Group Blog
 
All blogs
 
Twilight Stars6 ตอนที่ 38

หลังจากคืนที่ฉ่ำฝนทำให้อากาศตอนเช้าค่อนข้างเย็นเปรมมี่เบียดซุกเข้าหาไออุ่น รู้สึกอบอุ่นจนไม่อยากจะตื่น อ๋อมลืมตาขึ้นมองร่างที่นอนแนบชิดด้วยความรัก เค้าเฝ้ามองหญิงสาวนิ่งนาน รู้ว่าถ้าหล่อนตื่นขึ้นก็จะทำตัวราวกับเป็นอีกคน เพราะคนที่เปรมมี่อยากจะซุกซบแท้จริงคงไม่ใช่เค้า

"นี่อ๋อมยังอยู่อีกเหรอ" เปรมมี่ลืมตาขึ้นแล้วถามทันที

"ก็ถ้าเปรมมี่เอามือออกจากตัวอ๋อม ก็คงไปนานแล้ว" หญิงสาวรีบชักแขนที่โอบรอบเอวเค้าออกทันที

"ไปได้แล้ว" เปรมมี่ผลักอกอ๋อม

"อ๋อมไปก็ได้" เค้ายันตัวขึ้นแล้วโน้มใบหน้าไปหอมเปรมมี่ฟอดใหญ่ก่อนจะลุกขึ้นยืน

"นี่ อันนี้ไม่ได้อยู่ในสัญญานะ" เปรมมี่มองอ๋อมตาเขียว

"อ้อ มันเป็นโปรโมชั่นพิเศษน่ะ" อ๋อมส่งสายตาให้เปรมมี่ก่อนจะจากไป



"ให้กันไปส่งเต้ยนะวันนี้" กันว่าขณะที่ยังนอนกอดเต้ยด้วยความรู้สึกอบอุ่น

"ไม่ต้องหรอก กันมีเรียนบ่ายไม่ใช่เหรอ" เต้ยเอียงหน้าไปข้างหลังเล็กน้อยแล้วถาม

"ก็กันว่าง" กันกระชับอ้อมแขนแล้วซุกหน้าลงกับผมเต้ย

"ไม่อะ เต้ยไปเองดีกว่า" เต้ยรีบตอบเพราะเกรงว่าถ้าเปรมมี่เห็นล่ะก็..

"เต้ยกลัวอะไรเหรอ" กันถามพลางซุกไซ้ปลายจมูกที่ต้นคอเต้ย

"เปล่าซะหน่อย...กันทำอะไรอะ เต้ยจักจี้นะ" เต้ยว่าพลางหดคอ

"เปล่าซะหน่อย...งั้นเย็นนี้เจอกันครับผม" กันยันตัวขึ้นมองหน้าเต้ยแล้วยิ้มพราวก่อนจะหายตัวไป พร้อมกับความคิดบางอย่างที่ผุดขึ้นในใจ



เต้ยและเปรมมี่ออกมาจากห้องพักพร้อมๆ กันและมาเจอกันตรงทางเดินพอดี

"ไงเต้ย เมื่อวานรู้สึกเธอจะเล่นสมบทบาทเกินไปหน่อยนะ อย่าให้เปรมมี่รู้นะว่าเต้ยยังแอบใกล้ชิดกัน" เปรมมี่ว่าขณะที่ทั้งสองเดินลงมาด้วยกัน

"เหรอ ขอบใจนะ เปรมมี่ตาถึงนะที่เห็นว่าเต้ยแสดงดี อันที่จริงอาจเป็นเพราะกันเค้าส่งฟีลมาดีอะ ก็ช่วยไม่ได้นะ มันเป็นเรื่องของการแสดงน่ะ" เต้ยว่า

"ก็ขอให้เป็นแค่การแสดงละกัน ไม่งั้นเต้ยจะได้เห็นว่าเปรมมี่เข้าถึงบทบาทแค่ไหน" เปรมมี่ว่าขณะที่ทั้งคู่มาถึงข้างล่างพอดี



