Group Blog
 
All blogs
 
Twilight Stars6 ตอนที่ 98

แพตเพลียจากการเดินทางและร้องไห้อย่างหนักฟุบหลับอยู่ที่ระเบียงจนถึงเช้า ส่วนคนที่นอนอบอุ่นอยู่บนเตียงตลอดทั้งคืนกลับหลับไม่ลง

ชาร์ลอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยเดินออกมาที่ระเบียง ในขณะที่แพตงัวเงียลุกนั่ง

"พาฉันไปหาพี่พริมหน่อยได้ไหม" แพตว่าเสียงเรียบ ไม่มีอารมณ์จะทะเลาะกับเขาอีกแล้ว

"เธอมาเองได้ ก็หาทางกลับไปเองละกัน" ชาร์ลว่าแล้วทะยานออกไปทันที

"นี่! บ้าที่สุดเลย คนใจร้ายใจดำ" แพตตะโกนไล่หลัง แต่ไม่ทันเสียแล้ว

แพตเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในบ้าน ก่อนจะคิดหาทางออกไปจากที่นี่ ซึ่งเป็นที่ไหนก็ไม่รู้ หญิงสาวพยายามจะกดหาคริสกับพริมหลายครั้งก็ติดต่อไม่ได้ โทรหาตำรวจก็บอกไม่ถูกว่าตัวเองอยู่ที่ไหน



ชาร์ลโผล่มาหาคริสถึงออฟฟิส ตั้งใจจะมาเล่นงานพี่ชายที่พาแพตไปหาเขาเมื่อคืนนี้ และจะให้คริสรับผิดชอบไปพาหญิงสาวกลับเองด้วย แต่ก่อนจะเข้าประเด็น เขากลับต้องการรู้เรื่องอื่นมากกว่า

"ลมอะไรหอบมาถึงนี่ว่ะ อย่าบอกว่าจะมาขอบคุณฉัน" คริสว่าล้อทันทีที่เห็นหน้าน้องชาย

"หอบมาอัดแกน่ะสิ ยุ่งไม่เข้าเรื่อง" ชาร์ลว่ากลับแรงๆ ด้วยอารมณ์ขุ่น

"นี่แกปรับความเข้าใจกันทั้งคืน ได้แค่นี้เองเหรอ" คริสหลุดหัวเราะออกมาทันที

"อย่ามากวนประสาทกันดีกว่า"

"มีอะไรกันนักหนาว่ะ บอกได้ไหม" คริสแกล้งถามทั้งที่พอจะเดาได้ว่าเรื่องเป็นมายังไง

"ไอ้คนที่มันพักอยู่ข้างห้องพี่ มันเป็นใคร"

"ก็เป็นลูกพี่ลูกน้องพริมกับแพตไงล่ะ เขาเพิ่งเช็คเอ้าท์เมื่อคืนตอนหัวค่ำ บินไปอังกฤษแล้ว มีอะไรเหรอ" คริสบอกเล่าเสียงปกติ แต่ทำเอาคนฟังอึ้งไปพักใหญ่

"มีอะไรจะถามอีกไหม" คริสยิ้มสบตาน้องชายซึ่งตอนนี้ใจเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว

"บ้าชะมัดเลย" ชาร์ลพูดกับตัวเอง แล้วหายตัวไปทันที




ชาร์ลรีบย้อนกลับไปที่เรือนน้ำตก คิดว่าแพตต้องโกรธมากแน่ๆ ที่เขาทำกับเธอขนาดนั้น ในคืนพิเศษที่ทั้งคู่ควรจะมีความสุขร่วมกัน หลังจากไม่ได้เจอกันมาเป็นแรมเดือน

เมื่อกลับมาถึงก็เห็นแพตกำลังใช้ความพยายามปีนลงมาจากระเบียงบ้าน ซึ่งอยู่บนหน้าผาสูงชัน ตั้งใจจะเดินเรียบธารน้ำตกออกไป คิดว่าน่าจะเจอคนบ้าง ซึ่งหญิงสาวไม่รู้เลยว่าถ้าต้องเดินกันจริงๆ คงใช้เวลาเป็นเดือน และมีแนวโน้มว่าน่าจะตกเหวตายก่อนจะได้เจอมนุษย์หน้าไหน

