Group Blog
 
All blogs
 
Twilight Stars6 ตอนที่ 89

ชาร์ลอุ้มแพตขึ้นไปนอนบนเตียงก่อนจะลุกไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วออกมาปลุกหญิงสาวที่ยังนอนขี้เซาอยู่

"แพต ตื่นได้แล้ว" ชาร์ลเขย่าต้นแขนหญิงสาวเบาๆ

"ยังเช้าอยู่เลย จะกลับแล้วเหรอ" แพตถามเสียงงัวเงีย

"จะพาเธอออกไปขี่ม้า เช้านี้อากาศสดชื่นมากเลย" ชาร์ลว่า และสิ่งที่ได้ยินก็ทำให้หญิงสาวตาโตด้วยความสนใจขึ้นมาได้

"จริงอ่ะ งั้นไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย" แพตรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วแล้วตรงเข้าห้องน้ำไปทันที



ทั้งสองออกจากห้องมาพร้อมกัน และเห็นแขกไม่ได้รับเชิญมานั่งคอยแต่เช้า หนุ่มสาวยิ้มชะงักไปชั่วครู่เมื่อเห็นสายตาหญิงอีกคนที่กำลังจ้องมองมา

"มาแต่เช้าเลยนะครับเจ้า" ชาร์ลเอ่ยทักเก้อๆ เพราะไม่คิดว่าหญิงสาวจะมาเยือนเช้าขนาดนี้

"คำฝางก็แค่จะมาดู... เออ มาชวนคุณออกไปขี่ม้าเล่นกันน่ะค่ะ" หญิงสาวรีบแก้ เพราะจุดประสงค์จริงๆ แค่ต้องการมาเห็นกับตาว่าทั้งสองมีอะไรกันอย่างที่ได้ทราบข่าวมาหรือไม่

"เมื่อกี้ ที่เจ้าบอกว่าจะมาดูน่ะ ...เห็นหรือยังล่ะค่ะ" แพตแกล้งแหย่ออกไปอย่างนึกสนุก

คำฝางมองกลับด้วยสายตาขุ่นเคือง ก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาชายหนุ่มแล้วว่าเสียงออดอ้อน

"ไปขี่ม้ากันนะคะชาร์ล"

"ไปสิครับ ผมกับแพตก็กำลังจะออกไปพอดี" ชายหนุ่มว่าด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร ขณะที่แพตแอบมองค้อน รู้สึกเสียบรรยากาศขึ้นมาทันที



"เตรียมทำตามแผนได้เลย" คำฝางแอบอยู่ข้างคอกม้าโทรศัพท์สั่งการ

"ครับนาย" เสียงชายฉกรรจ์รับคำ

"เอาแค่เบาะๆ ก็พอนะ ถ้าเกิดอะไรร้ายแรงขึ้น ฉันจะให้คุณพ่อเล่นงานแก" คำฝางกำชับอีกที ก่อนวางสาย แล้วเดินตามชาร์ลและแพตไปเอาม้าในคอก



ทั้งสามเลือกม้าคนละตัว แล้วขี่ลัดเลาะออกไปตามแนวป่า โดยมีชาร์ลเป็นคนนำทางตามด้วยแพตและเจ้าคำฝาง และขณะที่กำลังชื่นชมทัศนียภาพกันอย่างเพลิดเพลิน ด้วยบรรยากาศเย็นสบาย ท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยเมฆหนา และหมอกบางตา

เมื่อมาถึงทางแยก ม้าของเจ้าคำฝางเกิดตกใจโดยไม่ทราบสาเหตุ แล้วกระโจนวิ่งฉีกออกไปทางขวา ขณะที่ม้าของชาร์ลกำลังจะนำไปทางซ้าย

"ชาร์ล! ช่วยด้วย" คำฝางร้องเสียงหลงเมื่อม้าวิ่งออกตัวไปอย่างตื่นตระหนก

"แพตรออยู่นี่อย่าไปไหนนะ" ชาร์ลออกคำสั่งก่อนจะรีบควบม้าตามเจ้าคำฝางไป

"นี่! เดี๋ยวก่อนสิ" แพตหันรีหันขวาง รู้สึกไม่ปลอดภัยเมื่อต้องอยู่คนเดียว แล้วม้าตัวที่หญิงสาวขี่อยู่ จู่ๆ ก็เกิดอาการเดียวกัน มันยกขาหน้าขึ้นร้องคล้ายตกใจอะไรซักอย่าง แล้วสะบัดหญิงสาวซึ่งไม่ทันระวังตกลงไปกองอยู่ที่พื้นทันที ก่อนที่จะทะยานหนีไปอย่างไร้ทิศทาง

"โอ๊ย!..." หญิงสาวกุมข้อเท้าไว้แน่น ร้องครางด้วยความเจ็บปวด

"พี่ชาร์ล ช่วยแพตด้วย" หญิงสาวนั่งร้องไห้ด้วยความหวาดกลัวและเจ็บปวดอยู่เพียงลำพัง



"เจ้าจับไว้ดีๆ นะครับ" ชาร์ลมั่วแต่ตั้งสมาธิกับการจะช่วยหญิงตรงหน้า จนไม่รับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับหญิงอีกคน

"ช่วยด้วยค่ะ" คำฝางหันมามองคนที่ควบม้าตามมา ชาร์ลกระโดดขึ้นไปนั่งซ้อนอยู่บนหลังม้าอีกตัวเมื่อเข้าใกล้ได้ระยะ แล้วบังคับม้าด้วยความชำนาญให้ชะลอความเร็วลงทันที

