|
|
|
ถึงคนอ่าน Dragon Delivery (ตอนใหม่ในอินเตอร์เน็ต
คนเขียนขอเก็บเรื่องนี้ขึ้นเพื่อรีไรท์นะคะ
ที่จริงแล้ว รู้สึกผิดมาก เพราะเก็บเรื่องขึ้นมาสองเรื่องแล้ว แต่งก็ไม่จบ แต่คนเขียนรู้สึกว่าเขียนมามีปัญหาจริง ๆ ประการหนึ่งอาจเป็นเพราะต้องการส่งเรื่องให้ทัน ทำให้คุมโทนพลาด และอีกประการหนึ่งอาจเป็นเพราะช่วงนี้ชีวิตมีความเปลี่ยนแปลง กำลังจะต้องเริ่มเข้าทำงานและอื่น ๆ
อย่างไรก็ตาม รู้สึกว่าเรื่องที่เขียนไปทั้งหมดมีปัญหาจริง ๆ เหมือนกับว่าตัวเองลืมบางอย่างที่สำคัญไป แล้วก็พยายามเขียนไปทั้งอย่างนั้น โดยที่หวังอย่างอื่นมากกว่าจะยอมให้ตัวนิยายเป็นอย่างที่มันควรจะเป็น
คนเขียนจะแก้เรื่องใหม่หมด คิดว่าคงใช้เวลาหลายสัปดาห์ แต่น่าจะเอามาลงรวดเดียวได้หลายตอน และจะเลิกคิดว่าต้องให้ทันงานสัปดาห์หนังสือแล้ว คิดว่าให้ดีที่สุดดีกว่า ให้เป็นเรื่องสบาย ๆ มีความอุ่น ๆ อยู่อย่างที่มันควรจะเป็น
ต้องขอโทษคนอ่านอีกรอบที่ทำให้เป็นอย่างนี้ แต่รับรองว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เก็บขึ้นแล้วหายแน่ ๆ จะพยายามกลับมาพร้อมกับดราก้อนเล่มห้าเวอร์ชั่นใหม่ที่ดีกว่าเดิมค่ะ
| Create Date : 11 มกราคม 2552 | | |
| Last Update : 3 มกราคม 2553 20:54:49 น. |
| Counter : 547 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
เบื้องหลังนิยายตัวเอง (ขุดเจอในกรุ)
บทความเก่าแต่บรมสมกัลป์ ขุดเจอในกรุ (ซึ่งขุดออกมาจากกรุที่เก่ากว่านั้นอีกที)
####################
เผอิญค้นเจอ ข้อมูลเก่ามาก ถ้าจะอัพเดทก็อัพได้อีกเยอะเลย แต่ว่าเอามาปะทั้งอย่างนั้นดีกว่า ได้อารมณ์ดี
เออใช่ บางอันก็สปอยล์นะ
...
ตอนนี้กลับมานั่งไล่เรื่องตั้งแต่สมัยพระเจ้าเหาครองเมืองเป็นต้นมา ก็เลยคิดถึงพวกตัวละครเก่า ๆ ที่ไม่ได้เขียน ถึงนานแล้ว ตัวละครเก่าที่ไม่ได้เขียนนานนี่เหมือนเพื่อนเก่าที่ไม่ได้โทรไปหานาน ๆ นะ ถึงจะรู้สึกห่าง ๆ กัน แต่ก็รู้สึกคิดถึงด้วย
ภัทรกาลกัป - เพิ่งส่งชื่อใหม่ไปให้แพรว เพราะแพรวบอกว่าชื่อเก่าไม่ดึงดูดและไม่สื่ออะไรเลย คิดชื่อใหม่ไม่ออกจริง ๆ เลยใส่ไปก่อนว่า "ฯพณฯแห่งกาลเวลา" อ้าว ถ้าอย่างนั้นอีตามนุษย์นาฬิกาก็เป็นพระเอกเหรอเนี่ย แต่จะว่าไปแล้ว ชื่อเก่าก็เป็นชื่อของมนุษย์นาฬิกานี่นา แต่...ไม่รู้เหมือนกันแฮะ มันก็ไม่ใช่เฮียแกทีเดียวหรอกนะ
มันเป็นเรื่องที่มีอะไรแปลก ๆ หลายอย่าง อย่างแรกเลยทุกคนจะบอกว่าพระเอกคือพ่าห์ ( พ่าห์ เอ็งเป็นพระเอกเหรอนั่น... ) จริง ๆ ก็ชอบพ่าห์ค่อนข้างมากแหละนะ ถึงตอนนั้นจะเด็ก ๆ ทำให้พ่าห์พลอยเด็ก ๆ ไปด้วยก็เถอะ แต่ต้องสารภาพความจริงว่าตอนที่ร่างเรื่องมาครั้งแรก ตัวละครคนแรกที่โผล่มาคือเจอรัลด์ แล้วเราก็จะคิดตลอดว่าเจอรัลด์เป็นพระเอก พ่าห์ก็คงเป็นพระเอกเหมือนกันมั้ง แล้วลุคก็คงจะเป็นด้วย แต่ว่ายังไงก็คิดว่าเจอรัลด์เป็นพระเอกอยู่ดี
เจอรัลด์นี่ได้ชื่อมาจากคุณเจอรัลด์ เดอเรล คนที่เขียนเรื่อง "สวนสัตว์สนุก" เค้าเปิดสวนสัตว์กับทำสารคดีเกี่ยวกับสัตว์ จริง ๆ เขียนหนังสือเยอะมาก แต่มาเมืองไทยแค่เล่มเดียว เพื่อนบอกว่าสวนสัตว์สนุกไม่เห็นสนุกเลย เหมือนสารคดี แต่เราอ่านตั้งหลายรอบ เพราะอย่างนั้นความหมายที่ติดมากับชื่อเจอรัลด์ก็คือกะว่าจะให้เป็นคนรัก สัตว์ เวลาวาดรูปเจอรัลด์จะต้องมีหมาหรือแมวหรือตัวอะไรก็ได้อยู่ข้าง ๆ คิดว่าเป็นคนเรียบร้อย ถ้าเป็นไปได้จะต้องแต่งตัวให้สุภาพตลอดเวลา นอกจากนั้นยังเชยมาก หวีผมเรียบแสกข้างหนึ่งด้วย -_-'
เนื่องจากเป็นเรื่องแรกที่เขียนจริงจังขนาดนั้น ก็เลยไม่ค่อยได้ละเอียดละออกับอะไรต่อมิอะไรมากนัก รู้หรอกว่า คนอ่านคงนึกถึงสตาร์วอส์ จริง ๆ ตอนนั้นไม่เคยดูหนังสตาร์วอร์เลย แต่ได้อ่านเอพพิโสด 3 ที่เป็นหนังสือแปลของแม่ หมก ๆ อยู่ในบ้าน พอถึงตอนที่ลุคกะป๊ะป๋าฟันกันสนั่น เราก็น้ำตาท่วม นี่ป๊ะป๋าเอ็งนะ อย่าไปฟันเค้าสิ ฯลฯ ( มีใครเค้าดูสตาร์วอส์แล้วน้ำตาท่วมมั่งมั้ยเนี่ย -_-'' ) หลังจากนั้นก็ไปทำอะไรอีกล่ะ...อ่านเรื่องสั้นละมั้ง เป็นเรื่องสั้นไซไฟที่มีระบบเผด็จการที่ตัวหัวหน้าเผด็จการชื่อ "มนุษย์ติ๊กต๊อก" แต่ว่าคนแปลรับไม่ได้เลยแปลว่า "มนุษย์นาฬิกา" ( ที่รู้เพราะตอนท้ายเรื่องจะต้องมีชื่อเรื่องเก่า เขียนไว้เลยนะว่า 'the ticktock man' )
ในเรื่องนี้มีระบบเผด็จการก็จริง แต่ไม่ได้พัฒนาต่อเป็นระบบเผด็จการเวลา เราพัฒนาเอง ที่เขียนให้เห็น
แบบ นี้จะได้รู้ว่าเขียนเรื่องแรก ไอเดียไม่ได้ตกมาจากสวรรค์ที่ไหนเลย ล้วนแล้วแต่อิทธิพลทั้งนั้น และก็คงไม่ได้มีอิทธิพลแค่สองเรื่องนี้ด้วย ( แต่ต้องขอปกป้องตัวเองด้วยว่าคิดเองก็ไม่ใช่น้อยหรอกนะ -_-'' ) ใครมาอ่านทีหลังแล้วเพิ่งเริ่มเขียนเรื่องแรก แล้วก็กลัวว่าคนอื่นจะว่าลอกนั่นลอกนี่ก็ไม่ต้องกลัวหรอก ขอแค่รู้ว่ามันมีส่วนของตัวเองอยู่ก็ไม่ต้องกลัวแล้วละ
อืมม์...เล่าอะไรต่อดี จะบอกว่าภัทรกาลกัปนี่มีเวอร์ชั่นต่าง ๆ เยอะมาก ตั้งแต่เวอร์ชั่นที่ยังไม่มีพ่าห์ ไปจนกระทั่งถึงเวอร์ชั่นภาคต่อจากนี้ ( แต่ไม่ได้เขียนอีก เพราะไม่ค่อยถูกใจ ) มีเวอร์ชั่นการ์ตูนด้วย เขียนตอนม.อะไรสักอย่าง หน้าตาน่าเกลียดมากแต่ละตัว แต่ก็ตั้งใจมากด้วยเหมือนกัน เขียนไปได้ถึง "หัวหน้า" ถูกจับก็ไม่ได้เขียนต่อ รู้สึกช่วงนั้นจะเป็นช่วงที่คิดชื่อเรื่องได้พอดีด้วย
ที่จริงไซไฟนี่ไม่ใช่รักแรกของเราหรอกนะ รักแรกคือแฟนตาซีต่างหาก แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเขียนไซไฟเป็นเรื่องแรก ที่จริงถ้าสมมุติว่าไม่ใช่ภัทรกาลกัป ก็คงเป็นเรื่องของอีตาธรรมธร เพราะช่วงนั้น ( ประมาณก่อนเอนท์ ) คิดอยู่สองเรื่องนี้ แต่ด้วยโชคชะตาอะไรสักอย่างทำให้กลายเป็นไซไฟ มันก็เลยเป็นอย่างที่เห็น
เคยคิดอยู่เหมือนกันว่าถ้าเรื่องแรกของตัวเองในเน็ตเป็น "อำมาตย์ธรรมธรกับกริชมลายู" ( มีแต่ชื่อตอนนี่แหละป่านนี้ยังคิดชื่อเรื่องไม่ได้เลย ) จะเป็นอย่างไร ก็อาจจะมีชีวิตไปอีกแบบ หรือบางทีอาจจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยก็ได้ เพราะที่จริงตัวเองไม่ได้ชำนาญประวัติศาสตร์แถวนี้สักนิดเดียว
เรื่องก็ประมาณนี้แหละนะ
...
