Group Blog
 
All blogs
 
Twilight Stars6 ตอนที่ 40

ทุกคนที่ได้รับการบอกกล่าวนัดหมายต่างมารวมตัวกันที่บ้านหลังน้อยของโตโน่และเอ้กในเช้าวันเสาร์ และช่วยกันทำอาหารโดยมีเอ้กเป็นแม่ครัวใหญ่คอยดูแล บริเวณหน้าบ้านซึ่งเป็นที่โล่งกว้างติดริมทะเลสาบใหญ่ถูกจัดให้เป็นที่เตรียมอาหาร และนั่งทานไปพร้อมกันในตัว ด้วยโต๊ะและม้านั่งยาวหันหน้าเข้าหากัน การเตรียมอาหารครั้งนี้จึงดูราวกับเป็นการออกแคมป์ตั้งค่าย ทำให้ทุกคนรู้สึกสนุกสนาน

"เอ รู้สึกจะลืมเก็บชะอมมาน่ะ" เอ้กพูดขึ้นหลังจากมองผักที่นำมากองรวมกันไว้

"งั้นเดี๋ยวเต้ยไปเก็บให้นะ" เต้ยเสนอตัวเพราะรู้สึกอึดอัดกับสายตาเปรมมี่ที่จ้องมาขณะที่นั่งเด็ดผักอยู่ข้างกัน

"กันไปเป็นเพื่อนนะ" กันว่าแล้วเรียบลุกตามไป

"เปรมมี่ไป..." เปรมมี่ยังพูดไม่จบ

"นั่งอยู่นี่แหละเปรมมี่ ยังเจ็บข้อเท้าอยู่ไม่ใช่เหรอ" อ๋อมว่าพลางรั้งมือเปรมมี่ไว้

"นี่จะมาช่วยเปรมมี่ หรือว่า..." เปรมมี่มองอ๋อมตาเขียวแล้วพูดเสียงในลำคอ

"ก็ช่วยอยู่นี่ไง เดินกะเผลกแล้วยังจะตามเค้าไปอีก" อ๋อมว่าแล้วยิ้ม



กันเดินตามเต้ยมาเรื่อยๆ จนถึงสวนผักที่ปลูกเป็นทิวแถว แล้วเต้ยก็เริ่มลงมือเก็บทันที กันอมยิ้มมองดูเต้ยเด็ดผักไปเรื่อยโดยไม่พูดอะไร

"กันยิ้มอะไรอะ ไหนว่าจะมาช่วยเก็บ ยืนเฉยอยู่ได้" เต้ยว่าแล้วตั้งหน้าตั้งตาเด็ดต่อไป

"ก็ไอ้ที่เต้ยเด็ดอยู่น่ะ มันชะอมที่ไหนล่ะ" กันว่าแล้วหัวเราะ เต้ยหยุดชะงักแล้วหันมามองหน้ากัน

"อ้าวก็ที่เต้ยเคยกิน มันหน้าตาอย่างงี้แหละ เต้ยจำได้" ว่าแล้วก็ยกผักที่อยู่ในมือขึ้นมาดม พิสูจน์กลิ่น

"กลิ่นเหมือนกันไหม" กันยิ้มขำแล้วว่าต่อ

"นั่นนะมันยอดกระถินต่างหาก เต้ยก็เด็ดไปมั่ว"

"อ้าวเหรอ" เต้ยว่าแล้วหัวเราะขำตัวเอง

"ชะอมอยู่ทางโน้นครับผม" กันว่าแล้วจูงมือเต้ยเดินไป

"แล้วที่เต้ยเด็ดมาเป็นกำนี่ล่ะ ทำไงดี..."

"ก็ใส่ลงไปในสลัดให้เต้ยกินไง..."

"บ้า สลัดอะไรใส่ยอดกระถินด้วย..."

"เต้ยเด็ดมา เต้ยก็ต้องรับผิดชอบสิ..."

"พูดจริงอะ..."

"อืม เดี๋ยวกันช่วยกิน...555"



"อุ๊ย!" เต้ยรีบชักมือกลับทันที จากต้นชะอมที่กำลังยืนเด็ดอยู่ข้างๆ กัน

"หนามตำนิ้วแล้วใช่ไหม ให้กันดูซิ" กันดึงนิ้วเต้ยขึ้นมาดูด้วยสายตากระหายแปลกๆ พลางแลบเลียริมฝีปากตัวเอง มองเลือดที่อยู่บนนิ้วเต้ยไม่วางตา ราวกับเจออาหารอันโอชะ

"เลือด..เลือด กันอยากกินเลือด" กันทำท่าจะเอานิ้วเต้ยเข้าปาก

"เฮ้ย..กันเป็นอะไรไปอะ" เต้ยพยายามจะดึงมือกลับ มองท่าทางกันด้วยความหวาดกลัว

"ก็เป็นแวมไพร์เหมือนในเรื่อง twilight ไง" กันหัวเราะแล้วดึงผ้าเช็ดหน้าที่พกมาในกระเป๋ากางเกงออกซับเลือดให้เต้ย

"บ้าที่สุดเลย! เต้ยตกใจหมด" ว่าแล้วเต้ยก็ฟาดแขนกันแรงๆ แล้วยิ้มขำ



อาหารที่ทำเสร็จถูกทะยอยขึ้นวางบนโต๊ะเรียงรายดูน่าทาน ทุกคนเข้าประจำที่นั่งม้ายาวที่ยึดติดกับโต๊ะหันหน้าเข้าหากันเป็นสองฝั่งๆ ละเจ็ดคนสบายๆ เพราะโตโน่ทำโต๊ะตัวนี้ไว้ใหญ่เป็นพิเศษ

"เต้ยทานแปลกเน๊อะ สลัดยอดกระถิน" เปรมมี่ซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามว่าประชด เพื่อนๆ ต่างหันมาสนใจการสนทนาเพราะน้ำเสียงของเปรมมี่

"เออ คือเต้ยเก็บมาผิดอะนึกว่าเป็นชะอม จะทิ้งก็เสียดาย" เต้ยว่ายิ้มเจื่อนๆ สังเกตว่าเพื่อนๆ เริ่มจับตามอง

