Group Blog
 
All blogs
 
Twilight Stars6 ตอนที่ 33

"กัน...กันจะไปไหน" หญิงสาวร้องเรียกท่ามกลางหมอกควันปกคลุมไปทั่วผืนป่าที่มีต้นไม้เขียวชอุ่ม

"กัน...รอเต้ยด้วย" เค้ายังคงก้าวเท้าไปเรื่อยๆ โดยไม่หันหลังกลับมา เต้ยวิ่งตามแต่เหมือนกันจะเดินห่างออกไปทุก

"กัน...กลับมาก่อน" เต้ยวิ่งสะดุดล้ม กันหันกลับมามองด้วยสายตาเย็นชา

"เต้ยกลับไปซะ กันไม่ต้องการเต้ยอีกแล้ว" คำพูดของเขาเยือกเย็นปานน้ำแข็ง แววตาไร้ความอบอุ่นอ่อนโยน

"ไม่! กัน...อย่าทิ้งเต้ยไป" เต้ยร้องไห้เรียกตามหลังชายหนุ่มขณะที่เขาหันหลังกลับแล้วเดินหายเข้าไปในสายหมอก




"เต้ย..เต้ย หลับหรือยังครับผม" กันเรียกหลังจากที่นอนลงด้านหลังหญิงสาว

"กัน!" เต้ยหลุดเรียกชื่อเค้าออกมาขณะที่สะดุ้งตื่นจากฝันร้ายนั้น

"อยู่นี่ครับผม" เสียงกระซิบดังมาจากด้านหลัง

"กัน..." เต้ยรีบพลิกตัวมาหาแล้วกอดเค้าไว้แน่นราวกับกลัวว่าเค้าจะหายไปไหน

"เต้ย เป็นอะไรไปอะ มีอะไรหรือเปล่า" กันกอดตอบเต้ยทั้งที่ยังเจ็บข้อมืออยู่มาก

"เต้ยฝันร้ายอะ ฝันว่ากันทิ้งเต้ยไป" เต้ยว่าพลางซุกหน้าสะอื้นกับอกกัน

"ก็แค่ความฝันน่ะเต้ย กันไม่มีวันทิ้งเต้ยไปไหนอยู่แล้ว" เค้าว่าพลางลูบผมเต้ยเป็นการปลอบใจ

"จริงนะ" เต้ยขยับออกมองสบตากัน

"กันสัญญา" ชายหนุ่มยิ้มด้วยแววตาอบอุ่นอ่อนโยน

"เต้ยรักกัน" หญิงสาวพูดทั้งน้ำตา ก่อนจะโผเข้ากอดเขาแน่นอีกครั้ง

"กันก็รักเต้ยนะ" กันกระซิบตอบ

"นอนซะนะคนดี ไม่มีอะไรแล้ว" กันว่าแล้วกอดกระชับหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน




"จัดการเรียบร้อยแล้วใช่ไหมอ๋อม"

"ครับคุณพีท"

"เอานี่ไปให้ยัยเปรมมี่ และชั้นอยากให้แกไปอยู่ที่นั่นด้วย เพื่อช่วยให้ยัยเปรมมี่สมหวังเร็วขึ้น"

"ครับ"

"แล้วเรื่องเต้ย ตามไปถึงไหนแล้ว"

"เออ...ยังไม่พบครับ"

"จัดการเรื่องยัยเปรมมี่ก่อน เรื่องเต้ยยังรอได้"

"ครับ" อ๋อมว่าแล้วก็จากไปทันที



เต้ยตื่นขึ้นในตอนเช้า เห็นกันยังหลับอยู่ ใบหน้าของเขาดูซีด ริมฝีปากแห้งผาก

"กัน" เต้ยแนบฝ่ามือไว้บนแก้มกัน ชายหนุ่มเริ่มขยับตัว

"กันไม่สบายหรือเปล่า" เต้ยถามพลางมองหน้าคนที่ยังหลับตาอยู่

"กันไม่เป็นไรหรอก คงมีไข้นิดหน่อย" กันยกมือขึ้นกุมมือเต้ยไว้ แล้วค่อยๆ ลืมตาขึ้น

"แน่ใจนะว่าไม่เป็นอะไรมาก" เต้ยมองด้วยความห่วงใย

"ครับผม" กันฝืนยิ้ม แล้วยันตัวลุกขึ้นรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วทุกอณูในร่างกาย

