Group Blog
 
All blogs
 
Twilight Stars6 ตอนที่ 50

งานฉลองครบรอบ 30 ปีของมหาวิทยาลัยจัดขึ้นอย่างอลังการงานสร้าง มีกิจกรรมต่างๆ เต็มพื้นที่ และไฮไลท์ของงานก็คือละครเวทีซึ่งเป็นกิจกรรมใหญ่ที่สุดและมีการทุ่มงบประมาณในการสร้างมากที่สุด เก้าอี้กว่าห้าร้อยที่นั่งเต็มหมด และส่วนของที่นั่งวีไอพีด้านบนถูกจัดไว้ให้เหล่าอธิการบดีและอาจารย์อาวุโสจากคณะต่างๆ

โตโน่ เซน และ ริท ยืนอยู่ด้านหลังลุงบอยและคุณกบในส่วนของชั้นวีไอพี ซึ่งเป็นระเบียงที่อยู่ตรงกลางพอดีและสามารถมองเห็นเวทีได้อย่างชัดเจนที่สุด ถึงแม้จะเขม่นหนุ่มๆ อยู่บ้าง แต่คุณกบก็รักษามารยาทและมาร่วมงานตามคำเชิญของลุงบอย

ขณะที่การแสดงดำเนินไปเพียงหนึ่งส่วนสามของเรื่อง หนุ่มๆ ทั้งสามสัมผัสได้ถึงพลังจิตรุนแรงที่เคลื่อนเข้าใกล้ทุกขณะ ลุงบอยและคุณกบหันมองหน้ากันทันที ก่อนที่ลุงบอยจะหันไปสั่งทั้งสาม

"ไปสกัดมันไว้ก่อน ดูว่ามันมีจุดประสงค์อะไร"

"ครับ" หนุ่มๆ รับคำแล้วหายตัวไปทันที

"ผมตามไปด้วยดีกว่า" คุณกบรับรู้ได้ว่าสถานการณ์ครั้งนี้ไม่ธรรมดา



"ท่ามมหาอำมาฆย์อยู่นี่กับเค้าด้วยรึ" เจ้าอัสนีย์ทักขึ้น เมื่อเห็นทั้งสี่ลอยตัวประจันหน้าอยู่นอกเขตมหาวิทยาลัยเพียงหนึ่งกิโลเมตร

"แล้วเจ้าอัสนีย์มาเยือนที่นี่ด้วยธุระอันใดไม่ทราบ" คุณกบถามกลับ

"ก็แค่อยากมาแสดงความยินดีกับศัตรูเก่า"

"กลับไปซะเถอะ อย่าทำให้ผู้คนที่นี่ต้องเดือดร้อนเลย มันจะเป็นเวรกรรมติดตัวไปเปล่าๆ" คุณกบว่าในฐานะผู้อาวุโสกว่า

"ท่านก็รู้ว่าไม่มีใครขวางข้าได้ ถ้าให้ข้าเข้าไปแต่โดยดี จะไม่มีใครที่นี่ต้องตาย แต่ถ้าคิดจะขัดขวางละก็ ขุดหลุมใหญ่ๆ เตรียมไว้ได้เลย"

ชายทั้งสี่มองหน้ากัน เพื่อชั่งใจว่าจะตัดสินใจไปทางใด

"ข้าก็แค่อยากจะมาดูละคร แล้วก็จะกลับ"

"ถ้าแกสัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชายว่าจะไม่ทำร้ายคนที่นี่" โตโน่ว่า เพราะจะขวางก็คงไม่สำเร็จ แต่ถ้าไปพบเต้ยที่โรงละครก็ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้น

"เอาเป็นว่าข้าสัญญา ถึงแม้จะดูไม่ค่อยจำเป็นซักเท่าไหร่" เจ้าอัสนีย์ว่าด้วยอารมณ์ดี เพราะไม่ได้มีจิตคิดมาฆ่าใครในตอนนี้หลังจากที่ได้ข่าวดีไปเมื่อวันก่อน



แล้วทั้งหมดก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งที่ระเบียงวีไอพีที่ลุงบอยนั่งอยู่ เจ้าอัสนีย์ถือวิสาสะนั่งลงตรงเก้าอี้ว่างข้างลุงบอยทันที

