โห~พี่ไฟแรงจัง อัพบ่อยกว่าบล็อคร้างนู๋อีก

วาดฉากของพี่ยังสวยเหมือนเดิมเลย แต่มือลงสวยกว่าคอมฯอะเราว่านะ

ส่วนเสื้อ ขออนุญาตทักเสื้อมันย้อยดีจัง 555 ว่าจะทักเหมือนคนที่พี่พิมพ์บอกทักเลย 555

เพราะพี่วาดเสื้อ รอยยับพี่ใช้เส้นโค้งไปไงคะ.....มันเลยดูย้วยห้อยย้อย
น่านวาดเอาตัวเองไม่รอดแต่กล้าติ เอิ๊กๆ (กลัวโดนเตะจิง)
รอยยับอะถ้ามันโค้งๆมากไปมันจะดูเสื้อห้อยย้อยอะ อธิบายไม่ถูก แต่หนูก็วาดรอยยับห่วยพอกัน - -" มีอ.ท่านไหนวาดเก่งๆก็นึกไม่ออก

แก๊งพี่นี่ทักทีโหดเหมือนเดิมเลย........นี่ดีนะไม่วาดขนตาเป็นแผง20กว่าเส้นละ เมื่อก่อนหนูดูกี่ทีก็ว่าออก Y แสดงว่าคนวาดปลื้ม Y หลบใน อิอิ
(ของยุ้ยมันเป็นพวก Y แบบแสดงออกเปิดเผย)

พี่ไม่ลงรูปเก่าๆบ้างเรอะ หนูดูงานเก่าก็ว่าสวยอยู่ แต่...ของที่เก็บนั่นเก่าสิบปีเลย เอิ๊ก

สวัสดีค่า เปิดตามlinkของน้องๆเข้ามาจนเจอ blog ของคุณ เห็นแล้ว...โอ้...ดีใจมากค่ะ
ได้เจอกันอีกแล้ว ...(แต่คุณคงไม่รู้จักเรา)
ขอบอกว่าเราได้เห็นงานของคุณมาตั้งแต่สมัยวาดรูปไปลงกิฟท์แมกกาซีน จนกระทั่งตอนนั้นที่จะทำเรื่องคู่กรรมออกมา(ว่าแต่ตกลงได้ทำออกมามั้ยคะ หายเงียบไปเลย) และจากนั้นก็เห็นประปรายตามปกหนังสือเนาะ

ไม่รู้เป็นไง ได้เห็นผลงานคุณทีไร เรารู้สึก อบอุ่นใจทุกที อาจเป็นเพราะ
-เราจำได้มาตลอดว่าเพื่อนสนิทคนนึงของเรา เคยชี้ภาพในกิฟท์แมกกาซีนแล้วบอกว่าคนวาดรูปเนี้ย เป็นเพื่อนที่ร.ร.เก่าเค้าเอง จากนั้นเราก็ได้เห็นผลงานคุณพร้อมๆกับความพยายามที่จะเติบโตของกลุ่มคนรักการ์ตูนไทยมาเรื่อยๆ ตอนนั้นเรายังนั่งคิดอยู่ตั้งนานว่าพระเอกคู่กรรมที่ทางทีมงานวาดหลายแบบมาให้เลือกนั้น จะเลือกคนไหนดีน้อ..
-เรารับรู้ได้ว่าคุณรักการวาดรูปมากๆ
-รู้สึกว่าคุณรักธรรมชาติ และรูปของคุณที่สื่ออกมามันมีความอ่อนโยนอยู่
^
^
^
นี่คนพูดมันเขิลลลนะ จะบอกให้
แต่ไหนๆได้เห็นงานของคนรักการ์ตูนที่เรารู้จักผลงานมาเป็นสิบๆปีแล้วทั้งที ก็ขอบอกความในใจหน่อยไงคะ

ก็จะมาเยี่ยมบ่อยๆนะคะ อัพรูปบ่อยๆน้า

ยุ้ย - อะจ๊าก~~ อ่านคอมเม้นต์เสร็จแล้ว แอบไปซุกในมุมมืด ฮือ เกย์เสื้อย้วย ... แต่ เออแฮะ ดูไปดูมา มันก็เหมือนจริงๆ ด้วยแฮะ(พวกรู้ตัวช้า) สงสัยต้องสมแมนกว่านี้สักหน่อย

