เที่ยวพม่า ๕ วัน (๔) วันที่ ๓๑ ต.ค. ๕๘ วันที่ ๔ แล้วสินะ วันนี้เราต้องตื่นแต่เช้า เพื่อลงเรือไปชมพิธีแห่พระบัวเข็ม เป็นวันสุดท้ายที่แห่ท่านกลับมาที่ วัดผ่องดออู "พระบัวเข็ม” ลักษณะสำคัญนั้น เป็นพระที่แกะขึ้นจาก กิ่งไม้พระศรีมหาโพธิ์ ลงรักปิดทองเป็นรูปพระเถระนั่งก้มหน้ามีใบบัว คลุมศีรษะ และมีเข็มหมุดปักอยู่ตามตัวหลายแห่ง นั่งอยู่บนฐาน ดอกบัวหงาย ดอกบัวคว่ำรองรับ เมื่อหงายใต้ฐานดูจะพบลายลักษณ์ ปั้นทรงนูนต่ำรูปดอกบัวใบบัวและรูปปลา ที่เรียกว่า “พระบัวเข็ม” คือ รูปพระอุปคุตเถระ เรื่องราวของพระบัวเข็มไม่ค่อยปรากฏเป็นที่ ทราบกันโดยทั่วไปในเมืองไทย เหมือนพระพุทธรูปองค์อื่นๆ เพราะ พระบัวเข็มเข้ามาแพร่หลายในประเทศไทยเมื่อปลายสมัยรัชกาลที่ 3 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ทั้งนี้ เพราะเหตุที่พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้า เจ้าอยู่หัวขณะทรงผนวช ทรงสนิทสนมกับพระภิกษุชาวมอญมาก โดยทรงศึกษาประวัติพระพุทธศาสนา และพระธรรมวินัย จากพระภิกษุ ชาวมอญทรงแตกฉานในพระธรรมวินัยทางพระพุทธศาสนาเป็นอย่างมาก และด้วยการที่ทรงติดต่อคุ้นเคยกับพระภิกษุชาวมอญมาโดยตลอด เมื่อพระภิกษุชาวมอญเข้าเฝ้าที่วัดบวรนิเวศฯ ครั้งใด ก็มักนำพระบัวเข็ม เข้ามาถวายอยู่เนืองๆ พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงทราบ ประวัติความเป็นมาของพระบัวเข็ม มากกว่าบุคคลใดในสมัยนั้น จนถึงทรงยอมรับพระบัวเข็มเข้าในพระราชพิธีพิรุณศาสตร์ (พิธีขอฝน) พระบัวเข็มนี้ถือกันว่าเป็นพระที่มีความศักดิ์สิทธิ์ อภินิหาร ในทางชนะศัตรูหมู่มาร และในทางบังเกิดความอุดมสมบูรณ์ ลาภสักการะ ความร่ำรวยอย่างยิ่ง แก่ผู้เคารพบูชาซึ่งรูปลักษณะการปฏิบัติบูชาก็แปลกแตกต่างจากพระอื่น ้(ข้อมูลจากกูเกิ้ล) ด้วยความศรัทธา คุณไพศาล คุณผลิน และญาติธรรม ได้สร้างพระบัวเข็มจำลอง แล้วนำมาไว้ที่วัดเทวราชกุญชร ต้องหาโอกาส ไปสักการะบ้าง พระบัวเข็มเป็นหนึ่งในห้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของชาวพม่า ลงเรือตั้งแต่ตีห้าสิบห้า ให้ รร ติดต่อเรือให้สองลำ เพื่อไปชมพิธี และเที่ยวตามที่ต่างๆในทะเลสาบอินเล เรือสำหรับนักท่องเที่ยวจะวาง เก้าอี้ในเรือเพื่อนั่งสบาย มีชูชีพและร่มให้ทุกที่นั่ง วันนี้ท้องฟ้าอึมครึม จากท่าเรือไปถึงบริเวณพิธีไกลพอสมควรที่เดียว ถ้าออกสาย ไปถึงจะไม่สามารถนำเรือเข้าไปข้างในได้ เพราะการจราจร ทางน้ำคับคั่งไปด้วยเรือ พิธีจะมีขบวนเรือการะเวก ตกแต่ง สวยงาม ผู้ชายเท่านั้นที่จะได้พายเรือด้วยเท้าเข้าร่วมพิธี ฉันเห็นมีเรือสำหรับผู้หญิงเพียงลำเดียว เป็นนางรำในเรือนั้น ผู้คนมาร่วมพิธีกันมากมาย ที่เห็นในรูปยังไม่ได้ครึ่งของจริง ชาวบ้านที่มีบ้านอยู่ริมน้ำตั้งโต๊ะบูชา มีการแข่งเรือหลังเสร็จพิธี รอนานมาก และเรือเราอยู่ในมุมอับ สำหรับการถ่ายรูป จึงลงความเห็นว่าขึ้นไปไหว้พระ หามุม เดินเล่น แล้วแต่สะดวก บนวัดผ่องดออู ก็แล้วกัน ในวัดคนก็เยอะมาก มีของ ขายเหมือนงานวัดบ้านเรา