Group Blog
 
All blogs
 
Twilight Stars6 ตอนที่ 86

"ผมรักพริม" เสียงกระซิบบอกรักดังขึ้นเมื่อคนในอ้อมแขนเริ่มขยับตัว

"บอกมาทั้งคืนแล้ว ยังไม่เบื่ออีกเหรอคะ" พริมยิ้มแล้วว่าล้อดวงตายังคงปิดสนิท

"จะพูดจนกว่าพริมจะไม่อยากฟัง" คริสกอดกระชับลูบไล้ต้นแขนขาวนวล

"กลัวแต่คุณจะเบื่อพริมซะก่อนน่ะสิ" หญิงสาวกุมมือชายหนุ่มไว้

"งั้นเรามาพิสูจน์กัน ว่าใครจะทนได้มากกว่ากัน" คริสว่าแล้วซุกไซ้ไปที่ต้นคอหญิงสาว

"นี่ จักจี้นะ" พริมท้วงแล้วหดคอ

"มีความอดทนหน่อยสิที่รัก" คริสว่าล้อแล้วหัวเราะ

"เล่นแบบนี้ใช่ไหม" พริมพลิกตัวขึ้นภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่หนานุ่มแล้วโน้มลงไซ้ซอกคอชายหนุ่มบ้างหมายจะทำให้เขาจักจี้ แต่คริสกลับกอดร่างบางไว้ลูบไล้ไปบนแผ่นหลังนุ่มละมุมแล้วหัวเราะชอบใจ ทำให้หญิงสาวเป็นฝ่ายจักจี้เสียเองแล้วขยับขลุกขลักอยู่บนร่างแข็งแรง

"ปล่อยพริมนะ" หญิงสาวหัวเราะพยายามจะดันตัวให้หลุดจากการเกาะกุม

"ปล่อยก็ได้" คริสปล่อยมือแต่กลับพลิกตัวกลับ โน้มลงซุกไซ้ซอกคอพริมอีกครั้งแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่

"ไปเที่ยวกันไหมพริม อยู่บ้านทั้งวันพริมคงเบื่อแย่" ชายหนุ่มเอ่ยชวน

"ไปไหนดีล่ะคะ พริมจำไม่ได้ซักที่"

"ก็ไปที่ๆ พริมจำได้สิ" คริสยิ้มจับปลายคางหญิงสาวส่ายไปมาเบาๆ

"มีด้วยเหรอคะ" พริมทำหน้างง

"ทุ่งหญ้าสีชมพูที่พริมเคยเห็นในความฝันนั่นไง บรรยากาศดีมากๆ พริมต้องชอบแน่ๆ เลย"

"ที่แบบนั้นมีจริงๆ ด้วยเหรอคะ คริส" พริมเริ่มตื่นเต้น

"มีสิ พริมไม่ได้ฝันไปหรอก เดี๋ยวเราทำอาหารเช้าไปทานกันที่นั่นด้วยดีไหม"

"ดีค่ะ"



ทั้งสองช่วยกันทำแซนวิช โดยมีคริสยืนอยู่ด้านหลังพาดคางไว้บนไหล่หญิงสาว จับมือหั่นขอบขนมปัง ทามายองเนส แปะชีส วางแฮม เอาขนมปังประกบ แล้วหั่นครึ่ง ทำทุกอย่างเหมือนพริมเป็นเด็ก แต่ทั้งคู่ก็ดูสนุกสนานราวกับได้กลับเป็นเด็กๆ อีกครั้ง และเมื่อตระเตรียมเสบียงเรียบร้อย การเดินทางก็เริ่มต้นขึ้น

คริสเดินไปเก็บกล้องที่บันทึกภาพเมื่อครู่ลงตะกร้าไปด้วย ตั้งใจจะเก็บเรื่องราวให้ได้มากที่สุด ไว้เป็นของขวัญชิ้นพิเศษเมื่อหญิงสาวมองเห็นอีกครั้ง

"ทุ่งหญ้านั่นอยู่ไกลไหมคะคริส แล้วเราจะไปกันยังไง"

"ไกลมากครับผม เราจะบินไปด้วยกัน" คริสว่า

"พูดเป็นเล่นอีกแล้วนะคะ" พริมหัวเราะ แต่ก็กลับนึกเอะใจว่าตอนไปซื้อของก็ไม่ได้นั่งรถไป แล้วไปได้ยังไง

"พูดจริงก็ไม่เชื่อ ถ้าโดนหลอกคงเชื่อจนหมดใจ" คริสแกล้งว่ากระเซ้าหากว่าคำพูดนั้นกระทบเข้าโสติประสาทแล้วทำให้หญิงสาวชะงักไปชั่วครู่ รู้สึกคุ้นเคยเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน

"เป็นอะไรไปเหรอพริม" คริสเห็นปฏิกิริยาของหญิงสาวเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

"เปล่าค่ะ" พริมปัดความคิดนั้นออกไป และคิดว่าคงเป็นเรื่องไร้สาระ






"แพต ตื่นได้แล้ว" ชาร์ลอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย หากแต่ปลุกเท่าไหร่หญิงสาวก็ไม่ยอมลุกจากที่นอน

"เฮ้อ..." ชาร์ลถอนหายใจ แล้วอุ้มร่างบางขึ้นพาดไหล่ มุ่งหน้ากลับกรุงเทพฯ ทันที

เขาวางหญิงสาวลงบนเตียงภายในห้องพัก แพตพลิกตัวกอดหมอนข้างแล้วหลับต่อทันที

"ฉันจะดูซิ เธอจะนอนทั้งวันไหม" ชาร์ลยิ้มส่ายหน้าแล้วลงไปที่ออฟฟิต



แพตตื่นหลังจากนั้นสองชั่วโมงด้วยอาการงง มองไปรอบๆ ห้องก็พบว่าตนเองอยู่ตามลำพัง จึงรีบลุกไปอาบน้ำ แต่งตัวเรียบร้อย ตั้งท่าจะลงไปเล่นงานคนที่ไม่ยอมปลุกปล่อยให้เธอนอนจนสายโด่งขนาดนี้