คุณเก๋ - ต้องบอกว่า ดีใจมากในรอบปีเลยค่ะ ที่ได้รับหลังไมค์จากคุณเก๋ คิดถึงเหมือนกัน คุณเก๋คงไม่รู้ว่า เราเองก็รู้จักคุณเก๋ผ่านกิฟท์แม็กกาซีนเหมือนกันนะคะ จริงๆ แอบชื่นชมมานาน อิอิ ช่วงนั้นแอบดูงานใน Acho อยู่ค่า... แต่ตอนนี้คุณเก๋คงไม่ค่อยว่างแน่ๆ เลย คนไข้น่าจะเยอะนะคะ

เรื่องคู่กัม (กรรม) ก็... ขอแอบเฉลยตรงนี้ ว่าทางทีมงานสมัยปู้นนนน เลือกแบบที่ 3 เป็นพระเอกด้วยเสียงเอกฉันท์ค่ะ เสียงโหวตก็มาแต่แบบที่ 3 (คนวาดก็เชียร์แบบที่ 3 อยู่ค่ะ ตามันตี๋ดีจัง ไม่เคยวาดมาก่อนอะ) แต่ตอนนั้นทางบริษัทแม่ข่ายประสบปัญหาเรื่องธุรกิจ โครงการจึงต้องระงับไว้ค่ะ เสียดายเหมือนกัน...

อ่า.. อย่าว่าแต่คุณเก๋เขิลเลยค่ะ นี่อ่านแล้วก้อเขิลเหมือนกัน คุณเก๋เดาถูกเลย เรารักธรรมชาติจริงๆ อะค่ะ ความใฝ่ฝันอยากเป็นฤๅษีชีไพร อยู่แต่ในป่าถ้าทำได้ (ตอนนี้ยังไม่ได้ค่ะ ยังรักสบายอยู่... เพราะในป่ายังไม่มีเน็ตให้ใช้อะ อุอุ)

อ๋า....รู้สึกหน้าร้อนผ่าวๆแฮะ
แสดงว่า.....กิฟท์แมกกาซีนนีต้องเป็นตำนานระหว่างเราแล้วค่ะ (อาจจะกับมิตรรักแฟนการ์ตูนอีกหลายๆคนด้วยอ่ะเนอะ) โห....ดีใจบอกไม่ถูกค่ะที่จริงๆแล้วเรารู้จักกันผ่านรูปวาดมาตลอดหรื่อเนี่ย ...อือม์
ถ้าวันหนึ่งที่คุณนีรมาลีจะละทิ้งชีวิตวุ่นวายในเมืองไปอยู่ตามป่าเขาล่ะก็ ....ฮี่ ฮี่...ชวนเราด้วยนะคะ เพราะปลายทางชีวิตเราก็ตั้งใจจะอยู่สงบๆกับธรรมชาติ นั่งวาดรูปไปเรื่อยๆเหมือนกัน แต่ตอนนี้ยังติดภาระทางครอบครัว ก็ต้องสู้ๆอยู่กับงานที่ตัวเองไม่ค่อยชอบไปก่อนแหละ
อยากให้เรื่องคู่กรรมได้เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาจริงๆค่ะ แล้วตอนนี้ไม่ทราบว่าลงผลงานอยู่ที่ไหนบ้างรึเปล่าคะเราตกข่าวการ์ตูนไปนานเลย ไม่รู้ต้องติดตามกันที่ไหนละ แถวฝั่งธนที่เราอยู่นะ ขนาดไทคอมิคยังไม่รับมาขายกันเลย เศร้าใจกะวงการการ์ตูนไทยอ่ะค่ะ ไอ้การที่ต้องทำทุกอย่างให้แสดงถึงวัฒนธรรมอันดีงามเนี่ย ทำให้การ์ตูนไทยเข้าถึงคนส่วนใหญ่โดยเฉพาะวัยรุ่นได้ยากนะ อย่างดีก็เป็นการ์ตูนสำหรับเยาวชนเท่านั้นเอง
ไม่ทราบได้เคยออกโดจินชิบ้างมั้ยคะ ถ้าไม่เคยขอให้ทำออกมาบ้างนะ เราขอสั่งจองล่วงหน้าเน้อ
see you ค่า

โดย: walk in dream (walkin ) วันที่: 11 ธันวาคม 2549 เวลา:18:18:27 น.

