|
 |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
 |
23 เมษายน 2551
|
|
|
|
ใครๆก็ไปเที่ยว แชงกรี - ล่า
ตอนที่ ๑ จากเชียงของ ถึง เชียงรุ้ง(จิ่งหง)
ห่างหายไปซะเกือบเดือน เริ่มตั้งแต่เตรียมตัว จะไปเที่ยวแบบแบ็คแพ็ค(ตอนแก่) เลือกไว้ แล้วว่าจะต้องไป จีน ที่แชงกรี - ล่า และช่วง สงกรานต์ด้วย เนื่องจากหยุดยาว และบ้านเรา ร้อนมาก จำต้องทำตัวไฮโซ หลบร้อน ไปหาหิมะ เผื่อจะได้ลงข่าวหน้าสังคมกะเขาบ้าง ครั้นจะไป ยุโรป ก็แหม มันแพงไป.....แค่จีนละกัน
กรรมวิธีการไป ก็นี่เลยหาเพื่อนจากอินเตอร์เนท ใครโพสท์ว่าจะไปแชงฯ ช่วงที่เรากะไว้ รีบสมัคร เป็นสมาชิกขอไปด้วยทันที กลุ่มที่ฉันไปมีทั้งหมด ๑๘ คน นับจำนวนนี้ตอนเช่ารถตู้ที่ห้วยทรายนะจ๊ะ
ขึ้นรถทัวร์จากหมอชิตถึงเชียงของ ตอนเช้าตรู่ ของวันที่ ๕ เมษายน ๕๑


ทางเดินลงไปด่านไทย และเลยลงไปท่าเรือเพื่อข้าม ไปห้วยทราย ประเทศลาว

นี่คือท่าเรือฝั่งไทย คิดค่าเรือคนละ ๒๐ บาท ถ้ามีสัมภาระก็คิดค่าสัมภาระ ๑๐ บาทจ้ะ

เห็นแล้วท่าเรือฝั่งลาว เมื่อขึ้นไปเห็นอาคารขวามือ นั่นแหละด่านลาว ต้องไปสแตมป์เข้าเมือง กรอก แบบฟอร์มนิดหน่อย พร้อมเสียค่าบริการ ๒๐ บาท จากนั้นก็ลากกระเป๋า แบกเป้ขึ้นเนินไปเช่ารถตู้

นี่คือรถตู้ ๒ คันที่จะนั่งไปบ่อหาน ช่วงเวลาที่ไป เป็นเทศกาล คนจึงเยอะแย่งรถกันกับพวกทัวร์ การเช่ารถครั้งนี้ลาวจะทำเป็นระบบ มีบริษัทคน กลางรับจัดการทั้งคิวรถและกำหนดราคา พวกเรา มี ๑๘ คน แต่เกิดข้อผิดพลาดทำให้ได้ฝรั่งมาเพิ่มอีก ๔ คนซึ่งลงแค่หลวงน้ำทา พวกเราต้องหารเฉลี่ยค่ารถ ถึงบ่อหาน ตกคนละ ๔๒๕ บาท รถวิ่งประมาณ ๓ ชั่วโมงเศษ มีแวะให้กินข้าวเที่ยงกลางทางด้วย ทางคดเคี้ยวพอสมควร
(พยายามใส่รูปด่านลาว ที่บ่อเต็นแล้วแต่ไม่สำเร็จ)
ถึงด่านชายแดนลาว บ่อเต็น ทำกรรมวิธีการออกจากลาว มีคนบอกต่อๆกันว่าไม่ต้องเสียเงินค่าสแตมป์วีซ่า เจ้าหน้าที่ ก็เรียกให้พวกเราวางพาสปอตไว้ แล้วสูเจ้าก็ใช้เวลานานมาก ในการสแตมป์ ตอนนั้นมีบริษัททัวร์มาด้วย เขาจะไปคุนหมิง กัน พอนานเข้าก็มีคนบอกต่อๆกันมาว่า ถ้ามาทัวร์จะโดน เรียกเก็บหัวคิวค่าผ่านด่านหัวละประมาณ ๑๒๐ บาท