"นี่ทำไมคุณไม่ปลุกฉัน" แพตว่าทันทีที่เห็นชายหนุ่มยืนหันหลังอยู่ภายในห้องทำงาน แต่พอเขาขยับตัวออก ปรากฏว่าไม่ได้อยู่ตามลำพัง หากว่ากำลังยืนคุยอยู่กับเลขาหน้าห้อง

"ฉันหมายถึงโทรปลุกน่ะ" แพตรีบแก้ทันควัน

"ผมโทรไปหลายครั้งแล้ว คุณไม่รับสายเอง" ชาร์ลว่าแล้วอมยิ้ม

"ช่วยจัดการให้เรียบร้อยด้วยนะครับคุณจูน" ชาร์ลหันกลับไปสั่งงานเรื่องประชุมเย็นนี้

"ค่ะ ขอตัวก่อนนะคะ" จูนแอบส่งสายตา ก่อนปลีกตัวออกจากห้องไป

"ที่ไม่ปลุกฉันเพราะมีจุดประสงค์แบบนี้ใช่ไหม" แพตหน้าบึ้งเดินไปกระแทกตัวลงบนเก้าอี้ตัวเอง

"จุดประสงค์อะไรของเธอ" ชาร์ลยืนกอดอกมองหญิงสาวตรงหน้า

"ก็แม่เลขานั่นไง" แพตมองค้อนชายหนุ่ม

"เวรกรรมอะไรของฉันเนี่ย ต้องมาชอบผู้หญิงนิสัยอย่างเธอ" ชาร์ลเริ่มอารมณ์ขุ่นขึ้นมาบ้าง

"ใช่สิ ฉันมันไม่มีอะไรดี ไปให้พ้นเลย ไม่ต้องมาช่วยแล้ว" แพตออกปากไล่ แต่ชาร์ลยังยืนนิ่ง พยายามข่มโทสะไว้

"ไปสิ บอกให้ไปไง" แพตลุกขึ้นผลักอกชายหนุ่ม

"ถ้าฉันไม่สั่งสอนเธอซะบ้าง เธอคงนิสัยเสียไปอีกนาน" ชาร์ลอุ้มหญิงสาวขึ้นพาดบ่า

"ปล่อยฉันนะ จะทำบ้าอะไร" แพตดิ้นรนทุบตีชายหนุ่มไม่ยั้งมือ ขณะที่ชาร์ลเดินตรงไปที่ห้องพักผ่อนที่อยู่ภายในออฟฟิต แล้วกดล็อคประตูทันที

ชาร์ลนั่งลงบนโซฟา แล้วขยับหญิงสาวนอนคว่ำลงบนตัก ล็อคเอวไว้ด้วยแขนข้างหนึ่งไม่ให้หลบหนีได้ ก่อนจะฟาดก้นอย่างแรง ราวกับแพตเป็นเด็กเล็กๆ

"โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ" แพตสะดุ้งทันทีที่ฝ่ามือกระทบบั้นท้าย

"เจ็บสิ เธอจะได้จำ พูดจาอะไรให้เกียรติคนอื่นบ้าง ไม่ใช่เอาแต่ใจตัวเองแบบนี้" ชาร์ลเริ่มสั่งสอน

"ไม่! ฉันจะพูดแบบนี้แหละ ใครจะทำไม" แพตยังคงดื้อแพ่งต่อ

"ไม่ ใช่ไหม" ชาร์ลฟาดก้นอย่างแรงอีกสองครั้ง คราวนี้แพตเริ่มร้องไห้โวยวาย

"ปล่อยฉันนะ! พ่อแม่ยังไม่เคยตีฉันแบบนี้"

"ก็เพราะไม่ตีน่ะสิ เธอถึงได้นิสัยเสียอย่างนี้"

"งั้นก็ตีให้ตายไปเลยสิ คนใจร้าย" แพตหยุดดิ้นรนเอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้น ทำให้ชาร์ลเริ่มใจอ่อนขึ้นมาทันที

"ตีสิ! หยุดทำไมล่ะ ฉันไม่มีทางสู้นี่" แพตว่าท้าทาย ทำให้ชาร์ลรู้สึกผิดได้ไม่น้อย ที่คิดใช้ไม้แข็งกับหญิงสาว

"ฉันขอโทษ" ชาร์ลว่าแล้วปล่อยให้แพตเป็นอิสระ

"ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังเลย" แพตว่าปนเสียงสะอื้น ลุกขึ้นยืนเดินเซไปเซมาปวดร้าวระบมไปทั้งบั้นท้าย ชาร์ลจึงรู้ว่าตนคงจะลงมือหนักไปหน่อยด้วยอารมณ์โกรธ

ชาร์ลตรงเข้าอุ้มหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนแล้วพาหายตัวกลับขึ้นไปห้องพักทันที เพราะแพตคงนั่งทำงานไม่ไหวในสภาพนี้

"ปล่อยฉันนะ จะทำอะไรฉันอีก" แพตโวยวายอีกครั้ง เมื่อชาร์ลปล่อยร่างบางลงบนเตียง

"ก็แค่จะให้เธอพักผ่อน จะนั่งทำงานไหวหรือไงล่ะ สภาพแบบนี้" ชาร์ลว่า

"ใช่สิ คุณจะได้ถือโอกาสไป.." แพตหยุดปากไว้ทันที เมื่อเห็นสายตาเอาเรื่องของชายหนุ่ม