... คงขอต้องขอบคุณ "กิฟท์แม็กกาซีน" จริงๆ แล้วมังคะ อิอิ
จำได้ว่า ตอนนั้นที่เห็นรูปคุณเก๋ในกิฟท์ แล้วเพื่อนเราบอกว่า "เนี่ย เพื่อนเค้าวาดเอง" เรายังโห... วาดเก่งจังเลยอ้ะ >o< ตอนนั้นเรายังวาดคนพิกลพิการอยู่เลยค่ะ (และตอนนี้ก็ยังแอบมีความพิการบ้างประปราย เง้อ -___- ..)

ถ้าคุณเก๋จำกิฟท์แม็กกาซีนได้ คุณเก๋พอจะจำ "จาริยา ก" ได้ไหมคะ? อ่า ที่เคยได้ลงปกหลังกิฟท์ด้วยอะ นี่เป็นอีกตำนานกิฟท์สานรักของเราเหมือนกันค่ะ เพราะจาริยา ก. ก็กลายเป็นเพื่อนสนิทร่วมเอก - คณะเดียวกันกับเรา (มารู้ว่าคนวงเดียวกัน ก็เอาตอนปฐมนิเทศนี่แหละ) อืมๆๆ น่าแปลกดีแท้ค่ะ ไม่คิดเหมือนกันว่าตำนานนี้จะเกิดขึ้นอีกแล้ว ดีใจจัง~~

ข่าววงการ์ตูนนั้น เราก็ไม่ค่อยรู้แล้วเหมือนกันค่ะ ภาระในชีวิตมันเยอะอะ พอมาแอบดูอีกทีก็เห็นน้องๆ ใหม่ๆ ก้าวหน้าขึ้นมาก พร้อมกับค่านิยมบางอย่างก็เปลี่ยนไปจนบางอย่างเราก็อดเป็นห่วงวงการไม่ได้ ... เฮ้อ ถ้าพิมพ์เดี๋ยวยาวค่ะ เรายิ่งขี้บ่นอยู่ อุอุ เก็บไว้บ่นในบล็อกต่อไป ///

อยากจะเขียนการ์ตูนเป็นเรื่องๆ เหมือนกันนะคะ เรื่องในหัวยังถ่ายออกไม่หมดเลย แหะ แหะ แล้วก็ไม่เคยเขียนโดจินฯ ด้วยอะค่ะ ไม่รู้จะล้อใคร แต่สารภาพว่าอยากเขียนจริงๆ แต่ขี้เกียจไปขายในงานค่ะ (ซะงั้น... แก่แล้วรักสบายนี่เอง)

* ตามดูงานคุณเก๋ในบล็อกแล้ว รู้สึกอยากเขียนการ์ตูนอีกครั้งเลยค่ะ นึกถึงสมัยเด็กๆ ที่วาดรูปแบบไร้ความกดดัน สนุกมากๆ สำหรับเราแล้ว ตอนนี้กับตอนนั้น มันต่างกันจริงน้ออออ....

5555...เหมือนได้เขียนจอมอโต้ตอบกันเลยเนอะ
เราไม่รู้สึกว่าคุณนีรฯวาดคนออกมาพิกลพิการเลยนะ มันมีความลงตัวในตัวเองนะคะ ดูอย่างนักเขียนการ์ตูนญี่ปุ่นบางคนรู้สึกมั้ยว่าเค้าก็ไม่ได้ใส่ใจ อนาโตมี่ เลยนะ แต่ก็ดูลงตัว และมีชีวิตชีวาได้ ..คือเราจะเป็นพวกชอบภาพที่ให้ความรู้สึกมีชีวิตชีวามากกว่าเน้นความแม่นยำทางเทคนิคต่างๆอ่ะค่ะ (และก็ส่วนหนึ่งเป็นเพราะ....ถ้าให้เลือกนะ เราคงชอบงานด้านคอมิก มากกว่าillustratorน่ะค่ะ)
เราเชื่อว่าถ้าคุณนีรฯแต่งการ์ตูนออกมา ต้องลื่นไหลแน่ แตอย่างว่าแหละค่ะ อยู่เมืองไทยไหนจะต้องทุ่มเวลาไปกับการเลี้ยงปากเลี้ยงท้องแล้ว ถ้าจะให้ไล่ตามฝันสร้างการ์ตูนดีๆออกมาซักเรื่องนี่...คงต้องอาศัยลูกบ้าพลัง(+พ่อของลูก มีกะตัง)อย่างมากเลยนะ
เราก็ตั้งใจว่าก่อนตายจะสร้างการ์ตูนดีๆออกมาซักเรื่องค่ะ แต่เผลอแป๊ปเดียวก็....เฮ้ย อันนี้มันตั้งใจไว้ตั้งแต่15ปีที่แล้วนี่หว่า