"มาที่นี่ทำไม" ลุงบอยหันไปถาม

"ซูดดดด!!" เจ้าอัสนีย์หันมองเอานิ้วแตะริมฝีปาก แล้วหันกลับไปดูละครบนเวที ซึ่งเป็นฉากที่วิกเตอร์กำลังต่อรองกับอิซาเบลล่า

"อ๋อมกับเปรมมี่เล่นดีนะ" เจ้าอัสนีย์หันมายิ้มบอกลุงบอยด้วยอารมณ์ดี แต่อีกฝ่ายกับมีสีหน้าเครียดขึ้นเรื่อยๆ

การแสดงดำเนินต่อไปอีกซักพัก ก็มาถึงฉากเต้นรำระหว่างพระนางของเรื่อง เจ้าอัสนีย์มีสีหน้าเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเห็นชัดเจนว่านางเอกละครเป็นใคร และกำลังเต้นรำอยู่ในอ้อมแขนของใคร ความเกร็งเครียดนั้นแผ่รัศมีออกมาจนน่ากลัว เพราะเพิ่งตระหนักว่าหญิงที่ตามหามาอยู่ที่นี่นานเท่าใดแล้วก็ไม่รู้ ส่วนลูกน้องคนสนิทอย่างอ๋อมก็กลายเป็นคนทรยศ ชายหนุ่มกุมเท้าแขนเก้าอี้แน่นจนแหลกกลายเป็นผุยผง ทุกคนยื่นมือมาจับตัวเจ้าอัสนีย์ไว้

"แกรับปากแล้วนะ ว่าจะไม่ทำร้ายใครที่นี่" โตโน่เตือนสติ

"ฉันอยากจะต่อรองกับแก" ลุงบอยว่าเพื่อต้องการจะซื้อเวลา

เจ้าอัสนีย์มองหน้านิ่งด้วยแววอาฆาตปราศจากคำพูดใดๆ

"ต่อให้แกฆ่าคนที่นี่ตายหมด เต้ยก็จะเห็นเพียงความโหดเหี้ยมของแก แกก็เห็นมาแล้วนี่ว่าหญิงจันทร์ยอมจบชีวิตยังไง ถ้าแกคิดจะเล่นไม้เดิม วิญญาณของเต้ยแกก็จะไม่มีวันได้แตะต้อง และแกก็คงต้องรอคอยต่อไปอีกไม่มีวันสิ้นสุด"

"แกต้องการจะพูดอะไร" เสียงนั้นดังคำรามรอดไรฟันออกมา

"แค่จะแนะนำให้แกใช้ไม้อ่อนดูบ้าง เต้ยอาจจะเห็นใจแกขึ้นมาก็ได้" ลุงบอยพยายามหว่านล้อม

เจ้าอัสนีย์มองด้วยแววตาเดือดดาลที่พยายามสะกดกลั้นไว้อย่างเต็มที่

"ฉันมีวิธีของฉัน ถ้าไม่สำเร็จ พวกแกเตรียมตัวตายกันได้เลย ทั้งมหาลัยนี่แหละ" เจ้าอัสนีย์กล่าวข่มขู่ก่อนจะอันตรธานหายไป




กันและอ๋อมซึ่งคอยสื่อสารกับพรรคพวกอยู่ตลอดเวลาพลอยโล่งอกไปด้วยที่ไม่มีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้น และแสดงต่อไปอย่างเต็มที่สมกับที่ได้ใช้เวลาซ้อมกันมากว่าแรมเดือน

กันเดินเข้ามาหลังฉาก เห็นเปรมมี่นั่งอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งด้วยท่าทางอ่อนเพลีย เหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผาก และสีหน้าไม่สู้ดี

"เปรมมี่ไหวไหม อดทนหน่อยนะ" กันถามด้วยความห่วงใย เพราะรู้ว่าเปรมมี่คงมีอาการข้างเคียงจากการตั้งครรภ์