มาโอ - เดิมมันชื่อ MA - EO ใครไม่เคยเห็นชื่อเวอร์ชั่นแรกต้องพิมพ์เก็บไว้ให้ดูสักหน่อย อย่างที่บอกว่าแฟนตาซีเป็นรักแรกของเคียว ดังนั้นประวัติศาสตร์เรื่องมาโอจึงย้อนกลับไปได้ไกลมากประมาณ ป.ห้า ช่วงนั้นเขียนเรื่องเกี่ยวกับ "สี่เขตแดน" ( ประเทศที่พวกนี้อยู่ ) แต่ไม่ใช่เรื่องของมาโอ เป็นเรื่องของอัลคิสกับรัสเซล มาโอเป็นตัวละครทำนองตัวประกอบที่มาตอน...น่าจะมาตอนภาคแรก ภาคสองไม่มี ( ถ้าจำไม่ผิด ภาคสองรัสเซลไม่ได้กลับบ้าน... ) แล้วภาคสามก็โผล่นิดหน่อย ช่วงที่รุสโซมีลูกแล้ว ที่จริงมาโอในเรื่องตอนนั้นไม่ค่อยมีบุคลิกมากนัก เพราะไม่ใช่ตัวโฟคัส ( จริง ๆ ตอนนั้นตัวละครแต่ละตัวก็ไม่ค่อยมีบุคลิกหรอก -_-' คนเขียนยังโง่มากอยู่ )
มาโอมามีชีวิตตอนที่เราเริ่มเขียนเรื่องมาโอจริง ๆ นี่แหละ เป็นตัวละครที่ชอบมากเลยนะ เพราะเขียนแล้วรู้สึกได้เลยว่าไอ้นี่มันเฮี้ยวจริง ๆ ตอนที่เขียนตอนนั้นเขียนแล้วกะว่าจะไม่คิดอะไรมาก ปล่อยปากกาพาไป และก็จะไม่เคร่งมากเรื่องข้อมูลด้วย ดังนั้นถ้าอ่านมาโอดี ๆ จะเห็นมีปมทิ้งไว้อีกเยอะพอสมควร เพราะว่าเหตุการณ์พวกนี้มาโอเข้าไปเป็นส่วนเดียวเท่านั้น อย่างเช่นเรื่องของฮาริฮาร์นก็ยังมีต่ออีก ( เท่าที่ฟังมายังไม่มีใครชอบฮารี่เลย -_-' ฮารี่น่ารักออก.. )
เนื่องจากแต่งไปเรื่อย ๆ ก็เลยตัดตอนแบบตามใจฉัน ถ้าใครเห็นฉบับแรกจะรู้ว่ามีสิบเจ็ดตอน ปรับครั้งที่สองตัดต่อใหม่เป็นสิบตอน แล้วก็เหลือแปดตอนอย่างที่เห็น เนื้อหาเหมือนกันเกือบหมด แค่แบ่งบทไม่เหมือน กันเท่านั้นเอง เขียนแล้วก็หยุดไปพักหนึ่งด้วย เพราะตอนที่แต่งครั้งแรกไม่มีใครอ่านเลย ( จริง ๆ ก็มี แต่เราโรคจิตนึกว่าไม่มี เพราะคนอ่านลงชื่อบ้างไม่ลงชื่อบ้าง พันทิพมันไม่มีจำนวนเลขคนเปิดกระทู้มาแต่ไหนแต่ไร ตอนนั้นก็โง่นึกว่าจำนวนคนอ่านเท่ากับจำนวนคนที่มาตอบกระทู้...นึกออกมั้ย ) กลัวว่าตัวเองจะแต่งห่วยมากแหง ๆ เลยหยุดไป แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรหรอก แต่งต่อไปเรื่อย ๆ นั่นแหละ พอถึงเวลาก็ลงเหมือนเดิม
ไหน ๆ สะสมหนังสือแมวแล้วก็เลยเอามากางตำราช่วยเขียนด้วย มันก็เป็นอย่างที่เห็น มีคนอ่านคนหนึ่งบอกมาว่ามาโอไม่เหมือนแมว เราก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เราว่ามันก็เหมือนแมวพอสมควรนะ เพราะถ้าจะให้เหมือนหมา เราคงเขียนอีกแบบหนึ่ง เอาเป็นว่าแมวที่เขาเห็นกับแมวที่เราเห็นไม่เหมือนกันก็แล้วกัน -_-''
เรื่องนี้ดีนะ ทำให้เราได้เพื่อนที่ดีมากมาด้วย...
...