"แล้วกันจะไปเรียนไหวเหรอวันนี้"

"กันพักผ่อนอยู่บ้านดีกว่า เต้ยไม่ต้องเป็นห่วงนะ" เขาหอมแก้มเต้ยก่อนจะอันตรธานหายไป ขณะที่เต้ยรู้สึกกังวลขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก



"เซนเสร็จหรือยังว่ะ" ริทว่าพลางเปิดประตูบ้านออก

"เฮ้ยไอ้กัน ทำไมมานอนอยู่ตรงนี้" ริทเห็นสภาพกันนอนกองอยู่หน้าประตูบ้าน จึงรีบพยุงขึ้นมา

"เซนมานี่หน่อยเร็ว ไอ้กันเป็นไรไม่รู้" เซนกับโตโน่รีบวิ่งตามมาเมื่อได้ยินเสียงเอะอะของริท

"กัน กัน" เซนเรียกพลางอุ้มกันไปนอนบนโซฟายาวในบ้าน แต่ดูเหมือนกันจะไม่ตอบสนองต่อเสียงเรียกแม้แต่น้อย

"เกิดอะไรขึ้นเนี้ย" ริทว่า

"ต้องเป็นแผลเมื่อวานนี้แน่เลย" โตโน่รีบคว้าแขนกันขึ้นมาดู ปรากฏรอยบวมแดงขึ้นบริเวณข้อมืออย่างชัดเจน

"ริทไปตามลุงบอยมาสิ ชักจะไม่ดีซะแล้วแบบนี้" โตโน่หันไปบอกริท



"กันเป็นยังไงบ้าง" ลุงบอยรีบลงมาดู

"ไม่ได้สติเลยครับ" โตโน่ว่า

"คือเมื่อวานตอนซ้อมละคร มีคนลอบยิงหินเศษดาวใส่กัน พี่โตโน่ช่วยเอาออกให้แล้ว แต่ไม่คิดว่าจะอาการหนักขนาดนี้" เซนเล่า

"หินนั่นมันคงอาบยาพิษ" ลุงบอยดูจากอาการและจับที่ข้อมือกัน

"แล้วจะแก้ยังไงครับลุงบอย" ริทว่า

"มันเป็นพิษที่ร้ายแรงมาก ไม่งั้นกันคงไม่อยู่ในสภาพนี้ภายในคืนเดียว ต้องหาตัวคนที่วางยาให้ได้ภายใน 24 ชั๋วโมงเท่านั้น ไม่งั้นกันอาจต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทราตลอดไป" ลุงบอยว่าหน้าเครียด

"ร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอครับ" โตโน่เครียดขึ้นมาทันที

ลุงบอยพยักหน้าแทนคำตอบ

"แล้วเราจะไปหาตัวมันที่ไหนกันล่ะ" เซนว่า

"แยกกันไปละกัน พี่จะไปบอกเต้ยก่อน เผื่อกันมันเป็นอะไรไป..." โตโน่ว่าแล้วหายไปทันที



หลังจากที่เต้ยรับรู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นจากโตโน่ หญิงสาวร้อนรนจะออกไปหากันในทันที พอเปิดประตูออก ก็เจอเปรมมี่ยืนอยู่หน้าห้อง

"เออ เปรมมี่เต้ยรีบอะ มีไรค่อยคุยกันวันหลังนะ"

"ธุระของเต้ยคือเรื่องกันไม่สบายใช่ไหม" เปรมมี่ว่า

"เปรมมี่..รู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ" เต้ยประหลาดใจ

"เปรมมี่จะมาคุยกับเต้ยเรื่องนี้แหละ เข้าไปข้างในก่อนได้ไหม เราต้องคุยกันยาว" เปรมมี่ว่าพลางมองหน้าเต้ยจริงจัง



"เปรมมี่มีอะไรจะตกลงกับเต้ย" เปรมมี่ว่าหลังจากอยู่ลำพังกับเต้ยภายในห้อง

"เรื่องอะไรอะ"

"เต้ยรู้ใช่ไหมว่ากันอาจจะต้องเป็นเจ้าชายนิทราไปตลอดถ้าไม่ได้ยาถอนพิษ"