"ไม่เป็นไรหรอกกัน ได้พักเดี๋ยวก็ดีขึ้น" เปรมมี่ว่า

"กันพัดให้นะ" กันหยิบพัดขึ้นโบกไปมา เพื่อให้เปรมมี่รู้สึกสบายตัวขึ้น

"ขอบใจนะกัน เปรมมี่ต้องไปแล้วล่ะ ได้เวลาเข้าฉากแล้ว" เปรมมี่ลุกขึ้นยืนแล้วเกิดหน้ามืดกระทันหัน กันรีบคว้าตัวไว้เพราะกลัวเปรมมี่จะล้ม

"กัน..." เต้ยเดินเข้ามาพอดี กับภาพที่เห็นเปรมมี่อยู่ในอ้อมแขนกัน

"เปรมมี่ต้องไปแล้ว ขอบใจนะกัน" เปรมมี่รีบผละไปทันที

"มีอะไรเหรอเต้ย" กันหันไปยิ้มให้

"เปล่า ไม่มีอะไร แค่จะมาบอกว่าให้เตรียมเข้าฉากต่อไปน่ะ" เต้ยว่าเสียงเรียบ

"กันพร้อมแล้วล่ะ" ว่าแล้วก็จูงมือเต้ยออกไปด้วยกัน




การแสดงในวันนี้จบลงด้วยดี แต่ปัญหาหนักอกยังไม่จบตามไปด้วย ทำให้ทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ต้องมาปรึกษาหารือกันว่าจะรับมือกับเจ้าอัสนีย์อย่างไร ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างเปิดเผยออกมาหมดแล้ว

"กันอยากให้เต้ยมาอยู่กับเราที่นี่ เพื่อความปลอดภัย" กันเสนอความคิดเห็น

"ก็จริง เพราะถ้าอยู่ที่หอพัก ไม่รู้ว่าเจ้าอัสนีย์มันจะโผล่ไปตอนไหน" โตโน่ว่า

"อืม ตอนนี้คงต้องคิดถึงความปลอดภัยไว้ก่อน" ลุงบอยพูดเหมือนเป็นการอนุญาติ แล้วว่าต่อ

"ดูท่าทางเจ้าอัสนีย์คงไม่ใช้ไม้แข็งแล้วล่ะตอนนี้ ไม่งั้นมันคงถล่มเราตั้งแต่เช้าแล้ว"

"งั้นกันไปจัดการเรื่องเต้ยเลยนะครับ" ว่าแล้วกันก็ผละไปทันที




"ทำไมล่ะกัน" เต้ยถามเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมต้องย้ายไปอยู่บ้านกัน

"วันนี้ตอนแสดงละคร เจ้าอัสนีย์โผล่มา" กันว่าสีหน้าจริงจัง

"พีทนะเหรอ!" เต้ยอยู่ในอาการตกใจ เพราะได้เห็นความร้ายกาจของเค้ามาแล้วในความฝัน

"ใช่... มันรู้แล้วว่าเต้ยอยู่ที่นี่ และคงจะย้อนกลับมาอีกในไม่ช้า" กันว่าสีหน้าเครียด

"เต้ยกลัวอ่ะกัน" หญิงสาวยังจำภาพสุดท้ายที่พีทพยายามจะขืนใจได้ ซึ่งตอนนั้นเต้ยเอาตัวรอดโดยการขู่ว่าจะฆ่าตัวตาย และเพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้ว่าทำไมพีทถึงกลัวว่าตนจะทำอย่างนั้น

"ไม่ต้องกลัวนะเต้ย ทุกคนจะช่วยคุ้มครองเต้ยเอง" กันกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน

"ถึงแม้จะรู้ว่าสู้ไม่ได้เหรอกัน" เต้ยว่าด้วยเสียงเศร้า

"ใช่ ถ้าต้องตายเราจะตายด้วยกัน...การรอคอยมันทรมานนะเต้ย" กันกอดหญิงสาวกระชับขึ้น

"ไม่มีเวลาแล้ว ไปกันเถอะ"....