เข้าไปข้างในที่ประดิษฐานพระบัวเข็ม เห็นแต่หัวคนรุมปิดทองท่าน กราบแล้วทำบุญเสร็จ ออกมาเดินเตร่ไปมารอเวลา อารหารที่ขาย ในวัดที่ดูแล้วแปลกๆดี เช่นสับปะรด ที่เปรี้ยวแล้วยังฝานมะนาวใส่ลงไปอีก ไก่ย่างเขากินกันทุกส่วนแม้แต่หัวก็ไม่เว้น เป็นต้น รับหมากซักคำไหม เครื่องเยอะมากเลย ได้เวลานัดคนพร้อมก็ออกเดินทางไปเที่ยวต่อ ที่แรกคนขับเรือ พาไปดูการทอผ้าด้วยใยบัว ทอเสร็จแล้วได้เป็นผ้าพันคอผืนนิด เดียวราคาแพงมาก ที่นี่เป็นศูนย์หัตถกรรมการทอผ้า ไม่มีรูปตัวอย่างผ้า เพราะหิวข้าว ยังไม่ได้กินข้าวกลางวัน ให้คนขับเรือพาไปร้านอาหาร ได้แวะร้านนี้ อาหารอร่อยดี ไม่มีรูป ขี้เกียจ กินดีกว่า เพื่อนร่วมทางไปขอทำไข่เจียว ทั้งร้านมีไข่เหลือแค่ ๒ ฟอง และสัมภาษณ์เจ้าของร้าน ได้ความว่า พ่อของเขาเป็นมะเร็งและไปรักษาที่ รพ.กรุงเทพ ในที่สุดก็เสียชีวิต เสร็จจากกินข้าวกลางวันก็ไปต่อที่ศูนย์ทำเครื่องเงิน ไปดูกะเหรี่ยงคอยาว ซึ่งสถานที่นั้นเป็นร้านจำหน่ายสินค้าพื้นเมือง เรือของชาวบ้าน ปูเสื่อแล้วนั่งกับพื้น จุคนได้เยอะดี width='450' height='337' border=0> สภาพเรือสำหรับนักท่องเที่ยว ทะเลสาบอินเล อยู่ในรัฐฉาน เป็นรัฐที่ใหญ่ที่สุด มีประชากรมากที่สุดด้วย เขตแดนติดกับเชียงราย และแม่ฮ่องสอน หรือที่เรารู้จักกันในชื่อ รัฐไทยใหญ่ ตองยี เป็นเมืองหลวง อากาศเย็นตลอดปี ทะเลสาบอินเลตั้งอยู่บนเขาสูง เหนือจากระดับน้ำทะเล ๘๗๕ เมตร ดูจากแผนที่ อินเลอยู่ห่างจากแม่ฮองสอน ราว ๓๐๐ กม. คนที่อาศัยอยู่ในอินเล เรียก อินตา ชาวบ้านมีอาชีพเกษตรกรรม ปลูกพืชลอยน้ำ ทำประมง และทำหัถตกรรมขนาดเล็ก ทอผ้า ตีเหล็ก เครี่องเงิน มวนบุหรี่ และมีรายได้จากการท่องเที่ยว ทะเลสาบมีความกว้าง ๑๑.๒๕ กม. ยาว ๒๒.๕ กม. จากนั้นเราก็ไปวัด ที่คนไทยรู้จักกันว่า วัดแมวกระโดด คือ มีการฝึกแมว ให้กระโดดลอดห่วง เอาไว้โชว์นักท่องเที่ยว ที่จริงแล้ว วัดนี้ชื่อ งาพี เช วอง Nga Phe Chaung วัดนี้เป็นที่เก็บสมบัติเก่าของชาวฉาน รวมทั้งจากที่อื่นๆด้วย สมบัติที่ว่าคือ พระพุทธรูปองค์ใหญ่แกะจากไม้ งดงามพร้อมบุษบกอันงามวิจิตร ขากลับฝนตกหนักมาก เปียกปอนกันไปหมด กลับมา รร อาบน้ำ เตรียมตัวขึ้นรถบัสอีกวาระหนึ่ง ไปมัณฑเลย์ ระหว่างรอรถมารับไปขึ้น รถบัส ฝนก็ยังตกปรอยๆ ไม่มีใครคิดจะตามคุณพีไปหาข่าวเย็นกินเลย พอถึงที่ขึ้นรถ รถยังไม่มา ออกเดินสำรวจเจอร้านขายก๋วยเตี๋ยว ก็สั่งมากินกันด้วยความหิว ฉันว่าอร่อยทีเดียวไม่ต้องปรุงเลย กินกัน ยังไม่ทันเสร็จรถมาแล้ว คนขายก๋วยเตี๋ยวมีน้ำใจมาก เดินไปบอกคนขับ รถให้รอหน่อย ลูกค้าฉันยังกินไม่เสร็จ คนขับรถเดินมาดูแล้วบอก ๕ นาที ให้เวลา ๕ นาทีนะ ก็ได้ๆๆ รีบจ้ำๆกินจ่ายเงิน แล้วไปขึ้นรถ เป็นรถ วี ไอ พี นั่ง ๓ ตัว ห่างกันมีช่องตรงกลาง สำหรับฉันนั่งไม่ค่อยสบายเลย คราวนี้มี น้ำดำแจกเพิ่มคนละกระป๋อง ประหยัดค่า รร. ไปได้อีกคืนนึง Create Date : 12 พฤศจิกายน 2558 Last Update : 12 พฤศจิกายน 2558 14:22:21 น. 0 comments Counter : 1139 Pageviews.   Share Tweet