ชาร์ลกอดร่างหญิงสาวที่เกาะอยู่บนหินผา รั้งตัวออกมาลอยอยู่กลางอากาศ

"นี่ปล่อยฉันนะ" แพตเผลอพูดออกไปเพราะลืมตัวว่าอยู่ที่ไหน

"จะให้ปล่อยจริงๆ เหรอ" ชาร์ลกดคางลงบนไหล่หญิงสาวขณะที่แขนยังโอบกอดลำตัวไว้แนบแน่น

"พาไปปล่อยข้างล่างสิ ฉันจะหาทางกลับบ้านเอง" แพตว่าเสียงขุ่นเคือง

"ถ้าเธอลงไปได้ คนก็แห่กันขึ้นมาที่นี่ได้สิ เธอคงไม่รู้หรอกว่ามีแค่ไม่กี่คนที่เคยมาที่นี่"

"งั้นก็ฆ่าฉันเลยสิ ต่อให้เป็นผี ฉันก็จะกลับบ้านให้ได้" แพตยังไม่ยอมแพ้

"ดีเหมือนกันนะ จะได้เลิกดูหนังผีซะที" ชาร์ลว่าล้อ แล้วเลื่อนมือข้างหนึ่งขึ้นมากุมที่ลำคอหญิงสาว

"พร้อมหรือยัง" ชาร์ลกระซิบถาม แพตหลับตาปี๋ไม่คิดร้องขอชีวิต

ชาร์ลดันร่างหญิงสาวพุ่งฝ่าม่านน้ำตกเข้าไป ยืนอยู่ใต้ชะง่อนหิน ที่โอบล้อมไปด้วยม่านน้ำ ใช้หลังมือข้างหนึ่งหนุนศีรษะและอีกข้างโอบรอบเอวไว้ไม่ให้ร่างบางกระแทกกับแผ่นหิน แล้วเบียดกายเปียกโชกเข้าแนบชิด โน้มลงจูบหญิงสาวด้วยความรู้สึกที่เก็บสะสมมานานวัน

กว่าแพตจะรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ใจก็หวั่นไหวเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่ตนเฝ้าคิดถึงมานานไม่ต่างกัน หญิงสาวโอบแขนขึ้นรอบคอชายหนุ่ม ก่อนที่จุมพิตสื่อความรู้สึกตลอดระยะเวลาที่ต้องห่างกัน จะสิ้นสุดลงด้วยความอบอุ่นอ่อนโยน


ชาร์ลพาหญิงสาวลงมายืนอยู่กลางแอ่งน้ำใส ด้วยเนื้อตัวเปียกปอนกันทั้งคู่

"ขอโทษนะแพต" ชาร์ลมองสบตาคู่สวย

"พี่ชาร์ลไปให้พ้นเลย" แพตผลักอกชายหนุ่มเพราะนึกขึ้นมาได้ว่ายังโกรธเขาอยู่

"ก็พี่ขอโทษแล้วไงแพต" ชาร์ลโอบรอบเอวไว้ไม่ยอมปล่อย

"ขอโทษแล้วหายเจ็บไหม แพตอุตส่าห์มาตั้งไกล มาให้พี่ชาร์ลด่า แล้วยังให้นอนตากยุงอยู่นอกบ้านอีก" หญิงสาวยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตา

"จะให้ทำยังไงแพตถึงจะหายโกรธ" ชาร์ลถามแล้วรั้งร่างบางเขามากอด

"ถึงแพตบอกไป พี่ชาร์ลก็คงทำไม่ได้อยู่ดี" แพตยิ้มเจ้าเล่ห์ แกล้งทำเสียงจริงจัง เพราะเกิดไอเดียบรรเจิดขึ้นมาในหัวแล้วตอนนี้

"ไม่มีอะไรที่พี่ทำเพื่อแพตไม่ได้หรอกนะ" ชาร์ลขยับออกมองสบตา

"ถ้าพี่ชาร์ลคืนคำ แพตจะไม่มองหน้าพี่ชาร์ลอีก เข้าใจไหม" หญิงสาวพูดขู่เอาจริง

"โอเค จะบอกได้หรือยัง" ชาร์ลยิ้มอยากรู้เต็มประดาแล้วจะให้ทำอะไร

แพตขยับเข้ากระซิบที่ข้างหู ทำเอาชายหนุ่มเงียบไปพักใหญ่ เพราะสิ่งที่แพตต้องการไม่ได้มีเพียงเรื่องเดียว แต่ทั้งหมดจะเปลี่ยนชีวิตเขาไปเลยทีเดียว

"มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ นะแพต" ชาร์ลว่าออกมาในที่สุด

"แพตไม่สนว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่หรือเล็ก ตอบแค่ว่าทำได้หรือไม่ได้ก็พอค่ะ" หญิงสาวพูดเอาแต่ใจ

"ตงลง" ชาร์ลตอบออกไปในที่สุด

"แพตรักพี่ชาร์ลที่สุดเลย" หญิงสาวยิ้มหน้าบาน ขยับเข้ากอดคอชายหนุ่มด้วยความดีใจ

"ไปจัดการวันนี้เลยนะคะ" แพตขยับออกมองหน้า

"ครับผม" ชาร์ลยิ้มรับ คิดว่าต่อให้แพตขอมากกว่านี้เขาก็คงต้องยอมทำตาม





ชาร์ลและแพตแวะจัดการธุระที่ได้ตกลงกันไว้ ก่อนที่ทั้งสองจะไปพบพ่อแม่ และนั่นทำเอาชาร์ลีและเอมี่ตั้งตัวแทบไม่ทัน เพราะชายหนุ่มโทรบอกล่วงหน้าเพียงชั่วโมงเดียว

"แพตนี่พ่อกับแม่" ชาร์ลแนะนำ

"สวัสดีค่ะ คุณพ่อคุณแม่" แพตยกมือไหว้ยิ้มทักทาย ด้วยบุคลิกปราดเปรียวมั่นใจ ทำให้ทั้งสองระลึกถึงใครบางคน ที่ไม่ได้พบกันมานานมากแล้ว

"นี่ของฝากค่ะ" แพตยื่นถุงน้ำหอมที่ซื้อมาจากสนามบินให้

"ขอบใจนะหนู ไม่ต้องลำบากก็ได้" เอมี่รับไว้แล้วว่าไปตามพิธี

"ไม่ลำบากหรอกค่ะคุณแม่ แพตเต็มใจ" หญิงสาวประจบต่อทันที

"แล้วนี่ทั้งสองคน รู้จักกันมานานแล้วเหรอลูก" ชาร์ลีเอ่ยถาม

"ประมาณสองสามเดือนครับพ่อ" ชาร์ลตอบไปตามความจริง

"ก็ค่อยๆ ศึกษากันไปนะลูก ยังมีเวลาอีกเยอะ" ชาร์ลีว่า เพราะถ้าลูกชายรักชอบจริงๆ เขาและเอมี่ก็คงไม่มีปัญหาอะไร แม้หญิงสาวจะดูเปรี้ยวไปหน่อย แต่ก็น่ารักดี

"ไม่ทันแล้วค่ะคุณพ่อ เราเพิ่งไปจดทะเบียนกันมาเมื่อบ่ายนี้เอง" แพตพูดแบบไม่เคยอ้อมค้อม ตามลักษณะนิสัยที่มีมาช้านาน ทำเอาชาร์ลีและเอมี่มองหน้ากันค้าง หากลูกชายที่อยู่ตรงหน้าเป็นคริสทั้งสองคงจะช็อคน้อยกว่านี้ เพราะไม่คิดว่าลูกชายที่มีนิสัยเรียบร้อยกว่าจะทำเรื่องแบบนี้ได้

"นี่มีอะไรจะบอกอีกไหม พ่อกับแม่จะได้ช็อคซะทีเดียว" ชาร์ลีว่าเหน็บลูกชาย

"แพตยังเรียนไม่จบครับ ผมจะตามไปอยู่ที่อเมริกาด้วย แล้วจะกลับมาพร้อมกันตอนสิ้นปี"

"แล้วนี่ทางบ้านหนูแพตเขาจะว่ายังไง ทำไมไม่ให้พ่อกับแม่ไปสู่ขอเป็นเรื่องเป็นราวเสียก่อน" เอมี่ว่าลูกชาย

"พ่อแพตเขาไม่ค่อยสบายครับแม่ รักษาตัวอยู่ที่โน่น คิดว่าสิ้นปีกลับมาพร้อมกันแล้วค่อยจัดงานแต่งนะครับ"