"ต๊าย! แค่ชะอมกับกระถินก็แยกไม่ออก" เปรมมี่ว่าแล้วหัวเราะ

เต้ยยิ่งทำหน้าไม่ถูก กันแอบจับมือเต้ยไว้ให้กำลังใจ

"กันชอบสลัดกระถินอะ เต้ยตักให้กันหน่อยสิ เปรมมี่อยากลองบ้างไหม" กันยิ้มให้เต้ยแล้วหันไปถามเปรมมี่

"กันมันกินผักเป็นด้วยเหรอว่ะ" ริทหันไปพูดกับเซนดังแค่เสียงกระซิบ แล้วก็จับตาดูว่ากันจะกินเข้าไปจริงๆ หรือเปล่า

"อร่อยเหรอคะกัน" เปรมมี่ถามเสียงหวาน

"เปรมมี่ลองบ้างก็ได้"

"งั้นเปรมมี่เอาจานกันไปเลยนะ" กันยื่นจานที่เต้ยตักสลัดให้ต่อให้เปรมมี่ทันที

"ขอบคุณค่ะกัน เปรมมี่ชอบทานสลัดมากๆ" เปรมมี่รับจานมาด้วยอาการเคลิ้ม

"งั้นทานให้หมดเลยนะเปรมมี่" ริทว่าเสริมขึ้นมาแล้วยิ้มกว้าง

ริทและเซนแอบขำ ส่วนโตโน่ซึ่งจับตามองอยู่เหมือนกันก็แอบยิ้มขึ้นมา เพื่อนๆ จึงเริ่มคลายความสนใจจากการสนทนา เพราะเห็นว่าไม่มีอะไรแล้ว

"มะเต้ย กันแกะกุ้งให้นะ" กันเสนอ

"ไม่ต้องหรอกกัน เต้ยแกะเองได้" ว่าพลางชำเลืองมองเปรมมี่ที่กำลังจ้องอยู่

"เหรอ งั้นเต้ยแกะให้กันบ้างสิ จะได้ไม่ต้องมือเปื้อนสองคนไง" กันว่าแล้วยิ้มให้เต้ย

"เออ ความคิดดีว่ะกัน" ริทว่าแล้วหันไปทางมายด์

"แกะกุ้งให้ริทบ้างนะมายด์ จะได้ไม่ต้องมือเปื้อนสองคน" ริทว่าแล้วยิ้มกริ่ม

"ทะลึ่งละริท ริทต่างหากที่ต้องแกะให้มายด์อะ"

"อ้าว ทีเต้ยยังแกะให้กันเลย"

"ก็มายด์กะเต้ยคนละคนกันอะ ริทจะให้ทำเหมือนกันได้ไง"

"เฮ้อ เซงเลย มะริทแกะให้มายด์ก็ได้" ริทว่า

"เป็นไงเปรมมี่ สลัดอร่อยมากไหม" อ๋อมถามเปรมมี่แล้วยิ้มขำ

"ก้อ..แปลกๆ ดี" เปรมมี่ว่า

"ก็เป็นซะอย่างงี้แหละ ชอบของแปลก หึ หึ" อ๋อมว่าแล้วหัวเราะให้ลำคอ




หลังมื้ออาหารทุกคนมานั่งล้อมวงรวมกันอีกครั้ง แล้วไอซ์ก็เสนอความคิดว่าให้ทุกคนเล่นเกมไล่ล่าหาเชลยกันอีก

"อีกแล้วเหรอไอซ์" ริทว่า เพราะยังจำเหตุครั้งก่อนได้

"อีกแล้วอะไรอะพี่ เรายังไม่เคยเล่นเลยนะเกมนี้" ไอซ์ว่าเพราะความจำส่วนนั้นถูกลบออกไปแล้ว

"เออๆ ไม่เคยก็ไม่เคย ว่ากติกามา" ริทว่า ไอซ์ร่ายกติกาเดิมที่เล่นกันครั้งก่อนให้ฟังจนจบ

"คนที่ถูกจับได้ต้องทำตามคำสั่งของคนที่จับได้ทุกอย่างเลยใช่มั้ย" กันถามย้ำ

"ใช่ครับ" ไอซ์ตอบ

กันยิ้มกริ่มขึ้นมาทันที พลางส่งกระแสจิตวางแผนกับหนุ่มๆ อีกสี่คนเพื่อจะชนะการเป่ายิ้งฉุบให้ได้ จะได้เป็นฝ่ายหาก่อน และต่างมีเป้าหมายในใจว่าจะหาใคร

ผลก็เป็นอย่างที่เตี๊ยมกันไว้คือฝ่ายหญิงต้องไปซ้อน แล้วฝ่ายชายจะเป็นฝ่ายออกหา หลังจากที่นับหนึ่งถึงยี่สิบกันแล้ว ทั้งหมดก็ออกตามหาเป้าหมายของตัวเอง



ขณะที่เต้ยวิ่งไปหลบอย่างนึกสนุกนั้น ใจก็พลันคิดว่ากันจะหาเจอไหม เร็วเท่าความคิดของหญิงสาว เท้าเต้ยลอยขึ้นจากแรงฉุดแล้วอันตรธานไปจากจุดนั้นทันที

"จับได้แล้วนะ" กันโอบกอดเต้ยไว้ไม่ยอมปล่อยขณะที่ทั้งคู่มาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งบนที่เรียบโล่งปกคลุมไปด้วยดอกหญ้าเล็กๆ สีชมพู จากจุดนี้สามารถมองเห็นภูเขาและยอดตึกของมหาวิทยาลัยได้ชัดเจน อีกด้านเป็นป่าที่มีต้นไม้ขึ้นหนาแน่น ท่ามกลางท้องฟ้าสีคราม และเมฆขาวนวลบริสุทธิ์

"สวยจังเลยค่ะกัน" เต้ยเหลียวมองไปรอบๆ ตัว รู้สึกชอบที่ตรงนี้อย่างบอกไม่ถูก

"เป็นที่แปลงที่เจ้าคุณปู่ยกให้กันน่ะ ถ้าเต้ยชอบ อีกหน่อยเราจะมาปลูกบ้านกันที่นี่ดีไหม" กันยิ้มสบตาเต้ย

