Bloggang.com : Kim-Ha - Twilight Stars6 ตอนที่ 17

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Group Blog

All blogs

Twilight Stars6 ตอนที่ 17

คืนนี้เป็นคืนเดือนเพ็ญที่สว่างเจิดจ้าอีกคืนหนึ่งท่ามกลางท้องฟ้าปลอดโปร่ง เป็นครั้งที่สามที่กันและเต้ยได้เห็นพระจันทร์สุกสว่างเต็มดวงเช่นนี้นับตั้งแต่เข้ามาอยู่ในมิติแห่งนี้ ดวงดาวเล็กๆ นับล้านต่างพากันเปล่งประกายแข่งกับแสงจันทร์ในความมืดสนิทของท้องฟ้า ทั้งคู่ช่วยกันจัดวางอาหารบนโต๊ะที่ปกติจะออกมานั่งทานกันที่นอกชานเช่นเดียวกับคืนนี้ต่างแต่เพียงว่า

"เต้ยวันนี้วันเกิดกันนะ" กันพูดขึ้นขณะที่ทั้งคู่จัดอาหารเสร็จ

"จริงอะ ทำไมกันเพิ่งมาบอกเต้ยละ" เต้ยว่าแล้วมองหน้ากันประหลาดใจ

"ก็กันคิดว่าการได้อยู่กับเต้ยที่นี่ มันพิเศษสำหรับกันทุกวัน กันก็เลย.." กันว่าแล้วยิ้มด้วยสายตาแวววาว จนเต้ยอดเขินไม่ได้

"เอางี้ กันไปอาบน้ำก่อนนะ เต้ยมีอะไรพิเศษจะเซอร์ไพรส์กันละ" เต้ยว่าแล้วยิ้มอมพะนำ

"เหรอ งั้นเดี๋ยวกันมานะ" กันรีบลุกไปอาบน้ำเพราะอยากรู้ว่าเต้ยจะทำอะไรให้ในคืนพิเศษเช่นนี้

"อ้าวเต้ยยังไม่เสร็จอีกเหรอ" กันออกมานั่งรอที่โต๊ะอาหารตั้งพื้นขนาดกระทัดรัด ซักพักก็ได้ยินเสียงประตูเปิดออก

"แอ๊ดดดด" ท่ามกลางความเงียบยามค่ำคืน กันหันไปมองทันที แล้วก็ต้องตะลึงเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ภาพบรรยากาศเก่าๆ ย้อนกลับมาหาเขาทันที หลังจากที่หญิงสาวเดินข้ามธรณีประตูออกมา

เต้ยสวมชุดไทยผ้าสไบเฉียงสีฟ้าทาบทับด้วยแพรลูกไม้ปักดิ้นทอง และผ้านุ่งพื้นขาวปักทองแวววาว ผมยาวถูกรวบไว้สูงจนเผยให้เห็นคองามระหง กันตะลึงลุกขึ้นมองหญิงที่อยู่ตรงหน้า นานเท่าไหร่แล้วหนอที่เขาไม่ได้เห็นภาพเช่นนี้ ภาพหญิงสาวที่อยู่ในชุดไทยที่ตราตรึงหัวใจเขามาจนบัดนี้

"หญิงจันทร์" กันหลุดปากเรียกชื่อนี้ออกมาโดยไม่รู้ตัว แต่เสียงนั้นเบาราวเสียงกระซิบ ซึ่งมีเพียงเขาเท่านั้นที่ได้ยิน

"เต้ยเจอชุดนี้ในลิ้นชักตู้เสื้อผ้าน่ะ" เต้ยพูดพลางยิ้มเขินๆ ที่เห็นกันมองตะลึงขนาดนั้น

"กัน เป็นอะไรไป มองแบบนี้เต้ยเขินนะ" เต้ยเอ่ยทักกันอีกครั้งเพราะยังเห็นเขาจ้องมองค้างอยู่อย่างนั้นและไม่พูดอะไรซักคำ

"เออ สวยมากจ่ะเต้ย เต้ยดูเหมาะกับชุดนี้มากเลย" กันยิ้มแล้วยื่นมือให้เต้ย

"ขอบคุณคะกัน" เต้ยจับมือกันไว้แล้วลงนั่งพับเพียบที่พื้น แล้วอาหารมื้อเย็นก็เริ่มขึ้น ขณะที่เต้ยสังเกตว่ากันเหมือนมีอะไรในใจ สายตาที่เขามองเต้ยนั้นดูแปลกไปกว่าที่เคย ราวกับคนที่เค้ามองไม่ใช่เต้ยแต่เป็นคนที่เค้าคุ้นเคยและรักใคร่มานาน เต้ยได้แต่เก็บความคลางแคลงใจนี้ไว้

