BlogGang.com : : แมงหวี่@93 : อินเดีย

อินเดีย - สังเวชนียสถาน

ไม่ได้อัพบล็อก และเข้าพันทิปซะครึ่งค่อนเดือน
เพราะยุ่งอยู่กับการหาข้อมูลจะไปไหว้สังเวชนียสถาน
ที่อินเดีย หาไปหามา เจอที่เวบนึงเขามาชวนไปไหว้
สังเวชนียสถานที่อินเดียกับเขา เพราะเขาจะพาแม่ไป
และต้องการหาคนร่วมหารค่ารถ เป็นการจัดแบบกึ่ง
ทัวร์ คือ เขาจัดการให้ทุกอย่าง แล้วคิดค่าใช้จ่าย
ออกมา 9 วัน 32000 บาท นอนวัด 5 คืน นอนบน
รถ 2 คืน และนอนเกสท์เฮ้าส์ 1 คืน บินแค่ ไป - กลับ
นอกนั้นนั่งรถตลอด ยกเว้นคืนสุดท้ายที่จะมาขึ้นเครื่อง
เขาบอกว่าให้นอนบนรถไฟตู้นอนแอร์ ในราคา 32000 บาท
รวมทุกอย่าง แม้แต่เงินทำบุญด้วย เขาบอกว่าถ้าไม่ซื้อ
ของนะ ไม่ต้องเอาเงินไปก็ยังได้ ข้อเสนอดีซะขนาดนั้น
มีรึจะไม่สนอง และแล้ว ฉันกับสามี ก็เป็น 2 ชีวิต ในจำนวน
29 ชีวิต ที่จริงฉันก็ว่าคนมากไป แต่ก็ทำใจลองดู.........

เราก็สื่อสารกันทางอีเมล์ และโทรศัพท์ จ่ายเงินล่วงหน้า
งวดแรกประมาณ 3 เดือนก่อนเดินทาง เพราะเขาบอกว่า
จะต้องรีบจองตั๋วถูก ก็ได้เจทแอร์เวย์ ไป - กลับ ราคา
6800 กว่าบาท แล้วก็จ่ายส่วนที่เหลือก่อนไปประมาณ
1 เดือน หลังจากโอนเงินส่วนที่เหลือไปแล้ว เขาก็หายเงียบ
ไปเลย ฉันก็ไม่ติดต่อไปนะ ระหว่างนั้นก็ทำใจไปเรื่อยๆ
บางวันก็เร่าร้อน บางวันก็สงบระงับได้ งิน 64000 จะต้อง
สูญก็ทำใจ เพราะเขาไม่ใช่บริษัททัวร์ เป็นแค่สมัครเล่น
จากนั้นก่อนถึงวันไปประมาณ 1 อาทิตย์จึงมีเมล์มาแจ้ง
สภาพอากาศ นัดเจอกันที่สุวรรณภูมิ

เริ่มออกเดินทางวันที่ 7 ต.ค. เวลา 0700 เจอกันที่สุวรรณภูมิ
ฉันก็สะเพร่า ไม่ถามเขาว่าเช็คอินตัวอักษรอะไร และไม่ดูที่
บร์อดด้วย ไปรอตั้งแต่ 0630 จนถึง 0715 ที่อักษร W ไม่เห็น
ใครเลย มือถือฉันก็ทิ้งไว้ที่บ้าน กว่าจะติดต่อได้ว่าให้ไปที่อักษร
P ฉันก็ทำใจอีกเช่นเคยว่า ถ้าไม่เจอใครก็ลากกระเป๋ากลับบ้าน
ไปถึงเขากำลังจะเช็คอินพอดี คนจำนวนมาก และไม่ใช่ทัวร์
มืออาชีพ ก็วุ่นวาย เจ้าหน้าที่สายการบินก็ดูจะไม่ชอบใจ บ่น
ว่าคนที่เป็นผู้จัด ฉันต้องแก้ให้ว่าเขาไม่ใช่ทัวร์ เรามารวมตัว
และไปกับเขาด้วยการติดต่อกันทางอินเตอร์เนทจ้ะ ผลจาก
การคิดบวกของฉันทำให้ได้อัพเกรดไปนั่งชั้นธุรกิจ 2 ที่ กับสามี