นิทานจักรวาล - เรื่องนี้ที่จริงเป็นเรื่องที่พล็อตอยู่มาก่อน แต่พล็อตไม่หนาแน่น คิดว่ามีกำเนิดคล้าย ๆ กับภัทรกาลกัป คือเป็นความประทับใจจากเรื่องสั้นไซไฟเยอะมาก แต่ว่าแก้ไปแก้มาก็ไม่เหลือเค้าเลยสักเรื่อง ( หายไปไหนเนี่ย -_-'' ) ไม่เหลือจริง ๆ นะ อ้อ...คงเหลือเรื่องของการแลกเปลี่ยนตัวทูตนิดหน่อยละมั้ย แล้วก็ที่ซอนน์มีลักษณะบางอย่างคล้ายค้างคาว ( แต่ก็เกือบไม่คล้ายแล้วละ )
ที่จริงตอนเขียนเกือบไม่ได้คิดอะไรเลย หัวแบลงค์ว่างเปล่า ดังนั้นภาคแรกจึงด้นไปเรื่อย ๆ แล้วก็หยุดเขียน ไป เป็นช่วงเดียวกับที่บอร์ดเก่าพันทิพล่มแล้วเปลี่ยนมาใช้บอร์ดใหม่หน้าตา คล้าย ๆ กับบอร์ดปัจจุบัน รู้สึกว่าช่วงนั้นจะเริ่มเรียนหนักแล้วก็เครียดด้วย เลยไม่ได้ลงบอร์ดแต่เขียนภาคสองเก็บไว้ ภาคสองนี่เริ่มชินมือหมดแล้ว เขียนได้เต็มที่และดีขึ้น แต่ว่าเนื้อเรื่องก็หนักปึ้กมากขึ้นด้วย ที่จริงก็รู้หรอกนะว่าตัวเองมีความคิดต่อต้านเรื่องความไม่เท่าเทียมระหว่าง เผ่า หรือว่าการทำร้ายคนที่ไม่ใช่พวกเดียวกับตัวเยอะ แต่คงเพิ่งมีเรื่องนี้เรื่องแรกที่โผล่หางว่าไอ้นี่เป็นนักเขียนรันทดนี่ หว่าให้เห็น
พล็อตครั้งแรกสุด ตัวละครที่ตอนหลังจะพัฒนามาเป็นมาเรลด์เป็นผู้ชาย ถ้าจำไม่ผิดคิดว่าชื่อ มาร์สริซ หรืออะไรประมาณนั้น ระบบหลาย ๆ อย่างมาคิดได้ตอนที่เขียนเรื่อง ตอนที่แก้อีกครั้งก็รู้ตัวว่าอ่อนอยู่เหมือนกัน เลยเบิ้ลเรื่องระบบในโลกเพิ่มเข้าไปด้วย
ชอบเรื่องนี้นะ ( แต่ที่จริงก็ชอบทุกเรื่องแหละ ) อ่านช่วงที่มิตร์เห็นคนทำร้ายกันแล้วร้องไห้ซ้ำหลายครั้งมาก แล้วก็มีช่วงนั้นช่วงนี้อีกสองสามช่วงที่ชอบ มีแผนด้วยว่าจะเขียนเรื่องสั้นพิเศษของซอนน์ชื่อ "นักดนตรีแห่งซามาเท" แต่ว่ายังเก็บไว้อยู่ ถ้าเขียนแล้วจะยกว่าเขียนให้อ.จี เพราะอ.จีชอบซอนน์
เท่าที่สังเกตมา คนชอบเรื่องนี้หายากมาก อย่างหนึ่งคงเพราะพล็อตบางตอนไม่แน่นหนาพอ แถมยังรันทดอีกต่างหาก คนอ่านช่วงนั้นก็น้อยด้วย แต่ก็เฉย ๆ ไปแล้ว
เวลาคิดถึงมิตร์นี่ จะคิดถึงคนที่ข้ามเส้นอะไรบางอย่างแล้ว และก็กลายเป็นอะไรที่คล้าย ๆ คนในตำนานไปจริง ๆ เคยมีคนเข้าใจว่าชื่อ มิตร์กับซอนน์มาจาก myth and song ด้วย เราไม่ได้คิดอย่างนั้นหรอกนะ แต่ก็ชอบที่เค้าแปลให้เหมือนกัน เราชอบมาเรลด์ด้วย อันที่จริงผู้หญิงในเรื่องของเราก็คงแข็ง ๆ ไปหมด แต่มาเรลด์นี่แข็งกระโด๊กแถมโหดมาก เวลาเขียนให้ความรู้สึกดีนะ อธิบายไม่ค่อยถูก แต่ชอบคนแบบนี้แฮะ เราไม่ชอบแบบผู้หญิงโหดเซ็กซี่แบบคิลบิล ก็เลยไม่รู้เหมือนกับว่าผู้หญิงแบบไหนที่ชอบ แต่ที่แน่ ๆ เราไม่ชอบแบบไอ้นี่ก็ไม่ทำ ไอ้นั่นก็ไม่ได้ ไอ้โน่นก็โหดร้าย จริง ๆ ในสามคนนี้ถ้าเอาไปปล่อยที่ไหนสักแห่ง เราคิดว่าคนที่จะรอด ( ถ้าไม่โดนทำร้ายตรงหน้าอกก่อน ) ต้องเป็นมาเรลด์แน่ ๆ มิตร์กับซอนน์นี่อาจจะต้องให้เธอเลี้ยง^^''
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เล่าแล้วก็ใส่นิทาน ใ่ส่ประวัติศาสตร์ลงไป ช่วงนั้นประกวดนิทานได้รางวัล เป็นครั้งแรก ที่เห็นเรื่องของตัวเองกลายเป็นเสี้ยวหนึ่งในหนังสือ ก็เลยกลายเป็นบ้านิทานไปเลย แต่คิดว่าเป็นการ "หาเจอ" อันหนึ่งเหมือนกัน คือรู้ว่าเราเล่าเรื่องแบบยัดนิทานใส่ไปเรื่อย ๆ ได้พอใช้ได้ เป็นวิธีการที่พอใช้แล้วก็ชอบมาก ๆ ด้วย ดังนั้นก็จะได้เห็นอีกในเรื่องหลัง ๆ แหละนะ
เราชอบชื่อเรื่องเรื่องนี้ แต่มีหลายคนบอกว่าฟังแล้วไม่ไซไฟ เราคิดไปคิดมาเราคงทำทุกอย่างให้เป็นแฟนตาซีหรือตำนานจนได้สินะ -_-'' แต่เราก็ถนัดสไตล์นี้ไปแล้ว
นอกจากเรื่องสั้น "นักดนตรีแห่งซามาเท" แล้ว ก็ยังคิดว่าจะแต่งนิทานจักรภาคของกีรณอยู่ แต่ว่ายังว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย อาจจะไม่ได้แต่งเลยก็ได้ เพราะยังเง็ง ๆ อยู่ เรื่องอื่น ๆ ก็เยอะด้วยสิ...
...
เซรีญา - กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีวิญญาณมาเข้าร่างเคียว
จากนั้นเคียวก็ผลิตเรื่องออกมาห้าหกสิบตอน
...คือ มันก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกนะ แต่ถ้าพูดตามตรงคือเรื่องนี้ไม่ได้วางแผนอะไรเท่าไหร่ แล้วก็แทบไม่มีร่องรอยอยู่ก่อนเหมือนเรื่องอื่น ๆ ด้วย ร่องรอยเท่าที่ขุดค้นเจอ ( ยังกะโบราณคดี -_-' ) คือเรื่องของเทรมิสตอนเด็ก ๆ ที่เขียนตอนตัวเองเด็ก ๆ เหมือนกัน เรื่องของเซยาร์ต ทัสมุตที่เขียนไว้ได้สักไม่ถึงสิบหน้า ( ตอนนั้นฟินน์เพิ่งเกิด น่ารักมากเลยเหมือนลูกแมว ใครได้อ่านมีหวังเปรียบเทียบกับฟินน์ในเรื่องไม่ได้แหง ๆ ... ) แล้วก็หลักฐานที่สามคือรูปที่วาด ๆ ไว้ เป็นเจ้าหญิงคนนึงขี่ม้าข้ามทะเลทรายไปเพื่อช่วยพี่ชาย ( สังเกตได้ว่าไม่ใช่ "ท่านอา" เหมือนในเรื่อง )
ที่จริงเราก็สงสัยตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงเขียนถึงเจ้าหญิง คือถ้าคนอื่นเขียนถึงเจ้าหญิงนี่อาจจะเป็นเรื่องธรรมดา แต่ตัวเราเองเกิดมาไม่เคยคิดเลยว่าจะเขียน คิดว่าตอนนั้นคงอยากฝึกเขียนตัวละครหญิงอย่างนึง แต่นอกจากนี้แล้วก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่าทำไมถึงเลือกตัวละครตัวนี้เป็นตัว เอก
