ครับ! ที่แน่ๆความตึงเครียดมันตกที่ "ไพร่แดง" มากกว่ากลุ่มบุคคลใด เพราะต่างลุ้นว่า "จะรอด" หรือ "สิ้นม่อน" กันแน่ ... แต่ความตึงเครียดก็ตกที่พวกผม เหล่ากู้ชีพ-กู้ภัย" เช่นเดียวกัน

            หลายคืนวันแล้วที่พวกผมจะต้องออกปฎิบัติงานในพื้นที่เสี่ยงกรณ๊ที่จะต้องช่วยคนเจ็บ จากการปะทะในที่ชุมนุม ซึ่งมันก็เสี่ยงมากอยู่เช่นกัน เพราะคนพวกนี้ "เวลาที่มันคลั่ง" ยังกับคนบ้าที่รวมตัวกัน ซึ่งพฤติกรรมที่แสดงออกมา "เยี่ยงสัตว์เดียรัจฉาน"

            ซึ่งหลากหลายมุมมองที่เจอมา เคยตั้งคำถามเหมือนกันว่า "นี่เหรอ! คนไทย" "นี่เหรอ! สยามเมืองยิ้ม" เพราะความเลวที่ปรากฎหลายคราว เราก็อยากที่จะเข้าห้าม แต่ก็ไม่เป็นผลซักที ดีที่สุดคือช่วย "ผู้ที่เคราะห์ร้าย" ยื้อเท่าที่ทำได้ "ให้พ้นมือมัจจุราช" เพื่อนำส่งโรงยาบาลที่ใกล้ที่สุด

             หากถามว่าเคยโดนลูกหลงหรือเปล่า? บอกได้เลยว่า "เคยเต็มๆ" โดนมาทุกอย่างเหมือนกัน ทั้งปิดล้อมรถ ค้นรถ ค้นอาวุธ ค้นคน ซึ่งหลายคราวก็หวิดวางมวย เพราะ "ผมไม่เอาเสื้อแดง" แต่ด้วยความที่เป็น "อาสาสมัครกู้ชีพ - กู้ภัย" พวกผมก็อยากที่จะช่วยให้คนเจ็บรอด โดยต้องละทิ้ง "เรื่องเสื้อสี" เวลาเจอคนเจ็บ เพราะมันนอกเหนือจากความขัดแย้ง...

              หากถามว่า "ฝืน" หรือไม่ ที่ต้องช่วยคนความคิดที่ต่างกับเรา? (กบฎไพร่) บอกได้เลยว่า "มีนะ!" แต่เมื่อถึงเวลา เราก็จะต้องแยกให้ได้ เพราะชีวิตคนมีค่าเสมอ แม้ความคิดผมอยากจะให้ปราบให้สิ้นม่อนก็ตาม แต่ไม่ว่าจะยังไง ผมก็จะต้องเข้าไปช่วยอยู่ดีเมื่อเจอคนเจ็บ...

              ข่าวการสลายม๊อบ มีมาทุกคืนตั้งแต่วัน ที่ 20 เมษายน 2553 พวกผมก็ต้องเตรียมควมพร้อมเต็มที่ อย่างเมื่อ 2 วันที่แล้วยังระดมพลอาสาสมัครช่วยย้ายผู้บาดเจ็บจาก รพ.จุฬาลงกรณ์ ไปส่งตาม โรงพยาบาลต่างๆเลย (ระบบการแพทย์ไม่พอเพียง) หลายหยดน้ำตาที่ได้มองเห็น เราก็นึกสงสารญาติคนเจ็บนะ อยากจะให้ม๊อบไพร่โดนเสียบ้าง แล้วพวกมันคงจะรู้สึก...

              วันนี้! พวกผมตั้งรับเตรียมความพร้อมเต็มพิกัด เพราะวันนี้เป็นวันที่หลายฝ่ายคิดว่า "มีแน่" จึงมีคำสั่งทางการแพทย์ฉุกเฉินให้เฝ้าระวังเต็มที่ เผื่อมีเหตุการณ์อย่างว่า เราก็จะต้องพร้อมเสมอ...

               "กู้ชีพ - กู้ภัย" พวกเรามีทั้งที่ต่างความคิด ต่างสีเสื้อ ต่างที่มา และต่างหน่วยงาน แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์ขึ้นมาจริงๆ พวกผมก็จะต้องปล่อยวางความเกลียดชัง ความหมั่นไส้ และความอาฆาตไว้ก่อนเบื้องต้น เพราะ "ชีวิต" ทุกคนนั้นมีค่า...

                หากมีการสลายการชุมนุม หรือ ขอคืนพื้นที่ขึ้นมา ... ผมหวังว่า ผมคงจะรอด และปลอดภัย คงจะมีโอกาศมานั่งเขียนบล๊อคร่วมกับพี่ๆ "ณ บางโอเค" ต่อไป ...