"ไปอะไร.." ชาร์ลเน้นเสียง

"ก็ไปอี๋อ๋อกับแม่.." ชาร์ลกดริมฝีปากลงหยุดคำพูดไร้สาระของหญิงสาวทันที แพตดิ้นรนขัดขืนก่อนจะเริ่มโอนอ่อนผ่อนตาม ชายหนุ่มถอนริมฝีปากออก มองสบตาในระยะใกล้

"อย่าพูดแบบนี้อีก ฉันไม่ได้ชอบใครทั้งนั้น นอกจากเธอ"

"ฉันไม่เชื่อ"

ชาร์ลประทับริมฝีปากดูดดื่มอีกครั้ง เพื่อยืนยันในสิ่งที่พูด

"ว่าไง" ชาร์ลถามย้ำอีกครั้ง

"ไม่" แพตยังคงยืนกราน

"เธอคงไม่อยากให้ฉันไปไหนแล้วมั้ง วันนี้" ชาร์ลยิ้มสบตาแล้วโน้มลงจูบหญิงสาวอีกครั้ง เนินนานและยั่วยวน

"เชื่อหรือยัง"

"ยัง" แพตหลุดยิ้มออกมาในคราวนี้

และจุมพิตก็ยังดำเนินต่อไป จนกว่าชายหนุ่มจะได้คำตอบที่ต้องการ ...






ภาพทุ่งหญ้าสีชมพูซึ่งยังอยู่คู่กับหนุ่มสาวที่มีความรักไม่ว่าจะกี่ยุคกี่สมัย ยังคงมนต์ขลังสวยงามไม่เคยเปลี่ยนแปลง กระทั่งไม้ร่มเดิมที่ใช้พักกายและพร่ำพรอดรักกัน

คริสนั่งพิงกายกับโคนต้นไม้บนผ้าปูทับดอกหญ้าหนานุ่มอยู่เบื้องล่าง และมีหญิงสาวนั่งอิงแอบอยู่กลางอก พร้อมด้วยอาหารเช้าง่ายๆ ที่ช่วยกันเตรียมมา กับกาแฟหอมกรุ่น รู้สึกผ่อนคลายไปกับธรรมชาติสวยงามตรงหน้า และรับรู้ได้ถึงความสุขที่แท้จริง หาใช่วัตถุที่เขาพยายามไขว่คว้าจนเกือบทำให้สูญเสียหญิงที่อยู่ในอ้อมแขนนี้ไป

"ที่นี่อากาศเย็นสบายจังเลยค่ะคริส" พริมเอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกได้ถึงลมแผ่วพลิ้วโลมไล้ผิวกาย และกลิ่นหอมอ่อนละมุนของดอกหญ้าที่ลอยมากระทบจมูก

"ถ้าพริมชอบ เราจะมากันบ่อยๆ นะ" คริสกุมมือหญิงสาวไล้ปลายนิ้วไปบนแหวนสายฟ้าสีทองเป็นประกาย

"คุณมาขลุกอยู่กับพริมทั้งวันแบบนี้ ไม่เสียงานแย่เหรอคะ" หญิงสาวว่าด้วยน้ำเสียงละอายที่ทำตัวเป็นภาระ

"ผมมีความสุขทุกนาทีที่ได้อยู่กับพริม และจะไม่มีวันทิ้งมันไป" คริสกระชับอ้อมแขนกดจมูกลงบนผมนุ่มละมุน

"ถึงพริมจะสูญเสียอะไรไปหลายอย่าง แต่กลับรู้สึกว่าตัวเองโชคดี ก็เพราะมีคุณนะคะคริส" พริมยิ้มน้ำตาคลอ และนั่นทำให้ชายหนุ่มยิ่งนึกละอายใจตัวเอง

ทั้งความสุข ความทุกข์ ความเศร้า อัดแน่นอยู่ในหัวใจ คริสได้แต่เพียงเก็บซ่อนมันไว้ภายใน ไม่อาจบอกใครได้ทั้งนั้นว่าเขาทำอะไรลงไปบ้าง เขารู้ตัวว่าไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอดีตได้ หากเพียงหวังว่าซักวันความรักที่เขามีต่อพริม จะทำให้หญิงสาวยอมอภัยในสิ่งเลวร้ายที่เขาทำกับเธอไว้

"ถ้าผมเคยทำอะไรผิดบ้าง พริมจะยกโทษให้ผมไหม" คริสเอ่ยถามไม่มั่นใจ

"เช่นอะไรล่ะค่ะ" หญิงสาวถามงงๆ

"เช่น..เออ ทำให้พริมเจ็บตัวบ้าง หรือโกหกพริมบ้าง อะไรทำนองนี้" คริสพยายามยกตัวอย่างอ้อมๆ

"ทำให้เจ็บแค่ไหนคะ"

"เออ..ประมาณว่าตกบันไดอ่ะ" คริสไม่รู้จะอธิบายยังไง

"อย่าบอกนะว่าคุณเคยผลักพริมตกบันได" หญิงสาวว่าล้อแล้วยิ้มขำ

"พริมยังไม่ได้ตอบเลยนะ" คริสรีบทวงคำตอบเพราะกล้องกำลังบันทึกเหตุการณ์ไว้

"อืม..ถ้าคุณสัญญาว่าจะไม่ทำอย่างนั้นอีก พริมก็จะยกโทษให้ค่ะ"

"จริงนะ" คริสยิ้มกว้างขึ้นมาทันที

"ค่ะ" ด้วยความดีของเขาในตอนนี้ พริมนึกไม่ออกเลยจริงๆ ว่าจะโกรธชายคนนี้ลงได้อย่างไร

"งั้นมาทำสัญญากันเลยดีกว่า" คริสโน้มลงจูบหญิงในอ้อมแขนอ่อนโยนรักใคร่ ด้วยความรู้สึกโล่งอกขึ้นมาเล็กน้อย