"คำฝางตกใจแทบแย่ ขอบคุณนะคะชาร์ล" หญิงสาวเอนกายอิงแอบคนที่อยู่ข้างหลัง ทำทีตกใจจนหมดเรี่ยวแรง

ชาร์ลรีบควบม้ากลับไปยังจุดเดิม ก่อนจะพบว่าแพตนั่งร้องไห้อยู่ที่พื้น คำฝางยิ้มเยาะหญิงสาวทันที ด้วยสายตาที่คนข้างหลังไม่มีทางจะมองเห็น

"เป็นอะไรไปอ่ะแพต" ชาร์ลรีบลงจากหลังม้าจะเข้าไปดูหญิงสาว

"ช่วยคำฝางลงด้วยค่ะ" หญิงสาวรีบเรียกรั้งเขาไว้ ให้อุ้มลงจากหลังม้า และชายหนุ่มก็จำต้องทำตาม

แพตมองภาพนั้นด้วยความขัดเคืองใจเป็นที่สุด ไหนบอกว่ารักนักรักหนา เจ็บจะตายอยู่แล้ว เขายังไปกอดไปอุ้มผู้หญิงอื่นต่อหน้าอีก

"แล้วม้าหายไปไหนล่ะแพต" ชายหนุ่มเดินเข้ามาหาแล้วเอ่ยถามทันที

"แพตเจ็บจะตายอยู่แล้ว คุณยังจะห่วงม้าอีกเหรอ" หญิงสาวพูดด้วยความน้อยใจ และก่อนที่ชาร์ลจะได้ตอบอะไรออกไป

"โอ๊ย!!" คำฝางกุมบริเวณต้นขาไว้ แล้วนั่งทรุดลงกับพื้น

"เป็นอะไรไปครับเจ้า" ชาร์ลหันไปมอง จะรีบเข้าไปช่วยดู

"พี่ชาร์ล!!" แพตกระแทกเสียงเรียกด้วยความไม่พอใจ

"งูกัดคำฝางค่ะ" หญิงอีกคนร้องบอก ชาร์ลจึงต้องรวบรวมสติว่าควรจะช่วยใครก่อน ระหว่างเจ็บข้อเท้า กับงูกัด

"แพตรออยู่นี่ก่อนนะ" ชาร์ลหันมาบอกก่อนจะสะกดจิตเจ้าคำฝางจนสลบไป อุ้มหญิงสาวขึ้นแล้วหายตัวไปทันที

"พี่ชาร์ล!!" แพตร้องเรียกแล้วร้องไห้ด้วยความโกรธเคืองที่เขาปล่อยให้ต้องอยู่ลำพังกลางป่าแบบนี้




ชาร์ลปรากฏตัวขึ้นในสถานที่ใกล้ที่สุด เพื่อหาคนช่วยเจ้าคำฝาง และตัวเขาจะได้รีบกลับไปดูแพต

"ไอ้หมอ ฝากด้วย" ชาร์ลรีบส่งร่างสลบสไลของหญิงสาวให้เพื่อน

"เป็นไรมาว่ะ"

"งูกัด" ชาร์ลตอบเร็วๆ

"ตรงไหนอ่ะ" หมอหนุ่มถามอีก

"ต้นขา" ชาร์ลว่าแล้วหายตัวไปทันที




แพตพยายามตะเกียดตะกายลุกขึ้นยืน เจ็บระบมไปหมดตั้งแต่สะโพกลงไป และที่ข้อเท้าขวาซึ่งฟาดเข้ากับโคนต้นไม้ หรืออะไรซักอย่างหญิงสาวก็ไม่แน่ใจ เพราะทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก

หญิงสาวเดินกระเผลกฝ่าสายฝนที่เริ่มโปรยปรายลงมาอย่างทุลักทุเล ในใจนั้นทั้งเจ็บปวดทั้งโกรธเคืองชายหนุ่ม เพราะเขาเห็นคนอื่นดีกว่าตน

"ไม่เป็นอะไรมากใช่ไหมแพต" ชาร์ลปรากฏตัวและเข้าประคองหญิงสาวไว้ทันที

"ใช่สิ จะกลับมาทำไมอีกล่ะ ตกม้าแค่นี้ ฉันเดินกลับเองได้" แพตว่าประชด ดันอกชายหนุ่มออกทันที

"มีเหตุผลหน่อยสิแพต" ชาร์ลคิดว่าตนทำดีที่สุดแล้วในสถานการณ์เช่นนั้น

"นี่ยังจะมาว่าฉันอีกเหรอ ไปให้พ้นเลย" แพตตะโกนใส่หน้าชายหนุ่มอย่างเหลืออด

"เราคงพูดกันไม่รู้เรื่องแล้วมั้ง" ชาร์ลดึงร่างบางเข้ามาจูบ อยากจะทำโทษคนเจ็บแล้วยังปากดีอีก หญิงสาวพยายามขัดขืน ก่อนจะหมดสติไปในอ้อมแขนแข็งแรง



ร่างบางถูกอุ้มมาไว้บนที่นอน ชาร์ลปลดเปลื้องเสื้อผ้าชั้นนอกชื้นฝนบนร่างหญิงสาวออก จึงเห็นแนวฟกช้ำเป็นทางยาวจากโคนขาด้านหลัง ไปจนถึงข้อเท้าที่เริ่มบวมปูดและคิดว่าแพตคงจะเจ็บไม่น้อย