เราชอบเซรีนะ ไม่รู้ว่าคนอ่านรู้สึกยังไงเวลาอ่าน แต่เรารู้สึกได้ตลอดเวลาว่าเซรีนี่ไม่ค่อยยิ้มหรอก เป็นคนซีเรียส คือว่าก็เอาแต่ใจนิดหน่อยและไม่ค่อยรู้เรื่องโลกภายนอกเหมือนเจ้าหญิงทั่วไป นั่นแหละ แต่เป็นคนซีเรียสจริง ๆ เซรีฟันดาบใช้ได้ด้วย แต่เพราะมาอยู่กับไอ้พวกผิดมนุษย์ทั้งหลาย ก็เลยไม่ได้ฟันให้ดูเลย เราคิดว่าเซรีตอนนั้นอาจจะเด็ก ๆ แต่ถ้าโตขึ้นแล้วคงเป็นผู้ใหญ่ที่ดี เป็นคนที่พร้อมจะเรียนรู้ได้ และมีพื้นฐานจิตใจดี เรื่องนี้เวลาวาดรูปเซรี แทบไม่เคยยิ้มเลย ปล่อยให้เทรมิสนั่งแถกเขี้ยวยิ้มไปคนเดียว
เทรมิสนี่...ที่จริงในเรื่องที่เขียนครั้งแรกก็ไม่ได้เป็นคนช่างเล่นแบบนี้หรอก แต่ว่าเขียนไปแล้วถูกใจ ก็เลยออก มาเป็นเทรมิสที่ชอบแกล้งคนอย่างที่เห็น มาคิดอีกที เทรมิสหนีออกจากบ้านตอนอายุสิบขวบ เพราะทะเลาะกับลุงอย่างรุนแรง ( ลุงจะให้ฝึกงานอาชีพที่ไม่อยากทำ ) แล้วก็เอาตัวรอดมาได้จนถึงทะเลทราย แสดงว่าเป็นเด็กที่เก่งเหมือนกัน ( แต่คิดว่าก็คงจะเก่ง เพราะโตมาไม่มีพ่อแม่ ลุงก็เป็นพระ คงไม่ค่อยมีเวลาดูแลมาก ) ถ้าเทียบกับคาซีเรื่องผู้เสกทรายแล้ว เทรมิสตอนสิบขวบเป็นผู้ใหญ่กว่ามาก แต่จะว่าไปเทรมิสก็เป็นเด็กบ้านนอก ส่วนคาซีเป็นลูกขุนนางแหละนะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เอานิทานเคลติกใส่เข้าไป หลังจากนี้จะเห็นอิทธิพลนิทานเคลติกในงานของเราอีกเรื่อย ๆ นิทานที่ใส่ก็คือเรื่องของลิวฟลีส ( ในนิทานชื่ออะไรจำไม่ได้แล้ว ) กับพวกโคแรนนิอิด แต่โคแรนที่เขียนนี่ก็สร้างเองเยอะเหมือนกัน เขียนไปเขียนมาแล้วแอบอยากไปอยู่บนเรือโคแรน ถึงจะไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน แต่ก็มีอะไรน่าสนใจเยอะมากจริง ๆ
พอพูดถึงเคลติกแล้ว ก็นึกได้ว่าชื่อของลอร์คานเนี่ย ไม่ใช่ชื่ออาหรับนะ เราไม่แน่ใจว่ายังไง แต่มันเป็นชื่อเล่นของเซนต์ลอว์เรนซ์ ( แห่งไอร์แลนด์นะ ไม่ใช่อาระเบีย ) เซนต์ลอว์เรนซ์นี่ขี่ม้าทั่วไอนน์เพื่อให้พวกลอร์ดในพื้นที่ต่าง ๆ รวมตัวกัน ต่อต้านการรุกรานของอังกฤษ เป็นคนรักชาติ แต่น่าเสียดายที่ไม่สำเร็จ เวลาเราเขียนถึงลอร์ค ก็เลยเก็บลักษณะของเซนต์ลอว์เรนซ์มาด้วยนิดหน่อย
พูดถึงลอร์คแล้ว รู้ตัวเลยว่าช่วงแรกเขียนลอร์คไม่ค่อยดี นิสัยไม่ดีเลยไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เพราะจริง ๆ เท่าที่คิดมาตลอดตั้งแต่เริ่มต้น ลอร์คนี่เป็นฮีโร่แบบเก่า จะเป็นแบบอัศวินปกป้องเลดี้อยู่แล้ว เราชอบ เวลาเขียนลอร์คมาก คล้าย ๆ เวลาเขียนมาเรลด์ จะพูดอะไรก็พูด จะทำอะไรก็ทำ แต่เป็นคนพูดจริงทำจริง เป็นคนที่เป็นห่วงคนอื่น นิสัยเป็นพี่ใหญ่มาก ถ้าใครอยู่ด้วยก็ขอปกป้องไว้ก่อน ตัวเองไว้ทีหลัง
ตอนหลัง ๆ เขียนเข้าเนื้อขึ้น ลอร์คก็เป็นอย่างที่คิด ตอนมาแก้อีกทีเลยแก้ตรงข้างหน้าด้วย ลอร์คนิสัยดีขึ้น เยอะเหมือนกัน ( แต่ก็ยังเที่ยวโฮกใส่คนอยู่เหมือนเดิมนั่นแหละ -_-' ) พี่อาโออิเคยเรียกว่าลอร์คว่า "ลอร์คล่ำ" ด้วย^^'' ฮามากเลย เออ ล่ำจริง ๆ แหละนะ
เราคิดว่าตัวเองคงคิดอะไรหลายอย่างตอนแต่ง ที่จริงถึงเรื่องมันจะลงแพทเทิร์นแฟนตาซีปรกติแบบนี้ แต่มีอะไรหลายอย่างที่จู่ ๆ เราก็อยากจะเปลี่ยนไปจากแฟนตาซีเดิม อย่างเช่นปรกติ "ท่านอา" จะต้องเป็นตัวร้าย ( เพราะท่านอาเป็นน้องท่านพ่อ และเราขวางอยู่ตรงกลางระหว่างท่านอากะบัลลังก์พอดี๊พอดี ) เราไม่ชอบนะ ทำไมท่านอาต้องเลวด้วยอะ แบบว่าบัลลังก์มันน่าอยากได้มากขนาดนี้เลยเหรอ ( แต่พอแก่ตัวขึ้นมาแล้วก็เห็นอะไรชัดเจนขึ้น และเหตุผลมากขึ้น ตอนนั้นเด็ก พอจะเขียนก็เขียนไปเลย ไม่ได้คิดอะไร... ) แล้วอะไรอีก ...เอ้อ เจ้าหญิงเวลาจะออกเดินทางต้องปลอมตัวเป็นผู้ชายด้วยเหรอ ไม่เอา ชั้นจะให้มันโจ่งแจ้งอย่างนี้แหละ
แล้วอะไรอีกล่ะ...ของวิเศษที่ไปรวบรวมต้องได้แก่พระเอกนางเอก หรือไม่ก็สลายหายไป ไม่เอาไม่ชอบ คนเราต้องมีของวิเศษถึงแก้ปัญหาได้เรอะ แล้วก็บทของพวกผู้หญิงละมั้ง...
ไม่รู้เหมือนว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ แต่มาดูเรื่องนี้อีกที คนที่แก้ปัญหาและตกลงกันได้เป็นผู้หญิงนะ เราคิดว่าตัวเองคงชอบผู้หญิงที่ดูเป็นหัวหน้า แต่ว่าเขียนผู้หญิงที่เซ็กซี่ไม่เก่ง ดังนั้นถ้าให้ผู้หญิงเป็นหัวหน้า เราก็จะจับมันถึกให้หมด อย่างเมราลนี่ถึงจะสวยหยาดเยิ้มปานนั้น แต่ถ้าดูนิสัยจริง ๆ ก็ลงล็อคที่ไอ้เคียวชอบเขียนนั่นแหละ ...แข็งมากเลย
ที่จริงมันก็ไม่ใช่แฟนตาซีเรื่องแรกในชีวิต แต่เวลาที่เขียนนี่ไปเลยนะ ไปได้เรื่อย ๆ ถึงผลที่ออกมามันจะไม่ได้เพอร์เฟค แต่ก็คิดว่าเป็นเรื่องที่เขียนด้วยความชอบในการเขียนจริง ๆ เพียว ๆ เลย มีความสุขมากตอนเขียน ทั้ง ๆ ที่เป็นช่วงปีที่เรียนได้แย่ที่สุดด้วยซ้ำ
คิดว่าคงไม่เขียนเรื่องนี้ภาคสอง แต่อาจจะมีภาคพิเศษ ก็ต้องคิดดูก่อน...
....