"กันพูดจริงอะ" เต้ยหลบตาแล้วยิ้มเขิน

"ไม่มีใครอีกแล้วบนโลกนี้ที่กันอยากจะอยู่ด้วยนอกจากเต้ย" กันว่าแล้วโน้มใบหน้าลงมาหา แต่เต้ยก้มหน้าหลบ

"กันขอสั่งให้เต้ยอยู่นิ่งๆ" กันว่าแล้วยิ้มสบตาเต้ยในระยะใกล้ ก่อนจะแนบริมฝีปากจูบหญิงสาวด้วยความรัก ท่ามกลางธรรมชาติสวยงามที่โอบล้อมหนุ่มสาวไว้เพียงลำพัง



เอ้กเดินเหลียวหลังไปดูว่ามีใครตามมาหรือเปล่า ก่อนจะหันกลับแล้วชนเข้ากับอกของโตโน่อย่างจัง

"จะไปไหนจ๊ะคนสวย" โตโน่รัดอ้อมแขนเข้าทันที ก่อนจะหัวเราะท่าทางตกใจของเอ้ก

"พี่โตโน่ เอ้กตกใจหมดเลย มาตั้งแต่ตอนไหนคะเนี้ย" หญิงสาวตีอกชายหนุ่มเบาๆ

"เอ้กก็รู้ว่าพี่ไม่ธรรมดา แค่นี้ทำไมจะไม่รู้ว่าเอ้กอยู่ที่ไหน" โตโน่ว่าแล้วยิ้มกริ่ม

"อย่างงี้ พวกพี่ก็ขี้โกงนี่" เอ้กว่าแล้วทำหน้าบึ้ง

"ถ้าให้พวกเอ้กเป็นคนหา คิดว่าจะหาพวกพี่เจอเหรอ สงสัยต้องเล่นเกมนี้ยันสว่างโน่นแหละ"

"จะสั่งให้เอ้กทำอะไรดีน้า..." โตโน่ทำท่าคิดหนัก

"โกงแล้วยังจะสั่งได้อีกเหรอคะ" เอ้กค้อนให้

"ยังคิดไม่ออกอะ เอาเป็นว่าติดไว้ใช้ในยามจำเป็นดีกว่า" โตโน่ว่าแล้วยิ้มกว้าง

"เลิกงอนนะ เอ้กไม่อยากให้พี่หาเอ้กเจอจริงๆ น่ะ" โตโน่แกล้งแซว

"ใครว่าล่ะ" เอ้กว่าแล้วยิ้มเขิน

"พี่ก็ว่างั้นแหละ" ว่าแล้วก็หอมแก้มหญิงสาวฟอดใหญ่ก่อนจะจูงมือกันเดินกลับไปหาเพื่อนๆ




เปรมมี่เห็นแผ่นหลังของชายหนุ่มและจำได้ทันทีว่าเป็นใคร หญิงสาวรีบหันหลังกลับเตรียมจะย่องหนี เพราะไม่อยากให้อ๋อมจับได้

"จะหนีไปไหนครับ" อ๋อมกอดเปรมมี่จากด้านหลังทำให้หญิงสาวก้าวต่อไปไม่ได้

"ปล่อยเปรมมี่เดี๋ยวนี้นะ เดี๋ยวกันมาเห็นเข้า" เปรมมี่หันมาเผชิญหน้าแล้วพยายามผลักอกอ๋อม

"ถึงเห็น กันก็คงไม่รู้สึกอะไร เพราะกันไม่เคยคิดอะไรกับเปรมมี่อยู่แล้ว ไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน" อ๋อมว่าด้วยอารมณ์

"ก็เหมือนกับที่เปรมมี่ไม่ได้คิดอะไรกับอ๋อมนั่นแหละ" เปรมมี่โต้กลับ

"พิสูจน์สิ ว่าเปรมมี่พูดจริง" อ๋อมท้าทาย

"จะให้เปรมมี่พิสูจน์ยังไง" ทั้งคู่จ้องตากันอย่างไม่ยอมลดละ

แล้วแววตาอ๋อมก็เปลี่ยนไปทันที จ้องมองเปรมมี่ด้วยดวงตาพราวแล้วโอบกระชับหญิงสาวเข้าหาอกซิกแพ็คแข็งแรง จนเปรมมี่เริ่มประหม่าแววตาเก่งกาจเมื่อครู่เปลี่ยนเป็นหวาดหวั่นต่อการกระทำของอ๋อม

"อ๋อมจะทำอะไร...ปล่อยเปรมมี่เดี๋ยวนี้นะ" เปรมมี่ยังพยายามพูดออกไปทั้งที่รู้ว่าหมดทางหนีแล้ว

"ก็จะทำให้เปรมมี่ได้รู้ใจตัวเองซะที"

อ๋อมว่าแล้วเคลื่อนใบหน้าลงต่ำจนสัมผัสริมฝีปากสั่นไหวของเปรมมี่ หญิงสาวรู้สึกสั่นสะท้านไปกับความรู้สึกอ่อนหวานนั้น มันนุ่มนวลอ่อนโยนราวกับความฝันในค่ำคืนนั้นไม่มีผิด อ๋อมจูบเปรมมี่เนินนานก่อนจะค่อยๆ ถอนริมฝีปากออก มองสบตาเปรมมี่

"เปรมมี่ไม่เห็น..เออ..จะรู้สึกอะไรเลย" เปรมมี่ว่าหน้าตาเฉย เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกภายใน พลางหลบตาอ๋อมแล้วหน้าเรื่อขึ้น

"เหรอ งั้นลองใหม่ไหม" อ๋อมว่าแล้วยิ้มทั้งใบหน้าและแววตา

"ไม่อะ เปรมมี่ไม่ชอบจูบจืดๆ" ว่าแล้วเปรมมี่รีบผลักจนหลุดจากการเกาะกุมของอ๋อม แล้วรีบเดินจากไป ด้วยความรู้สึกสับสนวุ่นวายใจ



"มายด์ มายด์" เสียงเรียกเบาๆ ดังขึ้น มายด์รีบหันไปตามเสียงนั้น

"อ้าวมีน มาหลบตรงนี้เหมือนกันเหรอ" มายด์ว่าเสียงเบาเหมือนกันพลางขยับเข้าไปใกล้มีน พลันได้ยินเสียงประหลาดดังขึ้น

"ครื้ดดดดดด....ฮื้ออออ..."