เรามาให้กำลังใจกันเองเถอะค่ะ

ที่ว่าอยากทำโด(ถ้าไม่มีเรื่องไหนอยากล้อเป็นพิเศษก็แต่ง original เลยค่ะ ขอเชียร์)แต่ไม่อยากไปขายที่งาน เราก็เป็นเหมือนกันค่ะ เคยไปช่วยเพื่อน(shun/ผึ้ง)ขาย แค่ครั้งเดียว รู้สึกว่า เจอคนมากมายแล้วเหนื่อยจัง เพราะปกติอยู่แต่บ้านป่าเมืองดอย5555 แต่ถ้าเข็นงานออกมาได้จริงๆเรายินดีไปขายให้จริงๆนะคะ(จริงๆ) +ฝากเพื่อนขายได้ค่ะ

ที่บอกว่าค่านิยมบางอย่างในวงการการ์ตูนมันเปี๊ยนไป๋นี่ยังไงเอ่ย มาบ่นให้ฟังบ้างนะคะ ตกข่าวจริงๆ

ได้ยินชื่อ จาริยา ก แล้วเป็นชื่อสำคัญในความทรงจำแน่ค่ะ แต่ต้องเคาะสนิมในหัวเอากิฟท์มาเปิดทบทวนซะหน่อย(เก็บไว้ที่เชียงรายปู๊นนนน) แล้วไม่ทราบตอนนี้คุณจาริยายังวาดรูปอยู่รึเปล่าคะเนี่ย

แล้วมาใหม่ค่า

อ่า...รู้สึกพักนี้เซิร์ฟเวอร์พันทิปดาวน์บ่อยจริงๆ... เข้าบล็อกไม่ได้สักทีน้อ เฮ้อ คราวนี้ได้ตอบเสียทีค่ะ

โอ้... ใจตรงกันกับคุณเก๋เลย เราก็ชอบงานด้านคอมิก มากกว่างานภาพประกอบเหมือนกันค่ะ เพราะรู้สึกว่าได้เล่าเรื่องราวของตัวเองผ่านภาพ เป็นผู้กำกับเองทั้งหมดก็มันส์ดีค่ะ (อิอิ จริงๆ แล้วเป็นพวกบ้าพลังนั่นเอง...)

แต่พักหลังเห็นน้องๆ ในวงการรู้สึกจะเน้นไปทางภาพประกอบมากกว่า อาจจะเป็นเพราะว่าวงการการ์ตูนไทย มัน... ก็อย่างที่คุณเก๋ว่าล่ะค่ะ เราเองก็ไปคลุกคลีวงการสิ่งพิมพ์มา จึงได้รู้ว่าต้นทุนหนังสือการ์ตูนหนึ่งเล่มนั้นมากมายจริงๆ เอาแค่ค่าทำเพลท กับค่าพิมพ์ ค่ากระดาษ แค่นี้ก็สะอื้นแล้วค่ะ ยังไม่รวมพวกค่าต้นฉบับของนักเขียน กับค่าใช้จ่ายออฟฟิศเลยนะนี่ (อย่าง พวกค่าทำอาร์ตเวิร์ก ค่าดำเนินการของสำนักพิมพ์น่ะค่ะ) เมื่อค่าใช้จ่ายตรงนี้สูง จึงไม่ใคร่จะมีสำนักพิมพ์การ์ตูนที่ไหนเปิดกว้างนัก แล้วค่าต้นฉบับก็น้อย นักเขียนจึงไม่มีแรงอัพเกรดตัวเองมากนัก (<< ซึ่งตรงนี้เราไม่เห็นด้วยกับนักเขียนที่ทำแบบนี้น่ะค่ะ ถ้ามันเป็นชื่อเราแล้ว ยังไงก็ต้องทำเต็มที่ ไม่ว่าจะพอยาไส้ หรือไม่พอยาไส้ก็ตาม)