"เต้ยจะไปเรียนเหรอ ไปด้วยกันสิ" อ๋อมว่าขณะที่เดินตรงเข้ามาหาสองสาว

"อ้าว อ๋อมมาได้ไงอะ" เต้ยทัก

"พอดี ผ่านมาแถวนี้น่ะ" อ๋อมว่าพลางชำเลืองมองเปรมมี่แต่ไม่ทัก

"เต้ยว่าจะไปทานข้าวก่อนแล้วถึงจะไปเรียน"

"งั้นไปด้วยกันนะ" อ๋อมว่า

"ขอตัวนะครับเปรมมี่" อ๋อมหันไปพูดกับเปรมมี่แล้วออกเดินไปกับเต้ย

เปรมมี่มองตามทั้งคู่ไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ทั้งที่น่าจะดีใจ พลางกระแทกตัวลงที่ม้านั่งใกล้ๆ เพราะไม่อยากเดินตามไป



"เปรมมี่ เห็นเต้ยไหม" กันถามขณะที่เห็นเปรมมี่นั่งอยู่หน้าหอพัก หลังจากที่เค้าย้อนกลับมา เพราะคิดว่าจะไปส่งเต้ยให้ได้

"ไปกินข้าวกับอ๋อมที่แคนทีนแล้วอะ" เปรมมี่ยิ่งอารมณ์ขุ่นขึ้นไปอีกเมื่อกันมาถามหาเต้ย 'เสน่ห์แรงจริงนะ แม่คนนี้' เปรมมี่นึกในใจ

"งั้น เปรมมี่หิวหรือยัง ไปด้วยกันไหม" กันถาม

"ไปสิ" เปรมมี่ยิ้มออกมาทันที



ทั้งคู่มาถึงแคนทีนก็เห็นอ๋อมและเต้ยนั่งทานข้าวอยู่ก่อนแล้ว กันเดินตรงเข้าไปที่โต๊ะ

"นั่งด้วยได้ไหม" กันเอ่ยขึ้นพลางมองหน้าอ๋อม

"เชิญ" อ๋อมว่าแล้วยิ้ม

"ที่ออกตั้งเยอะแยะ กันทำไมต้องอยากนั่งตรงนี้ด้วย" เปรมมี่ว่า

กันมองหน้าเต้ยก่อนจะนั่งลง เต้ยรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที ราวกับว่าตัวเองทำอะไรผิดจากสายตาที่มองมา

"เปรมมี่จะทานอะไร เดี๋ยวกันไปซื้อให้" กันหันไปถามเปรมมี่ หญิงสาวจึงยิ้มออกมาได้แล้วนั่งลงแต่โดยดี

"ขอข้าวต้มปลา กับน้ำส้มคะกัน" กันยิ้มให้แล้วลุกไปทันที

"กันเค้าเป็นสุภาพบุรุษจังเลยเน๊อะ ถ้าเปรมมี่ได้เป็นแฟนคงมีความสุขมาก" เปรมมี่ว่าหน้าตาเฉย

เต้ยชำเลืองมองเปรมมี่แล้วก้มหน้าก้มตากินต่อโดยไม่พูดอะไรซักคำ อ๋อมมองปฏิกิริยาเต้ยด้วยความเห็นใจ

"มันก็ขึ้นกับว่าเค้าอยากจะเป็นแฟนเปรมมี่หรือเปล่า" อ๋อมมองหน้าเปรมมี่ก่อนจะว่าต่อ

"ของอย่างนี้ มันบังคับใจกันไม่ได้ซะด้วย"

"อ๋อมรู้ความจริงข้อนี้ไว้ก็ดี" เปรมมี่ว่ากระแทกกลับ

กันเดินกลับมาพร้อมอาหารพอดี เขานั่งลงแล้วบรรยากาศมาคุก็เริ่มเปิดฉากขึ้น ไม่มีใครพูดอะไร ต่างคนต่างนั่งเงียบราวกับอาหารตรงหน้าเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดที่จะต้องจัดการ

อ๋อมมองหน้ากัน แล้วส่งสารทางจิต

'มีเรื่องจะคุยด้วย'