Stone Warrior Story - สารภาพตรง ๆ ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ขาดการเตรียมการมาก คือคิดได้สองอาทิตย์เธอก็เขียนเลย และคิดว่าจะเขียนไม่ยาว ทีนี้ผีที่ไหนมาดลใจก็ไม่รู้ ดันไปเขียนเป็นโลกแฟนตาซีในช่วงที่ตัวเองก็คุมไม่เป็นอีก เรื่องมันก็เลยมีแผลใหญ่ ๆ เยอะหลายที่เหมือนกัน
แฟนตาซีนี่ไม่ได้หมายความว่าจะมีโลกเดียวนะ ไม่ได้หมายความว่ามีมังกร มีอัศวิน เจ้าหญิงก็จบ เพราะว่าในคำว่าแฟนตาซี เราสร้างโลกได้ไม่จำกัด ที่จริงโลกที่เราชินคือโลกที่พ้นความจริงออกไปมากหน่อย เพราะว่ามีพื้นที่ขยับได้มาก อย่างถ้าจะเขียนเรื่องของไอนน์ เราก็จับมันผูกกับตำนาน แล้วก็โยงออกไปทางตำนานมากกว่าจะเล่นบนพื้นที่ไอนน์จริง ๆ
แต่ว่าเรื่องนี้เราลงไปเล่นในพื้นที่ที่ไม่คุ้นเคย อย่างให้ซาลเป็นพ่อค้า แล้วยังเสือกเซ็ตฉากให้อยู่ในช่วงต่อระหว่างยุคกลางกับยุคฟื้นฟู...คือมันก็ ไม่เชิงอย่างนั้นหรอก แต่เป็นช่วงที่ลักษณะใกล้เคียง นอกจากนั้นเนื่องจากมีเวลาเตรียมการน้อย รายละเอียดก็เลยตกไปเยอะมาก ทำให้มีอะไรหลายอย่างที่หายไป
แต่ว่าตามจริง ถึงเรื่องมันจะไม่ค่อยดี แต่เราก็ชอบอะไรหลายอย่างของมัน เราชอบซาลนะ ชอบมาก ๆ ด้วย คิดว่าเป็นตัวละครที่ถ้ามีเวลาพัฒนามากกว่านี้ก็ดี เท่าที่เห็นนี่ยังมีที่แบนอยู่เยอะมาก นอกจากนั้นเราก็ชอบพวกเฮย์เดน นิวา เราน่าจะมีเวลาพัฒนามารีนมากกว่านี้ แต่เราไม่ชอบเขียนเรื่องเก่าซ้ำ เพราะอย่างนั้นถ้าเกิดอยากขึ้นมาเมื่อไหร่จะคิดแก้ก็แล้วกัน ( ขี้เกียจนี่หว่า )
เราชอบคอนเซ็ปต์ระหว่างมังกรกับคน คือเราคิดมานานแล้วว่ามังกรมันจะเป็นแบบนั้น ถ้าดูอีกเรื่องที่เราแต่งไว้ตอนเด็ก ชื่อเรื่อง "มังกร" ( กำลังพัฒนาเพื่อสลัดจากภาพเดิม ๆ ที่มีอิทธิพลของคนอื่นสูงเกินไปอยู่ ...คือเวอร์ชั่นเด็กน่ะ ฉากแทบเหมือนลอกกันเด๊ะ ๆ เลยละ แต่ก็มีจุดอื่นที่ชอบเหมือนกัน จะคงไว้ ) มังกรในเรื่องนั้นก็เป็นแบบนี้เหมือนกัน คือเราให้มังกรนี่เท่ากับมนุษย์ เป็นสิ่งมีชีวิตที่พัฒนาทางสติปัญญาเหมือนกัน แต่มีอะไรที่แตกต่าง มังกรเรานิสัยดีนะ
เรื่องนี้คิดไว้ว่าคงจะแต่งภาคสอง ฉากคงเปลี่ยนเวลาแล้ว แต่เนื้อเรื่องน่าจะแน่นหนาดีกว่าภาคแรก ไว้จะวางไปเรื่อย ๆ ก็แล้วกัน
| Create Date : 18 กรกฎาคม 2551 | | |
| Last Update : 18 กรกฎาคม 2551 7:59:56 น. |
| Counter : 598 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
แบบทดสอบนิยายแฟนตาซี
จำได้ว่าเคยเห็นในบล็อคพี่ไอซ์เมื่อนานมาก ๆ มาแล้ว แต่เมื่อสักครู่ไปรื้อเจอแบบแปลไทยในบล็อคน้องเฟย์ ( //fayfena.exteen.com/20070416/entry ) เลยเกิดครึ้มใจอยากทำขึ้นมาน่ะนะ แต่ไม่ได้เจาะจงทำเรื่องไหนเป็นพิเศษ เอามารวม ๆ กันไปหมดเลย
แปลและเรียบเรียงจาก Fantasy Novelist Exam ของ David J. Parker ข้อมูลเพิ่มเติมโดย Samuel Stoddard
###
1.เรื่องไม่เดินเลยในห้าสิบหน้าแรก
ลองไม่เดินสิคนเขียนนี่แหละจะเบื่อก่อน
2.ตัวเอกเป็นเด็กบ้านไร่ที่มีชาติตระกูลลึกลับ
คนเขียน: เอ็งมีชาติตระกูลลึกลับหรือเปล่าตาโซล
โซลโท: ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันขอรับ
(สรุปว่าแน่ใจแต่บ้านไร่อย่างเดียว)
3.ตัวเอกไม่รู้ว่าตัวเองเป็นรัชทายาทของอาณาจักรหนึ่ง
คนที่เป็นจริง ๆ ก็ดูจะรู้ตัวว่าเป็นดีนะ
ส่วนคนที่ไม่ได้เป็นก็แลดูรู้ว่าไม่ได้เป็น
ส่วนไอ้ตัวที่เป็นแมวก็เป็นแมวต่อไป
4.ตัวเอกเป็นเด็กวัยรุ่นที่ได้รับอำนาจอันยิ่งใหญ่ แล้วเลยปราบจอมมารหรือตัวร้ายสุดยอดได้
คนเขียน: ...
คนเขียน: ตาโซล เดี๋ยวเราให้อำนาจยิ่งใหญ่แล้วนายเอาไปปราบเทย์ดีมั้ย
โซลโท: จะดีเหรอขอรับ...
5.เรื่องของคุณเป็นเรื่องการออกเดินทางตามหาของวิเศษที่จะช่วยโลก
มีตามหาของวิเศษอยู่เรื่องนึง แต่เนื่องจากคนเขียนไม่เชื่อในของวิเศษ ไป ๆ มา ๆ มันเลยออกมาอย่างที่เป็นน่ะนะ
6.หรือของวิเศษที่จะทำลายโลก
เหมือนข้างบน (ทำลายโลกไปทำไมน่ะ ของเขาสร้างมาดี ๆ)
7.ในเรื่องมีคำทำนายโบราณ ว่าจะมี "ผู้ถูกเลือก" มาช่วยโลกและมนุษยชาติจากอำนาจชั่วร้าย
มีคำทำนายว่าหมู่เฮาจะยึดครองโลกได้แหละตัวเอง (เซรีญา)
8.มีตัวละครลึกลับ ซึ่งมีจุดประสงค์แค่ผลุบๆ โผล่ๆ ตามเนื้อเรื่องช่วงต่างๆ เพื่อมาให้ข้อมูล
มีเปล่าหว่า นึกไม่ออก
9.มีตัวละครที่เป็นเทพจำแลงมา
คนเขียนไม่นิยมเทพเจ้าจ้ะ
10.ตัวร้ายสุดยอดในเรื่อง จริงๆ แล้วเป็นพ่อของตัวเอก
มีไซไฟเป็นงั้นเรื่องนึง (พูดแล้วชักคิดถึงเหมือนกัน พ่อลูกคู่นั้น)
11.มีกษัตริย์ที่จริงๆ แล้วเป็นคนดี แต่ถูกจอมเวทผู้ชั่วร้ายใช้มนต์สะกดให้กลายเป็นคนเลว
กษัตริย์ในเรื่อง (เท่าที่โผล่มาตอนนี้) ชอบเป็นตัวประกอบอดทน ไม่ควรค่าแก่การถูกสะกดอะ
12.มีตัวละครที่เป็นจอมเวทขี้ลืม
มีแต่จอมเวทขี้แกล้ง จอมเวทสุดโฉด จอมเวทขี้งก จอมเวทเย็นชาบ้างาน
13.มีตัวละครที่เป็นนักรบจิตใจดี แรงบ้าแต่หัวช้า
มีท่านเจ้าของร้านถึกทืออยู่หนึ่งคน แทนกันได้ไหม
14.มีตัวละครแนวจอมปราชญ์ผู้ทรงเวทที่ไม่ยอมบอกเนื้อเรื่องกับตัวละคร ด้วยเหตุผลลึกลับส่วนตัว
ตอนนี้นึกออกแต่ตาลีเมอส์กับเบลส แต่เหตุผลของสองคนนั้นไม่ลึกลับหรอกมั้ง
15.ตัวละครหญิงมักวุ่นวายกับการแต่งเนื้อตัวหน้าตา และกังวลกับความสวยของตัวเอง โดยเฉพาะเมื่อพระเอกอยู่ใกล้ๆ
"พูดถึงใครเหรอ" เจ้าหญิงโมราตรัสถาม