เราก็เห็นใจทั้งในแง่สำนักพิมพ์ และคนวาดด้วยน่ะค่ะ... สำนักพิมพ์ก็คงไม่อยากพิมพ์อะไรให้ขาดทุน เท่าที่เห็นจึงใช้ยุทธวิธีดัดแปลงใช้การ์ตูนเป็นสื่อเสนอความรู้สำหรับเด็ก เพราะหนังสือเด็ก เป็นหนังสือที่ทำยอดขายมากที่สุดค่ะ (ตามสถิติของร้านซีเอ็ด ถ้าจำไม่ผิด) ผู้ปกครองเป็นผู้ซื้อ = มีกำลังจ่าย เด็กไม่ต้องซื้อเอง และเด็กก็เป็นวัยที่ใช้หนังสือ "เปลือง" ด้วยค่ะ อย่างหลานที่บ้านเรา ก็อ่านหนังสือ อ่านเสร็จก็เบื่อ ร้องให้ซื้อเล่มอื่นต่อ ผู้ปกครองมักไม่ขัดเพราะอยากส่งเสริมการอ่านให้ลูกกันอยู่แล้ว เราเข้าใจค่ะ...

อีกอย่างหนึ่ง งานการ์ตูนถ้าจะให้ไปรอดจริงๆ ก็ต้องทำกันเป็นทีมอะค่ะ เน้นผลิตงานให้ Continue ตลอด มีมากปกเข้าไว้เพื่อยึดแผงเป็นของเรา แต่มันก็ต้องอาศัยปัจจัยหลายๆ ด้านด้วย วงการธุรกิจ...แค่คิดก็ปวดหัวแล้วค่ะ

สำหรับเด็กวัยรุ่นเอง ตราบใดที่เรายังไม่สามารถทำการ์ตูนไทย(ส่วนใหญ่)ให้คุณภาพทัดเทียมญี่ปุ่นได้ การ์ตูนไทยก็เติบโตยากค่ะ เพราะวัยรุ่นเป็นวัยที่เริ่มคิดค่าใช้จ่ายของตนเองแล้ว ถ้าเขาจะเสียเงินสัก 40 -45 บาทเพื่อซื้อหนังสือการ์ตูนเล่มหนึ่ง ระหว่างการ์ตูนญี่ปุ่น กับการ์ตูนไทยที่ราคาเท่ากัน เกือบจะ 100 % ที่เลือกการ์ตูนญี่ปุ่นแน่ๆ เปอร์เซ็นต์ที่เหลือก็คือ คนในวงการการ์ตูนเองที่ยังซื้อการ์ตูนไทย... มันน่าเศร้าค่ะ

อา..เราบ่นมากอยู่เหมือนกัน ... คุณเก๋อ่านตาลายแล้วกระมัง อิอิ แต่ยังไงก็ยังไม่ทิ้งฝันตัวเองแน่นอนค่ะ ใช่แล้ว สงสัยเราต้องมาให้กำลังใจกันเองแล้วล่ะค่ะ โอ้ 15 ปีแห่งความหลัง...~~~ เอิ๊ก แทงใจจัง เรามาพยายามด้วยกันเต๊อะ (หาแนวร่วม...)