กันเงยหน้าขึ้นสบตาอ๋อมหลังจากได้ข้อความที่ส่งมา

'ที่ไหน เมื่อไหร่'

'เนินเขาหลังมหาลัย หลังอาหารมื้อนี้'



"เต้ยไปกันเถอะ" อ๋อมว่าหลังจากที่เห็นเต้ยจัดการอาหารตรงหน้าเรียบร้อยแล้ว เต้ยลุกออกไปโดยไม่พูดอะไร ส่วนกันได้แต่มองตามด้วยสีหน้าที่ไม่บอกอารมณ์


"มีอะไรก็ว่ามา" กันเอ่ยขึ้นเมื่อมาถึงที่นัดหมาย

"ฉันจะพูดเรื่องของเต้ย" อ๋อมว่า

"แกคิดจะแย่งเต้ยไปให้ได้ใช่ไหม" กันว่าด้วยอารมณ์

"ฟังให้จบก่อนได้ไหม"

"ก็รีบว่ามาสิ" ทั้งคู่มองสบตากัน

"ยาถอนพิษที่แกได้ไป ฉันเป็นคนให้เปรมมี่เอง แต่เปรมมี่เอายานั่นไปขู่เต้ยให้เลิกกับแก เพราะฉะนั้นอย่าทำให้เต้ยเสียใจ ไม่เช่นนั้นคนที่จะเสียใจที่สุดก็คือตัวแกเอง" อ๋อมสบตากันซึ่งเต็มไปด้วยแววงุนงง เพราะเขาไม่เคยรู้ว่ามีเรื่องเช่นนี้

"อย่าให้เต้ยและเปรมมี่รู้ว่าแกรู้เรื่องนี้แล้ว ส่วนเปรมมี่ฉันจะจัดการเอง ฉันกับเต้ยไม่เคยมีใจต่อกัน แกไม่ต้องห่วงเรื่องนี้"

"ขอบใจนะอ๋อมที่พูดความจริง ไม่งั้นฉันกับเต้ยคงทะเลาะกันไปอีกนาน" กันว่าแล้วตบไหล่อ๋อมก่อนจะจากไปอย่างรวดเร็ว

อ๋อมรู้สึกสุขสงบเมื่อได้อยู่ท่ามกลางธรรมชาติเช่นนี้ เขาเบื่อกับความรู้สึกเกลียดชัง การแก้แค้น ความโกรธแค้นพยาบาทเต็มทน หากว่าภายในหนึ่งเดือนยังไม่สามารถเอาชนะใจเปรมมี่ได้ เขาก็คงต้องตัดใจเสียที ชายหนุ่มบอกกับตัวเองเช่นนั้น...




"เต้ย ทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ" กันทักขณะที่เต้ยนั่งอยู่คนเดียวที่ริมสระน้ำหลังเลิกเรียนเพื่อรอเวลาซ้อมละคร

"กัน..." เต้ยเงยหน้าขึ้นมองน้ำตาคลอ เพราะกำลังนั่งคิดถึงเรื่องเมื่อเช้าและคิดว่ากันคงจะกำลังโกรธอีกเป็นแน่

"ไปที่ของเรากันดีกว่า" กันยิ้มแล้วส่งมือให้

เต้ยมองหน้ากันประหลาดใจในท่าทีของเค้า พลางยื่นมือออกจับก่อนที่ทั้งคู่จะทะยานไปยังทุ่งหญ้าสีชมพูด้วยกัน

พอมาถึงจุดหมาย กันกอดเต้ยไว้แนบแน่นไม่ยอมปล่อย รู้สึกผิดต่อหญิงสาวที่ไม่ไว้ใจและคอยระแวงเรื่องอ๋อม

"กันไม่โกรธเต้ยเหรอ...เรื่องเมื่อเช้านี้" เต้ยว่าน้ำตาซึม สายตาทอดมองไปยังทุ่งหญ้ากว้างสุดตาที่คุ้นเคย ไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้กลับมาที่นี่อีก

"เต้ยไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ กันจะโกรธเต้ยทำไม" กันพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"จริงนะ" เต้ยขยับตัวออกมองสบตากัน น้ำตาคลอด้วยความโล่งใจ

