Group Blog
 
All blogs
 
Twilight Stars6 ตอนที่ 100 (จบ)

พีทอาการโรคหัวใจกำเริบช็อคสลบไปทันทีหลังจากที่ได้รับรู้เรื่องราวของลูกสาวทั้งสองเพียงครึ่งเดียว และยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสองหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเป็นใคร พริม แพตและแองจี้ต่างตกใจร้องกันจนเสียงหลงเมื่อเห็นอาการผู้เป็นพ่อและสามี

"ยัยพริม ยัยแพต เอาเรื่องอะไรมาบอกพ่อตอนนี้ก็ไม่รู้ ดูสิจะเป็นอะไรมากหรือเปล่า" แองจี้ว่าลูกสาวทั้งสองเมื่อเห็นสามีอาการทรุดหนัก

"ไม่เป็นอะไรหรอกครับแม่ ชาร์ลพาทุกคนออกไปจากห้องนี้" คริสเข้าไปปลอบแม่ แล้วหันไปบอกชาร์ล

"ออกไปกันก่อนนะครับ" ชาร์ลต้อนสาวๆ ออกจากห้องไป

คริสรวบรวมพลังที่มีอยู่จนทำให้ท้องฟ้าปั่นป่วนมืดมิด เกิดเป็นกระแสพายุ และสายฟ้าผ่าลงมากลางเมือง เขาถ่ายเทพลังงานในกายกว่าสิบเปอร์เซ็นต์ให้ชายที่นอนสลบไร้สติ ได้พลิกฟื้นขึ้นมาด้วยท่าทางกระปรีักระเปร่าราวกับเป็นคนละคน ก่อนจะส่งสัญญาณให้คนที่อยู่ภายนอกเข้ามาได้ ทุกคนต่างพากันดีใจที่เห็นพีทลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง

"นี่ฉันเป็นอะไรไป" พีทลุกมองตัวเองรู้สึกสบายตัว กระฉับกระเฉงแบบที่ไม่เคยรู้สึกมานาน

"พ่อก็หายแล้วไงครับ ดีใจไหมครับ" คริสยื่นหน้าเข้าไปถาม

"ใครพ่อแก ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีเรื่องที่ทำลูกสาวฉันท้อง" พีทโมโหต่อทันที

"อันนี้เขาเรียกเวรกรรมติดจรวจนะครับพ่อ พ่อเคยแกล้งใครไว้แบบนี้หรือเปล่า" คริสยังว่าล้ออย่างไม่เกรงกลัว ทำให้พีทคิดถึงชาร์ลีกับเอมี่ขึ้นมาทันที

"นี่แก!" พีทโกรธจนพูดไม่ออก

"ผมล้อเล่นครับ ผมลูกพ่อจริงๆ นะครับ ถ้าผมไม่ใช้พลังอัสนีช่วยพ่อไว้ พ่อจะหายจากโรคเรื้อรังนั่นได้ยังไง" คริสอธิบาย แล้วเข้าสวมกอดพีท แองจี้มองภาพนั้นด้วยน้ำตาซึม

"นี่ลูกของเราจริงๆ นะคะพีท" แองจี้บอกสามี

พีทอึ้งไปชั่วขณะ ไม่คิดว่าลูกที่ตนเคยคิดจะทำร้าย กลับไปคนช่วยชีวิตตนไว้ในวันนี้

"พ่อขอโทษนะ ที่เคยคิดไม่ดีกับแก แล้วอย่าโกรธแม่แกเลยนะ เขาทำไปเพราะรักแกจริงๆ" พีทบอกความในใจ ที่เก็บไว้นานวัน และไม่อยากจะเชื่อว่าตนมีลูกชายอยู่บนโลกนี้จริงๆ พลันนึกขอบคุณชาร์ลีกับเอมี่ที่เลี้ยงดูลูกให้เป็นอย่างดี คริสไม่มีจิตพยาบาทร้ายแรงเหมือนตนเลยซักนิด หาไม่คงก่อกรรมติดตัวไปอีกนาน