16.มีตัวละครหญิงที่โผล่มาแค่ให้ศัตรูจับไป แล้วให้ตัวเอกช่วยมา
มีลางสังหรณ์ว่าสาวส่วนใหญ่ถ้าถูกจับไปแล้วจะทำให้ศัตรูน้ำตาเช็ดหัวเข่า
17.มีตัวละครหญิงที่แค่มีไว้แสดงว่า "ผู้หญิงที่เก่งกล้าไม่ต้องง้อผู้ชายก็มีเหมือนกัน"
เหมือนมันจะอยู่กันแบบแกกะฉันก็เหมือนกันนะ
18.มีตัวละครหญิงที่ใช้กระทะสู้แทนที่จะเป็นดาบ
ผู้หญิงในเรื่องไม่ค่อยทำกับข้าว ส่วนคนที่ทำกับข้าว ถ้ามีใครจะมาสู้กะชี คงต้องผ่านด่านท่านตาจากนรกเสียก่อน
19.มีตัวละครนักรบหญิงที่เก่งดาบแต่ใช้กระทะทำอาหารไม่เป็น
คนเก่งดาบก็มีเซรี เธอทำอาหารเป็นแต่ไม่ได้อร่อยเป็นพิเศษ
20.มีตัวละครคนแคระขี้บ่น
ไม่มี ที่เขียนมายังไม่มีคนแคระ (จริง ๆ มีในโลกของมาโอ แต่มันถูกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ไปแล้ว)
21.มีตัวละครฮาลฟ์เอลฟ์ที่มีปมในใจ เพราะไม่รู้ว่าตัวเองจะอยู่ฝ่ายเอลฟ์หรือมนุษย์ดี
มีฮาลฟ์เอลฟ์คนนึง แต่ไม่รู้จะได้เขียนไหม และมันไม่มีปมพรรค์นั้นในใจ
22.คุณให้เอลฟ์กับคนแคระเป็นเพื่อนซี้กัน เพื่อให้เรื่องของคุณแตกต่างจากเรื่องอื่นบ้าง
ไม่มีคนแคระเอลฟ์ย่อมซี้กะผีไปมิได้
23.ตัวละครที่มีความสูงต่ำกว่า 120 ซม. มีไว้แค่เป็นตัวตลกเท่านั้น
ตัวละครที่ต่ำว่าร้อยยี่สิบคือมาโอกับลียาตอนเป็นแมว บางทีก็ตลกดี แต่ไม่ได้เป็นตัวตลกหรอก
นอกนั้นก็มีสัตว์อื่น ๆ เช่น ไนคา เจ้าหนวดไฟ หนูมี่ หนูหนืด ซึ่งไม่ได้เป็นตัวตลกเหมือนกัน แต่มีไว้ให้คนเขียนที่รักสัตว์จนหน้ามืดตามัวแก้เครียด
24.เรือมีไว้แค่ตกปลา และไว้ให้ตัวละครเป็นโจรสลัด
เรือมีไว้เป็นบ้านของฟิลันกะคาซี
25.คุณไม่รู้ว่าเครื่องอัดฟางเป็นก้อนถูกคิดค้นขึ้นมาเมื่อไร (การอัดฟางให้เป็นบล็อกสี่เหลี่ยมแน่นๆ สวยๆ แบบที่เราเห็นกันในฟาร์มปัจจุบัน จำเป็นจะต้องมีเครื่องกลไกใช้อัด ก่อนหน้านั้น มนุษย์เราต้องโกยฟางด้วยคราดและแรงงานมือขอรับ)
รู้เพราะเคยอ่านในสารคดีสำหรับเด็กตอนเด็ก ๆ น่ะ (แต่ว่ามันเกี่ยวอะไรกับแฟนตาซีเหรอ)
26.คุณวาดแผนที่สำหรับนิยายไว้ และมีสถานที่ที่มีชื่อทำนองว่า "ดินแดนที่ถูกทำลายล้าง" "ป่าแห่งความหวาดกลัว" หรือ "ทะเลทรายแห่งความเดียวดาย" หรืออะไรก็ตามที่มีคำว่า "มรณะ" ต่อท้าย
เคยวาดตอนเขียน "สี่เขตแดน" (เวอร์ชั่นออริจินัลของมาโอ) กับเซรีญา มีป่ามรณะ แดนมรณะ เดี๋ยวนี้ไม่ได้วาดแล้ว เพราะจริง ๆ ตัวเองก็ไม่ได้เก่งเรื่องภูมิศาสตร์
27.นิยายของคุณมีบทนำที่อ่านไม่เข้าใจจนกว่าจะอ่านทั้งเรื่องจบ หรือไม่อย่างนั้น ต่อให้อ่านจนจบเรื่องก็ไม่เข้าใจอยู่ดี
ไม่มีจ้า
28.คุณตั้งใจจะเขียนไตรภาค
เปล่านุ
29.ไม่งั้นก็จตุภาค หรือทศภาค
เซรีออริจินัลมีสี่ภาค มังกรไม่ได้เป็นภาคแต่เป็นเล่มต่อ มาโอเป็น "ตอน" มากกว่า (ในความคิดของเรานะ)
คิดว่าจะเขียนเรื่องแบ่งเป็นสี่ภาคอีกเรื่อง แต่ยังไม่ชัวร์ว่าจะได้เขียนเมื่อไหร่
30.นิยายของคุณหนากว่าสมุดโทรศัพท์หน้าเหลือง
หนาขนาดนั้น สนพ.จับหั่นแบ่งแล้วตัวเอง
31.ในเรื่องเล่มที่แล้วยังแทบไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่คุณยังคิดว่าคุณต้องเขียนภาคต่ออีกหลายภาคถึงจะจบสมบูรณ์
เราไม่ชอบเรื่องที่แทบไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันแลดูเปลืองต้นไม้
32.มีการเขียนภาคอดีต ทั้งๆ ที่เรื่องที่กำลังเขียนอยู่ยังไม่จบ
ปรกติถ้าจะเขียนจะเขียนหลังที่เขียนอยู่จบแล้ว
33.คุณชื่อ โรเบิร์ต จอร์แดน และพูดปดมาตลอดทางเพื่อให้มาถึงข้อนี้ (โรเบิร์ต จอร์แดน เป็นนักเขียนนิยายแฟนตาซีคนหนึ่งของตะวันตก แต่ผมก็ไม่เคยอ่านงานของเขาเลย ได้แต่อนุมานว่า เขาเคยเล่นใช้มุกที่แบบทดสอบนี้บอกมาแล้วทั้งหมด)
ป๋าแกตายแล้วอะ สงสารแกหน่อยเต๊อะ
34.นิยายของคุณ ได้เค้าโครงเรื่องจากเกม RPG หรือเกมออนไลน์ที่เล่นอยู่
ไม่ได้เล่นเกมแบบนั้น เพราะกลัวติดแล้วจะยาว
35.ในนิยายของคุณ มีตัวละครจากโลกปัจจุบันที่หลงไปต่างมิติ
ไม่มีจ้า เพราะเขียนแล้วจะอึดอัดมาก
36.มีตัวละครสำคัญในเรื่องที่มีเครื่องหมาย ' หรือ - อยู่ในชื่อ
ไม่มีเพราะรุงรังเกินไป ภาษาไทยก็ไม่อำนวยด้วย
37.มีตัวละครหลักที่ชื่อยาวเกินสามพยางค์
ตอนนี้นึกออกแต่วิดามอรี
38.คุณไม่คิดว่าการตั้งชื่อตัวละครสองตัวที่มาจากหมู่บ้านเล็กๆ ห่างไกลความเจริญเหมือนกันว่า "ทิม อุมเบอร์" กับ "เบลธาซาแลนธาลัส อัล'กรินซอค" ประหลาดตรงไหน
ปะปี๊มันอาจจะมาจากคนละชาติกันก็ได้นะ (แบบคนนึงพ่อเป็นชาวนา อีกคนพ่อเป็นนักโทษออร์คหลบหนีไรงี้)
39.เรื่องของคุณมีเผ่าพันธุ์ออร์ก เอลฟ์ คนแคระ หรือพวกเลือดผสม
มีเอลฟ์ คนแคระ ปีศาจ แมว
40.ไม่งั้นก็มีเผ่า "ออร์เค็น" หรือ เดวอร์โรว์ส" (อย่างแรกคงเป็นออร์กบวกปลาหมึกคราเคน ส่วนอย่างหลัง เป็นดวาร์ฟ-คนแคระ บวกพวกอะไรโรว์ๆ ก็ไม่ทราบเหมือนกัน ^^;;; อันนี้คงหมายถึงจับแพะชนแกะลูกผสมเข้าไป)
มีหนูหนืดอะ หนืดดดดดดด
41.ในเรื่องมีเผ่าพันธุ์ที่มีคำว่า "ฮาลฟ์" นำหน้า
ไม่ชอบให้มีคำอังกฤษปัจจุบันในเรื่อง ถ้ามีก็เรียกว่าลูกครึ่ง
42.ในเรื่อง มีตอนที่พวกตัวเอกใช้ทางลับผ่านเหมืองโบราณของคนแคระ
ไม่มีคนแคระก็ไม่มีเหมือง
43.คุณใช้ฉากสู้ในเกม RPG เป็นต้นแบบของฉากสู้ในเรื่อง
ไม่ได้เล่นเกมอาร์พีจี ไม่ชอบฉากบู๊ เวลาอ่านหนังสือเจอฉากบู๊จะเปิดข้าม (ส่วนใหญ่)
44.คุณกำหนดค่าสเตตัสให้ตัวละครหลักในเรื่องทั้งหมด