"ตามใจ ลูกก็โตแล้ว ถึงแม่ห้ามอะไรไป ตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้ว ดีนะที่คริสไม่เป็นไปด้วยอีกคน" เอมี่ว่าส่ายหน้า

"ใครว่าล่ะคะ" แพตตั้งท่าจะแฉคริสต่อ แต่ชาร์ลสะกิดไว้ทัน

"เออ พี่คริสเป็นคนดี น่านับถือมากค่ะ"

ชาร์ลยิ้มขำที่แพตเปลี่ยนไปยกยอคริสซะขนาดนั้น

"ไปทานข้าวกันดีกว่านะ" ชาร์ลีชวนทุกคน

หลังอาหารมื้อนั้นก็ทำให้ชาร์ลีและเอมี่ได้รู้จักลูกสะใภ้ดีขึ้น ถึงแม้จะดูแสบซ่า แต่ก็น่ารักพูดจาตรงไปตรงมา และเข้ากับทุกคนได้ดี หากอยู่กับชาร์ลคงทำให้ชีวิตลูกชายดูมีสีสันขึ้นอีกเยอะ




ชาร์ลีโทรแจ้งข่าวลูกชายคนโตหลังจากที่ทั้งสองกลับไปแล้ว

"แกรู้ไหมว่าน้องแกมีเมียแล้ว เพิ่งพามาพบพ่อกับแม่วันนี้ เห็นเงียบๆ ดูมันทำเข้าสิ" ชาร์ลีบ่นกับลูกชายประสาพ่อลูก

"ยินดีด้วยนะครับพ่อ" คริสว่าล้อแล้วหัวเราะ

"ถ้าเป็นแกพ่อจะไม่ตกใจขนาดนี้เลยนะ" ชาร์ลีแกล้งกระเซ้าลูก

"พ่อพูดเองนะครับผม งั้นผมจองคิวพรุ่งนี้เลย พ่อกับแม่อยู่บ้านใช่ไหมครับ"

"นี่แกอย่าบอกนะ..."

"ไม่บอกครับ ดูเองดีกว่า" คริสทะเล้นได้อีก

"ใช่สิ พวกแกโตกันหมดแล้ว เดี๋ยวนี้ทำอะไรก็ไม่ต้องปรึกษาพ่อแม่แล้ว" ชาร์ลีประชดลูกชาย

"ก็แค่ไม่อยากให้พ่อกับแม่วุ่นวายใจไปด้วย รอแต่งตัวสวยๆ ไปงานแต่งดีกว่าครับ"

"คงไม่มีอะไรเซอร์ไพรส์ฉันกับแม่แกไปมากกว่านี้แล้วใช่ไหม" ชาร์ลีว่าทิ้งท้าย

"อันนี้ก็ไม่รับปากครับผม" คริสวางหูด้วยรอยยิ้ม คิดว่าถึงเวลาต้องเปิดตัวพริมซะที อาจทำให้พ่อกับแม่ช็อคได้อีก แต่จะทำไงได้




"พรุ่งนี้พริมแต่งตัวสวยๆ นะ ผมจะพาไปหาพ่อกับแม่" คริสนอนมองคนที่กำลังหวีผมอยู่หน้ากระจก

"จริงอ่ะ" พริมหันมามองหน้าชายหนุ่ม

"วันนี้ชาร์ลแอบตัดหน้า พาแพตไปหาพ่อกับแม่มาแล้ว" คริสว่าแล้วยิ้มขำ

"แล้วพ่อกับแม่คุณว่าไงคะ" พริมเดินมานั่งที่ขอบเตียง

"ก็บ่นไปตามระเบียบครับ ฐานทำอะไรไม่ปรึกษา" คริสบอกกล่าวไปไม่ได้คิดอะไร

"พริมกลัวพ่อแม่คุณจะไม่ชอบพริมน่ะสิ ไม่ทันไรเลย ท้องซะแล้ว" หญิงสาวมีสีหน้ากังวลขึ้นมาทันที

"ดีออก พ่อกับแม่จะได้สบายใจว่าลูกสะใภ้ไม่เป็นหมัน" คริสแกล้งล้อให้หญิงสาวสบายใจขึ้น