"คิดถึงลูกเหรอคะ" แองจี้แหงนมองหน้าสามี ขณะนอนซบอยู่บนอกอุ่น

"อืม.. อีกสามวันฉันก็ต้องเข้าผ่าตัดหัวใจแล้ว ไม่รู้จะมีโอกาสได้พบลูกซักครั้งไหม" พีทโอบไหล่แองจี้แนบชิด

"หมายถึงยัยพริมหรือยัยแพตคะ" แองจี้ถามเพราะรู้สึกว่าเขาพูดแปลกๆ

"ฉันหมายถึงลูกชายของเรา" พีทพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่แองจี้กลับตกใจในสิ่งที่ได้ยิน พลางขยับขึ้นมองหน้าสามีทันที

"คุณรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอคะ ตั้งแต่เมื่อไหร่" แองจี้ถามประหลาดใจ

"ตั้งแต่ยัยพริมห้าหกขวบ ฉันก็เริ่มสงสัยแล้วล่ะ" พีทยังคงพูดด้วยน้ำเสียงปกติ

"แล้วทำไม..." แองจี้ว่าด้วยสีหน้าสำนึกผิด

"ต้นเหตุของเรื่องวุ่นวายทั้งหมด มันก็เป็นเพราะฉัน แล้วฉันก็รักยัยพริมมากเกินกว่าที่จะยอมสูญเสียลูกไป ครอบครัวเราก็มีความสุขดีไม่ใช่เหรอ" พีทมองสบตาภรรยา

"ฉันขอโทษนะคะ ฉันไม่มีทางเลือกจริงๆ ฉันกลัวคุณจะทำร้ายลูก" แองจี้สารภาพ

"ตอนนี้ลูกอยู่ที่ไหน" พีทเพียงอยากรู้ หากว่ามันจะเป็นวาระสุดท้ายในชีวิตของเขา ซึ่งเฝ้าเก็บงำความสงสัยมานาน

"ฉันให้น้าหมอช่วยสลับคริสลูกของเรา กับยัยพริมลูกของชาร์ลีกับเอมี่" แองจี้ว่าเสียงสะอื้น

"แล้วสองคนนั้นรู้ไหมว่าไม่ใช่ลูกตัวเอง" พีทถามสิ่งที่ข้องใจ แองจี้พยักหน้า

"สองคนนั้นก็เหมือนเรา ที่รักคริสมากเกินกว่าที่จะส่งตัวแกกลับมา คุณอย่าโกรธฉันเลยนะที่ต้องทำแบบนี้" แองจี้ร้องไห้ซบอกสามี

"ฉันไม่เคยโกรธเธอหรอก ชีวิตที่ผ่านมา ฉันมีความสุขได้ก็เพราะเธอกับลูก ฉันก็แค่ไม่อยากมีอะไรค้างคาใจ ถ้าฉันเข้าไปผ่าตัดแล้วไม่ฟื้นขึ้นมาอีก ก็เท่านั้นเอง" พีทลูบศีรษะแองจี้ปลอบใจ

"อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ คุณต้องหาย ต้องไม่เป็นอะไร เราจะกลับบ้านด้วยกัน คุณจะต้องได้พบลูกค่ะ" แองจี้ยิ้มปลอบ

"ฉันจะพยายามอยู่ให้ถึงวันนั้น" พีทว่ายิ้มสบตาภรรยา

"คุณต้องทำได้ค่ะ" แองจี้ว่าแล้วซบลงกับอกที่ให้ความอบอุ่นเธอมากว่ายี่สิบปี ไม่ว่าจะอย่างไร เขาก็ยังเป็นชายที่เธอรักเสมอและจะต้องผ่านพ้นความยากลำบากนี้ไปด้วยกันให้ได้ ...






"ยังไม่นอนอีกเหรอแพต" ชาร์ลเดินออกมาจากห้องทำงานแล้ว แต่ยังเห็นหญิงสาวนั่งอยู่ที่โซฟาหน้าทีวีเงียบๆ คนเดียว

"รอโทรศัพท์หาพ่อค่ะ" แพตว่าสีหน้ากังวล

"งั้นฉันจะนั่งเป็นเพื่อน" ชาร์ลนั่งลงข้างๆ โอบไหล่หญิงสาวไว้แล้วว่าปลอบ

"พ่อเธอไม่เป็นอะไรหรอก เชื่อฉันนะ"

"ฉันอยากอยู่ดูพ่อที่โน่น แต่พ่อไม่ยอม ให้ฉันกลับมาอยู่เป็นเพื่อนพี่พริม กลับมาถึงพี่พริมก็ไม่รู้หายไปไหน" แพตว่าแล้วน้ำตาร่วง

"ในสถานการณ์อย่างนี้ เธอยิ่งต้องเข้มแข็งเข้าไว้รู้ไหม ไม่งั้นเธอจะเป็นที่พึ่งให้ใครได้" ชาร์ลโอบหญิงสาวแนบชิดยิ่งขึ้น

"ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทุกอย่างดูสับสนวุ่นวายไปหมด เมื่อก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้" แพตว่าไปสะอื้นไป

"อีกเดือนนึง ฉันก็ต้องกลับไปเรียนต่อ แล้วที่นี่จะทำยังไง" หญิงสาวยิ่งพูดก็ยิ่งเครียด

"ฉันจะช่วยเธอทุกอย่าง ไม่ต้องห่วงนะ ปัญหาทั้งหมดต้องมีทางแก้ไข หยุดร้องเถอะ ถ้าพ่อเธอได้ยินเสียงเธอแบบนี้ คงกังวลใจไปด้วย" ชาร์ลลูบศีรษะหญิงสาวเบาๆ อย่างปลอบโยน

"คุณช่วยบอกให้พี่พริมโทรหาพ่อหน่อยได้ไหม พรุ่งนี้พ่อก็เข้าผ่าตัดแล้ว" แพตอ้อนวอน

"ฉันจะลองดู" ชาร์ลว่าทั้งที่ไม่แน่ใจว่าจะติดต่อคริสได้

"ได้เวลาแล้วมั้ง โทรหาพ่อเธอเถอะ" ชาร์ลมองนาฬิกา ก่อนจะช่วยหญิงสาวเช็ดน้ำตาออกจากใบหน้านวลใส

แพตรีบต่อโทรศัพท์ทันที

"ฮัลโหล พ่อเหรอคะ"....