เวลาร่วงไปถึงกลางดึก กันก็ยังไม่สามารถจะข่มตาให้หลับได้ เขาลุกขึ้นจากที่นอนซึ่งอยู่ตรงพื้นข้างเตียง แล้วไปยืนที่ขอบหน้าต่าง สายตาเหม่อมองออกไปภายนอก ขณะที่แสงจันทร์สาดผ่านเข้ามากระทบร่าง หัวใจของเขาล่องลอยไปถึงภาพเหตุการณ์ในอดีตเกี่ยวกับเจ้าหญิงอันเป็นที่รัก ที่ผ่านมานานแสนนาน แต่ความทรงจำนั้นยังกระจ่างชัดอยู่ในใจเขาตลอดเวลา สำหรับเขาแล้วเต้ยและหญิงจันทร์ก็คือคนๆ เดียวกัน เพียงแต่ความทรงจำเกี่ยวกับความรักที่หวานชื่นระหว่างเขากับหญิงจันทร์และเขากับเต้ยตอนนี้มันเหมือนแยกออกเป็นคนละส่วนกัน

"กันยังไม่นอนอีกเหรอ" เสียงเต้ยดังขึ้น ปลุกให้กันตื่นจากภวังค์ในใจ หญิงสาวลุกจากเตียงแล้วเดินมาหาที่หน้าต่าง เพราะไม่อาจข่มตาให้หลับได้เช่นกัน เนื่องจากเฝ้าดูเค้ายืนที่หน้าต่างมาเนิ่นนาน

"กันยังไม่ง่วงน่ะ" กันมองสบตาเต้ย แล้วใช้มือปัดผมยุ่งๆ ของเต้ยให้เข้าที่

"กันมีอะไรในใจหรือเปล่า เต้ยเห็นกันแปลกๆ ไปตั้งแต่มื้อเย็นแล้ว" เต้ยถามด้วยสายตาสงสัย อยากจะรู้ถึงสิ่งที่อยู่ในใจเค้าตอนนี้ เพราะสังหรณ์อะไรไว้ในใจอยู่บ้างเหมือนกัน

"กันคิดถึงอดีตนิดหน่อย" กันว่าแล้วหันมองออกไปข้างนอกอีกครั้ง

"กันคิดถึงใคร" เต้ยถามออกไปตรงๆ รู้สึกขัดใจขึ้นมากับอาการเหม่อลอยของกัน แล้วพลางเดาเรื่องทุกอย่างเอาเองจากปฏิกิริยาที่เห็น

"คิดถึง...เออ" กันไม่รู้จะบอกยังไงว่าเขาคิดถึงหญิงจันทร์ซึ่งก็คือตัวเต้ยเองในอดีตชาติ เพราะเขาเองยังไม่อยากให้เต้ยรับรู้เรื่องนี้

"คนที่กันบอกว่าไม่สามารถรักใครได้เท่าเค้าอีกแล้วใช่ไหม คนที่มีอดีตหวานชื่นกับกันที่ทุ่งหญ้านั่นใช่ไหม" เต้ยจับจ้องเสี้ยวหน้าด้านข้างของกันพลางพูดสิ่งที่อัดอั้นอยู่ในใจ รู้สึกเจ็บอยู่ภายในกับคำถามของตัวเองแต่ใจกลับจดจ่ออยู่ที่คำตอบที่จะได้ยิน

"ใช่ แต่ว่า..." กันตอบไปตามความจริง หันมามองสบตาเต้ยอีกครั้ง พยายามนึกว่าจะอธิบายยังไงให้เต้ยเข้าใจ

เพียงคำว่า 'ใช่' ที่ได้ยิน ก็ทำให้เต้ยเจ็บแปลบในใจ ความเสียใจและน้อยใจประดังเข้ามาจนไม่สามารถจะรับฟังอะไรได้อีกต่อไป เต้ยคิดว่าตนเองเป็นเพียงคนเดียวที่อยู่ในใจกันมาตลอดระยะเวลาสามเดือนที่อยู่ร่วมกันมา มาบัดนี้ความจริงข้อนี้ คงไม่จริงอีกต่อไป