"กันขอโทษนะ ถ้ากันทำให้เต้ยไม่สบายใจ" กันยิ้มแล้วกอดหญิงสาวไว้อีกครั้ง



ถึงเวลาซ้อมละครอีกครั้งในวันนี้ อาจารย์คิมให้ทวนฉากเต้นรำอีกครั้ง และครั้งนี้ผ่านไปได้อย่างสบายๆ เพียงการซ้อมครั้งแรก เพราะอินเนอร์ทั้งสองพกมาเต็มเปี่ยม ฉากต่อไปจึงเป็นฉากที่แอนนี่ต้องพบกับอิซเบลล่าเพียงลำพัง ซึ่งกันค่อนข้างเป็นห่วงว่าเปรมมี่จะเล่นเกินบทเหมือนเมื่อครั้งบ้านทรายทองหรือไม่ จึงให้ริทมาคอยดูอยู่ใกล้ๆ ด้วย

"นี่เหรอเจ้าหญิงแอนนี่ผู้สูงศักดิ์" อิซเบลล่าเดินรุกเข้าหาอย่างข่มขู่ ขณะที่แอนนี่ก้าวถอยด้วยสายตาหวาดกลัว

"ไม่มีอะไรเทียบฉันได้เลยซักนิด รูปร่างหน้าตาอย่างนี้นะเหรอที่อลันหลงนักหนา" อิซเบลล่าเดินพินิจดูหญิงตรงหน้าด้วยแววเยาะเย้ย

"อย่ารู้นักว่าถ้าหน้าซีดๆ ของเธอเต็มไปด้วยรอยแผลเป็น อลันจะยังรักยังหลงได้อีกไหม"

แอนนี่ยังคงถอยด้วยท่าทางหวาดหวั่นเพราะไม่เคยถูกรุกรานเช่นนี้มาก่อนในชีวิต และไม่รู้จะเอาตัวรอดได้อย่างไร จากหญิงที่มีเพียงหน้าตาเท่านั้นที่สวยงาม แต่จิตใจกลับเหี้ยมโหดสุดๆ

อิซเบลล่าหัวเราะเสียงดังอย่างบ้าคลั่งก่อนจะตรงเข้าดึงผมแอนนี่ แล้วเงื้อมือขึ้นสูง ผู้ชมที่ดูการซ้อมเริ่มตกใจกับความสมจริงจนเกินจริงที่แสดงออกมา และก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป ริทดีดนิ้วขึ้นทันทีเพื่อหยุดการกระทำทุกอย่าง ทั้งสองคนรีบวิ่งขึ้นไปบนเวที

กันแกะมือเปรมมี่ออกจากผมเต้ย แล้วประคองเต้ยไว้

"โอ้โห ยัยเปรมมี่ร้ายจริงอะไรจริงอะ ดูจากอาศาแล้ว ถ้าเต้ยโดนเต็มๆ มีหวังหน้าชาไปหลายวัน" ริทว่า

"ขยับเต้ยออกไปหน่อยสิว่ะกัน ยัยเปรมมี่จะได้ตบพลาด"

"อืม ก็คิดว่างั้นแหละ" กันกอดเต้ยไว้แล้วยกตัวแข็งทื่อนั้นขยับออกไปจากรัศมีวงแขนของเปรมมี่

"โอเคแล้วนะ" ริทถาม

"อืม" กันเช็คความเรียบร้อยอีกที ก่อนที่ทั้งคู่จะลงไปประจำที่ผู้ชมอีกครั้ง

ริทจึงเริ่มดีดนิ้วอีกครั้งเป็นการคลายมนต์หยุดเวลา

ด้วยองศาที่เปลี่ยนไป ทำให้เปรมมี่ตบพลาดและจากแรงที่ใช้เหวี่ยงแขนทำให้เปรมมี่เสียหลักขาพลิกล้มลงไปที่พื้น