"ผมกับพริมไม่เคยโกรธพ่อกับแม่หรอกครับ เราต่างเติบโตมาในครอบครัวที่อบอุ่น แล้วเราก็กำลังจะสร้างครอบครัวแบบนั้นของเราเอง หวังว่าพ่อกับแม่จะยินดีกับเราด้วยนะครับ" คริสขยับออกบอกความในใจเช่นกัน

ทุกฝ่ายต่างเคลียร์ปัญหาคาใจและบอกเล่าถึงแผนการที่คิดอ่านกันมาเรียบร้อยแล้ว ทำให้พีทและแองจี้รู้สึกโล่งอก ว่าต่อไปลูกสาวทั้งสองและกิจการทั้งหมดจะมีคนดูแลที่ไว้ใจได้มากที่สุด รวมทั้งความบาดหมางที่เกิดขึ้นมากว่าร้อยปีจะสิ้นสุดลงอย่างสมบูรณ์เพราะความรักของเด็กๆ ทั้งสี่นี้เสียที




พีทให้คริสพาไปหากันและเต้ยที่บ้านหลังเล็กที่ทั้งสองพำนักอยู่ด้วยกัน บนพื้นที่โล่งเต็มไปด้วยดอกหญ้าสีชมพูสวยสดแวดล้อมด้วยภูเขา ซึ่งเป็นสถานที่เงียบสงบและอากาศบริสุทธิ์ ทั้งสองใช้ชีวิตประสาตายายอยู่ด้วยกันอย่างสุขสงบมานาน นับแต่ชาร์ลีและเอมี่ตกลงใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน

"ปู่ครับ ย่าครับ ดูซิว่าผมพาใครมา" คริสเข้าไปกอดทั้งสองทักทาย

"พีท!" เต้ยอุทาน

"คริสออกไปก่อนได้ไหม พ่อมีเรื่องจะคุยกับปู่ย่าของลูก"

"ครับผม"

พีทเดินไปนั่งคุกเข่าต่อหน้าศัตรูเก่าซึ่งตอนนี้ดูราวกับเป็นคนละรุ่นไปแล้ว

"ข้ามาขอโทษเจ้าทั้งสอง สิ่งใดที่ข้าเคยทำไม่ดีต่อพวกเจ้า ข้าไม่มีสิ่งใดจะไถ่ถอน นอกจากคำขอโทษจากใจ" พีทก้มลงกราบเท้าทั้งสอง

"ยกโทษให้ข้าเถอะนะหญิงจันทร์ นภัทร"

"เรายกโทษให้คุณนานแล้วค่ะพีท ลุกขึ้นเถอะ อย่าทำอย่างนี้เลย" เต้ยยิ้มให้อย่างจริงใจ ถึงแม้เขาจะเคยทำร้ายจิตใจเธอมามากมาย แต่ความรู้สึกเกลียดชังนั้นได้มลายไปนานแล้วจริงๆ

"นั่นสิ อยู่ทานข้าวด้วยกันก่อนนะ นี่คงจะเป็นครั้งแรกชั่วระยะเวลากว่าร้อยปี" กันว่า ไม่นึกว่าจะมีโอกาสร่วมโต๊ะกับศัตรูคู่อาฆาตกันมานาน

"งั้นขอไปหาชาร์ลีกับเอมี่ก่อนแล้วข้าจะกลับมา" พีทยังมีเรื่องค้างคาใจอีกเรื่องที่ต้องไปสะสาง



พีทให้คริสพาไปหาชาร์ลีและเอมี่เป็นจุดหมายต่อไป เพื่อไปขอโทษทั้งสองอย่างเป็นทางการเสียที กับสิ่งที่เขาทำลงไป โดยใช้ทั้งสองเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นอย่างเลือดเย็น และมาบัดนี้เขาก็ได้รู้แล้วเวรกรรมมีจริง และเข้าใจความรู้สึกของกันและเต้ยในตอนนั้นได้ทันที ว่ามันเจ็บปวดเพียงใดกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกสาวที่เลี้ยงมากับมือ