ชาร์ลใช้ผ้าห่มคลุมร่างให้หญิงสาว ก่อนจะลุกไปผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกไปสั่งให้แม่ครัวทำโจ๊กร้อนๆ มาซักชาม แล้วกลับเข้าไปภายในห้องอีกครั้ง

ชายหนุ่มนั่งลงบนที่นอนหยิบคว้าหลอดยาตรงโต๊ะข้างเตียงมา เปิดผ้าห่มตรงช่วงขา ทายาให้คนที่กำลังนอนคว่ำอยู่อย่างเบามือ จนไปถึงข้อเท้า และพลางคิดว่าบั้นท้ายหญิงสาวคงมีสภาพไม่ต่างกัน และโดยที่ไม่ได้คิดอนาจารแม้แต่น้อย ชายหนุ่มสอดมือเข้าใต้ขอบกางเกงสัมผัสบั้นท้ายนุ่มนิ่ม โดยไม่ได้เลิกผ้าห่มขึ้น

"กรี๊ดดดดด คนฉวยโอกาส!" แพตฟื้นขึ้นมาพอดี รีบตะกายตัวลุกขึ้น ผลักชายหนุ่ม มองดูสภาพตัวเองแล้วรีบดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่าง

"ฉันก็แค่ทายาให้ ถ้าฉันจะทำอะไรเธอ ไม่ต้องรอโอกาสแบบนี้หรอก" ชาร์ลว่าด้วยน้ำเสียงและแววตาจริงใจ

"ใครจะรู้ คุณอาจเป็นพวกโรคจิตก็ได้ ทีอย่างนี้มาทำห่วง ทีตอนที่ทิ้งฉันไว้ในป่าคนเดียว ไม่เห็นห่วง" แพตว่าแล้วน้ำตาซึมด้วยความน้อยใจ

"ก็เจ้าโดนงูกัด ฉันก็ต้องพาเขาไปส่งหมอก่อน" ชาร์ลอธิบาย

"ทีเขารีบพาไปหาหมอ ทีฉันล่ะทายาเองก็พอใช่ไหม" แพตยังพาลได้อีก

"ถ้าฉันพาเธอไปทิ้งไว้กับหมอ แล้วพาเจ้ามาทายาเอง เธอก็โกรธฉันอีกนั่นแหละ ฉันจะทำอะไรถูกใจเธอบ้างไหม" ชาร์ลมองหน้าบึ้งๆ ของหญิงสาวแล้วถอนหายใจ

"ใช่สิ ฉันมันนิสัยไม่ดี ยังไงคุณก็เห็นคนอื่นดีกว่าฉันอยู่ดี คุณไปให้พ้นเลย" แพตซุกตัวลงในผ้าห่ม นอนหันหลังให้ชายหนุ่มทันที

ชาร์ลจึงออกไปนอกห้องและปล่อยให้แพตได้พักผ่อนสงบสติอารมณ์ลำพัง






"ฉันมาอยู่นี่ได้ยังไง" คำฝางมองไปรอบๆ ห้อง ก่อนสายตาจะไปสะดุดลงที่นายสัตวแพทย์หนุ่มซึ่งยืนยิ้มรออยู่ไม่ห่าง

"เห็นชาร์ลบอกว่าเจ้าโดนงูกัด มันก็เลยส่งมาให้หมองูอย่างผมดูแล" ชายหนุ่มยืนกอดอกยิ้มกริ่ม

"หัวงูล่ะสิไม่ว่า แล้วนี่นายทำอะไรฉัน หมอบ้า" หญิงสาวมองขากางเกงทั้งสองข้างซึ่งมีรอยถูกตัดออกจนกลายเป็นกางเกงขาสั้นเผยต้นขาขาวนวล

"โอ้ย เก็บอาการหน่อยสิเจ้า ทีกับสองหนุ่มหล่อนั่น คะ ขา ตลอดเวย์" หมอหนุ่มว่าแซว เพราะรู้จักกันมาแต่ไหนแต่ไร มีเพียงเขาที่รู้ว่าแท้จริงคำฝางไม่ได้เรียบร้อยอย่างที่เห็น เพราะเวลาอยู่กันตามลำพังหญิงสาวจะเป็นตัวของตัวเองได้เกินงามทุกครั้ง

"ก็เห็นว่างูกัดที่ต้นขา ผมก็ตัดขากางเกงออก พลิกซ้ายพลิกขวา ก็ไม่เห็นมีอะไร หรือว่ามันกัดที่อื่นครับ ผมอาจจะดูไม่ทั่วก็ได้" ชายหนุ่มว่าแล้วแกล้งทำท่าจะเข้าไปตรวจอีกทีให้แน่ใจ

"นี่ ถอยออกไปเลยนะ" คำฝางนั่งอยู่บนเตียงตรวจ ออกแรงดันอกคนที่กำลังเดินเข้ามาประชิดตัว แต่พอเขาก้าวถอยหลัง หญิงสาวกลับเสียหลักหน้าคว่ำ ดีที่หมอรุจเอาตัวเข้ารับไว้ก่อน ทั้งสองจึงลงไปนอนทับกันอยู่ที่พื้น

คำฝางมัวแต่ตกใจ จึงถูกคนที่ตั้งสติได้ก่อนจับพลิกตัวลงแล้วจูบที่ริมฝีปากทันที เพราะในใจนั้นแอบชอบหญิงสาวมานาน คำฝางพยายามผลักไสได้เพียงชั่วครู่ ก่อนจะเคลิ้มไปกับความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อน