"โอ้ย!..." เปรมมี่ร้องด้วยความเจ็บปวด พลางเอามือจับที่ข้อเท้าไว้

"เปรมมี่เป็นไงมั้ง" เต้ยตกใจรีบเข้าไปดู เพราะท่าทางเปรมมี่จะเจ็บมาก


"ขึ้นไปดูหน่อยไหมว่ะกัน" ริทหันมาว่า

"รุมกันเต็มเลย เรียกอ๋อมมาดีกว่า" กันว่า

"แกจะเป็นพ่อสื่อคู่นี้หรือไง" ริทรู้ทัน กันยิ้มให้ริทแทนคำตอบ




"ทำไมต้องพลาดด้วย" เปรมมี่บ่นหงุดหงิดขณะที่อ๋อมช่วยอุ้มกลับหอพัก

"ยังจะบ่นอีก เปรมมี่เคยได้ยินนี่ไหม ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว" อ๋อมว่าแล้วส่ายหน้าในความร้ายกาจของเปรมมี่

"นี่อ๋อมเข้าข้างเต้ยเหรอ" เปรมมี่ว่าแล้วทุบอกอ๋อม

"ก็แค่พูดไปตามความจริง" อ๋อมยักไหล่

"เปรมมี่ทำตัวเหมือนนางร้ายเข้าไปทุกวัน" อ๋อมว่า

"ใช่ซี้ เปรมมี่ไม่ได้ดีเลิศประเสริฐศรีเหมือนเต้ยนี่" เปรมมี่ขึ้นเสียงสูง

"เลิกพูดดีกว่า" อ๋อมว่าแล้วขำ




"เต้ยเป็นไงบ้าง เห็นเปรมมี่ดึงผมเต้ยซะแรง" กันถามพลางเอามือลูบศีรษะเต้ย ขณะที่ทั้งคู่อยู่กันตามลำพังในห้อง

"ก็เจ็บนิดหน่อยอะ" เต้ยว่าแล้วยิ้มพลางเอาหัวชนกับอกกัน

"ไปดูดาวกันไหมคืนนี้" กันถาม

"เต้ยอยากไปกางเต้นท์อะ" เต้ยว่าเงยหน้ามองกันด้วยแววตาซุกซน

"เอางั้นเลยเหรอ งั้นเดี๋ยวกันกลับไปเก็บของแล้วมาใหม่นะ"

"กันอย่าลืมหมอนกับผ้าห่มกันด้วยนะ"

"ครับผม"



"เปรมมี่ยังไม่นอนเหรอ" อ๋อมถามขณะที่นั่งอยู่บนเตียง

"ไม่อะ เปรมมี่จะอ่านหนังสือ ใครอยากนอนก็เชิญ" เปรมมี่พูดโดยไม่หันมามองขณะที่นั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะ

"ตามใจ งั้นอ๋อมนอนก่อนล่ะนะ" อ๋อมยิ้มแล้วนอนลงทันที ขณะที่เปรมมี่หันมามองแล้วรีบหันกลับไป

จนถึงห้าทุ่ม เปรมมี่รู้สึกว่าอ่านไม่ไหวอีกต่อไป เห็นอ๋อมหลับไปแล้ว เปรมมี่จึงเดินกะเผลกๆ ไปปิดไฟ แล้วนอนให้ห่างอ๋อมมากที่สุด

"ขยับมาเถอะ ถ้าเปรมมี่ตกลงไปคราวนี้เดินไม่ได้แน่" อ๋อมว่าพลางรั้งตัวเปรมมี่เข้ามาจนชิดอกซิกแพ็คแข็งแรง

"นี่อ๋อมแกล้งหลับเหรอ" เปรมมี่ว่าเสียงเขียว

"ไม่ได้แกล้ง แต่ยังไม่ได้หลับต่างหาก อ๋อมนอนดึกอะ" อ๋อมแกล้งยั่ว

"บ้าที่สุดเลย" เปรมมี่ทำเสียงหงุดหงิด

"สัญญาก็ต้องเป็นสัญญานะเปรมมี่" อ๋อมหัวเราะเสียงต่ำ

"เปรมมี่อึดอัดอะ"

"เหรอ อ๋อมไม่เห็นรู้สึกเลย..."




