Group Blog
 
All blogs
 
Twilight Stars6 ตอนที่ 5

เช้าวันใหม่ เต้ยรู้สึกสดชื่นเพราะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่เป็นครั้งแรกนับแต่ย้ายมาอยู่ที่นี่ อาการป่วยหายเป็นปลิดทิ้ง พอขยับลุกจากที่นอนก็เห็นเสื้อแจคเก็ทสีดำอยู่บนเตียง เต้ยรวบเสื้อไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง พลางนึกถึงเจ้าของเสื้อ เมื่อนึกย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อวานหญิงสาวก็ยิ้มกับตัวเอง

"เดี๋ยวซักแล้วค่อยเอาไปคืนดีกว่า" พูดพลาง เอาเสื้อไปแขวนไว้ที่หน้าตู้เสื้อผ้า แล้วรีบออกไปอาบน้ำแต่งตัว เพราะรู้ว่าวันนี้มายด์มีเรียนเช้า เดี๋ยวคงมาตาม



"เมื่อวานนี้ไม่เห็นเต้ยทั้งวันเลยอะ เต้ยอยู่ในห้องป่ะ มายด์ไปเคาะประตูแล้วก็เห็นเงียบๆ" มายด์ถามขณะที่เดินไปมหาวิทยลัยด้วยกัน

"เต้ยไม่ค่อยสบายอะ เกิดเป็นลมไประหว่างทางไปเรียน แต่โชคดีที่กันช่วยไว้ ไม่งั้นเต้ยต้องล้มหัวฟาดพื้นแน่เลย" เต้ยเล่าถึงสาเหตุ

"จริงดิ แล้วตอนนี้ยังรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า"

"เต้ยไม่เป็นไรแล้ว เมื่อวานหลับสบายเกือบทั้งวัน"

"พวกผีดิบนั่นก็มีน้ำใจเหมือนกันนะ นึกว่าเก๊กหล่อเป็นอย่างเดียว" มายด์พูดขำๆ

"อ้อ เต้ยลืมบอกไปว่ากันกับเต้ยเป็นบัดดี้กันในวิชาการสื่อสารของอาจารย์เพชร ต้องทำงานคู่กันไปทั้งเทอม อาจเป็นเหตุผลนี้ก็ได้ที่เค้าช่วยเต้ยไว้เมื่อวาน"

"ตานั่นเรียนนิเทศด้วยเหรอ บุคลิกเย็นชาซะขนาดนั้น"

"เต้ยก็ไม่แน่ใจนะ วิชาอื่นก็ไม่เห็นเค้ามาเรียน"

"นู้นพูดถึงก็มาเลย อายุยืนดีจริงๆ" มายด์พยักเพยิดให้เต้ยดูชายสองคนที่กำลังเดินสวนมาในระยะห่างพอสมควร แต่ด้วยบุคลิกและหน้าตาที่โดดเด่นของคนทั้งคู่ ทำให้สะดุดตาและจำได้ในทันที


ส่วนชายหนุ่มทั้งสองก็เห็นเต้ยและมายด์แล้วเช่นกัน

"เฮ้ยกัน ที่เดินมากับเต้ยนะ แกว่าเหมือนหญิงเดือนไหมว่ะ" ริทหันไปถามกันด้วยท่าทางตื่นเต้น

"หญิงเดือนที่แกจีบมาชาติหนึ่งก็ไม่ติดน่ะเหรอ" กันแหย่ริทแล้วหัวเราะ

"คราวนี้ไม่พลาดแน่" ริทยิ้มกริ่มมองคนทั้งสองที่กำลังเดินใกล้เข้ามา

พอกันจะเอ่ยปากทักเต้ย ก็ได้ยินเสียงริทดีดนิ้วในอากาศ แล้วพลันทุกอย่างก็หยุดนิ่งหมด รวมทั้งสองสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วย

"ไอ้ริท! ทำอะไรเนี้ย" กันไม่เข้าใจการกระทำของริท

"ก็ยังนึกไม่ออกนี่ ว่าจะพูดกับเค้ายังไง ก็ต้องขอตัวช่วย หยุดเวลาไว้ก่อน" ว่าแล้วริทก็เปิดหนังสือ "ตำราจีบสาว 2010" ที่ถือติดตัวมา

"สาวบ้านไหนว่ะ อายุตั้ง 2010" กันทั้งโกรธทั้งขำในการกระทำของริท

"หมายถึง พ.ศ นี้ตะหาก ถ้าใช้เล่มเมื่อชาติที่แล้ว คงได้กินแห้วอีกตามเคย" ริทว่าขณะสายตาจับจ้องที่ตัวหนังสือ

"อีกนานไหมริท"

"เดี๋ยวซิ หาอยู่"

กันปล่อยให้ริทใช้เวลาเปิดตำราไปเรื่อย ส่วนเค้าเดินไปอยู่ตรงหน้าเต้ยซึ่งตอนนี้นิ่งราวกับหุ่น กันจับมือนุ่มข้างหนึ่งของเต้ยไว้ด้วยมือทั้งสองข้างของเค้า แล้วมองหน้าสวยเนียนนั้นด้วยดวงตาพราวระยับอย่างมีความสุข ใบหน้าของกันตอนนี้ระบายไปด้วยรอยยิ้ม ขณะที่กำลังเพลิดเพลินกับการมองหน้าเต้ยอยู่นั้น