"สบายดีไหมครับพ่อ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน" ชาร์ลีเข้าสวมกอดพ่อที่เลี้ยงตนแต่เล็กแต่น้อย

คริสมองการกระทำนั้นขำๆ เพราะดูพ่อวัยเดียวกัน เรียกอีกฝ่ายว่าพ่อ

"พ่อจะมาขอโทษแกกับเอมี่ ที่เคยทำร้ายแกทั้งสอง" พีทมองหน้าทั้งสองด้วยแววตาสำนึกผิด

"โดยเฉพาะเธอ เอมี่ ฉันรู้ว่าสิ่งที่ทำกับพ่อแม่เธอไว้ มันเกินอภัยจริงๆ"

"ยกโทษให้ฉันได้ไหม" พีทมองสบตาเอมี่

"ค่ะ" เอมี่ยิ้มรับในที่สุด นี่คงเป็นครั้งแรกที่เขามองเธอด้วยสายตาเป็นมิตร และพูดกับเธอดีๆ

"แล้วก็อยากขอบใจเธอทั้งสองด้วย ที่ช่วยเลี้ยงดูคริสมาเป็นอย่างดี ถ้าให้ฉันเลี้ยงเอง คงไปกันใหญ่" พีทพูดเหมือนรู้ตัว

"พวกเราก็ต้องขอบคุณพ่อกับแองจี้เหมือนกันครับ ที่เลี้ยงดูพริมมาเป็นอย่างดีเหมือนกัน"

"พริมเป็นเด็กน่ารัก นิสัยอ่อนโยนเหมือนพวกเธอ"

"คริสก็เป็นเด็กดีครับ แต่ติดนิสัยดื้นรั้นเหมือนใครก็ไม่รู้" ชาร์ลีว่าล้อ

"ก็เหมือนพ่อที่เลี้ยงมันมานั่นแหละ" พีทล้อกลับ

"อยู่ทานข้าวด้วยกันนะครับพ่อ"

"ไม่ได้หรอก รับปากพ่อกับแม่แกไว้แล้ว"

"งั้นเดี๋ยวผมกับเอมี่ตามไปทานที่โน่น"

"ก็ดีเหมือนกัน"




งานวิวาห์ของทั้งสองคู่จัดขึ้นอย่างอลังการงานสร้างหลังจากนั้นประมาณสองเดือน และเป็นการประกาศรวมธุรกิจกันอีกครั้ง หลังจากที่แบ่งแยกกันไปกว่าสองทศวรรต

คริสและพริมปักหลักอยู่บนยอดตึกของโรงแรม โดยเรียกคืนพื้นที่ทั้งชั้นเพื่อเป็นที่อยู่อาศัยถาวร และดัดแปลงบางส่วนไว้เป็นที่วิ่งเล่นสำหรับลูกๆ ทั้งสองมีทายาทด้วยกันสองคนเป็นหญิงหนึ่งและชายหนึ่ง คือ ครีม และเครป

ส่วนชาร์ลและแพตกลับมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่เชียงใหม่ หลังจากที่แพตเรียนจบ และคลอดลูกในเวลาไล่เลี่ยกัน ทั้งสองมีลูกชายฝาแฝดด้วยกันสามคน คือ ชิพ แชต ชัต ซึ่งนั่นทำให้คริสตาร้อนได้ไม่น้อย

ทั้งสองครอบครัว ต่างไปมาหาสู้กันบ่อยครั้ง และพาลูกๆ ไปเยี่ยมปู่ทวดย่าทวด และปู่ย่า ตายาย เป็นประจำ จนเด็กๆ รู้จักสนิทสนมกัน และคุ้นเคยกับญาติผู้ใหญ่เป็นอย่างดี