สเตตัสคืออะไร เหมือนโปรไฟล์ตัวละครไหม
45.คุณรับจ้างเขียนนิยายให้การ์ดเกม
มีคนจ้างก็อยากลองทำนะ แต่ไม่มีอะ
46.โรงแรมในเรื่องของคุณมีไว้แค่ให้ตัวเอกได้ที่แสดงฝีมือฉะกับนักเลง
ตัวเอกข้อยถ้าไม่เป็นมิตรกับคนทั่วไปก็แบกเรื่องต่าง ๆ ไว้เยอะเกินกว่าจะอยากไปฉะกับใครแล้ว
47.คุณคิดว่าคุณเข้าใจระบบศักดินา แต่จริงๆ แล้วไม่หรอก
ไม่รู้เหมือนกัน ปรกติกำหนดระบบเอาเองแล้วต้อนตัวละครเข้าไปโดยละม่อม
48.ตัวละครใช้เวลาส่วนมากเดินทางจากที่นึงไปอีกที่นึง
ก็มีเซรีที่เดินทางมากหน่อยมั้ง
49.มีตัวละครหลักตัวหนึ่งที่รู้อะไรมากกว่าที่เพื่อนร่วมก๊วนรู้ แต่ต้องอุบไว้จนตอนท้ายถึงได้เฉลย ไม่อย่างนั้นเนื้อเรื่องจะเสีย
ตอนนี้นึกออกแต่ท่านเจวาน ลุงแกไม่ได้กลัวเนื้อเรื่องจะเสียหรอก แกกลัวจะเสียตัวมากกว่า (เย่ย)
50.จอมเวทในเรื่องใช้คาถาแนว "ไฟร์บอล" หรือ "ไลท์นิ่งโบลท์"
จอมเวทในเรื่องใช้คาถาแนว "สาปมันเป็นข้อยให้ซวยแทนแล้วเผ่นหนีไป"
51.ในเรื่องของคุณมีคำว่า "มานา"
ถ้ามีคงเป็นแบบ "ไว้เอาจามีเจ้ามานาข้าอีกนะ โซลโท"
52.ในเรื่องของคุณมีคำว่า "ชุดเกราะฟูลเพลท"
ไม่มีใครใส่เกราะเต็มตัวเพราะไม่มีฉากสงครามจริง ๆ ส่วนใหญ่พวกทหารจะรัดเกราะอ่อนที่ทำจากหนัง หรือใส่ chain mail กัน
ป.ล. ทำข้อข้างล่างแล้วเพิ่งนึกได้ มีเฮย์เดนคนหนึ่งที่ใส่เกราะเต็มตัว แต่มันไม่ใส่เกราะไม่ได้ มันจะตายเอา
53.ขอโทษเถอะนะ ในเรื่องของคุณมีคำว่า "ค่าพลังชีวิต" หรือ "HP"
มีอะไรประมาณ "โซลโทถูกคนเขียนยำจนพลังชีวิตหมดเฮือก" แบบนี้มั้ง
54.คุณไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วทองหนักแค่ไหน (ในเมื่อเงินของโลกแฟนตาซีมีแต่เหรียญให้แบกเป็นถุงๆ...มั้งครับ)
ไม่รู้จริง ๆ ไม่เคยถือของจริง แต่ในเรื่องส่วนใหญ่ผลิตเหรียญจากโลหะผสมกันเองได้แล้ว ไม่ได้เป็นเหรียญทองจริง ๆ น่ะ
55.คุณคิดว่าม้าวิ่งได้ทั้งวันโดยไม่ต้องพักผ่อน
ไม่ได้หรอก เดี๋ยวเซรีโกรธ
56.ตัวละครในเรื่องใส่เกราะเต็มสูตร สู้กับศัตรูนาน 2 ชั่วโมง จากนั้นก็ขี่ม้านาน 4 ชั่วโมง ก่อนจะร่วมรักกับสาวสวยอย่างละมุนละไมในวันเดียวกัน
คนที่มีแรงทำสามอย่างแรกนั่นไหวก็มีโซลโท ลอร์คาน แล้วก็เฮย์เดน (เรื่อง stone warrior story เขียนไว้นานแล้ว ยังไม่ได้ทำอะไรกับมันเลย)
แต่สองคนแรกไม่มีสาวจะให้รักอย่างละมุน ส่วนตาเฮย์เดนก็ขี่ม้าไม่เป็น
57.ตัวละครหลักมีขวาน ค้อน หอก หรืออาวุธวิเศษอื่นๆ ที่ขว้างออกไปแล้วลอยกลับมาหาเจ้าของเองได้
มีแท่งเหล็กชุบทองที่ขว้างออกไปแล้วจะ (มีหมารัฟบินกี๊ซไปคาบ) ลอยกลับมาเอง
58.ตัวละครสักตัวในเรื่องเอาดาบโค้งแทงทะลุตัวละครอื่น (ในต้นฉบับใช้คำว่า scimitar ซึ่งแปลว่าดาบโค้งแบบอาหรับ)
เฮ้ย ไมแทงไม่ได้อะ scimitar มันไม่ได้โค้งขนาดนั้นสักหน่อย ปลายก็แหลมด้วย
59.ตัวละครสักตัวในเรื่องสามารถแทงทะลุชุดเกราะได้
คนเขียน: เคยทำไหมลอร์ค
ลอร์คาน: จำไม่ได้แล้ว (เช็ดดาบ)
60.คุณคิดว่าดาบเล่มหนึ่งอาจหนักได้กว่าห้ากิโล
ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าทำดาบหนักก็ต้องทำคนถึกไว้ถือมันด้วยแหละ
61.ตัวเอกตกหลุมรักดอกฟ้า หรือคนที่ไม่สามารถอยู่คู่กันได้ด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ลงเอยกันจนได้สิน่า
กำลังคิดว่าหนึ่งในตัวเอกใกล้ถูกดอกฟ้าทุบหัวลากเข้าถ้ำเต็มทีแล้ว (ลุงนั่นแหละ...ไม่ต้องหันไปมองคนอื่นหรอก)
62.คุณชอบเล่นมุกคำผวนหรือคำพ้องเสียงในเรื่อง
เคยมีเซรีญา กับเซรียาห์ (มุกไรไม่รู้ เขียนตอนเด็ก ๆ)
63.ตัวเอกโดนแรงกระแทกหนักเท่าห้ากิโลที่จุดสำคัญก็ยังไม่ตาย แต่ดันถูกสาวร่างเล็กถือมีดเล่มนิดเดียวขู่เอาได้
นึกถึงตาโซลอีกแล้ว
64.คุณคิดว่าคนเราต้องถูกยิงด้วยธนูมากกว่าหลายดอกถึงจะตายแน่ๆ
ถูกยิงหลายดอกมันเท่กว่าดอกเดียวนี่
(แต่นึกถึงภีษมะในมหาภารตะ รายนั้นยิงเข้าไปเท่าไหร่ก็ไม่ตาย...)
65.คุณไม่รู้ว่าสตูว์ดีๆ ต้องใช้เวลาเคี่ยวเป็นหลายชั่วโมง จึงไม่เหมาะสมอย่างยิ่งที่จะเป็นอาหารทำกินเวลาออกเดินทาง
ไม่รู้จริง ๆ แต่ปรกติพวกนี้เดินทางกันก็กินของแห้งนะ เท่าที่เห็น
66.ในเรื่องมีเผ่าคนเถื่อนร่อนเร่ที่อาศัยอยู่ในทุ่งน้ำแข็ง ดวดเหล้าหมักเป็นถังๆ เป็นกิจวัตร
มีเผ่าทะเลทรายที่เป็นงั้น ส่วนคนที่อยู่ทุ่งน้ำแข็งเป็นพ่อมด แลดูไม่เหมาะกับเหล้าเป็นถัง ๆ
67.คุณคิดว่า "เหล้าหมัก" ก็หมายถึงเบียร์นั่นแหละ
ภาษาอังกฤษว่าอะไรอะ ale หรือเปล่าหว่า
ไม่รู้เรื่องเหล้าเลย ก็เรียกว่า "เหล้า" ไปหมดนั่นแหละ (มีให้กินก็ดีแล้ว พวกแกอย่าบ่น)
68.เรื่องของคุณมีหลายเผ่าพันธุ์ แต่ละเผ่าพันธุ์มีประเทศเป็นของตัวเอง 1 ประเทศ มีผู้ปกครองประเทศ 1 คน และมีศาสนาเดียว
มีเรื่องมาโอ แต่ว่าเมืองปีศาจยังเป็นยุคขุนศึกแตกเป็นไม่รู้กี่ก๊ก พระราชาไม่มีอำนาจไร เมืองเอล์ฟกับพ่อมดเป็นระบบสภา เลือกตั้งเอา จะถอดลงก็ถอดได้ ส่วนศาสนาไม่ได้ลงรายละเอียด
69.องค์กรที่ดำเนินงานอย่างมีประสิทธิภาพและมีสมาชิกมากที่สุดในโลกของคุณคือกิลด์ของพวกโจร
รู้สึกจะเป็นสมาคมช่างฝีมือของมัธ (แกเป็นก๊อดฟาเธอร์สินะ)
70.ตัวร้ายหลักในเรื่องลงโทษลูกน้องที่ทำผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ ด้วยการฆ่าทิ้ง
เห็นตาลุงพวกนั้นรักคนของตัวเองยิ่งชีพกันดีนะ