"กรี๊ดดดดดดดด" เสียงสองสาวดังขึ้นพร้อมกัน หลังจากที่เห็นสุนัขตัวมหึมาปรากฏร่างขึ้น ทั้งสองวิ่งแตกกันไปคนละทาง

สุนัขตัวนั้นวิ่งไล่มีนไป ส่วนมายด์วิ่งไปอีกทางกับที่ริทเดินมาพอดี

"ริท ช่วยด้วยๆ" มายด์ไม่คิดถึงอะไรอีกแล้วนอกจากความกลัว วิ่งเข้าไปหาอ้อมแขนริททันที แล้วซบหน้าลงกับอกชายหนุ่ม

"โห มายด์วิ่งเข้ามาให้จับง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ" ริทว่าด้วยอารมณ์ขัน พลางกอดมายด์ไว้

"ยังจะมาพูดเล่นอีก" มายด์ขยับออกมองหน้าริท แล้วเหลียวไปมองข้างหลังด้วยความกลัว

"มายด์หนีอะไรมาอะ" ริทถามแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง

"หมาปีศาจนะสิ ตัวใหญ่เท่ารถตู้ได้มั้ง" มายด์ว่าด้วยอาการตกใจ

"ตาฝาดหรือเปล่ามายด์ หมาอะไรจะตัวใหญ่ขนาดนั้น" ริทว่าขำๆ

"นี่ริทไม่เชื่อมายด์ใช่ไหม" มายด์เริ่มโกรธ

"มันวิ่งไล่มีนไปด้วยอะ ไม่รู้เป็นไงบ้าง" มายด์มีสีหน้ากังวล

"อืม งั้นไปตามเพื่อนๆ ไปดูกันไหม" ริทว่าพลางจูงมือมายด์กลับไปยังตัวบ้าน



มีนวิ่งจนหอบเข้าไปในที่รกแบบไม่คิดชีวิต หอบหายใจจนแทบสำลัก ประสาทเริ่มสั่นไหวไปด้วยความกลัว ก่อนจะได้ยินเสียงเคลื่อนไหวขึ้นอีกครั้ง แต่ดูน้ำหนักจะเบากว่าที่จะเป็นเจ้าสุนัขยักษ์นั่น แล้วก็รับรู้ได้ว่าพงหญ้าที่หลบอยู่เริ่มแยกตัวออกจากกัน หัวใจของหญิงสาวเต้นระทึกขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความกลัวจับจิต ก่อนที่การเคลื่อนไหวนั้นจะมาถึงตัว และวินาทีที่เห็นว่าสิ่งนั้นคืออะไร หญิงสาวกั้นใจจนแทบสิ้นสติ

"มีน มาหลบอยู่นี่เอง" เซนส่งยิ้มแก้มปริให้

"เซน!!" เป็นวินาทีที่มีนดีใจที่สุดในชีวิตที่เห็นว่าคนตรงหน้าเป็นเซนไม่ใช่เจ้าสุนัขยักษ์นั่น หญิงสาวโผเข้ากอดเค้าทันทีพลางร้องไห้อย่างหนัก

"เซน หมาตัวใหญ่มาก น่ากลัวมากเลยอะ มันไปหรือยัง" มีนซุกหน้ากับอกเซนพลางว่าเสียงอู้อี้ เซนรับรู้ได้ถึงน้ำตาที่ไหลออกมาจนเปียกอกเสื้อไปหมด

"เออ มีนไม่เป็นไรแล้วนะ" เซนรู้สึกผิดขึ้นมาอย่างมากที่แกล้งมีนจนอยู่ในสภาพเช่นนี้

"มีนกลัวอะเซน" หญิงสาวยังคงซบหน้าต่อไป

"ไม่ต้องกลัวนะ" เซนกอดปลอบหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน

"กลับกันเถอะ" ว่าแล้วเซนก็ประคองมีนเดินกลับบ้าน



หลังจากที่ทุกคนกลับมารวมตัวกัน โตโน่และบรรดาน้องๆ ยืนยันว่าอยู่ที่นี่มานานไม่เคยเห็นตัวอะไรอย่างที่สองสาวเห็น และแนะนำว่าจะไปส่งทุกคนกลับหอพักเพื่อความปลอดภัย งานเลี้ยงในวันนี้จึงสิ้นสุดลงเพียงแค่นั้น

หลังจากกลับถึงบ้าน ริทและเซน ก็ถูกโตโน่ตำหนิที่เล่นกันจนเลยเถิด และต่างสำนึกผิดในการกระทำของตัวเอง โดยเฉพาะเซน ยังคงจำอาการกลัวผวาของมีนได้ติดตา



เซนนอนกระสับกระส่าย นอนยังไงก็นอนไม่หลับ ใจนึกห่วงมีนขึ้นมา ชายหนุ่มจึงตัดสินใจ...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"ใครอะ" มีนถามพลางเดินไปเปิดประตู

"เออ...มีน" คนที่ยืนอยู่หน้าประตูดูท่าทางลังเล

"พี่เอ้กมีอะไรเหรอคะ" มีนถามเห็นท่าทางพี่สาวแปลกๆ

"คือพี่จะมาดูว่ามีนเป็นยังไงบ้าง" เซนในร่างเอ้กว่า

"เข้ามาก่อนสิค่ะ" ว่าพลางหลีกทางให้พี่สาวก้าวเข้ามา

"มีนยังไม่หายกลัวเลยค่ะพี่ ถึงมีนจะชอบหมา แต่ตัวขนาดนั้นมีนรับไม่ได้อะ" มีนว่าด้วยท่าทางขยาด แล้วนั่งลงบนเตียง

"พี่ขอโทษนะ" เซนหลุดปากออกไป

"พี่เอ้กจะขอโทษมีนเรื่องอะไรกันคะ" มีนทำหน้างงๆ

"เออ...ที่พี่ดูแลเราไม่ดีน่ะ"

"ไม่เกี่ยวกับพี่เอ้กหรอกคะ ใครจะไปคิดว่ามันจะมีตัวประหลาดแบบนั้นอยู่ด้วย นี่ถ้ามายด์ไม่อยู่ด้วย ทุกคนคงว่ามีนบ้าไปแล้วแน่เลย"

"แล้วมีนทำอะไรอยู่อะ" เซนเปลี่ยนเรื่อง

"เปล่าคะ มีนนอนไม่หลับอะ คืนนี้พี่เอ้กนอนเป็นเพื่อนมีนหน่อยนะๆ"

"จะดีเหรอมีน..."