ถ้ามีแรงจะวาดการ์ตูนใส่บล็อกก่อนล่ะค่ะ เนี่ย คอยลุ้นงานของคุณเก๋เหมือนกัน เห็นงานคุณเก๋แล้วรู้สึกอบอุ่นใจค่ะ มีคนร่วมปณิธาน เกิดอาการไฟติดเหมือนสมัยเด็กๆ ที่เห็นคนอื่นวาด แล้วเราอยากวาดมั่งอะค่ะ (เหมือนโรคระบาดเลยเนอะ)

เอ้อ เห็นคุณเก๋บอกว่ากิฟท์แม็กกาซีนอยู่เชียงราย?? ตอนนี้คุณเก๋อยู่ต่างจังหวัดเหรอคะ? อากาศที่นั่นเป็นยังไงบ้างคะ? อยากเที่ยววววบ้างงงง >o<

ปล. ตอนนี้ จาริยา ก. เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยแล้วค่ะ สอนออกแบบ คงไม่ได้จับงานการ์ตูนแล้ว คงมีแต่เรานี่แหละค่ะ ทู่ซี้วาดการ์ตูนอยู่ได้ตั้งนานแน่ะ...

ดีค่า 5555 จอมอมาแล้ว
เราเรียนจบก็ไปใช้ทุนที่เชียงรายค่ะ จากนั้นก็เกิดเรื่องราวหลายๆอย่าง แต่หลักใหญ่ก็คือ"ชอบ"
เชียงรายน่ะค่ะ ก็เลยขายบ้านที่กทม.แล้วย้ายไปอยู่เชียงรายทั้งครอบครัว(แม่เราช่วยขนการ์ตูนซะจนนิ้วอักเสบเลยค่ะ บาปจิงจิ๊งงง) แต่ตอนนี้เรามาทำงานที่กทม.แก้เบื่อค่ะ อีกซักครึ่งปีคงกลับ
ข้านเราอยู่ที่อ.เชียงของ ติดลาวค่ะ( พาเที่ยวได้น้า)

ฟังแล้วก็...ท้อๆเนอะ ถ้าไม่มีเงินคงทำอะไรไม่ได้ หรือต่อให้มีเงิน ผลงานก็ไม่น่าสนใจเพราะต้องทำอะไรแบบระวังๆ ต้องกลายเป็นการ์ตูนสำหรับเด็กไปหมดเลย

แต่ถ้ามองให้เห็นปัญหาในส่วนของ"ตัวเราเอง"จริงๆนะคะ เรารู้สึกว่าการมองว่ามันไม่มีหนทางเนี่ยมันก็ไม่ใช่ซะทีเดียว จริงๆถ้าเราเข็นการ์ตูนที่สนุก น่าติดตามออกมาเป็นชิ้นเป็นอันได้ มันอาจมี หนทาง ก็ได้นะคะ (ตอนนี้เราคิดถึงเวทีอินดี้อยู่น่ะค่ะ) เวทีมันมี แต่ปัญหาของเราคือไม่มีผลงานตะหากแฮะ....ถ้ามองที่ปัญหาในตัวเองให้ชัดๆอ่ะนะ

สรุปว่าเราจะเป็นกำลังใจให้กัน สร้างงานออกมา เนอะ

เราก็มีโครงเรื่องที่อยากวาดคร่าวๆอยู่นะคะ แต่ต้องหาข้อมูลเพิ่มอีกเยอะเลย ที่ผ่านมาก็ผลัดวันประกันพรุ่งมาตลอด เพราะแรงบันดาลใจให้เริ่มลุยมันไม่ค่อยจะมี ชักกลัวๆว่าก่อนตายจะไม่มีผลงานออกมาตามที่เคยฝันแฮะ

คุณนีรก็วาดออกมาเท่าที่มีเวลาเถอะค่ะ แล้วเรามารวมเล่มด้วยกันก็ได้ถ้าไม่รังเกียจ
เราน่ะ ชอบแนวYก็จริง แต่ถ้าจะทำงานoriแรกออกมาจริงๆคงไม่กล้าYกระจายหรอกค่ะ

สู้ สู้

กลายเป็นคอมเม้นต์ = จอมอจริงๆ ด้วยแฮะ

เหอ เหอ คุณเก๋ออกปากชวนแบบนี้ อ๊า~~ อยากไปเที่ยวม่างงง เชียงของเคย "ผ่าน" ไปแล้วค่ะ เคยผ่าน แต่ไม่เคยเที่ยวง่ะ ที่ๆ เขาล่าปลาบึกกันอะป่าวคะ?
แต่เดี๋ยวเราก็แอ่วเหนือปลายเดือนนี้แล้วค่ะ ประมาณวันที่ 20 นี้แล ไป 6 วันค่ะ ก็คิดว่าคงอยู่แต่แถวๆ เชียงใหม่เพราะไม่มีที่พักที่อื่น ซิกๆๆ ไม่งั้นอิฉันจะเข้าป่าตลอดแย้ววว ก็พกกระดานไม้ไปวาดรูปด้วยน่ะค่ะ (จริงๆ แค่พกไว้ทำเท่หรือเปล่าก็ไม่รู้? กลัวจะเหนื่อยจนไม่ได้ทำมากกว่าอะ )


