ตอนนี้ลมหนาวเริ่มพัดมาแล้วนะครับ รู้สึกได้

เย็นนี้ เลยอยากออกปั่นรับลมหนาวสักหน่อย

ตอนแรกก็คิดว่าจะไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นหรอกครับ กะจะให้ชื่อบล็อกว่า "ปั่นรับลมหนาว" อะไรทำนองนี้

แต่พอดีเกิดเหตุตื่นเต้น ก็เลยได้ชื่อบล็อกอย่างที่เห็น

วันนี้เลือกยางโทนเกียร์ 26 ครับ เล่นง่ายปั่นสนุก

ฟ้าใสแดดแจ่ม แต่ลมเย็น

ออกจากบ้านออนโรดไปหาเส้นทางออฟโรด

ผมก็ปั่นด้วยขาจานระยะ 137mm มาเรื่อยๆ ครับ แต่ตอนนี้ทางมันโหด และยากมากขึ้นแล้ว

จำเป็นต้องเพิ่มความยาวขาจาน จะได้ปั่นง่าย และลื่นขึ้น

ปรับจาก 137mm

เป็น 165mm พร้อมลุยออฟโรดโหด

หลายๆ จุดยังมีน้ำขังอยู่เลยครับ ทำให้ทางมันเละ และลื่น จนเสียหลัก

ตั้งสมาธิ แล้วไปต่อครับ

กับสภาพเส้นทางโหดแบบนี้ เรื่องเกียร์ไม่ต้องพูดถึงครับ ไม่ได้ใช้เลย 1:1 เท่านั้น

เป็น single track บนคันนา แต่เป็นคันนาที่ใหญ่หน่อย

พอหญ้ารก ก็ยากขึ้นครับ มองไม่เห็นหลุม

ไม่รอดครับ มองพื้นไม่เห็นเลย

เดินกลับไปถ่ายคลองเล็กๆ ผมใช้เทคนิคกระโดดข้าม ทำได้สำเร็จ เลยถ่ายเก็บไว้

มันแหงอยู่แล้ว คลองกว้างแค่ 20cm

ฝ่าดงหญ้าต่อครับ เดินเอาซะส่วนใหญ่ จุดหมาอยู่ใต้สะพาน

แย่แล้วครับ เจอด่านยาก เป็นแอ่งน้ำกลางพงหญ้า

กว้างประมาณ 1.5 เมตรได้

ผมเลยตัดสินใจ โยนจักรยานข้ามไปก่อน จะเห็นมันตกอยู่ไกลๆ ในพงหญ้า

แล้วผมค่อยกระโดดตามไป เพราะไม่อยากเท้าเปียก และไม่อยากย้อนกลับ

คิดว่าข้างหน้าน่าจะพอไปต่อได้

ยางโทนนั้น ชิ้นส่วนมันไม่มาก สามารถโยนทิ้งๆ ขว้างๆ ได้ โดยไม่เกิดความเสียหาย

แต่กรณีนี้ไม่ได้โยนทิ้งโยนขว้าง เป็นความจำเป็น เพราะทางขาด แล้วมีพงหญ้ารับ เลยโยนได้

แย่แล้วครับ ก่อนถึงสะพาน มันมีคลองเล็กๆ อีกอัน ผมคิดว่ามันน่าจะน้ำไม่เยอะมาก

แต่น้ำมันเยอะมากครับ ความกว้าง 4 เมตรเห็นจะได้

คิดหนักเลยครับ จะโยนจักรยานอีก ตัวเองก็ไม่สามารถกระโดดตามไปได้

จะย้อนกลับก็มาไกลแล้ว แถมต้องไปกระโดดข้ามไอ้ต่านก่อนหน้าอีก

คิดหนักจริงๆ

ต้องยอมทุ่มทุนสร้างแล้วครับ ถอดรองเท้าลุยก็แล้วกัน

ค่อยไปเช็ดเท้าเอาที่หลัง

เย็นดีจริงๆ อย่ามีปลิงก็พอ

ข้ามมาได้แล้วครับ

ก็เอาถุงเท้านั่นแหละครับ เช็ดเท้า แล้วก็ใส่รองเท้าอย่างเก่า

ยังไงก็ยอมให้เท้าเปียกไม่ได้ครับ เพราะมันจะปั่นไม่สนุก

ใต้สะพานก็ยังมีน้ำขัง

ใช้วิธีเดินเลี่ยงๆ เอาครับ กะว่าไปข้างหน้าอีกหน่อย น่าจะพอปั่นได้แล้ว

เข้าสู่ด่านทางลูกรังแล้วหละครับ แต่ว่ามองไปไกลๆ ถนนมันขาดอยู่

ยังไงต้องปั่นไปดู ไปตัดสินใจอีกที ว่าจะลุยได้หรือไม่

ทางขาดอยู่สัก 20 เมตรเห็นจะได้ ลังเลเหมือนกันครับ

รู้เลยว่า โอกาสรอดมีแค่ 30% แต่ก็ไม่รู้อารมณ์ไหน อยากลองดู

ผลที่ได้คือ ยางโทนเกียร์ 26 คู่ใจของผม ตกน้ำป๋อมแป๋มเรียบร้อย

นี่ถ้าน้ำไหลเชียว มันคงลอยหนีผมไปแล้ว ดีที่น้ำไม่ไหล

ปั่นไปแล้วดินมันเละ เลยควบคุมรถไม่ได้

ยังอุตส่ามีเวลาถ่ายรูปไว้ดูเล่นอีก ดุมเกียร์โดนแช่น้ำเป็นครั้งแรกด้วย

มันเจ็บปวดตรงที่ว่า ที่ทุ่มทุนสร้างมาตั่งแต่ต้น เพื่อไม่อยากเท้าเปียก มันจบสิ้นแล้ว

ทั้งโยนจักรยาน แล้วกระโดดข้ามตาม ทั้งถอดรองเท้าลุยน้ำ หมดกัน

รู้งี้ลุยซะแต่แรกก็จบ

เดินๆ ไป ไปตกหลุมลึกอีกครับ ถ้าปั่นยังไงก็ไม่รอดแน่นอน หาเรื่องแท้ๆ

แต่ยังไงก็ตาม เวลายางโทนล้ม ไม่อันตรายนะครับ ผมก็ลงมายืนได้ตลอด ปล่อยจักรยานตกน้ำไป

คือความตั้งใจวันนี้ กะจะมาปั่นรับลมหนาวนะครับ

แต่กลายเป็นมาปั่นลุยน้ำท่วม หักมุมสุดๆ

อยากกลับบ้านแล้วหละครับ เท้าเปียกแล้ว น้ำเต็มรองเท้าเลย ปั่นไม่สนุก

เรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามต่อได้ในบล็อกหน้าครับ