กันและเต้ยนั่งดูดาวด้วยกันจนถึงเที่ยงคืน ยิ่งมืดท้องฟ้าก็ยิ่งสุกสว่างยิ่งขึ้น ดวงดาวระรานตาแต่งแต้มท้องฟ้าที่มืดสนิทเปล่งประกายความงามอวดสายตาของคนทั้งสองที่นั่งอิงแอบภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน

"ถ้าให้ร้องเพลงให้เต้ยฟังตอนนี้ กันอยากร้องเพลงอะไร..."

""

"จริงอะ ถ้าเต้ยไม่รักกัน แล้วกันจะรักเต้ยเหรอ..."

"ความรู้สึกกันไม่มีวันเปลี่ยนแปลงหรอกเต้ย..."

"เต้ยจะจำคำพูดของกันไว้..."

"ไม่รักกันแล้วเต้ยจะไปรักใครล่ะ..."

"อาจมีวันที่เต้ยเปลี่ยนใจก็ได้อะ ใครจะรู้..."

"เต้ยคงลืมว่าเรา...กันแล้ว..."

แหวนโลหะสีเข้มประดับด้วยวัตถุรูปดาวซึ่งเปล่งประกายแม้ในยามค่ำคืนส่องแสงเจิดจ้าให้เห็นชัดเจนเหมือนใจสองดวงที่กำลังเบ่งบานไปด้วยความสุขอยู่ในขณะนี้ ^^










Create Date : 05 กันยายน 2553
Last Update : 14 ตุลาคม 2553 18:37:31 น. 15 comments
Counter : 339 Pageviews.

 
หวังว่าพรุ่งนี้คงมีเวลาเข้ามาแก้ อิอิ

ตกลงงานนี้เปรมมี่โดนอ๋อมหลอกอะ คริคริ

น้องซินจ๊ะ หวังว่าน้องคงได้อ่านทันนะ ^^

ราตรีสวัสดิ์จ้าทุกๆ คน ไม่ไหวแล้ว


โดย: Kim-Ha วันที่: 6 กันยายน 2553 เวลา:23:37:56 น.  

 
กรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

เดินกะเผลกๆ มาอ่านต่อ....โอ๊ยยยยย เล่นเกินบทไปหน่อย ขาแพลงเลยอ่ะ 555


พี่คิ๊มมมมมมม...ทำไมไม่ตบจุ๊บๆๆๆๆ จริงๆ ล่ะ...เค้าไม่ย๊อมมมม นี่มันมะใจ่เค้า มันเบาไป กร๊ากกกกก
(หันซ้าย หันขวา กลัวน้องน้ำค้าง ตามเข้ามาอ่านอ่ะ...โดนกันทั้งวงเลยงานเนี่ย )


บทวันนี้น่ารักดีเจ้าค่ะ....แต่เปรมมี่รู้ตั้งนานแล้ว ว่าอ๋อมน่ะหลอก...แต่ก็เต็มใจให้หลอกคร๊า เอิ๊กกกก
ชอบตรง....ชิดอกซิกแพ็คอ่ะ อร๊ายยยยยย ซบ ซุก ซอนไซ และก็ไซ้ร์ เอ้ย...ชิดๆ คร๊า


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 7 กันยายน 2553 เวลา:0:14:46 น.  

 
https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=konnarakgun&date=07-09-2010&group=3&gblog=20
[Love Story] Gun & Grand In Wonderland ✿◕‿◕✿เต้นไปตามจังหวะรัก...จังหวะหัวใจ ♥ 19

ฝากแปะลิงค์....โฆษณา ฟิคหวานอนุบาล ในนี้ด้วยนะคะ อาจารย์คิมฮา
บ้านใกล้เรือนเคียงเนอะ หนับหนุนกันต่อไป ประหยัดค่าโปรโมทด้วยอ่ะ 5555


เพิ่งจะอัพเสร็จเจ้าค่ะ...พี่หญิงเล็ก หลังจากมัวแต่เพลิดเพลิน ระเริงใจไปกับจิ้น พิศวาส 555
มานานหลายวันแล้ว....อะๆๆ อย่าแซวว่าทำไมเปรมมี่คึกจัง ไม่หลับไม่นอนอ่ะ