"....."

"....."




คริสเห็นข้อความที่ส่งมาจากชาร์ล และบอกเล่าเรื่องราวที่รับรู้มา เพื่อให้หญิงสาวได้มีโอกาสโทรไปให้กำลังใจพ่อซึ่งกำลังป่วยหนัก

"ไม่รู้พ่อจะเป็นไงบ้างนะคะคริส" พริมเอ่ยขึ้นหลังจากว่างหูโทรศัพท์ แม้จะจำเรื่องราวเกี่ยวกับพ่อไม่ได้เลย แต่หญิงสาวกลับรู้สึกอบอุ่นเมื่อได้ยินเสียงที่ปลายสาย

"พ่อไม่เป็นไรหรอกพริม ต้องคิดในทางที่ดีไว้ก่อนนะ" คริสหยิบโทรศัพท์ออกจากมือหญิงสาว

"พริมก็ภาวนาว่าอย่างนั้นค่ะ" หญิงสาวไม่รู้จะทำอะไรได้ดีกว่านั้น เพราะลำพังตัวเองยังเอาตัวไม่รอด

"นอนเถอะนะที่รัก ดึกแล้ว" คริสขยับผ้าห่มขึ้นคลุมร่างและกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน นึกเห็นใจพริมและครอบครัวขึ้นมาทันที และรู้สึกว่าตนเองไม่ได้ช่วยอะไรเลยนอกจากซ้ำเติมให้สถานการณ์แย่ลงไปอีก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องธุรกิจหรือชีวิตส่วนตัว...





จนดึกดื่นค่อนคืนแพตก็ยังไม่สามารถข่มตาให้หลับได้ หญิงสาวเดินมาหยุดอยู่หน้าโซฟา แล้วแทรกตัวลงในผ้าห่มเบียดร่างคนที่กำลังหลับ ในเวลาที่ต้องการความอบอุ่นทั้งทางร่างกายและจิตใจเช่นนี้

"นอนไม่หลับเหรอ" ชาร์ลขยับตัวแล้วโอบกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน

"คุณบอกพี่พริมแล้วใช่ไหม" แพตเอ่ยถามแนบอกแข็งแรง

"พริมโทรไปแล้วล่ะ" ชาร์ลว่า

"หลับเถอะนะ ไม่ต้องเป็นห่วงอะไรแล้ว" ชาร์ลแนบริมฝีปากลงบนหน้าผากหญิงสาว แล้วกอดกระชับขึ้น

"กู๊ดไนท์ค่ะ" แพตว่าเสียงเบา รู้สึกอบอุ่นปลอดภัยราวชายหนุ่มเป็นเพียงที่พึ่งเดียวในเวลานี้ เขาช่างแสนดี แต่บางทีก็มือหนักไปหน่อย หญิงสาวยิ้มบอกตัวเองเช่นนั้น
















Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2554
Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2554 22:03:25 น. 70 comments
Counter : 1440 Pageviews.
Share

 
ว่าแล้วก็จบลงที่แนวถนัด


โดย: Kim-Ha วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:53:13 น.  

 
น้ำหมากกระฉอก กั๊ก กั๊ก กั๊ก

ทิชชู่หมดกล่องแล้วจ้า


โดย: Pa_Stang วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:38:21 น.  

 
ฟีลเพิ่งมาตอนฟ้ามืดค่ะพี่ตังค์


โดย: Kim-Ha วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:43:58 น.  

 
หวานหยดอย่างนี้จะทดแทนได้ไหมตอนความทรงจำฟื้นคืนมา


โดย: นกหค วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:09:18 น.  

 
พี่ต้องอ่านสลับกลับไปกลับมาค่ะ จะได้กลายเป็นน้ำผึ้งขม


โดย: Kim-Ha วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:11:33 น.  

 
แอร๊ยส์ น้ำหนักขึ้นไปขีดหนึ่ง...พี่หญิงรับผิดชอบด้วยน๊า


ว่าแล้ว! ทำไมเราออเด๋อน้ำตาลจากไร่อ้อยสุพรรณบุรีบ้านฝาชีแก้มบุ๋มของเราไม่ได้
ก็เพราะเขาเอามาส่งให้บ้านนี้หลดสต๊อคโกดังเลยอ่ะ...ชิส์! งั้นเรารอล๊อตหน้าก็ได้
แบบว่าหวานตาม แต่หวานทับทั้งตัวเลยยยยย...กิ๊วๆๆๆ (เกทับพวกหลานๆ กะโม้ให้เจ้าของบ้านฟัง)




โดย: Wonderfulmoon วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:15:24 น.  

 
แล้วจะคอยนะนู๋เปรม ว่า.........สมราคาคุยอะเปล่า


อ่านอีกรอบ กร๊ากกกกกกกก


โดย: Pa_Stang วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:21:54 น.  

 
ขอจริงๆ ซักทีเถอะน่าน้องหญิง ไหนๆ ก็จะจบอยู่แล้ว
ทิ้งทวนกันไปเลย คริคริ


อีกคู่ก็ใช่ย่อย วันนี้อารมณ์แปรปรวนน่าดูค่ะ
(ไม่รู้คนเขียนหรือตัวละคร) ใกล้อัพแล้วค่ะอีกแป๊บนึง


โดย: Kim-Ha วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:28:11 น.  

