บล็อกนี้ จะพาไปเยี่ยวชมวัดหนองป่าพงนะครับ

เส้นทางไปวัด มีหลายทางนะครับ แต่ผมเลือกทางออฟโรด สนุกกว่า

ถ้าเจอหมาเกเรมาวิ่งไล่เห่า วิธีแก้เผ็ดก็คือ ลงจากรถ แล้ววิ่งไล่มันกลับครับ

ทำท่าให้จริงจังเลยครับ เหมือนจะจับมันมากินให้ได้

มันจะกลัวเรา แล้วจะเกิดผลที่ตามมา 2 อย่างครับ

1) บางตัว จะกลัวเราไปเลย แล้วมันจะเลิกเห่า ไม่มายุ่งกับเราอีก

2) แต่บางตัวจะแค้นเรา มันจะยังเห่าอยู่ แต่เห่าอยู่ห่างๆ ไม่กล้ามาไล่เราอีก

เส้นทางออฟโรด จะพาเรามาเข้าด้านหลังวัดนะครับ มาลองปั่นเล่นในวัดดูครับ

วัดหนองป่าพง เป็นวัดป่าที่สงบร่มรื่นมากครับ

คิดว่า มาปั่นในวัด ไม่น่าจะรบกวนพระนะครับ มันไม่มีเสียงดัง

ในวัด มีเส้นทางคอนกรีตรอบวัด ปกคลุมด้วยป่า

ถึงแม้จะเป็นหน้าร้อน แต่ก็รู้สึกเย็นกว่าอยู่นอกวัดเยอะเลย

เสียงที่ดังที่สุด ที่เกิดขึ้นจากการปั่น ก็คือเสียงเหยียบใบไม้แห้งครับ

ใครต้องการความสงบ ปลีกวิเวก วัดหนองป่าพง คือคำตอบครับ

บริเวณพระธาตุ ของหลวงปู่ชา

ไม่มีคนเลยครับ เงียบสงบมาก

ในวัด มีป้ายธรรมะเตือนสติ หลายป้ายเลยครับ แวะอ่านสักหน่อย

จอดรถไว้ก่อนครับ เดินศึกษาธรรมะแป็บ

อันนี้เข้าใจยากจัง

ป้ายนี้ เชื่อมโยงกับป้ายแรก เสียสละ ปล่อยวาง

คำนี้ เหมือนได้ยินบ่อย แต่ผมสงสัยว่า ความตาย น่าจะเป็นสิ่งที่แน่นอนนะครับ

เพราะว่าทุกคนต้องตาย

ผมว่า ละบาป ยากกว่าทำบุญอีกนะครับ

ผมก็เลิกขอนานแล้วครับ รู้แล้วว่า อยากได้อะไร ต้องพยายามเอง

จริงครับ เดี๋ยวก็ตายกันหมดทุกคนแล้ว อย่าเสียเวลานั่งอมทุกข์อยู่เลย

เชื่อมโยงกับป้ายก่อนหน้าเลย เราไม่มีเวลาไปนั่งอิจฉาใครอีกแล้ว

ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ ใช่ไหมครับ

อันนี้ตรงไปตรงมา

และยังมีอีกหลายป้ายเลยครับ ไม่สามารถถ่ายมาหมดได้

ว่างๆ ก็แวะมาเที่ยวกันได้นะครับ มีพิพิธภัณฑ์ให้ชมด้วย

แล้วพบกับได้อีก ในบล็อกหน้าครับ