"กันคงนึกเสียใจใช่ไหมที่ต้องอยู่กับเต้ยที่นี่" พูดพลางน้ำตาเอ่อขึ้นมาจนเต็มดวงตาสวยทั้งสองข้าง

"เต้ย พูดอะไรอะ กันไม่ได้คิด..." กันยังพูดไม่จบประโยค เต้ยก็สวนขึ้นมาซะก่อนด้วยอารมณ์กรุ่นที่ทวีขึ้นเรื่อยๆ

"ทำไมกันจะไม่ได้คิด สีหน้ากันแสดงออกซะขนาดนั้น กันจะตามเต้ยเข้ามาที่นี่ทำไม ในเมื่อ... " เต้ยว่าค้างไว้แค่นั้นแล้วน้ำตาก็ร่วงรินอาบแก้มทั้งสองข้าง

"เต้ย...กันว่าชักจะไปกันใหญ่แล้วนะ" กันจับมือเต้ยไว้ ขณะที่เต้ยพยายามจะสะบัดอย่างแรง แต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากมือแข็งแรงของเค้าได้

"ฟังกันก่อนได้ไหม" กันต้องรวบเต้ยไว้ในอ้อมแขนเพื่อให้สงบสติ แต่เต้ยกับทุบตีแขนและอกของกันด้วยอารมณ์โกรธและน้อยใจ

"ไม่! ปล่อยเต้ยเดี๋ยวนี้ กันทำให้เต้ยคิดว่า... ทั้งที่กันมีคนอื่นอยู่เต็มหัวใจ" เต้ยพยายามดิ้นรนให้หลุดจากการเกาะกุม

"กันทำให้เต้ยคิดว่าอะไร" กันถามแล้วพลางยิ้มกับอารมณ์หึงหวงของสาวน้อยที่อยู่ตรงหน้า ที่น่าขำยิ่งกว่านั้นก็คือ เต้ยกำลังหึงตัวเองโดยไม่รู้ตัว

"ก็...คิดว่า..." เต้ยหยุดดิ้นมองหน้ากัน ยิ่งเห็นเค้ายิ้มก็ยิ่งโกรธ ทั้งโกรธ ทั้งอาย

"คิดว่าอะไรครับผม" กันเห็นเต้ยอายก็แกล้งถามซ้ำไปอีก

"เต้ยไม่พูดด้วยแล้ว ปล่อยเต้ยเดี๋ยวนี้" ว่าพลางพยายามเอามือผลักอกกัน แต่ก็ดูเหมือนเค้าจะไม่ได้สะดุ้งสะเทือนกับเรี่ยวแรงอันน้อยนิดของเต้ย

"เต้ยไม่พูด งั้นกันพูดเองก็ได้" ว่าพลางโน้มใบหน้าลงมาหาเต้ย

"กันรักเต้ยนะ ได้ยินไหม" กันกระซิบที่ข้างหู หญิงสาวชะงักกับสิ่งที่ได้ยิน นี่เป็นการบอกรักครั้งแรกจากปากกัน ทำให้เต้ยเกิดสับสนขึ้นมาทันที

"เต้ยไม่เชื่อ" เสียงเต้ยดังขึ้นแผ่วเบา

"กันรักเต้ยจริงๆ นะ" กันพูดด้วยเสียงอ่อนโยน กอดเต้ยไว้เนินนาน จนรู้สึกว่าเต้ยสงบลงแล้ว จึงคลายวงแขนออก

"เชื่อกันนะ กันอยู่ไม่ได้จริงๆ ถ้าไม่มีเต้ยอยู่ด้วย" ว่าพลางเช็ดน้ำตาออกให้

"เต้ยจะเชื่อกันได้ยังไง ว่ากันไม่ได้เห็นเต้ยเป็นเงาของใคร" เต้ยจ้องมองสบดวงตาคมโตคู่นั้นนิ่งนาน ก็เห็นเพียงแววมั่นคงและจริงใจส่องประกายเจิดจ้าอยู่ในความมืด

"เต้ยไม่ได้เป็นเงาของใครทั้งนั้น" กันพูดออกมาในที่สุด พลางโน้มใบหน้าลงต่ำ สายตาจับจ้องที่ดวงตา แล้วค่อยๆ ลดลงมาที่ริมฝีปากสวยได้รูป ก่อนจะประทับจูบอย่างแผ่วเบา เต้ยหลับตาลงรู้สึกหวั่นไหวหัวใจเต้นรุนแรงกับความนุ่มนวลที่ได้สัมผัส หัวใจของคนทั้งคู่เต้นประสานกันด้วยจังหวะที่รัวเร็ว กันโอบกอดเต้ยเข้ามาแนบชิด ก่อนจะถอนริมฝีปากออก มองสบสายตาหวั่นไหวของหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าแล้วกอดไว้ในวงแขนอบอุ่น