ถึงแล้ว กัลกัตตา เวลา 1047 น. เวลาที่อินเดียช้ากว่า
ไทยประมาณ 1.30 ชม. สนามบินเล็กและไม่มีสิ่งอำนวย
ความสะดวก ต้องกรอกแบบฟร์อมสุขภาพ และวัดไข้ด้วย
ตม. ก็ทำงานช้าตรวจอะไรไม่รู้กว่าจะผ่านไปได้ พอดีมี
คณะทัวร์จากเวียดนามลงพร้อมกัน ของเขามี พระ เป็นหัวหน้า
รูปเดียว คอยแก้ปัญหาเจรจากับ ตม.เพราะลูกทัวร์พูด Eng ไม่ได้
กว่าจะถึงคิวฉัน ก็นานพอที่ออกไปเอากระเป๋าแล้วไม่มีใน
สายพาน เพราะมันถูกยกออกไปไว้ข้างนอกบางส่วน บาง
ส่วนก็วนในสายพาน พลันตาฉันก็เหลือบไปเห็น เอ๊ะ กระเป๋า

ใครนะคุ้นๆ บนรถเข็นของทัวร์เวียดนาม ฉันรีบไปดึงเอาออกมา
เกือบไปแล้ว ถ้าฉันไม่เห็น แล้วมัวแต่รอจากสายพาน ทัวร์นั้น
เอากระเป๋าฉันติดไปด้วย ไม่อยากคิดเลยว่า จะเป็นอย่างไร แต่
ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ที่ได้กระเป๋าเดินทาง ผู้จัดคณะฉันเขาติดต่อ
ทัวร์ท้องถิ่นใช้ทั้งรถและไกด์ มีรถขนาด 40 ที่นั่งมารับ ในรายการ
เขาเขียนว่าเราจะได้ไปที่ไหนบ้าง คือ เที่ยวชมเมือง เช่น ตลาด
ดอกไม้ วัดเจ้าแม่กาลี บ้านแม่ชีเทเรซ่า สะพาน Howrah อนุสรณ์
สถานวิคตอเรีย เขาใช้คำว่า เช่น ดังนั้นเราจึงได้ไปแค่ 3 ที่ เพราะ
รถติด คนขับไม่รู้ทาง และรถคันใหญ่เข้าไม่ได้ ฯลฯ

4 รูปนี้ที่อนุสรณ์สถานวิคตอเรีย รูปแรกให้เห็นว่า นี่
อินเดีย นะจ๊ะ รูปที่ 2 บริเวณภายในเป็นสวนสาธารณะ
รูปที่ 3 เป็นรถม้าที่บริการหน้าอนุสรณ์ รูปสุดท้าย ผู้ร่วม
เดินทางไม่ครบทุกคน แน่นอน คนที่ขาดคือ ตากล้อง ชัวร์

ที่อนุสรณ์ฯนี้เราทำตัวเหมือนพวกชะโงกทัวร์เปี๊ยบเลย
คือแค่เดินถ่ายรูปเท่านั้น ไม่ได้เข้าไปดูข้างในซึ่งเป็น
พิพิธภัณฑ์ ไกด์อินเดียก็ไม่บรรยายอะไรเลย เราก็แค่
ถ่ายรูป สำหรับฉันคิดว่าถ้าอยากรู้ เดี๋ยวกลับมาหาในเนท

ที่ต่อไปคือ สะพาน Howrah เป็นสะพานเก่าแก่ กี่ร้อยปีก็ไม่รู้
ลงจากรถเดินไปเพื่อถ่ายรูปไกลๆ อากาศก็ขมุกขมัว ทางเดิน
ก็เต็มไปด้วยฝุ่นและขยะ ร้อนแบบอบอ้าวเหมือนฝนจะตก

อีกา ที่อินเดีย ขนไม่ดำสนิททั้งตัว ตัวนึงที่อนุสรณ์ฯ
อีกตัวบริเวณสะพานโฮวา (ไม่รู้ออกเสียงถูกรึเปล่า)
จากนั้นเขาก็พาไปตลาดขายของที่เขาบอกว่าใหญ่ที่
สุดในกัลกัตตา สำหรับฉันแล้ว มันไม่น่าเดินเลย เพราะ
ฉันแพ้ฝุ่น แต่ที่แพ้ยิ่งกว่า คือ ขอทาน และนายหน้าขาย
ของ ที่ตื๊อให้ไปร้านเขา เขา(ผู้จัด)บอกว่าจะซื้อของฝากก็ซื้อ
ได้ที่นี่ ที่เดียวเพราะจะไม่มีตลาดใหญ่ๆอย่างนี้อีกแล้ว