อืม เวทีอินดี้ก็เป็นอีกหนทางที่น่าสนใจค่ะ เมื่อครั้งกระปู้นนน(หลายปี) ก็เคยคิดไว้เหมือนกันค่ะ ในเมื่อวงบนดินติด "ปัจจัยเรื่องเงิน" มาก ก็มุดลงดินเสียเลย ออกทุนเองไม่ง้อนายทุนอื่นๆ เราก็อยากมั่กๆๆ ล่ะ ไม่รังเกียจเลยค่า~~~ (แอบนึกตามด้วยซ้ำค่ะ มันจะออกมาไงหว่า? ต้องเขียนกี่หน้า จบในตอนยังไง จะเอาเรื่องอะไรมาตัดจบในตอนได้บ้าง? น่าสนุกจังค่ะ) จะห่วงแค่เวลาลงมือลงแรงกับมันเท่านั้นเองค่ะ แต่ถ้ามีลูกฮึดส่งมาแบบนี้ มีเพื่อนร่วมทำมันอุ่นใจดีค่ะ เมื่อเกิดไอเดียจะหลังไมค์ไปนะคะ .... จริงๆ กลัวคุณเก๋จะเหวอ เพราะเราอาจจะคิดไปไกลเกิน ตามประสาคนฟุ้งซ่านอะค่ะ อิอิ

เอาเลยค่ะ ถ้ามีไอเดียรีบชวนกันมาเลยนะคะ
อย่างคราวก่อนที่เราเข็นโดจินlord of the ringsออกมาได้ก็อาศัยผึ้ง(shun/ACHO)ชวนทำโด บวกกับความคลั่งไคล้ที่มีต่อหนัง เลยมีผลงานออกมาได้หลังจากทิ้งการวาดไปเกือบสิบปี
ถ้าคุณนีร'อยากทำโดล้อเรื่องไหนก็บอกเราล่วงหน้าด้วยนะคะ จะได้หาเรื่องนั้นมาอ่านให้เกิดไอเดีย เพราะติดนิสัยอ่านหนังสือปีละหกบรรทัด แต่อ่านการ์ตูนYสัปดาห์ละ8วันอยู่น่ะค่า กร้ากกกก
ตอนนี้กำลังขุดเรื่องหงสาจอมราชันย์มาอ่านอยู่ เพราะแอบปิ๊งพ่อจูล่งค่า
แต่ยอมรับว่าอ่านเรื่องแล้วมึ้นมึน ต้องแงะตัวYออกจากสมองก่อนอ่าน....เหอะๆ

ไปแอ่วให้หนุกนะค้า เดินทางปลอดภัย ระวังขนกระดานไม้ไปเข้าป่าจะได้เอาไปรองก้นแทนกระดาษวาดภาพน้า แหม....โรแมนติกจัง

ปล.เชียงของ...ใช่ค่า มีดีที่ปลาบึก ปีที่แล้วเค้าก็จับกันได้นะ แต่เราไม่กล้าไปดูปลาบึกโดนขึงพืดโชว์ เขื่อนน้ำตาแตกแน่ สงสารปลา กว่าจะโตมาเท่านี้ ชีวิตในแม่น้ำสมัยนี้ที่มนุษย์ครอบครองอยู่ก็ลำบากพอแล้ว ยังต้องมาโดนตามล่าเพื่อคงไว้ซึ่งประเพณีของคนเราอีก เรารับไม่ได้อ่ะค่ะ