บรรดาพวกแบคแพคทั้งหลายต่างชะเง้อขอพาสปอตคืน เพราะคิดว่าสูเจ้าทำเสร็จแล้ว คงต้องการค่าน้ำร้อนน้ำชา พวกเราเลยตกลงใจ จ่ายคนละ ๒๐ บาท ไชโย...ได้พาสปอต คืนแล้ว ที่บริเวณด้านนอกมีรูปภาพและข้อความแนะนำ คนต่างชาติว่า ควร และ ไม่ควร ทำอะไร อันเป็นการขัด ต่อขนบธรรมเนียมประเพณีของลาว ซึ่งก็เหมือนของไทย

จากนั้นรถตู้ก็พามาด่านจีนคือ บ่อหาน ต้องรีบๆกันหน่อย คิดว่าต้องยื่นวีซ่าก่อนพวกทัวร์จะมา แต่....ไม่สำเร็จ ทัวร์ เขามีช่องทางของเขา พวกเราก็ยืนเข้าแถวคอยกัน โน่น ไกด์หอบพาสปอตเป็นปึก (๑๒๐ คน) เข้าไปทำแล้ว แต่ ก็นับว่ายังโชคดีที่พอมีญาติท่านเปาฯผดุงความยุติธรรม มาเป็นเจ้าหน้าที่ ท่านก็แบ่งแยกออก กวักมือเรียกชาว แบคแพคไปตั้งแถวใหม่อีกแถวหนึ่ง จึงสำเร็จกิจ