"ห้องใหญ่จังเลยอ่ะกัน" เต้ยมองไปรอบห้องกว้าง มีชั้นวางหนังสืออยู่ติดผนัง ถัดมาเป็นโซฟาตัวยาว มีโคมไฟและโต๊ะกระจกขนาดเล็กว่างอยู่ตรงหน้า รองด้วยพรมตัวหนอนสีเทา ส่วนด้านข้างเป็นหน้าต่างบานใหญ่ และอีกมุมนึงของห้องเป็นเตียงนอน

"เป็นห้องใช้สำหรับพักผ่อนอ่านหนังสือน่ะ แค่เอาเตียงมาเพิ่ม" กันว่าพลางโอบไหล่หญิงสาว

"เต้ยชอบหรือเปล่า อาจจะดูเก่าๆ ซักหน่อยแต่อากาศถ่ายเทดี" กันอธิบาย

"เท่านี้ก็ดีแล้วล่ะกัน ขอบคุณค่ะ" เต้ยว่าแล้วยิ้มให้

"กันไปพักเถอะ เดี๋ยวเต้ยจัดของเองนะ"

"ครับผม"

"เออ เต้ยจะกินไรไหม ไม่มีใครอยู่บ้านอ่ะเดี๋ยวกันออกไปซื้อให้"

"ขออะไรเบาๆ ดีกว่านะ เต้ยรู้สึกพักนี้กลืนอะไรไม่ค่อยลง"

"โอเค เดี๋ยวกันมา"





"เต้ย" หญิงสาวชาสันหลังวูบเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อดังมาจากด้านหลัง จำได้ทันทีว่าเป็นเสียงใคร

"พีท!" เต้ยหันมองแล้วหลุดเสียงอุทานออกมา พลางก้าวเท้าถอยหลังโดยอัตโนมัติ

"ไม่ได้เจอกันซะนานนะ เต้ยสบายดีเหรอ" ชายหนุ่มย่างเท้าเข้าหาแล้ววางรูปที่ทั้งสองถ่ายคู่กันเมื่อครั้งยังคบกันอยู่ไว้บนโต๊ะ เพี่อเตือนความจำหญิงสาว

"อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นเต้ยจะ.."

"ฆ่าตัวตายงั้นเหรอ" พีทยิ้มเยาะ

"เต้ยทำจริง...เต้ยเคยทำมาแล้วนี่ พีทจำไม่ได้เหรอ" หญิงสาวว่าเสียงหนักแน่นขึ้นทันที

และได้ผล เพราะพีทหยุดเดินเข้าหาเต้ยทันที

"เต้ยจะรักอะไรมันนักหนา รู้ไว้ซะด้วยว่ามันไม่ได้มีเต้ยแค่คนเดียว มันทำยัยเปรมมี่ท้องแล้ว"

"พีทหมายถึงใคร" เต้ยยังไม่เข้าใจความหมายในคำพูดนั้น

"ก็ไอ้นภัทรไงล่ะ ชัดหรือยัง"

"ไม่จริงอะ กันไม่เคยมีอะไรกับเปรมมี่"

"มันกับยัยเปรมมี่ยอมรับกับพีทเอง ถ้าไม่เชื่อก็ดูนี่" พีทวาดมือไปที่กระจกหน้าต่าง พลันบังเกิดเป็นภาพการสนทนาที่มีกัน เปรมมี่ และพีทอยู่ในนั้น เต้ยมองดูเหตุการณ์ราวกับมันเป็นฉากในละคร

"ไม่จริง พีทโกหก" หญิงสาวไม่อยากยอมรับในสิ่งที่เห็นและได้ยิน

"ก็ตามใจเต้ย อยากจะโง่ต่อไปนักก็เชิญ" พีทว่าด้วยโทสะ

"ที่มานี่ แค่มีข้อแลกเปลี่ยนให้เต้ยตัดสินใจ พีทให้เวลาแค่สามวัน ถ้าเต้ยไม่ไปกับพีท ที่นี่จะแหลกเป็นจุล" พีทมาแผนใหม่ โดยใช้ชีวิตคนนับพันที่นี่เป็นเดิมพัน เพราะคิดว่าคนใจอ่อนอย่างเต้ยไม่มีทางปล่อยให้คนพวกนั้นตายฟรี

"พีททำอย่างนี้ไม่ได้นะ" เต้ยพยายามจะเข้าไปผลักอกชายหนุ่มด้วยความโกรธ

"ทำไมจะทำไม่ได้ ฉันจะทำให้ดู คอยดูก็แล้วกัน" พีทจับมือเต้ยแล้วผลักจนหญิงสาวกระแทกลงไปนั่งบนโซฟาก่อนจะจากไป