"ทำไมล่ะคะ อยู่บ้านเราก็นอนห้องเดียวกันอยู่แล้ว"

"น่านะๆ มีนขอร้อง มีนยังกลัวอยู่เลย" ว่าแล้วพลางลากแขนพี่สาวมาที่เตียง

"นอนด้วยกันมีนจะได้อุ่นใจ" ว่าแล้วมีนก็เดินไปปิดไฟ

"กู๊ดไนท์คะ" มีนหอมแก้มพี่สาว เกาะแขนไว้แล้วซบหน้าลงกับไหล่ ก่อนจะหลับไปในที่สุด ส่วนพี่สาวตัวปลอมถึงจะสบายใจขึ้นแต่ยังนอนไม่หลับอยู่ดี...











Create Date : 08 กันยายน 2553
Last Update : 10 กันยายน 2553 22:38:05 น. 34 comments
Counter : 475 Pageviews.

 
เล่นมุขเดิมอีกแหละ ใครขี้เกียจตามก็กลางคืนรอบเดียวนะจ๊ะ

ต้องขอตัวไปทำงานพาร์ทไทม์เลี้ยงชีพละ อาจจามาอัพอีกทีตอนพักกลางวันจ้า ^^


โดย: Kim-Ha วันที่: 9 กันยายน 2553 เวลา:9:35:59 น.  

 
เฮอะ ยัยเต้ยนี่ไม่ค่อยฉลาดเอาซะเลยเนอะ...ชะอมก็ไม่รู้จัก
แล้วงี้จะดูแลพี่ผู้ใหญ่กันได้ไงเนี่ย...กร๊ากกก โอ๊ยยย เค้าแค่ประชดเล่นอ่ะ...ชิส์ๆ


น่าหมั่นไส้อีกแระ....นี่ถ้าไม่ติดที่ขาเจ็บนะ....ฮึ่มมมมมม 555
เริ่มเบื่ออ๋อมแล้วล่ะ....ตามอยู่ได้ น่ารำคาญ...แบร่ๆๆ >,<


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 9 กันยายน 2553 เวลา:11:02:39 น.  

 
ก็พี่ผู้ใหญ่เค้าไม่ชอบผู้หญิงฉลาดอะ หนีไปเที่ยวเกาหลีเลยเห็นป่ะ รีบไปเปลี่ยนป้ายหน้าบ้านเป็น "ชนีนคร" ด้วยนะจ๊ะ เพราะตอนนี้พี่ผู้ใหญ่เค้าไม่อยู่ ^^


โดย: Kim-Ha วันที่: 9 กันยายน 2553 เวลา:12:09:13 น.  

 
น่ารักจังค่ะพี่คิม ชอบตอนนี้อ่ะ สลัดผักใส่ยอดกระถิน เอ้แต่ว่ากันไม่กินผักนี่คะ จะช่วยเต้ยกินยอดกระถินได้หรอ

แต่ช่วงนี้ความรักของทั้งสองคนกำลังหวาน ผักที่ว่า ขม เหม็น อาจจะกลายเป็นหวาน หอม สำหรับกันไปเลยก็ได้
เพื่อเต้ยแล้วกันทำได้ทุกอย่าง สู้ๆๆๆ กัน แค่เอาใส่ปาก แล้วก็เคี้ยวๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วก็กลืน ไมยากหรอก หรือว่าตอนเอาเข้าปากบีบจมูกไว้แรงๆๆๆ ก็พอแล้ว


โดย: wujingxin IP: 180.183.203.177 วันที่: 9 กันยายน 2553 เวลา:17:36:22 น.  

 
ขอบคุณนะจ๊ะน้องซิน สำหรับไอเดียไม่กินผัก ไม่งั้นนึกมุขนี้ไม่ออกเลยนะเนี้ย ^^

อย่าเพิ่งบอกว่าชอบตอนนี้นะจ๊ะ อิอิ ราตรีนี้ยังอีกยาวนาน ตอนจบตอนอาจจะแร๊งขึ้นมาอีกก็ได้ เอาใจขาหื่น แต่จะโพสดึกๆ เด็กๆ จะได้เข้านอนกันหมด 5555


โดย: Kim-Ha วันที่: 9 กันยายน 2553 เวลา:20:24:09 น.  

 
ขอบคุณค่ะ ไม่รู้จะชมยังไงอ่ะ..เอาเป็นว่า "ชอบอ่าน+เริ่มเสพติด" งานคุณแล้วหล่ะ...

- น้องกันเริ่มกลายร่าง(แวมไพร์)แล้วเหรอ...บรึ๋ยยยย!!!..น้องกันมีเขี้ยวงอกออกมาคงน่ารักเนอะ (ทั้งเขี้ยวทั้งแก้มบุ๋มเลย)
- คุณเปรมมี่ขา...วันนี้ไม่มีซีนนาง(มาร)ร้ายเหรอค่ะ...ชอบบทบาทนี้ของคุณมากนะ (เล่นเนียนมาก) คุณคิมจัดให้แฟนคลับด้วยค่ะ

ปล. คุณคิม (กระซิบๆกันเองนะ)..ตอนจบน้องเปรมมี่เนี๊ยะจะรับประทานแห้วกระป๋องมั๊ยค่ะ? (ชวดทั้งกันทั้งอ๋อม) 555+





โดย: Blue wide or narrow Way IP: 125.26.10.77 วันที่: 9 กันยายน 2553 เวลา:20:25:10 น.  