"คำฝาง คือ..ผม.." ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกว่าเก้อๆ ไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นจนได้ หลังจากที่เฝ้าห้ามใจตนเองมานาน

"คนบ้า!" หญิงสาวตบหน้าเขาทันทีเพราะไม่รู้จะทำอะไรดีไปกว่านั้น โกรธที่ตนเองเกิดมีอารมณ์ร่วมไปด้วย คำฝางรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปจากสถานีอนามัยรักษาพันธุ์สัตว์ป่าแห่งนั้นทันที




"เจ้าเป็นไงบ้างว่ะรุจ" ชาร์ลย้อนกลับมาหาเพื่อน

"จะเป็นอะไรล่ะ วิ่งกลับบ้านไปแล้ว" รุจว่าพลางลูบแก้มตัวเองไปด้วย

"อ้าว ไหนว่าโดนงูกัด" ชาร์ลถามงงๆ

"ก็มีแต่แกนั่นแหละ ที่โดนคำฝางหลอกได้" หมอหนุ่มว่าแซว

"บ้าชะมัด!" ชาร์ลว่าแล้วคิดไปถึงหญิงอีกคนที่กำลังนอนร้องไห้อยู่ที่บ้าน

"แล้วหน้าแกไปโดนอะไรมา" ชาร์ลถามเพราะเห็นรอยแดงเป็นเปื้อน

"ถ้าบอกว่า แมวข่วนแกจะเชื่อไหม"

"ถ้าแมวแกมีสองขาก็เชื่อว่ะ" ชาร์ลหัวเราะแล้วจากไปทันที





ชาร์ลวางถ้วยโจ๊กและยาแก้ปวดไว้ที่โต๊ะข้างเตียง ตั้งใจจะมาปลุกแพตให้ลุกมาทาน แต่ดูแล้วหญิงสาวคงไม่ได้หลับ จากอาการสะอื้นและน้ำตาที่ยังไหลออกมาจากดวงตาที่ปิดสนิท ทำให้เขารู้สึกผิดที่ไม่ใช้สติให้มากกว่านี้ แค่มุขตื้นๆ ของคำฝางก็ดูไม่ออก คงเพราะคาดไม่ถึงว่าหญิงสาวจะทำเช่นนั้น

"แพต ฉันขอโทษ" ชาร์ลช้อนร่างหญิงสาวให้ลุกนั่งขยับผ้าห่มคลุมให้เรียบร้อยแล้วกอดไว้แนบอก

"ต่อไป ฉันจะดูแลเธอให้ดีกว่านี้" ชายหนุ่มลูบศีรษะและแผ่นหลังปลอบประโลม แพตไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ด้วยความเจ็บปวดและอ่อนเพลียทางกาย ทำให้หญิงสาวดูสิ้นฤทธิ์ไปเลย

"ฉันจะกลับกรุงเทพ" แพตว่าเสียงสะอื้น

"ค้างอีกซักคืนนะ พรุ่งนี้ฉันจะพากลับแต่เช้า" ชาร์ลขยับออก เช็ดน้ำตาให้

"ไม่ ฉันจะกลับตอนนี้ ฉันไม่อยู่กับคุณแล้ว คนใจร้าย" หญิงสาวร้องไห้หนักกว่าเดิม

"ไม่เอาน่าแพต ฉันก็ขอโทษแล้วไง นี่แค่ความผิดครั้งแรก เธอจะไม่ให้โอกาสฉันเลยเหรอ" ชาร์ลกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง ตะล่อมปลอบโยนจนแพตเลิกสะอื้น

ชาร์ลจับร่างบางให้เอนลงนอน แล้วใช้ข้อศอกยันกาย คร่อมลำแขนทั้งสองข้างไว้ที่ข้างตัวหญิงสาว ยิ้มสบตาแพตในระยะใกล้

"หายโกรธหรือยังครับผม" ชาร์ลว่าล้อแล้วจูบที่เปลือกตาหญิงสาว

"ยัง" แพตเมินหน้าไปทางอื่น

ชายหนุ่มเลื่อนลงมาจูบที่ปลายจมูก แพตก็ยังเฉย จุดต่อไปจึงเป็นที่ริมฝีปากบางสวย ชาร์ลจูบคลอเคลียเนินนาน แต่หญิงสาวก็ยังใจแข็ง เขายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเลื่อนต่ำลงมาที่ซอกคอ แล้วเงยหน้าขึ้นยิ้มสื่อความหมายว่าจุมพิตนั้นจะต่ำลงเรื่อยๆ หากหญิงสาวยังไม่ยอมคืนดี

"นี่ อย่ามาทะลึ่งนะ" แพตดันศีรษะที่กำลังจะซุกหน้าลงกลางอก แล้วหลุดหัวเราะออกมา

"ต้องบอกก่อนว่าหายโกรธแล้ว" ชาร์ลหัวเราะขณะที่ยังต่อสู้กันอยู่อย่างชุลมุน

"ฉันหายโกรธแล้ว" แพตรีบพูดออกมา

"เฮ้อ..ก็แค่นั้น" ชาร์ลซบหน้าลงที่ซอกคอหญิงสาว แพตเอื้อมมือขึ้นโอบรอบคอเขาไว้

"ทานโจ๊กก่อนนะ จะได้ทานยา" ชาร์ลขยับขึ้นจูบริมฝีปากหญิงสาวแผ่วเบาอีกครั้ง แล้วช่วยประคองให้แพตลุกนั่ง