เต้ยรู้สึกสับสนไปหมดไม่รู้จะตัดสินใจอย่างไรเกี่ยวกับข้อแลกเปลี่ยนรวมทั้งเรื่องกันกับเปรมมี่ด้วย หญิงสาวรู้สึกหงุดหงิดและอารมณ์พลุ่งพล่านขึ้นมาทันที และระบายออกโดยการปัดทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะลงที่พื้น รวมทั้งกรอบรูปที่พีทวางไว้บนโต๊ะ กระจกบนกรอบนั้นแตกออกเป็นเสี่ยงๆ หญิงสาวเลื่อนตัวจากโซฟาลงนั่งบนพื้นแล้วร้องไห้อย่างหนัก เพราะไม่รู้ว่าจะหา ทางออกกับเรื่องที่เผชิญอยู่นี้อย่างไร

"เต้ยเป็นอะไรไป" กันถามหลังจากเปิดประตูเข้ามาเห็นสภาพเต้ยนั่งพิงโซฟาร้องไห้อยู่ที่พื้น

หญิงสาวไม่ตอบเอาแต่ร้องไห้ กันเห็นของที่หล่นเกลื่อนกลาดรวมทั้งกรอบรูปที่เต้ยถ่ายคู่กับพีทด้วย ชายหนุ่มรู้สึกสะกิดใจขึ้นมาทันทีที่เต้ยยังเก็บรูปนี้ไว้ นี่เต้ยยังไม่ลืมเจ้าอัสนีย์จริงๆ หรือนี่ กันคิดในใจ ก่อนจะเก็บข้าวของให้เข้าที่

"เต้ยพูดกับกันหน่อยสิ" กันมองด้วยสายตาห่วงใย หญิงสาวยังคงร้องไห้โดยปราศจากคำพูดใดๆ

"งั้นกินโจ๊กที่กันซื้อมาหน่อยนะ" กันว่าแล้วเดินออกไปหยิบถ้วยโจ๊กมาป้อน

"เต้ยไม่กิน...เต้ยอยากอยู่คนเดียว" หญิงสาวปัดจนถ้วยโจ๊กหกเรี่ยราด

กันตัดสินใจว่าจะปล่อยให้เต้ยสงบสติซักพัก แล้วค่อยกลับมาคุยกันใหม่ดีกว่า ตอนนี้พูดอะไรกันคงไม่รู้เรื่องเพราะหญิงสาวเอาแต่ร้องไห้ท่าเดียว

เมื่อเห็นกันเดินคล้อยหลังไป หญิงสาวเริ่มตั้งสติได้ และคิดว่ายังเหลือเวลาอีกสามวัน ยังไงก็ต้องรับข้อเสนอของพีทอยู่ดี เพียงแต่เต้ยยอมไปกับพีทก็ไม่มีใครที่นี่ต้องตาย ส่วนเรื่องของกันกับเปรมมี่จะจริงหรือไม่ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรแล้วที่จะสืบสาวราวเรื่อง เพราะสุดท้ายเต้ยก็ต้องไปอยู่ดี

"กัน.." เต้ยวิ่งเข้าไปกอดรั้งชายหนุ่มไว้แล้วซบหน้าลงกับแผ่นหลัง กันกุมมือหญิงสาวไว้ ก่อนจะหันกลับไปสบตา

"บอกกันได้ไหมว่าเต้ยเป็นอะไร" เต้ยส่ายหน้าแล้วโผเข้ากอดชายหนุ่มอีกครั้ง

"ยังไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไรนะ" กันลูบศีรษะและแผ่นหลังเป็นการปลอบใจ

"ไปอาบน้ำแล้วพักผ่อนนะ เต้ยคงเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เดี๋ยวกันจะมาอยู่เป็นเพื่อน" กันว่าแล้วขยับตัวออกมองหญิงสาว เต้ยพยักหน้าแทนคำตอบ




"ถ้ากันมีเวลาสามวัน กันจะทำอะไร" เต้ยถามขณะที่ทั้งคู่นอนสบตาและกุมมือกันไว้กลางหมอน