 
ขอบคุณค่ะคุณนก (ฟิคนี้ติดแล้วถ้ำกระบอกไม่รับรักษานะคะ) 555

เรื่องหน้าให้เป็นแวมไพร์ก็ดีคะ จะเรทหนักกว่าเรื่องนี้อีก คริคริ ^^

วันนี้เปรมมี่มีแบบหยิกๆ แล้วค่ะ ไม่รู้จะร้ายขึ้นอีกหรือเปล่า

อย่าใช้คำว่าชวดค่ะคุณนก เอาเป็นว่าเกือบได้รับประทานทั้งสองคน 555


โดย: Kim-Ha วันที่: 9 กันยายน 2553 เวลา:20:34:52 น.  

 
พี่คิมเขียนฉากนี้เนี่ย กำลังหิวอยู่รึป่าวคะ อิอิ
คิดถึงกันจังเลย ไปได้แค่วันเดียวเอง นานเหมือนไปเป็นอาทิตย์เลย


โดย: wujingxin IP: 112.142.164.249 วันที่: 9 กันยายน 2553 เวลา:20:54:23 น.  

 
ก็กินไปพิมพ์ไปอะน้องซิน ^^

เค้ามีรูปอัพเดทที่เกาหลีให้ดูนี่น้องซิน พี่ว่าอยู่ที่ไหนก็ไม่ต่างแล้วล่ะเดี๋ยวนี้ เหมือนเห็นกันอยู่ทุกวัน

ว่าแต่น้องซินเคยเจอตัวเป็นๆ น้องกันหรือยัง


โดย: Kim-Ha วันที่: 9 กันยายน 2553 เวลา:21:16:53 น.  

 
พี่คิ้มมมมม...เล่นด้นสดๆ ตามความพึงพอใจของลูกค้าเลยรึเนี่ย...โปรโมชั่นดีจริงๆ วะฮ่าๆๆๆ


ทำให้คุณน้องค้างคาอีกแระ....เอาเหมือนตัวเองฉี่ออกมากระปิดประปอยอ่ะ
แต่ถ้าทำให้คุณพี่ไม่เหนื่อยแล้วจิ้นออกมาได้น่าอ่านเยี่ยงนี้ให้อภัยค่ะ


แต่เปรมมี่จะไม่ให้อภัยพี่คิมเลย....ก็ต่อเมื่อให้กินแห้วทั้งไร่ เหมือนดั่งที่คุณนกได้(ต้องการ) สันนิษฐานเอาไว้น่ะ
จะเผาบล็อกจริงๆ ด้วย....แล้วเรื่องหน้าก็จะไม่รับงานจากพี่คิมอีกแล้วววว....ชิส์


แฮ่ๆๆๆ...แล้วที่พี่คิมบอกว่า เกือบได้รับประทานทั้งสอง 2 หมายความว่า จะได้ทั้งกันและอ๋อมหรอ
ว๊ายยยยย ไม่นะ...คนเดียวก็พอคร๊า เอาอ๋อมก็ได้ เพราะไงกันก็ต้องคู่ยัยเต้ยจืดอยู่ดีอ่ะ...เชอะ


เอาตอนใหม่ของ กัน + แกรนด์ มาฝากไว้ด้วยเจ้าค่ะ...ตามไปอ่านได้นะ
แต่บิวท์อารมณ์ก่อนไปด้วยค่ะ....อ้อ เตรียมผ้าเช็ดหน้าด้วย...กระโถนด้วย หรือยกห้องน้ำไปด้วยก็ดีค่ะ


ฝันดี...ห้ามใครฝันถึงพี่กันของเปรมมี่น๊า ไม่งั้นเจอโบก ชิส์


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:0:42:17 น.  

 
ว๊ากกกก เบลอจัด ลืมแปะลิงค์เจ้าค่ะ 555

https://www.bloggang.com/viewblog.php?id=konnarakgun&date=10-09-2010&group=3&gblog=21


Good Night & Sweet Dream


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:0:46:35 น.  

 
เมื่อคืนนอนตอนสี่ทุ่มอะ เลยมาตื่นเอาตอนนี้ สงสัยนอนน้อยจนติดนิสัย ^^

เดี๋ยวจะตามไปใช้สมาธิในการอ่านฟิคเปรมมี่นะจ๊ะ พูดแบบนี้สงสัยคืนนี้ กัน แกรนด์ จะมีบทเข้าพระเข้านาง อิอิ

ก็แล้วแต่ว่าเรียกร้องอะไรอะเปรมมี่ ถ้าเปรมมี่ขอเลิฟซีนหนักๆ กับน้องกันงี้ ก็จัดให้ไม่ได้เด็ดขาด 555 (เดี๋ยวคนอื่นวิ่งหนีหมด) ^^


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:3:11:11 น.  

 
อ่านฟิคเปรมมี่เสร็จ ก็แอบหลับไปอีกถึงหกโมงกว่าอะ ^^

เฮ้อ..วันศุกร์ที่รอคอยมาถึงซะที

แต่เสาร์นี้ต้องไปหาเพื่อนที่สระบุรี วันอาทิตย์ก็มีภาระกิจทั้งวัน คิดว่าจะแต่งเต็ม สงสัยต้องผ่อนส่งเหมือนเดิม อิอิ


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:7:41:57 น.  