"นี่ ยังจะพูดเล่นอีก" พริมฟาดแขนชายหนุ่ม

"ผมจะบอกความลับอะไรอย่างนึงเอาไหม ถ้ามันจะทำให้พริมสบายใจขึ้น" คริสยิ้มกว้าง

"อะไร" พริมสนใจขึ้นมาทันที

คริสกระซิบที่ข้างหู ทั้งที่อยู่กันเพียงสองคน

"จริงอ่ะ" พริมหัวเราะ

"พ่อแม่พริมก็เหมือนกัน ตอนถ่ายรูปแต่งงานยังอุ้มพริมอยู่เลย"

"เห็นไหมพริม นั่นขนาดเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนนะ เพราะฉะนั้นเลิกกังวลได้แล้วที่รัก ลูกไม้ดีก็ต้องหล่นใต้ต้นแบบนี้แหละ" แล้วทั้งสองก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน







ชาร์ลนั่งพิงพนักอยู่บนเตียงนุ่ม ขณะที่แพตนั่งคลอเคลียอยู่บนตัก ทั้งสองพูดคุยหยอกล้อกันได้ซักพัก หญิงสาวก็นึกอะไรขึ้นมาได้

"ตกลงเมื่อวานพี่ชาร์ลโกรธแพตเรื่องอะไรคะ"

"พี่ตามแพตไปที่โรงแรม เห็นแพตพูดคุยสนิทสนมกับผู้ชาย แล้วหายเข้าไปในห้องด้วยกัน พี่ก็เลยคิดไปเองว่าแพตคงตั้งใจกลับมาหาผู้ชายคนนั้น" ชาร์ลอธิบาย

"ถ้าพี่ชาร์ลลุยเข้าไปในห้องนั้นเลย แพตคงไม่ต้องนอนตากยุงทั้งคืน" หญิงสาวกล่าวโทษ

"ถ้าพี่เป็นคริส คงทำไปแล้ว" ชาร์ลยิ้มขำ

"เป็นไงคะ ชอบว่าแพตขี้หึงไม่มีเหตุผล พี่ชาร์ลอาการหนักกว่าแพตอีก" หญิงสาวได้ทีเอาคืนบ้าง

"รู้แล้วครับผม เอาเป็นว่าคราวหน้าจะลุยเลยดีไหม จะได้รู้เรื่องกันไปเลย" ชาร์ลว่าล้อ

"ดีค่ะ ถ้าแพตลุยบ้าง พี่ชาร์ลอย่าโวยก็แล้วกัน" หญิงสาวว่าแล้วแบมือเข้าเรื่องต่อไป

"อะไร" ชาร์ลมองมือแล้วมองหน้า

"ของขวัญแพตล่ะคะ"

"พี่โกรธก็เลยเอาโยนทิ้งหมดแล้วอ่ะ ทำไงดี" ชาร์ลแกล้งทำหน้าจริงจัง

"เอาทิ้งที่ไหน เอามาคืนแพตเดี๋ยวนี้เลย" หญิงสาวว่าหน้างอ

"อยู่ใต้เตียงครับผม" ชาร์ลหัวเราะ แพตตั้งท่าจะลุกออกไปหา แต่ถูกอีกฝ่ายฉุดรั้งไว้

"เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งใจร้อน" ชาร์ลขยับหญิงสาวลง แล้วหยิบถุงกระดาษใบย่อมออกมาจากใต้เตียง

"อันนี้ของพริมฝากมาให้" ชาร์ลยื่นกล่องกำมะหยี่สีแดงสดให้

"สวยจังเลยค่ะ" หญิงสาวหยิบสร้อยคอพร้อมจี้เพชรรูปดาวขึ้นมาดู

"สวมเลยไหม" ชาร์ลเสนอตัวจะช่วย

"เอาไว้พรุ่งนี้ค่ะ" หญิงสาวเก็บเข้ากล่องคืน

"อันนี้ของคริส" แพตรับมาเปิดออกดู ปรากฏว่าเป็นกำไรข้อมือฝั่งเพชร แบบเก๋ไก๋น่ารัก

"นี่ก็สวยค่ะ ถ้าพี่ชาร์ลให้เข็มขัดเพชรอีกซักเส้น แพตต้องเป็นตู้เพชรเคลื่อนที่แน่เลยค่ะ" หญิงสาวพูดดักคอแล้วหัวเราะ