"กันจะพาเต้ยไปที่ทุ่งหญ้าสีชมพู ไปกางเต้นท์บนเขา ไปชมดาวที่ทะเลสาบ ไปเล่นน้ำที่น้ำตก... เต้ยอยากไปที่ไหนอีกไหม" กันยิ้มด้วยแววตาพราว

"เท่านั้นก็พอแล้วล่ะกัน" เต้ยว่าน้ำตาคลอ

"เต้ยถามทำไม..." กันว่าพลางเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่ร่วงออกจากขอบตา

"พาเต้ยไปทุกที่เลยได้ไหม..พรุ่งนี้เลย" เต้ยว่าแทนคำตอบ

"ครับผม..วันนี้นอนเอาแรงได้แล้วนะ" กันว่าแล้วจูบหน้าผากเต้ยเบาๆ ก่อนจะรั้งตัวหญิงสาวเข้ามากอด แล้วเข้าสู่ห้วงนิทราไปด้วยกัน










Create Date : 03 ตุลาคม 2553
Last Update : 4 ตุลาคม 2553 9:22:41 น. 16 comments
Counter : 328 Pageviews.

 
มาถึงครึ่งทางกันแล้วนะคะคุณผู้ชม ถ้าเป็นหนังสือตอนนี้อยู่ที่ประมาณสองร้อยกว่าหน้า ซึ่งถ้าเป็นตัวผู้แต่งเองต้องขอบอกเลยว่ามีอยู่ไม่กี่เล่มที่จะอ่านได้เยอะขนาดนี้ แต่พอเขียนเอง ต้องบอกว่าสองร้อยกว่าหน้านี้อ่านไปหลายรอบมาก เพราะต้องวนไปวนมาแก้ตรงนั้นตรงนี้ บางทีอ่านจนชา ไม่รู้ว่าบทเลิฟซีนมานซาบซึ้งยังไงแล้ว 555555 คือตอนอ่านครั้งแรกก็ได้ฟีลดี อ่านหลายๆ รอบชักจาชา ^^

ต้องขอขอบคุณผู้สนับสนุนรายการและแรงใจจากท่านผู้ชมทุกๆ คน ซึ่งก็รู้อยู่ว่ามีไม่กี่คน อิอิ ที่มาช่วยกันอัพบ่อยๆ ให้ดูเหมือนเรทติ้งดี แค่นี้ก็ดีใจมากๆๆๆๆๆ แล้วค่ะ ช่วงนี้ต้องรีบเพราะรู้ว่าไฟกำลังจะหมดแล้ว กลัวเขียนไม่จบค่ะ อยากเก็บงานชิ้นนี้ไว้เป็นผลงานชิ้นโบว์ติดเรทจริงๆ ค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:18:25:47 น.  

 
ว๊ายยยยยยย น่ากลัวจังเลยอ่ะ....กรีสสสสส ไปหลบอยู่หลังเขาเอาตัวรอดดีกว่า
เพราะเป็นห่วงชีวิตน้อยๆ ของน้องเอมี่หรอกนะเนี่ย...กร๊ากกก มาแนวขวัญผวา ได้เต็มๆ นะคร๊า พี่หญิง


ยังดีนะที่น้องเติมความหวาน แบบ low sugar จากบ้านตัวเองมาแล้วน่ะ...ไม่งั้นคืนนี้ คงต้องให้พี่อ๋อม
ปลอบจนลืมนอนหลับไปเลยทั้งคืน....ฮิ้ววว เพราะตัองรีบตักตวงความสุข เพราะเจ้าอัสนีย์ พีทชี่มาแว้ววว


ตอน 27 ของน้องจบลงด้วยดีแล้วค่ะ....หากระโถนไปด้วย เผื่อจาแพ้ท้องกะอาจารย์เอกกี้อ่ะ...เอิ๊กๆๆ


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:18:55:53 น.  