 
รอเข้าฉากอย่างใจจดจ่อ....ว่าจะโดนพี่อ๋อม เซอร์ไพรส์อะไรเค้าน๊า
ของเปรมมี่กะพี่อ๋อม...ต้องพ่อแง่แม่งอนค่ะ...เพราะจริงๆ แล้วเปรมมี่ยังมีใจกะพี่กันอยู่
พี่อ๋อมก็ต้องหึงบ้างไรบ้างจิ...แล้วก็ตบ จุ๊บๆๆๆๆ ตามใจอยาก...คริคริ


น้องแค่จิ้นตามใจตัวเองเฉยๆ น๊า...ถ้าพี่หญิงไม่จัดให้น้องก็ไม่ติดใจ...แต่จะลงแดงตายแว้ววว กร๊ากกก


อิอิ....แค่บอกว่าให้เตรียมผ้าเช็ดหน้า กระโถน และห้องน้ำแค่เนี๊ยะ....ก็คิดว่าเค้าจะจัดหนักอ่ะดิ 555
อยากให้สมรู้ร่วมคิด กะพี่อ๋อมมาหลอกเปรมมี่ทำไมล่ะ......เอาคืนบ้างนะ ชิส์


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:12:04:41 น.  

 
อิอิ เห็นเปรมมี่wantมากพี่ก็เลยสนองneedซะเลย ^^

ไม่ถึงกะตบจูบ แต่ก็หวังว่าเปรมมี่จะชอบ 5555


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:12:54:18 น.  

 
กรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส


ถูกใจกด Like อ่ะ เอาอีกๆๆๆๆ...จัดมาเยอะๆๆๆๆ เปรมมี่ไม่ชอบจืดๆ อ่ะ เอิ๊กกก



(กระซิบๆๆ....แล้วจะมีคนอยากอ่านป่าวอ่ะพี่หญิง....คงมีแต่เปรมมี่คนเดียวละมั้งที่ วอทเต็ดอ่ะ 555 )


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:17:04:47 น.  

 
*คำเตือน: ใครไม่ชอบซีนไหน กรุณาอ่านข้ามๆ ไปนะคะ เดี๋ยวฝันร้าย 55555


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:17:44:27 น.  

 
กลับมาจิ้นต่อแหละ ^^ ขออ่านของเก่าแป๊ปนึงนะจ๊ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:20:16:02 น.  

 
เพื่อนๆ คืนนี้ฝนตกหนักอีกแล้วอะ 5555

ปล่อยให้เปรมมี่นอนคนเดียวดีกว่า ^^


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:21:10:27 น.  

 
พี่คิมคะ วันนี้ซินเกือบเป็นเหมือนนางเอกเพลงระยะทำใจ ตอนที่เต้ยโดนรถชนน่ะค่ะ เพราะว่าวันนี้หลังจากเรียนเสร็จ ซินจะเดินข้ามถนน พอถึงกลางถนน เพื่อนมันก็เรียก ซินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน รอด้วย ซินก็หันกลับไปมอง แค่นั้นแหละค่ะ กระบะคันนั้นก็มาหยุดอยู่ข้างๆๆๆ ตกใจมากทำอะไรไม่ถูกเลย ก้าวเท้าเดินต่อไปก็ไม่ได้ เหมือนโดนสะกดอะไรประมานนั้น จนเพื่อนมาจูงมือเดินข้ามฝั่งไปค่ะ มือ ขา รวมทั้งใจด้วย สั่นไปหมดเลย
เกือบจะไม่ได้มาอ่าน ฟิค ของพี่คิมเลย
ขวัญหายไปไหนก็ไม่รุ้ หรือว่าตามนภัทรไปที่เกาหลีแล้วเนี่ย อิอิ
ออ ซินยังไม่เคยเจอนภัทร ตัวเป็นๆๆๆ หรอกค่ะ ได้แต่เพ้อๆๆๆๆข้างเดียวอยุ่อย่างนี้
แต่วันนี้ก็หายคิดถึงแล้ว เพราะได้ฟัง คลิปเสียงของนภัทรที่ส่งตรงมาจากเกาหลีแล้วค่ะ แล้วก็ยังได้ดูรุปอีกด้วย
ตอนใหม่ๆๆๆ ก็รีบมาปลอบใจคนที่คิดถึงนภัทรหน่อยนะคะ อิอิอิ


โดย: wujingxin IP: 112.142.169.200 วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:22:01:53 น.  

 
ระวังเนื้อระวังตัวหน่อยนะจ๊ะน้องซิน (แฟนคลับคนสำคัญ) ^^ สงสัยอินจัดคิดว่าตัวเองเป็นเต้ยไปซะแล้ว ถ้าจะเป็นเต้ยก็เอาฉากวิ่งกอดหลังนภัทรนะจ๊ะ ฉากรถชนไม่เอาคะ อิอิ

พี่กำลังนั่งคิดว่าจะจบที่ฉากเซนดี หรือจะต่ออีกสองคู่แล้วค่อยจบ หรือว่าจะรอไปจบพรุ่งนี้ดี ^^


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:22:07:22 น.  

 
วันนี้วันศุกร์แห่งชาติ นอนดึกได้ค่ะ จะรอตอนต่อไปนะคะ แต่ไม่รู้จะรอได้นานแค่ไหนเหมือนกัน อิอิ


โดย: wujingxin IP: 112.142.169.200 วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:22:07:43 น.  

 
ตกลงว่าจบแค่นี้ดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยมาร่ายตอนใหม่นะจ๊ะ ^^

สรุปว่าพรุ่งนี้ว่างแล้วอะ เพราะเพื่อนเลื่อนนัดไปเป็นอีกอาทิตย์หรือสอง

Good night นะจ๊ะทุกๆ คน ขอบคุณมากกกกกกกที่ติดตาม


โดย: Kim-Ha วันที่: 10 กันยายน 2553 เวลา:22:40:11 น.  

 
เมื่อเช้าตื่นขึ้นมามือขวาใช้การไม่ได้ ตกกะใจรีบไปหาหมอๆ บอกสงสัยปลายประสาทอับเสบ T T

ตอนนี้ก็ยังพิมพ์ไม่ค่อยได้อะ ใช้ได้แต่มือซ้าย

คงต้องปิดทำการจิ้นไปอีกหลายวันจนกว่าจะหาย

ช่วงนี้ก็จะคิดไปเรื่อยๆ ก่อน หายแล้วค่อยพิมพ์ทีเดียวนะจ๊ะ


โดย: Kim-Ha วันที่: 11 กันยายน 2553 เวลา:16:39:13 น.  