แม่เจ้าประคุณเอ๊ย เพิ่งลงจากเครื่อง ยังไม่รู้เหนือรู้ใต้เลย
ใครจะกล้าซื้อ ต่างคนต่างก็ได้แต่เดินดู บรรยากาศแบบแขกๆ

ได้ลองดื่มเปปซี่อินเดีย ขวดละ 20 รูปี (100รูปี = 71 บาท)
และได้แต่ต่อรองราคา แต่ไม่กล้าซื้อ ต่อแบบหั่นแหลก

ออกจากตลาดก็วิ่งรถยาว นอนบนรถเพื่อไปเมืองราชคฤห์
อาหารกลางวัน เขาเตรียมข้าวเหนียวหมูฝอยมาจากเมืองไทย
อาหารเย็นก็เป็นข้าวกล่อง ไก่น้ำแดง มีขนมถุงเป็นของว่าง
ระหว่างทาง แวะร้านน้ำชา ที่เป็นโรงแรมด้วย ให้ดื่มชาใส่นม
และเข้าห้องน้ำ ที่นั่งดื่มชา ในร้านมีเป็นโต๊ะ ห้องส่วนตัวคล้าย
ม่านรูด และนั่งรับลมภายนอก

ระหว่างทาง มีการจอดรถให้เข้าห้องน้ำในทุ่งโล่ง
ครั้งแรกที่รถจอด หลายคนก็ร้องว่าที่นี่นะ (ทำเสียงสูง)
แต่ก็หน้าระรื่นลงไปปฏิบัติภารกิจ ตะขิดตะขวงใจแค่
ครั้งแรกเท่านั้น ครั้งต่อๆไป ก็เคยชิน และเรียกร้อง
เพราะมันดีกว่าเข้าห้องน้ำที่เป็นห้อง ซึ่งเหม็นมาก

ซื้อผักกลางทาง เป็นตลาดข้างถนน ตลอดทางที่รถ
วิ่ง หาถนนดีๆไม่ได้เลย มีแต่เป็นหลุมเป็นบ่อ นั่งกัน
หัวสั่นหัวคลอน ตับไตไส้พุงมากองรวมกันหมด เด็กๆที่
นั่งข้างหลังจะแย่เพราะมันกระแทก และกระดอนด้วย
เด็กประจำรถ หรือ ไกด์(ชื่อมาโนช) ไม่แน่ใจ นอนเบาะ
หลังยังกระเด้งตกลงมาที่พื้นเลย นี่แหละบททดสอบ
ความอดทน

Create Date : 18 ตุลาคม 2552

Last Update : 18 ตุลาคม 2552 15:18:09 น.

10 comments

Counter : 1378 Pageviews.

เป็นอีกหนึ่งที่ ที่อยากไป

โดย: iam_pimchaya

วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:18:06:27 น.

ว้าว .. ไปอินเดียเนี่ยท่าจะต้องบุกบัีนน่าดูนะคะ ถึงว่าคนใกล้ตัวไม่อนุมัติซะที เค้าว่าเราคงไปไม่รอดอ่ะค่ะ

โดย: BeachBum

วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:21:16:19 น.

สรุปว่าไปกับทัวร์ดีกว่าค่ะพี่แมงหวี่ ขจัดปัญหาต่างๆ ได้เยอะเลย

โดย: หอมกร

วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:21:24:31 น.

หวัดดีค่ะ พี่....
ทริปนี้ มีต่ออีกไหมค่ะ..อยากดูรูปอีกค่ะ
ปล..ที่จิ๊บน้ำหนักขึ้น..อาจเป็นเพราะว่าทานมื้อเย็นดึก..หลัง 2 ทุ่ม..และก้ออาหารเยอะมาก..คงจะสวาปาม มากไปหน่อย อิอิ..

โดย: จิ๊บ (คุณนายเยอรมัน

) วันที่: 18 ตุลาคม 2552 เวลา:23:12:40 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่

มาเก็บข้อมูลเอาไว้ก่อน
ปลายปีผมก็จะไปอินเดียครับ อิอิอิ

**********

กลับมาแล้วครับ
แม้หมิงหมิงจะยังไม่หายดี 100 %
แต่อาการก็ดีขึ้นมากแล้ว

ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความห่วงใย
ที่มอบให้กับหมิงหมิงนะครับ