และวันนี้ก็เป็นอีกวันในรอบห้าปีที่ทุกคนในครอบครัวมารวมตัวกัน เพราะเป็นวันสงกรานต์ พ่อแม่ต่างพาเด็กๆ มารดน้ำดำหัวผู้ใหญ่ รับศีลให้พรกันเสร็จสรรพ เด็กๆ ทั้งห้าก็พากันไปเล่นน้ำสงกรานต์

"เครป ไปเรียกพี่ๆ มาท่านขนมกันนะลูก" พริมบอกลูกชายคนเล็กพลางว่างถาดพายไว้บนโต๊ะ เด็กชายมองพายตาไม่กระพริบ ก่อนจะวิ่งออกไปตามพี่ๆ

"พี่ครีม พี่สามชอ มาเล่นซ่อนหากันนะ" เครปเอ่ยชวนพี่ๆ

"เครป หลับตาก่อนก็ได้ พี่ๆ ไปซ่อนกันตามสบายเลย" เด็กชายอาสา แต่นั่นกลับทำให้พี่ทั้งสี่มองหน้ากันไปมา เพราะวันนี้น้องเล็กมาแปลก

"เอางั้นก็ได้ ห้ามแอบดูนะ" แชตเอาหัวชนกับพี่น้องอีกสามคน ทั้งสี่หัวเราะกันคิกคัก แล้ววิ่งเข้าบ้านไป

เครปนับถึงยี่สิบแล้ว เดินสบายๆ กลับเข้าบ้านแบบไม่เร่งรีบ แล้วก็พบว่าพี่ๆ ทั้งสี่รุมกินพายบนโต๊ะกันสบายอารมณ์

"แบ่งเครปบ้าง" เด็กชายวิ่งเข้าไป ปรากฏว่าเหลือแต่ถาด

"เสียใจนะเครป อยากนับช้าเอง" ครีมแกล้งว่าน้องแล้วยิ้มเลียริมฝีปาก

"ใจร้ายทุกคนเลย" เครปทำท่าจะร้องไห้ แล้ววิ่งมุดลงไปใต้ผ้าคลุมโต๊ะ หายเงียบไปซักครู่

"เลิกแกล้งน้องเฮอะ" ชิพใจอ่อน เอาพายชิ้นสุดท้ายที่ซ่อนไว้ออกมา

"เครปออกมาเถอะ ยังเหลืออีกชิ้นนึงนะ" ชัตร้องบอกน้อง

"ไม่! ยังไงก็ไม่ออก" เครปยืนยัน

ทั้งสี่จึงช่วยกันเปิดผ้าคลุมโต๊ะขึ้น

"เครป!!!" พี่ๆ ตะโกนขึ้นพร้อมกัน เมื่อเห็นเด็กชายกอดขนมอีกถาดไว้บนตัก ส่วนอีกมือก็ถือพายไว้ กินจนเต็มปาก

ทั้งสี่ต่างมุดเข้าไปใต้โต๊ะ เพื่อแย่งขนมกันอย่างสนุกสนาน จนโต๊ะล้มหงายท้อง ทำเอาผู้ใหญ่ตกอกตกใจกันไปหมด

คริสกับชาร์ลหันมองหน้าภรรยาตัวเอง เป็นอันรู้กัน

"ไปหาอะไรดื่มกันดีกว่าชาร์ล อย่าไปยุ่งเรื่องเด็กและสตรีเลย ปวดหัว" ว่าแล้วทั้งสองก็หัวเราะกอดคอกันออกไป

"ดูเขาทำสิพี่พริม อยากให้มีลูกเยอะๆ พอลูกดื้อ เดินหนีกันเฉยเลย" แพตมองตามชายทั้งสองออกไป

"เราก็อย่าปล่อยให้เขาสบายนักสิแพต" พริมยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้นมาได้หลังจากอยู่กับคริสมานาน

