Group Blog
 
All blogs
 
Twilight Stars6 ตอนที่ 9

โตโน่พาเอ้กและมีนมาส่งถึงหอพักของมหาวิทยาลัยในเวลาเกือบหนึ่งทุ่ม หลังจากที่จัดการเรื่องห้องพัก และขนย้ายกระเป๋าสัมภาระเสร็จเค้าก็ขอตัวกลับ และรับปากกับสองสาวว่าพรุ่งนี้จะพาไปกราบสวัสดีลุงบอย


"อ้าว เซนทำไมไม่เข้าไปข้างในล่ะ จะได้แนะนำให้รู้จักสาวๆ" โตโน่พูดขึ้นขณะที่เห็นเซนยืนรออยู่ที่ลานจอดรถหน้าหอพัก

"ไม่ล่ะพี่ เนื้อตัวสกปรกมากเลย ไว้เจอกันพรุ่งนี้ดีกว่า"

"กลัวสาวไม่ประทับใจละซิท่า" โตโน่แกล้งว่า

"ใครว่าล่ะพี่" เซนตอบแล้วยิ้มกริ่ม

"กลับกันเถอะว่ะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ววันนี้" โตโน่ว่าแล้วทั้งคู่ก็หายไปจุดที่ยืนอยู่นั้นทันที

_________________________________________


เต้ยถอดสร้อยที่กันให้มาออกวางไว้บนโต๊ะ เตรียมตัวจะไปอาบน้ำ ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

"ฮัลโหล" เต้ยเดินมารับโทรศัพท์ซึ่งอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสือ

"เต้ย นี่กันนะ"

"มีอะไรเหรอกัน โทรมาทำไม"

"แค่อยากจะบอกเต้ยว่า อย่าลืมใส่หินที่กันให้ตอนนอนน่ะครับผม จะได้ไม่ฝันร้ายอีก"

"เต้ยไม่ลืมหรอกจ๊ะ ขอบคุณนะกัน ที่โทรมาเตือน" เต้ยพูดพลางมองไปที่เสื้อแจคเก็ทที่แขวนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า

"งั้น ฝันดีนะ" กันว่า

"เดี๋ยวกัน เต้ยลืมบอกไปว่าเสื้อกันน่ะ ถ้าซักเสร็จแล้วเต้ยจะเอาไปคืนให้นะ"

"อ้อ เต้ยเก็บไว้เถอะ จะได้อุ่นใจเหมือนมีกันอยู่ข้างๆ" น้ำเสียงของกันเต็มไปด้วยความห่วงใย จนเต้ยรู้สึกเขินขึ้นมา

"พูดบ้าๆ แค่เสื้อตัวเดียวจะมาช่วยอะไรเต้ยได้" เต้ยแกล้งว่าเพื่อกลบความรู้สึกหวั่นไหวจากคำพูดของกัน

"งั้นเอาไปอีกซักสองสามตัวไหมล่ะ กันมีเยอะ" กันว่าแล้วหัวเราะ

"เอามาให้หมดเลยดีกว่า กันจะได้หนาวตาย" เต้ยว่าประชด

"เต้ยใจร้ายอะ กันอุตส่าห์ห่วงเต้ยนะ" กันทำเสียงน้อยใจ

"ก็กันอยากแกล้งเต้ยก่อนทำไมล่ะ" เต้ยพูดแล้วหัวเราะขึ้นบ้าง

สิ้นเสียงหัวเราะทั้งคู่ก็เงียบไป เหมือนไม่รู้จะพูดอะไรต่อ

"เอ่อ งั้นแค่นี้นะ เต้ยจะไปอาบน้ำนอนแล้วอะ" เต้ยตัดบทเพื่อปิดช่องว่าง

"ฝันดีนะเต้ย" กันยิ้มให้โทรศัพท์

"กันก็เหมือนกัน" เต้ยวางโทรศัพท์ลงแล้วยิ้มกับตัวเอง



เต้ยอาบน้ำเสร็จแล้วแต่ยังไม่รู้สึกง่วง จึงหยิบหนังสือแล้วไปนั่งอ่านบนเตียง จนกระทั่งเผลอหลับไป และในห่วงแห่งนิทรารมณ์นั้นเอง...

"เจ้าอัสนีย์ ปล่อยเราเดี๋ยวนี้นะ!" หญิงสาวถูกฉุดกระชากแขนอย่างไร้ความปราณี

"ปล่อยเจ้าไปงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ" ดวงตาดุร้ายของเจ้าอัสนีย์สบตาหญิงจันทร์

"พระองค์ทำเช่นนี้ เท่ากับลบหลู่หม่อนฉัน" หญิงจันทร์มองตอบอย่างไม่หวั่นเกรง

"ยังไงเจ้าก็ต้องเป็นชายาของข้าวันยังค่ำ ไฉนจะมิเป็นซะตอนนี้เลยเล่า" หญิงจันทร์ถูกเหวี่ยงด้วยพละกำลังมหาศาลของชายร่างสูงกำยำ ลงไปที่แท่นบรรทม

"หยุดนะ! เราเป็นขัตติยนารีมิใช่หญิงข้างถนนที่เจ้าจะดูหมิ่นได้ เรายอมตายซะดีกว่า ที่จะตกเป็นของคนหยาบช้าเยี่ยงนี้" หญิงจันทร์ว่าแล้วค่อยๆ ถอยหลบการรุกคืบเข้าใกล้ของเจ้าอัสนีย์