see youค่า

เอิ่ม พี่นีรมาลีคะ
แนนมาขอแทคพี่ค่ะ

ไม่รู้พี่นีรมาลีจะเคยได้ยินรึเปล่า
ถ้าไม่รู้จักลองแวะไปบลอคแนนนะคะ

อ้าว? ไม่ได้เข้ามาบล็อกตัวเองมานานแสนนาน แนนมาด้วยเหรอจ๊ะ...??
555 พี่ก็ว่าจะ Tag แนนเหมือนกัน ต้องหาเหยื่อใหม่มั้ยเนี่ย? ไม่หาใหม่ดีกว่า... ขี้เกียจง่ะ อืม นี่คือผลจากการไม่ได้ติดต่อชาวโลกไว้บ้าง ก็เป็นแบบนี้นี่เอง ฮือ... เศร้าก่ะ

เด๋วจะไปเยี่ยมที่บล็อกจ้า พี่ก็เพิ่งเคลียร์งานไป นี่ก็เข้าปลายเดือนแล้ว ทั้งพี่ทั้งแนนอาจจะเริ่มหนาวๆ กันทั้งคู่แหละเนอะ ทั้งๆ ที่อากาศร้อนนะเนี่ย อิอิ

ดีค่า สวัสดีปีใหม่ค่า
เป็นไงมั่ง ได้วาดรูปในป่าบ้างมั้ยคะเนี่ย ท่าทางจะไปนานหลายวันเลยสินะ
เรากลับไปเจียงฮายก็ได้แต่ยุ่งกะการทำต้นไม้ ไม่ได้เที่ยวปีใหม่เลย แล้วก็เหตุการณ์ระเบิดนี่ทำเอาเศร้าไปเลยเนาะ

ขอให้ปีนี้งานวาดรูปเจริญรุ่งเรืองนะคะ เราจะได้ดูบ่อยๆ

เข้ามาย้ำว่า อย่าลืมนะครับว่าทั่นถูกแถก(TAG)แล้ว

ตะกี้เพิ่งเข้าไปตอบในblogตัวเอง และก็เข้ามาในนี้อีกที ขอบคุณที่แวะไปให้ความรู้เรื่องขมองๆนะค้า และขอย้ำว่าเราไม่ได้เป็นเกย์ หรือ ไบ น้า (กร๊ากกก ร้อนตัวอะไรจะขนาดน้าน)
ท่าทางคุณนีรฯจะสนใจโหราศาสตร์นะคะเนี่ย ตอนนี้มีที่ไหนดูแม่นๆแนะนำให้เราบ้างมั้ยค้า ไม่ได้ดูหมอนานละ

ขอให้งานเสร็จเร็วๆนะคะ เดี๋ยวเราจะได้ร่อนบัตรเชิญคุณนีรฯมาเป็น guest ในโดหงสาค่า ตอนนี้เราก็คลืบคลานของเราไปเรื่อยๆก่อน

แหะ แหะ แถกรออีกนิดส์นะคะ

คุณเก๋อาจจะไม่แปลกใจเรื่องโหราฯ เมื่ออ่านแถกของเราแย้วอะน้า...

555 เรามีเคสชาวราศีเมถุนแยะอ่ะค่ะ เจอน้องที่ภายนอกเป็นผู้หญิงมั่กๆ (หวานแหววน่ะค่ะ) แต่ภายในนี่แบบ เจ๊สั่งลุย ลุยมันไปทั่วจริงๆ ไม่กลัวลำบากเลย (แต่จริงๆ ก็ไม่ได้เป็นทอมน้า แต่เป็นพวกหวานนอก แข็งในอ่ะ)

จะรอรับเทียบเชิญโดฯ จากท่านจอมยุทธ์ก่ะ 555 แต่ยังหาซื้อหงสาฯ แบบครบชุดไม่ได้เลยอ่ะ

รูปสวยอีกแล้ว XD แต่เห็นลายเส้นแล้วคุ้นๆนะคะเนี่ย เหมือนเคยเห็นลงใน RINA เรื่องประมาณเทพารักษ์น่ะค่ะ ถ้าทักผิดขอโทษด้วยนะคะ

เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าท่าหักข้อมือนี่ผู้ชายไม่ทำ ^^" เราเคยวาดแบบนั้นไปบ้างหรือเปล่าเนี่ย

สวยมากๆ

ภาพน่ารักจัง อยากได้มากๆเลย