"เด็กๆ มานี่เร้ว" พริมเรียกเด็กๆ ทั้งห้ามาหา คุยกันไม่กี่คำทั้งหมดก็วิ่งกรูกันไปหาคุณพ่อทั้งสองซึ่งนั่งจิบเบียร์สบายอารมณ์ได้ไม่ถึงสองนาที ไต่ขึ้นไปนั่งตัก ซ้ายคน ขวาคน

"ดีนะที่ฉันมีแค่สอง" คริสมองชาร์ลซึ่งนั่งกันเต็มสามคนไม่เหลือช่องว่างให้ยกแก้วขึ้นดื่มแล้วหัวเราะ

"ผมรอหัวเราะทีหลัง จะดังกว่านะพี่คริส" ชาร์ลว่าขำๆ แกล้งกอดลูกๆ ทั้งสามไว้แน่น จนเด็กๆ อีดอัด รีบวิ่งออกจากตักไป

"ไปเล่นกับพี่ๆ ไปลูก" คริสส่งลูกๆ ทั้งสองออกไป

สองพี่น้องต่างมองลูกๆ อย่างมีความสุข ก่อนที่พริมและแพตจะเดินเข้ามานั่งร่วมวงด้วย










The End

























Create Date : 11 เมษายน 2554
Last Update : 29 มกราคม 2555 16:05:09 น. 21 comments
Counter : 808 Pageviews.

 
ไปเที่ยวก่อนนะคะ เดี๋ยวกลับมาต่อค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 14 เมษายน 2554 เวลา:11:33:20 น.  

 
เล่นน้ำสนุกไหม๊คะน้องคิม เด็กๆ คงสนุกกันน่าดู


ปีนี้เดี้ยง ไว้ปีหน้าค่อยว่ากันใหม่(จองข้ามปีกันทีเดียวเชียว)


โดย: Pa_Stang วันที่: 14 เมษายน 2554 เวลา:18:38:50 น.  

 
ลงเกาะทะลุไว้นะคะ ปะการังที่นี่สีสวย ปลาเหมือนในตู้คะ แต่ในธรรมชาติสวยกว่าเยอะ

good night ฝันดี มีความสุขนะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 14 เมษายน 2554 เวลา:21:20:15 น.  

 
สรุปว่าไม่ได้เล่นค่ะ ไปถึงฝนตกหนัก ก็เลยไปกิน MK เสร็จก็ไปดูหนังกัน แล้วก็ไปกินที่ร้านอาหารติดชายนาอีกรอบ บรรยากาศเย็นสบายดีมากค่ะ แต่อาหารไม่อร่อยซักอย่าง นั่งเม้าท์กันอยู่สองชั่วโมงกว่า แล้วก็เพิ่งกลับมาถึงบ้านค่ะ

ส่วนลูกชายที่อุบลฯ ขึ้นรถไปเล่นน้ำกับพี่ๆ น้องๆ สองวันติดค่ะ ได้ยินว่าพรุ่งนี้จะไปอีก พี่สาวบอกว่าผอมพุงยุบหมดแล้วค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 14 เมษายน 2554 เวลา:21:27:06 น.  

 
ไปนอนแต่หัวค่ำเลยนะคะพี่ตังค์ ตามไปดูเดี๋ยวนี้เลยค่ะ


Good night ค่ะ ฝันดีนะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 14 เมษายน 2554 เวลา:21:28:09 น.  

 
พี่ตังค์ถึงบ้านยังคะ น้องหิ้วท้องรออาหารส่งถึงบ้านอยู่ค่ะ ซอยที่บ้านเล่นกันโหดสุดๆ คืนนี้สี่ทุ่มไม่รู้จะเลิกหรือเปล่า ไปไหนไม่ได้เลยค่ะ ตลกคนรับออเดอร์บอกว่ารอไม่เกิน 25 นาที หนึ่งชั่วโมงผ่านไป คนส่งโทรมาบอกว่าเพิ่งออกจากร้าน...เฮ้อ... รอต่อไปค่ะ

ปีที่แล้วกลับมาจากอุบลฯ ขับรถมาแปดชั่วโมง ถึงท้ายซอยเหลืออีกกิโลเดียวจะถึงบ้าน นั่งอยู่ในรถอีก 2 ชั่วโมงค่ะ เพราะติดคนเล่นน้ำ แค่ไม่ประกาศปิดซอยอย่างเป็นทางการเท่านั้นค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:18:59:25 น.  