ชาร์ลตักโจ๊กป้อน แต่แพตส่ายหน้าไม่ยอมกิน

"งอนอะไรอีกล่ะครับคุณหนู" ชาร์ลเลิกคิ้วมองหน้าหญิงสาว

"ขอเสื้อผ้าใส่ก่อนได้ไหมคะ จะให้นั่งกินโป้ๆ ยังงี้เลยเหรอ" แพตว่าแม้จะมีผ้าห่มคลุมไว้ แต่ก็ยังรู้สึกโล่งๆ อยู่ดี

"แบบนี้แหละ เซ็กซี่จะตาย" ชาร์ลว่าล้อ

"บ้า" แพตค้อนไล่หลังขณะที่ชาร์ลเดินไปเลือกหยิบชุดเดรสหลวมๆ ใส่สบายมาให้ แล้วช่วยสวมเข้าจากทางศีรษะ แพตขยับตัวดึงชุดลงไปทางบั้นท้ายด้วยความยากลำบาก เพราะขยับทีก็เจ็บแปล๊บไปหมด


"แล้วเจ้าคำฝางเป็นไงบ้างคะ" แพตถามเพราะนึกห่วงคู่อริอยู่เหมือนกัน

"ไม่เป็นไรแล้วล่ะ เจ็บขนาดนี้ ยังห่วงคนอื่นได้อีกเหรอ" ชาร์ลมองหญิงสาวด้วยสายตารักใคร่

"คุณพาเจ้าไปโรงพยาบาลไหนล่ะ" แพตชวนคุยต่อ

"ก็ไม่เชิงเป็นโรงพยาบาลหรอกนะ พอดีตอนนั้นฉันห่วงเธอ ก็เลยพาเจ้าไปฝากไว้กับเพื่อนที่เป็นหมอให้ช่วยดูแล"

"คุณมีเพื่อนเป็นหมอด้วยเหรอ งั้นพาฉันไปหาบ้างสิ เผื่อฉันเป็นอะไรมาก"

"ถ้าอยากไปจะพาไปนะ แต่หาคนอื่นดีกว่า"

"ทำไมล่ะ"

"ก็..มันเป็นสัตวแพทย์อ่ะ"

"นี่คุณพาเจ้าไปหาสัตวแพทย์เหรอ" แพตเอามือปิดปากกลั้นหัวเราะจนเจ็บแผลไปหมด

"เพราะเธอนั่นแหละ ยังจะหัวเราะอีก" ชาร์ลยิ้มขำตัวเองเหมือนกัน แต่คิดอีกทีก็สมควรแล้วกับสิ่งที่คำฝางทำไป









"วันนี้เล่นอะไรแก้เซ็งดีที่รัก" คริสโอบไหล่หญิงสาวขณะนั่งเล่นกันอยู่บนโซฟาภายในห้องรับแขก

"เบื่อก็ไปทำงานสิคะ พริมมองเห็นแล้ว คุณไม่ต้องเฝ้าทั้งวันก็ได้ค่ะ" หญิงสาวออกความเห็น

"ไม่อ่ะ ชาร์ลคนเดียวก็ดูแลไหว ผมอยากอยู่กับพริมมากกว่า" คริสว่าแล้วขยับลงนอนหนุนตักออดอ้อน

"ชาร์ลเหรอคะ" หญิงสาวทวนคำรู้สึกคุ้นๆ แต่นึกหน้าไม่ออก

"ว่างๆ ชวนชาร์ลมาที่บ้านบ้างสิคะ เผื่อพริมจะจำอะไรได้บ้าง"

"ช่วงนี้เขาคงงานยุ่ง เอาไว้อีกซักหน่อยนะที่รัก" คริสบ่ายเบี่ยง

"ก็คุณไม่ยอมช่วยเลยนี่คะ" พริมจับศีรษะชายหนุ่มเขย่าหยอกล้อ

"เพราะพริมต่างหาก ที่ทำให้ผมไม่อยากไปไหน" คริสขยับลุกขึ้น หญิงสาวไหวทันรีบลุกไปหลบหลังโซฟา

"ยังจะโทษพริมอีก" ทั้งคู่ยิ้มสบตากันจดจ้องว่าอีกฝ่ายจะขยับไปทางไหน

"มาให้จับซะดีๆ" คริสขยับตาม พริมร้องกรี๊ดก่อนจะวิ่งหลบกันไปมาทั่วบ้าน พร้อมเสียงหัวเราะดังขึ้นเป็นระยะๆ


"คิดว่าจะหนีพ้นเหรอ" คริสวิ่งตามออกไปนอกบ้าน แล้วคว้าตัวหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน

"นี่ ปล่อยพริมนะ" พริมหัวเราะแล้วผลักอกชายหนุ่ม

"อยากเล่นน้ำก็ไม่บอก" คริสว่าล้อแล้วแบกหญิงสาวขึ้นพาดไหล่ เดินลงไปในทะเล

"ไม่เอานะ ไม่อยากเล่น" พริมดิ้นไปมาบนบ่าแข็งแรง

"ว้า ไม่ทันซะละ" คริสปล่อยหญิงสาวลงยืนที่ระดับน้ำขึ้นมาถึงเอว

"ดูสิ เปียกหมดเลย" พริมว่าหน้างอ

"ใครว่าล่ะ เปียกหมดต้องแบบนี้" คริสว่าแล้วซัดน้ำใส่หญิงสาวจนเปียกหมดทั้งตัวจริงๆ คราวนี้

"พริมบอกแล้วว่าไม่เล่นๆ พริมขี้เกียจอาบน้ำนะรู้ไหม" หญิงสาวหน้าบึ้งยิ่งกว่าเดิม ตั้งท่าจะเดินขึ้นฝั่ง