 
เดี๋ยวจบแล้วตามไปจ้า ฉากกำลังเครียดๆ ไปเจอน้ำตาลเดี๋ยวจิ้นกระเจิง อิอิ คืนนี้จะอธิบายฉากระยะทำใจให้ฟังว่าเกิดอะไรขึ้นนะจ๊ะ คริคริ ทุกคนจาได้หายสงสัย บางคนดู mv แล้วอาจจะไม่เข้าใจว่าทำไมเศร้าได้เศร้าดี 55555


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:19:09:02 น.  

 

เริ่มตื่นเต้นเร้าใจ...
ถึงเวลาไล่ล่ากันแล้ว..หุหุหุ
จะแอบกันได้นานไหมคะนี่
น้องเปรมมี่ก็เริ่มพุงพลุ้ยแล้ว จะหนีไหวไหม..เป็นห่วงอ๋อมจัง ^^



โดย: นกหค IP: 125.24.247.145 วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:20:54:37 น.  

 
อยากเล่น mv ระยะทำใจอ่ะค่ะ แต่ยังคิดๆๆๆ อยู่ว่าจะเขียนยังไงให้เนียน 5555 รอก่อนนะคะ ขอใช้หมองนั่งมาธิก่อน


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:21:01:19 น.  

 
ว่าแล้วก็ไม่อาบน้ำเหมือนกัน เดี๋ยวกลับมาต่อนะจ๊ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:22:48:41 น.  

 
กร๊ากกกกก....นี่มันระยะทำใจ ภาค 3 ต่อจากเรือนชมเช้ารึป่าวเนี่ย!! พี่หญิง
(ของคุณชมเป็น ภาค 2 ไปแล้ว...พี่หญิงเป็นไตรภาคนะ...พอดีกับ Twillight เลยเนอะ...กิกิ)


อืมมมมมม....ร้อยเรื่องได้เนียนมั่กๆ คร๊าคุณพี่...สมแล้วที่จิ้นได้กระจาย จนทำให้น้องต้องจิ้นหายกระเจิงไปเลยอ่ะ


พี่ปุ้ยเจ้าขา...เปรมมี่ยังไม่มีพุงอ่ะ...เพิ่งจะท้องได้ไม่กี่วันเองน๊า...แบบว่า ยังรับมะด้ายอยู่อ่ะ


พี่หญิงว่างๆ หารูป เจ้าอัสนีย์ หรือพีทมาให้ดูหน่อยจิ....พอเต้ยเรียกพีท เปรมมี่นิมิตเห็นแต่ พีทชี่ เดอะ สตาร์อ่ะ
ใช่คนเดียวกันรึป่าวล่ะ....ถ้าใช่ น้องจิ้นลำบากแล้วง่ะ แบบว่า she ยังฝังใจอ่ะคร๊า...วะฮ่าๆๆ


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:22:52:01 น.  

 
พีท..ก็ที่อยู่ใน mv น่ะ ดูซะ อุตส่าห์บรรยายซีนเหมือนใน mv เป๊ะ แอบเกินนิดหน่อย อิอิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 ตุลาคม 2553 เวลา:23:05:56 น.  

 
ยังไม่จบ mv เลยอ่ะ เอาไว้หากินตอนต่อไปมั้ง อิอิ เรื่องชักจะดราม่าขึ้นทุกที


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:0:05:01 น.  

 
เริ่มจะเข้าสู่ไคลแม็กซ์แล้วรึเนี่ย!!! เร็วจังเลยเนอะพี่คิม
เหมือนว่าพวกเราจะเม้นท์มอยกันไปไม่นานมานี้เองน่ะ...แต่พอไปดูจริงๆ ก็ 2 เดือนล่ะเนอะ

ผูกพันกันไปแล้วอ่ะพี่คิม....ถ้าเรื่องนี้จบ รวบรวมพลังงานแต่งเรื่องอื่นต่อนะคะ
ไม่ต้องยาวมากก็ได้...เอาแบบเรื่องสั้น แล้วเราก็มีทติ้งเม้นท์มอย
แหย่ๆ กันไปให้ฮาวันละนิด จิตแจ่มใสอ่ะคร๊า ปลวกเสาบ้านกันให้นานๆ เนอะ