ก็ง่วงค่ะ...แต่ช่วงนี้กำลังสงบ ไม่มีสิ่งใดมาคอยกวนตัว และกวนใจ
อร๊ายยยย พูดเหมือนคนมีห่วงอ่ะ ไม่ใช่ ไม่ใช่....เปรียบให้ฟังเฉยๆ คร๊า เอิ๊กกกก
กระดึ๊บๆๆ กลับเซฟเฮ้าส์ดีกว่า....ไปนอนซุกอกซิกแพ็คพี่อ๋อมกิ๊กตาวิ้งๆ ให้อิ่มหนำใจดีก่า คริ คริ


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 7 กันยายน 2553 เวลา:2:56:42 น.  

 
Thank you จ๊ะเปรมมี่กำลังคิดว่าเขียนกระเผกถูกป่ะเปลี่ยนเป็นกะเผลกแล้วนะ ^^

วันนี้ก็เปลี่ยนแนวบ้าง จะได้ไม่ต้องเครียดในการอ่าน อิอิ

แปะได้เลยจ่ะ เผื่อคนเบื่อแนว จาได้เปลี่ยนบรรยากาศไปอ่านแบบ นี้มั้ง


โดย: Kim-Ha วันที่: 7 กันยายน 2553 เวลา:5:54:41 น.  

 
ใครชอบน้องกัน น้องแกรนด์ ตามลิงค์ของเปรมมี่เลยนะจ๊ะ ฟิควัยใสน่ารักๆ ร้องเล่นเต้น รวมเดอะดาวไว้หลายรุ่นทีเดียวเชียว อาจารย์ก็ขนมาจนหมด ไม่เว้นแม้แต่อาจารย์คิม ก็ขอยืมตัวมาจากฟิคของเปรมมี่ 5555


โดย: Kim-Ha วันที่: 7 กันยายน 2553 เวลา:6:00:01 น.  

 
ชิชิ สมแมเปรมมณี 5555555555 หาญกล้าจะมาตบเต้ยเหรอยะ

สะใจจริ๊งงงงงงงง แต่ไม่น่ามีพี่อ๋อมมาคอยปลอบเลย

น่าจะปล่อยให้เดินกะเผลกๆๆๆๆๆๆๆๆอยู่คนเดียว ชิชิชิชิชิส์

(อินจัด คริคริคริ)


โดย: Beer (I'm always beside you^^NaPat) IP: 118.172.100.58 วันที่: 7 กันยายน 2553 เวลา:8:27:06 น.  

 
เห็นแล้วจ๊ะว่าอินจริงอะไรจริง เรื่องต่อไปจะให้น้องเบียร์เล่นประกบปาก (เอ๊ยประคู่) กะเปรมมี่ เอาแบบไม่ใช้สแตนอินเลยนะ 5555

แนวจะออกแบบว่าพระเอกเป็นเจ้าชายอาหรับ (น้องกันแสดง) แล้วมีเมียหลายคนเก็บไว้ในฮาเลม (ใครสนใจลงชื่อสมัครเข้าฮาเลมด่วนๆๆๆ) แล้วก็จะมีฉากบู้ของบรรดาเมียแต่ละคน ซึ่งไปฝึกฝนฝีมือมาจากต่างสำนักกัน อะไรประมาณเนี้ย คริคริ

ว่างๆ จะเข้าไปฟิคพิศดารแซมเปิลให้ดูว่าจะออกมาหน้าตายังไง ^^


โดย: Kim-Ha วันที่: 7 กันยายน 2553 เวลา:8:39:28 น.  

 
คืนนี้ไม่มีแววจะลงตอนใหม่ได้เลยจ่ะ เพราะยังไม่เขียนซักกะตัว แต่ยังเหลืออีกตั้งสี่ชั่วโมงกว่าจะห้าทุ่ม เอาเป็นว่าจะพยายามจ่ะ



โดย: Kim-Ha วันที่: 7 กันยายน 2553 เวลา:18:46:50 น.  

