หนังเล่าถึงประเทศเกาหลีในปี 1975 ที่ที่ความสุขของเด็กหญิงวัย 9 ขวบคนหนึ่งซึ่งโลกของเธอมีแต่เธอและผู้เป็นพ่อ แต่แล้ววันหนึ่ง พ่อกลับพาเธอก้าวเข้าไปภายรั้วของสถานสงเคราะห์ และผู้เป็นพ่อเท่านั้นที่กลับออกไป

               จินฮี (Kim Saeron) สาวน้อยวัย 9 ขวบ กลายเป็นผู้มาใหม่ของบ้าน  ถึงแม้เธอจะเข้าใจดีว่าเด็กทุกคนในบ้านล้วนแล้วแต่เป็นเด็กกำพร้า แต่เธอก็ไม่สามารถให้คำตอบตัวเองได้ว่า เพราะอะไรเธอจึงต้องเข้ามาอยู่ในบ้านนี้ทั้งๆที่มีพ่อ  และด้วยความเชื่อว่าพ่อจะต้องกลับมาพาเธอออกไปจากที่นี่ ทำให้เธอปฏิเสธโลกใหม่ และต่อต้านกับทุกสิ่งทุกอย่างรอบตัว

                แต่แล้ว เมื่อเวลาผ่านไปและด้วยวัยเพียง 9 ขวบทำให้เธอไม่มีทางเลือก และจำต้องยอมรับสภาพการเป็นสมาชิกคนหนึ่งของบ้าน  โดยมี ซุกฮี (Park Doyeon) สาวน้อยวัยไล่เลี่ยกันในบ้านเป็นเพื่อนสนิทมาช่วยให้เธอคลายเหงาและว้าเหว่ไปได้บ้าง

                หนังพาเราไปรู้จักกับเรื่องราวต่างๆภายในสถานสงเคราะห์ผ่านสายตาของจินฮี เล่าถึงความหวังของเด็กๆที่จะได้รับอุปการะจากครอบครัวฝรั่ง  เล่าถึง วันดูตัว ก่อนที่พ่อแม่ฝรั่งจะเลือกใครสักคนหนึ่งไป  และบรรยากาศในวันที่เด็กที่ถูกเลือกจะต้องจากบ้านไปจริงๆ พร้อมกันนี้หนังพยายามบอกให้รู้ถึงปมที่ติดค้างอยู่ในใจของจินฮีมาตลอด  รวมถึงการเผชิญกับอนาคตที่ยังเป็นปริศนา

                ผู้กำกับ Ounie Lecomte เชื้อชาติเกาหลี สัญชาติฝรั่งเศส ถ่ายทอดเรื่องนี้ออกมาได้อย่างพอเหมาะ  หนังเล่าเรื่องง่ายๆแต่มีชั้นเชิง ใช้ภาษาหนังได้สวย ชัดเจน  หลายฉากสามารถเล่าเรื่องด้วยภาพโดยไม่จำเป็นต้องมีบทสนทนา   ผมชอบบทหนังเรื่องนี้มาก  บาง dialogue เป็นคำพูดที่ง่ายๆแต่แฝงไว้ด้วย “ข้อความ” ที่ต้องการสื่อสารกับคนดูอย่างตรงไปตรงมา และที่ต้องชมก็คือฝีมือการแสดงของ Kim Saeron ผู้รับบท จินฮี ผมเชื่อว่าเธอจะทำให้คุณผูกพันกับตัวละครตัวนี้ได้ไม่ยาก บางฉากที่เธอร้องไห้ บางทีคุณก็อาจหลั่งน้ำตาไปพร้อมกับเธอด้วย

       ไปดูหนังเรื่องนี้มาแล้วประทับใจมาก ก็เลยมาแนะนำ เท่าที่รู้มีฉายอยู่ที่ โรงหนัง House ที่ RCA แห่งเดียว   หนังเรื่องนี้ไม่ใช่หนังตลาด ไม่แน่ใจว่าจะยืนโรงอยู่นานแค่ไหน ลองเช็ครายละเอียดตามลิงค์นี้นะครับ //houserama.exteen.com/20100504/a-brand-new-life และขอบคุณรูปประกอบจากเว็บดังกล่าวด้วยครับ.