"เดี๋ยวสิพริม รอด้วย" คริสยังหัวเราะแล้ววิ่งลุยน้ำตามไป เขาคว้ามือหญิงสาวฉุดจนเสียหลักล้มลง ตรงริมหาดซึ่งมีคลื่นซัดสาด

คริสขยับขึ้นทาบทับบนร่างเล็ก ค้ำศอกทั้งสองข้างไว้ที่ข้างศีรษะหญิงสาว

"ทรายติดเต็มตัวแล้วเห็นไหม" พริมว่าประท้วงเสียงเบา จากสายตาที่จับจ้องมาในระยะใกล้ คริสเลื่อนลงไซ้ที่ซอกคอ แล้วกระซิบ

"ไม่เห็นเป็นไรเลย ถ้าขี้เกียจอาบน้ำ เดี๋ยวจะอาบให้นะครับผม" คริสว่าแล้วหัวเราะในลำคอ

"บ้า" พริมทุบไหล่ชายหนุ่มแล้วยิ้มเขิน

คริสขยับขึ้นแล้วโน้มลงจูบริมฝีปากหญิงสาว พริมหลับตาท่ามกลางกระแสคลื่นแผ่วเบา ความรู้สึกที่สัมผัสอยู่ตอนนี้ กระตุ้นภาพเหตุการณ์บางอย่างในต่างสถานที่ ชายหญิงนอนจูบกันบนหาดทราย รูปปั้นหิน และ พระจันทร์สีส้มนวลตา ภาพต่างๆ ตัดสลับกันขึ้นมาภายในหัวจนรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาทันที

"โอ๊ย!" พริมเบี่ยงหน้าหลบจุมพิตแล้วร้องอุทานออกมา

"เป็นอะไรอ่ะพริม" คริสมองหญิงสาวด้วยสายตาห่วงใย

"พริมปวดหัว" หญิงสาวว่าน้ำตาซึม

"แดดคงร้อนไปมั้ง เข้าบ้านกันเถอะ" คริสรีบลุกขึ้นแล้วอุ้มหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน

"เมื่อกี้ พริมเห็นรูปปั้นหิน กับพระจันทร์ กับ..."

"พริมคิดไปเอง หรือว่ามันมีจริงๆ คะคริส" พริมเอ่ยถามด้วยความสงสัย

"เออ.. พริมคงคิดไปเองมั้ง" คริสเริ่มรู้สึกไม่ดี ที่พริมเริ่มจะเห็นภาพเก่าๆ เหล่านั้น และคิดว่าคงต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อให้หญิงสาวจำได้ช้าที่สุด อาจจะดูเห็นแก่ตัว แต่เขายังไม่อยากสูญเสียความรู้สึกดีๆ ที่มีอยู่ในขณะนี้ไป...
























Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 5 มีนาคม 2554 9:39:16 น. 45 comments
Counter : 415 Pageviews.
Share

 
อัพก็ได้ค่ะ ถ้าไม่ชอบใจอาจมีลบทิ้งทีหลังนะคะ

นั่นน่ะสิคะ พี่ตังค์เงียบๆ ไปอ่ะ คิดว่าอยู่แถวนี้แหละค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:22:35:05 น.  

 
สวัสดียามดึกคะ

เพิ่งตื่นคะ พอถึงบ้านหลับไปเฉยๆ เลยคะ



โดย: Pa_Stang วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:22:51:36 น.  

 
เข้าใจค่ะพี่ตังค์ เพราะน้องเป็นบ่อย


งั้นคืนนี้ก็นอนไม่หลับแล้วสิคะ อิอิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:22:54:56 น.  

 
น้องจะไปอาบน้ำปะแป้งก่อนนะคะ เดี๋ยวจะมาอัพต่อ
ค่ะ ให้เดาเหตุการณ์ล่วงหน้าได้ จ้างให้ก็ไม่ถูก อิอิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:22:57:26 น.  

 
น้องตังค์มาแล้ว มาดึกเลยค่ะ

ว้ายยยยย...กรี๊ดดดดดดดดดดดด ยัยคำฝอยหอยหลอดจะทำไรยะ

หร่อนอยากเจอดีใช่ไหมฮ๊า...
หนูแพตจัดเต็ม!!!


โดย: นกหค วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:22:59:51 น.  

 
พี่ปุ้ย ลุ้น.........จัดเต็ม

สงสัยจะโต้รุ่งนะคะน้องคิม


โดย: Pa_Stang วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:23:06:31 น.  

 
ใครจะโดนเต็มๆ ยังไม่รู้ค่ะ

พี่ก็รู้ว่าน้องวกเข้าฉาก ... ได้เสมอ เน้นอยู่อย่างเดียวค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:23:15:26 น.  

 
ฉากที่น้องคิมชอบ วก พี่ก็ชอบเสพ

แต่สงสัยพี่รอไม่ไหวแล้วค่ะ

ต้องนอนไวหน่อย..เก็บแรงไว้สู้งานหนักแบกไถแบกคราดพรุ่งนี้ค่ะ

Goodnight ค่ะ น้องคิม น้องตังค์ หนูเปรมมี่

หลับฝันดีนะคะ สาวๆ

ปล. น้องกุลยุ่งอยู่กับสอบอยู่มั้ง ไม่เห็นเลยอ่ะ


โดย: นกหค วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:23:23:18 น.  