"ชิ้นต่อไปนี้สำคัญมาก หลับตาก่อน" ชาร์ลยิ้มอมพะนำ

"แพตยิ่งตื่นเต้นอยู่ ห้ามแกล้งกันนะคะ" หญิงสาวยิ้มหลับตาอย่างว่าง่าย

"ลืมตาได้แล้วครับผม"

"อะไรอ่ะ พี่ชาร์ลเล่นมุขนี้เลยเหรอ ไม่ลงทุนเลยอ่ะ" แพตมองหน้าชายหนุ่มที่มีริบบิ้นแปะอยู่ตรงหน้าผาก แล้วตั้งท่าจะงอน

"อ้าว แพตส่งแค่ตุ๊กตาให้พี่ แต่พี่ให้ตัวเป็นๆ เลย จริงใจกว่าตั้งเยอะ" ชาร์ลหัวเราะ ก่อนจะยื่นกล่องของขวัญที่แอบซ่อนไว้ข้างหลังให้

"ขอบคุณค่ะ" แพตรีบรับไปกอดไว้ แล้วยิ้มดีใจจนออกนอกหน้า

"ดูซิ ถูกใจไหม" ชาร์ลเฝ้ามองหญิงสาว แกะกล่องของขวัญ

"พี่ชาร์ลให้อะไรแพตก็ถูกใจทั้งนั้นแหละค่ะ" พอพูดขาดคำก็เห็นสิ่งของที่บรรจุอยู่ภายใน ซึ่งเป็นชุดนอนสวยเซ็กซี่ผ้าเนื้อดี 7 ชุด 7 แบบ 7 สี

"พี่ดีใจมากๆ เลยนะที่แพตชอบ" ชาร์ลยิ้มขำรีบพูดดักคอแพต

"ใส่แบบนี้ทุกคืน สงสัยจะมีลูกหัวปีท้ายปีนะคะ" แพตหยิบออกมาดูทีละชุดแล้ววางพาดไว้บนเตียง พูดไม่อ้อมค้อมแบบเขินๆ

"พี่ก็คิดไว้อย่างนั้นแหละ" ชาร์ลว่าล้อ

"ให้เปลี่ยนเลยไหมคะ" แพตถามความเห็นบ้าง

"เอาไว้พรุ่งนี้ดีกว่า คืนนี้สงสัยไม่ทันแล้วล่ะ" ชาร์ลขยับหญิงสาวลงนอนราบบนเตียงที่เต็มไปด้วยแพรพรรณหลากสี

"ไหนพี่ชาร์ลสัญญาว่าจะรอให้แพตเรียนจบก่อน"

"ถึงตอนนั้นพี่จะเป็นของแพต เพราะฉะนั้นตอนนี้แพตก็ต้องเป็นของพี่ไปพลางๆ ก่อน" ชาร์ลว่าหน้าตาเฉย

"ฮันแน่ เดี๋ยวนี้เล่นมุขเจ้าเล่ห์เป็นนะคะ" แพตว่าล้อ

"ติดมาจากใครล่ะครับผม" ชาร์ลดึงจมูกเล็กส่ายไปมา

"แพตพร้อมแล้วใช่ไหม" ชายหนุ่มมองสบตาในระยะใกล้ ขณะเคลื่อนริมฝีปากเข้าหา

"พร้อมตั้งแต่พบกันวันแรกแล้วค่ะ" แพตยิ้มกว้าง

"ยัยล้น" ชาร์ลยิ้มตอบแล้วแนบริมฝีปากลงอย่างอ่อนโยนหยอกล้อ




"เดี๋ยวค่ะ แพตลืมอะไรไปอย่าง" หญิงสาวดันอกชายหนุ่มไว้

"อะไรอีกล่ะแพต..." ชาร์ลขยับออกเปิดทางให้หญิงสาว

"รอแป๊บนึงนะคะ" แพตลุกวิ่งออกจากห้องไปเปิดตู้เย็น หยิบขวดแชมเปญกับแก้วสองใบกลับไปที่เตียง