 
สวัสดีคะ พี่ๆ
ตอนนี้เริ่มสงสารคริสซะและ หากพริมจำได้คริสจะทำอย่างไร ฮือออออออ TT

สู้ๆนะคะพี่คิม คืนนี้ฝันดีนะคะ บ๊าย บาย


โดย: kunlove IP: 183.89.241.159 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:59:00 น.  

 
ฝันดีจ้าน้องกุล


โดย: Kim-Ha วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:01:23 น.  

 
สวัสดีกะ good night พร้อมกันเลยนะคะน้องกุล

จะไปสั่งสอนกันไงอะล็อคประตูด้วย


โดย: Pa_Stang วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:05:56 น.  

 
สุภาษิตนี้เลยค่ะพี่ตังค์ "ปิดประตูตีแมว"


โดย: Kim-Ha วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:08:03 น.  

 
กู๊ดไนท์ค่ะน้องกุล หลบไปดูเดอะสตาร์ใช่ไหมคะ



โดย: นกหค วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:08:32 น.  

 
"ปล่อยฉันนะ จะทำบ้าอะไร"

ชาร์ล จะทำบ้าอะไรเหรอ...


โดย: นกหค วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:38:11 น.  

 
มาดูกันเลยค่ะ ว่าทำบ้าอาราย


โดย: Kim-Ha วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:11:48 น.  

 
อร๊ายยยยย ชอบมั่กๆ ที่ชาร์ลลงโทษแบบนี้

และชอบมากที่สุดเวลาชาร์ลง้อแบบนี้
หนูแพตขี้หึงนะเนี่ย



โดย: นกหค วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:17:21 น.  

 
ปิดประตูตีแมวจริงๆ
ตีแล้วเกาคาง ลูบหัวให้เพลินเลย


โดย: Pa_Stang วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:22:28 น.  

 
พี่ตังค์พูดซะเห็นภาพเลยค่ะพี่ปุ้ย


โดย: Kim-Ha วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:24:45 น.  

 
ฮ่าๆๆๆๆๆ จริงด้วยค่ะ


โดย: นกหค วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:29:19 น.  

 
หนีไปนิทราก่อนนะคะ

good night คะพี่ปุ้ย น้องคิม นู๋เปรมมี่


โดย: Pa_Stang วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:44:29 น.  

 
ไปด้วยคนค่ะ อิอิ

Good night ค่ะ พี่ปุ้ย พี่ตังค์ น้องหญิง


โดย: Kim-Ha วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:47:37 น.  

 
เข้านอนเหมือนกันค่ะ
Goodnight ค่ะ น้องตังค์ น้องคิม หนูเปรมมี่

หลับฝันดีนะคะ สาวๆ


โดย: นกหค วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:23:48:02 น.  

 
แพตจะเข้าข่าย มาโซคิสม์ หรือเปล่า


โดย: นกหค วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:24:55 น.  

 
แปลว่าอะไรคะพี่ปุ้ย ??


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:02:11 น.  

 
กร๊ากกกกก...ต้องถามความรู้ทางวิชาการจากน้องตังค์แล้วค่ะ


โดย: นกหค วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:08:17 น.  

 
รอพี่ตังค์ไม่ไหว ไปถามพี่ google มาแล้วค่ะ

งั้นชาร์ลก็ต้องเข้าข่าย ซาดิสม์ ด้วยค่ะ จะได้ไปกันได้


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:26:16 น.  

 
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ไปๆมาๆ จะฮาร์ดคอร์ แทนเจ้าเปรมมี่แล้ว

เรือนนั้น พระนางยังไม่เจอกันเลยอ่ะ


โดย: นกหค วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:31:48 น.  

 
ปล่อยsheอารัมภบทไปก่อนค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:34:20 น.  

 
คริสเริ่มกลัวความผิดตัวเอง..นี่ก็เข้าข่าย..ทำอะไรทำไมต้องถ่ายคลิปไว้ด้วย..ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

สงสารพริมมากกว่า ถ้าความจำคืนมาจะใจสลายแค่ไหนนะ


โดย: นกหค วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:45:32 น.  

 
^
^
^

ถ้าsheเอาจริงขึ้นมา จะได้เห็นภาพ bodily fluids กันละคราวนี้

แม้ศัพท์แสงวิชาการแพทย์เพียบเลยวันนี้ พี่ตังค์อยู่ไหนนนน ?????


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:48:51 น.  

 
ถ้าถ่ายคลิปไว้ทุกช็อทจริงๆ พริมคงรับไม่ได้อ่ะค่ะ
สงสัยต้องตายแล้วเกิดใหม่ ให้คริสรอไปอีกร้อยปี


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:53:28 น.  

 
ไปทานข้าวก่อนนะคะ..แล้วจะทานเผื่อเยอะๆเลยค่ะ
น้องคิมเตรียมอิ่มได้เลย


โดย: นกหค วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:12:00:31 น.  

 
อิ่มไปแล้วอ่ะคะ จานยังวางอยู่ตรงหน้าอยู่เลย อิอิ

ระวังมีแอบหลับหลังอาหารนะคะพี่ปุ้ย คริคริ


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:12:05:10 น.  

 
นู๋แพตกับชาร์ล ต้องร้องเพลงเพราะเราคู่กันมั้งคะ เข้ากั๊นเข้ากัน

ไอ้ถ่ายคลิปไว้ทุกช็อทแล้วพริมรับไม่ได้นี่ ช็อทไหนเหรอคะ

จะคอยดู bodily fluids แต่มันจะออกทางไหน


โดย: Pa_Stang วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:40:42 น.  