ในรักกันบุรี เค้าก็ถามถึงพี่คิมนะคะ....แต่พวกเรามันพวกช่างฝันเนอะ
ให้ไปเม้นท์แบบไม่มีประเด็นอะไรคุย...ก็ไม่รู้จะคุยอะไรดี เราขออยู่ในโลกแห่งฝันอย่างนี้ต่อไปดีกว่าค่ะ มีความสุขดี





อยู่กันอย่างนี้นานๆ นะเธอ....จากกันวันไหนฟ้าคงจะผิดหวัง
อยู่กันตรงนี้หัวใจจะฝากฝัง...ใส่มือเธอนั้น อย่าไปไหน อย่าไปไหน
(จากหลังคาแดงเดียวกันเลยน๊า...กร๊ากกกก ฮิๆๆ ฮุๆๆ)




โดย: Wonderfulmoon วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:9:41:38 น.  

 
บอกไม่ถูกอ่ะเปรมมี่ มันเหมือนจะเป็นไคลแม็กซ์ แต่พี่หญิงว่าไม่ใช่อ่ะ เพราะถ้าจะคลายปมทุกอย่างของเรื่องทั้งหมด คือทุกอย่างคลี่คลายต้องเป็นรุ่นลูกอ่ะ แต่เรื่องมันจะลิงค์กันแบบสมูธจนไม่นึกว่าเป็นคนละภาค อิอิ บอกไม่ถูก ดูต่อไปเน้อ ว่ามันเป็นอย่างนั้นล่ะป่ะ เริ่มอยากรู้แล้วใช่ม๊า ตามต่อไปจ่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:10:00:25 น.  

 
ดูน้องกันทำหน้าดิ เหมือนกลัวจะจบวันนี้พรุ่งนี้ กลัวไม่ได้ร่วมงานกะน้องเต้ยอีกล่ะสิ คริคริ


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:10:14:58 น.  

 
กลับมาอ่าน..

อารมณ์เหมือนถูกกระชาก ถูกกระตุกแรงๆ หน้าหงาย

ลุ้น..แล้วยังไงต่อ...เอาใจช่วย ทั้งพระเองนางเอก

และคนเขียน คุณคิม สู้สู้ค่ะ



โดย: นกหค IP: 58.10.149.31 วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:12:15:09 น.  

 
อารมณ์เหมือนถูกกระชาก ถูกกระตุกแรงๆ หน้าหงาย

_______________________________________

เห็นภาพเลยค่ะ 55555

ลุ้นต่อได้เลยค่ะ พร้อมวางแผงแล้วฉากเดียว ยังเหลืออีกหลายฉาก คิดว่าวันนี้ mv คงจบค่ะ อิอิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:12:28:31 น.  

 
อ่านสนุกเพลิดเพลิน มีทั้งลุ้นมีทั้งเรท(X)...ครบทุกรสจริงๆ
คุณคิมเขียนได้ไวจริงไรจริง แอบงง.!! ว่าคิดสดเหรอเนี๊ยะ??
สุดยอดค่ะ ^___^

ขอบคุณในความเสียสละ(เวลา)นั่งพิมพ์ยิกๆ ให้เราๆ ได้อ่านเพลิดเพลิน ลุ้นสนุกตามไปด้วย

เป็นกำลังใจ & รอติดตามต่อนะค่ะ


โดย: Blue wide or narrow Way IP: 125.26.13.36 วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:18:59:43 น.  

 
เป็นคนพิมพ์ไวค่ะ อิอิ ก็เปิดหน้ามาพิมพ์ๆๆๆ แล้วก็ก็อปปี้มาลงเลยค่ะ ไม่ได้เซฟไว้ที่หน้าว่าง กลัวอยู่เหมือนกันค่ะว่าวันใดวันหนึ่ง มันอาจจะหายไปทั้งหน้าก่อนลง คงกรี๊ดดดดดด แตกเหมือนเปรมมี่แน่นอน ^^

เวลาเริ่มพิมพ์แล้วมันจะไหลไปเรื่อยๆ ค่ะ แต่ก่อนจะลงมือถ้าคิดไม่ออกว่าจะไปทางไหน มันก็จะติดอยู่อย่างนั้นล่ะค่ะ

ขอบคุณนะคะที่ตามอ่าน


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 ตุลาคม 2553 เวลา:19:56:51 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.