"ต้องมีพิธีเปิดด้วยเหรอ" ชาร์ลยิ้มขำ

"ไม่ได้ค่ะ มีคนบอกแพตว่ามันจำเป็นมากสำหรับคืนแรก" หญิงสาวว่าพลางยื่นขวดให้

"ต้องเขย่าด้วยไหม"

"เขย่าแรงๆ เลยค่ะ"

ชาร์ลทำตามคำขอ แต่พอจุกกระเด็นออก ไวน์ในขวดก็พุ่งออกมาอย่างแรง ชาร์ลหันปากขวดไปทางแพต ทำเอาหญิงสาวเปียกไปทั้งใบหน้าและลำตัว พร้อมเสียงหัวเราะของชายหนุ่ม

"กรี๊ดดด พี่ชาร์ล!"

"แกล้งแพตใช่ไหม" หญิงสาวดึงขวดแชมเปญออกจากมืออีกฝ่าย เทใส่ตัวเขาบ้าง

"พอแล้วแพต เดี๋ยวหมดไม่รู้ด้วยนะ" ชาร์ลดึงมือไว้ แล้วทั้งสองก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน

"แก้วไม่ต้องแล้วมั้งคะ" แพตว่าแล้วยกขวดขึ้นดื่มเข้าไปหลายอึก

"เมากันพอดี" ชาร์ลว่าล้อ

"แค่นี้ไม่เมาหรอกค่ะ" แพตยื่นขวดให้ชายหนุ่มบ้าง ชาร์ลดื่มจนหมดแล้วโยนขวดลงบนพื้นพรม ขณะที่แพตขยับขึ้นมานั่งบนคร่อมบนตักด้วยอาการมึนๆ จากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่เริ่มทำงานอย่างรวดเร็ว

หญิงสาวขยับเข้าจูบริมฝีปากชายหนุ่มแผ่วเบา ชาร์ลโอบกอดร่างบางตรงหน้าแล้วกดริมฝีปากแนบชิดยิ่งขึ้น ความร้อนจากภายในเริ่มแผ่ไปทั่วร่างกาย ขณะที่ต่างฝ่ายต่างช่วยกันปลดเปลืองเสื้อผ้าชื้นแฉะภายนอกออก เพื่อให้ร่างกายอบอุ่นสื่อถึงกันโดยปราศจากสิ่งกั้นขวาง

แล้วการเคลื่อนไหวสื่อสัมผัสรักก็เริ่มต้นขึ้นอย่างอ่อนหวานลึกซึ้ง สร้างความหวั่นไหวอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนให้กับใจสองดวงที่กำลังเต้นระทึก ท่ามกลางดวงจันทร์ที่ลอยเด่นนิ่งสนิท เสียงสายน้ำบรรเลงสม่ำเสมอ หากแต่ร่างที่อิงแอบกันกลับเคลื่อนไหวอย่างเป็นอิสระไปตามแรงปราถนาของความรักที่มอบให้แกกัน ขับกล่อมราตรีนี้ให้เป็นคืนที่น่าจดจำไปนานแสนนาน

















Create Date : 06 เมษายน 2554
Last Update : 10 เมษายน 2554 23:58:30 น. 9 comments
Counter : 369 Pageviews.

 
ตาเคนกลายเป็นคานแบบไม่เนื้อรู้ตัว อยู่ประจวบคะ ติดทะเลแต่คลื่นไม่ไหว เนทไม่มีความเร็ว เฮ้อ

แวะมาทักทายคะ วันนี้ได้มาสองวัด พรุ่งนี้มีรายการดำน้ำที่เกาะทะลุคะ เดี๋ยวจะส่องปลาเผื่อนะคะน้องคิม พี่ปุ้ย นู๋เปรมมี่


โดย: Pa_Stang วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:21:29:01 น.  

 
ว้าว เกิดมาน้องยังไม่เคยไปดำน้ำดูอะไรกะเขาเลยค่ะ เคยแต่งมหาเหรียญในสระ

(ปล. ใส่บิกีนี่ลงป่ะค่ะพี่ตังค์)


โดย: Kim-Ha วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:21:40:51 น.  

 
ใส่ครบชุดคะ เสื้อยืดกุกุงเกงเลยเข่า บิกินี่โตไม่ทันคนใส่ กะสงสารลูกกะตาชาวบ้านเลยตัดใจ

Good night คะน้องคิม พี่ปุ้ย เปรมมี่

ทรมารใจกะน้องเนทจริงๆ


โดย: Pa_Stang วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:21:48:20 น.  