 
พี่คิมไม่เป็นไรมากใช่มั้ยคะ ขอให้หายวันหายคืนนะคะ นี่คงเป็นเพราะมาจิ้นให้พวกเราอ่านเยอะเกินไปรึป่าวคะ อิอิ
ยังไงก้อดุแลตัวเองดีๆๆๆ นะคะ พวกเรารอได้ (แต่อย่านานเกินปาย อิอิ)


โดย: wujingxin IP: 112.142.171.16 วันที่: 11 กันยายน 2553 เวลา:18:18:32 น.  

 
ว๊ายยยยย....พี่หญิงเจ้าขา เป็นอย่างไรบ้าง ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ นะเนี่ย...พักผ่อนก่อนค่ะพี่ อย่าเพิ่งฝืนนะคะ อันตรายมากๆ


หายเร็วๆ นะคะ....น้องหญิงยอมลงแดงก็ได้เจ้าค่ะ ที่ไม่ได้อ่านจิ้นติดเรท ป.โทอ่ะ
นี่แน่ะๆๆๆ เค้าไม่สบายยังจะมากระหายได้อีกแก๊


นี่ถ้าพี่คิมส่งกระแสจิตเหมือนหนุ่มๆ ในเรื่องนี้ได้นะ...ส่งมาให้เปรมมี่ได้ทันที จะจัดการพิมพ์ให้ภายใน 10 นาทีเสร็จ
ว๊ากกกก ยังจะมาโม้ได้อีก....ฮ่าๆๆ ล้อเล่นน๊า...ยังไงก็อยากให้พี่คิม หยุดสต๊อปการจิ้นไว้ก่อน จนกว่าจะหายค่ะ


น้องหญิง จะพยายามจิ้นเอง เออเองในฝันต่อไปล่ะกัน...เผลอๆ อาจเป็นเรท ป.เอก อ่ะ...เอิ๊กๆๆ ฮิ้วววว

แล้วจะเข้ามาเยี่ยมทุกวันนะคะ....รักพี่คิมนะ...ดูแลตัวเองด้วย อย่าได้แคร์สื่อ...กร๊ากๆๆๆ


โดย: Wonderfulmoon วันที่: 11 กันยายน 2553 เวลา:20:58:43 น.  

 
ขอบคุณมาก น้องซิน น้องเปรมมี่ ที่เป็นห่วง ดีขึ้นแล้วล่ะตอนนี้ อยู่ดีๆ มือมันก็ชา แล้วก็ไม่มีแรงไปเลย กินยาแล้วดีขึ้นอะ พรุ่งนี้คงเริ่มภาระกิจฟิตโช้ต่อได้ อิอิ ^^


โดย: Kim-Ha วันที่: 12 กันยายน 2553 เวลา:7:23:43 น.  

 
แน่ะๆๆๆๆ ยังแอบเข้ามาอีกนะคะพี่คิม รอให้หายดีก่อนแล้วค่อยจิ้นต่อก็ด้ายค่ะ


โดย: wujingxin IP: 222.123.54.229 วันที่: 12 กันยายน 2553 เวลา:12:10:53 น.  

 
พาผู้ชายรูปหล่อ...แต่ไม่ตรงเป็ค พี่คิมมาฝาก เอ้ย มาเยี่ยมเจ้าคะ
หายแล้ว ค่อยจิ้น + จิ้มนิ้ว ต่อก็ได้ค่ะ...เป็นห่วงจังเลย สู้ๆๆ น๊า



โดย: Wonderfulmoon วันที่: 12 กันยายน 2553 เวลา:13:53:14 น.  

 
เพิ่งรู้ข่าวคุณพี่เราไม่สบายซะแล้ว

รักษาเนื้อรักษาตัวดีดีซิค้าาา

ไม่สบายไป พวกเราก้อแย่น่ะสิค่ะไม่มีคัยมาอัป Twilight ให้อ่านเลย

หายวันหายคืนน่ะค่ะ โอมเพี้ยง


โดย: wlrukgun IP: 192.168.182.159, 119.42.84.250 วันที่: 13 กันยายน 2553 เวลา:12:52:30 น.  

 
แวะเข้ามาเยี่ยมนิ้วทั้ง 5 เจ้าค่ะ (นี่แน่ะๆๆ ยังจะมาเล่นอีกแก๊)


หายเร็วๆ น๊า....นอนจิ้นเองหลายคืนแล้วเนี่ย ถ้าได้จิ้นอีกคืน....รับรองมีทายาทให้พี่คิมช่วยเลี้ยงในบล็อกแน่นอนอ่ะ...กร๊ากๆๆ เอิ๊กๆๆ




โดย: Wonderfulmoon วันที่: 13 กันยายน 2553 เวลา:14:09:44 น.  

 
ขอบคุณน้องๆ ทุกคนที่เป็นห่วง ^^

ยังพิมพ์ยาวไม่ได้อะ แต่เห็นเม้นท์เปรมมี่แล้วแอบขำ เพราะนึกไปถึงรุ่นลูกเหมือนกัน แต่เป็นลูกกันกะเต้ยอะ 555

เอางี้ละกันลูกเปรมมี่กะอ๋อม ให้ชื่อ เอมิกา ชื่อเล่น เอมี่ (เปรมมี่ต้องพยายามปั้นให้ได้ลูกสาวนะจ๊ะ จะได้เล็งพระเอกภาคต่อไป 5555)


โดย: Kim-Ha วันที่: 13 กันยายน 2553 เวลา:15:37:49 น.  

 
กันกลับมาแล้วววววววววววววววววววววววววว
ดีใจมาก อิอิ
พี่คิมเป็นไงบ้างคคะ หายเรววววววววววววววววววววววๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะคะ


โดย: wujingxin IP: 117.47.103.66 วันที่: 13 กันยายน 2553 เวลา:20:18:09 น.  

 
น้องกันกลับมาพี่ก็หายเลยอะ ^^

เกี่ยวไหมเนี้ย


โดย: Kim-Ha วันที่: 14 กันยายน 2553 เวลา:12:35:07 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Kim-Ha
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




จิ้นกระจาย ^^


Smileymissmynovel@gmail.com






Friends' blogs
[Add Kim-Ha's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.