"เปรมมี่หมายความว่าไง"

"มีคนเอายาถอนพิษมาให้เปรมมี่ เปรมมี่จะให้ยานี้กับเต้ย"

"จริงเหรอเปรมมี่" เต้ยพูดด้วยความดีใจ

"จริงสิ แต่อย่าเพิ่งดีใจไป เพื่อแลกกับชีวิตของกัน เปรมมี่มีข้อแม้ว่าเต้ยจะต้องเลิกคบกับกันตั้งแต่นี้เป็นต้นไป"

"เปรมมี่ล้อเล่นใช่ไหม" เต้ยอึ้งไปกับสิ่งที่ได้ยิน

"ฉันไม่เคยล้อเล่นกับเรื่องของกัน จำไว้ นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของเธอ ถ้าต้องการให้คนที่เธอรักตายไปต่อหน้าต่อตาก็ตามใจ ชั้นไม่แคร์อยู่แล้วถ้าฉันไม่ได้ คนอื่นก็อย่าหวังว่าจะได้กันไป" เปรมมี่เปลี่ยนสรรพนามทันที และแสดงออกว่าหล่อนเอาจริง

"คิดได้เมื่อไหร่ก็ไปบอกละกัน ฉันจะรออยู่ที่ห้อง" เปรมมี่กำลังจะเดินออกไป

"เดี๋ยว! ถ้ามันช่วยกันได้จริงๆ เต้ยตกลง" ไม่ว่าเปรมมี่จะพูดจริงหรือไม่ เต้ยก็ไม่พร้อมที่จะเอาชีวิตของกันมาเสี่ยง เต้ยจึงตอบไปอย่างไม่ลังเลใจเพราะชีวิตของกันสำคัญที่สุดในตอนนี้

"ดีมาก" เปรมมี่หันกลับมายิ้มซะใจ

"อ้อ เรื่องนี้ห้ามบอกใครเด็ดขาด เข้าใจใช่ไหม ไม่งั้นถ้ากันเป็นอะไรไปอีก ฉันจะไม่รับผิดชอบ" เปรมมี่เดินกลับมาหาเต้ย

"และหวังว่าเธอจะรักษาสัญญาของตัวเองด้วยนะ" เปรมมี่วางขวดยาขนาดกระทัดรัดลงบนมือเต้ย แล้วเดินออกจากห้องไป

เต้ยกำขวดยานั้นไว้ในมือ แล้วรีบออกไปจากห้องทันที เพราะไม่มีเวลาจะคิดถึงเรื่องอื่นแล้วนอกจากชีวิตของกัน



เต้ยบอกลุงบอยว่ามีคนเอายาขวดนี้มาวางไว้ให้ในห้องพร้อมกับเขียนโน้ตไว้ให้ว่ามันเป็นยาถอนพิษ จึงเอามาให้ดูว่าใช่หรือไม่ ลุงบอยเปิดฝาเล็กๆ ออกแล้วยกขึ้นดมกลิ่นแต่ก็ไม่แน่ใจ

"ลองดูก็คงไม่เสียหาย เพราะถ้าไม่มียายังไงกันก็คง..." ลุงบอยมองหน้าทุกๆ คน แล้วนำขวดยานั้นไปกรอกใส่ปากกัน ซักพักกันก็เริ่มขยับตัวและไอออกมา

"ฟื้นแล้ว" ริทว่า ทุกคนต่างอยู่ในอาการดีใจ

"พากันไปพักผ่อนข้างบนก่อน" ลุงบอยว่า

"ครับ" โตโน่ว่าแล้วอุ้มร่างของกันขึ้นและภายในเสี้ยววินาทีก็วางลงบนเตียง

"ฝากเต้ยดูแลกันด้วยนะ" โตโน่หันมาบอกหลังจากที่เห็นเต้ยตามขึ้นมา แล้วเค้าก็จากไป เพราะคิดว่าเต้ยคงอยากจะอยู่กับกันตามลำพัง