 
ก็เช่นคลิปตอนจับมือถือแขนกันอ่ะค่ะพี่ตังค์ พริมจะรับไม่ได้เลย


ส่วนที่จะคอยดูน่ะ ต้องย่องไปที่เรือนโน่นคืนนี้ค่ะ จะได้
เห็นกันจะๆ ไปเลยว่าออกทางไหนได้บ้าง


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:50:07 น.  

 
น้องขอออกไปซื้อขนมที่ 7 แป๊บนึงนะคะ รู้สึกช่วงนี้ร่าง
กายจะขาดน้ำตาล แบบว่าเทลงไปในฟิคเยอะ


ต้องรีบสะสมสแตมป์ด้วยค่ะ ใกล้หมดเขตล่ะ เดี๋ยวจะ
หาว่าไม่ร่วมรายการ อิอิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:54:01 น.  

 
เตรียมเก็บสมบัติกลับบ้านก่อนนะคะ

ยามค่ำมาใหม่ เข้าบ้านนู้น ออกบ้านนี้
แต่ไม่เข้าเรือนตัวเอง

คืนนี้คงได้รู้ body fluids ไหลออกทางไหน ไม่แคล้วออกทาง..........ตา


โดย: Pa_Stang วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:44:57 น.  

 
มาม่าหม้อแล้วนี่ค่ะ ไม่ออกตาแล้วค่ะ อิอิ เห็นว่าจะจับ
มือคืนดีกันแล้ว อิอิ

เจอกันคืนนี้ค่ะคุณพี่


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:51:27 น.  

 
กรี๊ดดดดด พีทที่รัก อย่าเป็นอะไรน๊า

อย่าทำร้ายจิตใจกันเลย...พลีสสสส


โดย: นกหค วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:11:22 น.  

 
ใจเย็นๆ ค่ะพี่ปุ้ย ทำใจดีๆ ไว้นะคะ พีทที่รักของพี่ปุ้ยไม่
เป็นอะไรหรอกค่ะ หมอบอกว่า 70 / 30 อ่ะค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:18:45:46 น.  

 
สวัสดีคร้า ทักทายยามดึกคร้าพี่ๆ
อาพีทจะเป็นอะไร ไม่เอาๆ เดี๋ยวกุลผ่าให้ไหมคะรับรองหาย!! อิอิ

สู้ๆนะคะพี่คิม


โดย: kunlove IP: 183.89.104.31 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:36:23 น.  

 
ตาพีทเป็นคนแสนดีตั้งแต่เมื่อไหร่นี่

70/30 นี่อะไรเหรอคะน้องคิม ตายแน่ๆ 70 อะเปล่าล้อเล่น


โดย: Pa_Stang วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:38:05 น.  

 
คืนนี้ขอลาก่อนนะคะ ฮ้าววววววว!!

ฝันดีนะคะ พี่คิม พี่ปุ้ย และทุกๆคน บ๊าย บาย
(กระซิบๆ พริมจำได้เร็วๆนะ อยากเห็นคนหล่อเสียใจ อิอิ)
ล้อเล่นน๊าาาาาาา อิอิ


โดย: kunlove IP: 183.89.104.31 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:44:41 น.  

 
Good night จ้าน้องกุล


น้องก็ว่างั้นแหละค่ะพี่ตังค์ กลัวพี่ปุ้ยเสียใจ เลิกอ่าน อิอิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:03:26 น.  

 
อ๊ายยยย น้องตังค์อย่าแช่งสุดหล่อของพี่นะ

น้องกุลนอนไวจัง ตื่นมาอ่านหนังสือตอนเช้าใชไหมคะ..ฝันดีนะจ๊ะ

แล้วพ่อกับลูก(เขย)จะได้เจอกันไหมคะ..ลำดับญาติจะสับสนไหมนี่..หลานจะเรียกพีทจะเป็นตา หรือปู่ ดีคะ

ว่าแต่ทวดกันกะทวดเต้ยยังแข็งแรงใช่ไหมคะ


โดย: นกหค วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:11:37 น.  

 
คู่แค้น คู่แข่ง
อีกคน(ทวดกัน)เป็นทวด อีกคน(พีท)เป็นแค่ปู่/ตา
ลำเอียงเห็นๆ ใช่ใหม่คะพี่ปุ้ย รึว่าไงคะน้องคิม


โดย: Pa_Stang วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:15:32 น.  

 
ยังเต๊ะปี๊บดังค่ะพี่ปุ้ย


ปล. เรียก ตู่ ดีไหมคะ จะได้ไม่สับสน


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:17:32 น.  

 
ช่ายๆๆๆๆๆ ลำเอียงๆๆๆ


โดย: นกหค วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:17:43 น.  

 
ก็พี่พีทมีลูกตอนแก่ (กว่า) น้องกันอ่ะค่ะพี่ตังค์


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:19:41 น.  

 
ถ้าลำดับกันว่า ชาร์ลีเรียกพีทว่าพ่อ ใช่ป่ะ คริสก็ต้องเป็นน้อง ส่วนพริมก็ต้องเป็นหลาน

สรุปว่าเรื่องนี้เป็น ดาวพระศุกร์ (เข้าพระเสาร์แทรก) ค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:22:20 น.  

 
กร๊ากกกกกกกกกกกกก


โดย: นกหค วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:29:16 น.  

 
ลำดับญาติตีกันนุง แล้วไอ้ เจน4 จะเรียงจะนับญาติกันยังไง งงแทน


โดย: Pa_Stang วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:35:28 น.  

 
ไม่ต้องนับแล้วคะพี่ตังค์ รุ่นต่อไปต้องไปหาเหยื่อใหม่
แล้วค่ะ เพราะเป็นญาติๆ กันทั้งนั้นมาพัวพันกันไม่ได้
แล้วค่ะ อิอิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:20:45:46 น.  