"ไปนอนกันเถอะเต้ยดึกแล้ว" กันคลายอ้อมแขนออกแล้วช้อนร่างเต้ยจนตัวลอย เดินไปที่เตียงแล้ววางเต้ยลง เต้ยนอนหันหลังให้กันทันที กันมองกิริยานั้นแล้วยิ้ม เค้านอนตะแคงลงบนที่ว่างแล้วกอดร่างที่นอนอยู่จากด้านหลัง

"นี่ กันก็ลงไปนอนที่กันสิ" เต้ยเอียงศีรษะขึ้นแล้วหันมามองคนที่อยู่ข้างหลังกึ่งเคืองกึ่งอาย

"ก็ตรงนี้ก็ที่กันเหมือนกัน" กันว่าแล้วเอาแขนสอดเข้าใต้คอเต้ย ก่อนจะกอดกระชับหญิงสาวไว้

"นอนเถอะคนดี ดึกแล้ว ฝันดีนะครับเต้ย" ว่าแล้วเขาก็ทำเป็นหลับขณะที่หน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

"นี่ กอดซะแน่นแบบนี้เต้ยจะนอนได้ยังไง" เต้ยประท้วงเพราะรับรู้ถึงความแนบชิดของร่างกายทั้งสอง หัวใจก็พลางเต้นรัว

"นอนไม่หลับให้กันช่วยไหม" กันพูดกรอกข้างหูขณะที่ยังหลับตาอยู่ ไม่สนใจกับความหวั่นไหวของคนที่อยู่ในอ้อมแขน

"กันบ้าที่สุดเลย เต้ยไม่พูดด้วยแล้ว" เต้ยหน้าเรื่อพลางยิ้มกับตัวเองแล้วพยายามข่มตาให้หลับ

"กู๊ดไนท์นะครับผม" กันกดจมูกลงบนผมเต้ยอย่างอ่อนโยนก่อนจะหลับต่ออย่างอบอุ่นใจ

อีกหนึ่งวันเพ็ญที่ผ่านไปโดยปราศจากทางออกของมิติแห่งนี้ อะไรกันแน่ที่จะพาให้ทั้งคู่ออกจากดินแดนแห่งนี้ไปได้ ...

Create Date : 03 สิงหาคม 2553

Last Update : 7 สิงหาคม 2553 7:43:20 น.

10 comments

Counter : 352 Pageviews.

ใครทราบคำตอบของคำถามที่ทิ้งทวนไว้ ก็ส่งคำตอบมาได้นะจ๊ะ อิอิ

ไปนอนแหละ Good night จ๊ะเพื่อนๆ

โดย: Kim-Ha

วันที่: 6 สิงหาคม 2553 เวลา:23:21:58 น.

เฮียเปรมขรา เอาถังดับเพลิงมาที ขนตาเต้ยหมอนไหม้แว้ววว 555 เอ๊ะ นี่เรากำลังอิจฉาตัวเองอยู่รึป่าวน้าาาา 555

ต้องเป็นนกฮูกมาช่วยแน่ๆเลยพี่คิม เคยเห็นพี่คิมใบ้ไว้ ใช่รึป่าวๆ

พีเอส ในที่สุดตอนนี้ก้อคลอดก่อนกำหนด 555

โดย: เต้ยหมอน IP: 192.168.1.55, 119.42.121.100 วันที่: 7 สิงหาคม 2553 เวลา:1:38:42 น.

เต้ยหมอนทำไมอิจฉาตัวเองยังงั้นล่ะจ่ะ คริคริ ซีนนี้จัดให้เต้ยหมอนโดยเฉพาะ เพราะน้องทายว่าต้องจูจุ๊บในคืนวันเพ็ญ

พี่เปล่าใบ้เรื่องนกฮูกนะจ๊ะ ^^ อันนั้นพี่มะกันเค้าเรสขึ้นมา ก็ขอเก็บเอาไว้เป็นอีกหนึ่งทางเลือก อิอิ

เต้ยหมอนอ่านรอบ VIP ไปอะ ของจริงดูซะคลอดก่อนกำหนดที่ไหน

โดย: Kim-Ha

วันที่: 7 สิงหาคม 2553 เวลา:5:30:21 น.