"เจอแล้วกัน" ริทลืมตัวดีดนิ้วอย่างแรงขณะพูด ทำให้มนต์สะกดคลายลง

กันยิ้มเจื่อนทันที เมื่อสบสายตาของเต้ยที่เต็มไปด้วยคำถาม กันรีบปล่อยมือเต้ยออกแล้วหันไปทำหน้าดุพลางขยับปาก 'ไอ้ริท!' แบบไม่เปล่งเสียง โมโหที่ริทคลายมนต์สะกดแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ริทได้แต่เกาหัวแล้วยิ้มเก้อๆ ขณะที่เต้ยก็จับต้นชนปลายไม่ถูกว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมตนถึงได้มายืนให้กันจับมืออยู่อย่างนี้ หันไปมองหน้ามายด์แล้วเขินทำหน้าไม่ถูก

"เอ่อ เต้ยจะไปเรียนเหรอ" กันพูดออกไปแบบไม่ทันตั้งตัว

"นี่ลูกน้องกัน ชื่อริท" กันรีบพูดต่ออย่างรวดเร็ว กลบอาการเก้อเขิน พลางชี้นิ้วไปที่ริท

"ลูกพี่ลูกน้อง ไอ้กัน ไม่ใช่ลูกน้อง เดี๋ยวเค้าก็เข้าใจผิดหรอก" ริทต่อว่ากันแล้วหันกลับส่งยิ้มให้เต้ยและมายด์

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" ริทยิ้มทักเต้ยพอหันไปทางมายด์เค้ายิ้มกว้างขึ้นอีก

สองสาวอมยิ้มนึกขำสองหนุ่มตรงหน้า เพราะทั้งสองดูเขินจนเสียอาการวางมาดนิ่งที่เคยเห็นจนชินตา

"เอ่อ นี่มายด์เพื่อนเต้ย ห้องพักเราอยู่ติดกัน" เต้ยแนะนำ

"เราจะไปทานข้าวกันก่อน แล้วถึงจะไปเรียน" มายด์พูดขึ้น

"ดีเลย งั้นเราไปกันเถอะ" ริทพูดพลางคว้ามือมายด์จะจูงไปด้วยกัน

"ทะลึ่งล่ะริท ปล่อยเดี๋ยวนี้เลย เพิ่งรู้จักกันเมื่อกี้" มายด์ไม่ยอมเดินมองหน้าริทตาขวาง

"อ้าวเหรอ" ริทพูดแก้เขินแล้วปล่อยมือ

กันและเต้ยมองคู่ของริทและมายด์แล้วหัวเราะออกมาพร้อมกัน ทำให้บรรยากาศเช้านี้เต็มไปด้วยความสุข ทั้งสี่คนเดินไปหาอะไรทานที่แคนทีนพร้อมกัน



เก่งและไอซ์หันไปมองที่ประตูแคนทีน แล้วหันกลับมามองหน้ากันด้วยความประหลาดใจกับภาพที่เห็น สองหนุ่มมาดผีดิบเดินมาพร้อมกับเต้ยและมายด์ ทั้งสี่คนเดินมาที่โต๊ะที่ทั้งสองคนนั่งอยู่ แล้วเต้ยก็แนะนำให้ทั้งสี่หนุ่มรู้จักกัน ระหว่างทานข้าวร่วมกัน หนุ่มๆ ต่างคุยกันถูกคอ ทั้งที่ก่อนหน้านี้เก่งไม่ชอบหน้าอีกฝ่ายเอาซะเลย

"พี่เก่งเรียนคณะแพทย์เหมือนกันเหรอครับ งั้นอีกหน่อยต้องขอคำแนะนำแล้วล่ะครับ" ริทพูดประจบเอาใจ เนื่องจากเก่งเป็นเพื่อนมายด์ ตามตำราเลิฟมีเลิฟมายด๊อกที่อ่านมาเป๊ะ อันที่จริงแล้วเขากับพี่น้องทั้งสาม เรียนมาหมดแล้วทุกคณะที่เปิดสอนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ แต่การแสดงภูมิของเก่งกลับทำให้เขาชื่นชม เพราะเก่งไม่ได้อวดอ้างโดยที่ไม่รู้จริง

"พี่กันเรียนเศรษฐศาสตร์เหรอครับ ว่างๆ ช่วยติวเลขให้ไอซ์หน่อยนะครับ"

"ได้ซิ เดี๋ยวเราค่อยนัดกันนะไอซ์จะให้พี่ติวให้เมื่อไหร่"

"จริงเหรอพี่ ขอบคุณครับ" ไอซ์ดีใจมากเพราะแอบชื่นชมหนุ่มมาดนิ่งกลุ่มนี้มานานแล้ว ไม่คิดว่าจะมีน้ำใจขนาดนี้