"ค่ะ" เต้ยว่าก่อนจะนั่งคุกเข่าลงข้างเตียง

"กันเป็นยังไงบ้าง" เต้ยน้ำตาคลอพลางเกาะกุมมือกันไว้ กันพยายามจะลืมตาขึ้นแต่ก็ไม่สำเร็จ มองเห็นหน้าเต้ยเพียงลางเลือนแล้วก็หลับไปอีกครั้ง

"เต้ยรักกันนะ..." หญิงสาวยกมือกันขึ้นแนบแก้มที่ชุ่มไปด้วยน้ำตา

กันยังคงนอนนิ่งแต่สีหน้าดูดีขึ้นทันตาเห็นหลังจากได้ยาขวดนั้น เต้ยตระหนักขึ้นมาทันทีว่านี่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่จะได้แสดงความรักต่อกัน เพราะถ้ายาขวดนั้นใช้ได้ผล เต้ยก็ต้องรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเปรมมี่ เต้ยชักไม่แน่ใจว่าการจากเป็นหรือจากตายจะทำให้ทรมานได้มากกว่ากัน...












Create Date : 31 สิงหาคม 2553
Last Update : 1 กันยายน 2553 0:09:41 น. 14 comments
Counter : 298 Pageviews.

 
เขียนตอนนี้ต้องฟังเพลง speak softly love ตลอดอะช่วยในการจิ้นได้ดีมาก อิอิ โพสลิงค์ไว้แล้วในตอนที่ 30 ใครอยากฟังไปคลิกดูนะจ๊ะ ต้องฟังหลายๆ รอบ เพราะมากๆ


โดย: Kim-Ha วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:0:18:58 น.  

 
ลืมบอกว่าฟังแต่เสียงนะจ๊ะอย่าดูภาพ 555 มานจาไม่เข้ากันอย่างแรง


โดย: Kim-Ha วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:0:25:40 น.  

 
น้องเอยเข้ามาอ่านตอน 33 แล้วนะค่ะตามสัญญาไม่สิตามหัวใจเรียกร้อง....แต่ตอนนี้สงสารพี่กันมากเลยอยากจะไปดูแลแทนพี่เต้ยจัง...T T.....


โดย: Nongaeiy IP: 125.26.12.175 วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:9:17:22 น.  

 
น้องเอยแอบหวังนะค่ะว่าวันนี้อาจอาจได้อ่านตอนที่34 แต่คงเป็นไปไม่ได้ใช่ไหมค่ะ....แต่ไม่เป็นไรน้องเอยรอพรุงนี้ก็ได้ค่ะ


โดย: Nongaeiy IP: 125.26.12.175 วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:9:26:44 น.  

 
คิดว่าจะเป็นเช่นนั้นจ่ะ ถ้าโพสได้ก็คงดึกเหมือนเดิม แต่มีซีนเก็บไว้ในใจแล้วล่ะ เพราะเย็นนี้พี่รับปากกับลูกชายว่าจาพาไปดูหนังน่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:9:37:20 น.  

 
เฮ้ออออ...เซงจิต เค้าเม้นท์มอย เสร็จแล้ว....ไปกดโดนปุ่ม reset เฉยเลย....ไม่อยากเม้นท์แล้ว คอดโกรธธธธธ


สมนะหน้าตัวเอง....เบลอจนสมองตีลังกา ม้วนหน้าไป 5 รอบ แต่ม้วนหลังกลับไม่ได้แล้ว...ปวดหลังอ่ะ


เปรมมี่นี่....ตัวจริงกับบทบาทที่ได้รับ ช่างต่างกันราวฟ้ากับเหว จริงๆ เลยเนอะ
ตัวจริง ออกจะนางเอ๊ก นางเอกอ่ะ....เฮ้อออ เค้าให้เล่นเกิน 20 ก็จัดไป
ไม่แน่ถ้ารีบจัดเลิฟซีนให้เค้าพี่ผู้ใหญ่กัน เค้าจะแถมเล่นให้ เป็น 20,000 เลยเอ้า


ป ร รักกัน จุด พี่หญิงเล็ก แต่เรื่อง รักมิอาจเอื้อนเอ่ยขึ้นมาเองชิมิๆ น่าจะสนุกเนอะ เอาเป็นภาคต่อไปซิ
แต่ขอเปรมมี่เป็นนางเอกได้ป่าววววว คริคริ อยากเปลี่ยนบทบ้างไรบ้างอ่ะ


เอาไปแปะที่รักกันบุรีบ้างซิคะ....เผื่อไม่ได้เข้ามาส่องอ่ะ...จะได้รู้ว่า ภาระจิ้นฟิชโช่ เสร็จสิ้นแล้วอ่ะคร๊า


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:12:57:31 น.  

