วันที่ 17(10ต.ค.54) ซ่งพ่าน วันนี้เราจะเดินทางไปจิ้วจ่ายโกว ซึ่งใช้เวลาเดิทางทั้งวัน จุดแรกที่แวะ เข้าห้องน้ำ เป็นแบบเดิมๆ คือรางยาวๆ ไม่มีประตู และไม่สะอาด แต่ก็ต้องเข้า ไม่ฟรีนะ คนละหยวน มีชาวบ้านมาขายของเป็นพวกผักผลไม้ นักท่องเที่ยวจีนเยอะแยะ ฝั่งตรงข้ามก็มีของขาย แต่ข้ามถนนไปอันตราย เพราะรถวิ่งค่อนข้างเร็ว มีผลไม้น่าสนใจเพราะฉันไม่เคยเห็น พี่ที่ไปด้วยเป็นคนญี่ปุ่นที่ตั้งรกรากในเมืองไทย จนกลายเป็น คนไทยไปแล้ว บอกว่าที่ญี่ปุ่นเรียกว่า Akebi ต้นเป็นเถาเลื้อย เหมือนองุ่น กินเนื้อข้างใน จะออกลูกเดือน ก.ย.- ต.ค. ที่ตรงนี่ ขายลูกละ 5 หยวน(25บาท) ฉันไม่ได้ถามว่ารสชาติเป็นอย่างไร และไม่ได้ลองซื้อมาชิมด้วย ระหว่างทางผ่านเมือง เหวินชวน ที่แผ่นดินไหวเมื่อปี 52 มาถึงปี 54 แทบไม่เหลือร่องรอยของความเสียหายเลย มีการสร้างตึกขึ้นมากมาย ถ้าไม่รู้มาก่อนก็เหมือนเมือง ปกติทั่วไป รถจอดจุดชมวิว เป็นแม่น้ำ ประมาณบ่ายโมงเราแวะกินข้าวกลางวัน และเข้าห้องน้ำ แล้วออกเดินทางต่อไป ระหว่างนั้นรถขับผ่านสวนแอปเปิ้ล บรรดาลูกทัวร์ทั้งหลายก็ตื่นตาตื่นใจมองดูเห็นเขียวๆแดงๆเต็ม สวนไปหมด เลยได้จอดรถถ่ายรูปกัน และซื้อมากิน สำหรับ ฉันซึ่งไม่ชอบของเปรี้ยว / อมเปรี้ยวอมหวาน จึงเห็นว่าไม่อร่อย ประมาณ บ่ายสามโมงครึ่งถึงเมือง ซ่งพ่าน แวะแป๊บ เดียวแค่ถ่ายรูป และเข้าห้องน้ำ ฝนตกๆหยุดๆ เดินเข้า ไปเที่ยวในเขตเมืองเก่า แค่แหย่ขาเข้าไปนิดเดียว 1600 น.ออกเดินทางต่อ เราไปแวะที่เมืองนึงซึ่งเป็น เมืองที่เราต้องมานอนก่อนที่จะไปหวงหลง ที่แวะเพื่อ จะจองที่พักไว้ก่อน การเดินทางช่วงนี้ค่อนข้างขลุกขลัก และมีปัญหา แต่เราก็ผ่านกันมาได้ ช่วงที่แวะเมืองนี้น่าเบื่อมาก เพราะไม่มีอะไรน่าสนใจเลย ร้านค้าก็ไม่ค่อยมีของที่เราอยากได้ อาหารก็จะเป็นแบบทิเบตเนื้อจามรีตากแห้งปรุงรสต่างๆมากมาย พวกเบเกอรี่ก็มีกลิ่นแปลกๆ แล้วเราก็ออกเดินทางต่อไปยังจิ้วจ่ายโกว ระหว่างทาง ผ่านวัดทิเบต และตะวันใกล้ตกดิน บรรดาช่างภาพทั้ง หลายก็ได้ถ่ายรูปกัน พอหอมปากหอมคอ Create Date : 28 พฤษภาคม 2555 Last Update : 28 พฤษภาคม 2555 17:47:43 น. 0 comments Counter : 1531 Pageviews.   Share Tweet