^
^
ว๊าว ว๊าว ว๊าววว เต้ยหมอนอิ่มใจ (นี่คือข้อดีของการสิงมันทุกเรื่อง 555)

พี่คิมคะแล้วเรื่องเจ้าของบ้านคนเก่าเค้าจะเกี่ยวมั๊ยอ่ะ ที่มีโครงกระดูกอยู่ก่อนที่กันกะเต้ย(หมอน)จะเข้ามาอยู่อ่ะค่ะ

อิอิ ฝันดีอีกแล้วคืนนี้ แอร๊ยยย

โดย: เต้ยหมอน IP: 192.168.1.55, 119.42.86.27 วันที่: 8 สิงหาคม 2553 เวลา:0:02:00 น.

555 สงสัยฟิคพี่ต้องออกแนวยอดมนุษย์แฟนซีผสมไสยศาสตร์แล้วหละ

ต้องขอคิดดูก่อนนะจ๊ะว่าจะแถไปทางไหนดี

เดี๋ยวจะลงตอนที่ 18 แล้วจะไปนอนแล้วนะจ๊ะ

Good night จ๊ะ น้องเต้ยหมอน

โดย: Kim-Ha

วันที่: 8 สิงหาคม 2553 เวลา:0:08:47 น.

กรี๊ดดดดดดดดดดดด...เค้ามะเจื้อ...ว่ากันจะรักยัยเต้ยอ่ะ

อ๊ากกกกกกกกกกกก....เต้ยหมอน...เอายางรถที่ให้เก็บไว้....ขนมาให้หมดเล้ยยยย...ฉานจาเผา...เรือนนี้ให้วอด...ฮือๆๆๆ

555...แต่เปรมมี่แยกแยะได้ว่าอันไหนจริง อันไหนฟิค...เพราะน้องกันกับเค้าแต่งงานกันแระ

ปล. ให้เต้ยหมอนแปลงร่างเป็นนกฮูกแล้วไล่จิกยัยเต้ยตกบันไดอาการสาหัส เป็นเจ้าหญิงนินทรา
จากนั้นนกฮูก...ก็โดนกันยิงตาย...แล้วกันก็กลับมาหาเปรมมี่เหมือนเดิม
ตามเรื่องราว "ระยะทำใจ ภาคพิศดาร" ยังไงยังงั้นเลยอ่ะ...กร๊ากกก วะ ฮ่าๆๆๆ

โดย: Wonderfulmoon

วันที่: 8 สิงหาคม 2553 เวลา:15:02:33 น.

เฮียเปรมคะ เต้ยหมอนไม่ทำอย่างนั้นหรอกค่ะ เพราะเต้ยหมอนเป็นหญิงไทยใจงามผู้เพรียบพร้อม อีกอย่างเต้ยหมอนมิอยากทำร้ายตัวเองที่แสดงเป็นนางเอกของเรื่องนี้ค่ะ กร๊ากกกก

ตุ๊ง ตุง ตุ่ง ประกาศๆ คุณเปรมมี่รับยาที่ช่องสี่ค่ะ ขอบคุณค่ะ,,จากจนท.รพ.ศธญ. 555

โดย: เต้ยหมอน IP: 192.168.1.55, 222.123.138.250 วันที่: 8 สิงหาคม 2553 เวลา:15:34:51 น.

เปรมมี่เรื่องส่วนตัวเก็บไว้ไปเคลียร์กันที่บ้านนะจ๊ะ อันนี้มันเป็นเรื่องของการแสดงล้วนๆ น้องเค้ารับบทมาแบบนี้ เค้าก็ต้องเล่นให้ถึงเนื้อถึงตัวให้สมจริง เพราะจริงๆ แล้วน้องกันไม่ใช่คนแบบนี้ พี่รู้ว่าอยู่กะเปรมมี่น้องเค้าไม่มีอารมณ์นี้หรอก คริคริ

แต่พี่ขอชมนะจ๊ะ ว่าเรื่องนี้น้องกันอินเนอร์ดีจริงอะไรจริง สมบทบาทสุดๆๆๆๆๆ ถ้าได้เล่น Twilight the musical พี่ขอจองแถวหน้า

ส่วนเต้ยหมอนที่สิงอยู่ในร่างเต้ยก็สมบทบาทซะ

โดย: Kim-Ha

วันที่: 8 สิงหาคม 2553 เวลา:16:49:22 น.