 
ลุ้น

ไผ่จะโดน..........เต็มๆ


โดย: Pa_Stang วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:23:25:50 น.  

 
Good night คะพี่ปุ้ย
ชีวิตกับงานแยกกันไม่ออกนะคะ มีหน้าที่ก็ทำกันไป


โดย: Pa_Stang วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:23:35:26 น.  

 
Good night ค่ะ พี่ปุ้ย

ดีกว่าไม่มีงานทำเน๊อะพี่ตังค์


โดย: Kim-Ha วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:23:44:27 น.  

 
ใช่ๆๆๆ วันไหนว่าง เหมือนเวลาไม่ค่อยเดิน
วันไหนยุ่ง เดิน ยืนเกือบทั้งวัน หมดแรง มีบ่น
เฮ้อ คนเรา กร๊ากกกก


โดย: Pa_Stang วันที่: 2 มีนาคม 2554 เวลา:23:51:01 น.  

 
เดี๋ยวมีคนป่วยมาให้ช่วยรักษานะคะ กิกิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:0:14:29 น.  

 
หนีไป แล้วนะคะน้องคิม

ฝันดีนะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:0:17:42 น.  

 
อ้าว ไหนว่าจะถึงเช้า

Good night ค่ะพี่ตังค์ ฝันดีค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:0:20:06 น.  

 
รักษาแบบไหนเหรอคะ พรุ่งนี้มาดูผลนะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:0:22:21 น.  

 
ได้ค่ะ อัพแล้วแต่ยังไม่ถึงตอนสำคัญ พรุ่งนี้มาดูนะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:0:24:14 น.  

 
สงสารแพต...เจ็บๆอย่างนี้ ต้องจัดเต็ม !!++

วีน เหวี่ยง เต็มสตรีม

เอาให้หนุ่มมาดนิ่งอย่างชาร์ลเป็นบ้าไปเลย!!

ยุๆๆๆๆ


โดย: นกหค วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:11:13:28 น.  

 
กำลังปั่นค่ะคุณพี่ ไม่รู้จะวีนอึดได้แค่ไหน เพราะน้องเป็นพวกใจอ่อนค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:12:00:16 น.  

 
คุณผู้ชมคะ อิฉันเริ่มมั่วแล้วค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:14:01:13 น.  

 
น้องคิมปั่นปมให้ยุ่งเลยค่ะ..ขมวดเยอะๆ(ยุๆๆๆ)

คุณผู้ชมชอบดูตอนแก้...

ดูว่าน้องคิมจะแก้ปมยังไง



โดย: นกหค วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:14:50:58 น.  

 
ไม่ค่อยแน่ใจค่ะ ว่าที่อยากให้แก้น่ะเป็นปม..ฟิค

ก็ดีค่ะ ถ้าปมน้อยเขียนแล้วไม่รู้จะไปไงต่อ อิอิ แต่เยอะ
มากไม่ได้ค่ะ เพราะเหลืออีก 10 ตอนจะจบแล้วค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:15:19:20 น.  

 
จบที่ 99 ดีไหมคะ จะได้ดูน้อยหน่อย ถ้าจบที่ 100 มันจะดูเยอะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:15:20:31 น.  

 
ดูๆ ชักจะชอบปม

สร้างเยอะๆ น้องคิมจะได้แก้.......ปมแยะๆ


โดย: Pa_Stang วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:16:16:00 น.  

 
พี่ขอเป็น 101 ตอนละกัน (ต่อรอง) แถมให้หน่อย บิ๊กโบนัส

ถ้านิยายจบ...แล้วพี่ทำไงดีล่ะ


โดย: นกหค วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:16:16:58 น.  

 
น้องคิมมีแรงบันดาลใจใหม่เขียนนิยายเรื่องใหม่หรือยังคะ

แบบว่า ถ้านิยายจบ...แล้วพี่ทำไงดีล่ะ(ลอกพี่ปุ้ยมา)


โดย: Pa_Stang วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:16:29:33 น.  

 
ก็นั่งมองหน้ากันค่ะพี่ มีอยู่สี่เรือนถ้าไม่มีใครอัพ ก็นั่ง
มองหน้ากันไปมา

ตอนนี้ก็คิดเรื่องนี้ไปวันๆ ค่ะ เอาไว้ใกล้จบจริงๆ คง
บอกได้ค่ะว่าจะไปยังไงต่อ


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:16:37:55 น.  

 
ถ้านิยายจบ..พี่จะเข้ามานั่งหงอยที่เรือนน้อง

ถอนหายใจเฮือกๆ....ทุกวันๆ


โดย: นกหค วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:19:00:50 น.  

 
ตัวละครคงมานั่งล้อมวงกับพี่ปุ้ย แบบว่ายังหางานทำไม่ได้ 5555

จิ้นไปโน่นเลยค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:20:07:34 น.  

 
พี่จะนั่งข้างพีตเอามือแตะหลังเบาๆลูบไปตามความกว้างของแผ่นหลัง คริคริ (กลัวที่ไหน)

สายตาจับจ้องน้องกันที่นั่งตรงข้ามกันอย่างเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ งุงิงุงิ

อร๊ายยยยยยยย จิ้นต่อยอด


โดย: นกหค วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:20:45:18 น.  

 
สัตวแพทย์กะงู เข้ากันดีจังคะ

อีกสิบกว่าตอน ลุ้นกะสาวล้นนี่ละ ถ้าจบคนอ่านคงหง่อยน่าดู


โดย: Pa_Stang วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:20:54:32 น.  