อย่าลืม ตอนที่รอสแตมป์พาสปอต ต้องเอาสัมภาระ ติดตัวตลอดเวลา เพราะเมื่อสแตมป์แล้วย้อนกลับเข้ามา เอาของที่กองไว้ไม่ได้ แล้วพวกเราก็ยืนรอรถตู้เพื่อไป เมิงล่า คนขับรถตู้บอกคันนึงนั่งได้ ๑๓ คน โอ้แม่เจ้า... ต้องเห็นสภาพรถซะก่อน อึ้ง...แต่...ก็ต้องไปเพราะถ้า เรื่องมากจะเสียเวลา คันนึงไปก่อนแล้ว ส่วนคันที่ฉันนั่ง ยังโอ้เอ้ศาลาราย เพราะคนไม่เต็ม เขาก็ขับวนไปวนมา หาคนจนได้ ๒ คน กลางทาง ๑ คนซึ่งเจ้าคนนี้ต้องการไป ซื้อสายพานรถ คนขับก็พาไปซื้อของ รออีก แถมคนขับ อยากจะกินข้าวอีก พวกเราโวยว่า "เผิงโหย่ว" คือ เพื่อน เราอีกคันไปแล้วเดี๋ยวไม่เจอกัน กว่ารถคันที่ฉันนั่งจะไปถึง เมิงล่า ก็ประมาณเกือบ ๕ โมงเย็นแล้ว คนขับรถที่จีนจะ ชอบพูดโทรศัพท์ตลอดเวลา แล้วมันก็พาเรามาที่ท่ารถ ดูแล้วเป็นท่ารถเหมา พวกที่มาถึงก่อนบอกไม่มีเวลาแล้ว เราต้องไปถึง จิ่งหง ภายในวันนี้ จำต้องตกกระไดพลอย โจน เหมารถ ๑๖ ที่นั่งโดยมีคนทั้งหมด ๑๘ คน ที่เกิน ต้องนั่งเก้าอี้เสริมพลาสติกตัวเล็กๆ
เมื่อเริ่มเข้าสู่จีน การสื่อสารกันก็ลำบากมากขึ้น ต้อง ใช้ภาษกาย และเครื่องคิดเลขตลอด เพราะเราสามารถ พูดให้คนจีนเข้าใจได้ว่าต้องการอะไร แต่เมื่อคนจีนตอบ กลับมาเราจะหงายท้องเลย เพราะฟังไม่ออกซักคำ แล้ว เขาชอบพูดยาวๆ พูดมาก พูดอยู่นั่นแล้ว คนไทยเลยงง
มากขึ้น แต่ก็สนุก และสามารถทำอะไรๆได้สำเร็จทั้งๆที่พูดกัน ไม่รู้เรื่องนี่แหละ นั่งรถเหมาไปเรื่อยๆ โดยรถวิ่งทางสายเก่า ที่เราเห็นทางสยใหม่ขนานไปกับสายเก่า ทำให้หลายคน คิดว่าทำไมมันไม่ไปทางสายใหม่ หรือมันวางแผนจะหลอก พวกเรา เอ....แต่รถวิ่งๆไปก็มีรถสวนสัญจรไปมาไม่ใช่ทาง
เปลี่ยวแต่อย่างไร ถึง จิ่งหงประมาณ ๒ ทุ่มกว่า เสียเวลา บอกให้คนขับรถพาไปส่งให้ที่สถานีขนส่ง ก็พูดกันไม่รู้เรื่อง เพราะที่จิ่งหง มีสถานีขนส่งหลายแห่ง จนในที่สุดเราก็ต้องยอม คนขับรถ แต่ขอให้ส่งเรานอกสถานี เพราะไม่ต้องการเจรจา กับบรรดานายหน้าทั้งหลาย
ปฏิบัติการขั้นต่อไปก็หาที่นอน ที่ๆไปเป็นเหมือนหอพัก ของนักศึกษา แต่ให้คนอื่นนอนได้ มีเหลือ ๓ ห้องไม่พอ เพราะคนเรามากเกินไป ผู้นำที่โพสท์หาเพื่อนในเนทเลย ขอแบ่งกลุ่มย่อย กลุ่มละ ๖ คนพอดี .....ช่างบังเอิญ.... เหลือเกิน ผู้นำท่านจัดกลุ่มให้บรรดาพวก ส.ว. อยู่ด้วยกัน
แล้ววัยรุ่นตอนปลายก็อยู่ด้วยกัน มีนักศึกษาลาวมาช่วย พาไปหาโรงแรมและเจรจาให้ด้วย มีน้ำใจจริงๆ เมื่อแบ่ง กลุ่มแล้ว นับแต่นี้ต่อไปกลุ่มใครกลุ่มมัน แยกกันทำกิจกรรม ไม่ต้องรอ หรือหารือกันทั้งหมดอีกต่อไป
กว่าจะอัพบล็อกได้เสียเวลามากไม่รู้ สัญญาณไม่ดี หรือเวบพันทิปมีปัญหา วันนี้จบตอนที่ ๑ แล้วจะมี ตอนที่ ๒ ต่อไป คือ จิ่งหง - ต้าลี่
Create Date : 23 เมษายน 2551 |
Last Update : 25 เมษายน 2551 9:48:21 น. |
|
8 comments
|
Counter : 1155 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: be-oct4 วันที่: 25 เมษายน 2551 เวลา:11:26:10 น. |
|
|
|
โดย: รวิษฎา วันที่: 25 เมษายน 2551 เวลา:11:43:49 น. |
|
|
|
โดย: เจงกีสข่าน IP: 124.120.140.68 วันที่: 10 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:29:06 น. |
|
|
|
โดย: ณรงค์ฤทธิ์ IP: 124.120.244.225 วันที่: 20 มีนาคม 2552 เวลา:13:08:16 น. |
|
|
|
โดย: แมงหวี่@93 (แมงหวี่@93 ) วันที่: 13 เมษายน 2552 เวลา:17:45:42 น. |
|
|
|
โดย: แมงหวี่@93 วันที่: 28 เมษายน 2558 เวลา:13:43:57 น. |
|
|
|
| |
|
 |
แมงหวี่@93 |
|
 |
|
|
รออ่านตอนสองต่อค่ะ