 
อือ งุงิ งุงิ อยากเห็น gen 4


โดย: Pa_Stang วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:11:59 น.  

 
มีค่ะ เดี๋ยวออกมาวิ่งสองขวบ สามขวบ แล้วก็ จบบริบูรณ์


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:31:34 น.  

 
เดี๋ยวจะจบตอนด้วยฉากเอาใจพี่ตังค์ซักหน่อย อิอิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:35:54 น.  

 
น้องตังค์คะ แล้วเราคนอ่านรุ่นไหนอ่ะ ถ้าน้องกันเป็นทวด แล้วเราเป็นอะไร


แล้วลูกของชาร์ลกับ แพตล่ะ ยังไม่โซเดมาคอมกันเลยนะ


โดย: นกหค วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:43:40 น.  

 
พี่ปุ้ย ให้น้องเก็บไว้หากินตอนอื่นบ้างค่ะ จับมือกันครบ
หมด น้องก็หมดมุขหากินพอดี


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:21:45:51 น.  

 
ว๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

เสียดายจัง...เฮ้ออออ...เสียดายจัง


โดย: นกหค วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:00:38 น.  

 
ไม่ต้องเสียดายค่ะ มีฮาร์ดคอร์แถวนี้ให้ดูอยู่ อิอิ เดี๋ยว

ชะแว๊บไปดูก่อนค่ะ ว่ามาหรือยัง อิอิ ตอนใหม่น้องค่อย

มาต่อพรุ่งนี้นะคะ ซดกาแฟเข้าไป ง่วงเลยค่ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:09:39 น.  

 
แอร๊ยส์ เข้ามาบ้านนี้เมาทั้งจูจู๊บ เมาทั้งน้ำตา...กระซิกๆ
(โธ่! พี่พีท...จะเสื่อมสมรรถภาพซะแระ น้องโหสิให้ก็ได้!!! แต่ต้องให้เค้ากะพี่อ๋อมมา feat กันส่งท้ายบ้างจิ...เมื่อยง่ะ!!)


อยากจะเข้ามาเชิญแก๊งค์เลดี้ปร้าๆ กะหลานๆ ในเรือนนี้น่ะค่ะ...ว่าถ้าพรุ่งนี้ว่างกันแล้ว
สนใจจะเก็บกระเป๋า แล้วไปลอยทะเล เอ้ย! ร่วมทำบุญกัน ณ เรือสำราญหรูกลางทะเลเอเซีย-แปซิฟิก ด้วยกันมั๊ยเอ่ย

แต่มีข้อแม้นะคะว่า...ห้ามนำกล้องถ่ายรูปหรือมือถือติดตัวไปน๊า...เพราะเป็นกฏน่ะค่ะ เค้ากลัวคลิปจะหลุด แล้วศิลปินจะเสียชื่อได้อ่ะ กิกิ





โดย: Wonderfulmoon วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:13:27 น.  

 
มุดผ้าห่ม มุดผ้าห่ม

วิ่งไปดู ฮาร์ดคอร์ พี่ว่าเหลือแค่หอมแก้มละมั้ง นู๋เปรมเอ่ย


โดย: Pa_Stang วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:21:17 น.  

 
ว้ายๆๆๆๆๆ...เปรมมีจ๋าขอตั๋วใบนึงนะจ๊ะ


เง้อ...เซ็ง...เน็ตด๋อยอ่ะ กว่าจะรีเฟรซขึ้น กราบแล้วกราบอีก
ต้องขอตัวก่อนนะคะ

หลับฝันดีนะคะสาวๆ น้องคิม น้องตังค์ หนูเปรมมี่


โดย: นกหค วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:30:08 น.  

 
น้องยังไม่เข็ด level 12 ของเปรมมี่ค่ะ ไปจูบกันบนชิงช้าสวรรค์

คราวนี้ก็มาเกทับ วิ่งไปดูวันละสามรอบ สามวันซ้อน
พระเอก นางเอก ยังไม่เจอกันเลยค่ะ สงสัยงานนี้
ฮาร์ดคอร์ จะกลายเป็นเช็คโฟน ซะแล้วมั้ง

(ปล. หวังว่าเปรมมี่จะไม่ย้อนกลับมาอ่านอีก) 5555


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:32:43 น.  

 
ขำจนหายง่วงเลยอ่ะ

Good night นะคะ พี่ปุ้ย พี่ตังค์ น้องหญิง


โดย: Kim-Ha วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:35:46 น.  

 
Good night คะ พี่ปุ้ย น้องคิม นู๋เปรมมี่

ปล. พี่ว่า กว่าจะได้เจอกันคนลุ้นต้องงัดแห้วกระป๋องมากลั้วเหงือกให้หายแห้งก่อนละ ลงเรือหรูสะด้วย


โดย: Pa_Stang วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:22:48:21 น.  

 
สวัสดียามสาย
ใกล้เที่ยงแล้ว ทานข้าวกันรึยังคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:42:59 น.  

 
สวัสดีค่ะพี่ตังค์

เช้าแล้ว ยังเที่ยงค่ะ ว่าแล้วก็ไปเอากินเลยดีกว่า

พี่ตังค์มากระตุ้นต่อมหิวอ่ะ



โดย: Kim-Ha วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:11:54:11 น.  

 
ยุ่งเป็นยุงตีกัน ทั้งวัน ย้ายทำเลก่อนนะคะ

ค่ำๆ ดึกๆ แอบมาเปิดผ้าห่มทัศนานู๋แพทขาล้นนะคะ


โดย: Pa_Stang วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:10:21 น.  

 
วันนี้ล้นจริงอะไรจริงค่ะคุณพี่


โดย: Kim-Ha วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:16:15:41 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.