 
อ้าว หงอยคะหงอย ไม่ใช่หง่อย มือนะมือ

เอ่อ พี่ปุ้ยได้เพลงประจำตัวใหม่ละยังคะ
ต้องนี่เลยคะ อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน


โดย: Pa_Stang วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:21:18:07 น.  

 
ถ้าทำแบบนั้นสงสัย พีท กะ กัน ต้องกลัวพี่ปุ้ยแล้วล่ะค่ะ


เมื่อกี้หลบไปดูฝาชีในฟิคเปรมมี่มาค่ะ อิอิ ดูมาสอง
ฉาก heยังแสดงกระด่างอยู่เลยนะคะ สงสัยเป็นหินนาน

ไม่เป็นไรค่ะพี่ตังค์ ถ้าจบน้องจะหาที่แรงกว่านี้มาแทน


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:21:34:39 น.  

 
เรือนน้องชักจะยังไงยังไงแล้วนะคะ รู้สึกเขาจะเริ่มถอน
เสาเรือนหรืออย่างไร รูสึกของแต่งเรือนจะค่อยๆ หายที
ละชิ้น สองชิ้น


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:21:36:18 น.  

 
ฝาชีในฟิคเปรมมี่แยกร่าง คงงง ตัวไหนเล่นยังไง
เลยเล่นให้แข็งๆ เข้าไว้ แบบว่าแฝดนะ เหมือนกันจนแยกไม่ออก


โดย: Pa_Stang วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:22:29:44 น.  

 
พี่ตังค์วิเคราะห์ได้ตรงหลักวิชาการมากเลยค่ะ

เมื่อกี้แว๊บลงไปกินข้าว ดูระหัสทรชนได้ฉากนึ่ง บนเลิฟ
ซีนเข้าพระเข้านางพอดี เห็นสู้กันไปมา แล้วก็ล้มลงบนเตียง ถูกใจน้องมาก แสดงแบบจูบจริงเลยค่ะ พี่เคนกะน้อง
ชมพูสปิริตแรง แหมหนังไทยจะโกอินเตอร์แล้วค่ะ ต้อง
ทำให้เนียนๆ หน่อย


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:22:37:00 น.  

 
คืนนี้คิดไม่ออกแล้วค่ะ ขอไปนอนก่อนนะคะพี่ตังค์ พี่ปุ้ย

พรุ่งนี้เย็นๆ มาปาร์ตี้กันต่อค่ะ

Good night นะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:22:47:11 น.  

 
เนตเปื่อยอ่ะ...

วันนี้ขอบคุณนะคะ

Goodnight ค่ะ หลับฝันดีนะคะ น้องคิม น้องตังค์


โดย: นกหค วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:23:08:05 น.  

 
ราตรีสวัสนะคะ พี่ปุ้ย น้องคิม


โดย: Pa_Stang วันที่: 3 มีนาคม 2554 เวลา:23:32:18 น.  

 
สวัสดียามบ่ายใกล้หลับค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 มีนาคม 2554 เวลา:14:52:41 น.  

 
เหนื่อยจัง..ขอเข้ามานั่งพักเหนื่อยแป๊บนุง


โดย: นกหค วันที่: 4 มีนาคม 2554 เวลา:15:32:47 น.  

 
วันศุกร์แล้ว หายใจลึกๆ ไว้ค่ะพี่ปุ้ย


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 มีนาคม 2554 เวลา:15:40:33 น.  

 
อุ้ย! เข้ามาตอนนี้...ต้องทำตัวเรียบร้อย แบบฮายซอ เหมือนกะเจ้าทางเหนือกะเจ้า
ข้าเจ้าชื่อ...เจ้านางคำฝอยเจ้า...ฝอยได้ทั้งวัน ถ้าปากมันว่างอ่ะเจ้า


มาส่องดูหลานๆ ผลิตทายาทอสูร เอ้ย เดอะดาวให้ยังเนี่ย...เจ้าคุณปู่กัน กะย่าเต้ย รออุ้มเหลนจนงั่กๆ แล้วมั้ง


แต่ถ้าใครจะรอเสือกันกล่อมที่รักให้หลับสนิทก่อน...แล้วค่อยแอบซบแผงอกตึงเปรี๊ยะของเสือ...ก็ย่องเข้ามาที่เรือนมยุรา ได้นะคร๊า
แต่ต้องย่องเบาๆ เจ้าค่ะ....เด๋วเขาจะตื่น แล้วตอนเช้าจะไม่อรุณเบิกฟ้า เสียงนกกาเจื้อยแจ้วได้นะคร๊า...คริ คริ



ไปล่ะค่ะ...แวบมาทักทายพี่หญิง พี่ปุ้ย พี่ตังค์...ด้วยความมึนเมาในน้ำตาลจากไร่อ้อยสุพรรณบุรีของฝาชีเปรมมี่





โดย: Wonderfulmoon วันที่: 4 มีนาคม 2554 เวลา:21:29:06 น.  

 
^
^

ตามไปเดี๋ยวนี้เลยจ้า


โดย: Kim-Ha วันที่: 4 มีนาคม 2554 เวลา:21:44:15 น.  

 
เอาใจคนชอบ wet wet wet & คนชอบรูปดอกไม้

ส่วนตัวชอบทั้งสองอย่างค่ะ มองดอกไม้ใน mv แล้ว

คิดถึงความรักที่สวยงาม อยากให้ความรักในฟิค

เรื่องนี้สื่อออกมาอย่างนั้นค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 5 มีนาคม 2554 เวลา:0:20:34 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.