 
Good night ค่ะ พี่ตังค์ เที่ยวให้สนุกนะคะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 8 เมษายน 2554 เวลา:21:52:53 น.  

 
กรีสๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไม่นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พี่หญิงห้ามจิ้นกัน แก้มนะ...ฮือๆๆๆๆ
เค้ารับไม่ด้ายยยยยยยยยยยยยยยย
กร๊ากๆๆ คิดได้ไงอ่ะ...จะจิ้น ศึกแชมป์ชนแชมป์หรอคร๊า หรือศึกชิงดำดีเอ่ย



อีก 2 ตอนเอ๊ง!!! พี่หญิง สู้ๆ พี่หญิงสู้ห้ามตาย...ไว้ลายเสือปู่กันน๊า

วันนี้น้องเสียตังค์อีกหล่ะ...จิ้มโหวตให้น้องรหัสสาย 3 ไป จนลืมนับว่าจิ้มกี่โหวตอ่ะ (บิลมาคงรู้แระ...เฮ้อ!!!)

น้องได้พล็อตภาคต่อแล้วนะ...จะพาย้อนไปตอนที่น้องดาว 7 เข้าไปเรียนปี 1
และคงไม่ต้องเดากันน๊าว่า น้องกวางจะได้ใครเป็นพี่ดาว กะป้าดาวน่ะ...อิอิ
ต่อมจิ้มเริ่มกระหายแล้วค่ะ รอแค่เวลาจิ้นต่อเท่านั้นเอ๊ง!!!

ชอบน้องกวางมากๆ กำลังแคสพระเอกให้น้องเค้าอยู่
แต่ที่คิดไว้ ก็เป็นรุ่นพี่ดาวน่ะค่ะ...ที่คิดว่าเคมีน่าจะเข้ากันได้
เดากันเล่นๆ นะคะ...ใครตอบถูกเปรมมี่มีรางวัลให้น๊า
จะทายกันแค่ปร้าคิม กะปร้าตังค์ 2 คนก็ได้น๊า...เพราะมองไม่เห็นใครแล้วอ่ะ


ไปล่ะค่ะ...ว่างๆ จะแวบเข้ามาใหม่นะคะ...ไม่ได้มาทุกวัน แต่ส่งกำลังใจให้ทุกวันนะคะ พี่หญิงคนจ๋วย


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 10 เมษายน 2554 เวลา:17:01:37 น.  

 
ทายว่าเป็นพี่บี้ พี่โตโน่ พี่รุจ (ต้องถูกซักคนแหละ) อิอิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 เมษายน 2554 เวลา:18:29:49 น.  

 
พี่แค่เอาคอนเซ็ปไม่ได้ใช้ชื่อกัน-แก้ม หรอก แต่คงทายกันได้

ว่าจะลงพร้อมกันสองเรื่องเลย คิดว่าคงไม่ตีกัน เพราะคนละแนว 5555 เผอิญว่าเมื่อวานมีพล็อตเรื่องน้ำเน่า (แต่ช๊อบชอบ) แล่นเข้ามาในหัว


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 เมษายน 2554 เวลา:19:00:27 น.  

 
จะเบิ้ลเหรอคะน้องคิม คนอ่านไม่มีปัญหา รับหมดทู๊กแนว

หายไปสองวัน ชาร์ลีกะเอมี่ได้ทั้งเขยทั้งสะใภ้กำไรเห็นๆ

โต้รู้งอีกแล้วครับท่าน


โดย: Pa_Stang วันที่: 11 เมษายน 2554 เวลา:1:50:29 น.  

 
อยู่เป็นเพื่อนนะคะ เพิ่งตื่น อิอิ

อย่าลืมอัพวิวทะเลกับที่พักให้ดูด้วยนะคะ เผื่อจะตามไปค่ะ

อัพสองเรื่องเผื่อคิดไม่ออกเรื่องนี้ก็กระโดดไปเรื่องโน่นค่ะ แต่คิดว่าไม่ยาวมาก แค่เรื่องละสามสิบกว่าตอนก็พอค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 11 เมษายน 2554 เวลา:4:26:24 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.