เต้ยและมายด์ต่างก็มีความรู้สึกต่อกันและริทในทางที่ดีขึ้น และคิดว่าอาจเป็นเพราะบุคลิกภายนอกที่ทำให้เกิดความเข้าใจผิดๆ ทั้งที่จริงแล้วพวกเขาก็เป็นคนดีมีน้ำใจทีเดียว



"ได้เวลาเรียนแล้วจ้าเพื่อนๆ ไปกันเถอะ" มายด์บอกเพื่อนๆ

"งั้นกันไปกับเต้ยนะ เรียนวิชาเดียวกันไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวริทกับพี่เก่งไปส่งมายด์เอง ตึกอยู่ใกล้ๆ กัน" ริทออกความคิดเห็น

"งั้นไอซ์แยกไปเลยนะพี่ สวัสดีครับ" ไอซ์ยกมือไหว้พวกพี่ๆ แล้วเดินผละไปก่อน

ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปตามที่ตกลงไว้



เต้ยและกันเดินไปด้วยกัน ต่างคนต่างเงียบอยู่กับความคิดของตัวเอง กันล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ทสัมผัสกับหินดาวตกที่ตั้งใจจะเอามาให้เต้ย แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง ถ้าให้ดื้อๆ เต้ยอาจไม่รับไว้ ส่วนเต้ยก็กำลังนึกสงสัยเรื่องเมื่อวานว่ากลับมาที่ห้องพักได้ยังไง เหมือนความทรงจำขาดหายไป ลังเลว่าจะถามกันดีไหม

"เอ่อ..." กันและเต้ยพูดขึ้นพร้อมกัน ทั้งคู่ต่างมองสบตากันแล้วยิ้มเขิน

"กันพูดก่อนซิ"

"ไม่อ่ะ ให้เต้ยพูดก่อน"

"คือ..เต้ยอยากรู้ว่าเมื่อวานเต้ยกลับมาที่หอพักได้ยังไง ทำไมเต้ยจำอะไรไม่ได้เลย" เต้ยตัดสินใจถามสิ่งที่ค้างคาในใจ

"เต้ยก็กลับมาเหมือนตอนที่เต้ยไปนั่นแหละ" กันยิ้มจนเห็นลักยิ้มสองข้างแก้ม

"ยังไง" เต้ยขมวดคิ้วถาม

"กันก็อุ้มเต้ยไปไง แทบตายอ่ะ เต้ยตัวหนักมากกก" กันแกล้งลากเสียง

"จริงอ่ะ ถ้าหนักนักทำไมกันไม่ทิ้งเต้ยไว้ที่นั่นเลยล่ะ" เต้ยแอบงอน

"ก็คิดอยู่เหมือนกัน" กันว่าแล้วหัวเราะ

"คนบ้า" เต้ยเดินกระแทกเท้าเร็วๆ นำห่างออกไป

"เดี๋ยวซิเต้ย! รอด้วย กันล้อเล่น" กันหัวเราะแล้ววิ่งตามไป









Create Date : 20 กรกฎาคม 2553
Last Update : 30 กันยายน 2553 15:07:15 น. 4 comments
Counter : 333 Pageviews.

 
สนุกจ๊ะ มาต่อไวๆๆนะ
ขอบทให้โตโน่เค้าบ้างดิ


โดย: sakeena IP: 124.120.109.81 วันที่: 21 กรกฎาคม 2553 เวลา:15:59:54 น.  

 
หนูว่าจะอ่านไม่กี่ตอนแล้วจะไปพิชิตฝันของหนูต่อ...แต่อ่านแล้วลากยาว มา ณ จุดนี้เลยอ่ะ


คิดไว้ว่าจะกลับมาเม้นท์ให้พี่วันพรุ่งนี้...กร๊ากกก...มุขเจ้าริทอ่ะ...ขำจริงไรจริง ขำน้ำตาเล็ดแล้วเนี่ย


ไม่ไหวแล้วค่ะ...พรุ่งนี้จะมาอ่านที่เหลือ...พร้อมตอนที่จะมีคนสวยประจำบล็อกอย่างหนูได้โชว์ลีลา เย้ยยย ฝีมือซะที

จัดมาให้อย่างหนักนะเจ้าค่ะ....เปรมมี่ชอบมั่กๆ ค่ะ....ยิ่งเลิฟซีนเนี่ย...เต็มใจเล่นเลยค่ะ...กร๊ากกก


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 26 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:07:33 น.  

 
ก็จัดไปหนักพอสมควรจ๊ะ รับรองว่ามีเจ็บจริงอะไรจริง 555 แบบไม่ใช้สแตนอินกันเลยทีเดียว


โดย: Kim-Ha วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:27:44 น.  

 
ชอบตอนที่ริทหยุดเวลาอ่าพี่คิม ขำกันมากๆ ไม่ทันตั้งตัว 55


โดย: เต้ยหมอน IP: 192.168.1.55, 222.123.138.250 วันที่: 29 กรกฎาคม 2553 เวลา:16:44:05 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.