 
วันนี้ตื่นเต้นทั้งวัน เช้าพี่ที่ทำงานด้วยกันตกบันไดแขนหัก ตกเย็นญาติผู้ใหญ่อาหารเป็นพิษพาส่งรพ. สรุปได้นอนอยู่ รพ. กลับถึงบ้าน 3 ทุ่ม อิ่มอะไรไม่รู้ สงสัยงานนี้จะผอม

ได้ทานข้าวละยังคะน้องคิม เกิน 25 นาทีเราปรับเจ้าของร้านได้ไหมคะ แบบว่าลดราคาตามเวลาที่ช้า แต่ คราวหน้าพวกจะส่งให้ไหมหว่า(หาเรื่องงานเข้าสะงั้น)


โดย: Pa_Stang วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:21:55:04 น.  

 
อิ่มแล้วค่ะตอนนี้ แถมต้องติปเพิ่มไปอีก 20 เห็นแล้วสงสาร เปียกโทรมแฮกๆ หน้าขาววอกเห็นแต่ลูกกะตามาเลยค่ะ

สรุปว่ามาส่งหลังจากที่โทรไปประมาณ 2 ชั่วโมงค่ะ 5555 น้องว่าแล้วสี่ทุ่มก็ไม่เลิก เสียงเพลงยังฮึ่มๆ กันอยู่เลยค่ะ แต่เสียงเด็กแว้นไปกันหมดแล้ว


โดย: Kim-Ha วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:22:01:34 น.  

 
อิ่มบุญแล้วผอมด้วยก็โอนะคะพี่ตังค์


โดย: Kim-Ha วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:22:03:00 น.  

 
ขอบคุณนะคะทุกๆ คนที่ติดตาม และเป็นกำลังใจให้ฝันชิ้นนี้เป็นจริง เป็นรูป เป็นร่างขึ้นมา


โดย: Kim-Ha วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:22:07:59 น.  

 
ทามไมต้อง "จบซักที" ต้องจบบริบูรณ์ แล้วก็ สวัสดีส่งท้าย เอ้า ฮิ้วววววว


จบด้วยเด็กๆ วันนี้เจ้าลูกนกมานบอกไม่นับน้องที่ยังพูดไม่ได้เป็นน้อง ให้เอาออกจากบ้าน รอให้น้องพูดได้ก่อนถึงเอาเข้าบ้านได้ เลี้ยงมาหลานรุ่นเพิ่งเจอนี่แหละ นั่นมานคิดได้ไง เชื่อเค้าเลย


โดย: Pa_Stang วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:22:44:13 น.  

 
เป็นรุ่นแร๊งค่ะ โตมามีแฟนคงขี้หึงน่าดู

พี่ตังค์ต้องเริ่มเตรียมสินสอดไว้ตั้งแต่ตอนนี้เลยค่ะ


จบซักที ใช้คำนี้แล้วรู้สึกปลดปล่อยค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:22:51:59 น.  

 
เตรียมไม่ไหวมั้งคะน้องคิม เห็นสาวน้อยตาคม ผิวสีน้ำผึ้งเมื่อไหร่ ลูกกะตาวิบๆ ยืนเล็งเค้าสะงั้น จากป้าเป็นย่าคงอีไม่นาน กลัววว

ปลดปล่อยไว้ผูกที่ใหม่ละเปล่าคะ มีที่ผูกตั้งสอง คนอ่านสบายใจ


โดย: Pa_Stang วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:23:45:02 น.  