 
คริคริ ถ้าเปรมมี่เป็นนางเอก รักนี้...มิอาจเอื้อนเอ่ย อะจะไหวเหรอจ๊ะ นางเอกเป็นใบ้ทั้งเรื่อง 5555 มันจาผิดคาแรคเตอร์อย่างแรงเลยนะจ๊ะ

เอางี้เสร็จแล้วจาหลังไมค์ไปบอกดีกว่า พี่หาทางเข้าบ้านไม่ค่อยถูกอะจ่ะ

ปล. ถ้าใครต้องการให้แจ้งเตือนหลังไมค์ ก็หลังไมค์มาบอกนะจ๊ะ อิอิ โปรโมชั่นประกอบการอ่านฟิค (เอาใจลูกค้าสุดฤทธิ์ 555)


โดย: Kim-Ha วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:13:05:24 น.  

 
เฮียเปรมร้ายกาจจจจจ รังแกเต้ยหมอน กระซิกๆ 55


โดย: เต้ยหมอน IP: 192.168.1.55, 119.42.84.231 วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:14:40:00 น.  

 
เศร้า อ่ะ แบบว่าเศร้ามากเลย พี่คิมค่ะขอทิชชู่ซักสอง โหลหน่อยสิคะ


โดย: wujingxin IP: 114.128.55.254 วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:17:24:34 น.  

 
เต้ยหมอนกรุณาเศร้าให้สมบทบาทด้วย อิอิ




โดย: Kim-Ha วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:20:44:53 น.  

 
น้อง xin ยังต้องเศร้าอีกหลายตอน แค่สองโหลเห็นจะไม่พอ ^^


โดย: Kim-Ha วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:20:45:28 น.  

 
งั้นจัดมาสัก สิบโหลเลยจ้าพี่คิม ซินเตรียมตัว เตรียมใจ ไว้แล้ว สำหรับเรื่องซึ้งๆๆๆๆๆ เศร้าๆๆๆๆๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้น แม้ว่ามันจะทรมานจิตใจขนาดไหนก็ตาม T_T

วันนี้เรียนหนักมากๆๆๆ ห้าชั่วโมงรวด เกือบเอาชีวิตกลับมาไม่ถึงห้อง แต่พอมาถึงห้องแล้วมาเห็นตอนที่สามสิบสาม ยังกะ ปลากระดี่ได้น้ำ ไม่รู้ใช้สำนวนถูกรึป่าว ดี้ด้าระริกรี้ขึ้นมาทันที


โดย: wujingxin IP: 112.142.170.40 วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:22:22:59 น.  

 
ฟังแล้วค่อยมีกำลังใจอยากจิ้นจ่ะ ^^

พี่กำลังปั่นตอนที่ 34 เมื่อกี้อินเกือบน้ำตาร่วง T T แต่งเองเศร้าเองซะงั้น

คืนนี้ถ้าเป็นไปได้คงลงได้หลังเที่ยงคืน มิฉะนั้นต้องเป็นพรุ่งนี้สายๆ อะจ่ะ ^^

วันนี้ไปดู กวนมึนโฮ ขำกลิ้งเลยอะ กลับมาจิ้นฟิคน้ำตาร่วง (สงสัยจาเพี้ยนจริงอะไรจริงเหมือนเปรมมี่ว่า 555)


โดย: Kim-Ha วันที่: 1 กันยายน 2553 เวลา:22:30:50 น.  

 
อุ๊ยตายแล้วพี่คิม เต้ยหมอนหลุดจร้าาา เผลอหลุดหัวเราะเยี่ยงนางมาร(แบบเฮียเปรม)ได้ไงเนี่ย ในเมื่อเราเองนางเอกกกก กร๊ากกก (อุ๊บส์ 55)


โดย: เต้ยหมอน IP: 192.168.1.55, 119.42.120.152 วันที่: 2 กันยายน 2553 เวลา:13:43:26 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.