"ก็ลองดูว่าเจ้าจะหลุดรอดเงื้อมือข้าไปได้อย่างไร" เจ้าอัสนีย์จับข้อมือทั้งสองข้างของหญิงจันทร์ไว้ แล้วโน้มตัวลงมาใกล้ด้วยใบหน้าโหดเหี้ยม



"กรี๊ดดดดด"

เต้ยผวาตื่นตกใจกับฝันร้าย เสมือนมันได้เกิดขึ้นจริงๆ เหงื่อซึมเต็มใบหน้า เต้ยลุกขึ้นนั่งชันเข่าแล้วซบหน้าลงร้องไห้ด้วยความกลัว และเมื่อรู้สึกว่าตัวเองต้องโดดเดี่ยวอยู่กับความกลัวนี้เพียงลำพัง ก็ทำให้เต้ยร้องไห้หนักขึ้น ซักพักพอเริ่มได้สติ เต้ยรีบคลำไปที่คอก่อนจะเอะใจถึงความว่างเปล่า แล้วเงยหน้ามองไปที่โต๊ะ เต้ยรีบลุกพรวดออกจากเตียงแล้วคว้าสร้อยเส้นนั้นมาสวมไว้ ก่อนจะหันไปมองเสื้อที่แขวนอยู่หน้าตู้ ราวกับมันเป็นที่พึ่งทางใจอีกอย่างหนึ่งที่เต้ยมีอยู่ในตอนนี้ เต้ยลังเลใจก่อนจะเดินตรงเข้าไป ถอดเสื้อตัวนั้นออกจากที่แขวนแล้วกอดไว้แนบอก รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาทันที เมื่อนึกถึงน้ำเสียงและสายตาห่วงใยของเจ้าของเสื้อ

เต้ยนอนกอดเสื้อตัวนั้นพลางซบหน้าสะอื้นจนรู้สึกดีขึ้นเพราะกลิ่นไอที่หอมละมุ่นคุ้นเคยให้ความรู้สึกอบอุ่นใจได้อย่างประหลาด แล้วพลางหลับไปในที่สุด



อีกฟากหนึ่งของมหาวิทยาลัยก็หาได้เป็นค่ำคืนอันแสนสุขไม่ แม้เวลาจะร่วงเลยมาถึงเที่ยงคืนแล้วก็ตาม กันนอนกระสับกระส่าย เพราะมีรางสังหรณ์เกี่ยวกับเต้ย เค้าไม่สามารถจะข่มตาให้หลับได้แน่ในคืนนี้ หากไม่ได้เห็นกับตาว่าเต้ยปลอดภัยดี

เร็วเท่าความคิด กันมาหยุดอยู่หน้าระเบียงห้องเต้ย ประตูระเบียงเลื่อนออกจากกันราวกับสั่งได้ เค้ามองฝ่าแสงไฟที่ยังเปิดอยู่เข้าไปในห้องเห็นเต้ยนอนขดตัวกอดเสื้อแจคเก็ทของเค้าอยู่บนเตียง ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ทำให้กันรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาในใจทันที เค้าเดินเข้าไปนั่งลงข้างเตียงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างเต้ย ก่อนจะเช็ดน้ำตาออกให้อย่างเบามือ พลางให้คำมั่นในใจกับตัวเอง 'กันจะไม่ให้ใครทำร้ายเต้ยได้อีก...กันสัญญา'










Create Date : 24 กรกฎาคม 2553
Last Update : 30 กันยายน 2553 15:08:47 น. 6 comments
Counter : 346 Pageviews.
Share

 
แหมมม คุณคิมก็คงไม่เคบอ่านบล็อคอะ ถ้าคุณเปรมไม่ไปบอกนะ ก็จะไม่รู้ว่าคุณคิมแอบมาแต่งนิยายที่นี่อะ อร๊ายอ่านแล้วนึกถึง เอ็ดเวริ์ดขึ้นมา น้องกันเหมาะมากกับบทนี้ แอร๊ย เขียนต่อเร็วเร็วนะ จะคอยอ่าน สู้สู้ จ้า


โดย: mitjee IP: 1.46.164.245 วันที่: 26 กรกฎาคม 2553 เวลา:22:27:36 น.  

 
คิดเหมือนกันคะคุณ mitjee ว่าอยากให้พระเอกหล่อนิ่งๆ แต่ไม่รู้จะนิ่งได้ซักกี่น้ำ 555 ตอนที่ 10 อย่าลืมอ่านนะจ๊ะ เพราะน้องเปรมมี่ได้เข้าฉากด้วย ^^


โดย: Kim-Ha วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:31:02 น.  

 




ฮือๆๆๆๆๆ....นี่เปรมมี่ต้องเป็นตัวอิจฉาทั้งในจอ และนอกจอเลยหรอค่ะ พี่คิมเจ้าขา


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 27 กรกฎาคม 2553 เวลา:18:42:29 น.  

 
เต้ยหมอนอยากได้เสื้อมั่งอ่า 555


โดย: เต้ยหมอน IP: 192.168.1.55, 119.42.84.128 วันที่: 29 กรกฎาคม 2553 เวลา:21:23:51 น.  

 
ไปเอาเสื้อของคุณ Dr ดีกว่าน้องจี้


โดย: Kim-Ha วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:10:41:10 น.  

 
จะเอาตัวนั้นๆ จะได้อุ่นใจกะเค้ามั่งอะไรมั่ง 555


โดย: เต้ยหมอน (smitiiez ) วันที่: 30 กรกฎาคม 2553 เวลา:15:33:23 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.