 
กำลังลองเขียนเรื่องกัน-แก้ม 5555 ลองอ่านดูไหมค่ะ ถ้าไม่เวิร์คเดี๋ยวจะปลดไปเก็บค่ะ

คืนนี้อยู่เช้าไหมคะพี่ตังค์


โดย: Kim-Ha วันที่: 16 เมษายน 2554 เวลา:0:04:30 น.  

 
ไม่เช้าคะ พรุ่งนี้ติดภาระกิจเยี่ยมญาติ พาไปส่งแล้วต้องตามไปเยี่ยมด้วย เดี๋ยวทำหน้าที่ไม่ครบนะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 16 เมษายน 2554 เวลา:0:15:42 น.  

 
เยี่ยมเสร็จกะเดี๋ยวต้องพากลับบ้านด้วยนะคะ

งั้นช่วยอ่านเรื่อง Wild Love แล้วค่อยไปนอนนะคะ

Good night ค่ะพี่ตังค์ ฝันดีนะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 16 เมษายน 2554 เวลา:0:32:21 น.  

 
เย้ๆๆๆ วู้ๆๆๆ วี๊ดๆๆๆ วิ๊วๆๆๆ ว้าวๆๆๆ

มาร่วมฉลองฟิคมหากาพย์ 3G(รุ่นตระกูล)
ครบ 100 ปี เอ้ย! ตอนเรียบร้อยโรงเรียนอะบอริจิ้น อาจารย์คิมฮาคร๊า


ดีใจด้วยนะคร๊า...อย่าลืมนะคะ ถ้าจัดพิมพ์ ขอน้องด้วย 1 เล่ม
หน้าปกไม่ต้อง จะเอารูปตัวเองกะน้องกันใส่เอง...คริๆ (กลัวพี่หญิงลำบากอ่ะ)


เอาเครื่องดื่มมาร่วมฉลองให้เจ้าค่ะ...มารับคนละแก้วค่ะ หลายแก้วก็ได้น๊า
ถ้าใครเมาแล้วออกจากบล็อกไม่ได้ ก็กลิ้งฮะหลุนๆ กลับเองล่ะกันคร๊า...อิอิ

แต่เปรมมี่ไม่มาว เอิ๊ก!!! เพราะดื่มมะเป็นเจ้าคร๊า





ยินดีด้วยค่ะพี่หญิง ทำสำเร็จแล้ว...เรื่องต่อไป แต่งซัก 200 เลยนะ...จะกระดึ๊บมาอ่านเจ้าค่ะ



โดย: Wonderfulmoon วันที่: 16 เมษายน 2554 เวลา:16:20:34 น.  

 
ขอบคุณมากๆ น้องหญิง อันที่จริงพี่หญิงเมาฟิคไปก่อนแล้วล่ะ ยาวเกิ๊น

เขาลิมิตแค่ 100 บล็อคต่อหนึ่งกรุ๊ป พี่ก็จัดซะเต็มแม็กซ์เลย

ว่างๆ เข้าไปชม กัน-แก้ม ด้วยนะจ๊ะ ออนแอร์แล้วตอนนี้


โดย: Kim-Ha วันที่: 16 เมษายน 2554 เวลา:17:34:39 น.  

 
ยินดีด้วยคร้าาาาาาาา
เดี๋ยวจะตามไปอ่าน กัน-แก้มต่อนะคะ
ไปก่อนนะคะ บ๊าย บาย


โดย: kunlove IP: 183.89.80.205 วันที่: 16 เมษายน 2554 เวลา:21:18:59 น.  

 
ขอบคุณค่ะน้องกุล


โดย: Kim-Ha วันที่: 16 เมษายน 2554 เวลา:22:55:59 น.  

 
กรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

กัน ชิงดำ แก้ม


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 19 เมษายน 2554 เวลา:12:44:23 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.