แต่หลังๆจุ๋มห่างหายไป ขอบคุณพี่โอที่มาเตือนสติให้จุ๋มกลับไปอ่านอีกที อยากจะบอกว่าเป็นบล็อกที่ดีมั๊กๆๆๆๆๆๆ อย่างแรงค่ะ เรื่องวิปัสสนาล่าสุดที่เขียนก้อจริงค่ะ เพราะแอบคิดตอนไปวิปัสสนาว่าหลายคนที่รู้สึกหงุดหงิดใจเวลาถูกให้ทำ จะได้บุญกันมั๊ยเนี่ย ฯลฯ.. พี่โอ...เมื่อคืน จุ๋มอ่าน เกิดเพราะกรรมฯ ไปสี่บทเองค่ะ แบบว่าความง่วงถาโถมสุดยอด กะว่าจะต่อคืนนี้ให้เรียบร้อยไปเลย แล้วเดี๋ยวจะได้มาคุยกันนะคะ   โดย: MeJayya 19 มิถุนายน 2552 8:55:32 น.

พี่โอ...เอาทีละเรื่องเลยนะคะ เรื่องแรกคือเมื่อวานเนทล่มอย่างแรง เพราะพายุฝนฟ้าคะนอง ทำให้จุ๋มหายไปจากบล็อกแก็งค์เกิน 24 ชั่วโมง รู้สึกอึดอัดใจมาก เรื่องสองคือ เพิ่งไปอ่านเรื่องแถของพี่โอมา โห....แบบว่าเป็นแถที่อันตรายอย่างรุงแรง 55 ดีที่เอาตัวรอดมาได้ใช่มั๊ยคะ เรื่องสาม ข้อดีของเนทล่มคือ เมื่อวานทำให้อ่านหนังสือจบไปสองเล่ม เกิดเพราะกรรมฯ ก้อจบแล้วค่ะ เป็นหนังสือที่ดีมาก จริงอยู่ที่ช่วงแรกๆทำให้จุ๋มแอบงง และคิดว่า สรุปว่าเหตุการณ์ที่เป็นไปมีเหตุผลทางวิทยาศาสตร์มาหักล้างว่าด้วยความน่าจะเป็นจริงๆเหรอ.. แต่อ่านไปอ่านมา เลยเข้าใจว่า เป็นเรื่องของการใช้สติควบคุมความรู้สึก เช่น ถ้าเราโดนรถปาดหน้า แล้วเราไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไร นั่นคือเป็นเหตุการณ์ที่เป็นไปตามกฎของความน่าจะเป็น แต่เมื่อใดที่เรารู้สึกทุกข์ร้อน โกรธ โมโห อยากปาดคืน นั่นเป็นเรื่องของกรรมเก่าในทันที การเอาชนะผัสสะเป็นเรื่องยากมากเหมือนกันนะคะว่าไปแล้ว สรุปว่าสติสัมปชัญญะเป็นสิ่งที่เอาชนะกรรมได้ ( สู้กับกรรมได้ ) นี่คือคร่าวๆ แต่.. มีวิสัชชนาอยู่หลายข้อดังนี้... ข้อแรก หน้า 118 ย่อหน้าท้ายๆ ที่บอกว่า " กระบวนการเปลี่ยนจากภวังคจิต >> จุติจิต>>ปฏิสนธิจิตไวมาก ไวกว่าหนึ่งส่วนล้านล้นของวินาที จนเรียกได้ว่าคนเราเมื่อตายแล้วจะเกิดใหม่ทันทีโดยไม่มีช่วงเวลาใดๆมาคั่น" ขอความนี้มันไม่ขัดแย้งเกี่ยวกับเรื่องชีวิตในภพภูมิหลังความตายเหรอคะ อ่านดูแล้วเหมือนกับว่าเราไปเกิดในทันที ตามภพภูมิต่างๆกันไป ( เช่นกรรมมากก้อไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน ฯลฯ ) แล้วที่เรื่องที่เล่ากันมานมนานเรื่องรับใช้กรรมในนรกอะไรแบบนี้ สรุปว่ามันมีจริงมั๊ยล่ะคะ แล้วข้ออีกนิดนึงค่ะ ( จริงๆมีสงสัยอีกเยอะ ) หน้า 124 ย่อหน้าสุดท้าย ที่ว่า " สิ่งที่ใช้วัดความแรงของกรรมไดคือ เจตนา ถ้าเราเคยทำกรรมที่สร้างไว้โดยขาดเจตนา การสนองของผลกรรมก้อจะเบาบางมาก ฯลฯ " แล้วทำไมจุ๋มได้ยิน ( ทั้งได้ยินคนมาเล่าโดยตรง และในรายการทีวี )และได้อ่านมาบ้าง บางคนทำกรรมโดยที่ไม่ได้เจตนาเลยแม้แต่นิดเดียว เช่นผู้หญิงท้องคนนึงที่เคยขับเหยียบงูท้องแก่จนตาย และเธอก้อรู้สึกตกใจมาก รีบไปทำบุญอุทิศส่วนกุศล ขออโหสิกรรม ด้วยความที่เธอไม่ได้ตั้งใจเลยแม้แต่นิดเดียว แต่หลังจากนั้น เธอได้รับผลกรรมอะไรต่ออะไรมากมาย ที่เธอบอกว่าเป็นผลมาจากงูตัวนั้น ( เธอแท้งลูก..อุบัติเหตุ เจ็บป่วยจนแทบเอาชีวิตไม่รอดฯลฯ ) และเธอเคยไปหาพระรูปนึง และพระรูปนั้นบอกเธอว่า มีวิญญาณพยายาทของงูตัวหนึ่งกำลังแก้แค้นเอาคืนเธออยู่ ผู้หญิงคนนี้ทำกรรมโดยไม่ได้ " เจตนา" แต่ทำไมผลกรรมเธอถึง " หนักหนาสาหัส" ล่ะคะพี่โอพี่เอ๋.. ( แล้วก้อมีอีกค่ะ...เอาไว้เป็นรอบๆค่อยมาว่ากัน แต่อย่างไรจุ๋มก้อชอบหนังสือเล่มนี้นะคะ บทหลังๆอ่านสนุกมาก ปล. ( อันนี้ไม่เกี่ยวกับเนื้อหา ) แต่จะบอกว่า หน้า 104 บรรทัดที่ 11 พิมพ์ผิดค่ะ ตาไวเลยเห็น... ที่บอกว่า " รักษาไม่ได้ให้หายขาดได้..." จริงๆต้องเป็น " รักษาให้หายขาดไม่ได้.." ใช่มั๊ยคะพี่โอ.. ( อันนี้แอบไร้สาระ แต่เห็นแล้วมันหงุดหงิดหัวใจ...แหม..สงสัยเป็นเพราะกรรมเก่า ถ้าเห็นแล้วเฉยๆแบบคนอื่นคงเป็นเพราะกฏของความบังเอิญ )   โดย: MeJayya 20 มิถุนายน 2552 14:15:27 น.

น้องจุ๋ม...พี่เอ๋ร่วมเสวนาไม่ได้อ่ะตอนนี้ เพราะว่า หนังสือเล่มนี้ โอให้พี่เอ๋ยืมอ่าน พี่เอ๋เลยไม่มีในมือนะ เปิดตามไม่ได้ แฮ่ะๆๆ นั่นสิเน๊อะ ถ้าขาดเจตนา แต่ทำไมกรรมรุนแรง หรือว่าเจ้ากรรมนายเวรที่คนนั้นไปก่อกรรม โกรธและพยาบาทรุนแรงมาก จึงทำให้เค้ารับผลกรรมรุนแรง แต่ถ้าคิดว่าเป็นตัวพี่เอ๋นะ เกิดอะไรร้ายๆขึ้นมา พี่เอ๋คงรีบก้มหน้ารับกรรมให้เสร็จๆไป และอโหสิให้เจ้ากรรมนายเวร ให้จบตรงพี่เอ๋ดีกว่า แบบที่หลวงพ่อจรัญของเราสอนอ่ะ คือไม่รู้จะทำได้ปุ๊บปั๊บป่าว เพราะยังไม่เคยเกิดนะ แต่ตั้งใจไว้ว่าจะพยายามอ่ะจ้ะ ฝนฟ้ายังคะนอง อยู่ป่าวจ๊ะที่ภาคเหนือ ที่นี่ก็ครึ้มซะไม่มี   โดย: Mermaid AI 20 มิถุนายน 2552 16:24:33 น.