71.เรื่องของคุณมีนักรบทั้งกองที่มีกวีซึ่งไร้ประโยชน์ในการต่อสู้ติดตามไปด้วย แม้ฝีมือดีดพิณของกวีคนนั้นจะทำลายโสตประสาทเป็นที่ยิ่ง
ไม่มี bard ตรง ๆ โดยอาชีพในเรื่อง แต่ส่วนใหญ่ตัวเอกของเราจะมีเอเลเมนต์ของบาร์ดอยู่กันคนละนิดหน่อย เพราะเราชอบ
72.คนในเรื่องของคุณพูดภาษาเดียวกันทั้งโลก
ใช่ ผิดที่สำเนียง (โลกฉันไม่ใหญ่ปานนั้น)
73.ชนบทในนิยายของคุณมีสุสานที่เก็บของวิเศษโบราณเต็มไปหมด และไม่มีใครคิดจะขโมย หรือขโมยสำเร็จมาก่อนเลยแม้จะผ่านมาหลายศตวรรษ
ชนบทในเรื่องมีจามีเคี้ยวเอื้องอยู่หยับ ๆ
74.นิยายของคุณดัดแปลงจาก เดอะลอร์ดออฟเดอะริงส์
ไปดัดของปู่แกทำไม แกแต่งไว้ดี ๆ
75.อ่านคำถามข้อที่แล้วอีกครั้ง แล้วตอบตามตรงนะ
จ้ะ
| Create Date : 10 เมษายน 2551 | | |
| Last Update : 17 กรกฎาคม 2551 4:41:05 น. |
| Counter : 2392 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
โปรไฟล์ตัวละคร
(ข้อความข้างบนเอาไปปะบล็อคอื่นแล้วนะคะ เพราะว่าเขียนโปรไฟล์มันไปหน่อย เลยคิดว่าเป็นบล็อคโปรไฟล์เปล่า ๆ ดีกว่า^^')
###
เลจังอยากเห็นโปรไฟล์ของเทย์กับโซลโท เลยเขียนให้ตามประสงค์
แต่ยังคิดสองข้อสุดท้ายไม่ออก เลยตัดทิ้งไปนะ
- โซลโท -
-ชื่อ-นามสกุล โซลโท เอชาน
-ชื่อเล่น ท่านเจ้าของร้าน ไอ้ขอรับ / ท่านเจ้าของร้านโว้ย ไอ้ขอรับโว้ย (แล้วแต่อารมณ์คนเรียก) นายน้อย
-วัน / เดือน / ปีเกิด ไม่รู้เหมือนกัน
-สัญชาติ บ้านนอกที่ไหนสักแห่ง
-กรุ๊ปเลือด O
-น้ำหนัก 85 kg
-ส่วนสูง 183 cm
-สีตา ฟ้า
-สีผม สีฟาง
-บุคลิก-นิสัย เป็นเอกลักษณ์ (ทางใดทางหนึ่งนี่แหละ)
-คำติดปาก ขอรับ
-อาหารที่ชอบ ของที่เรนาทำ
-รสนิยม บ้าน ๆ
-กิจกรรมยามว่าง ทำงาน/ ประสบความซวย
-สเป็คผู้หญิงในใจ สาวแว่นชอบอ่านหนังสือที่ขี่มังกรสีดำ แอบเขียนหนังสืออยู่ที่ชั้นยี่สิบเก้าของหอสมุดไอดา และมีท่านตาโหดร้ายพลังเพลิง (สเปคช่างละเอียดจริง ๆ)
- เทย์ -
-ชื่อ-นามสกุล เทย์ เฮเบล
-ชื่อเล่น พ่อมดสอบตก พ่อมดที่ชั่วร้ายที่สุดในรอบห้าร้อยปี ไอ้บัดซบ ไอ้พ่อมดเวร ท่านลูกจ้างที่เคารพ
-วัน / เดือน / ปีเกิด ไม่รู้เหมือนกัน
-สัญชาติ ซีเล
-กรุ๊ปเลือด AB
-น้ำหนัก 70 kg
-ส่วนสูง 190 cm
-สีตา เขียว
-สีผม น้ำตาลอมแดง
-บุคลิก-นิสัย ชั่ว
-คำติดปาก ข้าจะยึดครองโลก, ไอ้ขอรับโว้ย
-อาหารที่ชอบ ของฟรีที่อร่อย
-รสนิยม ประหลาด
-กิจกรรมยามว่าง คิดแผนการร้าย
-สเป็คผู้หญิงในใจ หลอน ๆ
- เจวาน -
-ชื่อ-นามสกุล เจวาน โยราห์
-ชื่อเล่น ท่านเจวาน ตาลุงแผนกอะไรก็ไม่รู้
-วัน / เดือน / ปีเกิด ไม่รู้เหมือนกัน
-สัญชาติ สถานที่ลึกลับที่คนเขียนอมไว้ไม่ยอมคาย
-กรุ๊ปเลือด A
-น้ำหนัก 75 kg
-ส่วนสูง 180 cm
-สีตา น้ำตาลเข้ม
-สีผม น้ำตาลเข้ม
-บุคลิก-นิสัย เท่
-คำติดปาก เอ้อ...นายน้อย
-อาหารที่ชอบ กินอะไรก็ได้ ไม่ตายก็พอแล้ว
-รสนิยม ดี (จริง ๆ นะ)
-กิจกรรมยามว่าง ถีบไอ้เทย์
-สเป็คผู้หญิงในใจ โหดแต่จริงใจ
- เรนา -
-ชื่อ-นามสกุล เอนาเร เฮเบล
-ชื่อเล่น เรนา นานา
-วัน / เดือน / ปีเกิด ไม่รู้เหมือนกัน
-สัญชาติ ซีเล
-กรุ๊ปเลือด A
-น้ำหนัก 55 kg
-ส่วนสูง 165 cm
-สีตา เขียว
-สีผม น้ำตาลอมแดง
-บุคลิก-นิสัย เหมือนท่านตา
-คำติดปาก ก็ข้าเอาเงินไปซื้อหนังสือหมดแล้วนี่นา
-อาหารที่ชอบ เยอะมากเลยทำเองหมดเลย
-รสนิยม หนูจะสวยเพื่อท่านตาค่ะ (แต่จริง ๆ แล้วชอบสบาย ๆ มากกว่านะ)
-กิจกรรมยามว่าง อ่านหนังสือ/ เขียนหนังสือ/ ไปซวยเป็นเพื่อนโซลโท
-สเป็คหนุ่มในใจ หนุ่มถึกเลี้ยงจามีที่ชอบปลูกผัก
- วิดามอรี -
-ชื่อ-นามสกุล วิดามอรี นัตเซ
-ชื่อเล่น คุณหนูวิดา
-วัน / เดือน / ปีเกิด ไม่รู้เหมือนกัน
-สัญชาติ เมืองชายทะเลที่คนเขียนยังไม่ได้คิดชื่อ
-กรุ๊ปเลือด O
-น้ำหนัก 53 kg
-ส่วนสูง 170 cm
-สีตา ดำ
-สีผม ดำ
-บุคลิก-นิสัย น่ารักและหลอน (ทูอินวัน)
-คำติดปาก นั่นสินะ
-อาหารที่ชอบ ไม่ค่อยสนใจเรื่องกิน
-รสนิยม น่ารักกุ๊กกิ๊กและหลอน
-กิจกรรมยามว่าง ตาย
-สเป็คหนุ่มในใจ ชั่วร้ายบัดซบโสมม และมีปณิธานสูงส่ง (ว่าจะเป็นจอมมาร)
- เจ้าหญิงโมรา -
-ชื่อ-นามสกุล โมรา (เป็นเจ้าหญิงไม่ต้องมีนามสกุล)
-ชื่อเล่น เจ้าหญิงโมรา ฝ่าบาทอย่าทรงพระโหดสิพระเจ้าค่ะ
-วัน / เดือน / ปีเกิด ไม่รู้เหมือนกัน
-สัญชาติ เมืองหลวง
-กรุ๊ปเลือด A
-น้ำหนัก 60 kg
-ส่วนสูง 168 cm
-สีตา ฟ้า
-สีผม ทอง
-บุคลิก-นิสัย โหดแต่จริงใจ
-คำติดปาก ไม่พูดมาก ลงมือเลย
-อาหารที่ชอบ กินอะไรก็ได้ ไม่ตายก็พอแล้ว
-รสนิยม เสื้อเกราะ ดาบ แส้
-กิจกรรมยามว่าง เลี้ยงสัตว์ประหลาด
-สเป็คหนุ่มในใจ เจวาน (ทรงพระเป็นคนชัดเจน)
| Create Date : 08 มีนาคม 2551 | | |
| Last Update : 17 กรกฎาคม 2551 4:41:47 น. |
| Counter : 7170 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
เอาปกมาอวดค่า
เล่มสามมาแหล่ว
มีเนื้อหาแก้จากตอนปะลงเว็บ อาจจะไม่ใช่ตรงเนื้อเรื่องหลัก แต่เป็นส่วนที่แก้แล้วรู้สึกว่าน่าจะทำให้สมบูรณ์ขึ้น เลยส่งต้นฉบับเลทไปนิดหน่อย
ปกเล่มนี้เป็นลุงเจกับหนูโมรา (มังกร) ที่ทะเลสาบตอนกลางคืน ตามรีเควสต์ของคนเขียนเองขอรับ ขอบคุณพี่คนนั้นที่อุตส่าห์ทำให้จนทันเน้อ T^T
| Create Date : 06 มีนาคม 2551 | | |
| Last Update : 17 กรกฎาคม 2551 4:42:27 น. |
| Counter : 487 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [