Group Blog
 
All blogs
 
Twilight Stars6 ตอนที่ 81

"แกมาทำอะไรที่นี่ อย่าบอกว่าคิดถึงพี่" คริสว่าล้อปนประหลาดใจที่เห็นชาร์ลนั่งอยู่บนโซฟาในห้องพัก

"ก็แค่อยากมาดูว่าพี่มาทำอะไรกันแน่ ทิ้งให้ผมทำงานอยู่คนเดียวตั้งเป็นเดือนแล้ว" ชาร์ลยักไหล่มองพี่ชายยิ้มๆ

"ฉันก็มาทำงานไง กำลังไปได้สวยเลยล่ะ" คริสว่าแล้วทิ้งตัวลงนั่งอีกมุมของโซฟา

"งานที่เรามียังไม่เยอะพออีกเหรอพี่ แกนี่ชอบหาเหาใส่หัวอยู่เรื่อย" ชาร์ลเอนตัวลงนอนแล้วขว้างหมอนด้วยความเร็วสูงใส่พี่ชายวัยเดียวกันเป็นการหยอกล้อ แต่อีกฝ่ายก็รับไว้ได้ทันทีเช่นกัน

"อีกหน่อยแกต้องขอบคุณฉันที่ทำให้กิจการของเรารุ่งเรืองใหญ่โต" คริสว่าด้วยความมั่นใจ

"หรือไม่ก็ซัดหน้าพี่ซักที ที่ทำให้งานเยอะจนไม่มีเวลาพักผ่อน" ชาร์ลว่าขำๆ

"หมดธุระแกแล้วใช่ไหม" คริสทำท่าจะไล่น้องชาย

"ยัง พ่อกับแม่ฝากมาบอกว่าให้ไปร่วมงานเปิดมหาวิทยาลัยด้วย ปู่กับย่าคิดถึง" ชาร์ลว่า

"สร้างเสร็จซะทีนะ ปู่่ย่าคงดีใจน่าดู" คริสยิ้มละไมเมื่อนึกถึงบุคคลที่ตนเคารพรัก

"แล้วนี่ไม่คิดจะเลี้ยงข้าวผมหน่อยเหรอ อุตส่าห์ดั้นด้นคาบข่าวมาบอก"

"เอ้าก็ได้ ไหนๆ แกก็อุตส่าห์ถ่อกายหยาบมาแล้วนี่ ทั้งที่ไม่จำเป็นซักนิด" คริสว่าเหน็บน้องชาย ก่อนจะลุกแล้วเดินกอดคอกันไปที่ประตู



พริมกำลังจะเคาะประตูห้องคริส ซึ่งเปิดออกมาซะก่อน แล้วหญิงสาวก็ต้องยิ้มเก้อเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้อยู่ตามลำพัง พริมมองชายอีกคนซึ่งรูปร่างสูงใหญ่พอๆ กับคริส หน้าตาคมและผิวสีเข้มดูดีไปคนละแนวกับหนุ่มคนรัก

"เออ ขอโทษนะคะ พริมไม่รู้ว่าคุณมีแขก" หญิงสาวว่าแก้เก้อ

"ไม่ใช่แขกที่ไหนหรอกครับพริม นี่ชาร์ลน้องชายผมเอง" คริสแนะนำให้ทั้งคู่รู้จักกัน ทั้งสองทักทายและรู้สึกถูกชะตากันขึ้นมาทันทีตั้งแต่แรกเห็นอย่างไม่มีสาเหตุ ทว่าเป็นความรู้สึกฉันมิตรมากกว่าจะเป็นเรื่องชู้สาว

"พริมมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ" คริสเอ่ยถาม

"ว่าจะมาชวนคุณไปทานข้าวน่ะค่ะ" หญิงสาวว่า

"ดีเลย งั้นไปด้วยกันนะครับ" ชาร์ลเอ่ยชวนทันที เพราะอยากรู้เบื้องลึกความสัมพันธ์ของพี่ชายและสาวสวยตรงหน้า

"จะดีเหรอค่ะ พี่น้องมาพบกันทัั้งที" พริมว่าด้วยท่าทีเกรงใจ

"ดีสิครับ จะได้รู้จักกันไว้" ชาร์ลยิ้มเปิดเผยเต็มใจ ส่วนพริมหันมองหน้าคริสว่าเขาจะว่ายังไง

"งั้นไปกันเลยดีกว่าครับ" คริสเข้าจูงมือหญิงสาวเดินนำไปก่อน เป็นการแสดงออกให้น้องชายรู้เป็นนัย ส่วนอีกฝ่ายมองตามนึกสนเท่ห์ในใจว่าพี่ชายคิดจะมีความรักจริงๆ หรือเป็นเพียงหนึ่งในแผนการร้าย




"น่าเห็นใจจังเลยนะครับพริม ต้องทำงานหนักอยู่คนเดียว พ่อก็มาป่วยอีก" ชาร์ลแสดงความเห็นใจ ขณะนั่งรับประทานอาหารด้วยกัน ทำให้คนที่นั่งเคียงข้างหญิงสาวเหลือบมองน้องชายแว๊บหนึ่ง สงสัยว่าอีกฝ่ายมีสิ่งใดแอบแฝงในคำพูดหรือไม่

"อีกหน่อยน้องแพตเรียนจบแล้วก็คงช่วยได้เยอะค่ะ" พริมบอกกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"สังคมสมัยนี้ รู้หน้าไม่รู้ใจ ทำอะไรต้องระวังให้มากนะครับ" ชาร์ลว่าแล้วยิ้มหันมองพี่ชาย

"พริมจะระวังค่ะ แต่มีคริสอยู่ด้วยก็อุ่นใจขึ้นเยอะแล้วล่ะค่ะ" หญิงสาวว่าแล้วหันไปมองคนข้างๆ ด้วยสายตาเชื่อมั่น

"นั่นน่ะสิ มีผมอยู่ด้วยพริมไม่เห็นต้องกลัวอะไร" คริสกุมมือหญิงสาวแล้วส่งยิ้มให้

"ผมก็คิดว่าถ้าพี่คริสตั้งใจจริง ต้องดูแลพริมได้สบายๆ อยู่แล้ว" น้องชายว่ากระเซ้าปนเหน็บแนมไปในตัว นึกเห็นใจผู้หญิงดีๆ อย่างพริมหากจะต้องมาโดนพี่ชายตนหลอก

"ทานเสร็จแล้วไปฟังเพลงต่อไหมค่ะ มีคลับอยู่ที่ชั้นสามค่ะ" พริมเอ่ยชวน

"ดีเหมือนกันครับ ไม่ได้พักผ่อนมาตั้งนาน คือมีคนอู้งานน่ะ ผมเลยเหนื่อยอยู่คนเดียว" ชาร์ลว่าแล้วหัวเราะ

"แกมีงานค้างอยู่ไม่ใช่เหรอ ไม่รีบกลับไปทำล่ะ" คริสรีบปิดทาง

"ไม่ล่ะ คืนนี้ผมกะจะค้างที่นี่ด้วย ถ้านอนแล้วสบายอาจมาบ่อยๆ ถ้าพี่ยังอยู่ที่นี่" ชาร์ลมองพี่ชายด้วยสายตายียวน เพราะรู้ว่าคริสไม่กล้าออกฤทธิ์ต่อหน้าพริมแน่นอน

"คงไม่เป็นไรนะคริส ห้องคุณออกกว้างขวาง" พริมช่วยเสริม ทำเอาคนฟังไม่รู้จะตอบอย่างไร เพราะดูทั้งคู่จะเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย




คริสนั่งมองชาร์ลและพริมเต้นรำกันอยู่บนฟลอร์ด้วยอารมณ์หงุดหงิด เพราะเห็นใบหน้ายิ้มแย้มพูดคุยกันถูกคอของคนทั้งสอง ขณะที่ชาร์ลแอบเห็นอาการของพี่ชาย แล้วยิ้มขำในท่าทีหึงหวงที่อีกฝ่ายแสดงออกโดยไม่รู้ตัว

ชายหนุ่มแกล้งโน้มใบหน้าเข้าใกล้พริมแล้วกระซิบบอกว่าคริสหึงจนควันออกหูแล้ว พริมชำเลืองมองไปทางหนุ่มอีกคนที่กำลังจ้องมองมาไม่วางตาแล้วแอบหัวเราะไปด้วย

"พอเถอะค่ะ เดี๋ยวคริสโกรธจริงๆ แล้วจะยุ่ง" พริมว่าแล้วทั้งคู่จึงเดินกลับไปที่โต๊ะด้วยกัน

"ผมขอตัวก่อนนะพี่ รู้สึกปวดท้องยังไงก็ไม่รู้ เหมือนมีคนกำลังสาปแช่ง คืนนี้สนุกมากเลย ไว้เจอกันใหม่นะครับพริม" ชาร์ลแกล้งแหย่คนอารมณ์เสีย แล้วหันไปกล่าวลาพริมก่อนจะจากไป




"เป็นอะไรคะ เห็นนั่งเงียบตั้งแต่อยู่ในคลับแล้ว" พริมเอ่ยถาม เมื่ออยู่กับคริสตามลำพังในลิฟท์แก้วใสสะท้อนภาพกรุงเทพยามสนธยา

"เปล่า แค่ไม่รู้สึกสนุกเหมือนใครบางคนก็เท่านั้นเอง" คริสว่าเสียงเรียบ

"ใครทำให้อารมณ์ขุ่นคะเนี่ย" พริมแกล้งถาม แล้วไล้ฝ่ามือขึ้นโอบรอบคอชายหนุ่ม

"อยากรู้จริงๆ เหรอ" คริสตวัดแขนรัดรอบเอวและแผ่นหลังบอบบางเข้าแนบชิด แล้วโน้มลงจูบหญิงสาวหนักหน่วง พริมตกใจเล็กน้อยกับการแสดงออกของชายหนุ่ม ตั้งท่าจะดันอกแข็งแรงเป็นการต่อต้าน แต่แล้วกลับเปลี่ยนใจเบียดกายเข้าแนบชิด ลูบไล้ฝ่ามือไปที่ต้นคอและไหล่กว้าง ตอบรับอารมณ์รุนแรงซึ่งเริ่มผ่อนกำลังลงเรื่อยๆ และสงบลงในที่สุด

คริสคลายริมฝีปากออกแผ่วเบา ขณะที่ทั้งคู่ยังหอบหายใจกับจุมพิตเร่าร้อนเมื่อครู่ พริมซบหน้าลงกับอกกว้าง เมื่อทั้งสองกอดกันแนบแน่น

"อารมณ์ดีขึ้นหรือยังเอ่ย" พริมถามแล้วยิ้มขำอารมณ์หึงหวงร้อนแรงของอีกฝ่าย

"มากเลยล่ะ" คริสขยับออกสบตา ก่อนที่ลิฟท์จะเปิดออก

"ไปค่ะ พริมจะเดินไปส่งที่ห้อง" หญิงสาวว่าพลางดันหลังชายหนุ่มให้เดินตรงไปที่หน้าประตูห้องพัก แต่แล้ว....

"คีย์การ์ดอยู่กับชาร์ล"!!!???




"เต้นรำกันซักเพลงนะพริม" คริสว่าขณะที่ทั้งสองอยู่ในห้องพักหญิงสาวตามลำพัง

"พริมเต้นกับชาร์ลจนเมื่อยแล้วนี่ค่ะ" หญิงสาวแกล้งว่า

"พูดแบบนี้อยากจะโดนทำโทษอีกใช่ไหม" คริสรวบเอวเล็กจนแนบชิด

"ล้อเล่นค่ะ" พริมว่าแล้วหัวเราะไล้มือขึ้นวางบนอกแข็งแรง





ทั้งสองเคลื่อนไหวอยู่ในอ้อมแขนของกันและกันในจังหวะเนิบๆ ท่ามกลางแสงไฟที่ปรับไว้สลัวๆ นวลตา และอุณหภูมิเย็นชื่นใจจากเครื่องปรับอากาศ พริมซบหน้าลงแล้วหลับตาเหมือนครั้งแรกที่พบกัน ทำให้ชายหนุ่มนึกขำก่อนจะเอ่ยถาม

"ทำไมเต้นรำกันทีไร พริมต้องหลับทุกที ทีเต้นกับชาร์ลไม่เห็นหลับแบบนี้" คริสตั้งข้อสังเกตแล้วว่าล้อ

"พริมเปล่าหลับค่ะ แค่รู้สึกอบอุ่นแล้วก็มีความสุข" หญิงสาวว่าขณะที่ยังอยู่ในท่าเดิม

"งั้นหลับไปเลยก็ได้" คริสกอดหญิงสาวกระชับขึ้น แล้วกดจมูกลงบนเส้นผมหอมละมุน รู้สึกพอใจในคำตอบที่ได้ยิน





"ไปไหนมาล่ะพี่คริส ยิ้มหน้าบานขนาดนี้" ชาร์ลยันตัวขึ้นจากที่นอนมองตามพี่ชาย

"ก็แกเอาคีย์การ์ดไป ฉันจะเข้าห้องได้ยังไง" คริสว่าพลางถอดนาฬิกาข้อมือออกเตรียมจะไปอาบน้ำ

"พี่ต้องใช้ของพันธ์นั้นเข้าห้องด้วยเหรอ" ชาร์ลว่าแล้วหัวเราะ ทำให้อีกฝ่ายพลอยยิ้มขำไปกับมุขไม่มีคีย์การ์ดไปด้วย

"นี่แกคิดจะนอนที่นี่จริงๆ เหรอ" คริสเปลี่ยนเรื่อง

"ไม่เห็นเหรอว่าอยู่บนเตียงแล้วนี่ไง" ชาร์ลว่ากวน

"ก็ดี เชิญแกนอนไปคนเดียวเถอะ ฉันไม่ร่วมเตียงกับแกแน่" คริสว่าด้วยอารมณ์ดีก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป

"ใครง้อ" ชาร์ลว่าแล้วทิ้งตัวลงนอนไม่สนใจอีกฝ่าย





พริมตกใจตื่นเมื่อที่นอนยุบยวบลง พร้อมกับอ้อมแขนกอดรัดไว้รอบกาย หญิงสาวพลิกตัวกลับด้วยความตื่นตระหนก

"คุณเข้ามาได้ยังไง" พริมถามประหลาดใจ เมื่อเห็นชัดว่าอีกฝ่ายเป็นใคร

"ผมหยิบคีย์การ์ดห้องพริมไปด้วย ตอนออกไป" คริสว่าน้ำขุ่นๆ

"แล้วทำไมไม่ไปนอนห้องตัวเองล่ะคะ" พริมถามสงสัย

"นอนไม่หลับครับพริม ชาร์ลกรนเสียงดัง แถมไม่อาบน้ำอีกต่างหาก" คริสเริ่มอ้อนพร้อมกับใส่ไฟน้องชายไปในตัว

"พี่น้องกัน อดทนหน่อยสิค่ะ" พริมว่าขำๆ

"ไม่อ่ะ นอนกอดพริมดีกว่า" คริสว่าแล้วกอดกระชับหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนทันที

"แล้วชาร์ลจะไม่สงสัยเหรอคะ ว่าคุณหายไปไหน"

"หลับกรนขนาดนั้น คงไม่สนใจอะไรแล้วล่ะ หรือพริมอยากให้ผมไล่น้องไป"

"ถ้าน้องไม่อยู่คุณต้องกลับไปนอนที่เดิมนะคะ อุตส่าห์เสียค่าห้องคืนละหลายแสนบาท" พริมว่าล้อ

"นั่นน่ะสิ แต่ถ้ามีเจ้าของโรงแรมสวยๆ ให้กอดทุกคืน จ่ายแพงกว่านี้ก็ยอม" คริสล้อกลับแล้วหัวเราะในลำคอ

"บ้า.. นอนได้แล้วค่ะ" พริมซุกตัวในอ้อมแขนอบอุ่นแล้วทั้งสองก็ดิ่งลงสู่ห้วงนิทราไปด้วยกัน





เต้ยมองหนังสือนิยายรักอมตะที่เก็บซ่อนความรักหวานชื่นในวัยเยาว์ของตนและสามีไว้ ก่อนจะแทรกมันไว้ในชั้นหนังสือภายในห้องสมุดที่มันควรจะอยู่ รู้สึกราวได้ทำหน้าที่รักษาสมบัติชิ้นสุดท้ายของมหาวิทยาลัยหลังเก่าลุล่วงไปแล้ว

กันและเต้ยเดินจูงมือกันชมทัศนียภาพรอบๆ มหาวิทยาลัยหลังใหม่ที่สร้างขึ้นได้เหมือนเดิมไม่ผิดเพี้ยน ภาพความหลังเก่าๆ ต่างพร่างพรูออกมา ไม่ว่าจะเป็นที่ทางเดิน ม้าหินหน้าอาคารเรียน ภายในห้องเรียน ท่าน้ำริมบึง เนินเขาหลังอาคารเรียน โรงละครที่ใช้ฝึกซ้อมกันทุกเย็น และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง หอพักหญิงในมหาวิทยาลัย ชั้นบนสุดห้องมุมของอาคาร ทั้งสองมองขึ้นไปก่อนจะหันมาสบตากันแล้วยิ้มขำถึงวีรกรรมสมัยหนุ่มสาว

"ห้องยังเหมือนเดิมเลยนะกัน" ทั้งสองเข้ามาอยู่ในห้องเล็กๆ ณ จุดเดิมซึ่งเคยบรรจุความสุขไว้จนเต็มล้น

"คนก็ยังเหมือนเดิมนะเต้ย" กันโอบกอดภรรยาไว้ ต่างหลับตาหวนคิดถึงอดีต ที่ยังแจ่มชัดอยู่ในความรู้สึกซึ่งไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยแม้แต่น้อยจนกระทั่งถึงขณะนี้

"จริงด้วย เต้ยรู้สึกเหมือนตัวเองอายุยี่สิบอยู่เลย" เต้ยว่าแล้วหัวเราะ

"ดีนะ ที่เราได้ยินกันสองคน ถ้าลูกหลานมาได้ยินคงขำกันน่าดู" กันหัวเราะ

"เต้ยมีความสุขจังเลยค่ะกัน ดีใจที่เราสองคนผ่านอุปสรรคต่างๆ ในชีวิตด้วยกันมาได้"

"ชีวิตเราสองคนต่อจากนี้คงไม่ต้องห่วงอะไรแล้วล่ะเต้ย" กันยิ้มกว้าง

"นั่นน่ะสิ ขอบคุณนะคะที่อยู่เคียงข้างเต้ยมาตลอด"

"กันก็ต้องขอบคุณเต้ยเหมือนกัน"


"ฮันแน่ มาสวีทกันอยู่นี่เอง เราสองคนมาขัดจังหวะหรือเปล่าครับปู่ย่า" คริสว่าล้อ ก่อนที่เขาและชาร์ลจะเข้าไปกอดกันและเต้ย

"รู้ตัวด้วยเหรอ ไม่เปิดโอกาสให้คนแก่สวีทกันเลยนะ" กันว่าเหน็บแล้วหัวเราะ

"ปู่่กับย่าสวีทกันมาจนปูนนี้แล้ว ก็เปิดโอกาสให้หลานๆ แทรกซักหน่อยสิครับ" ชาร์ลว่าล้อ

"นั่นน่ะสิกัน อีกหน่อยหลานๆ มีแฟนกันหมด ต่อให้ง้อก็คงไม่อยากมาหาเราแล้วล่ะ" เต้ยว่าแล้วหัวเราะ

"โอ้ ใครจะทำอย่างนั้นกับย่าได้ล่ะครับ" คริสรีบอ้อนโน้มลงกอดหอมแก้มย่าหนักหน่วง

"ใครก็ไม่รู้เน๊อะพี่คริส เดี๋ยวนี้เห็นหน้าน้องนุ่งก็อยากจะไล่ตลอด" ชาร์ลว่ากระทบแล้วหัวเราะ

"อย่าบอกนะว่าหลานย่ามีคนรู้ใจแล้ว" เต้ยมองหน้าคริสแล้วยิ้มถาม

"ย่าอย่าไปฟังชาร์ลครับ ชอบพูดเพ้อเจ้อ" คริสตัดบททันที แล้วรีบว่าต่อ

"พ่อกับแม่ให้มาตามครับ ใกล้เวลาอาหารกลางวันแล้ว"

"จริงด้วย งั้นไปกันเถอะ" กันว่า ก่อนที่หลานๆ ทั้งสองจะพาปู่และย่าทะยานกลับบ้านไปด้วยกัน




"นี่แหวนอะไรครับแม่ สวยแปลกตาดี" คริสเอ่ยถามมองแหวนตัวเรือนสีทองรูปสายฟ้า ขณะที่เอมี่เอาเครื่องเพชรออกมานั่งขัดทำความสะอาด อยู่บนโซฟาภายในห้องนอน

"แม่ตั้งใจว่าจะเก็บไว้ให้คริสน่ะ" เอมี่ว่า

คริสหยิบแหวนขึ้นมาดู ยิ้มพอใจเพราะรู้สึกว่าสายฟ้าเป็นสัญลักษณ์ของพลังที่เขามี ทำให้เขาชื่นชอบมันเป็นพิเศษ

"ลูกก็โตแล้ว จะเก็บไว้เองก็ได้นะ เผื่อมีคนพิเศษที่ลูกอยากจะให้" เอมี่เสนอ

"งั้นคริสขอเบิกมรดกล่วงหน้าเลยนะครับแม่" คริสว่าแล้วพยายามจะเอาแหวนใส่ไว้ที่นิ้วก้อย ก็ยังใส่ไม่ได้

"เอาร้อยไว้กับสร้อยนี่ล่ะกันลูก" เอมี่หยิบสร้อยหินดาวตกครึ่งชิ้นให้คริส

"หินอะไรครับแม่ ทำไมดูแหว่งๆ ไป" คริสรับมาด้วยความสงสัย


"หินดาวตกน่ะลูก ใครที่สวมหินนี้ไว้ ยอดมนุษย์อย่างพวกลูกจะจับพลังจิตคนๆ นั้นไม่ได้" เอมี่อธิบาย

"งั้นก็เป็นของวิเศษสิครับ" คริสอยากได้ขึ้นมาทันที

"อ้อนขออะไรแม่อยู่พี่คริส" ชาร์ลเดินเข้ามาภายในห้องแล้วนั่งลงข้างๆ เอมี่

"วงนี้ แม่ให้ชาร์ล จะได้ไม่น้อยหน้ากัน" เอมี่ยื่นแหวนตัวเรือนสีดำขลับซึ่งมีวัตถุรูปดาวเปล่งประกายเจิดจ้าให้ลูกชายอีกคน

"นี่มันแหวนผู้หญิงนี่ครับแม่" ชาร์ลว่าพยายามจะใส่ไว้ที่นิ้ว

"แม่ให้แกเก็บไว้ให้สาว ไม่ได้ให้ใส่เองซักหน่อย" คริสเอื้อมมือไปผลักหัวน้องหยอกล้อเพราะตนก็พยายามใส่มาก่อนแต่ใส่ไม่ได้เหมือนกัน

"อ้าวเหรอ" ชาร์ลว่าแล้วหัวเราะ เอมี่ยิ้มขำแล้วเอาแหวนวงนั้นร้อยเข้ากับสร้อยทองแล้วสวมให้ลูกชาย

"ผมได้สร้อยทองอ่ะ พี่ได้แค่สร้อยหินหักๆ" ชาร์ลเกทับพี่ชายเหมือนเด็กๆ

"นี่แหละของวิเศษ แกไม่รู้อะไร" คริสกระหยิ่มยิ้มย่อง สวมสร้อยร้อยติดกับแหวนไว้ที่คอทันที

"วิเศษยังไง อย่ามาอำกันดีกว่า" ...

"ฉันไม่บอกให้แกฉลาดหรอก"...

"พี่หาว่าผมโง่เหรอ"...

"อ้าว แกเพิ่งรู้เหรอ"...

"...."

"...."





ชาร์ลเริ่มไปมาหาสู่คริสกับพริมบ่อยครั้งขึ้นในช่วงสองเดือนต่อมา และทำให้มิตรภาพระหว่างเขากับพริมแน่นแฟ้นยิ่งขึ้น

"นี่ค่ะ รูปยัยแพต อาทิตย์หน้าก็จะกลับมาแล้วค่ะ" พริมยื่นรูปน้องสาวในโทรศัพท์มือถือให้ชาร์ลดู ขณะทั้งสองนั่งรับประทานอาหารกลางวันกันตามลำพัง

"หน้าตาไม่ค่อยเหมือนพริมเลยนะครับ" ชาร์ลมองภาพหญิงหน้าตาสดใสร่าเริง สวยคมจับตาไปคนละแบบกับพี่สาว แล้วบันทึกข้อมูลลงในหัวทันที ก่อนยื่นโทรศัพท์คืนให้

"ใครๆ ก็ว่าอย่างนั้นล่ะค่ะ" พริมมองรูปน้องสาวแล้วยิ้มละไม

"ท่าทางพริมกับน้องสาวจะรักกันมากนะครับ"

"ค่ะ ก็มีกันอยู่สองคนนี่ค่ะ คงเหมือนคุณกับคริส"

"ใช่ ผมต้องยืนเคียงข้างพี่ชายเสมอไม่ว่าเขาจะทำอะไร ถึงแม้บางครั้งมันอาจจะไม่ถูกต้องซักเท่าไหร่"

"เช่นอะไรคะ" พริมยังไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายพูดถึง

"ซักวันพริมก็จะเข้าใจเองแหละ แต่ขอให้รู้ว่าผมจริงใจกับพริมเสมอ ต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น สัญญาได้ไหมว่าเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไป" ชาร์ลว่าจริงจัง

"ค่ะ พริมยอมรับว่ารู้สึกดีกับคุณมากๆ เหมือนเราเป็นเพื่อนกันมานานแล้วงั้นแหละ" พริมสารภาพ

"เราคงเป็นเพื่อนกันมาแต่ชาติปางก่อนมั้ง" ชาร์ลว่าแล้วหัวเราะเพราะรู้สึกกับพริมเช่นนั้นเหมือนกัน

"สองคนคุยอะไรกันครับ" คริสเดินเข้ามาหาคนทั้งสองซึ่งดูสนุกสนานทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน ด้วยอาการขัดตาเล็กน้อย

"ผมกำลังขอพริมแต่งงานน่ะ ขอต่อคิวหนึ่งถ้าพี่คริสสละสิทธิ์" ชาร์ลแกล้งหยอกอย่างแรง จนเห็นแววตาลุกวาวของคริสเปล่งประกายออกมาแว๊บหนึ่ง

"นี่ หาเหาให้พริมอีกแล้วนะชาร์ล" พริมมองค้อนชายหนุ่มแล้วยิ้มขำ

"ได้เรื่องละ ไปดีกว่า ตามสบายนะครับพี่คริส จ่ายค่าอาหารให้ด้วย" ชาร์ลว่าแล้วรีบชิ่งหนีไปทันที

"แล้วพริมตอบน้องผมว่าไง" คริสนั่งลงตรงข้าม อยากรู้คำตอบขึ้นมาทันที

"ไม่ได้ตอบค่ะ เพราะชาร์ลไม่ได้ถาม เขาก็แค่แหย่คุณเล่นเท่านั้นแหละค่ะ" พริมยิ้มขำ

"พริมจะเป็นของใครไม่ได้ทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นชาร์ลหรือใครหน้าไหน ไม่เชื่อก็คอยดู" คริสยิ้มสบตาพูดทีเล่นทีจริง

"คุณจะจับพริมขังกรงไว้ได้หรือไงคะ" หญิงสาวว่าล้อ

"ไม่หรอก แค่จะทำให้พริมไม่อยากไปไหนอีกเลย" คริสมองหญิงสาวด้วยสายตาสื่อความหมาย

"บ้า.. สั่งอาหารเถอะค่ะ เดี๋ยวพริมต้องรีบไปทำงานแล้ว"

"เฮ้อ.. พูดจริงก็ว่าบ้า ถ้าโดนหลอกคงเชื่อหมดใจ"...

"ใครกล้าหลอกพริม จะเล่นคืนให้นักเลยค่ะ"...

"....."

"....."





"สวัสดีครับคุณอันวา" คริสเอ่ยทักเมื่อเห็นอีกฝ่ายนั่งอยู่ที่บริเวณล็อบบี้ของโรงแรม

"คุณเป็นใคร" ชายร่างท้วมเอ่ยถาม ทั้งที่รู้สึกคุ้นหน้าอยู่ไม่น้อย

"ไม่ใช่ศัตรูคุณก็แล้วกัน อีกหน่อยอาจได้ทำธุรกิจร่วมกัน นี่นามบัตรผม" คริสยื่นนามบัตรให้ แล้วนั่งลงฝั่งตรงข้าม

"เสียใจนะครับคุณชาคริต ผมทำธุรกิจผูกขาดกับโรงแรมนี้มานาน ผมว่าคุณคงจะเสียเวลาเปล่า" อันวาดูนามบัตรแล้วรู้ทันทีว่าอีกฝ่ายต้องการพูดเรื่องอะไร

"อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจครับ ผมรู้ว่าคุณกำลังจะต่อสัญญากับที่นี่ แต่ผมมีความจริงบางอย่างจะบอกซึ่งอาจทำให้คุณเปลี่ยนใจ" คริสยิ้มกว้าง

"ความจริงอะไร" อันวาเริ่มสนใจขึ้นมาทันที

"........."

"........."

"ถ้าไม่เชื่อก็ลองพิสูจน์ด้วยตัวเองนะครับ แล้วถ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ ติดต่อผมได้ทันที" คริสยิ้มอย่างเป็นต่อก่อนจะลุกจากไป




"คุณพริมค่ะ คุณอันวาขอนัดเรื่องเซ็นสัญญาด่วนค่ะ บอกว่าจะออกต่างจังหวัดพรุ่งนี้" เลขาสาวรายงานให้ทราบ

"ได้จ่ะ นัดไว้ที่ไหน" พริมเอ่ยถาม

"คลับชั้นสาม ตอนทุ่มตรงค่ะ แต่...เออ..."

"ติดธุระอีกแล้วใช่ไหม ไม่เป็นไร เตรียมเอกสารให้พร้อม ฉันไปเอง" พริมสั่งโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง

"ขอบคุณค่ะ"




"ไปไหนครับพริม" ชาร์ลเอ่ยทักทันที ที่ประตูลิฟท์เปิดออกแล้วหญิงสาวก้าวเข้ามา

"นัดลูกค้าไว้ที่คลับค่ะ" พริมชูเอกสารในมือขึ้น

"ผมกำลังจะไปที่นั่นพอดี งั้นถ้าเสร็จธุระเร็วค่อยนั่งคุยกันต่อนะครับ" ชาร์ลว่า

"ได้เลยค่ะ" พริมยิ้มรับ

ทั้งสองแยกกันไปนั่งคนละโต๊ะเมื่อมาถึงจุดหมาย และเช่นเดิมที่พริมต้องสั่งให้โมญ่าปฏิบัติเหมือนทุกครั้ง เพื่อความปลอดภัยของตน หากอันวาคิดลวนลาม



"สวัสดีครับน้องพริม" ชายร่างท้วมเดินเข้ามาทักเมื่อเห็นหญิงสาว

"สวัสดีค่ะ" พริมยิ้มทัก

"ต้องขอโทษด้วยนะครับที่นัดปุบปับแบบนี้ แต่เป็นเพราะใจพี่คิดถึงน้องพริมด้วยแหละ" อันวาเริ่มออกลายเดิมทันที

"สั่งอาหาร เครื่องดื่มทานก่อนนะคะ"

"ไม่ล่ะ พี่ทานมาแล้ว เมื่อกี้นี้เอง"

"งั้นแค่เครื่องดื่มก็ได้ค่ะ" พริมพยายามคะยั้นคะยอ

"ได้ แต่น้องพริมต้องดื่มเป็นเพื่อนพี่นะ ตกลงไหม" อันวาต่อรอง ทำให้พริมต้องยอมตาม ก่อนที่ชายร่างท้วมจะสั่งเครื่องดื่มเหมือนกันสองแก้ว

"อย่ารอเครื่องดื่มเลยนะ ไปเต้นรำกันดีกว่า"

"จะไม่ดูสัญญาให้เรียบร้อยก่อนเหรอค่ะ"

"เต้นรำกลับมาพี่จะเซ็นให้เลย ตกลงไหม" อันวาต่อรองอีกครั้งทำให้พริมต้องฝืนใจทำตาม

ชาร์ลแอบมองพริมด้วยความสงสารให้ท่าทางกระอักกระอ่วน และรู้ว่าหญิงสาวคงฝืนใจอย่างหนัก พลันนึกว่าคริสไปอยู่ที่ไหนในเวลาอย่างนี้ พยายามจะจับกระแสจิตอีกฝ่่ายแต่ก็ไร้ร่องรอย

พริมอดทนอดกลั้นอย่างหนัก เมื่อชายร่างท้วมเริ่มลวนลามด้วยการลูบไล้ฝ่ามือไปบนแผ่นหลัง และพยายามจะโอบกอดใกล้ชิด ในใจพลางนึกเรียกหาชายคนรัก อยากให้เขาปรากฏกายขึ้นมาในตอนนี้

หญิงสาวผลักอันวาออกเต็มแรงเมื่อเขาเลื่อนมือลงไปถึงบั้นท้าย ชายร่างท้วมมองด้วยสายตาลุกวาวขุ่นเคือง ก่อนจะควบคุมสติไว้ได้ ชาร์ลตั้งท่าจะลุกไปช่วย แต่พอเห็นสถานการณ์คลี่คลายจึงนั่งจับตาดูต่อไป เพราะหากผลีผลามเข้าไปอาจทำให้พริมเสียงาน

"น้องพริมคงเหนื่อยแล้ว เราไปจิบอะไรเย็นๆ กันดีกว่านะครับ"

"ค่ะ" พริมควบคุมอารมณ์อย่างหนักก่อนตอบออกไป

อันวาตั้งใจสลับแก้วที่วางไว้ แล้วยกขึ้นดื่มรวดเดียวหมด ก่อนจะยื่นอีกแก้วให้พริม

"ดื่มสิครับ เสร็จแล้วเราได้เซ็นสัญญากัน" อันวามองหน้าหญิงสาวว่าจะกล้าดื่มหรือไม่

"ทำไมล่ะ น้องพริมใส่อะไรลงไปในเครื่องดื่มนี่เหรอ ถึงไม่กล้าดื่มเอง" อันวาว่าอย่างรู้ทัน หญิงสาวมองหน้าอีกฝ่ายประหลาดใจว่าเขารู้ได้อย่างไร

"ถ้าเธอไม่ดื่ม สัญญาทั้งหมดของเราเป็นอันล้มเลิก" อันวาขู่เสียงเข้ม จับข้อมือพริมไว้แน่น ขณะที่อีกฝ่ายพยายามชักมือกลับ

"ปล่อยฉัน!" พริมสะบัดมืออย่างแรง ก่อนจะฟาดลงบนใบหน้าของชายร่างท้วม

อันวาตั้งหลักได้เงื้อมือขึ้นจะทำร้ายหญิงสาวเป็นการตอบโต้ หากว่าชาร์ลคว้ามือเขาไว้ทัน แล้วซัดหมัดเข้าที่ท้องอย่างแรงจนอันวาล้มฟุบไป

"ไปกันเถอะพริม" ชาร์ลคว้าแขนหญิงสาวออกจากคลับไปทันที ขณะที่อันวามองตามด้วยความแค้น แต่ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ ด้วยอาการจุกเสียด

"ขอบคุณค่ะชาร์ล"

"พริมไม่เป็นไรนะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ" พริมออกจากประตูลิฟท์แล้วเดินกลับเข้าห้องพักทันที ชาร์ลได้แต่มองตามด้วยความห่วงใย




"พี่มานั่งทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่ รู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับพริม" ชาร์ลว่าพี่ชายทันที ที่เห็นเขานั่งอยู่ภายในห้องพัก

"แกก็อยู่ช่วยทั้งคนแล้วนี่" คริสว่าเสียงเรียบ

"นี่พี่รู้เห็นเหตุการณ์ตลอดเหรอ" ชาร์ลว่าด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่านี่ไม่ใช่นิสัยของคริส ที่จะปล่อยให้ใครแตะต้องสิ่งที่คิดว่าเป็นสมบัติของตัวเอง

"อย่าบอกนะว่า นี่เป็นแผนของพี่"

"แกทำเกินไปแล้วนะ ไปหาพริมเดี๋ยวนี้" ชาร์ลโกรธจนเปลี่ยนสรรพนามมองหน้าพี่ชายด้วยสายตาลุกวาวเอาจริง

คริสหายตัวไปทันที เพราะใจเขาไปอยู่ที่ห้องข้างๆ ก่อนที่ชาร์ลจะออกปากไล่เสียด้วยซ้ำ



พริมโผเข้ากอดชายหนุ่มทันทีที่ประตูห้องเปิดออกแล้วเห็นว่าเป็นใคร หญิงสาวร้องไห้สะอึกสะอื้น เพราะรอคอยเขาเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะมาปลอบในเวลาเช่นนี้ คริสลังเลก่อนจะยกแขนขึ้นโอบกอดร่างบอบบางตรงหน้า พยายามสกัดกั้นความรู้สึกผิดที่ตนเป็นสาเหตุของเรื่องทั้งหมด

คริสช้อนอุ้มหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนแล้วปิดประตูห้องลง พริมโอบรอบคอชายหนุ่มซบหน้าลงบนไหล่กว้าง ร้องไห้จนตัวสั่นสะท้าน ไม่ใช่เพียงเพราะถูกลวนลาม หากแต่เป็นผลกระทบเกี่ยวเนื่องที่จะตามมาต่อธุรกิจครอบครัวที่หญิงสาวยังมืดแปดด้าน ว่าจะแก้ไขสถานการณ์ต่อไปอย่างไร

"ขอโทษนะพริม ที่ผมไม่ได้อยู่ช่วย.." คริสนั่งลงบนโซฟา ขณะที่พริมนั่งอยู่บนตักกอดคอเขาไว้แน่น ชายหนุ่มลูบหลังปลอบประโลม ไม่อยากคิดว่าถ้าหญิงสาวรู้ว่าจริงทั้งหมดหลังจากนี้จะเป็นอย่างไร

"ไม่ใช่ความผิดของคุณหรอกค่ะคริส พริมทำพลาดเอง" หญิงสาวว่าปนเสียงสะอื้น

"แล้วพริมจะทำยังไงต่อ"

"พริมไม่รู้ อาจจะลองคุยกับเขาดีๆ อีกที ไม่งั้นธุรกิจครอบครัวที่พ่ออุตส่าห์สร้างมากับมือ ต้องพังหมดเพราะพริมแน่ๆ" พอพูดมาถึงตรงนี้ น้ำตาก็ยิ่งไหลออกมาไม่ขาดสาย

"อย่าเพิ่งคิดมากเลยนะพริม ทุกอย่างต้องมีทางแก้ไข" คริสว่าปลอบทั้งที่คิดว่าพริมหมดทางรอดแล้วจริงๆ

"ขอบคุณนะคะคริส ที่ไม่ทิ้งพริม" หญิงสาวขยับออกสบตาคนตรงหน้าด้วยดวงตาแดงกล่ำสื่อแววจริงใจในคำพูด

"พริมรักคุณค่ะ" หญิงสาวเอื้อนเอ่ยสิ่งที่อยู่ในใจออกไปแล้วซบหน้าลงกับอกกว้าง แม้จะไม่เคยได้ยินคำๆ นี้หลุดออกจากปากชายหนุ่มซักครั้งเดียว

เป็นครั้งแรกที่คริสเริ่มไม่มั่นใจในการกระทำของตนเอง ลังเลกับผลลัพธ์ที่ตั้งเป้าหมายไว้ และชะตากรรมต่อจากนี้ของหญิงที่อยู่ในอ้อมแขน ไม่แน่ใจว่าตนเองจะมีความสุขบนความทุกข์ของพริมได้อย่างเต็มภาคภูมิเหมือนทุกครั้งที่สามารถพิชิตเป้าหมายได้สำเร็จ

คริสนั่งจมอยู่กับความคิดของตัวเองอยู่นาน พอก้มมองอีกทีจึงเห็นว่าพริมหลับไปแล้วด้วยความอ่อนเพลีย เขาอุ้มหญิงสาวไปที่เตียงแล้ววางลงอย่างเบามือ ก่อนจะเอนกายลงนอนแนบข้างรั้งร่างบางเข้ามากอดแนบชิด และคิดว่านี่อาจเป็นคืนสุดท้ายที่จะได้อยู่ด้วยกัน
















Create Date : 29 มกราคม 2554
Last Update : 9 ตุลาคม 2554 17:24:01 น. 47 comments
Counter : 515 Pageviews.
Share

 
ดี..จะได้ไปฟ้องปู่กันกับย่าเต้ยด้วย
คริส..แบด..เวรี่แบด


โดย: นกหค วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:9:46:41 น.  

 
เย้ พี่ปุ้ยออกจากรังแล้ว

น้องจิ้นหน้าปู่ย่าไม่ออกแล้วค่ะ ประมาณ 68 คงหง่อมน่าดู


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:02:16 น.  

 
ชาร์ลกับพริมเป็นฝาแฝดกัน
ถ้าพริมทุกข์ชาร์ลจะรับรู้ไหมคะ


โดย: นกหค วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:04:07 น.  

 
น้องแวบมาทักทายไว้ก่อนน๊าพี่หญิง...มีเวลาเหลือเฟือ ม๊กจ๊กแล้ว จะกระดึ๊บเข้ามาตามอ่านทีหลังเจ้าคร๊า


สู้ๆ นะคะ...ไม่ได้หนีหายไปไหนกับป้อจายที่ชื่อกัน
ยังอยู่ในหลืบเดิมเจ้าค่ะ ไปล่ะน๊า


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:12:59 น.  

 
ปัญหานี้สงสัยต้องให้พี่ตังค์มาไขค่ะ เพราะมานเป็น
เรื่องวิทยาศาสตร์ น้องจะรู้แค่ไสยศาสตร์อย่างเดียว

ก็คงมีความรู้สึกดีๆ ให้กันมั้งค่ะ แต่ยังไงก็ต้องเข้าข้างพี่ชายตัวเองอยู่ดีค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:13:56 น.  

 
จ้า วันนี้พี่หญิงอยู่เรือนทั้งวันอ่ะ เดี่ยวแวะไปหาน้า


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:15:29 น.  

 
งัดยันต์ได้แล้ว กร๊ากกกก ชีวิต มีอย่างที่ไหน login แล้วหลุดไปเฉยๆ

แล้ว twin ไข่คนละใบก็เจอกัน


โดย: Pa_Stang วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:57:00 น.  

 
มาดูกันค่ะ ว่าน้ำตก กับ น้ำใส อันไหนจะข้นกว่ากัน


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:12:32:32 น.  

 
ถ้าเป็นเรื่องนี้ น้ำใส ข้นกว่าเห็นๆ


โดย: Pa_Stang วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:24:52 น.  

 
น้ำข้นชักออกฤทธิ์แล้วค่ะพี่ตังค์


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:14:00:24 น.  

 
ปี่กับขลุ่ย น่ารัก
หวังว่าน้ำใส จะไม่ขุ่นเร็วนักนะคะน้องคิม


โดย: Pa_Stang วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:01:22 น.  

 
ขุ่นไปแล้วค่ะ อิอิ ขอคิดก่อนนะคะว่าผู้ชายงอนยังไงไม่ให้น่าเกลียด


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:17:21:54 น.  

 
เคยเห็น แต่นานมากกกกกกกก คิดก่อนนะ

เอ่อ หน้าคว่ำ ถามคำตอบคำ แถมมีปลายเสียงสะบัดๆ กร๊ากกกกกเพิ่งนึกได้ว่าเป็นอาการ งอน


โดย: Pa_Stang วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:17:52:54 น.  

 
คริสน้องงอนได้แจ่มไหมค่ะพี่ตังค์


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:36:01 น.  

 
แจ่ม

งอน กะเจ้าเล่ห์ ต่างกันมากไหมคะน้องคิม


โดย: Pa_Stang วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:02:26 น.  

 
รู้สึก he จะทำได้เจิดทั้งสองอย่างค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:10:35 น.  

 
คีย์การ์ดไม่อยู่ หนูไม่รอด เอ้ยนู๋พริมจะไปส่งไหนละคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:59:40 น.  

 
ให้นอนในลิฟท์ดีป่ะคะ เลื่อนขึ้นเลื่อนลงเดี๋ยวก็เช้า

แหมจะลงไปเอาคีย์การ์ดสำรองที่รีเซปชั่นก็อยู่ไกล
สงสัยต้องแวะเข้าห้องข้างๆ ก่อนค่ะ เช้าแล้วค่อยว่ากัน


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:09:54 น.  

 
เต้นรำแล้ว ต้องร้องเพลงเช้าไม่กลัวด้วยเปล่าคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:02:40 น.  

 
เต้นรำเสร็จก็กลับห้องใครห้องมานค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:05:49 น.  

 
พี่คิมเห็นยังคะ คอมซินกากมาก เพิ่งได้ดูค่ะ
//www.dek-d.com/board/view.php?id=2046585
เสือกันนี่ไม่เบาเลยนะ


โดย: wujingxin IP: 223.206.125.90 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:06:05 น.  

 
ได้บทความมา(คุณครูส่งมา แล้วบังคับให้แปล) สิบกว่าหน้าแปลหน้าดำหน้าแดง กะจะสรุปให้เหลือซัดครึ่งหน้า
แปลเสร็จสงสัย คุยกะฝาหรั่งได้ พรุ่งนี้อยู่เวรคะ จะแวะเข้าเรือนเป็นระยะๆ นะคะ


good night คะน้องคิม พี่ปุ้ย อ้อ น้องซินด้วยนะคะ
ฝันดีจ้า


โดย: Pa_Stang วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:31:54 น.  

 
ฝันดีค่ะพี่ตังค์ แปลไม่ออกบอกน้องนะคะ น้องจะเป็นกำลังใจให้ค่ะ

พี่ตังค์อย่าลืมไปดูคลิปน้องซินส่งมานะคะ อันที่สองตอนท้ายๆ อ่ะ ดูแล้วเขินแทนกันเต้ยอ่ะ

เต้ยบอกชอบคนมีศิลปะ กันรีบตอบว่าตัวเองวาดรูปเก่ง เจ้คริส กับ เจ้โอปอล เขินแทนหัวเราะกันกิ๊กก๊ากใหญ่เลย

ขอบคุณจ๊ะน้องซิน ที่เอาของดีมาให้ดูอีกแล้ว


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:46:50 น.  

 
สวัสดีคร้าาาาาา พี่ๆทุกคนนน
มาให้กำลังใจคร้าาา
ไปก่อนนะคะ บ๊าย บาย


โดย: kunlove IP: 27.130.42.201 วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:02:16 น.  

 
Good night จ้า น้องกุล


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:14:05 น.  

 
สวัสดียามใกล้เที่ยง คะ

เปิดเครื่องทิ้งไว้แต่เช้า เพิ่งได้ถึงเก้าอี้

ยอดมนุษย์หน้ามึนๆ คล้ายๆ กันนิ
สงสัยถ่ายทอดทางกรรมพันธุ์


โดย: Pa_Stang วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:17:36 น.  

 
สวัสดียามบ่ายค่ะพี่ตังค์

น้องเปิดเครื่องแล้วหลับไปค่ะ อิอิ

เพิ่งตื่นยังงงๆ อยู่เลยค่ะ

เรื่องนี้ลูกไม้หล่นใต้ต้นทุกลูกค่ะ บ้านไหนมีลูกสาวไม่
ควรทำห้องนอนให้มีระเบียงหรือหน้าหน้าเป็นอันขาด


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:59:04 น.  

 
ไม่รู้พี่ปุ้ยทำอะไรหายเนอะแต่พี่อยากให้อะไรๆ ในชีวิตพี่หายไปมั่ง เหนื่อยจัง

เมื่อวานเจอคนบ้า วันนี้เจอคนเมาเศร้าจาย เฮ้ออออ


อะไรที่เหนือธรรมชาติ แฟนตาซี หลุดโลก โดดเข้าเลย
มันทำให้หลุด หยุด หายเหนื่อยได้บ้าง พรุ่งนี้จะได้มีแรงทำอะไรๆ ได้อีก



โดย: Pa_Stang วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:22:14 น.  

 
หวังว่าตอนต่อไปจะไม่ทำให้พี่ตังค์เครียดหนักกว่าเก่า
เพราะมันจะไปเชื่อมกับตอนเริ่มต้นแล้วค่ะ


น้องเขียนไปเยอะแล้วค่ะ แต่ดันลืมเรื่องเปิดมหาลัย กับ
เรื่องเบิกมรดกล่วงหน้า เลยต้องขอไปจิ้นเพิ่มก่อนแล้ว
ค่อยปล่อยออกมาพร้อมกันค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:42:27 น.  

 
ถึงเวลาย้ายทำเลแล้วคะ


เดี๋ยวถึงบ้าน ค่ำๆ จะเข้ามาชมสมบัติเจ้าคุณปู่นะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:20:39 น.  

 
ได้ค่ะ กำลังคีย์อย่างเมามัน แต่ยังไม่ได้สาระอะไรมากค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:51:14 น.  

 
ปู่กะย่า ยังหวานแหว๋ว หุหุ

สมบัติเจ้าคุณปู่ น่ารักจัง

เอ เอมี่ลืมอะไรไหมอะ ไหงให้หินดาวตกคริส โธ่นู๋พริม


โดย: Pa_Stang วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:31:38 น.  

 
แหม พี่ตังค์ รู้ทันเจตนาน้องว่าจะเอาหินไปทำไร

สงสัยถ้ามีภาคต่ออีก กันเต้ยคงสวีทกันยันรุ่นเหลนค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:46:30 น.  

 
เดี๋ยวคนออกจากรังมา จะมีอาการ คริส อีกคน


โดย: Pa_Stang วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:54:34 น.  

 
วันนี้มี Star 7 ตอนสามทุ่มครึ่งนะคะพี่ตังค์


ใกล้ได้ดราม่าน้ำตาแตกกันแล้วล่ะค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:04:42 น.  

 
รอดูตอน 8 คน สุดท้ายคะ ไม่อยากลุ้นมาก เดี๋ยวงานการไม่ได้ทำ

ตอนน้ำกำลังอิน กะพี่อ็อด คีรีบูล กำลังกล่อมเลยคะ
เพลงโปรดทั้งนั้นเลย


โดย: Pa_Stang วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:30:36 น.  

 
เพลงอะไรอ่ะพี่ พี่อ๊อดน้องก็เกิดทันอยู่ ชอบปลูกรักค่ะ

น้องชอบดูตนเป็นคนธรรมดาค่ะ แล้วไปเห็นความแตกต่างบนเวทีค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:52:48 น.  

 
ดูรายการ ของทีวีไทยนะคะ ชั่วโมงเต็มๆ ฟังเต็มอิ่มคะตอนนี้ก็ยังมีคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:56:21 น.  

 
รอวันฉันรักเธอ ยามเย็น อื่นๆ อีกมากมาย
สรุป ชอบคีรีบูลทุกเพลงเลยคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:59:09 น.  

 
วิ่งไปวิ่งมาค่ะ ดูสตาร์7 พอโฆษณาก็กลับมาจิ้นต่อ

อารายจะเวิร์คฮาร์ดขนาดนั้น


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:05:53 น.  

 
เชียร์น้องทราย ก็เสียงน้องเค้าดี หุ่นก็ อวบกว่าพี่นิดส์นึง

เสียดายยยยยยยยยย


โดย: Pa_Stang วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:58:39 น.  

 
น้องเชียร์น้องผู้หญิงคนสวยๆ อ่ะค่ะ ดูต่อไปน่าจะเป็น
ดาราได้สบายๆ เผื่อจะได้มาเป็นนางเอกฟิคเรื่องต่อไป


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:02:30 น.  

 
คริส ฮึม แช่งให้เป็นตาแก่ ตามอีตาคีนูพีท ไปเลย ชิส์


แช่งแล้วก็หนึไปนอน กร๊ากกกกกกกกก

good night คะน้องคิม ขอบคุณนะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 5 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:51:20 น.  

 
Good night ค่ะพี่ตังค์ ฝันดีนะคะ


น้องกะจะให้จบตอนแล้วค่อยไปนอนค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:0:07:36 น.  

 
แวบเข้ามาเซย์ไฮ ไว้ก่อนนะเจ้าคร๊า พี่หญิง แปะโป้งไว้ก่อน
ค่อยย้อนรอยมาส่องหลานๆ เหลนๆ ล่ะกันเนอะ งานทับมิดไปทั้งตัวเลยล่ะค่ะ...ไปแระ






โดย: Wonderfulmoon วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:04:56 น.  

 
อ้าว จะแปะโป้ง ยังไม่พิมพ์ลายนิ้วมือเลย กลับมาก่อนเร้วน้องหญิง อิอิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:34:14 น.  

 
สวัสดียามบ่ายแก่ๆ คะ น้องคิม นู๋เปรมมี่ พี่ปุ้ย(เผื่อแวะเข้ามา)

แผลเล็ก แผลน้อย แผลใหญ่ แผลใหม่ แผลเก่า มาเหมือนก๊อกน้ำปิดไม่สนิท ท้างวัน เฮ้อ

เจ้าของเรือนไปเที่ยวไหนรึเปล่าคะ

ยามค่ำๆ เข้ามาทัวร์ใหม่นะคะ พักหอบก่อน


โดย: Pa_Stang วันที่: 6 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:41:00 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.