 
อร๊ายยยยยยยยยย ยัยเมียฝั่งขวา ตามเข้ามเยาะเย้ยเค้าถึงในนี้หรอเนี่ย อย่างนี้ต้องเจอโบก นี่แน่ะๆๆ


ฮึ่มมมมม...กล้าประกบปาก เอ้ย ประกบคู่ตบกับเปรมมี่ใช่ไหม....คอยดู๊ๆๆ จะได้เห็นดีกัน กรีสสสสสสส
(วิ่งไปซบอกพี่อ๋อมต่อ....ยัยคุณเบียร์ จะไล่ตบเค้าอ่ะ ล้อเลงน๊า....คุณเบียร์ อย่าอินเกิ๊นนนน เค้ากลัวอ่ะ )



พี่คิม....ขอเปรมมี่ต้องเป็นบทเมียแต่งเท่านั้น พอพวกเมียน้อย เมียบ่าวทั้งหลายเข้ามา ก็จะต้องยอมเปรมมี่ไง๊
ถ้าไม่ได้บทนี้....เค้าไม่เล่นด้วยเน้อ ชิส์ๆๆ เลือกบทบ้างไรบ้างอ่ะ
(ว่าแต่จะเอาไปลงที่บุรี เป็นออเดิร์ฟหรอพี่....ด่วนเลยจร้า อยากกินอะ เอ้ย อยากอ่านแล้น....แต่ขอเลิฟซีนโหดๆ ของเปรมมี่กะอ๋อมซักตอนจิ....อยากเปลี่ยนแนวบ้างอ่ะ กร๊ากกก )


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 7 กันยายน 2553 เวลา:18:49:18 น.  

 
อิอิ จัดไป เอาแบบหนักชนิดผู้ใหญ่กันรับไม่ได้ เนรเทศเปรมมี่ออกจากหมู่บ้านไปเลย ฐานคบชออูไม้โท 555


โดย: Kim-Ha วันที่: 7 กันยายน 2553 เวลา:18:53:44 น.  

 
มาแล้วจ้า ชอบตอนนี้มากๆๆๆเลย อ๋อมแมนมาก เริ่มชอบอ๋อมอีกคนแล้วสิ แต่ก็ยังน้อยกว่ากันอยู่นะ ดีจังกันร้องเพลงหวังดีประสงค์รักด้วย แอบสะใจเล็กน้อยอิอิ ที่เปรมมี่ตบเต้ยพลาด แล้วตัวเองกลับต้องเจ็บตัวอีก อิอิ แถมยังโดนอ๋อมหลอกอีก แต่ก็หลอกเพราะรักนะเปรมมี่จ๋า ตอนนี้เอาทิชชู่ไปเก็บดีกว่า คงไม่ได้ใช้อีกหลายวัน ชิมิชิมิ พี่คิม


โดย: wujingxin IP: 112.142.174.18 วันที่: 7 กันยายน 2553 เวลา:19:15:09 น.  

 
เก็บทิชชู่ไว้ก่อนนะจ๊ะ เดี๋ยวเจ้าอัสนีย์มาแล้วค่อยเอามาใช่ใหม่


โดย: Kim-Ha วันที่: 7 กันยายน 2553 เวลา:19:32:12 น.  

 
ขอบคุณค่ะู ^ ^ อิ อิ ...


โดย: Blue wide or narrow Way IP: 113.53.147.51 วันที่: 7 กันยายน 2553 เวลา:20:08:23 น.  

 
เปรมมี่ เสียใจด้วยนะเค๊อะ ทามอารายเต้ยหมอนมิได้ กร๊ากกกกกกกกกกกกก


โดย: เต้ยหมอน IP: 192.168.1.55, 222.123.142.238 วันที่: 8 กันยายน 2553 เวลา:11:57:49 น.  

 
ขอบคุณค่ะคุณนกซ่าส์ที่แวะเข้ามาชม ^^


เต้ยหมอนหายไปซะนาน เกือบโดนฝ่ามืออรหันของเปรมมี่แล้วไหมล่ะ อิอิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 8 กันยายน 2553 เวลา:12:10:32 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.